geduld is een schone zaak?

Frances, als jij er zo tegen aankijkt, waarom maak je dingen dan niet bespreekbaar?

Ik krijg hierbij zo'n gevoel van 'als hij maar gelukkig is', terwijl jij moeite hebt met de manier waarop jullie omgaan.

Jij bent hem niet tot last, eigenlijk ben jij meer zijn lust......(zie ook de opmerking van Powerwoman).



Maar jij wil duidelijk meer, waarom is dat zo ondergeschikt aan zijn wil? Omdat hij veel meegemaakt heeft? Als jij hem zo tot steun bent, dan zou je toch meer dan welkom zijn in zijn leven lijkt mij.



Maar nogmaals, waarom ben jij er tegen jouw omgeving niet open over? Over jullie contact dan?

Bij mij was het nét uit met mn ex, toen ik een andere jongen leerde kennen. We hebben ontzettend veel op msn gezeten en 2x afgesproken. Toen ging bij mij de rem er een beetje op omdat ik toen wist dat hij verliefd op mij was en ik net uit een relatie kwam en niet zo goed wist wat ik nou voor hem voelde.



Ik vond hem zeker meer dan leuk, maar zat ook met het gevoel dat dat niet zo snel kon na mn net verbroken relatie -waar ik toch ook best verdrietig over was, ook al waren mn ex en ik er beiden over uit dat het niet ging werken-



Hij zei dat hij mij de tijd wilde geven. Heel lief, maar ik wist ook dat ik eens heel goed bij mezelf na moest gaan wat ik voor die jongen voelde, omdat ik hem ook zeker niet aan het lijntje wilde houden om hem misschien vervolgens teleur te stellen omdat ik het nog zo snel geen realtie wilde.





Moeilijk situatie voor jou dus Frances. Aan de ene kant zal geduld hebben zeker zinvol zijn, aan de andere kant moet dat niet betekenen dat hij zolang kan nadenken als hij wil. Tenminste, dat is niet helemaal eerlijk naar jou toe vind ik.

Als ik jou was zou ik toch ietwat afstand houden, en hem misschien wat minder 'steunen'.



Normaal gesproken ben ik iemand van: hij is het ja of nee. Is het gevoel er niet, dan komt het ook niet. Uiteindelijk ben ik blij dat hij mij tijd en ruimte heeft gegeven, en ik de knoop heb doorgehakt en voor hem ben gegaan.



Moeilijke situatie voor jou!

Heey Frances, las je berichtje op het andere topic



We hebben wel contact gehouden, ja. Maar voornamelijk op msn (minder dan voorheen) en af en toe een smsje. Hij drong niet aan, maar liet wel merken dat hij me lief vond én het geduld had om me te laten nadenken over wat ik wilde. Moeilijk uit te leggen.



Ik heb het niet lang laten rusten, denk weekje of twee, -of misschien nog niet eens- en toen was ik er al uit. Hij moest op een avond hier in de buurt zijn, en toen heb ik hem uitgenodigd voor een kopje koffie en toen was ik er al over uit



Hoe gaat het nu met jou??

zou leuk zijn om je daar te zien ja! Maar is ook voor niet-bloeiende liefdes hoor!



Moeilijk of je moet bellen of niet he? Misschien een smsje?

Jaaa dat is helemaal mooi.





Maar dat hou je toch niet vol \\:-)//

Als een man jou leuk vind, ben je hem niet tot last. Maar hij houdt het een beetje oppervlakkig. Je kunt het ook nog een tijdje aanzien, je van je beste kant laten zien, maar ook wel eens geen tijd hebben voor hem. Als je dan alles hebt gegeven, zeg je dat je geen zin meer hebt in een oppervlakkige relatie en dat je meer wilt. Dat is het moment dat je sterk moet zijn en heel hard moet gaan hopen dat hij toch voor je kiest. Het kan dan 2 kanten opgaan.. of hij kiest voor zichzelf en niet voor jou, of hij kiest wel voor jou. Als hij niet voor jou kiest, dan is het niet erg, want dan heb je immers alles gegeven wat je kon geven en dan is hij het gewoon niet voor jou, of hij kiest wel voor je. Ik denk dat sterke persoonlijkheden en respect voor jezelf wordt beloond. Net zoals de eerste avond geen seks hebben, een man vind je dan misschien wel vervelend, maar het dwingt wel respect af. En je bent aantrekkelijk doordat je voor jezelf opkomt en jezelf het belangrijkst vind, geloof me, want daar geloof ik heilig in!