Relaties
alle pijlers
Geen verliefdheid in relatie
maandag 11 januari 2021 16:46
Ik schrijf hier even mijn verhaal omdat ik het kwijt wil en niet goed weet met wie er anders over te praten.
Ik ben bijna 11 jaar samen met mijn man. Helaas heb ik de laatste tijd veel twijfels over onze relatie. Ik voel mij hier schuldig over omdat mijn man deze twijfels niet lijkt te hebben. Hij geeft toe dat het de laatste tijd wat minder gaat, maar wijdt dat aan corona en denkt dat het een fase is waar we door moeten. Dat zou best kunnen, maar ik ben daar toch ook niet helemaal van overtuigd en al deze twijfels maken mij op dit moment enorm verward en ongelukkig.
Het probleem waar ik mee zit, is dat we al lange tijd vooral als vrienden samenleven. Geen verliefdheid voelen, lijkt me normaal in een lange relatie, maar al minstens 5 jaar heb ik ook helemaal geen behoefte aan fysiek contact. Hij moet altijd initiatief nemen voor seks en eigenlijk heb ik er nooit zin in, maar verdraag het gewoon omdat ik weet dat hij er wel nood aan heeft. Hetzelfde met zoenen en zelfs knuffelen. Ik vind dat oké, maar ben dan steeds in mijn hoofd met andere dingen bezig of ben eigenlijk vooral aan het wachten tot ik weer verder kan met waar ik mee bezig was.
Op zich hebben we wel een fijne relatie omdat we gedeelde interesses hebben en allebei gemakkelijke en tolerante mensen zijn. We kunnen ruzies heel makkelijk bijleggen en goed compromissen maken. Eigenlijk hebben we bijna nooit écht ruzie. Ik heb enorm het 'goede vrienden/roommates' gevoel en eigenlijk heb ik dat ook al het grootste deel van onze relatie zo gehad.
Ik hou echt heel veel van mijn man, maar helaas echt op een vriendschappelijke manier. Dat zorgt er echter ook wel voor dat ik zo ongelooflijk bang ben om hem te kwetsen. Hij doet helemaal niets verkeerd. Hij zou alles voor mij doen en verdient absoluut niet dat ik mij zo voel tov hem. Hij verdient het om volledig geliefd en gelukkig te zijn. Ik weet dat hij mij helemaal niet kwijt wil en dat ik hem zo hard zou kwetsen als we uit elkaar gaan.
Aan de andere kant merk ik nu ook dat ik eigenlijk echt niet gelukkig ben in onze relatie. Door corona werkt hij van thuis uit en ik snak echt naar momenten zonder hem. Ik voel mij zo opgesloten. Ik ben dan even voor een paar dagen ergens anders verbleven en ik voelde mij zoveel beter. Hij werd er dan weer ongelukkig door dus ik ben dan na enkele dagen weer naar huis gegaan. Ik heb gehuild toen ik weer thuis was. En de laatste dagen ben ik eigenlijk altijd ongelukkig. Deels door onze relatie, deels door alle onzekerheid en de verwarring en dat ik niet weet wat te doen.
Ik wil graag mijn relatie verbeteren, maar aan de andere kant ben ik ook nog jong en wil ik eigenlijk niet vastzitten in een relatie die mij niet helemaal gelukkig maakt. Is dat egoïstisch? Want ik besef natuurlijk dat geen enkele relatie perfect is. Moet ik mij er gewoon bij neerleggen en dankbaar zijn dat mijn man zo'n goede vriend is? Of is dit toch niet voldoende voor de rest van mijn leven?
Ik ben bijna 11 jaar samen met mijn man. Helaas heb ik de laatste tijd veel twijfels over onze relatie. Ik voel mij hier schuldig over omdat mijn man deze twijfels niet lijkt te hebben. Hij geeft toe dat het de laatste tijd wat minder gaat, maar wijdt dat aan corona en denkt dat het een fase is waar we door moeten. Dat zou best kunnen, maar ik ben daar toch ook niet helemaal van overtuigd en al deze twijfels maken mij op dit moment enorm verward en ongelukkig.
Het probleem waar ik mee zit, is dat we al lange tijd vooral als vrienden samenleven. Geen verliefdheid voelen, lijkt me normaal in een lange relatie, maar al minstens 5 jaar heb ik ook helemaal geen behoefte aan fysiek contact. Hij moet altijd initiatief nemen voor seks en eigenlijk heb ik er nooit zin in, maar verdraag het gewoon omdat ik weet dat hij er wel nood aan heeft. Hetzelfde met zoenen en zelfs knuffelen. Ik vind dat oké, maar ben dan steeds in mijn hoofd met andere dingen bezig of ben eigenlijk vooral aan het wachten tot ik weer verder kan met waar ik mee bezig was.
