Relaties
alle pijlers
Gescheiden ouders
zondag 26 september 2021 21:36
Mijn vriend zijn ouders zijn gescheiden na veel ruzies. Mijn vriend was 11 jaar. Vanaf dat hij 13 jaar was zag hij zijn vader niet meer. Verhaal van moeder: "vader liet zijn kinderen in de steek".
10 jaar later kreeg mijn vriend weer contact met zijn vader. Verhaal van zijn vader: "moeder stookte zo erg dat hij om het welzijn van de kinderen zich terug trok".
Mijn vriend heeft een tijd geen contact gehad met zijn moeder, dit gaat sinds een tijdje weer goed. Zijn relatie met beide ouders is goed.
Nu hebben we voor het eerst, nadat ze elkaar 15 jaar niet gezien hebben, beide ouders op visite gehad op een verjaardag. Mijn vriend zag er enorm tegenop. Het is hem meegevallen maar heeft er nog wel last van.
Zijn vader is best aanwezig en mijn vriend gaat met hem om als 'best buddies '. Ze zijn dikke mik. Zijn moeder is normaal ook wel aanwezig maar nu zat ze stil in een hoekje. De vriendin van de vader probeert het allemaal een beetje te sussen door gezellig met moeder in gesprek te zijn. Het geheel was een beetje ongemakkelijk.
Ikzelf steun mijn vriend in al zijn gevoelens maar ik leef ook mee (vanbinnen) met zijn ouders omdat ik zelf ook gescheiden ouder ben.
Mijn vriend wil dat beide ouders kunnen laten zien dat ze zonder schreeuwen in dezelfde ruimte kunnen zijn. En hij gelooft niet na 1x dat dat ook echt kan. Dus de volgende verjaardag dezelfde situatie. Net zolang tot hij er vertrouwen in heeft dat beide ouders zich ooit op ons huwelijk zullen gedragen.
Ik steun mijn vriend door dik en dun maar ergens vraagt een stemmetje in mijn hoofd zich af of we dit wel moeten willen.
Hoe doen kinderen van gescheiden ouders dit als ze volwassen zijn? Nodigen jullie beide ouders uit? Ook als er veel oud zeer nog in de lucht hangt?
10 jaar later kreeg mijn vriend weer contact met zijn vader. Verhaal van zijn vader: "moeder stookte zo erg dat hij om het welzijn van de kinderen zich terug trok".
Mijn vriend heeft een tijd geen contact gehad met zijn moeder, dit gaat sinds een tijdje weer goed. Zijn relatie met beide ouders is goed.
Nu hebben we voor het eerst, nadat ze elkaar 15 jaar niet gezien hebben, beide ouders op visite gehad op een verjaardag. Mijn vriend zag er enorm tegenop. Het is hem meegevallen maar heeft er nog wel last van.
Zijn vader is best aanwezig en mijn vriend gaat met hem om als 'best buddies '. Ze zijn dikke mik. Zijn moeder is normaal ook wel aanwezig maar nu zat ze stil in een hoekje. De vriendin van de vader probeert het allemaal een beetje te sussen door gezellig met moeder in gesprek te zijn. Het geheel was een beetje ongemakkelijk.
Ikzelf steun mijn vriend in al zijn gevoelens maar ik leef ook mee (vanbinnen) met zijn ouders omdat ik zelf ook gescheiden ouder ben.
Mijn vriend wil dat beide ouders kunnen laten zien dat ze zonder schreeuwen in dezelfde ruimte kunnen zijn. En hij gelooft niet na 1x dat dat ook echt kan. Dus de volgende verjaardag dezelfde situatie. Net zolang tot hij er vertrouwen in heeft dat beide ouders zich ooit op ons huwelijk zullen gedragen.
Ik steun mijn vriend door dik en dun maar ergens vraagt een stemmetje in mijn hoofd zich af of we dit wel moeten willen.
