Relaties
alle pijlers
Geen idee wat ik nu moet doen...
zondag 18 april 2010 om 11:45
Hoi, ik ben nieuw hier, en zit met een probleem, en heb geen idee wat ik ermee aan moet.
Ik ben 2 jaar getrouwd en heb een zoontje van 2. Maar mijn huwelijk is niet gezellig meer, op dit moment (is ie weer boos weg, scheldend en tierend, ) wil ik er heel gewoon simpel vanaf.
een groot gedeelte van het probleem komt bij mij vandaan, dit weet ik, en ik wil daar wat aan doen, maar zo simpel als het klinkt, is het ook: het lukt me niet.
Ik heb iets van een emotionele blokkade ofzo, en heb totaal geen libido, is nooit echt hoog geweest, maar is nu -10.
Mijn man frustreerd dit enorm, ik snap dat, maar moet ik dan tegen mijn zin in seks hebben?
Het is een discussie die al onze hele relatie speelt, ik ben helemaal niet lichameljik ingesteld, als ik er niet aan denk, dan raak ik hem niet aan, en laat niet zien dat ik hem graag zie.
Ik denk dat ik wel van hem hou, maar eerlijk gezegd weet ik helemaal niet meer hoe dat voelt, hoe dat aan moet voelen, en of ik dit ooit heb gevoeld. Ik uit dit dus ook niet op die manier, en dat maakt hem onzeker.
Ik moet er echt bij nadenken, en ik heb dit gedaan, dan gaat dat een tijdje goed, maar langzaamaan sluipt mijn gedrag er weer in.
Dit komt echt bij mijn moeder vandaan, ik heb dat zo van haar gekopieerd.
Ik zit 's avonds al te stressen op de bank omdat ik dan weer naar bed moet,en weer 'aan de gang moet' Terwijl ik als we seks hebben het echt wel lekker vind, maar de muur lijkt steeds hoger te worden, en ik heb dus echt geen idee hoe ik dit op moet lossen.
Man snapt er niets van, vind het alleen maar heel erg vervelend, en ieder gesprek wat erover gaat eindigd in schelden en ruzie. Ik klap dicht en klaar, einde gesprek. Ik heb geen gevoel van begrip of steun of willen helpen, op open staan voor andere ideeen om dit aan te pakken van zijn kant.
Ik heb hier gewoon hulp bij nodig, maar ik weet niet waar ik naartoe moet stappen. De eerste stap is dit forum dan maar. Misschien zijn er mensen die dit herkennen en die een goede therapie weten? Want alleen red ik het gewoon niet, net of er een grote dikke deur zit die niet open wil.
Ik ben 2 jaar getrouwd en heb een zoontje van 2. Maar mijn huwelijk is niet gezellig meer, op dit moment (is ie weer boos weg, scheldend en tierend, ) wil ik er heel gewoon simpel vanaf.
een groot gedeelte van het probleem komt bij mij vandaan, dit weet ik, en ik wil daar wat aan doen, maar zo simpel als het klinkt, is het ook: het lukt me niet.
Ik heb iets van een emotionele blokkade ofzo, en heb totaal geen libido, is nooit echt hoog geweest, maar is nu -10.
Mijn man frustreerd dit enorm, ik snap dat, maar moet ik dan tegen mijn zin in seks hebben?
Het is een discussie die al onze hele relatie speelt, ik ben helemaal niet lichameljik ingesteld, als ik er niet aan denk, dan raak ik hem niet aan, en laat niet zien dat ik hem graag zie.
Ik denk dat ik wel van hem hou, maar eerlijk gezegd weet ik helemaal niet meer hoe dat voelt, hoe dat aan moet voelen, en of ik dit ooit heb gevoeld. Ik uit dit dus ook niet op die manier, en dat maakt hem onzeker.
Ik moet er echt bij nadenken, en ik heb dit gedaan, dan gaat dat een tijdje goed, maar langzaamaan sluipt mijn gedrag er weer in.
