Relaties
alle pijlers
Gegronde twijfels of een reguliere dip?
dinsdag 30 december 2008 om 20:09
Hoi mensen!
Het zit zo. Mijn vriend en ik zijn bijna 7 jaar samen. We hebben voldoende ups en downs gehad. Wij zien in elkaar beide een kwaliteit die we het liefst anders zien. Mijn vriend vindt mij niet zorgzaam/moederlijk/huisvrouw genoeg. Ik ben ontzettend gevoelig en vindt dat mijn vriend daar geen rekening mee houdt. Wij zijn ontzettend lief voor elkaar, eerlijk tegen elkaar en kunnen elkaar volledig vertrouwen. Als het goed gaat tussen ons, gaat het ook ontzettend goed. Als mij iets dwarszit over de relatie kan ik het best aan hem kwijt. Alleen hoe meer het mij dwarszit, hoe minder mij ervan lijkt te willen weten en zeker als ik de kleren een dag in de wasmachine heb laten liggen. Zodra hij in een negatieve spiraal zit krijg ik hem daar niet uit en trekt hij mij daar zoveel mogelijk in mee. Hij laat onze hele relatie afhangen van hoe goed ik voor het huishouden zorg. Ik ben toch veel meer dan dat, maar dat lijkt hij dan niet meer te zien. Ik vind het moeilijk, want ben zo niet opgevoed. Mijn moeder is nou ook niet echt bepaalde de meest netste persoon en ons huis ziet er werkelijk best netjes uit. Ik doe echt mijn best, maar kan dat niet altijd volhouden. Het kwetst als hij zegt dat ik niets in het huis doe, want ik doe mijn best. Dat gelooft hij niet. Dat ik zeg dat het mij kwetst doet hem niets. Ik kwets mezelf. Wat ik ook doe, ik kan niet voldoen aan zijn eisen. Het kan voor een lange tijd goed gaan en dan komt hij weer met zijn ontevredenheid. Hij zegt hierbij zeer kwetsende dingen.
Hij vertelde mij laatst zich in de maling door me genomen te voelen, omdat ik hem heb verteld mijn best te doen in het huishouden. Hij ziet dit niet. Dit was naar aanleiding van het feit dat ik hem vertelde dat ik warmte van zijn kant miste sinds hij haren in de badkamer had gezien (niet netjes, weet ik). Dit leek hem niks te doen en dit kwetste mij waarop ik in huilen uitbarstte. Hij werd kwaad, met als gevolg dat hij me nu al twee dagen negeert. Als ik hem iets vraag is het....doe het zelf.
In het verleden heeft hij vaker van dit soort kwetsende gedrag laten zien. Er zijn wel voldoende dingen waar ik wel blij mee ben, maar het doet me pijn dat het hem niets lijkt te doen als ik mij door hem gekwetst voel....ik wil aan de ene kant niet bij iemand zijn die me kwetst, maar aan de andere kant vraag ik mezelf af of ik te snel opgeef, omdat alles een maand terug nog koek en ei was. We hebben zelfs pogingen ondernomen om zwanger te worden.
Het zit zo. Mijn vriend en ik zijn bijna 7 jaar samen. We hebben voldoende ups en downs gehad. Wij zien in elkaar beide een kwaliteit die we het liefst anders zien. Mijn vriend vindt mij niet zorgzaam/moederlijk/huisvrouw genoeg. Ik ben ontzettend gevoelig en vindt dat mijn vriend daar geen rekening mee houdt. Wij zijn ontzettend lief voor elkaar, eerlijk tegen elkaar en kunnen elkaar volledig vertrouwen. Als het goed gaat tussen ons, gaat het ook ontzettend goed. Als mij iets dwarszit over de relatie kan ik het best aan hem kwijt. Alleen hoe meer het mij dwarszit, hoe minder mij ervan lijkt te willen weten en zeker als ik de kleren een dag in de wasmachine heb laten liggen. Zodra hij in een negatieve spiraal zit krijg ik hem daar niet uit en trekt hij mij daar zoveel mogelijk in mee. Hij laat onze hele relatie afhangen van hoe goed ik voor het huishouden zorg. Ik ben toch veel meer dan dat, maar dat lijkt hij dan niet meer te zien. Ik vind het moeilijk, want ben zo niet opgevoed. Mijn moeder is nou ook niet echt bepaalde de meest netste persoon en ons huis ziet er werkelijk best netjes uit. Ik doe echt mijn best, maar kan dat niet altijd volhouden. Het kwetst als hij zegt dat ik niets in het huis doe, want ik doe mijn best. Dat gelooft hij niet. Dat ik zeg dat het mij kwetst doet hem niets. Ik kwets mezelf. Wat ik ook doe, ik kan niet voldoen aan zijn eisen. Het kan voor een lange tijd goed gaan en dan komt hij weer met zijn ontevredenheid. Hij zegt hierbij zeer kwetsende dingen.
Hij vertelde mij laatst zich in de maling door me genomen te voelen, omdat ik hem heb verteld mijn best te doen in het huishouden. Hij ziet dit niet. Dit was naar aanleiding van het feit dat ik hem vertelde dat ik warmte van zijn kant miste sinds hij haren in de badkamer had gezien (niet netjes, weet ik). Dit leek hem niks te doen en dit kwetste mij waarop ik in huilen uitbarstte. Hij werd kwaad, met als gevolg dat hij me nu al twee dagen negeert. Als ik hem iets vraag is het....doe het zelf.
In het verleden heeft hij vaker van dit soort kwetsende gedrag laten zien. Er zijn wel voldoende dingen waar ik wel blij mee ben, maar het doet me pijn dat het hem niets lijkt te doen als ik mij door hem gekwetst voel....ik wil aan de ene kant niet bij iemand zijn die me kwetst, maar aan de andere kant vraag ik mezelf af of ik te snel opgeef, omdat alles een maand terug nog koek en ei was. We hebben zelfs pogingen ondernomen om zwanger te worden.
donderdag 1 januari 2009 om 21:57
Nog even aan iedereen een heel gelukkig en gezond 2009.
Om even om Bosaapje terug te komen. Wat je zegt klopt helemaal !! Ook wat de kinderen betreft en helemaal over mijn gevoelens. Waar ik je ook voor wil bedanken (en de anderen die wat hebben gezegd) zijn de vriendelijke woorden. Wat ik vaak lees is ''geen hart onder de riem steken'' maar verwijten geven en zeggen dat het fout is wat ik of iemand uit dezelfde situatie doet.. Ik weet ook dat het niet goed is wat ik doe (blijven voor de kinderen en een beetje voor mezelf) maar toch vriendelijke woorden en geen verwijten, Bedankt!! Hier heb ik wat aan.
Maar ik denk ik op dit moment nog niet helemaal de grote stap kan zetten, van weggaan en scheiden. Ik voel wel dat ik meer afstand neem en langzaam aan het terugtrekken ben om van hem los te komen.
Om even om Bosaapje terug te komen. Wat je zegt klopt helemaal !! Ook wat de kinderen betreft en helemaal over mijn gevoelens. Waar ik je ook voor wil bedanken (en de anderen die wat hebben gezegd) zijn de vriendelijke woorden. Wat ik vaak lees is ''geen hart onder de riem steken'' maar verwijten geven en zeggen dat het fout is wat ik of iemand uit dezelfde situatie doet.. Ik weet ook dat het niet goed is wat ik doe (blijven voor de kinderen en een beetje voor mezelf) maar toch vriendelijke woorden en geen verwijten, Bedankt!! Hier heb ik wat aan.
Maar ik denk ik op dit moment nog niet helemaal de grote stap kan zetten, van weggaan en scheiden. Ik voel wel dat ik meer afstand neem en langzaam aan het terugtrekken ben om van hem los te komen.
donderdag 1 januari 2009 om 22:21
Silkie, de meesten van ons die hier schrijven kennen een beetje de situatie waarin je zit.