Hoe doen kinderen van gescheiden ouders dit als ze volwassen zijn? Nodigen jullie beide ouders uit? Ook als er veel oud zeer nog in de lucht hangt?
maandag 27 september 2021 00:25
Als kind van gescheiden ouders heb ik de eerste jaren erg moeten schipperen. De een in de middag, de ander in de avond en om en om bij het eten. Toen besefte ik me dat het mij zoveel stress kostte en voor mij de lol er eigenlijk wel af was. Ik heb ze gezegd dat alsnze elkaar nietvwillen tegenkomen dat prima is maarvdat ze elkaars telefoonnummer en mailadres hadden zodatvze konden afspreken wie hoe laat kwam maar dat ik me daar niet meer voor liet gebruiken. De verjaardag erna carpoolden ze.
Zelf ben ik gescheiden en heb ik reden genoeg om mijn ex te haten en niet met hem in 1 ruimte willen zijn. Maar voor de kinderen zou ik dit zeker niet tegenwerken en gewoon gaan.
Zelf ben ik gescheiden en heb ik reden genoeg om mijn ex te haten en niet met hem in 1 ruimte willen zijn. Maar voor de kinderen zou ik dit zeker niet tegenwerken en gewoon gaan.
maandag 27 september 2021 05:15
maandag 27 september 2021 06:12
Euh nee hoor, meerdere reacties van mensen wiens ouders nooit samen uitgenodigd worden, de mijne ook niet en ze zijn al tientallen jaren gescheiden.
maandag 27 september 2021 06:30
Mee eens, maar mijn mening over de vriendin van zijn vader is al niet zo positief. Ze bedoelt het goed maar ik vind dat ze te veel haar neus in andermans zaken steektBoarn schreef: ↑26-09-2021 22:36Hier ouders al 15 jaar gescheiden. Sinds een jaar of 6 komen ze weer gezamenlijk op een verjaardag. Maar ze praten niet met elkaar. Vaak zorgen we er voor dat er genoeg andere mensen aanwezig zijn, zodat ze beide apart in een hoek van de kamer kunnen kletsen met de andere visite.
Wat ik in jullie geval niet snap. Waarom gaat de vriendin van je vader "gezellig" met je schoonmoeder zitten kletsen. Het is niet aan haar om die stap te maken. Schoonmoeder bepaald zelf of en wanneer ze die reach out doet. Die vriendin moet ff kalm aan doen en op de achtergrond blijven. Laat de beide schoonouders eerst zelf maar ff wennen om weer bij elkaar in 1 ruimte te zijn zonder haat en nijd.
.
maandag 27 september 2021 06:32
Ik ben zelf gescheiden maar als mijn dochter jarig is bijvoorbeeld dan komt de vader van mijn kinderen gewoon even op de koffie als mijn ouders er zijn ofzo.
Ik vind het de verantwoordelijkheid van de ouders dat ze zich gedragen. Doen ze dat niet dar kan diegene die zich misdraagt vertrekken en anders allebei.
Ik vind het de verantwoordelijkheid van de ouders dat ze zich gedragen. Doen ze dat niet dar kan diegene die zich misdraagt vertrekken en anders allebei.
maandag 27 september 2021 06:34
Dat kan ik me goed voorstellen. En zo ook mijn vriend. En ze komen dus beiden ook netjes en gedragen zich ook. Maar de sfeer is hier echt om over naar huis te schrijven. Dus vraag ik me een beetje af of we dit een ieder aan moeten doen. Maar we hopen nog dat het gaat wennen.CHL schreef: ↑27-09-2021 05:15Hier komen ze apart van elkaar. Mijn moeder weigert in dezelfde ruimte als mijn vader te stappen en het zit haar ook heel erg dwars dat mijn kinderen de vriendin van mijn vader oma noemen. Tsja, lullig, maar het zit mij dwars dat ik nooit eens iets kan organiseren met de hele familie.
maandag 27 september 2021 06:35
En wat vindt jouw vriend? En wat doe jij zelf? Want jij bent toch ook de vriendin van en jij steekt ook een beetje je neus in andermans zaken toch? Want jij opent er zelfs een topic over. Tuurlijk heeft dit ook invloed op jou maar dat heeft het vast ook op de vriendin van vader. En t is ook niet aan jou om daar een oordeel over te hebben. Doet ze je een beetje aan jezelf denken dat je daarom geen positieve mening over haar hebt?
