Relaties
alle pijlers
Gegronde twijfels of een reguliere dip?
dinsdag 30 december 2008 om 20:09
Hoi mensen!
Het zit zo. Mijn vriend en ik zijn bijna 7 jaar samen. We hebben voldoende ups en downs gehad. Wij zien in elkaar beide een kwaliteit die we het liefst anders zien. Mijn vriend vindt mij niet zorgzaam/moederlijk/huisvrouw genoeg. Ik ben ontzettend gevoelig en vindt dat mijn vriend daar geen rekening mee houdt. Wij zijn ontzettend lief voor elkaar, eerlijk tegen elkaar en kunnen elkaar volledig vertrouwen. Als het goed gaat tussen ons, gaat het ook ontzettend goed. Als mij iets dwarszit over de relatie kan ik het best aan hem kwijt. Alleen hoe meer het mij dwarszit, hoe minder mij ervan lijkt te willen weten en zeker als ik de kleren een dag in de wasmachine heb laten liggen. Zodra hij in een negatieve spiraal zit krijg ik hem daar niet uit en trekt hij mij daar zoveel mogelijk in mee. Hij laat onze hele relatie afhangen van hoe goed ik voor het huishouden zorg. Ik ben toch veel meer dan dat, maar dat lijkt hij dan niet meer te zien. Ik vind het moeilijk, want ben zo niet opgevoed. Mijn moeder is nou ook niet echt bepaalde de meest netste persoon en ons huis ziet er werkelijk best netjes uit. Ik doe echt mijn best, maar kan dat niet altijd volhouden. Het kwetst als hij zegt dat ik niets in het huis doe, want ik doe mijn best. Dat gelooft hij niet. Dat ik zeg dat het mij kwetst doet hem niets. Ik kwets mezelf. Wat ik ook doe, ik kan niet voldoen aan zijn eisen. Het kan voor een lange tijd goed gaan en dan komt hij weer met zijn ontevredenheid. Hij zegt hierbij zeer kwetsende dingen.
Hij vertelde mij laatst zich in de maling door me genomen te voelen, omdat ik hem heb verteld mijn best te doen in het huishouden. Hij ziet dit niet. Dit was naar aanleiding van het feit dat ik hem vertelde dat ik warmte van zijn kant miste sinds hij haren in de badkamer had gezien (niet netjes, weet ik). Dit leek hem niks te doen en dit kwetste mij waarop ik in huilen uitbarstte. Hij werd kwaad, met als gevolg dat hij me nu al twee dagen negeert. Als ik hem iets vraag is het....doe het zelf.
In het verleden heeft hij vaker van dit soort kwetsende gedrag laten zien. Er zijn wel voldoende dingen waar ik wel blij mee ben, maar het doet me pijn dat het hem niets lijkt te doen als ik mij door hem gekwetst voel....ik wil aan de ene kant niet bij iemand zijn die me kwetst, maar aan de andere kant vraag ik mezelf af of ik te snel opgeef, omdat alles een maand terug nog koek en ei was. We hebben zelfs pogingen ondernomen om zwanger te worden.
Het zit zo. Mijn vriend en ik zijn bijna 7 jaar samen. We hebben voldoende ups en downs gehad. Wij zien in elkaar beide een kwaliteit die we het liefst anders zien. Mijn vriend vindt mij niet zorgzaam/moederlijk/huisvrouw genoeg. Ik ben ontzettend gevoelig en vindt dat mijn vriend daar geen rekening mee houdt. Wij zijn ontzettend lief voor elkaar, eerlijk tegen elkaar en kunnen elkaar volledig vertrouwen. Als het goed gaat tussen ons, gaat het ook ontzettend goed. Als mij iets dwarszit over de relatie kan ik het best aan hem kwijt. Alleen hoe meer het mij dwarszit, hoe minder mij ervan lijkt te willen weten en zeker als ik de kleren een dag in de wasmachine heb laten liggen. Zodra hij in een negatieve spiraal zit krijg ik hem daar niet uit en trekt hij mij daar zoveel mogelijk in mee. Hij laat onze hele relatie afhangen van hoe goed ik voor het huishouden zorg. Ik ben toch veel meer dan dat, maar dat lijkt hij dan niet meer te zien. Ik vind het moeilijk, want ben zo niet opgevoed. Mijn moeder is nou ook niet echt bepaalde de meest netste persoon en ons huis ziet er werkelijk best netjes uit. Ik doe echt mijn best, maar kan dat niet altijd volhouden. Het kwetst als hij zegt dat ik niets in het huis doe, want ik doe mijn best. Dat gelooft hij niet. Dat ik zeg dat het mij kwetst doet hem niets. Ik kwets mezelf. Wat ik ook doe, ik kan niet voldoen aan zijn eisen. Het kan voor een lange tijd goed gaan en dan komt hij weer met zijn ontevredenheid. Hij zegt hierbij zeer kwetsende dingen.
Hij vertelde mij laatst zich in de maling door me genomen te voelen, omdat ik hem heb verteld mijn best te doen in het huishouden. Hij ziet dit niet. Dit was naar aanleiding van het feit dat ik hem vertelde dat ik warmte van zijn kant miste sinds hij haren in de badkamer had gezien (niet netjes, weet ik). Dit leek hem niks te doen en dit kwetste mij waarop ik in huilen uitbarstte. Hij werd kwaad, met als gevolg dat hij me nu al twee dagen negeert. Als ik hem iets vraag is het....doe het zelf.
In het verleden heeft hij vaker van dit soort kwetsende gedrag laten zien. Er zijn wel voldoende dingen waar ik wel blij mee ben, maar het doet me pijn dat het hem niets lijkt te doen als ik mij door hem gekwetst voel....ik wil aan de ene kant niet bij iemand zijn die me kwetst, maar aan de andere kant vraag ik mezelf af of ik te snel opgeef, omdat alles een maand terug nog koek en ei was. We hebben zelfs pogingen ondernomen om zwanger te worden.
dinsdag 30 december 2008 om 23:07
Ik voel me soms zo ongelofelijk lui he.......
Op zo'n druilerige zondagochtend komt vriend met ontbijtje aan en vraagt dan of het niet een goed idee is om een beddagje te houden
Natuurijk zeg ik daar geen NEE op maar toch he....rond 13 uur begint het te prikkelen.... Wat zou hij wel niet van mij denken (is zijn idee dus idioot dat ik zo denk) Dan ga ik de wasmanden af en prop ik een was in de machine om TOCH maar het gevoel te hebben dat ik niet zo héél lui ben...
Het gaat steeds beter... ik durf ECHT te genieten, ik leef weer en mag er zijn
En nogmaals Tobeloved: JIJ mag er ook zijn en ook ik wil jou zeggen dat je echt een betere partner verdiend. Hij is het niet waard om jou als vriendin te hebben.... ECHT niet!