Dit komt echt bij mijn moeder vandaan, ik heb dat zo van haar gekopieerd.
Ik zit 's avonds al te stressen op de bank omdat ik dan weer naar bed moet,en weer 'aan de gang moet' Terwijl ik als we seks hebben het echt wel lekker vind, maar de muur lijkt steeds hoger te worden, en ik heb dus echt geen idee hoe ik dit op moet lossen.
Man snapt er niets van, vind het alleen maar heel erg vervelend, en ieder gesprek wat erover gaat eindigd in schelden en ruzie. Ik klap dicht en klaar, einde gesprek. Ik heb geen gevoel van begrip of steun of willen helpen, op open staan voor andere ideeen om dit aan te pakken van zijn kant.
Ik heb hier gewoon hulp bij nodig, maar ik weet niet waar ik naartoe moet stappen. De eerste stap is dit forum dan maar. Misschien zijn er mensen die dit herkennen en die een goede therapie weten? Want alleen red ik het gewoon niet, net of er een grote dikke deur zit die niet open wil.
zondag 18 april 2010 om 11:51
Ga eens naar de huisarts en laat je doorverwijzen naar een seksuoloog/therapeut voor therapie voor jou (en je man).
Maar als het bij jou zit dan zou je met jezelf kunnen beginnen. Probeer uit te vinden waar je blokkade zit.
Dat je man boos wordt helpt natuurlijk ook niet. Ik zou ook geen zin hebben als de spanning zo groot is dat je het gevoel dat je 'moet' in plaats van er ook echt zin in te hebben.
Laat je helpen. Door een professional. Dit kun je niet zelf oplossen, je zit in een spiraal naar beneden nu.
Maar als het bij jou zit dan zou je met jezelf kunnen beginnen. Probeer uit te vinden waar je blokkade zit.
Dat je man boos wordt helpt natuurlijk ook niet. Ik zou ook geen zin hebben als de spanning zo groot is dat je het gevoel dat je 'moet' in plaats van er ook echt zin in te hebben.
Laat je helpen. Door een professional. Dit kun je niet zelf oplossen, je zit in een spiraal naar beneden nu.
zondag 18 april 2010 om 11:53
zondag 18 april 2010 om 11:56
Hoe stond je man hier dan in voordat jullie trouwden?
Als je nooit zo van lichamelijk contact hebt gehouden en hij wel, zou dat toch al eerder een struikelblok geweest zijn?
Ik zou niet een lange relatie willen met iemand die niet van lichamelijk contact houdt. Wel vriendschappelijk, maar niet als partner.
Ik veroordeel je er niet om, zo moet je het niet zien. Maar snap van je man niet - als hij het wel belangrijk vindt en jij niet - dat hij dan in het huwelijksbootje stapt.
En je vervolgens iets kwalijk gaat nemen wat je altijd al gehad hebt.
Als je nooit zo van lichamelijk contact hebt gehouden en hij wel, zou dat toch al eerder een struikelblok geweest zijn?
Ik zou niet een lange relatie willen met iemand die niet van lichamelijk contact houdt. Wel vriendschappelijk, maar niet als partner.
Ik veroordeel je er niet om, zo moet je het niet zien. Maar snap van je man niet - als hij het wel belangrijk vindt en jij niet - dat hij dan in het huwelijksbootje stapt.
En je vervolgens iets kwalijk gaat nemen wat je altijd al gehad hebt.
zondag 18 april 2010 om 11:58
Van die in ruzie eindigende gesprekken moeten jullie af.
Maak jij ruzie of hij?
En maak jij ruzie om niet met hem naar bed te hoeven?
Twee jaar getrouwd en dan dit, is wel erg snel. Of zijn jullie al tien jaar samen en pas twee jaar getrouwd?
Ruzie maken is natuurlijk een teken van frustratie en onmacht. Dat lijkt me niet goed in een relatie.
Ik kan me indenken dat je niet meer weet of je nog van hem houdt, iemand waarmee je steeds ruzie maakt samen dan blijft er weinig over om van te houden.