Zelf heb ik óók in zo'n shit relatie gezeten en heb dit ook vrij lang volgehouden. Het is ook moeilijk en het is erg beangstigend om die grote stap te zetten. Bij mij heeft dit ook heel lang geduurd, ik ben zelfs in die tijd nog met hem getrouwd dus geloof me... het is moeilijk. Ik geloofde alles waarin ik niet voldeed. Ik voelde me echt waardeloos en pas na verloop van tijd kwam ik tot mijn positieven en realiseerde ik dat ik er wel mocht zijn ondanks mijn onperfectheden. Ik kwam in opstand en ondanks dat weinig zin had voelde ik me wel steeds krachtiger worden en kreeg meer zelfvertrouwen.... Dat alles kost tijd Silke, ook bij jou. Het feit dat je realiseert dat je in een ongelijkwaardige relatie zit in het begin van alles...
En weet je wat het nu zo moeilijk maakt voor jou... Ondanks je moeilijke, vervelende situatie heb je toch je zekerheden.... Denk bv aan een dak boven je hoofd. Je hebt nu zekerheid die dan overgaat in ONzekerheid. Jouw echtgenoot zal ook zijn goede dingen hebben en dat maakt het ook super moeilijk.... Twijfels alom dus.
Waarom zou ik jou verwijten gaan maken... Je hebt helemaal niets aan verwijten, eerder aan een luisterend oor (lezend oog ) en begrip. Alleen al die onmacht die je voelt is killing, slopend....
Die stap komt wel... Je hebt al een klein stapje genomen, een mooi en goed begin
Take you're own time Je bent het waard!
Zelf heb ik óók in zo'n shit relatie gezeten en heb dit ook vrij lang volgehouden. Het is ook moeilijk en het is erg beangstigend om die grote stap te zetten. Bij mij heeft dit ook heel lang geduurd, ik ben zelfs in die tijd nog met hem getrouwd dus geloof me... het is moeilijk. Ik geloofde alles waarin ik niet voldeed. Ik voelde me echt waardeloos en pas na verloop van tijd kwam ik tot mijn positieven en realiseerde ik dat ik er wel mocht zijn ondanks mijn onperfectheden. Ik kwam in opstand en ondanks dat weinig zin had voelde ik me wel steeds krachtiger worden en kreeg meer zelfvertrouwen.... Dat alles kost tijd Silke, ook bij jou. Het feit dat je realiseert dat je in een ongelijkwaardige relatie zit in het begin van alles...
En weet je wat het nu zo moeilijk maakt voor jou... Ondanks je moeilijke, vervelende situatie heb je toch je zekerheden.... Denk bv aan een dak boven je hoofd. Je hebt nu zekerheid die dan overgaat in ONzekerheid. Jouw echtgenoot zal ook zijn goede dingen hebben en dat maakt het ook super moeilijk.... Twijfels alom dus.
Waarom zou ik jou verwijten gaan maken... Je hebt helemaal niets aan verwijten, eerder aan een luisterend oor (lezend oog ) en begrip. Alleen al die onmacht die je voelt is killing, slopend....
Die stap komt wel... Je hebt al een klein stapje genomen, een mooi en goed begin
Take you're own time Je bent het waard!
donderdag 1 januari 2009 om 22:36
Mannen moeten een keer ophouden met dat standaart beeld dat vrouwen thuis de boel mogen doen, eten maken, opruimen, administratie etc. Mijn vriend heeft hier soms een handje van, maar dan raak ik echt geen afwasspons of dweil aan, zeker 4 jaar was ik alleen verantwoordelijk voor het huishouden ( naast mijn werk en studie) en hij maakte ook nog eens de grootste troep. Ik ben gaan staken en nu hebben we een schoonmaakster die elke 2 weken 3 uurtjes het huis grondig schoonmaakt, het vuilnis en de afwas is de verantwoordelijkheid van mijn vriend en ik zorg dat er elke week ( als de schoonmaakster er niet is) een dweiltjes door de keuken en badkamer gaat, ik houd het bij zeg maar. Ons huis is altijd erg netjes en schoon geweest omdat ik om de dag gestrest aan het schoonmaken was en soms liep te janken van die druk. Schoonmaakster is wel een uitkomst en mijn vriend betaald haar!! Heb ik weer een beetje rust gekregen en dan voelt het schoonmaken ook niet als een zware emotionele verplichting/druk/relatiespanningen
donderdag 1 januari 2009 om 22:54
@ Tobeloved
Dank je voor je uitgebreide antwoord.
Nogmaals, als jij zegt dat je vriend ok is, dan is dat zo, daar heb ik geen oordeel over, al lijkt dat misschien zo in mijn postings aan jou.
Prima dat jullie zo'n uitgebreid gesprek hebben gehad. Je voelde je gelukkig wel gesterkt door het schrijven hier en ok, misschien sloeg je wat door in je 'iron lady' act maar dat is altijd nog beter (mijns inziens) dan dat je een snotterend hoopje onzekerheid wordt in een gesprek over zulke lastige dingen als waar jullie het over hebben gehad.
Een hulp in de huishouding, dat zou bij jullie al een heel eind schelen. Als hij erg staat op een schoon huis en als jij erg slordig bent misschien zelfs een die twee keer per week komt. Ik heb zelf ook iemand die voor me schoonmaakt, ook omdat ik geen zin heb in iedere dag poetsen, wat wel moet want we hebben vijf katten, waarvan sommigen met lang haar en we hebben een dochter, dus het moet schoon zijn. Ik kan en wil dat niet alleen doen, dus hebben we hulp. Maar, bij mij thuis was dat geen enkel probleem, er was geen issue over wie wat schoonmaakt of zo. Toen wij merkten dat we wel hulp konden gebruiken, zijn we een hulp gaan zoeken, zo simpel was het. Ik wilde daartoe mijn man niet veranderen en mijn man mij ook niet.
Dat is bij jullie anders. Hij wil iets in jou veranderen. Iets wat jij misschien tijdelijk best een beetje aan kunt passen maar schoonmaken zal bij jou waarschijnlijk niet snel een tweede natuur worden en dat is dus iets waaraan hij zal moeten wennen. Dat hoort bij jou, jij bent jij en je bént niet een vrouw die het liefst de hele dag met een duizend dingen doekje in de hand door het huis gaat. Helaas, zit er niet in.
Dus regel een hulp in de huishouding en doe dat voor 3 of 4 uur per week, dan ben je al van een hele hoop gedoe af. Het blijft bestrijding van iets wat eigenlijk geen probleem zou moeten hoeven zijn maar het is in ieder geval een begin.
Het uitstellen van de kinderplannen vind ik (hoe hard ook) heel goed. Eerst maar eens de gerezen problemen samen oplossen. Kijken of jullie baat hebben bij hulp van een schoonmaakhulp bijvoorbeeld. Of dat de lucht klaart. En verder denk ik dat jullie moeten proberen veel samen te ondernemen de komende tijd. Leuke dingen, eenvoudige dingen als wandelen, koken, film kijken enzovoort. Even proberen zorgeloos samen te zijn, dat kan een wereld van verschil maken.
Dank je voor je uitgebreide antwoord.
Nogmaals, als jij zegt dat je vriend ok is, dan is dat zo, daar heb ik geen oordeel over, al lijkt dat misschien zo in mijn postings aan jou.
Prima dat jullie zo'n uitgebreid gesprek hebben gehad. Je voelde je gelukkig wel gesterkt door het schrijven hier en ok, misschien sloeg je wat door in je 'iron lady' act maar dat is altijd nog beter (mijns inziens) dan dat je een snotterend hoopje onzekerheid wordt in een gesprek over zulke lastige dingen als waar jullie het over hebben gehad.