Op zo'n druilerige zondagochtend komt vriend met ontbijtje aan en vraagt dan of het niet een goed idee is om een beddagje te houden
Natuurijk zeg ik daar geen NEE op maar toch he....rond 13 uur begint het te prikkelen.... Wat zou hij wel niet van mij denken (is zijn idee dus idioot dat ik zo denk) Dan ga ik de wasmanden af en prop ik een was in de machine om TOCH maar het gevoel te hebben dat ik niet zo héél lui ben...
Het gaat steeds beter... ik durf ECHT te genieten, ik leef weer en mag er zijn
En nogmaals Tobeloved: JIJ mag er ook zijn en ook ik wil jou zeggen dat je echt een betere partner verdiend. Hij is het niet waard om jou als vriendin te hebben.... ECHT niet!
dinsdag 30 december 2008 om 23:08
quote:bosaapje schreef op 30 december 2008 @ 22:43:
Ooooo, kan het me helemaal voorstellen. Ik kan wel bedenken waarom hij jou terug wilde. Weer lekker macht over jou hebben en jou weer vormen naar zijn maatstaven want ben eerlijk meis... Welke vrouw trapt hierin.... Niemand wil toch zo'n persoon. Ik denk dat hij zich dat héél goed beseft en dat hij zich met jou wel in zijn handjes mag knijpen....
Sorry, klinkt hard maar is wel zo....
Enne.... ik ben er zelf óók, niet 1 maar 2 maal ingestonken dus je bent echt niet de enige....
Jij zult nooit en te nimmer zijn moeder kunnen evenaren hoe goed je het ook probeert. Dat moet je ook beslist niet doen.
Een beetje idioot van hem om te denken dat jij dat kan en ook nog eens zou willen....
Jij bent JIJ en niemand anders. Jij mag er zijn zoals jij bent
Het is niet zo dat ik al 7 jaar lang het slaafje ben van mijn vriend. We hebben goede en slechte tijden gehad, waarvan merendeel goed. Nu zijn we in niet zo'n goede periode aangekomen, waar ik mij geen raad mee weet.
Ik mag er idd zijn zoals ik ben, bedankt daarvoor
Een gesprek voeren met hem heeft weinig zin, want hiertoe is hij momenteel niet in staat, maar wil wel graag van hem weten of hij het hiermee eens is. Zonee, dan verandert het de zaak best.
Ooooo, kan het me helemaal voorstellen. Ik kan wel bedenken waarom hij jou terug wilde. Weer lekker macht over jou hebben en jou weer vormen naar zijn maatstaven want ben eerlijk meis... Welke vrouw trapt hierin.... Niemand wil toch zo'n persoon. Ik denk dat hij zich dat héél goed beseft en dat hij zich met jou wel in zijn handjes mag knijpen....
Sorry, klinkt hard maar is wel zo....
Enne.... ik ben er zelf óók, niet 1 maar 2 maal ingestonken dus je bent echt niet de enige....
Jij zult nooit en te nimmer zijn moeder kunnen evenaren hoe goed je het ook probeert. Dat moet je ook beslist niet doen.
Een beetje idioot van hem om te denken dat jij dat kan en ook nog eens zou willen....
Jij bent JIJ en niemand anders. Jij mag er zijn zoals jij bent
Het is niet zo dat ik al 7 jaar lang het slaafje ben van mijn vriend. We hebben goede en slechte tijden gehad, waarvan merendeel goed. Nu zijn we in niet zo'n goede periode aangekomen, waar ik mij geen raad mee weet.
Ik mag er idd zijn zoals ik ben, bedankt daarvoor
Een gesprek voeren met hem heeft weinig zin, want hiertoe is hij momenteel niet in staat, maar wil wel graag van hem weten of hij het hiermee eens is. Zonee, dan verandert het de zaak best.
dinsdag 30 december 2008 om 23:12
Hoi,
Gegronde twijfels! Hier nog iemand met ''zo'n'' man (alleen veel erger) Ik kan je één ding aanraden,begin NIET aan kinderen op dit moment.Ikzelf heb 2 kinderen en sta aan de rand van scheiding. Wat me tegenhoudt zijn juist de kinderen en alle veranderingen voor hun die bij een scheiding komen kijken (verhuizen naar andere plaats,andere school etc.)
Jullie hebben nog geen kinderen en je kunt nog gaan en staan waar je wilt.Voor de rest kan ik je niet echt adviseren ,ik zit namelijk ook al 9 bij mijn man.Tegen een ander zou ik kunnen zeggen,je bent gek dat je dat allemaal pikt. Maar dat is wat ik juist zelf al jaren doe.Ik kan een boek schrijven over zijn gedrag,maar ondertussen pik ik het nog steeds.
Ik kan je wel heel veel sterkte wensen in de vervelende tijden en hopen dat je eruit komt.
Gegronde twijfels! Hier nog iemand met ''zo'n'' man (alleen veel erger) Ik kan je één ding aanraden,begin NIET aan kinderen op dit moment.Ikzelf heb 2 kinderen en sta aan de rand van scheiding. Wat me tegenhoudt zijn juist de kinderen en alle veranderingen voor hun die bij een scheiding komen kijken (verhuizen naar andere plaats,andere school etc.)
Jullie hebben nog geen kinderen en je kunt nog gaan en staan waar je wilt.Voor de rest kan ik je niet echt adviseren ,ik zit namelijk ook al 9 bij mijn man.Tegen een ander zou ik kunnen zeggen,je bent gek dat je dat allemaal pikt. Maar dat is wat ik juist zelf al jaren doe.Ik kan een boek schrijven over zijn gedrag,maar ondertussen pik ik het nog steeds.
Ik kan je wel heel veel sterkte wensen in de vervelende tijden en hopen dat je eruit komt.
dinsdag 30 december 2008 om 23:18
quote:bosaapje schreef op 30 december 2008 @ 23:07:
Ik voel me soms zo ongelofelijk lui he.......
Op zo'n druilerige zondagochtend komt vriend met ontbijtje aan en vraagt dan of het niet een goed idee is om een beddagje te houden
Natuurijk zeg ik daar geen NEE op maar toch he....rond 13 uur begint het te prikkelen.... Wat zou hij wel niet van mij denken (is zijn idee dus idioot dat ik zo denk) Dan ga ik de wasmanden af en prop ik een was in de machine om TOCH maar het gevoel te hebben dat ik niet zo héél lui ben...
Het gaat steeds beter... ik durf ECHT te genieten, ik leef weer en mag er zijn
En nogmaals Tobeloved: JIJ mag er ook zijn en ook ik wil jou zeggen dat je echt een betere partner verdiend. Hij is het niet waard om jou als vriendin te hebben.... ECHT niet!