Op zich hebben we wel een fijne relatie omdat we gedeelde interesses hebben en allebei gemakkelijke en tolerante mensen zijn. We kunnen ruzies heel makkelijk bijleggen en goed compromissen maken. Eigenlijk hebben we bijna nooit écht ruzie. Ik heb enorm het 'goede vrienden/roommates' gevoel en eigenlijk heb ik dat ook al het grootste deel van onze relatie zo gehad.
Ik hou echt heel veel van mijn man, maar helaas echt op een vriendschappelijke manier. Dat zorgt er echter ook wel voor dat ik zo ongelooflijk bang ben om hem te kwetsen. Hij doet helemaal niets verkeerd. Hij zou alles voor mij doen en verdient absoluut niet dat ik mij zo voel tov hem. Hij verdient het om volledig geliefd en gelukkig te zijn. Ik weet dat hij mij helemaal niet kwijt wil en dat ik hem zo hard zou kwetsen als we uit elkaar gaan.
Aan de andere kant merk ik nu ook dat ik eigenlijk echt niet gelukkig ben in onze relatie. Door corona werkt hij van thuis uit en ik snak echt naar momenten zonder hem. Ik voel mij zo opgesloten. Ik ben dan even voor een paar dagen ergens anders verbleven en ik voelde mij zoveel beter. Hij werd er dan weer ongelukkig door dus ik ben dan na enkele dagen weer naar huis gegaan. Ik heb gehuild toen ik weer thuis was. En de laatste dagen ben ik eigenlijk altijd ongelukkig. Deels door onze relatie, deels door alle onzekerheid en de verwarring en dat ik niet weet wat te doen.
Ik wil graag mijn relatie verbeteren, maar aan de andere kant ben ik ook nog jong en wil ik eigenlijk niet vastzitten in een relatie die mij niet helemaal gelukkig maakt. Is dat egoïstisch? Want ik besef natuurlijk dat geen enkele relatie perfect is. Moet ik mij er gewoon bij neerleggen en dankbaar zijn dat mijn man zo'n goede vriend is? Of is dit toch niet voldoende voor de rest van mijn leven?
anoniem_63e381de30d19 wijzigde dit bericht op 17-01-2021 11:00
35.05% gewijzigd
maandag 11 januari 2021 22:57
Duivels dilemma TO
Lijkt me best lastig.... hopelijk heb je toch iets aan de reacties hier, om een keer andere feedback en kijk op zaken te horen dan je normaal krijgt. Soms wel hard hier, daar niks van aantrekken.
Relatietherapie... is weer praten. mogelijk ligt de oplossing in meer voelen. Denk ook eens aan een haptonoom of iets dergelijks. Sommige oplossingen liggen niet in het hoofd maar in het gevoelsleven, je kunt leren daar beter contact mee te maken.
succes
Lijkt me best lastig.... hopelijk heb je toch iets aan de reacties hier, om een keer andere feedback en kijk op zaken te horen dan je normaal krijgt. Soms wel hard hier, daar niks van aantrekken.
Relatietherapie... is weer praten. mogelijk ligt de oplossing in meer voelen. Denk ook eens aan een haptonoom of iets dergelijks. Sommige oplossingen liggen niet in het hoofd maar in het gevoelsleven, je kunt leren daar beter contact mee te maken.
succes
maandag 11 januari 2021 23:28
Eens. Ik heb ook het idee dat veel van jouw gevoelswereld verstopt voor je ligt, omdat je een aaneenschakeling maakt van keuzes gebaseerd op ratio. En blijkbaar sluimert er vanalles en nog wat, maar weet je eigenlijk niet goed wat.feniks02 schreef: ↑11-01-2021 22:57Duivels dilemma TO
Lijkt me best lastig.... hopelijk heb je toch iets aan de reacties hier, om een keer andere feedback en kijk op zaken te horen dan je normaal krijgt. Soms wel hard hier, daar niks van aantrekken.