Een hulp in de huishouding, dat zou bij jullie al een heel eind schelen. Als hij erg staat op een schoon huis en als jij erg slordig bent misschien zelfs een die twee keer per week komt. Ik heb zelf ook iemand die voor me schoonmaakt, ook omdat ik geen zin heb in iedere dag poetsen, wat wel moet want we hebben vijf katten, waarvan sommigen met lang haar en we hebben een dochter, dus het moet schoon zijn. Ik kan en wil dat niet alleen doen, dus hebben we hulp. Maar, bij mij thuis was dat geen enkel probleem, er was geen issue over wie wat schoonmaakt of zo. Toen wij merkten dat we wel hulp konden gebruiken, zijn we een hulp gaan zoeken, zo simpel was het. Ik wilde daartoe mijn man niet veranderen en mijn man mij ook niet.
Dat is bij jullie anders. Hij wil iets in jou veranderen. Iets wat jij misschien tijdelijk best een beetje aan kunt passen maar schoonmaken zal bij jou waarschijnlijk niet snel een tweede natuur worden en dat is dus iets waaraan hij zal moeten wennen. Dat hoort bij jou, jij bent jij en je bént niet een vrouw die het liefst de hele dag met een duizend dingen doekje in de hand door het huis gaat. Helaas, zit er niet in.
Dus regel een hulp in de huishouding en doe dat voor 3 of 4 uur per week, dan ben je al van een hele hoop gedoe af. Het blijft bestrijding van iets wat eigenlijk geen probleem zou moeten hoeven zijn maar het is in ieder geval een begin.
Het uitstellen van de kinderplannen vind ik (hoe hard ook) heel goed. Eerst maar eens de gerezen problemen samen oplossen. Kijken of jullie baat hebben bij hulp van een schoonmaakhulp bijvoorbeeld. Of dat de lucht klaart. En verder denk ik dat jullie moeten proberen veel samen te ondernemen de komende tijd. Leuke dingen, eenvoudige dingen als wandelen, koken, film kijken enzovoort. Even proberen zorgeloos samen te zijn, dat kan een wereld van verschil maken.
vrijdag 2 januari 2009 om 10:39
quote:bosaapje schreef op 01 januari 2009 @ 19:10:
Zo meis, dat heb je goed gedaan . Ik zou uit dit gesprek mijn conclusies hebben getrokken en gegaan zijn. Is hij nu helemaal van de pot gerukt met zijn opmerking dat er voor hem niet te leven valt als jij minder "huisvrouw" bent en niet voldoet aan zijn eisen.... . Oké, later draait hij dat wel weer bij maar mijn gevoel is dat hij dat meer doet om jou niet te willen afkraken dan dat hij het daadwerkelijk meent. Dat er een discussie niet verloopt zoals hij het zou willen, wil nog niet betekenen dat hij jou dan 2 dagen negeert. Dit vind ik werkelijk zo vreselijk kinderachtig van hem.... ik heb er geen woorden voor. Als hij op een andere manier wil discussieren zal hij dat duidelijk moeten maken en niet door zijn mond 2 dagen te houden maar op een goed moment kort na het gebeuren er op moeten terug komen. Geen gemakkelijke situatie in ieder geval.
Als je toch besluit om het weer een kans te geven maak dan in ieder geval een lijstje met de huishoudelijke taken en verdeel dat over jullie 2tjes. Als hij echt met je door wilt dan doet hij er ook maar eens iets voor en laat hij maar eens zien dat hij ook een "huis"man kan zijn. Als hij dit niet wilt, niet aan mee wil werken dan zou ik het echt wel helemaal weten....echt wel...
Het is ook ongelooflijk kinderachtig en hij weet zelf ook niet waarom hij zo reageert. Het lijkt een schild te zijn, maar hij geeft aan dat dat het niet is. We hebben het trouwens ook gehad over zijn manipulatie. Hij vertelde me niet te weten hoe hij in deze relatie staat...hij ziet wel hoe het gaat. Ik heb aangegeven dat ik dat vertaal naar "als je me laat zien dat je het kan, ga ik erin geloven". Als dat zo gemakkelijk ging had was het wel feest geweest, aldus hem. Heb aangegeven dat ik het niet erg vind om meer dan hem te doen in het huishouden...ik ga niet precies bijhouden wat hij doet en wat ik doe, maar dat ik het wel belangrijk vind dat hij meewerkt. Hoe meer hij doet, hoe gemakkelijker het ook voor mij wordt. Hij is wel bereid zijn handjes te laten wapperen, maar deed dat al en is uit protest daarmee gestopt (ook kinderachtig).
quote:Muis66 schreef op 01 januari 2009 @ 20:33:
Geloof me, als hij dit zo belangrijk vindt, dan ga je het samen niet redden. Echt niet. Klinkt heel hard, maar jouw goede inspanningen worden niet beloond. Worden niet gezien. En elke 'verslapping' wordt gezien als verraad....aan hem, aan jullie relatie door hem.
Klinkt inderdaad hard. Wat mij raakt, misschien ben ik er wel ingetrapt, is dat ik erg eerlijk tegen hem ben geweest. Ik heb geen beloftes gemaakt, maar gezegd dat hij zijn verwachtingen van mij moet bijstellen. Hij vindt het moeilijk, maar wil me toch niet laten gaan. Dat zegt wel iets toch? Of niet?
quote:mellie001 schreef op 01 januari 2009 @ 20:39:
Jullie willen je beiden niet aanpassen (en dat is beiden jullie goed recht), maar dan is het duidelijk toch? Hij kan niet eisen van jou (ja, idd. eisen, want dat doet hij eigenlijk wel) dat je nu ineens iets wordt wat je nooit geweest bent. Dus als hij dit zo'n probleem vindt, moet hij maar iemand anders zoeken die daar wel aan voldoet, heel nuchter gezegd.
Tuurlijk doet dit pijn, maar je nu in alle bochten gaan wringen voor hem, hou je geen leven vol. Jij bent uiteindelijk niet veranderd, jij bent al 2 jaar zo, dat hij daar nu ineens problemen mee heeft, is toch nu echt wel zijn probleem. Kan zijn dat er nog een achterliggende reden speelt nu, maar dan moet hij daar open kaart over spelen. Meer kan jij niet meer doen.
Neem sowieso een tijd afstand en bedenk voor jezelf nog eens goed of je zin hebt om met de informatie die je nu weet, verder wilt met hem, als hij zelf geen knopen doorhakt.
Ik wil verder met hem, maar dan moet hij mij ook laten zien dat hij bereid is om (te accepteren is misschien te veel gevraagd) mee te werken aan datgene wa hij zo belangrijk vindt. Zijn geluk ligt niet in mijn handen, dat beseft hij, maar hij legt het nog bij mij neer. Natuurlijk vind ik het fijn hem gelukkig te maken, maar er is een grens. Meer dan mijn best kan ik niet doen heb ik gezegd. Net als hij zegt, zegt ik eigenlijk ook....ik zie wel hoe het gaat.
quote:silki schreef op 01 januari 2009 @ 21:57:
Ik weet ook dat het niet goed is wat ik doe (blijven voor de kinderen en een beetje voor mezelf) maar toch vriendelijke woorden en geen verwijten, Bedankt!! Hier heb ik wat aan.
Maar ik denk ik op dit moment nog niet helemaal de grote stap kan zetten, van weggaan en scheiden. Ik voel wel dat ik meer afstand neem en langzaam aan het terugtrekken ben om van hem los te komen.