maandag 27 september 2021 06:45
Hier ook met schoonouders.Attraverso schreef: ↑27-09-2021 06:12Euh nee hoor, meerdere reacties van mensen wiens ouders nooit samen uitgenodigd worden, de mijne ook niet en ze zijn al tientallen jaren gescheiden.
maandag 27 september 2021 06:49
Daar zou ik dan ook geen zin in hebben, een gespannen sfeer bij feestelijke gelegenheden.Spiri123 schreef: ↑27-09-2021 06:34Dat kan ik me goed voorstellen. En zo ook mijn vriend. En ze komen dus beiden ook netjes en gedragen zich ook. Maar de sfeer is hier echt om over naar huis te schrijven. Dus vraag ik me een beetje af of we dit een ieder aan moeten doen. Maar we hopen nog dat het gaat wennen.
maandag 27 september 2021 07:03
Mijn ouders zijn al langer uit elkaar dan dat ze bij elkaar zijn geweest. De eerste jaren hadden ze alleen contact over ons en was er altijd spanning. Toen kwamen er momenten als ons afstuderen, uit huis gaan etc en hebben wij gezegd dat we die dingen graag met zn allen wilden doen. Mn ouders gingen akkoord en vanaf toen deden we verjaardagen etc weer met zn allen. Eerst ongemakkelijk maar nu is dat ook niet meer zo. Mn vader kan heel goed met de man van mn moeder. Die gaat daar soms op de koffie. Sinds mn zoontje geboren is, hebben mn ouders ook weer een gezamenlijke hobby. Kortom, geef het ook even tijd. Dat ongemakkelijke kan best verdwijnen als iedereen van goede wil is.
maandag 27 september 2021 07:06
Waarom dan? Ik zou er geen zin in hebben.Spiri123 schreef: ↑27-09-2021 06:34Dat kan ik me goed voorstellen. En zo ook mijn vriend. En ze komen dus beiden ook netjes en gedragen zich ook. Maar de sfeer is hier echt om over naar huis te schrijven. Dus vraag ik me een beetje af of we dit een ieder aan moeten doen. Maar we hopen nog dat het gaat wennen.
Soms is er te veel gebeurd. Bij ons was het een zeer nare vechtscheiding, geen haar op mijn hoofd dacht eraan om die 2 te verplichten elkaar onder de ogen te komen.
Iemand zei hier dat ze meer mensen uitnodigt zodat de ouders voldoende uit elkaar kunnen gezet worden... nee, heb ik ook geen zin in.
maandag 27 september 2021 07:07
En dat ze nooit meer bij elkaar komen te zitten is ook nog steeds een optie. Maar het verzoek dat ze zich gewoon gedragen terwille van hun kind is op zich niet gek.Attraverso schreef: ↑27-09-2021 06:12Euh nee hoor, meerdere reacties van mensen wiens ouders nooit samen uitgenodigd worden, de mijne ook niet en ze zijn al tientallen jaren gescheiden.
Wij vieren het liefst niet de hele dag door onze verjaardag. Gewoon een paar uurtjes. En dan is het lastig dat ze elkaar ontlopen. En vorige verjaardag hadden we alleen moeder uitgenodigd en was vader beledigd.
Toen heeft mijn vriend besloten dat ze allebei maar komen. Maar ik geloof dat niemand er echt blij van wordt.
maandag 27 september 2021 07:13
abracadabra schreef: ↑27-09-2021 06:35En wat vindt jouw vriend? En wat doe jij zelf? Want jij bent toch ook de vriendin van en jij steekt ook een beetje je neus in andermans zaken toch? Want jij opent er zelfs een topic over. Tuurlijk heeft dit ook invloed op jou maar dat heeft het vast ook op de vriendin van vader. En t is ook niet aan jou om daar een oordeel over te hebben. Doet ze je een beetje aan jezelf denken dat je daarom geen positieve mening over haar hebt?
Ik wilde iets soortgelijks gaan schrijven. Eens met jouw opmerkingen.
Vriendin van vader is net zoals TO, de partner 'van' en dus betrokken geraakt in de situatie. Daar kun je niet omheen.
