Relaties
alle pijlers
Gelukkig zijn???
zondag 28 september 2008 om 16:58
Geluk kan van alles zijn, dat zijn momenten waarop je denkt: 'het leven is helemaal zo slecht nog niet' .
Gistermiddag in het zonnetje op het terras met vriendinnen een lekker kopje thee met een flink stuk appeltaart erbij. Lekker bijkletsen, gezellig!
Ik heb sinds kort een eigen huisje; klein maar heel fijn! Daarin ben ik gelukkig!
Dat kan voor iedereen verschillend zijn. Het zijn momenten waarop je dat ineens beseft denk ik.... Natuurlijk ben je niet altijd gelukkig, je hebt ook wel eens je rot momenten. Gelukkig zijn dat is volgens mij dat je voor het grootste gedeelte van je leven op dit moment doet waar je zelf achter staat. En niet dat je geleefd word, want dat lees ik een beetje in jouw verhaal...
Gistermiddag in het zonnetje op het terras met vriendinnen een lekker kopje thee met een flink stuk appeltaart erbij. Lekker bijkletsen, gezellig!
Ik heb sinds kort een eigen huisje; klein maar heel fijn! Daarin ben ik gelukkig!
Dat kan voor iedereen verschillend zijn. Het zijn momenten waarop je dat ineens beseft denk ik.... Natuurlijk ben je niet altijd gelukkig, je hebt ook wel eens je rot momenten. Gelukkig zijn dat is volgens mij dat je voor het grootste gedeelte van je leven op dit moment doet waar je zelf achter staat. En niet dat je geleefd word, want dat lees ik een beetje in jouw verhaal...
zondag 28 september 2008 om 23:36
Ik draag ook even mijn filosofische steenje bij
Geluk is een zijnstaat. Je hoeft er niks voor te doen of te laten. Het is een manier van zijn.
Of ik gelukkig ben? Ja, ik ben gelukkig zelfs met alle shit die er momenteel speelt. Feliciaatje heeft dat mooi beschreven al ervaar ik het nog niet op die manier. Maar het gevoel wordt steeds intenser omdat de bullshit erom heen steeds stiller wordt.
Geluk zit in je zelf, zegt de volkswijsheid en dat is ook zo. Gelukkig maar, stel je voor dat het in dingen of in mensen zit, dan ben je mooi de lul. En heel veel zijn de lul omdat ze het in dingen en mensen zoeken. Ben er een van. En door elke keer keihard te vallen (en ongelukkig te worden) en weer op te krabbelen, ontdekte ik dat ik iets van binnen heb wat altijd gelukkig is. Dat 'iets' heeft er voor gezorgd dat ik op mijn bek bleef gaan omdat ik dat 'iets' anders nooit aandacht had geschonken. Het is alsof het zegt "HE HE EINDELIJK ZIE JE ME STAAN" en ja, dat is voor mij gelukkig zijn. De ontdekking dat het in mij zit en niet daarbuiten.
Het was/is geen plotselinge overgang...het gaat bij mij heel geleidelijk. Na elke tegenslag van welk aard dan ook tot de ontdekking komen dat ik nog steeds blijf ademen, nog steeds kan lachen, nog steeds kan huilen, voelen, beminnen, haten, dat ik nog steeds LEEF!
Geluk...het is een zijnstaat. Het verlaat je niet en kan je niet verlaten omdat je het zelf bent.
Geluk is een zijnstaat. Je hoeft er niks voor te doen of te laten. Het is een manier van zijn.
Of ik gelukkig ben? Ja, ik ben gelukkig zelfs met alle shit die er momenteel speelt. Feliciaatje heeft dat mooi beschreven al ervaar ik het nog niet op die manier. Maar het gevoel wordt steeds intenser omdat de bullshit erom heen steeds stiller wordt.