Relatietherapie... is weer praten. mogelijk ligt de oplossing in meer voelen. Denk ook eens aan een haptonoom of iets dergelijks. Sommige oplossingen liggen niet in het hoofd maar in het gevoelsleven, je kunt leren daar beter contact mee te maken.
succes
Overigens wil ik wel wat toevoegen nav mijn voorlaatste reactie over seks: dat hierin minder of weinig behoefte is, vind ik 1 ding. Ik vind het veel alarmerender dat er geen behoefte is aan knuffels. Jij hebt dus geen behoefte aan nabijheid met hem. Dat lijkt me vreselijk. Voor allebei overigens. Want acteer je zo goed dat je man dit niet in de gaten heeft? Het moet zo vreselijk kaal en leeg voelen om iemand te knuffelen die alleen maar kan denken of het maar zo snel mogelijk weer voorbij is. Als dat is hoe je erin staat, zou ik idd zeggen. Ga bij hem weg, voor jezelf en voor hem. Want ik weet niet wat jouw definitie van houden van is. Maar mensen waar ik van hou, raak ik graag aan. Ook op niet seksuele manier.
dinsdag 12 januari 2021 00:48
Bespreek het open en eerlijk met je man
Zorg dan dat je zelf een fijn huis/appartement krijgt. Daar heb je nu behoefte aan (en ik snap dat helemaal, vind het heerlijk om op mezelf te zijn en zou absoluut niet willen samenwonen).
Dat wil niet zeggen dat je de relatie kwijt bent, je kunt ook eerst gaan latten en kijken hoe datgaat.
Zorg dan dat je zelf een fijn huis/appartement krijgt. Daar heb je nu behoefte aan (en ik snap dat helemaal, vind het heerlijk om op mezelf te zijn en zou absoluut niet willen samenwonen).
Dat wil niet zeggen dat je de relatie kwijt bent, je kunt ook eerst gaan latten en kijken hoe datgaat.
dinsdag 12 januari 2021 07:29
ja nog ff, nu moet ze maar aan de drugs of porno kijken om seks met hem te moeten hebben... Seks met iemand die je afstotelijk vindt voelt als verkrachting. Ze moet gewoon lekker weg bij die man.diyer schreef: ↑11-01-2021 22:17Vraag 1 is of erotiek vanuit een ander vertrekpunt mogelijk is. Ik zal proberen te verduidelijken wat ik bedoel. Je hebt volgens mij nooit eerder je man als erotisch aantrekkelijk gezien. Altijd als vriend. Doordat dit de basis was van jullie intimiteit kwam daar weerstand tegen (logisch) en vanuit het gevoel van weerstand ben je door blijven modderen, waarbij weerstand misschien zelfs weerzin is geworden. Los van het feit dat dit funest is om ooit seksualiteit als iets leuks te kunnen zien, is dit ook een ontmanteling van een relatie. Het zaagt de poten van het fundament weg.
Nu wil ik niet zeggen dat wat ik nu ga schrijven voor iedereen mogelijk is. Maar veel mensen kunnen wel seks hebben met (en genieten van) mensen waar ze niet verliefd op zijn of waar ze geen 9 geven voor elkaars uiterlijk. Dus puur gebaseerd op het aanwakkeren van lust. Van eigen lust wel te verstaan. Hoe die lust tot stand komt (porno, een borrel of twee, stoute verhaaltjes lezen, fantaseren over iemand anders, een pilletje nemen of weet ik veel) maakt dan niet zoveel uit. Het feit dat er lust ontstaat, maakt dat je met andere mensen seks kunt hebben dan waar je verliefd op bent. Ik ben benieuwd of je deze ervaring uberhaupt kent. Want je man met andere ogen bekijken, vanuit een andere invalshoek dan sec. de weerstand, zou hem mogelijk aantrekkelijker voor je kunnen maken. Je zou hem misschien met een hernieuwde bril kunnen zien. Ik heb de indruk dat je nooit op een erotische wijze naar hem gekeken hebt en vraag me af of dit ook onmogelijk is in jouw hoofd. Want zou je dit wél kunnen, dan zouden er deurtjes kunnen opengaan qua gevoelens die nu potdicht zitten.
dinsdag 12 januari 2021 07:33
Je in allerlei bochten moeten wringen om maar seks te hebben klinkt vooral als een jaren 50 benadering van het huwelijk waarin de vrouw de man toch zoveel mogelijk moet plezieren, ten koste van zichzelf. Het is heel simpel: ze wil geen seks dus ze heeft geen seks. Die keus mag ze gewoon maken, en daar hoeft ze zich verder op geen enkele manier over te verantwoorden. Als haar partner dat een breekpunt vindt, dan is het aan hem om daar het gesprek over aan te gaan.
dinsdag 12 januari 2021 07:39
Iets wat niet heeft bestaan kun je ook niet terug brengen en een eigen huis krijgen. Niemand krijgt een eigen huis. Een huis moet je zoeken, je moet je inschrijven voor dingen en het betalen...je verantwoordelijkheid nemen zowel voor je relatie als voor jezelf.
Bij autonomie en vrijheid hoort ook de verantwoordelijkheid om voor jezelf te zorgen. Dan moet je dus stoppen om in een relatie te blijven, omdat het wel handig is.