Hihi...Heerlijk he? Maar moet zeggen dat wij ook van die heerlijke dagjes kunnen hebben. Genieten kunnen we ook, ook van elkaar...
Het voelt ook absoluut niet goed, om na een supergoede tijd met elkaar bij de eerste de beste dip aju paraplu te zeggen. Ik heb vaak rondgekeken naar anderen en gezwijmeld bij het feit dat ik wel een lief, trouw, eerlijk vriendje heb.
Ik voel me soms zo ongelofelijk lui he.......
Op zo'n druilerige zondagochtend komt vriend met ontbijtje aan en vraagt dan of het niet een goed idee is om een beddagje te houden
Natuurijk zeg ik daar geen NEE op maar toch he....rond 13 uur begint het te prikkelen.... Wat zou hij wel niet van mij denken (is zijn idee dus idioot dat ik zo denk) Dan ga ik de wasmanden af en prop ik een was in de machine om TOCH maar het gevoel te hebben dat ik niet zo héél lui ben...
Het gaat steeds beter... ik durf ECHT te genieten, ik leef weer en mag er zijn
En nogmaals Tobeloved: JIJ mag er ook zijn en ook ik wil jou zeggen dat je echt een betere partner verdiend. Hij is het niet waard om jou als vriendin te hebben.... ECHT niet!
Hihi...Heerlijk he? Maar moet zeggen dat wij ook van die heerlijke dagjes kunnen hebben. Genieten kunnen we ook, ook van elkaar...
Het voelt ook absoluut niet goed, om na een supergoede tijd met elkaar bij de eerste de beste dip aju paraplu te zeggen. Ik heb vaak rondgekeken naar anderen en gezwijmeld bij het feit dat ik wel een lief, trouw, eerlijk vriendje heb.
dinsdag 30 december 2008 om 23:23
quote:silki schreef op 30 december 2008 @ 23:12:
Hoi,
Gegronde twijfels! Hier nog iemand met ''zo'n'' man (alleen veel erger) Ik kan je één ding aanraden,begin NIET aan kinderen op dit moment.Ikzelf heb 2 kinderen en sta aan de rand van scheiding. Wat me tegenhoudt zijn juist de kinderen en alle veranderingen voor hun die bij een scheiding komen kijken (verhuizen naar andere plaats,andere school etc.)
Jullie hebben nog geen kinderen en je kunt nog gaan en staan waar je wilt.Voor de rest kan ik je niet echt adviseren ,ik zit namelijk ook al 9 bij mijn man.Tegen een ander zou ik kunnen zeggen,je bent gek dat je dat allemaal pikt. Maar dat is wat ik juist zelf al jaren doe.Ik kan een boek schrijven over zijn gedrag,maar ondertussen pik ik het nog steeds.
Ik kan je wel heel veel sterkte wensen in de vervelende tijden en hopen dat je eruit komt.Bedankt Silki. Het is altijd anders als je er zelf in zit. Een ander bekijkt het veel rationeler, omdat zij niet zien dat hij niet alleen het negatieve gedrag is dat hij vertoont. Dat maakt het wel moeilijker als je er zelf inzit.
Hoi,
Gegronde twijfels! Hier nog iemand met ''zo'n'' man (alleen veel erger) Ik kan je één ding aanraden,begin NIET aan kinderen op dit moment.Ikzelf heb 2 kinderen en sta aan de rand van scheiding. Wat me tegenhoudt zijn juist de kinderen en alle veranderingen voor hun die bij een scheiding komen kijken (verhuizen naar andere plaats,andere school etc.)
Jullie hebben nog geen kinderen en je kunt nog gaan en staan waar je wilt.Voor de rest kan ik je niet echt adviseren ,ik zit namelijk ook al 9 bij mijn man.Tegen een ander zou ik kunnen zeggen,je bent gek dat je dat allemaal pikt. Maar dat is wat ik juist zelf al jaren doe.Ik kan een boek schrijven over zijn gedrag,maar ondertussen pik ik het nog steeds.
Ik kan je wel heel veel sterkte wensen in de vervelende tijden en hopen dat je eruit komt.Bedankt Silki. Het is altijd anders als je er zelf in zit. Een ander bekijkt het veel rationeler, omdat zij niet zien dat hij niet alleen het negatieve gedrag is dat hij vertoont. Dat maakt het wel moeilijker als je er zelf inzit.
dinsdag 30 december 2008 om 23:28
woensdag 31 december 2008 om 00:11
Weltrusten,maar ik blijf nog even wakker,kan de laatste tijd toch niet slapen. Het is inderdaad anders als je erin zit.Alleen in mijn omgeving zijn er al wel verschillende mensen die wat gezegd hebben over zijn gedrag tegen mij (niet tegen mij,maar ik hoor dat weer via via) want zijn gedrag tegenover mij doet die ook gewoon waar anderen bijzijn.
Wat een herkenbaarheden (bosaapje) Maar ik ben blij voor jou,dat het bij jou nu goed gaat.En met Muis zo te lezen ook,de liefde komt wel
Wat een herkenbaarheden (bosaapje) Maar ik ben blij voor jou,dat het bij jou nu goed gaat.En met Muis zo te lezen ook,de liefde komt wel
woensdag 31 december 2008 om 02:23
quote:Muis66 schreef op 30 december 2008 @ 21:50:
[...]
Want ik had met mensen gesproken, verteld over mijn vacuum, de oneerlijkheid, het zich verheven voelgen boven mij, het vernederen, kleineren, afkraken. Als hij zo was doorgegaan - en ik hem die ruimte had gegeven - dan was ik echt de vernieling in gegaan. Ik heb echt behoorlijk 'uit de school geklapt' over veel dingen en toen bleek dat er tot mijn verbazing wél normale relaties waren. Waarin er respect voor elkaar was, ongeacht wat men in het huishouden deed, of in het laadje inbracht. Ik viel werkelijk om van verbazing!
Echt, ik kon het me niet voorstellen. Ik was nog maar een fractie verwijderd, denk ik, van geloven dat ik voor geen flikker deugde op welk gebied dan ook. Ik was zó afgestompt, dat ik werkelijk verbaasd was dat zoveel mensen zo lief voor mij konden zijn, mij zo graag wilden helpen. Dat mensen aardig voor mij waren. Als er nu een man lief voor me is, goeie bedoelingen heb, nou, de argusogen zijn er echt wel. Dat is niet eerlijk. Ik ben behoorlijk kapotgemaakt door die man, en ben op tijd mezelf en mijn eigenwaarde weer gaan terugvinden. Nou alleen nog geloven in de liefde! My god, dit had ik kunnen schrijven, echt precies hetzelfde!
[...]