TO verwijt de vriendin van vader, wat ze precies zelf ook doet.
maandag 27 september 2021 07:14
Als we psychologisch gaan kijken zit ze me gewoon op mijn allergie. Wat betekent dat ze eigenschappen heeft die ik nog tekort kom.abracadabra schreef: ↑27-09-2021 06:35En wat vindt jouw vriend? En wat doe jij zelf? Want jij bent toch ook de vriendin van en jij steekt ook een beetje je neus in andermans zaken toch? Want jij opent er zelfs een topic over. Tuurlijk heeft dit ook invloed op jou maar dat heeft het vast ook op de vriendin van vader. En t is ook niet aan jou om daar een oordeel over te hebben. Doet ze je een beetje aan jezelf denken dat je daarom geen positieve mening over haar hebt?
Maar ik laat het geheel aan mijn vriend over wat hij wil en steun hem daar volledig in. Ik beken dat wel lastig te vinden omdat ik niet het type 'zwijgen' ben. Als ik dingen voel moet ik ze uiten. Maar ik vind dat ik nu maar eens een keer mijn mond moet houden.
Al vind ik het ook moeilijk om hem zo te zien. Hij heeft het er moeilijk mee. Ik kan alleen maar luisteren. Als het aan mij zou liggen komen ze allebei niet meer op verjaardagen. Of schaffen verjaardagen af. Maar ja, dat zeg ik niet uiteraard.
maandag 27 september 2021 07:16
Oh, wat super! Zo kan het dus ook nog. Misschien moet ik ook niet te snel doemdenken. Het kan ook nog de goede kant op gaan. Dat moeten we voor ogen houden.zwembad84 schreef: ↑27-09-2021 07:03Mijn ouders zijn al langer uit elkaar dan dat ze bij elkaar zijn geweest. De eerste jaren hadden ze alleen contact over ons en was er altijd spanning. Toen kwamen er momenten als ons afstuderen, uit huis gaan etc en hebben wij gezegd dat we die dingen graag met zn allen wilden doen. Mn ouders gingen akkoord en vanaf toen deden we verjaardagen etc weer met zn allen. Eerst ongemakkelijk maar nu is dat ook niet meer zo. Mn vader kan heel goed met de man van mn moeder. Die gaat daar soms op de koffie. Sinds mn zoontje geboren is, hebben mn ouders ook weer een gezamenlijke hobby. Kortom, geef het ook even tijd. Dat ongemakkelijke kan best verdwijnen als iedereen van goede wil is.
maandag 27 september 2021 07:20
Maar dan gaan jullie misschien wel een keer trouwen, of krijg je kinderen en speelt het alsnog.Spiri123 schreef: ↑27-09-2021 07:14Als we psychologisch gaan kijken zit ze me gewoon op mijn allergie. Wat betekent dat ze eigenschappen heeft die ik nog tekort kom.
Maar ik laat het geheel aan mijn vriend over wat hij wil en steun hem daar volledig in. Ik beken dat wel lastig te vinden omdat ik niet het type 'zwijgen' ben. Als ik dingen voel moet ik ze uiten. Maar ik vind dat ik nu maar eens een keer mijn mond moet houden.
Al vind ik het ook moeilijk om hem zo te zien. Hij heeft het er moeilijk mee. Ik kan alleen maar luisteren. Als het aan mij zou liggen komen ze allebei niet meer op verjaardagen. Of schaffen verjaardagen af. Maar ja, dat zeg ik niet uiteraard.
Hier snappen ze nog net dat je je pas bevallen dochter niet gaat lastigvallen met wie wanneer komt, daar schakelen ze dan een andere dochter voor in
maandag 27 september 2021 07:21
Mijn ouders zijn al 30 jaar gescheiden. In het begin kon met name mijn vader mijn moeder niet luchten of zien.
Toen ik trouwde heb ik ze beiden uitgenodigd met de mededeling dat ze allebei welkom waren, mits geen gezeik en anders mochten ze weer ophoepelen. Mijn broertje heeft het met zijn huwelijk precies hetzelfde gedaan.
Idem met bijvoorbeeld de geboorte van de kinderen van zowel mijn broertje als ikzelf.
Met verjaardagen mogen ze zelf weten of ze elkaar ontwijken. Mijn pa heeft nog altijd meer moeite met mijn moeder dan andersom. En zijn beweegredenen begrijp ik wel. Al was ik er zelf na 30 jaar wel een keer overheen gestapt.