Geluk zit in je zelf, zegt de volkswijsheid en dat is ook zo. Gelukkig maar, stel je voor dat het in dingen of in mensen zit, dan ben je mooi de lul. En heel veel zijn de lul omdat ze het in dingen en mensen zoeken. Ben er een van. En door elke keer keihard te vallen (en ongelukkig te worden) en weer op te krabbelen, ontdekte ik dat ik iets van binnen heb wat altijd gelukkig is. Dat 'iets' heeft er voor gezorgd dat ik op mijn bek bleef gaan omdat ik dat 'iets' anders nooit aandacht had geschonken. Het is alsof het zegt "HE HE EINDELIJK ZIE JE ME STAAN" en ja, dat is voor mij gelukkig zijn. De ontdekking dat het in mij zit en niet daarbuiten.
Het was/is geen plotselinge overgang...het gaat bij mij heel geleidelijk. Na elke tegenslag van welk aard dan ook tot de ontdekking komen dat ik nog steeds blijf ademen, nog steeds kan lachen, nog steeds kan huilen, voelen, beminnen, haten, dat ik nog steeds LEEF!
Geluk...het is een zijnstaat. Het verlaat je niet en kan je niet verlaten omdat je het zelf bent.
maandag 29 september 2008 om 12:06
Herkenbaar Sensy . Hier net zo een. Voordeel van veel goed en finaal op je bek gaan, op een gegeven moment is het niet meer erg. Dan krijgt zelfs het opkrabbelen zijn charme .
En Diana, wat je beschrijft herken ik. Hier heeft mijn staat van geluk niets met mijn relatie te maken. Die is juist pittig en gecompliceerd geweest de afgelopen 4,5 jaar. Maar ik merkte dat ik gelukkig bleef, zelf die zijnstaat kon blijven creeren ook als dat stuk pijnlijk was.
Ik ben heel blij wat dat betreft dat ik dat in mezelf opnieuw gevonden heb wat kalm en onverstoord in de ergste storm overeind blijft staan. Dat ik kan blijven lachen en de mooie dingen nog steeds zie wanneer het leven rauw en moeilijk is. Het is niet alleen maar moeilijk, het mooie blijft ook gewoon doorgaan.
Ik denk dat ik dat het indrukwekkendste vind aan dankbaarheid, dat het je ogen alleen maar meer en meer opent, dat je ziet hoeveel je eigenlijk wel niet vanzelf krijgt. Een overweldigend gevoel.
En Diana, wat je beschrijft herken ik. Hier heeft mijn staat van geluk niets met mijn relatie te maken. Die is juist pittig en gecompliceerd geweest de afgelopen 4,5 jaar. Maar ik merkte dat ik gelukkig bleef, zelf die zijnstaat kon blijven creeren ook als dat stuk pijnlijk was.
Ik ben heel blij wat dat betreft dat ik dat in mezelf opnieuw gevonden heb wat kalm en onverstoord in de ergste storm overeind blijft staan. Dat ik kan blijven lachen en de mooie dingen nog steeds zie wanneer het leven rauw en moeilijk is. Het is niet alleen maar moeilijk, het mooie blijft ook gewoon doorgaan.
Ik denk dat ik dat het indrukwekkendste vind aan dankbaarheid, dat het je ogen alleen maar meer en meer opent, dat je ziet hoeveel je eigenlijk wel niet vanzelf krijgt. Een overweldigend gevoel.
maandag 29 september 2008 om 12:16
quote:dondersteentje76 schreef op 28 september 2008 @ 17:28:
Is "gelukkig zijn" iets onbewusts? Dat af en toe op een onverwacht moment (als je bv. lekker in het zonnetje zit, of heerlijk tegen je geliefde aan kruipt) boven komt drijven? Is het een soort (intense) tevredenheid?
Hoe weet/merk je of iemand anders gelukkig is?
Als je een relatie hebt, ervaar je dan ook constant geluk, of wordt dat ook "gewoon"?
Wat een "simpele" vraag al niet los kan maken.....
Hoewel ik tijdens 'n verliefdheid/relatie grote hoogtepunten qua gelukkig voelen ervaar, is het mezelf gelukkig voelen juist constanter en beter als ik single ben. In 'n relatie doe je ook veel dingen voor 'hem' waar je zelf eigenlijk geen klap aanvindt, maar wegens het geven en nemen principe doe je die dingen dan toch. Als de relatie strandt is dat dus allemaal zonde van de tijd geweest en voelt het als 'n bevrijding om niet meer constant met iemand rekening te hoeven houden.