Het klinkt misschien heel stom, maar soms heb je eerst de bevestiging nodig dat je het wel red alleen. Ik vind het volledig begrijpelijk dat je steeds meer afstand aan het nemen bent. Als dit voor jou werkt....
quote:mopper24 schreef op 01 januari 2009 @ 22:36:
Mannen moeten een keer ophouden met dat standaart beeld dat vrouwen thuis de boel mogen doen, eten maken, opruimen, administratie etc. Mijn vriend heeft hier soms een handje van, maar dan raak ik echt geen afwasspons of dweil aan, zeker 4 jaar was ik alleen verantwoordelijk voor het huishouden ( naast mijn werk en studie) en hij maakte ook nog eens de grootste troep. Ik ben gaan staken en nu hebben we een schoonmaakster die elke 2 weken 3 uurtjes het huis grondig schoonmaakt, het vuilnis en de afwas is de verantwoordelijkheid van mijn vriend en ik zorg dat er elke week ( als de schoonmaakster er niet is) een dweiltjes door de keuken en badkamer gaat, ik houd het bij zeg maar. Ons huis is altijd erg netjes en schoon geweest omdat ik om de dag gestrest aan het schoonmaken was en soms liep te janken van die druk. Schoonmaakster is wel een uitkomst en mijn vriend betaald haar!! Heb ik weer een beetje rust gekregen en dan voelt het schoonmaken ook niet als een zware emotionele verplichting/druk/relatiespanningen
Als ik net als jou zou zijn zou mijn vriend ook met plezier een schoonmaakster in huis halen. Dan was hij al helemaal overtuigd en daar gaat het juist om. Voor mij zou een schoonmaakster echt een uitkomst zijn..oh ja...en een strijkhulp. Strijken doe ik niet...no way! Maar dit doet hij dan ook gewoon zelf en weet je waarom? Omdat hij dat thuis vroeger zelf ook al moest doen...hoe bepalend is je opvoeding. Moederlief deed verder alles voor haar oogappeltjes. Ik kan een schoonmaakster wel opperen, maar kan daarmee beter nog even wachten. Hier verder nog over praten maakt ons beiden gestressed.
quote:eleonora schreef op 01 januari 2009 @ 22:54:
Prima dat jullie zo'n uitgebreid gesprek hebben gehad. Je voelde je gelukkig wel gesterkt door het schrijven hier en ok, misschien sloeg je wat door in je 'iron lady' act maar dat is altijd nog beter (mijns inziens) dan dat je een snotterend hoopje onzekerheid wordt in een gesprek over zulke lastige dingen als waar jullie het over hebben gehad.
...
Het uitstellen van de kinderplannen vind ik (hoe hard ook) heel goed. Eerst maar eens de gerezen problemen samen oplossen. Kijken of jullie baat hebben bij hulp van een schoonmaakhulp bijvoorbeeld. Of dat de lucht klaart. En verder denk ik dat jullie moeten proberen veel samen te ondernemen de komende tijd. Leuke dingen, eenvoudige dingen als wandelen, koken, film kijken enzovoort. Even proberen zorgeloos samen te zijn, dat kan een wereld van verschil maken.
Voelde me inderdaad gesterkt door wat hier allemaal geschreven is. Het is lastig om in een situatie waar je al jaren in zit nog realistisch te blijven kijken. Liefde speelt zo'n belangrijke rol. Iemand willen verwennen, gelukkig willen maken wordt te belangrijk en dat zie ik nu in. Heb hem ook aangegeven dat ik dat graag wil, maar dat dat in dat geval indruist tegen wat ik belangrijk vind in een relatie, gelijkwaardigheid. Die gelijkwaardigheid vind hij ook belangrijk. Dat zie ik ook wel, maar op dit punt is dat toch even anders.
Mijn 'iron lady act' haha, zo noem je dat ja. Ja het voelde alsof ik iemand had meegenomen om sterk te blijven. Moet toegeven dat er even een traantje overmijn wang rolde toen we het over de kinderplannen hadden, maar die veegde ik weg en hij gaf me een knuffel. Ik liet me door dat traantje niet meeslepen.
Vandaag gaan we, als alles nog doorgaat, want je weet maar nooit bij ons, schaatsen. Heb dat al 13 jaar niet meer gedaan en hij denkt mij daar nog wel het fijne van te kunnen leren. Lijkt me leuk. Hoop dat we dan even met andere dingen bezig kunnen zijn.
Zo meis, dat heb je goed gedaan . Ik zou uit dit gesprek mijn conclusies hebben getrokken en gegaan zijn. Is hij nu helemaal van de pot gerukt met zijn opmerking dat er voor hem niet te leven valt als jij minder "huisvrouw" bent en niet voldoet aan zijn eisen.... . Oké, later draait hij dat wel weer bij maar mijn gevoel is dat hij dat meer doet om jou niet te willen afkraken dan dat hij het daadwerkelijk meent. Dat er een discussie niet verloopt zoals hij het zou willen, wil nog niet betekenen dat hij jou dan 2 dagen negeert. Dit vind ik werkelijk zo vreselijk kinderachtig van hem.... ik heb er geen woorden voor. Als hij op een andere manier wil discussieren zal hij dat duidelijk moeten maken en niet door zijn mond 2 dagen te houden maar op een goed moment kort na het gebeuren er op moeten terug komen. Geen gemakkelijke situatie in ieder geval.
Als je toch besluit om het weer een kans te geven maak dan in ieder geval een lijstje met de huishoudelijke taken en verdeel dat over jullie 2tjes. Als hij echt met je door wilt dan doet hij er ook maar eens iets voor en laat hij maar eens zien dat hij ook een "huis"man kan zijn. Als hij dit niet wilt, niet aan mee wil werken dan zou ik het echt wel helemaal weten....echt wel...
Het is ook ongelooflijk kinderachtig en hij weet zelf ook niet waarom hij zo reageert. Het lijkt een schild te zijn, maar hij geeft aan dat dat het niet is. We hebben het trouwens ook gehad over zijn manipulatie. Hij vertelde me niet te weten hoe hij in deze relatie staat...hij ziet wel hoe het gaat. Ik heb aangegeven dat ik dat vertaal naar "als je me laat zien dat je het kan, ga ik erin geloven". Als dat zo gemakkelijk ging had was het wel feest geweest, aldus hem. Heb aangegeven dat ik het niet erg vind om meer dan hem te doen in het huishouden...ik ga niet precies bijhouden wat hij doet en wat ik doe, maar dat ik het wel belangrijk vind dat hij meewerkt. Hoe meer hij doet, hoe gemakkelijker het ook voor mij wordt. Hij is wel bereid zijn handjes te laten wapperen, maar deed dat al en is uit protest daarmee gestopt (ook kinderachtig).
quote:Muis66 schreef op 01 januari 2009 @ 20:33:
Geloof me, als hij dit zo belangrijk vindt, dan ga je het samen niet redden. Echt niet. Klinkt heel hard, maar jouw goede inspanningen worden niet beloond. Worden niet gezien. En elke 'verslapping' wordt gezien als verraad....aan hem, aan jullie relatie door hem.
Klinkt inderdaad hard. Wat mij raakt, misschien ben ik er wel ingetrapt, is dat ik erg eerlijk tegen hem ben geweest. Ik heb geen beloftes gemaakt, maar gezegd dat hij zijn verwachtingen van mij moet bijstellen. Hij vindt het moeilijk, maar wil me toch niet laten gaan. Dat zegt wel iets toch? Of niet?
quote:mellie001 schreef op 01 januari 2009 @ 20:39:
Jullie willen je beiden niet aanpassen (en dat is beiden jullie goed recht), maar dan is het duidelijk toch? Hij kan niet eisen van jou (ja, idd. eisen, want dat doet hij eigenlijk wel) dat je nu ineens iets wordt wat je nooit geweest bent. Dus als hij dit zo'n probleem vindt, moet hij maar iemand anders zoeken die daar wel aan voldoet, heel nuchter gezegd.