Dus nee, het verzoek van jouw partner is redelijk.
Toen ik trouwde heb ik ze beiden uitgenodigd met de mededeling dat ze allebei welkom waren, mits geen gezeik en anders mochten ze weer ophoepelen. Mijn broertje heeft het met zijn huwelijk precies hetzelfde gedaan.
Idem met bijvoorbeeld de geboorte van de kinderen van zowel mijn broertje als ikzelf.
Met verjaardagen mogen ze zelf weten of ze elkaar ontwijken. Mijn pa heeft nog altijd meer moeite met mijn moeder dan andersom. En zijn beweegredenen begrijp ik wel. Al was ik er zelf na 30 jaar wel een keer overheen gestapt.
Dus nee, het verzoek van jouw partner is redelijk.
maandag 27 september 2021 07:30
maandag 27 september 2021 07:33
De ouders hebben een probleem met elkaar niet met hun kinderen.
Ga daar vooral niet tussen zitten. Natuurlijk is het raar dat ze na zoveel tijd weer samen in 1 ruimte zitten. Maar het is toch echt aan deze 2 volwassen mensen om dit beschaafd te doen. Eerste keer is vreemd weer even de piket paaltjes slaan.
Mijn advies; vriend vertelt zijn ouders dat hij ze beide wil uitnodigen en zien. Dat hij geen keuze maakt. Wil of kunnen ze niet beide in 1 ruimte zitten, dan lossen ze dit samen maar op.
Jij bent gewoon de vriendin. En wees een gezellige gastvrouw maar wee alsjeblieft niet de VN, relatietherapeut bemiddelaar. Praat gezellig met iedereen en zorg eventueel voor de hapjes en drankjes.
Ga daar vooral niet tussen zitten. Natuurlijk is het raar dat ze na zoveel tijd weer samen in 1 ruimte zitten. Maar het is toch echt aan deze 2 volwassen mensen om dit beschaafd te doen. Eerste keer is vreemd weer even de piket paaltjes slaan.
Mijn advies; vriend vertelt zijn ouders dat hij ze beide wil uitnodigen en zien. Dat hij geen keuze maakt. Wil of kunnen ze niet beide in 1 ruimte zitten, dan lossen ze dit samen maar op.
Jij bent gewoon de vriendin. En wees een gezellige gastvrouw maar wee alsjeblieft niet de VN, relatietherapeut bemiddelaar. Praat gezellig met iedereen en zorg eventueel voor de hapjes en drankjes.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
maandag 27 september 2021 07:49
Mijn ex en ik praten zo min mogelijk met elkaar. Hij heeft mij verlaten, loog al jaren alles aan elkaar, maar gedraagt zich als de beledigde majesteit. Omwille van de kinderen kunnen wij wel in één ruimte zijn. En of dat ongemakkelijk is of niet, dat is niet het probleem van de kinderen. Hij is hier ook gewoon welkom als de kinderen hem binnen willen vragen of willen uitnodigen om welke reden dan ook. Hij blijft hun vader.
Maar ik ben wel blij dat ik hem zelden zie. Hoe minder hoe beter.
Maar ik ben wel blij dat ik hem zelden zie. Hoe minder hoe beter.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
maandag 27 september 2021 07:51
Maar dat is iets heel anders.MarvelousMrsMaisel schreef: ↑27-09-2021 00:09Ik vind zoiets niet kunnen juist meer iets voor kleuters. Of eigenlijk tienermeisjes.
Vind ik.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
maandag 27 september 2021 07:54
Dat is inderdaad mijn rol, heb je helemaal gelijk in. Maar wat is er dan leuk aan een verjaardag?hamerhaai schreef: ↑27-09-2021 07:33De ouders hebben een probleem met elkaar niet met hun kinderen.
Ga daar vooral niet tussen zitten. Natuurlijk is het raar dat ze na zoveel tijd weer samen in 1 ruimte zitten. Maar het is toch echt aan deze 2 volwassen mensen om dit beschaafd te doen. Eerste keer is vreemd weer even de piket paaltjes slaan.
