Geen moederdag meer

no-more-tears-left maandag 13 mei 2024 17:20

Mijn dochter is overleden en Moederdag, gisteren was heel confronterend.
Daar kwam bij dat ik ook niets hoorde van haar man , mijn schoonzoon. Helemaal niets. Geen berichtje, niets.

We hebben een goed contact, dat is het niet en ik begrijp dat ik niet zijn moeder ben, maar toch.

Is het gek, dat ik toch iets meer had verwacht?

no-more-tears-left woensdag 15 mei 2024 00:23

S-Groot schreef: ↑
14-05-2024 23:52
En dat is heel reëel, hij zit met zijn verdriet én dat van zijn kinderen én er allemaal in zijn eentje verantwoordelijk voor zijn. Dat hij geen ruimte heeft om jou ook te troosten of steunen is echt heel logisch.

Dat jij wel steun en troost nodig hebt is ook volslagen logisch. Daarvoor moet je echter bij je man zijn (is hij ook de vader en kunnen jullie het verdriet goed delen?) en bij vrienden. Niet bij die man die alles bijeen moet rapen voor zijn kinderen.

Ik hoef ook geen steun of troost van hem. Niet op die manier die jij nu bedoelt. Ik red me wel.

no-more-tears-left woensdag 15 mei 2024 00:24

Maar8 schreef: ↑
14-05-2024 22:57
Wat verdrietig dat je dat mee moet maken en ik begrijp goed dat zo’n dag erin hakt.

Ook ik ben jong mijn partner verloren, maar na 4 jaar heb ik ook niks gedaan aan Moederdag voor mijn schoonmoeder. De eerste jaren even een berichtje gestuurd, maar bij ons is die dag ook niet zo beladen.
Bij mijn vriend, die ook jong zijn vrouw is verloren is het een enorm moeilijke dag voor de kinderen die hun moeder missen.

Maar los daarvan lees is bij je ook vooral de worsteling van waar je zelf heen kunt met je verhaal als je je volwassen kind verliest. Dat herken ik zeker van mijn schoonouders. Ik heb inderdaad veel meer steun en hulp gekregen dan dat zij hebben gehad. Voor mij zijn er lotgenotengroepen te vinden etc.
De impact op het gezin bij het wegvallen van partner en ouder op jonge leeftijd is enorm, mensen zien dat al maar deels maar het is toch nog meer zichtbaar dan bij een ouder.

Goed om aandacht aan je eigen gemis en verlies te schenken. Waarschijnlijk is het heel fijn om bij je schoonzoon en kleinkinderen betrokken te zijn, maar ik denk dat er ook ruimte mag zijn voor jouw verdriet.
Ik vond het juist heel fijn om dat met mijn schoonmoeder te kunnen delen. Eigenlijk de liefde die wel allebei voelden. Lang ging ons rouwproces ook een beetje gelijk op, inmiddels niet meer en ergens vind ik dat ook een verlies. Het zorgde voor verbinding.

Je gevoelens mogen er gewoon zijn, al denk ik niet dat je schoonzoon daarvoor verantwoordelijk is. Dat zij er niet is, dat is het pijnlijke. En tuurlijk zou daarin gezien worden wel fijner zijn. Laat jezelf ook op andere momenten zien zou ik zeggen, dat maakt het wel makkelijker voor de ander die ook moeite heeft met de wereld om zich heen waarschijnlijk.

Bedankt Maar8 voor deze reactie.

meisje85 woensdag 15 mei 2024 03:23

no-more-tears-left schreef: ↑
14-05-2024 21:43

Ik heb hem geen berichtje gestuurd nee. Eigenlijk was alles het afgelopen jaar gericht op hulp en steun aan hem en de kinderen. Ik denk dat ik mezelf daarin volledig ben vergeten en ook niet goed voor mezelf heb gezorgd. Maar goed, dat kon ook even niet anders. Daarom valt dit ook zo koud op mijn dak.