Want ik had met mensen gesproken, verteld over mijn vacuum, de oneerlijkheid, het zich verheven voelgen boven mij, het vernederen, kleineren, afkraken. Als hij zo was doorgegaan - en ik hem die ruimte had gegeven - dan was ik echt de vernieling in gegaan. Ik heb echt behoorlijk 'uit de school geklapt' over veel dingen en toen bleek dat er tot mijn verbazing wél normale relaties waren. Waarin er respect voor elkaar was, ongeacht wat men in het huishouden deed, of in het laadje inbracht. Ik viel werkelijk om van verbazing!
Echt, ik kon het me niet voorstellen. Ik was nog maar een fractie verwijderd, denk ik, van geloven dat ik voor geen flikker deugde op welk gebied dan ook. Ik was zó afgestompt, dat ik werkelijk verbaasd was dat zoveel mensen zo lief voor mij konden zijn, mij zo graag wilden helpen. Dat mensen aardig voor mij waren. Als er nu een man lief voor me is, goeie bedoelingen heb, nou, de argusogen zijn er echt wel. Dat is niet eerlijk. Ik ben behoorlijk kapotgemaakt door die man, en ben op tijd mezelf en mijn eigenwaarde weer gaan terugvinden. Nou alleen nog geloven in de liefde! My god, dit had ik kunnen schrijven, echt precies hetzelfde!
woensdag 31 december 2008 om 02:39
quote:Tobeloved schreef op 30 december 2008 @ 20:51:
@ eleonora: het klinkt misschien moeilijk te geloven, maar afgezien van zijn buien is hij wel alles wat ik zoek in een man en in een vader. En die buien zijn er niet vaak, maar als ze er zijn dan zijn ze wel heftig. Ik heb echt wel veel aan hem en ik wet dat hij veel aan mij heeft. Hij heeft zijn ideaalbeeld proberen aan te passen, maar er is iets gebeurd (eigenlijk moet ik uitvinden wat) waardoor hij niet tevreden met me is. Dit uit hij op een nare manier. Wat natuurlijk ook meespeelt is dat ik afgezien van de afgelopen twee weken en natuurlijk eerdere voorvallen in het verleden et mijn hoofd bij een zwangerschap heb gezeten. Dat is niet iets wat je snel laat varen om weer single te zijn.
Klassiek hoor, wat je doet. Schrikken van het effect van je verhaal. Moeten inzien dat het eigenlijk allemaal niet zo mooi is als je zou willen en dus onmiddellijk in de verdediging schieten en roepen dat het 'allemaal wel meevalt eigenlijk'. Want als het écht zo is, als het echt zo vervelend is, als je echt gekwetst wordt en genegeerd om iets wat nooit zal veranderen, dan moet je daar natuurlijk iets mee en je wil niet horen dat dat er misschien wel niet in zit.
Kom nou niet met het verhaal van de toch eigenlijk wél leuke vader, als je net hebt verteld dat hij jou twee dagen negeert als het niet gaat zoals hij wil. Lees even wat Korenwolf schrijft; in een relatie ben je niet om iemands goedkeuring aan het strijden. Denk er eens een kind bij, bij een man die niet om kan gaan met rommel, en daar op zo'n kinderachtige en onvolwassen manier mee omgaat, arm kind. Hoezo gaat dat een leuke vader zijn dan ineens?
Er is hier een forumster die meeschrijft, die nu net aan het scheiden is van een man die gek werd als hun zoon van anderhalf in de zandbak had gespeeld en als zij niet vóór hij thuiskwam het zand had opgestofzuigd wat in de kamer lag. Dan ging hij ook in de negeerstand. Zijn vrouw én zijn kind werden dan genegeerd.
Doe niet naïef, trap niet in de val waar veel mensen (vrouwen vooral) intrappen, ga niet een kind krijgen met een man die je wil veranderen en die door middel van vernederen, negeren en kwetsen zijn zin wil krijgen, het is écht te naïef om te denken dat zoiets niet meer zal gebeuren als je samen een kind hebt.
Het is veel te spannend voor een kind om in zo'n relatie groot te groeien, een kind is gebaat bij stabiliteit, respect en harmonie tussen de ouders, als dat er niet is; niet zwanger raken.
Ja, vind eens uit wat jij nou allemaal zo verkeerd doet, wat hem zo boos maakt. Verbaas je er niet over als hij dat niet kan benoemen en als het dus zo blijft. Mensen veranderen, tijdens relaties, als ze ouder worden. Het kan dus ook iets zijn wat niet in jou maar in hém zit en waar jij dus niets aan kunt veranderen. Neem ook dat eens mee in je overweging, niet meteen de 'schuld' bij jezelf gaan zoeken.
Je vriend is vast een hele fijne man, als jij dat zegt dan is dat ongetwijfeld zo, maar dat wil niet zeggen dat er dingen zijn die je niet verandert. Jij niet in jou, hij niet in zichzelf en jullie al helemaal niet aan elkaar. Dat hoeft ook niet want jullie zijn allebei goed zoals jullie zijn en daarbij kun je best eens op bepaalde dingen letten. Als hij graag een bepaald merk toiletpapier heeft is het geen moeite dat te kopen, als jij een bepaald TV programma wil zien is het geen moeite daar voor hem rekening mee te houden, maar als het gaat om zaken veranderen in elkaars karakter omdat het anders niet goed genoeg is, dan is er meer aan de hand dan rekening houden met en iets voor elkaar over hebben. Dan pas je (op een bepaald gebied) niet bij elkaar en als dat een belangrijk onderdeel is (voor hem is jouw slordigheid dat), zit het echt scheef, hoe rot dat ook is en dan is een kind krijgen in ieder geval wel het laatste waar je aan zou moeten denken.
@ eleonora: het klinkt misschien moeilijk te geloven, maar afgezien van zijn buien is hij wel alles wat ik zoek in een man en in een vader. En die buien zijn er niet vaak, maar als ze er zijn dan zijn ze wel heftig. Ik heb echt wel veel aan hem en ik wet dat hij veel aan mij heeft. Hij heeft zijn ideaalbeeld proberen aan te passen, maar er is iets gebeurd (eigenlijk moet ik uitvinden wat) waardoor hij niet tevreden met me is. Dit uit hij op een nare manier. Wat natuurlijk ook meespeelt is dat ik afgezien van de afgelopen twee weken en natuurlijk eerdere voorvallen in het verleden et mijn hoofd bij een zwangerschap heb gezeten. Dat is niet iets wat je snel laat varen om weer single te zijn.
Klassiek hoor, wat je doet. Schrikken van het effect van je verhaal. Moeten inzien dat het eigenlijk allemaal niet zo mooi is als je zou willen en dus onmiddellijk in de verdediging schieten en roepen dat het 'allemaal wel meevalt eigenlijk'. Want als het écht zo is, als het echt zo vervelend is, als je echt gekwetst wordt en genegeerd om iets wat nooit zal veranderen, dan moet je daar natuurlijk iets mee en je wil niet horen dat dat er misschien wel niet in zit.