Verantwoordelijkheid en keuzes maken komt niet op een presenteerblaadje naar je toe terwijl je zit te wachten.
viva-amber wijzigde dit bericht op 12-01-2021 07:55
26.38% gewijzigd
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 12 januari 2021 07:55
Ik vind dit een hele goede post. En nee, dat werkt niet als je je man afstotelijk vindt, maar ik kan uit ervaring zeggen dat mijn seksleven ook niet gebaseerd is op dat ik geil word als ik mijn man zie. Mijn zin in seks ontstaat ook door andere zaken en dat vind ik prima. We hebben fijne seks en houden van elkaar. Natuurlijk kun je er ook voor kiezen om een relatie te willen en te zoeken waarin die verliefdheid en enorme seksuele lust wel blijft, maar ik heb bijna 20 jaar relaties gehad voor ik mijn man tegenkwam, alle verliefdheden gingen over en de relaties ook. Met mijn man werkt het en dat we niet elke dag de sterren van de hemel neuken vinden we beiden prima. We zijn goede vrienden, vinden elkaar lief en leuk en lekker. En soms ook wel eens niet. We zijn een goed team en geven elkaar veel vrijheid. En we hebben zeer verre van een jaren 50 huwelijk. Zin maken om te vrijen is geen dwang en die zin maken levert mij een fijn seksleven op en daar vind ik niets mis mee.diyer schreef: ↑11-01-2021 22:17Vraag 1 is of erotiek vanuit een ander vertrekpunt mogelijk is. Ik zal proberen te verduidelijken wat ik bedoel. Je hebt volgens mij nooit eerder je man als erotisch aantrekkelijk gezien. Altijd als vriend. Doordat dit de basis was van jullie intimiteit kwam daar weerstand tegen (logisch) en vanuit het gevoel van weerstand ben je door blijven modderen, waarbij weerstand misschien zelfs weerzin is geworden. Los van het feit dat dit funest is om ooit seksualiteit als iets leuks te kunnen zien, is dit ook een ontmanteling van een relatie. Het zaagt de poten van het fundament weg.
Nu wil ik niet zeggen dat wat ik nu ga schrijven voor iedereen mogelijk is. Maar veel mensen kunnen wel seks hebben met (en genieten van) mensen waar ze niet verliefd op zijn of waar ze geen 9 geven voor elkaars uiterlijk. Dus puur gebaseerd op het aanwakkeren van lust. Van eigen lust wel te verstaan. Hoe die lust tot stand komt (porno, een borrel of twee, stoute verhaaltjes lezen, fantaseren over iemand anders, een pilletje nemen of weet ik veel) maakt dan niet zoveel uit. Het feit dat er lust ontstaat, maakt dat je met andere mensen seks kunt hebben dan waar je verliefd op bent. Ik ben benieuwd of je deze ervaring uberhaupt kent. Want je man met andere ogen bekijken, vanuit een andere invalshoek dan sec. de weerstand, zou hem mogelijk aantrekkelijker voor je kunnen maken. Je zou hem misschien met een hernieuwde bril kunnen zien. Ik heb de indruk dat je nooit op een erotische wijze naar hem gekeken hebt en vraag me af of dit ook onmogelijk is in jouw hoofd. Want zou je dit wél kunnen, dan zouden er deurtjes kunnen opengaan qua gevoelens die nu potdicht zitten.
dinsdag 12 januari 2021 07:57
Lastig dilemma. Verliefdheid en passionele seks zijn erg fijn, maar een rustige relatie is ook veel waard. Ik had de meest spannende relaties, maar met personen waar eigenlijk geen toekomst mee op te bouwen viel (wisselvallig, van baan wisselen om verkeerdere redenen, bewust zonder baan blijven, geen huisvesting zelf kunnen regelen, ruzie maken met ex partner (kinderen in het spel), ouders, vriendinnen, manipulatie (zin door drukken), schelden). Het was nooit saai, maar er was ook nooit rust. Verliefdheid en passionele seks gaat vroeg of laat over een rustige liefdevolle relatie niet maartse. Vaak als je wat relatie ervaring hebt, weet je beter wat je wilt. Praten is het aller belangrijkste (dat is mijn conclusie, ik vind het zelf ook nog vaak lastig, het is zo belangrijk). Probeer te bespreken met elkaar wat je onafhankelijk van elkaar wilt, misschien is het op te lossen en komt de lust weer terug.
lacasa wijzigde dit bericht op 12-01-2021 08:03
14.43% gewijzigd
dinsdag 12 januari 2021 08:02
Ik zou geen relatietherapie doen maar alleen therapie volgen. Zoek uit waarom je je leven laat leiden door beslissingen die zo lopen, die een ander voor je maakt, waar je zelf niet helemaal achter staat. Ik denk dat dat jou goed zou doen TO. En dan kun je daarna ook kijken wat je met je huwelijk wil. Ga eerst aan jezelf werken.
dinsdag 12 januari 2021 08:04
Mimosa80 schreef: ↑11-01-2021 22:54Maar wat is er dan mis met een vriendschappelijke relatie?