Ik denk dat dit de kern raakt. Je bent jezelf vergeten en hebt niet voor jezelf gezorgd. En nu verwacht je van hem dat hij dat wel doet. Maar dat is teveel verwacht. Hij kan niet goedmaken dat jij je verloren voelt en hebt gevoeld, je afvraagt waar jij bent gebleven in dit verhaal. Lees je berichten nog eens terug en zie dan dat daar ook echt wel boosheid in te lezen is. Durf ook eerlijk naar je eigen gevoel te kijken. Gaat dit nou echt om je schoonzoon die op deze hoogst ingewikkelde dag niet aan je heeft gedacht? Of gaat het erom dat jij je in het algemeen vergeten voelt?

meisje85 woensdag 15 mei 2024 03:28

Je topic heet waarschijnlijk ook niet voor niks "geen moederdag meer" en niet "schoonzoon denkt niet aan moederdag" ofzo. Misschien voelt het alsof er hierdoor iets verloren is gegaan, omdat je vanuit die lijn naar jou toe nu niks meer hoort op zo'n dag. En iedereen snapt dat dat pijnlijk en confronterend is. Maar het lijkt me meer onderdeel van het (rouw)proces, dan iets dat hem te verwijten valt.

Volgens mij heb je nog geen antwoord gegeven op de vraag of je partner er voldoende aandacht aan heeft gegeven?

Molenhuis woensdag 15 mei 2024 04:53

no-more-tears-left schreef: ↑
14-05-2024 21:43
Natuurlijk heb ik het even gecheckt bij mijn man en hij had mijn moeder niet vergeten met moederdag, als ik er niet meer zou zijn.

no-more-tears-left schreef: ↑
14-05-2024 23:21
Waarom was het voor mij logisch? Omdat ik het zelf wel zou doen in zijn plaats.

Ik lees nu al een paar keer dat je weet wat je zou doen als je in zijn schoenen zou staan, maar dat weet je niet. En ik word eigenlijk ook wat boos van die zinnen, omdat je daarmee suggereert dat jij bepaalde dingen beter zou doen dan hij.

De dood van mijn partner zagen we aankomen, want hij was ziek, en ik had ook voor mezelf proberen te bedenken wat ik zou doen en voelen aan hij er niet meer zou zijn. En heel veel dingen doe ik totaal anders dan hoe ik het bedacht had. Dus ik kon het blijkbaar niet eens voor mezelf bedenken wat ik zou doen, laat staan dat ik het voor een ander kan weten.

Zijn eerste prioriteit is nu zorgen en lief zijn voor zijn kinderen. Als hij daar wat meer een weg in heeft gevonden, gaat hij hopelijk zorgen en lief zijn voor zichzelf. Daarna gaat hij pas weer oog krijgen en attend zijn voor zijn omgeving. Dat heeft veel tijd nodig.

meisje85 woensdag 15 mei 2024 07:27

Eens met Molenhuis. En, dit is wel knuppel in hoenderhok, het kan best zijn dat hij denkt: waarom heb ik niets van schoonmoeder gehoord? Ik zit hier met die kinderen die een moederdag zonder moeder doormaken en ze laat niet eens even iets horen. En eerlijk gezegd vind ik in dit geval een actie van (schoon)ouder naar kind logischer dan andersom, zoals jij het verwacht. Een kind mag en kan zich laten dragen door de ouder(e generatie) en dat zal idd betekenen dat hij in die zin meer steun ontvangt en dat jij dat op een andere manier zult moeten zoeken dan bij hem. Ik zeg niet dat jij er fout aan doet door hem niet te berichten, maar ik wil ook maar schetsen dat je niet weet wat er in zijn hoofd omgaat en dat niemand de verwachtingen van een ander kan ruiken. Dat hij bij zijn eigen moeder is geweest, zegt mij ook niet dat hij er dús over heeft nagedacht. Bij iemand in de rouw, vind ik dat sowieso een wat makkelijke aanname, want ik denk dat de kans klein is dat hij de hele dag door in staat is goed na te denken en logische afwegingen te maken (zie ook wat Molenhuis schrijft). Je hebt het zelfs over normale omgangsvormen, maae dan trek je het echt uit z'n verband denk ik. Er is in dit soort situaties niets normaal.