Tuurlijk doet dit pijn, maar je nu in alle bochten gaan wringen voor hem, hou je geen leven vol. Jij bent uiteindelijk niet veranderd, jij bent al 2 jaar zo, dat hij daar nu ineens problemen mee heeft, is toch nu echt wel zijn probleem. Kan zijn dat er nog een achterliggende reden speelt nu, maar dan moet hij daar open kaart over spelen. Meer kan jij niet meer doen.
Neem sowieso een tijd afstand en bedenk voor jezelf nog eens goed of je zin hebt om met de informatie die je nu weet, verder wilt met hem, als hij zelf geen knopen doorhakt.
Ik wil verder met hem, maar dan moet hij mij ook laten zien dat hij bereid is om (te accepteren is misschien te veel gevraagd) mee te werken aan datgene wa hij zo belangrijk vindt. Zijn geluk ligt niet in mijn handen, dat beseft hij, maar hij legt het nog bij mij neer. Natuurlijk vind ik het fijn hem gelukkig te maken, maar er is een grens. Meer dan mijn best kan ik niet doen heb ik gezegd. Net als hij zegt, zegt ik eigenlijk ook....ik zie wel hoe het gaat.
quote:silki schreef op 01 januari 2009 @ 21:57:
Ik weet ook dat het niet goed is wat ik doe (blijven voor de kinderen en een beetje voor mezelf) maar toch vriendelijke woorden en geen verwijten, Bedankt!! Hier heb ik wat aan.
Maar ik denk ik op dit moment nog niet helemaal de grote stap kan zetten, van weggaan en scheiden. Ik voel wel dat ik meer afstand neem en langzaam aan het terugtrekken ben om van hem los te komen.
Het klinkt misschien heel stom, maar soms heb je eerst de bevestiging nodig dat je het wel red alleen. Ik vind het volledig begrijpelijk dat je steeds meer afstand aan het nemen bent. Als dit voor jou werkt....
quote:mopper24 schreef op 01 januari 2009 @ 22:36:
Mannen moeten een keer ophouden met dat standaart beeld dat vrouwen thuis de boel mogen doen, eten maken, opruimen, administratie etc. Mijn vriend heeft hier soms een handje van, maar dan raak ik echt geen afwasspons of dweil aan, zeker 4 jaar was ik alleen verantwoordelijk voor het huishouden ( naast mijn werk en studie) en hij maakte ook nog eens de grootste troep. Ik ben gaan staken en nu hebben we een schoonmaakster die elke 2 weken 3 uurtjes het huis grondig schoonmaakt, het vuilnis en de afwas is de verantwoordelijkheid van mijn vriend en ik zorg dat er elke week ( als de schoonmaakster er niet is) een dweiltjes door de keuken en badkamer gaat, ik houd het bij zeg maar. Ons huis is altijd erg netjes en schoon geweest omdat ik om de dag gestrest aan het schoonmaken was en soms liep te janken van die druk. Schoonmaakster is wel een uitkomst en mijn vriend betaald haar!! Heb ik weer een beetje rust gekregen en dan voelt het schoonmaken ook niet als een zware emotionele verplichting/druk/relatiespanningen
Als ik net als jou zou zijn zou mijn vriend ook met plezier een schoonmaakster in huis halen. Dan was hij al helemaal overtuigd en daar gaat het juist om. Voor mij zou een schoonmaakster echt een uitkomst zijn..oh ja...en een strijkhulp. Strijken doe ik niet...no way! Maar dit doet hij dan ook gewoon zelf en weet je waarom? Omdat hij dat thuis vroeger zelf ook al moest doen...hoe bepalend is je opvoeding. Moederlief deed verder alles voor haar oogappeltjes. Ik kan een schoonmaakster wel opperen, maar kan daarmee beter nog even wachten. Hier verder nog over praten maakt ons beiden gestressed.
quote:eleonora schreef op 01 januari 2009 @ 22:54:
Prima dat jullie zo'n uitgebreid gesprek hebben gehad. Je voelde je gelukkig wel gesterkt door het schrijven hier en ok, misschien sloeg je wat door in je 'iron lady' act maar dat is altijd nog beter (mijns inziens) dan dat je een snotterend hoopje onzekerheid wordt in een gesprek over zulke lastige dingen als waar jullie het over hebben gehad.
...
Het uitstellen van de kinderplannen vind ik (hoe hard ook) heel goed. Eerst maar eens de gerezen problemen samen oplossen. Kijken of jullie baat hebben bij hulp van een schoonmaakhulp bijvoorbeeld. Of dat de lucht klaart. En verder denk ik dat jullie moeten proberen veel samen te ondernemen de komende tijd. Leuke dingen, eenvoudige dingen als wandelen, koken, film kijken enzovoort. Even proberen zorgeloos samen te zijn, dat kan een wereld van verschil maken.
Voelde me inderdaad gesterkt door wat hier allemaal geschreven is. Het is lastig om in een situatie waar je al jaren in zit nog realistisch te blijven kijken. Liefde speelt zo'n belangrijke rol. Iemand willen verwennen, gelukkig willen maken wordt te belangrijk en dat zie ik nu in. Heb hem ook aangegeven dat ik dat graag wil, maar dat dat in dat geval indruist tegen wat ik belangrijk vind in een relatie, gelijkwaardigheid. Die gelijkwaardigheid vind hij ook belangrijk. Dat zie ik ook wel, maar op dit punt is dat toch even anders.
Mijn 'iron lady act' haha, zo noem je dat ja. Ja het voelde alsof ik iemand had meegenomen om sterk te blijven. Moet toegeven dat er even een traantje overmijn wang rolde toen we het over de kinderplannen hadden, maar die veegde ik weg en hij gaf me een knuffel. Ik liet me door dat traantje niet meeslepen.
Vandaag gaan we, als alles nog doorgaat, want je weet maar nooit bij ons, schaatsen. Heb dat al 13 jaar niet meer gedaan en hij denkt mij daar nog wel het fijne van te kunnen leren. Lijkt me leuk. Hoop dat we dan even met andere dingen bezig kunnen zijn.
vrijdag 2 januari 2009 om 11:02
Klinkt inderdaad hard. Wat mij raakt, misschien ben ik er wel ingetrapt, is dat ik erg eerlijk tegen hem ben geweest. Ik heb geen beloftes gemaakt, maar gezegd dat hij zijn verwachtingen van mij moet bijstellen. Hij vindt het moeilijk, maar wil me toch niet laten gaan. Dat zegt wel iets toch? Of niet?
Mijn ex riep altijd dat hij graag een vrouw wilde die bleef werken en studeren. Zichzelf ontwikkelen. Ook als er kinderen kwamen.
Die leugen heeft hij 10 jaar volgehouden.
Wat hij wilde was 's morgens wakker worden, zijn kleertjes klaar en ontbijtje op tafel. Pakje brood mee. Vrouwlief ondertussen het huis van onder tot boven doen. In de avond zijn prak en de hele avond bediend worden. Ja ik mocht wel werken, mits het maar niet conflicteerde met mijn huishoudelijke taken....
Ja, ik weet dat het 2009 is.
Meneer keek er ook nog serieus bij toen ik hem uiteindelijk gedwongen had te zeggen waarom hij opstapte ....
Ik had ook geen beloftes gemaakt. Vond het huishouden taak van ons tweetjes en besteedde het zelfs liever uit. Ben ook niet zo'n huishoudelijke prinses. Mijn ambities liggen nu eenmaal anders. nooit geheim van gemaakt. Hij heeft later gezegd dat hij wel dacht mij te kunnen veranderen.....
Mijn ex riep altijd dat hij graag een vrouw wilde die bleef werken en studeren. Zichzelf ontwikkelen. Ook als er kinderen kwamen.