Echt, ga naar de huisarts en ga aan de slag met iemand die kijk heeft op dit soort relatieproblemen, om te kijken of jullie elkaar kunnen leren verstaan en begrijpen en of er nog toenadering mogelijk is.
Maak jij ruzie of hij?
En maak jij ruzie om niet met hem naar bed te hoeven?
Twee jaar getrouwd en dan dit, is wel erg snel. Of zijn jullie al tien jaar samen en pas twee jaar getrouwd?
Ruzie maken is natuurlijk een teken van frustratie en onmacht. Dat lijkt me niet goed in een relatie.
Ik kan me indenken dat je niet meer weet of je nog van hem houdt, iemand waarmee je steeds ruzie maakt samen dan blijft er weinig over om van te houden.
Echt, ga naar de huisarts en ga aan de slag met iemand die kijk heeft op dit soort relatieproblemen, om te kijken of jullie elkaar kunnen leren verstaan en begrijpen en of er nog toenadering mogelijk is.
zondag 18 april 2010 om 12:17
bedankt voor de reacties!
Ik maak ruzie, of hij, hij reageert op wat ik doe (of juis niet doe) soms heb ik het idee dat ik het eropaan stuur, zodat ik geen seks hoef te hebben inderdaad. Dat resulteerde dus vannacht tot 4 uur wakker liggen, en om 7 uur er weer uit, was zoontje weer wakker.
Ik moet er nu inderdaad echt iets aan gaan doen, want dit komt anders niet meer goed.
Ik heb al eerder gezegd dat ik hulp ging halen, maar dat deed ik dan niet, de drempel was steeds te hoog, en dan ging ik zelf er goed om denken, maar dat gaat steeds maar eventjes goed.
In het begin, hebben we ook al eens een rustig gesprek erover gehad, dat hij dacht dat ik hem helemaal niet leuk vond toen. Dat kwam bij mij heel onverwachts had het dus serieus helemal niet door, nu merk ik het wel bij mezelf, dat het weer minder gaat, op zich is dat al een stap vooruit, maar ik krijg mezelf gewoon niet verder. Net of dr een 3 meter hoge muur is, waar ik gewoon niet overheen kom
Goed, de huisarts dus...
Ik maak ruzie, of hij, hij reageert op wat ik doe (of juis niet doe) soms heb ik het idee dat ik het eropaan stuur, zodat ik geen seks hoef te hebben inderdaad. Dat resulteerde dus vannacht tot 4 uur wakker liggen, en om 7 uur er weer uit, was zoontje weer wakker.
Ik moet er nu inderdaad echt iets aan gaan doen, want dit komt anders niet meer goed.
Ik heb al eerder gezegd dat ik hulp ging halen, maar dat deed ik dan niet, de drempel was steeds te hoog, en dan ging ik zelf er goed om denken, maar dat gaat steeds maar eventjes goed.
In het begin, hebben we ook al eens een rustig gesprek erover gehad, dat hij dacht dat ik hem helemaal niet leuk vond toen. Dat kwam bij mij heel onverwachts had het dus serieus helemal niet door, nu merk ik het wel bij mezelf, dat het weer minder gaat, op zich is dat al een stap vooruit, maar ik krijg mezelf gewoon niet verder. Net of dr een 3 meter hoge muur is, waar ik gewoon niet overheen kom
Goed, de huisarts dus...
zondag 18 april 2010 om 12:25
Relatietherapie lijkt me helemaal geen slecht idee.
Jij maakt ruzie om lichamelijk contact te voorkomen.
Hij denkt dat je hem niet leuk vindt, leidt dit af uit het feit dat je geen contact wilt. Ruzie maakt het nog erger.
Nou ik kan wel even doorgaan want zie zo 10 dingen die verkeerd uitgelegd worden.
Ik vind het eigenlijk wel zielig voor je man. Hij houdt van je en wil je aanraken en dan stuur jij aan op ruzie.
