
Gelukkigen aller pijlerTs, verenigt U!
maandag 16 november 2009 om 19:34
Ik zie hier steeds maar weer topics waarin wordt benoemd waarom het zwaar is om kinderen te hebben, of vreemdgaan/minnaressen/behoefteaanprostituees/ikweethetnietmeer-topics, waarin wordt gesteld dat het logisch is dat je na 10 jaar samen en kinderen en baan ed in een sleur terecht komt en dat het gras aan de overkant zich dan een nieuw kleurspoelingkje aanmeet.
Zijn er ook nog mensen die wél blij blijven? En hoe en waarom?
Donny en ik zijn 4,5 jaar samen, nog geen kinderen. Maar wat je altijd leest en hoort, stemt me niet hoopvol, ook al geloof ik er zelf rotsvast in. Ik snap best dat het de verhalen zijn waarin er iets misgaat, die interessant zijn, maar ik wil ook gewoon eens een heel saai AllesGaatGewoonPrimaTopic.
Zijn er ook nog mensen die wél blij blijven? En hoe en waarom?
Donny en ik zijn 4,5 jaar samen, nog geen kinderen. Maar wat je altijd leest en hoort, stemt me niet hoopvol, ook al geloof ik er zelf rotsvast in. Ik snap best dat het de verhalen zijn waarin er iets misgaat, die interessant zijn, maar ik wil ook gewoon eens een heel saai AllesGaatGewoonPrimaTopic.
Mi zo zo\'n meid, dor kande joare mi veuruit
maandag 16 november 2009 om 20:25
Hier al jaren gelukkig met Wuilesman en des Wuilesman's kinderen. Wij besteden jaarlijks gemiddeld 54 seconden aan het bespreken van onze relatie en dat is dan wanneer een buitenstaander vraagt of we nu eindelijk gaan trouwen. Daarnaast praten we nooit over 'ons'. We delen eenzelfde gevoel voor humor (of juist niet, 't maar hoe je het bekijkt), een eenzelfde kijk op het leven en kunnen elkaar goed met rust laten. Afgaand op de meeste, bovengemiddeld romantisch ingestelde, medeforummers waag ik te betwijfelen of hij karakter-technisch hier veel harten sneller zou doen kloppen. Enfin, ik hou 'em dus maar gewoon zelf.