TO heeft het wel meer dan 'alleen leuk' met hem, volgens de openingspost.
Zo te lezen is hij perfect, met als enige minpunt dat hij (voor haar) seksueel niet aantrekkelijk is, en zelfs dat niet eens, want ze vindt hem objectief wel aantrekkelijk.
Stel ze vindt een andere relatie waarin ze de ander wel seksueel aantrekkelijk vindt, maar die andere dingen lopen stroef, en hij vindt ook zo'n soort relatie. Je vind toch nooit ALLES in een relatie? Dus er mist altijd iets.
Waarom weegt het missen van een seksuele klik zoveel zwaarder dan het missen van bv gezamelijke hobby's?
Dus met het verbreken van hun relatie winnen ze dan toch onder de streep beiden niks, omdat ze waarschijnlijk nooit meer iemand gaan vinden die zo perfect is als ze elkaar nu vinden?
Voor mij zou er van alles mis zijn als ik geen seks wil met mijn partner. Ook al is de rest goed. Ik heb ook behoefte aan seks. En zou dat het liefst met mijn partner willen. Ik snap niet hoe je deze relatie zo perfect kunt vinden als TO zo denkt over seks.
dinsdag 12 januari 2021 08:18
Maar ligt het aan de relatie of aan TO?
Misschien heeft ze wel nooit een echte seksdrive gehad
dinsdag 12 januari 2021 08:19
Niets, maar TO is ongelukig in deze relatie.Mimosa80 schreef: ↑11-01-2021 22:54Maar wat is er dan mis met een vriendschappelijke relatie?
TO heeft het wel meer dan 'alleen leuk' met hem, volgens de openingspost.
Zo te lezen is hij perfect, met als enige minpunt dat hij (voor haar) seksueel niet aantrekkelijk is, en zelfs dat niet eens, want ze vindt hem objectief wel aantrekkelijk.
Stel ze vindt een andere relatie waarin ze de ander wel seksueel aantrekkelijk vindt, maar die andere dingen lopen stroef, en hij vindt ook zo'n soort relatie. Je vind toch nooit ALLES in een relatie? Dus er mist altijd iets.
Waarom weegt het missen van een seksuele klik zoveel zwaarder dan het missen van bv gezamelijke hobby's?
Dus met het verbreken van hun relatie winnen ze dan toch onder de streep beiden niks, omdat ze waarschijnlijk nooit meer iemand gaan vinden die zo perfect is als ze elkaar nu vinden?
En natuurlijk is er in elke relatie wel iets, maar het zal niet altijd even zwaar wegen. Geen seks (of er geen zin in hebben), vind ik toch wel iets anders, dan dat mijn partner absoluut niet durft te vliegen en we dus nooit samen ver weg op vakantie kunnen. Of dat hij een ontzettend moeilijke eter is. Of dat hij elke zaterdag met vrienden gaat toeren. Of dat hij altijd zijn zin wil doen. Of nooit naar mij luistert. De eerste en de laatste 2 zaken zijn punten die ik niet wil in een relatie. Allemaal dingen die een relatie niet perfect maken, maar deze wegen voor mij zwaarder.
Als een relatie alleen maar vriendschappelijk is, dan zou ik niet getrouwd willen zijn. Dan ben ik liever gewoon vrienden.
Misschien zou ik het overwegen als ik oud ben en geen zin meer heb in polonaise aan mijn lijf. Maar dan ga ik liever voor helemaal geen seks, dan tegen mijn zin.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 12 januari 2021 08:22
Dit.Marana schreef: ↑12-01-2021 08:02Ik zou geen relatietherapie doen maar alleen therapie volgen. Zoek uit waarom je je leven laat leiden door beslissingen die zo lopen, die een ander voor je maakt, waar je zelf niet helemaal achter staat. Ik denk dat dat jou goed zou doen TO. En dan kun je daarna ook kijken wat je met je huwelijk wil. Ga eerst aan jezelf werken.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 12 januari 2021 08:55
Jeetje. Ik heb vooral medelijden met je man. Ik vind het oprecht heel zielig dat hij 11 jaar voor de gek is gehouden en dacht dat hij getrouwd was met iemand die knettergek op hem was. Dat je geen zin in seks hebt kan ik mij goed voorstellen wanneer je niet gek op hem bent.