Jij maakt ruzie om lichamelijk contact te voorkomen.
Hij denkt dat je hem niet leuk vindt, leidt dit af uit het feit dat je geen contact wilt. Ruzie maakt het nog erger.
Nou ik kan wel even doorgaan want zie zo 10 dingen die verkeerd uitgelegd worden.
Ik vind het eigenlijk wel zielig voor je man. Hij houdt van je en wil je aanraken en dan stuur jij aan op ruzie.
zondag 18 april 2010 om 12:35
ja ik vind dat ook, al is zijn reactie echt niet leuk hoor, hij scheld me vervolgens uit voor alles wat vies en goor is, is echt niet heul erg motiverend ook. Wat moet ik daar dan mee, een gesprek is op zo'n moment niet meer mogelijk. Hij luisterd dan totaal niet meer, en rateld maar door hoe vreselijk en waardeloos ik ben.
Ik heb gewoon een probleem, daar wil ik wat aan doen, heb ook zijn hulp daarbij nodig, maar een rustig gesprek zit er niet in, hij vind het stom, raar en onzin.
Ik heb gewoon een probleem, daar wil ik wat aan doen, heb ook zijn hulp daarbij nodig, maar een rustig gesprek zit er niet in, hij vind het stom, raar en onzin.
zondag 18 april 2010 om 12:41
quote:Pinjo schreef op 18 april 2010 @ 12:35:
ja ik vind dat ook, al is zijn reactie echt niet leuk hoor, hij scheld me vervolgens uit voor alles wat vies en goor is, is echt niet heul erg motiverend ook. Wat moet ik daar dan mee, een gesprek is op zo'n moment niet meer mogelijk. Hij luisterd dan totaal niet meer, en rateld maar door hoe vreselijk en waardeloos ik ben.
Ik heb gewoon een probleem, daar wil ik wat aan doen, heb ook zijn hulp daarbij nodig, maar een rustig gesprek zit er niet in, hij vind het stom, raar en onzin.Het lijkt erop dat hij het dan niet snapt. Want vreselijk en waardeloos ben je niet, ookal ben je sexueel gezien een koelkast. Die emotionele blokkade maakt jou niet een naar mens, maar een voelend mens. Sluit mij aan bij anderen; relatietherapie, sexuoloog, net wat voor jou het beste werkt.
ja ik vind dat ook, al is zijn reactie echt niet leuk hoor, hij scheld me vervolgens uit voor alles wat vies en goor is, is echt niet heul erg motiverend ook. Wat moet ik daar dan mee, een gesprek is op zo'n moment niet meer mogelijk. Hij luisterd dan totaal niet meer, en rateld maar door hoe vreselijk en waardeloos ik ben.
Ik heb gewoon een probleem, daar wil ik wat aan doen, heb ook zijn hulp daarbij nodig, maar een rustig gesprek zit er niet in, hij vind het stom, raar en onzin.Het lijkt erop dat hij het dan niet snapt. Want vreselijk en waardeloos ben je niet, ookal ben je sexueel gezien een koelkast. Die emotionele blokkade maakt jou niet een naar mens, maar een voelend mens. Sluit mij aan bij anderen; relatietherapie, sexuoloog, net wat voor jou het beste werkt.
zondag 18 april 2010 om 12:42
Nee hoe hij er mee omgaat is zeker niet netjes. Ik ken je man niet maar als ik dit hoor lijkt het me ook niet iemand door wie ik me graag zou laten aanraken
Heb je van huis uit ook niet veel lichamelijk contact gehad? Knuffels etc. als kind? Er staat wel dat je dit van je moeder denkt te hebben, maar had zij dat alleen binnen de relatie, of ook naar de kinderen toe?
Wat je man doet is buiten proporties. Je eigen vrouw vertellen hoe vreselijk waardeloos ze is, is zeer vernietigend.
Je schrijft: ik heb een probleem. Dat klopt niet. JULLIE hebben een probleem.