Kom nou niet met het verhaal van de toch eigenlijk wél leuke vader, als je net hebt verteld dat hij jou twee dagen negeert als het niet gaat zoals hij wil. Lees even wat Korenwolf schrijft; in een relatie ben je niet om iemands goedkeuring aan het strijden. Denk er eens een kind bij, bij een man die niet om kan gaan met rommel, en daar op zo'n kinderachtige en onvolwassen manier mee omgaat, arm kind. Hoezo gaat dat een leuke vader zijn dan ineens?
Er is hier een forumster die meeschrijft, die nu net aan het scheiden is van een man die gek werd als hun zoon van anderhalf in de zandbak had gespeeld en als zij niet vóór hij thuiskwam het zand had opgestofzuigd wat in de kamer lag. Dan ging hij ook in de negeerstand. Zijn vrouw én zijn kind werden dan genegeerd.
Doe niet naïef, trap niet in de val waar veel mensen (vrouwen vooral) intrappen, ga niet een kind krijgen met een man die je wil veranderen en die door middel van vernederen, negeren en kwetsen zijn zin wil krijgen, het is écht te naïef om te denken dat zoiets niet meer zal gebeuren als je samen een kind hebt.
Het is veel te spannend voor een kind om in zo'n relatie groot te groeien, een kind is gebaat bij stabiliteit, respect en harmonie tussen de ouders, als dat er niet is; niet zwanger raken.
Ja, vind eens uit wat jij nou allemaal zo verkeerd doet, wat hem zo boos maakt. Verbaas je er niet over als hij dat niet kan benoemen en als het dus zo blijft. Mensen veranderen, tijdens relaties, als ze ouder worden. Het kan dus ook iets zijn wat niet in jou maar in hém zit en waar jij dus niets aan kunt veranderen. Neem ook dat eens mee in je overweging, niet meteen de 'schuld' bij jezelf gaan zoeken.
Je vriend is vast een hele fijne man, als jij dat zegt dan is dat ongetwijfeld zo, maar dat wil niet zeggen dat er dingen zijn die je niet verandert. Jij niet in jou, hij niet in zichzelf en jullie al helemaal niet aan elkaar. Dat hoeft ook niet want jullie zijn allebei goed zoals jullie zijn en daarbij kun je best eens op bepaalde dingen letten. Als hij graag een bepaald merk toiletpapier heeft is het geen moeite dat te kopen, als jij een bepaald TV programma wil zien is het geen moeite daar voor hem rekening mee te houden, maar als het gaat om zaken veranderen in elkaars karakter omdat het anders niet goed genoeg is, dan is er meer aan de hand dan rekening houden met en iets voor elkaar over hebben. Dan pas je (op een bepaald gebied) niet bij elkaar en als dat een belangrijk onderdeel is (voor hem is jouw slordigheid dat), zit het echt scheef, hoe rot dat ook is en dan is een kind krijgen in ieder geval wel het laatste waar je aan zou moeten denken.
woensdag 31 december 2008 om 02:59
quote:mastermind schreef op 31 december 2008 @ 02:53:
Effe offtopic: heej Eleonora, ben je inmiddels al een beetje beter? (f)Hee lieve schat, ja ik ben weer wat beter, mijn dochter is nu bezig, ik heb dus nu nacht braak/diarree dienst zeg maar
Gaat het met jou een beetje? Het was zo druk op je topic, ben blij dat je zo je hart kon luchten
Effe offtopic: heej Eleonora, ben je inmiddels al een beetje beter? (f)Hee lieve schat, ja ik ben weer wat beter, mijn dochter is nu bezig, ik heb dus nu nacht braak/diarree dienst zeg maar
Gaat het met jou een beetje? Het was zo druk op je topic, ben blij dat je zo je hart kon luchten
woensdag 31 december 2008 om 17:31
Silkie, wat ik begrijp zit jij in dezelfde situatie als Tobeloved maar wil je de relatie voortzetten vanwege jullie kinderen.
Het enige zinnige wat ik hierop kan zeggen is dat kinderen voelsprietjes hebben en haarfijn aanvoelen dat jij niet gelukkig bent met hun vader.
Vind jij hun vader zo'n denderend voorbeeld voor jouw kinderen trouwens? Je zou toch niet willen dat ze zijn gedrag als normaal gaan bestempelen?
Vaak is het voor kinderen beter als ouders scheiden. Je hoort me niet zeggen dat het geen impact op ze heeft maar vaak is het wel de moeite waard en gaan óók de kinderen lekkerder in hun vel zitten.
Bovendien ben jij er zelf ook nog. Hoe lang ga JIJ dit volhouden? Zie jij jezelf nog 10 jaar ongelukkig in deze relatie zitten?
Je hebt recht op geluk, liefde, gelijkwaardigheid en warmte.....
Zoals ik het nu lees krijg je een snauw, een verminderd zelfbeeld, minder zelfvertrouwen en maakt hij je doodongelukkig.
Kies voor jezelf meis. Als jij gelukkig wordt, worden de kinderen ook gelukkiger.
Na mijn scheiding ben ik met mijn 2 kinderen vertrokken.De kinderen zagen me opbloeien en weer stralen.... Toen ik gelukkig werd, werden mijn kinderen ook veel rustiger, liever en gehoorzamer. Kinderen maak je nml niets wijs
Het enige zinnige wat ik hierop kan zeggen is dat kinderen voelsprietjes hebben en haarfijn aanvoelen dat jij niet gelukkig bent met hun vader.
Vind jij hun vader zo'n denderend voorbeeld voor jouw kinderen trouwens? Je zou toch niet willen dat ze zijn gedrag als normaal gaan bestempelen?
Vaak is het voor kinderen beter als ouders scheiden. Je hoort me niet zeggen dat het geen impact op ze heeft maar vaak is het wel de moeite waard en gaan óók de kinderen lekkerder in hun vel zitten.
Bovendien ben jij er zelf ook nog. Hoe lang ga JIJ dit volhouden? Zie jij jezelf nog 10 jaar ongelukkig in deze relatie zitten?
Je hebt recht op geluk, liefde, gelijkwaardigheid en warmte.....
Zoals ik het nu lees krijg je een snauw, een verminderd zelfbeeld, minder zelfvertrouwen en maakt hij je doodongelukkig.
Kies voor jezelf meis. Als jij gelukkig wordt, worden de kinderen ook gelukkiger.