Je kunt wel hard roepen dat je van hem houdt, maar je houdt niet van hem op de manier zoals je van je geliefde zou moeten houden. Hij is een verstandshuwelijk aangegaan zonder dat hij het wist.
Je weet al heel lang hoe echte verliefdheid voelt doordat je dit voor je beste vriend voelde. Jij wilde voor een relatie gaan uit gemakzucht, maar maakte daarbij ook de keuze voor je man die waarschijnlijk niet verwachtte dat iemand voor het altaar staat zonder verliefd te zijn. Ga op zoek naar een vent waar je die kriebels van krijgt. Gun je man een kans op het vinden van echte wederzijdse liefde. Nu ontneem je hem die kans.
Houd alsjeblieft voor je dat je uit gemakzucht voor hem gekozen hebt en niet uit verliefdheid. Lijkt mij echt heel pijnlijk voor hem.
Je kunt wel hard roepen dat je van hem houdt, maar je houdt niet van hem op de manier zoals je van je geliefde zou moeten houden. Hij is een verstandshuwelijk aangegaan zonder dat hij het wist.
Je weet al heel lang hoe echte verliefdheid voelt doordat je dit voor je beste vriend voelde. Jij wilde voor een relatie gaan uit gemakzucht, maar maakte daarbij ook de keuze voor je man die waarschijnlijk niet verwachtte dat iemand voor het altaar staat zonder verliefd te zijn. Ga op zoek naar een vent waar je die kriebels van krijgt. Gun je man een kans op het vinden van echte wederzijdse liefde. Nu ontneem je hem die kans.
Houd alsjeblieft voor je dat je uit gemakzucht voor hem gekozen hebt en niet uit verliefdheid. Lijkt mij echt heel pijnlijk voor hem.
dinsdag 12 januari 2021 11:13
Opnieuw iedereen bedankt voor de reacties!
Reactie op de mensen die zeggen dat ik uit gemakzucht bij hem blijf:
Ik ben altijd bij hem gebleven omdat we wel degelijk een fijne relatie hebben op bepaalde vlakken. Of dat voldoende is of niet daar ben ik zelf over verdeeld, net als de meningen hier. Maar dat is niet iets dat ik zomaar opgeef. Daarnaast hoor je ook gewoon veel dat langdurige relaties sowieso vaak meer een soort vriendschap zijn dus dat dat in een nieuwe relatie opnieuw zo kan aanvoelen na een tijdje. Voor mij zijn dat redenen om de relatie niet zomaar stop te zetten.
Geen intimiteit willen, is iets dat al heel lang een probleem is binnen onze relatie en waar we dus ook beiden aan gewend zijn. Mijn man is daar al lang van op de hoogte (kan ook niet anders) en vindt dat al die tijd wel een probleem waar hij aan wilt werken, maar ook geen hoge prioriteit of een breekpunt. Alleen heb ik nu wel het gevoel dat ik 'meer' wil en dit niet voor de rest van mijn leven zo wil. Dat kan binnen onze relatie zijn of door die stop te zetten.
Reactie op de mensen die zeggen dat ik uit gemakzucht bij hem blijf:
Ik ben altijd bij hem gebleven omdat we wel degelijk een fijne relatie hebben op bepaalde vlakken. Of dat voldoende is of niet daar ben ik zelf over verdeeld, net als de meningen hier. Maar dat is niet iets dat ik zomaar opgeef. Daarnaast hoor je ook gewoon veel dat langdurige relaties sowieso vaak meer een soort vriendschap zijn dus dat dat in een nieuwe relatie opnieuw zo kan aanvoelen na een tijdje. Voor mij zijn dat redenen om de relatie niet zomaar stop te zetten.
Geen intimiteit willen, is iets dat al heel lang een probleem is binnen onze relatie en waar we dus ook beiden aan gewend zijn. Mijn man is daar al lang van op de hoogte (kan ook niet anders) en vindt dat al die tijd wel een probleem waar hij aan wilt werken, maar ook geen hoge prioriteit of een breekpunt. Alleen heb ik nu wel het gevoel dat ik 'meer' wil en dit niet voor de rest van mijn leven zo wil. Dat kan binnen onze relatie zijn of door die stop te zetten.
anoniem_63e381de30d19 wijzigde dit bericht op 17-01-2021 11:05
19.80% gewijzigd
dinsdag 12 januari 2021 11:32
Ik zou soms wel seks willen met andere mensen. Niet mensen die ik niet ken etc. Maar mensen in mijn omgeving die ik aantrekkelijk vind en waar ik mee bevriend ben. Alleen wil ik dat dan ook in een relatie met alles erop en eraan, dus gewoon even buiten mijn relatie om nu met andere mensen zou voor mij persoonlijk geen optie zijn, omdat ik denk dat dat alles nog ingewikkelder zou maken.