LevendWortelen87 woensdag 15 mei 2024 09:19

De opmerking waarom zou ik hem een berichtje sturen maakt me enigzins boos....en ik zou me kunnen in denken dat schoonzoon dit teleurstelt oid.
Wat de andere ook zeggen: zijn kinderen zijn hun moeder verloren en worden geconfronteerd met deze dag.
Dat jij het anders zou doen en je man ook, kan. Betekent niet dat hij het niets boeit. Ik vermoed dat het overleven was, überhaupt maar extra deze dag.
Misschien belde zijn moeder en nodigde hem uit.

Zoek het bij je man, vrienden e.d.
Was het je verjaardag dan had ik je gelijk gegeven....

Wat iemand ook zei: je verdriet zit hem wss vooral in het geen moederdag meer kunnen vieren door het verlies van je dochter. En dat is heel begrijpelijk en ook heel verdrietig

margreetder woensdag 15 mei 2024 09:51

Jammer dat de commercie rondom moederdag je zo raakt. Lijkt mij namelijk veel belangrijker hoe de relatie met je schoonzoon de andere 364 dagen van het jaar is.

Prikkels woensdag 15 mei 2024 10:17

Wat vreselijk waar je doorheen gaat, gecondoleerd en heel veel sterkte.

Misschien gek gezegd hoor, maar kan het zijn dat hij ook niet goed wist wat hij ermee aan moest naar jou toe? Dat hij bang was om jou te kwetsen of om het verkeerd te doen? Dat hij net zo geworsteld heeft met wat hij naar jou moest doen als dat jij nu worstelt?

Duufje woensdag 15 mei 2024 10:30

margreetder schreef: ↑
15-05-2024 09:51
Jammer dat de commercie rondom moederdag je zo raakt. Lijkt mij namelijk veel belangrijker hoe de relatie met je schoonzoon de andere 364 dagen van het jaar is.

Hoewel waar, vind ik deze te kort door de bocht.
Moederdag (vaderdag uiteraard net zo) is voor heel veel mensen een kakdag en als je een van die mensen bent, gaat je pas opvallen hoe erg je er niet omheen kunt. En hoe lang vantevoren alles al moederdag schreeuwt. En hoe ontzettend veel vaker dan anders je met je gemis wordt geconfronteerd.
Ik merk aan mezelf dat ik de week voor moederdag op m'n tenen loop, mijn lontje kort is en ik echt niet mezelf ben. Moederdag vind ik dan niet zo erg meer en daarna ben ik weer prima in orde.

TO: het is niet raar en prima verklaarbaar dat je misschien wat anders dan anders reageert. En daar heeft je schoonzoon geen schuld aan, maar volgens mij realiseer je je dat ook wel. Het is soms gewoon allemaal even wat kutter dan anders en dat hoef je jezelf niet kwalijk te nemen en iemand anders ook niet. Rouwen is echt vaak hard werken.

Hexopbezemsteel woensdag 15 mei 2024 18:56

Ik lees vooral veel rauw verdriet. Een wanhopig verlangen naar iets dat verbonden is met je dochter. Al is het maar een berichtje van haar man.

De eerste moederdag lijkt me zo vreselijk pijnlijk. Het klinkt alsof het verdriet gewoon even teveel was. Dat komt niet door je schoonzoon. Dat komt omdat je kind verliezen zo afschuwelijk oneerlijk is, daar helpt denk ik niets tegen.

If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)

no-more-tears-left vrijdag 17 mei 2024 09:35

Hexopbezemsteel schreef: ↑
15-05-2024 18:56
Ik lees vooral veel rauw verdriet. Een wanhopig verlangen naar iets dat verbonden is met je dochter. Al is het maar een berichtje van haar man.

