Relaties
alle pijlers
Geen behoefte aan een relatie
zondag 29 april 2018 16:12
Sinds een tijdje ben ik van samenwoon naar LAT naar "liever geen relatie" gegaan met de vader van mijn kind.
Ik heb niet persé een relatietrauma, al vind ik de relatie met partner geen reet meer aan, maar ik merk dat ik ook steeds minder positief tegen het idee van het hebben van een relatie sta.
In ieder geval zou ik nooit meer samen willen wonen.
Ik aard beter en voel mij prettiger als ik zelf kan bepalen hoe ik mijn leven inricht (uiteraard is kind het belangrijkst voor mij).
Partner as ex is geen makkelijk persoon en ik heb in de samenwoontijd gewoon veel te veel naar zijn pijpen gedanst en veel te veel verantwoording voor zijn leven, fouten, frustraties ed genomen.
Ik heb daar geen zin meer in.
Zelf heb ik zaken gewoon op orde en helder en ik voel elke bemoeienis/vraag van zijn kant als een enorme inbreuk op mijn leven.
Ik moet er niet aan denken om samen op vakantie te gaan, iets voor in een huis te kopen of überhaupt iets te ondernemen.
Of vragen te moeten beantwoorden, of iets te moeten doen voor hem of rekening moeten houden of met zijn vrienden uit te moeten of gedoe over werk aan te horen.
Ik loop nu tegen de 40 en ben eigenlijk gewoon helemaal klaar met dat gedoe.
In het verleden heb ik wel hele leuke relaties gehad, maar ook daar was de koek na een jaar of 5 gewoon op.
Ik denk dat het aan mij ligt.
Ik kan mij wel prima verbinden aan vrienden, dieren, verenigingen. En vooral aan mijn kind, die betekent zoveel voor mij. Ik ben dus ook geen vreselijke egoïst ofzo.
Zijn er meer mensen die zich hierin herkennen?
Ik heb niet persé een relatietrauma, al vind ik de relatie met partner geen reet meer aan, maar ik merk dat ik ook steeds minder positief tegen het idee van het hebben van een relatie sta.
In ieder geval zou ik nooit meer samen willen wonen.
Ik aard beter en voel mij prettiger als ik zelf kan bepalen hoe ik mijn leven inricht (uiteraard is kind het belangrijkst voor mij).
Partner as ex is geen makkelijk persoon en ik heb in de samenwoontijd gewoon veel te veel naar zijn pijpen gedanst en veel te veel verantwoording voor zijn leven, fouten, frustraties ed genomen.
Ik heb daar geen zin meer in.
Zelf heb ik zaken gewoon op orde en helder en ik voel elke bemoeienis/vraag van zijn kant als een enorme inbreuk op mijn leven.
Ik moet er niet aan denken om samen op vakantie te gaan, iets voor in een huis te kopen of überhaupt iets te ondernemen.
Of vragen te moeten beantwoorden, of iets te moeten doen voor hem of rekening moeten houden of met zijn vrienden uit te moeten of gedoe over werk aan te horen.
Ik loop nu tegen de 40 en ben eigenlijk gewoon helemaal klaar met dat gedoe.
In het verleden heb ik wel hele leuke relaties gehad, maar ook daar was de koek na een jaar of 5 gewoon op.
Ik denk dat het aan mij ligt.
Ik kan mij wel prima verbinden aan vrienden, dieren, verenigingen. En vooral aan mijn kind, die betekent zoveel voor mij. Ik ben dus ook geen vreselijke egoïst ofzo.
Zijn er meer mensen die zich hierin herkennen?
maandag 30 april 2018 16:44
Dit komt ook vaak doordat zulke vrouwen vaak al die dingen al gedaan hebben voordat het de anderen opvalt dat het gedaan moet worden.
Ik ken een stel waarbij de man dus altijd als eerste stofzuigt, schoonmaakt etc, simpelweg doordat het hem niet alleen eerder opvalt, eerder irriteert, dan zijn vrouw, maar ook nu, omdat het er nu zo eenmaal in is geslopen. Dat terwijl hij dus nooit overhemden wast of strijkt want "dat interesseert hem niet". Hun huis kan dus perfect schoon zijn terwijl hij, zeg, een week lang in hetzelfde ongestreken overhemd rondloopt.
Disclaimer: All presented text are opinionated and present only a written account of my mental state at that time.
maandag 30 april 2018 16:54
Ik snap het.
Herkenbaar uit de tijd dat ik nog samen woonde. Mijn ex deed niet zoveel uit zichzelf, dat deed hij niet expres hoor, is gewoon maneigen denk ik.
Als ik hem wat vroeg dan deed hij het wel, maar vooral op momenten dat hij er een x zin in had. Ja dan doe je het wel zelf na 10.000 x 'Jaaaahaaa dat doe ik zo wel' te hebben gehoord.
En nee zeggen als mij wat gevraagd wordt ben ik ook geen ster in, en dit zullen veel vrouwen herkennen. Het klopt wel wat je zegt... ik snap het ook niet zo goed...
maandag 30 april 2018 19:11
Nee hoor, dat heeft werkelijk niks te maken met het al dan niet hebben van een piemel. Maar zolang vrouwen hiermee akkoord gaan blijft het patroon in stand, want het is natuurlijk wel lekker makkelijk als de ander alles doet.
maandag 30 april 2018 19:15
Vergeet het maar. Daar zijn wereldwijd al zoveel knetterende ruzies aan besteed, dat is niet meer te tellen. Er zijn nu eenmaal maar al teveel mannen die een vrouw in hun leven hebben om verzorgd te worden en zich te pletter schrikken als ze zelf ook eens in beweging moeten komen.