De mensen die zeggen dat ik eerst aan mezelf zou moeten werken, etc hebben natuurlijk ook gelijk in die zin dat ik door deze hele situatie best verward ben. Als je 11 jaar met iemand samen bent en je daar over twijfelt, heeft dat op alles in je leven invloed. Onze levens zijn op zowat elk vlak best wel met elkaar verweven. Het is echter wel die verwarring over mijn relatie die er eerst was. Niet eerst andere problemen en daarna twijfel in mijn relatie. Ik heb ook nog nooit in mijn leven voorheen mentale problemen gehad en ben eigenlijk altijd vrij stabiel geweest in mijn sociale relaties (vriendschap, familie, etc). Coronamaatregelen hebben natuurlijk wel overal invloed op, dus hoeveel invloed dat heeft, kan ik ook niet inschatten.
Ook de mensen die focussen op mijn passieve beslissingen hebben natuurlijk gelijk, maar zien wel alleen de beslissingen waar ik het op dit moment moeilijk mee heb en over twijfel. Het is ook vooral op relatievlak dat dit allemaal zo gebeurd is, want ik heb wel beslissingen genomen op andere vlakken in mijn leven, zoals studies, job, huisdieren, etc. Binnen onze relatie heb ik ook min of meer de beslissing genomen over het moment dat we gingen samenwonen en daar ook een risico mee genomen (want niet zeker of mijn werk zou blijven toen en mijn vriend/man studeerde nog) en heb ik beslist om naar ons huidige huis te verhuizen zodat we de hond van mijn vader konden overnemen.
dinsdag 12 januari 2021 11:39
Solage schreef: ↑12-01-2021 11:32Het is echter wel die verwarring over mijn relatie die er eerst was. Niet eerst andere problemen en daarna twijfel in mijn relatie. Ik heb ook nog nooit in mijn leven voorheen mentale problemen gehad en ben eigenlijk altijd vrij stabiel geweest in mijn sociale relaties (vriendschap, familie, etc).
Ik heb ook nooit mentale problemen gehad. Toch was het de beste beslissing die ik voor mezelf heb genomen: eerst therapie, en dan pas een besluit nemen over mijn huwelijk.
Ik ben heel blij dat ik eerst een aantal gesprekken met een therapeute heb gehad. Daar heb ik iets aan voor de rest van mijn leven. En mede dankzij die gesprekken heb ik nu een veel betere relatie met mijn vriend dan ik ooit met mijn man had. En ook een betere relatie met mijn collega's, etc., ook al was dat niet slecht voor die tijd.
dinsdag 12 januari 2021 11:40
viva-amber schreef: ↑12-01-2021 07:39Niemand krijgt een eigen huis. Een huis moet je zoeken, je moet je inschrijven voor dingen en het betalen...je verantwoordelijkheid nemen zowel voor je relatie als voor jezelf.
Bij autonomie en vrijheid hoort ook de verantwoordelijkheid om voor jezelf te zorgen. Dan moet je dus stoppen om in een relatie te blijven, omdat het wel handig is.
Verantwoordelijkheid en keuzes maken komt niet op een presenteerblaadje naar je toe terwijl je zit te wachten.
anoniem_63e381de30d19 wijzigde dit bericht op 17-01-2021 11:06
35.25% gewijzigd
dinsdag 12 januari 2021 11:43
Dat geloof ik zeker. Ik sta op zich ook open voor therapie, hoor en denk zeker niet dat het een slecht idee is. Maar we hebben nu binnenkort al een afspraak voor relatietherapie dus ik zou nu eerst dit willen proberen. Als dan blijkt dat dat het probleem niet oplost en er meer problemen zijn, etc zou ik zeker ook individuele therapie overwegen.Marana schreef: ↑12-01-2021 11:39Ik heb ook nooit mentale problemen gehad. Toch was het de beste beslissing die ik voor mezelf heb genomen: eerst therapie, en dan pas een besluit nemen over mijn huwelijk.