De eerste moederdag lijkt me zo vreselijk pijnlijk. Het klinkt alsof het verdriet gewoon even teveel was. Dat komt niet door je schoonzoon. Dat komt omdat je kind verliezen zo afschuwelijk oneerlijk is, daar helpt denk ik niets tegen.

Het verdriet is ook ondraaglijk, maar dit staat er echt los van. Het is meer een stukje waardering, erkenning dat ik mis en dat is gewoon jammer.

Ik heb er even goed nagedacht en ga dingen toch echt anders doen. Ik ga mijn werk weer volledig oppakken, ik ben tijdelijk minder uren gaan werken om te helpen met de kinderen en ben van plan om na de zomer weer volledig te gaan werken. Natuurlijk blijf ik inspringen en oppassen en zal altijd voor hem en de kinderen klaarstaan, maar niet meer zo intensief, als nu het geval is.

no-more-tears-left vrijdag 17 mei 2024 09:47

meisje85 schreef: ↑
15-05-2024 03:23
Ik denk dat dit de kern raakt. Je bent jezelf vergeten en hebt niet voor jezelf gezorgd. En nu verwacht je van hem dat hij dat wel doet. Maar dat is teveel verwacht. Hij kan niet goedmaken dat jij je verloren voelt en hebt gevoeld, je afvraagt waar jij bent gebleven in dit verhaal. Lees je berichten nog eens terug en zie dan dat daar ook echt wel boosheid in te lezen is. Durf ook eerlijk naar je eigen gevoel te kijken. Gaat dit nou echt om je schoonzoon die op deze hoogst ingewikkelde dag niet aan je heeft gedacht? Of gaat het erom dat jij je in het algemeen vergeten voelt?

Beide, denk ik het gaat denk ik meer om een stukje waardering van hem in het algemeen.
Verder ben ik die dag door anderen natuurlijk niet vergeten, daar gaat het ook niet om. Zoals ik eerder zei, dit had ik niet van hem verwacht.

Verder vinden wij als gezin veel steun bij elkaar, ook kan ik goed met een paar vriendinnen praten. En gelukkig is er op mijn werk ook veel begrip en steun.

Gesprekken met lotgenoten, daar heb ik eerlijk gezegd niet zoveel mee. Echte lotgenoten zijn er ook bijn niet, onze situatie is zo specifiek.

no-more-tears-left wijzigde dit bericht op 17-05-2024 09:59

3.12% gewijzigd

no-more-tears-left vrijdag 17 mei 2024 09:49

Dubbel

Lorrelies vrijdag 17 mei 2024 10:29

no-more-tears-left schreef: ↑
17-05-2024 09:35
Het verdriet is ook ondraaglijk, maar dit staat er echt los van. Het is meer een stukje waardering, erkenning dat ik mis en dat is gewoon jammer.

Ik heb er even goed nagedacht en ga dingen toch echt anders doen. Ik ga mijn werk weer volledig oppakken, ik ben tijdelijk minder uren gaan werken om te helpen met de kinderen en ben van plan om na de zomer weer volledig te gaan werken. Natuurlijk blijf ik inspringen en oppassen en zal altijd voor hem en de kinderen klaarstaan, maar niet meer zo intensief, als nu het geval is.

En die erkenning zit hem in Moederdag?
Terwijl jij zijn moeder niet bent?
Ik vind echt dat je daar te veel aan ophangt.

Dat staat los dat het heel goed is dat je weer je eigen leven oppakt, al hoop ik dat je dat vooral doet uit goede zelfzorg en niet om je schoonzoon te straffen dat hij niet aan je verwachtingen heeft voldaan

lorrelies wijzigde dit bericht op 17-05-2024 10:51

0.59% gewijzigd

Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©

Anoniem_6649a968afa5e vrijdag 17 mei 2024 10:38

Het is natuurlijk prima om je weer meer te richten op je eigen leven.
Maar nu komt het over als straf.