Het gelukkige gevoel tijdens 'n verliefdheid lijkt meer op 'n drugsverslaving, terwijl mijn geluk zonder relatie kwalitatief veel beter is.
Afgelopen weekend was voor mij 'n aaneenschakeling van gelukzalige momenten. Heerlijk weer en lekker met mijn fotografiepassie bezig zijn.
Is "gelukkig zijn" iets onbewusts? Dat af en toe op een onverwacht moment (als je bv. lekker in het zonnetje zit, of heerlijk tegen je geliefde aan kruipt) boven komt drijven? Is het een soort (intense) tevredenheid?
Hoe weet/merk je of iemand anders gelukkig is?
Als je een relatie hebt, ervaar je dan ook constant geluk, of wordt dat ook "gewoon"?
Wat een "simpele" vraag al niet los kan maken.....
Hoewel ik tijdens 'n verliefdheid/relatie grote hoogtepunten qua gelukkig voelen ervaar, is het mezelf gelukkig voelen juist constanter en beter als ik single ben. In 'n relatie doe je ook veel dingen voor 'hem' waar je zelf eigenlijk geen klap aanvindt, maar wegens het geven en nemen principe doe je die dingen dan toch. Als de relatie strandt is dat dus allemaal zonde van de tijd geweest en voelt het als 'n bevrijding om niet meer constant met iemand rekening te hoeven houden.
Het gelukkige gevoel tijdens 'n verliefdheid lijkt meer op 'n drugsverslaving, terwijl mijn geluk zonder relatie kwalitatief veel beter is.
Afgelopen weekend was voor mij 'n aaneenschakeling van gelukzalige momenten. Heerlijk weer en lekker met mijn fotografiepassie bezig zijn.
maandag 29 september 2008 om 15:44
Voor mij is geluk een reis en geen bestemming. Geluk is het vermogen te kunnen genieten hiervan en de mooie kanten van je leven herkennen.
Niet altijd maar bezig zijn met wat je niet hebt of nog wil krijgen maar genieten van wat je hebt en het op waarde schatten hiervan.
Voor mij is het meer een manier van leven, een levenswijze zo je wilt.
Niet altijd maar bezig zijn met wat je niet hebt of nog wil krijgen maar genieten van wat je hebt en het op waarde schatten hiervan.
Voor mij is het meer een manier van leven, een levenswijze zo je wilt.
woensdag 1 oktober 2008 om 11:55
Mijn relatie is niet goed. Daarin ben ik dus op dit moment ongelukkig. Maar daarin tegen kan ik mij heel gelukkig voelen dat ik de mogelijkheid krijg om een opleiding te gaan volgen, met een vriendin uit eten gaan geeft me ook een gelukkig gevoel. Als ik een mooi vogeltje zie of als ik de zon zie ben ik ook gelukkig. Geluk zit voor mij in het feit dat ik kijk naar de dingen en lieve mensen die ik om mij heen heb. Kortom, nee ik voel mij niet de hele tijd gelukkig, maar juist die momenten van uit gaan, ontspannen, lieve mensen om mij heen, geven mij een geluksgevoel. En wat dat dan voor gevoel is? Dat vind ik moeilijk te omschrijven. Ik denk: genieten van de mooie dingen die je ervaart! Daar wordt ik blij en gelukkig van, ook al ben ik op andere vlakken ongelukkig.
woensdag 1 oktober 2008 om 12:19
Ja, ik ben gelukkig (hmm freudiaanse verspreking? ik had hier eerst staan: gelullig...)
Volgens mij is het al heel mooi als je over het geheel genomen gelukkig/tevreden bent. En als je dan af en toe van die intense geluksmomenten ervaart, mag je je handen dichtknijpen. Mijn ervaring is dat die intense geluksmomenten vaak voorafgegaan worden door periodes waarin het allemaal even iets minder lekker gaat.