Mijn advies; vriend vertelt zijn ouders dat hij ze beide wil uitnodigen en zien. Dat hij geen keuze maakt. Wil of kunnen ze niet beide in 1 ruimte zitten, dan lossen ze dit samen maar op.
Jij bent gewoon de vriendin. En wees een gezellige gastvrouw maar wee alsjeblieft niet de VN, relatietherapeut bemiddelaar. Praat gezellig met iedereen en zorg eventueel voor de hapjes en drankjes.
Ik denk dat ik op mijn vriend zijn verjaardag die rol prima ga aannemen maar mijn eigen verjaardag sla ik voortaan over. Het is nu de dag dat mijn oma overleed en de dag dat mijn vriend zijn gescheiden ouders elkaar voor het eerst ontmoetten. En ik hecht niet zoveel waarde aan een verjaardag. Maar goed, dat is een andere discussie.
Voor nu wil ik mijn vriend blijven ondersteunen zonder de therapeut uit te hangen en me ermee te bemoeien. Jullie helpen me daar heel goed bij. Dank jullie wel, x.
maandag 27 september 2021 07:55
Hier input van een tweede vrouw.
Mijn man en zijn ex zien elkaar ook geregeld in het belang van de (volwassen) kinderen. Soms ben ik daarbij, soms ook niet, maar de relatie is hartelijk en zij komt ook geregeld bij ons over de vloer. Is overigens niet altijd zo geweest, integendeel. Er zijn momenten dat ik de ex van mijn man best heel irritant vind (en zij mij ongetwijfeld ook - we verschillen nogal
), maar we proberen er denk ik allemaal het beste van te maken. Kan ook niet zeggen dat ik een hard grondige hekel aan haar heb en als ik het niet met haar eens ben durf ik dat ook wel voorzichtig aan te geven. Dat gezegd hebbende: over het verleden wordt niet gesproken. Niet omdat ik daar niet voor open sta, maar omdat alle partijen een “eigen waarheid” hebben in dit hele verhaal en een discussie niet zo zinvol is. Mijn man was destijds niet formeel gescheiden, maar had zijn ex wel reeds en al een geruime tijd verlaten toen hij mij tegen kwam (had zelfs nog een andere vriendin voor mij) en zij heeft jarenlang gemeend dat hun huwelijk nog een kans had gehad als hij mij niet was tegengekomen. Dat mag zij natuurlijk denken, maar ik heb daar een andere mening over en het is niet doelmatig om het daarover te hebben. Bovendien haal je dan echt oud zeer naar boven en dat moet je misschien niet willen.
Van de kinderen krijg ik wel signalen dat ze de huidige situatie gewoon fijn vinden. De jongste zoon gaat aan het eind van het jaar trouwen en dan is het allemaal prettig dat wij daar allemaal kunnen zijn zonder gesteggel. Mijn man is gewoon ‘normaal en vriendelijk’ zijn ex. Hij hoeft haar niets te bewijzen en zij hem niet. Ze is bovendien financieel goed achter gelaten. Mijn man heeft de scheiding in een keer afgekocht en ze woont hypotheekvrij dus er is ook geen gesteggel meer op dat vlak. Als er zorgen of dingen zijn met de kinderen kunnen ze elkaar ook gewoon bellen en moet mijn man’s ex meegeven dat ze ze hartelijk is tegen onze dochter.