Ik ben ook echt benieuwd of jullie er nog uit komen. Weet eigenlijk wel zeker dat dit alleen met professionele hulp (misschien) kan.
Heb je van huis uit ook niet veel lichamelijk contact gehad? Knuffels etc. als kind? Er staat wel dat je dit van je moeder denkt te hebben, maar had zij dat alleen binnen de relatie, of ook naar de kinderen toe?
Wat je man doet is buiten proporties. Je eigen vrouw vertellen hoe vreselijk waardeloos ze is, is zeer vernietigend.
Je schrijft: ik heb een probleem. Dat klopt niet. JULLIE hebben een probleem.
Ik ben ook echt benieuwd of jullie er nog uit komen. Weet eigenlijk wel zeker dat dit alleen met professionele hulp (misschien) kan.
zondag 18 april 2010 om 12:43
Zeg tegen je man dat hij je voor alles kan uitmaken wat los, vast, vies en vuil is maar dat jij hulp gaat zoeken omdat dit niet zo verder kan. Jij hebt hulp voor jezelf nodig en voor de relatie. En hij heeft de keus om daarbij betrokken te raken of niet. Jij gaat vechten voor je relatie en als hij niet wil, dan gaat ie maar fijn terug naar zijn moeder.
zondag 18 april 2010 om 12:46
Misschien als jij de eerste stap zet (naar de huisarts gaat voor verwijzing) dat hij jouw poging tot verbetering meer serieus neemt? Dat hij dan wel eventueel mee wilt gaan naar een seksuoloog/therapeut? Als ik het zo lees denk ik dat hij ook behoorlijk wanhopig moet zijn om het op te lossen, alleen ziet hij er geen been meer in? Zoiets?
Ben je ook bang dat als je 'lief' doet (iets voor hem haalt, kus op voorhoofd ofzo) dat alles wordt gezien als een uitnodiging tot seks?
Ben je ook bang dat als je 'lief' doet (iets voor hem haalt, kus op voorhoofd ofzo) dat alles wordt gezien als een uitnodiging tot seks?
zondag 18 april 2010 om 13:02
Nee ik heb van huis uit van mijn moeder niet veel lichamelijk contact meegekregen nee. En zij weer niet van haar (met name) vader.
De hele moederskant zijn koelkasten, dus ik heb het niet van een vreemd.
Toch is de relatie met mijn moeder prima, hoor, maar ik zie het zelf nu ook in, dat zij erg afstandelijk wat betreft lichamelijk contact is.
Ben niet bang dat alles wordt gezien als uitnodiging tot seks.
Er komt alleen zo'n druk op te staan, dat de drempel om iets te ondernemen nu te hoog is.
Mijn man is gerust ook lief hoor, we hebben het verder heus goed, we moeten nog steeds in balans komen met ons zoontje, we doen niks leuks meer samen, gister zei hij nog dat we dat weer moesten gaan doen.
Maar hij kan ook zo vreselijk explosief reageren, en vreselijk schelden, ik kan daar helemaal niet mee omgaan dan, sta helemaal te trillen van woede dan, maar ook boos op mezelf dat ik me zo laat uitschelden dan.
Maar het is bij hem ook onmacht, maar ik vind het heel denigrerend, en voel me dan echt vreselijk.
De hele moederskant zijn koelkasten, dus ik heb het niet van een vreemd.
Toch is de relatie met mijn moeder prima, hoor, maar ik zie het zelf nu ook in, dat zij erg afstandelijk wat betreft lichamelijk contact is.
Ben niet bang dat alles wordt gezien als uitnodiging tot seks.
Er komt alleen zo'n druk op te staan, dat de drempel om iets te ondernemen nu te hoog is.
Mijn man is gerust ook lief hoor, we hebben het verder heus goed, we moeten nog steeds in balans komen met ons zoontje, we doen niks leuks meer samen, gister zei hij nog dat we dat weer moesten gaan doen.