Bijvoorbeeld: je uit een relatie worstelen die de laatste jaren heel erg moeilijk ging (denk dan aan drank, drugs en agressie), drukke en stressvolle periode van scheiden en verhuizen en je draai weer vinden en opeens op een avond beseffen dat je er weer bent, dat er geen spanningen zijn en om je heen kijken en je helemaal op en top happy voelen met je enige echte eigen plek zonder spanningen, maar ook, vooral in die eerste periode dat ik er woonde, telkens als ik naar mijn eigen huis rijd voelde ik zo'n intens geluksgevoel: fijn, ik ga naar huis, de plek waar ik me thuis voel en waar ik me volledig kan ontspannen.
En een paar maanden geleden na een onverwachte en heel vervelende ziekenhuisopname, waarbij in eerste instantie de kans heel groot werd geacht dat ik acute leukemie had. Toen ik in het ziekenhuis lag en lag te wachten op uitslagen, kwamen opeens mijn drie vriendinnen binnen. Ze hadden letterlijk hun werk uit hun handen laten vallen, vrij genomen, dan wel oppas geregeld voor kinderen, om bij mij te zijn en samen op de uitslag te wachten. Heel gek geluksgevoel was dat: bang voor de uitslag maar my god wat voelde ik me rijk met zulke vriendinnen (en mijn moeder en dochters, die ook bij me waren!!!!)
En toen ik na een week thuis was met 'slechts' een afwijking in mijn bloed en een medicijnkuur, wow, wat voelde ik mij happy. Ik was eigenlijk doodmoe, had een zware week achter de rug (op de afd oncologie gelegen, heftig) maar iedereen stond er weer voor me. Het huis vol en zoveel mensen die samen met je blij zijn.
En nu ben ik 'gewoon' gelukkig en tevreden, met af en toe een uitschieter naar boven of naar beneden. (nu heb ik dus even een uitschietertje naar boven, doordat ik bovenstaande even in gedachten opnieuwe beleefde)
Volgens mij is het al heel mooi als je over het geheel genomen gelukkig/tevreden bent. En als je dan af en toe van die intense geluksmomenten ervaart, mag je je handen dichtknijpen. Mijn ervaring is dat die intense geluksmomenten vaak voorafgegaan worden door periodes waarin het allemaal even iets minder lekker gaat.
Bijvoorbeeld: je uit een relatie worstelen die de laatste jaren heel erg moeilijk ging (denk dan aan drank, drugs en agressie), drukke en stressvolle periode van scheiden en verhuizen en je draai weer vinden en opeens op een avond beseffen dat je er weer bent, dat er geen spanningen zijn en om je heen kijken en je helemaal op en top happy voelen met je enige echte eigen plek zonder spanningen, maar ook, vooral in die eerste periode dat ik er woonde, telkens als ik naar mijn eigen huis rijd voelde ik zo'n intens geluksgevoel: fijn, ik ga naar huis, de plek waar ik me thuis voel en waar ik me volledig kan ontspannen.
En een paar maanden geleden na een onverwachte en heel vervelende ziekenhuisopname, waarbij in eerste instantie de kans heel groot werd geacht dat ik acute leukemie had. Toen ik in het ziekenhuis lag en lag te wachten op uitslagen, kwamen opeens mijn drie vriendinnen binnen. Ze hadden letterlijk hun werk uit hun handen laten vallen, vrij genomen, dan wel oppas geregeld voor kinderen, om bij mij te zijn en samen op de uitslag te wachten. Heel gek geluksgevoel was dat: bang voor de uitslag maar my god wat voelde ik me rijk met zulke vriendinnen (en mijn moeder en dochters, die ook bij me waren!!!!)
En toen ik na een week thuis was met 'slechts' een afwijking in mijn bloed en een medicijnkuur, wow, wat voelde ik mij happy. Ik was eigenlijk doodmoe, had een zware week achter de rug (op de afd oncologie gelegen, heftig) maar iedereen stond er weer voor me. Het huis vol en zoveel mensen die samen met je blij zijn.
En nu ben ik 'gewoon' gelukkig en tevreden, met af en toe een uitschieter naar boven of naar beneden. (nu heb ik dus even een uitschietertje naar boven, doordat ik bovenstaande even in gedachten opnieuwe beleefde)