A. je bent zijn moeder niet. B. hij heeft op moederdag al te dealen met zijn eigen verdriet en die van zijn kinderen C. hij weet misschien helemaal niet hoe belangrijk moederdag voor jou is.

Je schrijft dat jullie verder goed contact hebben. Koester dat.
Ik ken ook een situatie in mijn omgeving, waarbij oma (moeder overleden moeder) ook veel gezorgd heeft nadat dochter was overleden. Maar toen alles weer een beetje op de rit was, ze bijna niks meer hoorde en er bijna geen contact meer was. Kleine kinderen.

Anoniem_6649a968afa5e vrijdag 17 mei 2024 10:43

en het is al eerder gezegd. Maar je weet helemaal niet wat je in zijn schoenen zou doen en jouw man ook niet. Ben je jouw partner verloren, terwijl je ook nog eens kleine kinderen had? If you didn’t wear the shoes, don’t talk the talk.

no-more-tears-left vrijdag 17 mei 2024 11:05

Pelle schreef: ↑
17-05-2024 10:38
Het is natuurlijk prima om je weer meer te richten op je eigen leven.
Maar nu komt het over als straf.

A. je bent zijn moeder niet. B. hij heeft op moederdag al te dealen met zijn eigen verdriet en die van zijn kinderen C. hij weet misschien helemaal niet hoe belangrijk moederdag voor jou is.

Je schrijft dat jullie verder goed contact hebben. Koester dat.
Ik ken ook een situatie in mijn omgeving, waarbij oma (moeder overleden moeder) ook veel gezorgd heeft nadat dochter was overleden. Maar toen alles weer een beetje op de rit was, ze bijna niks meer hoorde en er bijna geen contact meer was. Kleine kinderen.

Klopt allemaal, ik ben zijn moeder niet, hij heeft verdriet, de kinderen ook en hij weet ook niet dat hij mij gekwetst heeft. Dat ga ik hem ook niet vertellen en ik koester ook het goede contact, begrijp me goed.

Maar D, ik moest ook dealen met deze dag, voor iedereen is het kut, en daar had hij best bij stil kunnen staan vind ik. En dat blijf ik vinden hoor, wat jullie ook zeggen.

Het is ook niet dat ik zoveel waarde hecht aan moederdag eigenlijk. Ik vond vroeger alles prima, de kinderen vonden het gezellig om te komen, maar als ze niet konden, ook best.

Ik denk dat ik ook niet goed kan overbrengen wat ik bedoel.

no-more-tears-left vrijdag 17 mei 2024 11:07

Lorrelies schreef: ↑
17-05-2024 10:29
En die erkenning zit hem in Moederdag?
Terwijl jij zijn moeder niet bent?
Ik vind echt dat je daar te veel aan ophangt.

Dat staat los dat het heel goed is dat je weer je eigen leven oppakt, al hoop ik dat je dat vooral doet uit goede zelfzorg en niet om je schoonzoon te straffen dat hij niet aan je verwachtingen heeft voldaan

Nee, het is niet om hem te straffen natuurlijk.

Dahlia74 vrijdag 17 mei 2024 11:09

verkeerd geqouted

dahlia74 wijzigde dit bericht op 17-05-2024 11:11
Reden: dubbel

95.96% gewijzigd

Dahlia74 vrijdag 17 mei 2024 11:10

no-more-tears-left schreef: ↑
17-05-2024 11:05

Maar D, ik moest ook dealen met deze dag, voor iedereen is het kut, en daar had hij best bij stil kunnen staan vind ik. En dat blijf ik vinden hoor, wat jullie ook zeggen.