Ik ben heel blij dat ik eerst een aantal gesprekken met een therapeute heb gehad. Daar heb ik iets aan voor de rest van mijn leven. En mede dankzij die gesprekken heb ik nu een veel betere relatie met mijn vriend dan ik ooit met mijn man had. En ook een betere relatie met mijn collega's, etc., ook al was dat niet slecht voor die tijd.
dinsdag 12 januari 2021 11:46
Wel verstandig. Al is het maar dat je beter met elkaar communiceert dan nu. Beter kenbaar kunt maken wat jullie nu elk willen.Solage schreef: ↑12-01-2021 11:43Dat geloof ik zeker. Ik sta op zich ook open voor therapie, hoor en denk zeker niet dat het een slecht idee is. Maar we hebben nu binnenkort al een afspraak voor relatietherapie dus ik zou nu eerst dit willen proberen. Als dan blijkt dat dat het probleem niet oplost en er meer problemen zijn, etc zou ik zeker ook individuele therapie overwegen.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 12 januari 2021 11:48
Ik heb er zeker iets aan. Ik vind de verschillende meningen heel interessant.feniks02 schreef: ↑11-01-2021 22:57Duivels dilemma TO
Lijkt me best lastig.... hopelijk heb je toch iets aan de reacties hier, om een keer andere feedback en kijk op zaken te horen dan je normaal krijgt. Soms wel hard hier, daar niks van aantrekken.
Relatietherapie... is weer praten. mogelijk ligt de oplossing in meer voelen. Denk ook eens aan een haptonoom of iets dergelijks. Sommige oplossingen liggen niet in het hoofd maar in het gevoelsleven, je kunt leren daar beter contact mee te maken.
succes
Voor bepaalde dingen vertrouw ik volledig op mijn gevoel, bij grote beslissingen is het inderdaad vaak een tegenstrijdigheid tussen gevoel en verstand. In deze situatie is het probleem dat mijn gevoel het ook niet goed weet, want mijn gevoel zegt dat er iets mis is, maar mijn gevoel zegt ook dat ik niet te snel mag opgeven.
dinsdag 12 januari 2021 11:49
We hebben er echt al samen meerdere keren heel open over gepraat en hebben ook begrip voor elkaar. Het probleem is alleen dat we dan blijven vastzitten in het praten en het moeilijk vinden om daar dan concreet iets mee te doen.
dinsdag 12 januari 2021 11:55
Ik heb het niet over het huis wat je samen hebt gekocht. Ik heb het over de verantwoordelijkheid nemen voor je eigen leven in het heden.Solage schreef: ↑12-01-2021 11:40We huurden het huis en woonden er al. Het was niet ons droomhuis maar hadden op dat moment heel veel aan ons hoofd en wilden niet verhuizen. Het plan is ook altijd geweest om dat huis later te verkopen en iets anders te kopen. Omdat we de eigenaar al kenden, al in het huis woonden, was het echt wel zo snel als enkele keren naar de bank, 2 keer naar de notaris en we hadden het huis. Ja, het was een passieve (even passief van mijn man als van mij) beslissing, maar die beslissing zou ik nu wel meteen opnieuw maken. In die situatie was ik enorm blij dat we dat huis hadden.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 12 januari 2021 11:57
Dit is inderdaad deel van het probleem. Ik voel mij schuldig tov hem omdat ik wil dat hij gelukkig is en ik hem ongelukkig maak door niet hetzelfde te voelen. Hij heeft nooit iets verkeerd gedaan, dus heb ik het gevoel dat ik hem onrecht aandoe als ik van hem zou scheiden. Ik wil mijn beloften niet verbreken terwijl hij altijd ongelooflijk zijn best doet.AgirlnamedSue schreef: ↑11-01-2021 21:30Beste TO,
Ik vind het opvallend dat je het een motivatie vind om bij jouw partner te blijven dat hij eend goede relatie verdiend.
Je praat jezelf hiermee een ontetecht schuldgevoel aan om in de relatie te blijven en je ontneemt hem de kans een wederkerige relatie te vinden.
Begrijp je dit?
Je hoeft je niet schuldig te voelen omdat je niet hetzelfde voelt als jouw partner en liever alleen wil zijn en jouw partner verdient het om iemand te vinden die hetzelfde voor hem voelt.
Dus ik zou stoppen met de relatie.
Ik ontneem hem misschien een kans op een betere relatie, maar weet aan de andere kant ook dat hijzelf op dit moment niemand anders wilt. Ik weet dat ik hem wel gelukkig maak. Zelfs zijn moeder heeft mij al meerdere keren gezegd hoe hij is open gebloeid sinds hij met mij een relatie begon. Ik ben bang dat dat verdwijnt als ik de relatie stopzet.
Na de scheiding van mijn ouders heeft mijn vader in 20 jaar nooit een nieuwe relatie gehad en is hij eigenlijk nooit helemaal gelukkig meer geweest. Hij heeft altijd mijn moeder terug gewild. Die scheiding is ook wel op een slechte manier verlopen. Maar ik wil zoiets mijn man niet aandoen.