Na mijn scheiding ben ik met mijn 2 kinderen vertrokken.De kinderen zagen me opbloeien en weer stralen.... Toen ik gelukkig werd, werden mijn kinderen ook veel rustiger, liever en gehoorzamer. Kinderen maak je nml niets wijs
donderdag 1 januari 2009 om 18:31
quote:eleonora schreef op 31 december 2008 @ 02:39:
[...]
Kom nou niet met het verhaal van de toch eigenlijk wél leuke vader, als je net hebt verteld dat hij jou twee dagen negeert als het niet gaat zoals hij wil. Lees even wat Korenwolf schrijft; in een relatie ben je niet om iemands goedkeuring aan het strijden. Denk er eens een kind bij, bij een man die niet om kan gaan met rommel, en daar op zo'n kinderachtige en onvolwassen manier mee omgaat, arm kind. Hoezo gaat dat een leuke vader zijn dan ineens?
Moet hier toch even op reageren, want wil wel dat het ook voor iedereen duidelijk wordt dat ik niet zomaar bij hem ben. Voor 90% voldoet hij inderdaad aan de man die ik zie als de man van mijn kinderen. Misschien niet wat jullie willen horen en misschien ook niet eens wat ik wil horen. Het is ook gemakkelijk om er meteen de pet naar te gooien als er iets niet deugt in de relatie, want daar ben ik me goed van bewust en daarom heb ik ook deze topic geopend.
quote:eleonora schreef op 31 december 2008 @ 02:39:
Ja, vind eens uit wat jij nou allemaal zo verkeerd doet, wat hem zo boos maakt. Verbaas je er niet over als hij dat niet kan benoemen en als het dus zo blijft. Mensen veranderen, tijdens relaties, als ze ouder worden. Het kan dus ook iets zijn wat niet in jou maar in hém zit en waar jij dus niets aan kunt veranderen. Neem ook dat eens mee in je overweging, niet meteen de 'schuld' bij jezelf gaan zoeken.
Die schuld heb ik ook niet op me genomen. Heb inderdaad aangegeven dat er iets aan de hand is, maar niet met mij. Met mij is er niets hoor...kan hij wel vinden.
quote:eleonora schreef op 31 december 2008 @ 02:39:
[...]
Je vriend is vast een hele fijne man, als jij dat zegt dan is dat ongetwijfeld zo, maar dat wil niet zeggen dat er dingen zijn die je niet verandert. Jij niet in jou, hij niet in zichzelf en jullie al helemaal niet aan elkaar. Dat hoeft ook niet want jullie zijn allebei goed zoals jullie zijn en daarbij kun je best eens op bepaalde dingen letten. Als hij graag een bepaald merk toiletpapier heeft is het geen moeite dat te kopen, als jij een bepaald TV programma wil zien is het geen moeite daar voor hem rekening mee te houden, maar als het gaat om zaken veranderen in elkaars karakter omdat het anders niet goed genoeg is, dan is er meer aan de hand dan rekening houden met en iets voor elkaar over hebben. Dan pas je (op een bepaald gebied) niet bij elkaar en als dat een belangrijk onderdeel is (voor hem is jouw slordigheid dat), zit het echt scheef, hoe rot dat ook is en dan is een kind krijgen in ieder geval wel het laatste waar je aan zou moeten denken.
Vandaag een openhartig gesprek gevoerd. Gisteren had ik al aangegeven dat ik het wel genoeg vond om elkaar te blijven negeren, want ik ging het op een gegeven moment ook niet meer proberen. Hij vond het ook wel genoeg geweest. En je hebt gelijk, waarom hij zo deed kon hij niet goed benoemen. Hij wilde me niet kwetsen met zijn gedrag, vertelde hij. Tijdens de jaarwisseling wilde hij met me proosten op een mooi gezamenlijk 2009. Klonk mooi, maar wilde hem toch even duidelijk maken hoe ik dat voor me zie. Dus heb vanochtend mijn stalen pakje aangetrokken om hem een en ander te vertellen. Het is een lang en vermoeiend gesprek geweest voor ons beiden. Ik heb veel van het forum commentaar gebruikt. heb hem verteld dat ik een vrouw ben van vlees en bloed en dat ik uiteraard mijn best doe voor hem, voor mij en voor ons, maar dat ik nooit zal kunnen voldoen aan zijn eisen (hij was niet blij met mijn woordkeus, voor hem is het wat hij belangrijk vind in een relatie). Ik wil ook niet voldoen aan zijn eisen, want ik zie mezelf als een ambitieuze vrouw en niet als huisvrouw. Dat waardeert hij in me, maar hij blijft het belangrijk vinden. Ik heb hem gevraagd of er voor hem dan nog wel voldoende overblijft om een leven mee te delen, waarop hij antwoordde met 'nee'. Was ongelooflijk trots op mezelf dat ik sterk bleef. Ik vertelde hem dat er dan voor mij geen reden is om in deze relatie te blijven. Hij vertelde me dat te begrijpen, maar het moeilijk te vinden om er uit te stappen. Later krabbelde hij op z'n antwoord terug en vertaalde hij het naar dat er wel voldoende vrouw voor hem overblijft zonder dat zorgzame, huishoudelijke wat hij nodig heeft, maar dat het wel een gemis zal blijven. Waarop ik antwoordde dat ik meer dan mijn best niet kan doen. Hij zal zijn verwachtingen moeten bijstellen en hij weet niet of hij dat kan. Hij vind dat hij dat in de 2 jaar dat we samenwonen redelijk goed heeft gedaan. Ook vertelde ik hem dat het me juist het meeste kwetst dat hij me daardoor het gevoel geeft dat ik als vriendin niet deug. Hij vertelde mij dat de manier waarop hij zich de afgelopen paar dagen heeft gedragen niets te maken heeft met het huishouden. Zo is het begonnen, maar volgens hem ging het om de manier waarop onze discussie toen is verlopen. Om een lang verhaal kort te maken. Wij durven ons beiden niet over te geven aan deze relatie op dit moment, omdat we beiden niet bereid zijn ons verder aan te passen. Samen kinderen krijgen hebben aan de kant geschoven tot.....? Het doet pijn, maar het is niet anders. Helaas hebben we veel te lang gepraat, waardoor ik te ver doorschoot in mijn 'nieuwe koele ik', met als gevolg dat we elkaar even niet meer kunnen luchten. Heb ruimte nodig...voel me sterk, maar tegelijkertijd leeg.
[...]
Kom nou niet met het verhaal van de toch eigenlijk wél leuke vader, als je net hebt verteld dat hij jou twee dagen negeert als het niet gaat zoals hij wil. Lees even wat Korenwolf schrijft; in een relatie ben je niet om iemands goedkeuring aan het strijden. Denk er eens een kind bij, bij een man die niet om kan gaan met rommel, en daar op zo'n kinderachtige en onvolwassen manier mee omgaat, arm kind. Hoezo gaat dat een leuke vader zijn dan ineens?