Maar hij kan ook zo vreselijk explosief reageren, en vreselijk schelden, ik kan daar helemaal niet mee omgaan dan, sta helemaal te trillen van woede dan, maar ook boos op mezelf dat ik me zo laat uitschelden dan.
Maar het is bij hem ook onmacht, maar ik vind het heel denigrerend, en voel me dan echt vreselijk.
zondag 18 april 2010 om 13:24
Voel je je wel lichaamelijk tot hem aangetrokken??
Heb je dat ooit wel gehad?
Heb zelf huwelijk gehad waar ik dus hetzelfde probleem had. Ik wilde het gewoon niet, en werdt ook dwang, ruzie enz.
Ik voelde me een koelkast , dacht dat het dus ik was die het dus gewoon niet in me had.
Ben gescheiden en wat bleek,,,ik heb het echt wel in me, maar ik moet me gewoon aangetrokken voelen.
Dit gevoel moet er echt zijn want anders kan je met heel de wereld gaan praten, leuke dingen gaan doen enz enz
Maar die basis moet er gewoon zijn.
Snap je man heel goed dat hij gefrustreerd raakt is heel pijnlijk als iemand je lichaamelijk afwijst.
Kan jij ook niks aan doen als het er gewoon tussen jullie beide niet in zit maar neem dan je conceqensies.
Wat je doet jezelf en hem te kort
Heb je dat ooit wel gehad?
Heb zelf huwelijk gehad waar ik dus hetzelfde probleem had. Ik wilde het gewoon niet, en werdt ook dwang, ruzie enz.
Ik voelde me een koelkast , dacht dat het dus ik was die het dus gewoon niet in me had.
Ben gescheiden en wat bleek,,,ik heb het echt wel in me, maar ik moet me gewoon aangetrokken voelen.
Dit gevoel moet er echt zijn want anders kan je met heel de wereld gaan praten, leuke dingen gaan doen enz enz
Maar die basis moet er gewoon zijn.
Snap je man heel goed dat hij gefrustreerd raakt is heel pijnlijk als iemand je lichaamelijk afwijst.
Kan jij ook niks aan doen als het er gewoon tussen jullie beide niet in zit maar neem dan je conceqensies.
Wat je doet jezelf en hem te kort
zondag 18 april 2010 om 14:08
Sorry, maar ik heb ergens wel begrip voor je man. Niet de manier waarop hij het uit. Maar ik zou gek worden als ik geen greintje liefde of genegenheid van mijn man krijg. Ik vind het heel fijn dat hij dit toont, en als ik alleen de gever zou zijn, en niets ontvang zou mij dat heel onzeker maken. En dan kan hij wel met het idee dat hij dit aankon het huwelijk in zijn gestapt, mensen veranderen nu eenmaal. Volgens mij is sex het minste probleem in deze relatie. En ik denk dat je wel van hem houdt, maar gewoon niet weet hoe je dit moet tonen omdat je nooit gezien en geleerd hebt hoe dit moet. Ik weet niet hoe je dit op moet lossen. Misschien door het gewoon te doen? Of hulp te zoeken, maar ik zou niet weten bij wie.
zondag 18 april 2010 om 18:28
Ja ik weet gewoon niet hoe ik dat dan moet uiten, ik snap wel dat je elkaar eens vast kan pakken of zoiets, maar ik moet mezelf er echt aan herinneren. Als ik dat doe gaat het ook beter, maar ik loop er uiteindelijk toch weer tegenaan.
Lichamelijk aangetrokken, ja ik weet het eigenlijk niet, op dit moment niet. Het lijkt wel of ik dat hele gedeelte helemaal op slot heb gezet.
Dat is nooit echt iets geweest wat bij mij leeft zowiezo. Maar geen idee hoe dat komt.
Lichamelijk aangetrokken, ja ik weet het eigenlijk niet, op dit moment niet. Het lijkt wel of ik dat hele gedeelte helemaal op slot heb gezet.
Dat is nooit echt iets geweest wat bij mij leeft zowiezo. Maar geen idee hoe dat komt.