Die leugen heeft hij 10 jaar volgehouden.
Wat hij wilde was 's morgens wakker worden, zijn kleertjes klaar en ontbijtje op tafel. Pakje brood mee. Vrouwlief ondertussen het huis van onder tot boven doen. In de avond zijn prak en de hele avond bediend worden. Ja ik mocht wel werken, mits het maar niet conflicteerde met mijn huishoudelijke taken....
Ja, ik weet dat het 2009 is.
Meneer keek er ook nog serieus bij toen ik hem uiteindelijk gedwongen had te zeggen waarom hij opstapte ....
Ik had ook geen beloftes gemaakt. Vond het huishouden taak van ons tweetjes en besteedde het zelfs liever uit. Ben ook niet zo'n huishoudelijke prinses. Mijn ambities liggen nu eenmaal anders. nooit geheim van gemaakt. Hij heeft later gezegd dat hij wel dacht mij te kunnen veranderen.....
vrijdag 2 januari 2009 om 11:06
Huishoudelijke hulp wilde ex niet aan, overigens. Was een schande. Meneer was ook zo thuis opgevoed. Het rare is, hij kon (en kan) werkelijk alles, koken, strijken etc. Beter dan menigeen. Maar ondertussen wel opgevoed door zijn moeder dat hoewel hij dan wel alles kon, het toch de taak van de vrouw bleef. Daarom heb ik het misschien ook niet gezien. Heb je iemand die al een aardappel laat aanbranden en een paarse sok tussen de witte onderbroeken meewast, dan heb je het sneller door. Nu niet.
vrijdag 2 januari 2009 om 11:08
En over die gelijkwaardigheid: zeker toen ik parttime ging werken stelde mijn werk niets meer voor. Het geld wat ik inbracht was een vlooienfooi. Hij verdiende het meest, ook nog toen ik fulltime werkte en toen al klassenstelsel: hij mocht meer omdat hij meer verdiende.
Echt, als die gelijkwaardigheid NU al niet goed zit, is het straks, zeker met een kind, een drama.
Ik weet dat ik negatief klink, maar been there, done that. Ik zie dat je dezelfde strijd levert als ik heb gedaan. Hetzelfde gevecht. Je gaat het niet winnen.
Echt, als die gelijkwaardigheid NU al niet goed zit, is het straks, zeker met een kind, een drama.
Ik weet dat ik negatief klink, maar been there, done that. Ik zie dat je dezelfde strijd levert als ik heb gedaan. Hetzelfde gevecht. Je gaat het niet winnen.
vrijdag 2 januari 2009 om 12:43
quote:Muis66 schreef op 02 januari 2009 @ 11:08:
En over die gelijkwaardigheid: zeker toen ik parttime ging werken stelde mijn werk niets meer voor. Het geld wat ik inbracht was een vlooienfooi. Hij verdiende het meest, ook nog toen ik fulltime werkte en toen al klassenstelsel: hij mocht meer omdat hij meer verdiende.
Echt, als die gelijkwaardigheid NU al niet goed zit, is het straks, zeker met een kind, een drama.
Ik weet dat ik negatief klink, maar been there, done that. Ik zie dat je dezelfde strijd levert als ik heb gedaan. Hetzelfde gevecht. Je gaat het niet winnen.Thnx voor je reactie muis....misschien klinkt het wel naief, maar kan het niet zo zijn dat ik het wel kan 'winnen'? Elke relatie is anders toch?
En over die gelijkwaardigheid: zeker toen ik parttime ging werken stelde mijn werk niets meer voor. Het geld wat ik inbracht was een vlooienfooi. Hij verdiende het meest, ook nog toen ik fulltime werkte en toen al klassenstelsel: hij mocht meer omdat hij meer verdiende.
Echt, als die gelijkwaardigheid NU al niet goed zit, is het straks, zeker met een kind, een drama.
Ik weet dat ik negatief klink, maar been there, done that. Ik zie dat je dezelfde strijd levert als ik heb gedaan. Hetzelfde gevecht. Je gaat het niet winnen.Thnx voor je reactie muis....misschien klinkt het wel naief, maar kan het niet zo zijn dat ik het wel kan 'winnen'? Elke relatie is anders toch?
vrijdag 2 januari 2009 om 17:43
quote:Tobeloved schreef op 02 januari 2009 @ 12:43:
[...]
Thnx voor je reactie muis....misschien klinkt het wel naief, maar kan het niet zo zijn dat ik het wel kan 'winnen'? Elke relatie is anders toch?In dat laatste geval: ja. Maar jij winnen? Alleen als hij het huishouden niet zo zwaar laat wegen in de relatie. En daar ziet het niet naar uit.
[...]
Thnx voor je reactie muis....misschien klinkt het wel naief, maar kan het niet zo zijn dat ik het wel kan 'winnen'? Elke relatie is anders toch?In dat laatste geval: ja. Maar jij winnen? Alleen als hij het huishouden niet zo zwaar laat wegen in de relatie. En daar ziet het niet naar uit.
vrijdag 2 januari 2009 om 23:59
Tobeloved,als ik dit allemaal lees,denk ik dat wij heel goed weten wat goed voor ons is,alleen geven we er (nog) niet aan toe. Bosaapje verwoord dat ook zo goed voor mij ; van alle zekerheden naar Onzekerheden.En ik ben ook nog geen half jaar geleden getrouwd!! Dit was dan weliswaar om de papieren maar toch.
Maar zoals ik het wel (tobeloved) lees is het bij jou minder ''slecht'' als hier.(dus nog logischer dat je twijfelt)En ik begrijp heel goed je hoop op beter.Ik denk ook elke keer weer dat we het gaan redden.Want er zijn ook leuke dingen.Weliswaar tegen 8 slechte dingen.
Het is vervelend om te schrijven,maar we spreken al vanaf 2e kerstdag/avond niet meer tegen elkaar (ook dus niet oud en nieuw )dit is wel een dieptepunt moet ik zeggen. Enig voordeel ervan is dat we niet elke dag meer ruzie maken,zoals we elke dag deden.Ik denk ook dat het voor hem erger is,nu kan die geen commentaar meer leveren,wat die anders overal op gaf. Alleen ben ik al een slechte slaper,nu slaap ik helemaal niet meer,en me kerstvakantie is verpest
Ik hoop dat het beter wordt dit jaar,maar ik weet ook dat IK daar alleen zelf voor kan zorgen. Wie weet wat 2009 brengt.Maar erover praten zoals nu ,wat ik nooit eerder heb gedaan,voelt al erg goed.
Maar zoals ik het wel (tobeloved) lees is het bij jou minder ''slecht'' als hier.(dus nog logischer dat je twijfelt)En ik begrijp heel goed je hoop op beter.Ik denk ook elke keer weer dat we het gaan redden.Want er zijn ook leuke dingen.Weliswaar tegen 8 slechte dingen.
Het is vervelend om te schrijven,maar we spreken al vanaf 2e kerstdag/avond niet meer tegen elkaar (ook dus niet oud en nieuw )dit is wel een dieptepunt moet ik zeggen. Enig voordeel ervan is dat we niet elke dag meer ruzie maken,zoals we elke dag deden.Ik denk ook dat het voor hem erger is,nu kan die geen commentaar meer leveren,wat die anders overal op gaf. Alleen ben ik al een slechte slaper,nu slaap ik helemaal niet meer,en me kerstvakantie is verpest
Ik hoop dat het beter wordt dit jaar,maar ik weet ook dat IK daar alleen zelf voor kan zorgen. Wie weet wat 2009 brengt.Maar erover praten zoals nu ,wat ik nooit eerder heb gedaan,voelt al erg goed.
zaterdag 3 januari 2009 om 09:46
quote:Tobeloved schreef op 02 januari 2009 @ 12:43:
[...]