Moet hier toch even op reageren, want wil wel dat het ook voor iedereen duidelijk wordt dat ik niet zomaar bij hem ben. Voor 90% voldoet hij inderdaad aan de man die ik zie als de man van mijn kinderen. Misschien niet wat jullie willen horen en misschien ook niet eens wat ik wil horen. Het is ook gemakkelijk om er meteen de pet naar te gooien als er iets niet deugt in de relatie, want daar ben ik me goed van bewust en daarom heb ik ook deze topic geopend.
quote:eleonora schreef op 31 december 2008 @ 02:39:
Ja, vind eens uit wat jij nou allemaal zo verkeerd doet, wat hem zo boos maakt. Verbaas je er niet over als hij dat niet kan benoemen en als het dus zo blijft. Mensen veranderen, tijdens relaties, als ze ouder worden. Het kan dus ook iets zijn wat niet in jou maar in hém zit en waar jij dus niets aan kunt veranderen. Neem ook dat eens mee in je overweging, niet meteen de 'schuld' bij jezelf gaan zoeken.
Die schuld heb ik ook niet op me genomen. Heb inderdaad aangegeven dat er iets aan de hand is, maar niet met mij. Met mij is er niets hoor...kan hij wel vinden.
quote:eleonora schreef op 31 december 2008 @ 02:39:
[...]
Je vriend is vast een hele fijne man, als jij dat zegt dan is dat ongetwijfeld zo, maar dat wil niet zeggen dat er dingen zijn die je niet verandert. Jij niet in jou, hij niet in zichzelf en jullie al helemaal niet aan elkaar. Dat hoeft ook niet want jullie zijn allebei goed zoals jullie zijn en daarbij kun je best eens op bepaalde dingen letten. Als hij graag een bepaald merk toiletpapier heeft is het geen moeite dat te kopen, als jij een bepaald TV programma wil zien is het geen moeite daar voor hem rekening mee te houden, maar als het gaat om zaken veranderen in elkaars karakter omdat het anders niet goed genoeg is, dan is er meer aan de hand dan rekening houden met en iets voor elkaar over hebben. Dan pas je (op een bepaald gebied) niet bij elkaar en als dat een belangrijk onderdeel is (voor hem is jouw slordigheid dat), zit het echt scheef, hoe rot dat ook is en dan is een kind krijgen in ieder geval wel het laatste waar je aan zou moeten denken.
Vandaag een openhartig gesprek gevoerd. Gisteren had ik al aangegeven dat ik het wel genoeg vond om elkaar te blijven negeren, want ik ging het op een gegeven moment ook niet meer proberen. Hij vond het ook wel genoeg geweest. En je hebt gelijk, waarom hij zo deed kon hij niet goed benoemen. Hij wilde me niet kwetsen met zijn gedrag, vertelde hij. Tijdens de jaarwisseling wilde hij met me proosten op een mooi gezamenlijk 2009. Klonk mooi, maar wilde hem toch even duidelijk maken hoe ik dat voor me zie. Dus heb vanochtend mijn stalen pakje aangetrokken om hem een en ander te vertellen. Het is een lang en vermoeiend gesprek geweest voor ons beiden. Ik heb veel van het forum commentaar gebruikt. heb hem verteld dat ik een vrouw ben van vlees en bloed en dat ik uiteraard mijn best doe voor hem, voor mij en voor ons, maar dat ik nooit zal kunnen voldoen aan zijn eisen (hij was niet blij met mijn woordkeus, voor hem is het wat hij belangrijk vind in een relatie). Ik wil ook niet voldoen aan zijn eisen, want ik zie mezelf als een ambitieuze vrouw en niet als huisvrouw. Dat waardeert hij in me, maar hij blijft het belangrijk vinden. Ik heb hem gevraagd of er voor hem dan nog wel voldoende overblijft om een leven mee te delen, waarop hij antwoordde met 'nee'. Was ongelooflijk trots op mezelf dat ik sterk bleef. Ik vertelde hem dat er dan voor mij geen reden is om in deze relatie te blijven. Hij vertelde me dat te begrijpen, maar het moeilijk te vinden om er uit te stappen. Later krabbelde hij op z'n antwoord terug en vertaalde hij het naar dat er wel voldoende vrouw voor hem overblijft zonder dat zorgzame, huishoudelijke wat hij nodig heeft, maar dat het wel een gemis zal blijven. Waarop ik antwoordde dat ik meer dan mijn best niet kan doen. Hij zal zijn verwachtingen moeten bijstellen en hij weet niet of hij dat kan. Hij vind dat hij dat in de 2 jaar dat we samenwonen redelijk goed heeft gedaan. Ook vertelde ik hem dat het me juist het meeste kwetst dat hij me daardoor het gevoel geeft dat ik als vriendin niet deug. Hij vertelde mij dat de manier waarop hij zich de afgelopen paar dagen heeft gedragen niets te maken heeft met het huishouden. Zo is het begonnen, maar volgens hem ging het om de manier waarop onze discussie toen is verlopen. Om een lang verhaal kort te maken. Wij durven ons beiden niet over te geven aan deze relatie op dit moment, omdat we beiden niet bereid zijn ons verder aan te passen. Samen kinderen krijgen hebben aan de kant geschoven tot.....? Het doet pijn, maar het is niet anders. Helaas hebben we veel te lang gepraat, waardoor ik te ver doorschoot in mijn 'nieuwe koele ik', met als gevolg dat we elkaar even niet meer kunnen luchten. Heb ruimte nodig...voel me sterk, maar tegelijkertijd leeg.
donderdag 1 januari 2009 om 19:10
Zo meis, dat heb je goed gedaan . Ik zou uit dit gesprek mijn conclusies hebben getrokken en gegaan zijn. Is hij nu helemaal van de pot gerukt met zijn opmerking dat er voor hem niet te leven valt als jij minder "huisvrouw" bent en niet voldoet aan zijn eisen.... . Oké, later draait hij dat wel weer bij maar mijn gevoel is dat hij dat meer doet om jou niet te willen afkraken dan dat hij het daadwerkelijk meent. Dat er een discussie niet verloopt zoals hij het zou willen, wil nog niet betekenen dat hij jou dan 2 dagen negeert. Dit vind ik werkelijk zo vreselijk kinderachtig van hem.... ik heb er geen woorden voor. Als hij op een andere manier wil discussieren zal hij dat duidelijk moeten maken en niet door zijn mond 2 dagen te houden maar op een goed moment kort na het gebeuren er op moeten terug komen. Geen gemakkelijke situatie in ieder geval.