Mijn man en zijn ex zien elkaar ook geregeld in het belang van de (volwassen) kinderen. Soms ben ik daarbij, soms ook niet, maar de relatie is hartelijk en zij komt ook geregeld bij ons over de vloer. Is overigens niet altijd zo geweest, integendeel. Er zijn momenten dat ik de ex van mijn man best heel irritant vind (en zij mij ongetwijfeld ook - we verschillen nogal
), maar we proberen er denk ik allemaal het beste van te maken. Kan ook niet zeggen dat ik een hard grondige hekel aan haar heb en als ik het niet met haar eens ben durf ik dat ook wel voorzichtig aan te geven. Dat gezegd hebbende: over het verleden wordt niet gesproken. Niet omdat ik daar niet voor open sta, maar omdat alle partijen een “eigen waarheid” hebben in dit hele verhaal en een discussie niet zo zinvol is. Mijn man was destijds niet formeel gescheiden, maar had zijn ex wel reeds en al een geruime tijd verlaten toen hij mij tegen kwam (had zelfs nog een andere vriendin voor mij) en zij heeft jarenlang gemeend dat hun huwelijk nog een kans had gehad als hij mij niet was tegengekomen. Dat mag zij natuurlijk denken, maar ik heb daar een andere mening over en het is niet doelmatig om het daarover te hebben. Bovendien haal je dan echt oud zeer naar boven en dat moet je misschien niet willen. Van de kinderen krijg ik wel signalen dat ze de huidige situatie gewoon fijn vinden. De jongste zoon gaat aan het eind van het jaar trouwen en dan is het allemaal prettig dat wij daar allemaal kunnen zijn zonder gesteggel. Mijn man is gewoon ‘normaal en vriendelijk’ zijn ex. Hij hoeft haar niets te bewijzen en zij hem niet. Ze is bovendien financieel goed achter gelaten. Mijn man heeft de scheiding in een keer afgekocht en ze woont hypotheekvrij dus er is ook geen gesteggel meer op dat vlak. Als er zorgen of dingen zijn met de kinderen kunnen ze elkaar ook gewoon bellen en moet mijn man’s ex meegeven dat ze ze hartelijk is tegen onze dochter.
baggal wijzigde dit bericht op 27-09-2021 08:25
Reden: Toevoeging
Reden: Toevoeging
29.91% gewijzigd
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
maandag 27 september 2021 07:58
Spiri123 schreef: ↑27-09-2021 07:07En dat ze nooit meer bij elkaar komen te zitten is ook nog steeds een optie. Maar het verzoek dat ze zich gewoon gedragen terwille van hun kind is op zich niet gek.
Wij vieren het liefst niet de hele dag door onze verjaardag. Gewoon een paar uurtjes. En dan is het lastig dat ze elkaar ontlopen. En vorige verjaardag hadden we alleen moeder uitgenodigd en was vader beledigd.
Toen heeft mijn vriend besloten dat ze allebei maar komen. Maar ik geloof dat niemand er echt blij van wordt.
Tja, dat is niet zo gek als hij ineens niet uitgenodigd wordt.
Je vriend kan ook tegen beiden zeggen: Vrijdagmiddag vier ik mijn verjaardag en jullie zijn welkom. Weet wel dat je mogelijk ook komt.
En het was de eerste keer, niet zo gek toch dat er spanning heerst, dit wordt vast na een paar keer beter.
Ik vind het juist lief dat de schoonvaders vriendin de spanning probeert te breken en een gesprek probeert te hebben.
Maar stiefvriendinnen kunnen het zelden goed doen. Als ze stil in een hoekje was gaan zitten was het waarschijnlijk ook niet goed geweest.
maandag 27 september 2021 08:06
O dat kan ik wel. Ik kan bijvoorbeeld echt niet tegen mensen die heel erg op andere mensen neerkijken. Dat is echt mijn allergie. Maar dit is inderdaad aan jouw man om hier mee om te gaan en aan jou om zijn verhalen aan te horen/ hem te steunen. En helaas niet om een mening over zijn stiefmoeder te hebben.Spiri123 schreef: ↑27-09-2021 07:14Als we psychologisch gaan kijken zit ze me gewoon op mijn allergie. Wat betekent dat ze eigenschappen heeft die ik nog tekort kom.
Maar ik laat het geheel aan mijn vriend over wat hij wil en steun hem daar volledig in. Ik beken dat wel lastig te vinden omdat ik niet het type 'zwijgen' ben. Als ik dingen voel moet ik ze uiten. Maar ik vind dat ik nu maar eens een keer mijn mond moet houden.
Al vind ik het ook moeilijk om hem zo te zien. Hij heeft het er moeilijk mee. Ik kan alleen maar luisteren. Als het aan mij zou liggen komen ze allebei niet meer op verjaardagen. Of schaffen verjaardagen af. Maar ja, dat zeg ik niet uiteraard.
Wellicht is het nu nog wat geforceerd omdat het de eerste keer was maar het zal vast na een paar keer beter gaan