Thnx voor je reactie muis....misschien klinkt het wel naief, maar kan het niet zo zijn dat ik het wel kan 'winnen'? Elke relatie is anders toch?
In een relatie moet het iig niet gaan om 'winnen'. Want waar een winnaar is, is ook een verliezer. Of je moet voor gezamenlijke winst gaan.
(aldus de relatie-expert zie mijn topic "hoe beslis je ...")
[...]
Thnx voor je reactie muis....misschien klinkt het wel naief, maar kan het niet zo zijn dat ik het wel kan 'winnen'? Elke relatie is anders toch?
In een relatie moet het iig niet gaan om 'winnen'. Want waar een winnaar is, is ook een verliezer. Of je moet voor gezamenlijke winst gaan.
(aldus de relatie-expert zie mijn topic "hoe beslis je ...")
zaterdag 3 januari 2009 om 22:27
Anoukske, wellicht heb ik dat ook verkeerd geformuleerd. Wat ik bedoelde met 'winnen' was dat TO's partner dan zou accepteren dat TO niet zo huishoudelijk is aangelegd, althans, niet volgens hoe de partner het graag zou zien. Ik heb dat gevecht geleverd en niet gewonnen in die zin dat ex en ik dus gingen scheiden en hij nu iemand heeft die zelfs minder is gaan werken om zijn huishouden te doen!
Wat ik bedoelde is dat het gevecht het niet waard is, er komt namelijk helemaal geen winnaar, alleen maar verliezers. Aldus deze relatie-expert
Wat ik bedoelde is dat het gevecht het niet waard is, er komt namelijk helemaal geen winnaar, alleen maar verliezers. Aldus deze relatie-expert
zondag 4 januari 2009 om 14:52
Silke, fijn dat het helpt om hier te schrijven. Vaak is het schrijven een begin van je gevoelens op een rijtje te krijgen en een flinke uitlaatklep.
Ik hoop echt dat 2009 een jaar wordt waarin je beslissingen durft te nemen en dat je beseft dat je meer geluk verdiend.
Is je man intussen weer begonnen met tegen je te praten? Hoe gaat dat eigenlijk als de kinderen erbij zijn?
Logisch dat je slecht slaapt want dit is een bijna onhoudbare situatie.... Bahhh
Tobeloved, hoe is het met jou op dit moment?
Ik hoop echt dat 2009 een jaar wordt waarin je beslissingen durft te nemen en dat je beseft dat je meer geluk verdiend.
Is je man intussen weer begonnen met tegen je te praten? Hoe gaat dat eigenlijk als de kinderen erbij zijn?
Logisch dat je slecht slaapt want dit is een bijna onhoudbare situatie.... Bahhh
Tobeloved, hoe is het met jou op dit moment?
zondag 4 januari 2009 om 16:27
quote:Muis66 schreef op 02 januari 2009 @ 17:43:
[...]
In dat laatste geval: ja. Maar jij winnen? Alleen als hij het huishouden niet zo zwaar laat wegen in de relatie. En daar ziet het niet naar uit.Nee, daar ziet het op dit moment idd niet naar, maar moet tegelijkertijd wel zeggen dat het niet onze hele relatie lijkt alsof hij het huishouden zo zwaar laat meewegen, daardoor ben ik gelijk ook weer gaan denken dat het geen issue is. De laatste tijd ben ik wel goed gaan nadenken en gaan beseffen dat het van beide kanten speelt. Ik wil aan mijn kant dat hij tevreden over mij is en zodra hij ook maar iets over het huishouden zegt, kan ik dat niet hebben...misschien laat ik het dus ook zwaar meewegen....
[...]
In dat laatste geval: ja. Maar jij winnen? Alleen als hij het huishouden niet zo zwaar laat wegen in de relatie. En daar ziet het niet naar uit.Nee, daar ziet het op dit moment idd niet naar, maar moet tegelijkertijd wel zeggen dat het niet onze hele relatie lijkt alsof hij het huishouden zo zwaar laat meewegen, daardoor ben ik gelijk ook weer gaan denken dat het geen issue is. De laatste tijd ben ik wel goed gaan nadenken en gaan beseffen dat het van beide kanten speelt. Ik wil aan mijn kant dat hij tevreden over mij is en zodra hij ook maar iets over het huishouden zegt, kan ik dat niet hebben...misschien laat ik het dus ook zwaar meewegen....
zondag 4 januari 2009 om 16:40
quote:bosaapje schreef op 04 januari 2009 @ 14:52:
Silke, fijn dat het helpt om hier te schrijven. Vaak is het schrijven een begin van je gevoelens op een rijtje te krijgen en een flinke uitlaatklep.
Ik hoop echt dat 2009 een jaar wordt waarin je beslissingen durft te nemen en dat je beseft dat je meer geluk verdiend.
Is je man intussen weer begonnen met tegen je te praten? Hoe gaat dat eigenlijk als de kinderen erbij zijn?
Logisch dat je slecht slaapt want dit is een bijna onhoudbare situatie.... Bahhh
Tobeloved, hoe is het met jou op dit moment?
Dat klinkt idd als een onhoudbare situatie. Geen leuk begin van een nieuw jaar. Ik kan het helemaal begrijpen dat je niet zo snel opstapt aangezien jullie pas zijn getrouwd. Dan heb je eerder het gevoel dat je te snel opgeeft. Maar aan de andere kant, als je het gevoel dat het een lange slopende tocht gaat worden....
Hoe gaat het nu? Ja, we zijn elkaar weer lief aan het vinden. Als je een tijd niet zo blij bent met elkaar ga je op een gegeven moment toch weer verlangen naar warmte en knuffels. Dus we knuffelen veel, maar we beseffen allebei dat we het niet zijn vergeten. Als de familie ons vraagt hoe het zit met onze kinderplannen, lachen we niet meer geniepig naar elkaar, maar doet het toch een beetje pijn. Gisteren de hele dag op stap geweest en weer veel met elkaar gelachen. Ben blij dat de kerstvakantie bijna over is, want dan zitten we minder op elkaars lip en kunnen we meer bezig zijn met ons 'normale' leventje. Het heeft tijd nodig...
Silke, fijn dat het helpt om hier te schrijven. Vaak is het schrijven een begin van je gevoelens op een rijtje te krijgen en een flinke uitlaatklep.
Ik hoop echt dat 2009 een jaar wordt waarin je beslissingen durft te nemen en dat je beseft dat je meer geluk verdiend.
Is je man intussen weer begonnen met tegen je te praten? Hoe gaat dat eigenlijk als de kinderen erbij zijn?
Logisch dat je slecht slaapt want dit is een bijna onhoudbare situatie.... Bahhh
Tobeloved, hoe is het met jou op dit moment?
Dat klinkt idd als een onhoudbare situatie. Geen leuk begin van een nieuw jaar. Ik kan het helemaal begrijpen dat je niet zo snel opstapt aangezien jullie pas zijn getrouwd. Dan heb je eerder het gevoel dat je te snel opgeeft. Maar aan de andere kant, als je het gevoel dat het een lange slopende tocht gaat worden....
Hoe gaat het nu? Ja, we zijn elkaar weer lief aan het vinden. Als je een tijd niet zo blij bent met elkaar ga je op een gegeven moment toch weer verlangen naar warmte en knuffels. Dus we knuffelen veel, maar we beseffen allebei dat we het niet zijn vergeten. Als de familie ons vraagt hoe het zit met onze kinderplannen, lachen we niet meer geniepig naar elkaar, maar doet het toch een beetje pijn. Gisteren de hele dag op stap geweest en weer veel met elkaar gelachen. Ben blij dat de kerstvakantie bijna over is, want dan zitten we minder op elkaars lip en kunnen we meer bezig zijn met ons 'normale' leventje. Het heeft tijd nodig...
zondag 4 januari 2009 om 18:51
Het lijkt niet alsof jullie prima elkaars mindere puntjes weten , maar alsof jullie beiden niet jullie ideale partner ( wat heet ) hebben gevonden maar het nou ook net weer niet erg genoeg is om op te stappen ....