Ik snap je gevoel, ik heb daar ook begrip voor. Maar het kan zomaar zijn dat je schoonzoon helemaal geen ruimte had om ook nog stil te staan bij het verdriet van zijn schoonmoeder. Hij heeft al meer dan genoeg verdriet en draagt het verdriet van zijn kinderen. Jammer dat je het hem kwalijk neemt dat hij geen aandacht aan jou heeft besteedt op deze dag.

Houdt er rekening mee dat het contact tussen jou schoonzoon en kleinkinderen de komende jaren gaat veranderen.

Lila-Linda vrijdag 17 mei 2024 11:11

Boosheid is een eenvoudigere en fijnere emotie dan verdriet
En op zo'n hele kwetsbare, pijnlijke dag als moederdag nu voor je is. Gaf de boosheid richting je schoonzoon je wat lucht
En dat is naar hem niet eerlijk, maar blijkbaar kun jij nu even niet anders

sterkte!

Lorrelies vrijdag 17 mei 2024 11:11

no-more-tears-left schreef: ↑
17-05-2024 11:05

Maar D, ik moest ook dealen met deze dag, voor iedereen is het kut, en daar had hij best bij stil kunnen staan vind ik. En dat blijf ik vinden hoor, wat jullie ook zeggen.

Ik vind dit een soort van gemeen. Hij heeft geen glazen bol hè? Hoe had hij moeten weten dat hij jou op die dag, en echt die dag, andere dagen doen we niet toe, echt op Moederdag had moeten valideren in je verdriet en dankbaarheid wat je voor hem doet.
En je gaat het hem ook niet zeggen.
Ik geloof echt niks van die goede band die je met hem hebt.
Het is een suikerlaagje

no-more-tears-left vrijdag 17 mei 2024 11:23

Lorrelies schreef: ↑
17-05-2024 11:11
Ik vind dit een soort van gemeen. Hij heeft geen glazen bol hè? Hoe had hij moeten weten dat hij jou op die dag, en echt die dag, andere dagen doen we niet toe, echt op Moederdag had moeten valideren in je verdriet en dankbaarheid wat je voor hem doet.
En je gaat het hem ook niet zeggen.
Ik geloof echt niks van die goede band die je met hem hebt.
Het is een suikerlaagje

Dat kan zijn dat jij dat gemeen vindt, ik snap niet wat daar gemeen aan is. Moederdag is kut als je je kind kwijt bent. Daar heb je niet zoveel inlevingsvermogen voor nodig.

En ja, vertel mij wat, voor hem en de kinderen is het ook kut.

En natuurlijk ga ik het hem niet zeggen, het valt me tegen, maar zoals ik al eerder zei, iedereen doet wel eens iets wat je niet zo leuk vindt.

Gemberthee vrijdag 17 mei 2024 11:25

Pelle schreef: ↑
17-05-2024 10:38
Je schrijft dat jullie verder goed contact hebben. Koester dat.
Ik ken ook een situatie in mijn omgeving, waarbij oma (moeder overleden moeder) ook veel gezorgd heeft nadat dochter was overleden. Maar toen alles weer een beetje op de rit was, ze bijna niks meer hoorde en er bijna geen contact meer was. Kleine kinderen.

Dit is de pijnlijke realiteit. Knoop dit in je oren, TO. Hoe moeilijk ook, het draait hier niet om jou. Je gelijk zoeken, bitter zijn, het gaat je helemaal niks brengen. Geen troost, geen erkenning, niks.

Mijn collega verloor haar zusje toen zij zichzelf van het leven beroofde, haar nichtje en neefjes verloren hun moeder, haar zwager verloor zijn vrouw. Zij werkt zich nu een slag in de rondte om onderdeel te blijven van hun levens. Waarschijnlijk hebben de kinderen niet eens door hoeveel energie zij besteedt aan het openhouden van die lijn. De beloning voor al haar moeite, liefde, aandacht, tijd is dat ze de kinderen nog altijd écht kent, in de hoop dat zij weten dat ze er altijd voor hun zal en wil zijn.

♧ Joost Klein, Droom Groot ♧

Actieve topics