Je zou het kunnen zoeken in de opvoeding, dat alles altijd voor ze is gedaan. Hoeft niet, maar kan wel.
Ik heb mijn zoon alles geleerd, echt alles en die doet niet zo raar, die neemt gewoon dagelijkse taken op zich.
maandag 30 april 2018 20:07
Die van mij is traditioneel opgevoed, is dus anders gewend en doet ontzettend veel.Lil0u schreef: ↑30-04-2018 09:37Kennelijk is mijn man dan heel bijzonder, want hij doet meer in het huis en is actiever in het huishouden dan ik.
Misschien ook een generatieverschil? Wij zijn dertigers en mijn man is opgevoed door twee moderne ouders die beide werkten en ook alle zorg thuis deelden, dus hij is niet anders gewend.
Maar hoe lang heb jij nu daadwerkelijk op jezelf gewoond? Alleen, met baan? En met kind (eren) zoals een aantal hier?
dinsdag 1 mei 2018 09:28
redbulletje schreef: ↑01-05-2018 09:16Mannen hebben weer andere kwaliteiten. Die kunnen weer 'n stopcontact aansluiten, de buitenboel schuren en schilderen, verbouwen en de olie van je auto verversen.
Dat kan ik ook en de laatste keer dat ik keek was ik toch echt van vrouwelijke kunne hoor. Beetje sexistisch gedacht van je bulletje.
Ik heb het allemaal geleerd omdat ik er zat van was dat ik er maanden om moest zeuren eer er eindelijk eens iets werd gedaan.
dinsdag 1 mei 2018 09:29
Zeven jaar. En nee, niet met kind. Dat vind ik ook weer een ander verhaal.Joostisandersgeaard2 schreef: ↑30-04-2018 20:07Die van mij is traditioneel opgevoed, is dus anders gewend en doet ontzettend veel.
Maar hoe lang heb jij nu daadwerkelijk op jezelf gewoond? Alleen, met baan? En met kind (eren) zoals een aantal hier?
Vanwaar deze vraag?
dinsdag 1 mei 2018 09:35
redbulletje schreef: ↑01-05-2018 09:16Mannen hebben weer andere kwaliteiten. Die kunnen weer 'n stopcontact aansluiten, de buitenboel schuren en schilderen, verbouwen en de olie van je auto verversen.
Di zijn allemaal dingen die ik ook zelf doe hoor. Naast het leggen van een vloer, het stucken van een wandje of het bouwen van een schuur in mijn tuin.
Maar ja, ik heb dan ook een kort, pittig kapsel...
dinsdag 1 mei 2018 09:48
Ik zou niet weten waarom alleen mannen dit zouden kunnen? Als je van jongs af aan goed kijkt en meedoet met klussen, dan kom je al een heel eind.Dymphnatam schreef: ↑01-05-2018 09:35Di zijn allemaal dingen die ik ook zelf doe hoor. Naast het leggen van een vloer, het stucken van een wandje of het bouwen van een schuur in mijn tuin.
Maar ja, ik heb dan ook een kort, pittig kapsel...
Ik kan veel wel zelf en als iets heel specialistisch moet gebeuren, dan betaal ik daar gewoon voor.
dinsdag 1 mei 2018 10:06
dinsdag 1 mei 2018 11:52
Ik vind het erg cliché, om zo'n taakverdeling toe te schrijven aan een man/vrouw onderverdeling. Er zijn genoeg mannen die juist eerder bepaalde zaken oppakken, dat is niet alleen aan vrouwen besteed.
Dus uiteindelijk ontstaat er ook gewoon een taakverdeling die werkt. Waar de een afwast en de ander afdroogt zeg maar. Waar de een liever kookt terwijl de ander een stofdoek door het huis haalt. Waar de een de deurposten schildert terwijl de ander de ramen lapt.
Zolang je maar op elkaar aangepast bent. En zolang je de instelling hebt dat je ook zulke dingen doet om de ander te plezieren en niet alleen omdat het moet, wanneer het van jezelf misschien nog niet nodig is.
Dus uiteindelijk ontstaat er ook gewoon een taakverdeling die werkt. Waar de een afwast en de ander afdroogt zeg maar. Waar de een liever kookt terwijl de ander een stofdoek door het huis haalt. Waar de een de deurposten schildert terwijl de ander de ramen lapt.
Zolang je maar op elkaar aangepast bent. En zolang je de instelling hebt dat je ook zulke dingen doet om de ander te plezieren en niet alleen omdat het moet, wanneer het van jezelf misschien nog niet nodig is.
Disclaimer: All presented text are opinionated and present only a written account of my mental state at that time.
Cateau toch...
zaterdag 12 mei 2018 10:09
Al speurend naar wat duidelijkheid voor mijn worstelingen kom ik dit topic tegen... Las zoveel eye-openers! Ik modder al een tijdje met een knipperlicht waar ik echt wel van hou, maar waarbij keer op keer een beknellend gevoel komt. En hier lezende besef ik me dat dat ook voor een deel te maken heeft met mijn behoefte aan autonomie, aan mijn drang naar vrijheid. En het besef dat de relatie die ik nu heb me niet echt lijkt te passen. En waar ik me eerst leek te richten op eigenschappen die me storen, zie ik nu dat er zoveel te maken heeft heeft met eigen behoeftes die verstoord worden door hem in mijn huis te hebben...
~ I want to be shaken to my core, like the wild winds disrobe the trees ~