Je partner " straft " jou omdat jij niet bent wat hij zo graag zou willen .
Je partner " straft " jou omdat jij niet bent wat hij zo graag zou willen .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 4 januari 2009 om 19:01
Denk dat BGB een punt heeft. Want je zegt dat je ook leuke momenten hebt. Natuurlijk heb je die. Want anders ben je niet zolang bij elkaar. Maar BGB heeft ook een punt als ze zegt, hij straft jou. Dat deed mijn ex ook. Ja, natuurlijk heb ik ook geweldige momenten met hem gehad! Maar ook hij strafte mij. En toen er een kind kwam, was het helemaal bal. Want ik ging minder werken en toen speelde het huishouden een nog grotere rol: ik ging minder werken en 'dus had ik er meer tijd voor en moest ik meer doen'. Dat ik het halve medische circuit afging voor kind, deed niet ter zake. Dat ik daar een dagtaak aan had, dus. En er een studie naast, waarmee ik 'later' vanuit huis kon werken en dus de zorg van Muisjelief helemaal kon doen en mijn werk daar naar draaien. Nee, zo zagen we dat niet. Daarom: begin nog maar niet aan een kindje....
zondag 4 januari 2009 om 22:41
heb even bijgelezen en ben het helemaal met muis haar laatste woorden eens: begin nog maar niet aan een kindje als je niet graag alleenstaande moeder wilt worden..
Jeetje muis, jouw verhaal kan echt wel mijn verhaal zijn, dacht echt altijd dat ik de enige was waarbij dit gebeurde!
En tobeloved, ik herken zoveel in jouw verhaal, je wilt het zo graag laten slagen tussen jullie en klampt je vast aan de 'goede' dingen in jullie relatie. Maar meisje, als je nou eens heel eerlijk bij jezelf te rade gaat..zou je echt minder gelukkig zijn zonder hem?
Jeetje muis, jouw verhaal kan echt wel mijn verhaal zijn, dacht echt altijd dat ik de enige was waarbij dit gebeurde!
En tobeloved, ik herken zoveel in jouw verhaal, je wilt het zo graag laten slagen tussen jullie en klampt je vast aan de 'goede' dingen in jullie relatie. Maar meisje, als je nou eens heel eerlijk bij jezelf te rade gaat..zou je echt minder gelukkig zijn zonder hem?
zondag 4 januari 2009 om 22:55
Sjantal post ook onder een eigen topic en helaas is het daar een feest van herkenning, net als hier. En ik sluit me aan bij haar, klamp je niet vast aan de leuke momenten. Om even een vergelijk te trekken, ik post ook onder het narcisme-topic. Ik heb een relatie gehad met een GM (getrouwde man), die behoorlijk narcistische trekjes had. Maar man-oh-man wat kon die man mijnn ego een boost geven, mij een goed gevoel geven, mij het gevoel geven dat ik het meest fantastische vrouw-wezen op aard was. Nou en of dat ik me daaraan wilde vastklampen. Ha, liet het zowat ook niet meer los ook. "Helaas" kreeg ik er ook wat van die akelige 'bijverschijnselen' bij, van die momenten dat het niet leuk is, dat hij ronduit een zak is, een knurft.
Waarmee ik wil zeggen: soms is een relatie hele heftige pieken en dalen. Die pieken wegen niet op tegen de dalen. Dat heb ik met zowel ex als met GM aan den lijve mogen ondervinden.
Waarmee ik wil zeggen: soms is een relatie hele heftige pieken en dalen. Die pieken wegen niet op tegen de dalen. Dat heb ik met zowel ex als met GM aan den lijve mogen ondervinden.
maandag 5 januari 2009 om 01:00
Tobeloved,fijn dat het bij jullie weer beter gaat.Maar dat we getrouwd zijn maakt voor mij niet uit.Ik vindt het alleen jammer op dit moment dat we getrouwd zijn,want een scheiding kost toch meer tijd ben ik al achter,dan gewoon uit elkaar gaan.
Maar van jou of jullie kinderwens kan ik heel goed begrijpen dat het moeilijk is,maar het wordt veeel moeilijker als ze er éénmaal zijn,en jullie gaan dan uit elkaar.Dan sta je er grotendeels alleen voor en dat is nu bij mij grotendeels de reden dat ik hier nog ben.
Bosaapje, Nou heel toevallig een beetje en de reden is dat een heel goede kennis is overleden en we vandaag naar de condoleance moesten,dus eigenlijk was het moeten.Maar ik kan nu nog steeds niet gewoon praten,daar moet ik me weer helemaal toe zetten.En voor hem is het (normaal ook) zwart wit. Nu we weer gingen ''praten'' denkt hij volgens mij weer,prima en we hebben het er niet meer over.En al helemaal niet de aanleiding van de ''ruzie''
Gelukkig zijn hebben de kinderen het niet door,denk dat dat toch door de leeftijd komt.
Ik weet nu al dat ik weer softie ga zijn en hier blijven.Maar ik ben van plan een gesprek te voeren,als dat lukt.Misschien nog een keer proberen op goede voorwaarden en anders stoppen.Morgen moet ik weer werken en dan bel ik altijd,al hebben we ruzie.Nu was ik van plan niet bellen,maar aan de telefoon kan die beter praten dan ''live'' zeg maar.Nu ik dit schrijf denk al,waar ben ik mee bezig.Maar ja, laat ik het toch nog eens proberen,kan die me niet voor de voeten gooien dat ik het niet heb geprobeerd.
En bosaapje,ik hoop zeker dat dit een goed jaar wordt.En dat ik de kracht kan vinden van het maken van beslissingen. En daarom ga ik snel dat gesprek aan om te kijken hoe de vork in de steel zit.
Maar van jou of jullie kinderwens kan ik heel goed begrijpen dat het moeilijk is,maar het wordt veeel moeilijker als ze er éénmaal zijn,en jullie gaan dan uit elkaar.Dan sta je er grotendeels alleen voor en dat is nu bij mij grotendeels de reden dat ik hier nog ben.
Bosaapje, Nou heel toevallig een beetje en de reden is dat een heel goede kennis is overleden en we vandaag naar de condoleance moesten,dus eigenlijk was het moeten.Maar ik kan nu nog steeds niet gewoon praten,daar moet ik me weer helemaal toe zetten.En voor hem is het (normaal ook) zwart wit. Nu we weer gingen ''praten'' denkt hij volgens mij weer,prima en we hebben het er niet meer over.En al helemaal niet de aanleiding van de ''ruzie''
Gelukkig zijn hebben de kinderen het niet door,denk dat dat toch door de leeftijd komt.
Ik weet nu al dat ik weer softie ga zijn en hier blijven.Maar ik ben van plan een gesprek te voeren,als dat lukt.Misschien nog een keer proberen op goede voorwaarden en anders stoppen.Morgen moet ik weer werken en dan bel ik altijd,al hebben we ruzie.Nu was ik van plan niet bellen,maar aan de telefoon kan die beter praten dan ''live'' zeg maar.Nu ik dit schrijf denk al,waar ben ik mee bezig.Maar ja, laat ik het toch nog eens proberen,kan die me niet voor de voeten gooien dat ik het niet heb geprobeerd.
En bosaapje,ik hoop zeker dat dit een goed jaar wordt.En dat ik de kracht kan vinden van het maken van beslissingen. En daarom ga ik snel dat gesprek aan om te kijken hoe de vork in de steel zit.