Als je toch besluit om het weer een kans te geven maak dan in ieder geval een lijstje met de huishoudelijke taken en verdeel dat over jullie 2tjes. Als hij echt met je door wilt dan doet hij er ook maar eens iets voor en laat hij maar eens zien dat hij ook een "huis"man kan zijn. Als hij dit niet wilt, niet aan mee wil werken dan zou ik het echt wel helemaal weten....echt wel...
Als je toch besluit om het weer een kans te geven maak dan in ieder geval een lijstje met de huishoudelijke taken en verdeel dat over jullie 2tjes. Als hij echt met je door wilt dan doet hij er ook maar eens iets voor en laat hij maar eens zien dat hij ook een "huis"man kan zijn. Als hij dit niet wilt, niet aan mee wil werken dan zou ik het echt wel helemaal weten....echt wel...
donderdag 1 januari 2009 om 20:33
Met bosaapje eens, dat je dit goed hebt gedaan.
Meis, ik spreek uit ervaring, echt. Met het risico van enige arrogantie: mijn ambities liggen ook hoger dan op het gebied van huishouden. Toevallig had ik het met mijn twee vriendinnen, die bij mij Oud en Nieuw vierden, het erover. Soms is mijn huis een puinzooi: ik heb een verzamellustig kind, een studie, een klein huis en omdat ik ook een eigen bedrijf aan huis heb, een redelijk 'vol' huis. Het staat geordend, maar het is niet steriel zoals je dat wel eens in die programmas ziet. Ik ken 1 vriendin al 4 jaar en zij vind het echt gewoon altijd heerlijk om bij mij te zijn. Dat gaf ze aan. Ze zei: het interesseert me niet of het rommelig is of dat je nog moet stoffen. Ik ben gewoon graag hier.
Dat is belangrijk.
Mijn ex vond zo'n steriel huis ook belangrijk. Toen ik uit zijn huis vertrok (het was zijn huis) en ik hem daarna belde viel me op hoe hol het klonk...er staat niets meer. Net zijn broer. Als ik daar was vroeg ik me altijd werkelijk af wat die mensen wist te boeien. Niets 'zwierf', nog geen boek, een krant,een tijdschrift, een DVD, of CD. Geen idee wat die mensen leuk vinden....
Geloof me, als hij dit zo belangrijk vindt, dan ga je het samen niet redden. Echt niet. Klinkt heel hard, maar jouw goede inspanningen worden niet beloond. Worden niet gezien. En elke 'verslapping' wordt gezien als verraad....aan hem, aan jullie relatie door hem.
Meis, ik spreek uit ervaring, echt. Met het risico van enige arrogantie: mijn ambities liggen ook hoger dan op het gebied van huishouden. Toevallig had ik het met mijn twee vriendinnen, die bij mij Oud en Nieuw vierden, het erover. Soms is mijn huis een puinzooi: ik heb een verzamellustig kind, een studie, een klein huis en omdat ik ook een eigen bedrijf aan huis heb, een redelijk 'vol' huis. Het staat geordend, maar het is niet steriel zoals je dat wel eens in die programmas ziet. Ik ken 1 vriendin al 4 jaar en zij vind het echt gewoon altijd heerlijk om bij mij te zijn. Dat gaf ze aan. Ze zei: het interesseert me niet of het rommelig is of dat je nog moet stoffen. Ik ben gewoon graag hier.
Dat is belangrijk.
Mijn ex vond zo'n steriel huis ook belangrijk. Toen ik uit zijn huis vertrok (het was zijn huis) en ik hem daarna belde viel me op hoe hol het klonk...er staat niets meer. Net zijn broer. Als ik daar was vroeg ik me altijd werkelijk af wat die mensen wist te boeien. Niets 'zwierf', nog geen boek, een krant,een tijdschrift, een DVD, of CD. Geen idee wat die mensen leuk vinden....
Geloof me, als hij dit zo belangrijk vindt, dan ga je het samen niet redden. Echt niet. Klinkt heel hard, maar jouw goede inspanningen worden niet beloond. Worden niet gezien. En elke 'verslapping' wordt gezien als verraad....aan hem, aan jullie relatie door hem.
donderdag 1 januari 2009 om 20:39
Hij vertelde mij dat de manier waarop hij zich de afgelopen paar dagen heeft gedragen niets te maken heeft met het huishouden. Zo is het begonnen, maar volgens hem ging het om de manier waarop onze discussie toen is verlopen.
Maar eindconclusie is dus nog steeds dat jullie het over dat huishouden niet eens worden. Dat negeren van hem was het resultaat trouwens van een discussie over dat huishouden, dus dat heeft er zeker iets mee te maken.
Jullie willen je beiden niet aanpassen (en dat is beiden jullie goed recht), maar dan is het duidelijk toch? Hij kan niet eisen van jou (ja, idd. eisen, want dat doet hij eigenlijk wel) dat je nu ineens iets wordt wat je nooit geweest bent. Dus als hij dit zo'n probleem vindt, moet hij maar iemand anders zoeken die daar wel aan voldoet, heel nuchter gezegd.
Tuurlijk doet dit pijn, maar je nu in alle bochten gaan wringen voor hem, hou je geen leven vol. Jij bent uiteindelijk niet veranderd, jij bent al 2 jaar zo, dat hij daar nu ineens problemen mee heeft, is toch nu echt wel zijn probleem. Kan zijn dat er nog een achterliggende reden speelt nu, maar dan moet hij daar open kaart over spelen. Meer kan jij niet meer doen.
Neem sowieso een tijd afstand en bedenk voor jezelf nog eens goed of je zin hebt om met de informatie die je nu weet, verder wilt met hem, als hij zelf geen knopen doorhakt.
Maar eindconclusie is dus nog steeds dat jullie het over dat huishouden niet eens worden. Dat negeren van hem was het resultaat trouwens van een discussie over dat huishouden, dus dat heeft er zeker iets mee te maken.
Jullie willen je beiden niet aanpassen (en dat is beiden jullie goed recht), maar dan is het duidelijk toch? Hij kan niet eisen van jou (ja, idd. eisen, want dat doet hij eigenlijk wel) dat je nu ineens iets wordt wat je nooit geweest bent. Dus als hij dit zo'n probleem vindt, moet hij maar iemand anders zoeken die daar wel aan voldoet, heel nuchter gezegd.
Tuurlijk doet dit pijn, maar je nu in alle bochten gaan wringen voor hem, hou je geen leven vol. Jij bent uiteindelijk niet veranderd, jij bent al 2 jaar zo, dat hij daar nu ineens problemen mee heeft, is toch nu echt wel zijn probleem. Kan zijn dat er nog een achterliggende reden speelt nu, maar dan moet hij daar open kaart over spelen. Meer kan jij niet meer doen.
Neem sowieso een tijd afstand en bedenk voor jezelf nog eens goed of je zin hebt om met de informatie die je nu weet, verder wilt met hem, als hij zelf geen knopen doorhakt.
