Relaties
alle pijlers
Geschrokken van mijn moeder
donderdag 10 juli 2014 13:48
Hoi dames,
Ik ben 3 maanden in verwachting van ons eerste kindje, mijn vriend en ik zijn heel gelukkig.
Niets aan de hand, zou je zeggen.
Maar nou heeft mijn moeder vorige week iets gedaan waar ik best verdrietig om ben. Een maand geleden hebben vriend en ik het nieuws gedeeld met familie. We wilden het iedereen persoonlijk vertellen. Onze familie woont redelijk ver weg, dus we hebben er een 'dagje' van gemaakt. Eerst zijn we naar mijn vader geweest (mijn ouders zijn gescheiden) om het te vertellen. Toevallig waren mijn zus en haar man daar ook, dus die hebben we het ook meteen vertelt. We hebben er voor gekozen om eerst naar mijn vader te gaan omdat mijn moeder tot 5uu moest werken. Om 5 uur zijn we met het grote nieuws naar mijn moeder geweest en hebben daar gegeten. Mijn moeder was dolgelukkig! De rest van de familie wilden we het de volgende maand vertellen.
Nou ben ik er achter gekomen dat mijn moeder, zonder dat wij dit wisten, het nieuws aan andere familie vertelt heeft. Op zich is dit niet zo erg. Maar ik belde er met haar over om uit te leggen dat ik het fijn zou vinden als ze in het vervolg even aan ons vraagt of wij dit okey vinden, de zwangerschap is immers nog pril.
Maar nu komt het: mijn moeder reageerde erg aanvallend op mijn vraag. En ze vertelde dat ze het niet leuk vond dat zij als allerlaatste (??) van onze zwangerschap op de hoogte was. Dit, terwijl ze de 3e(!) was die we het vertelt hebben! Waar het op neer komt is dat het haar verdriet deed dat ik het niet meteen met haar gedeeld heb, maar eerst aan mijn vader vertelt heb en mijn zus en broer. Ik heb uitgelegd dat we het erg belangrijk vonden om het iedereen persoonlijk te vertellen en dat het dus daarom zo uitkwam (zij was immers aN het werk), maar ze zegt dat het toch steekt dat zij niet de eerste was die het wist.. Ik heb verdrietig opgehangen en moest huilen. Ik vind het niet eerlijk, helemaal omdat we juist zo ons best gedaan hebben om het op een leuke manier te vertellen. Wat vinden jullie?
Ik ben 3 maanden in verwachting van ons eerste kindje, mijn vriend en ik zijn heel gelukkig.
Niets aan de hand, zou je zeggen.
Maar nou heeft mijn moeder vorige week iets gedaan waar ik best verdrietig om ben. Een maand geleden hebben vriend en ik het nieuws gedeeld met familie. We wilden het iedereen persoonlijk vertellen. Onze familie woont redelijk ver weg, dus we hebben er een 'dagje' van gemaakt. Eerst zijn we naar mijn vader geweest (mijn ouders zijn gescheiden) om het te vertellen. Toevallig waren mijn zus en haar man daar ook, dus die hebben we het ook meteen vertelt. We hebben er voor gekozen om eerst naar mijn vader te gaan omdat mijn moeder tot 5uu moest werken. Om 5 uur zijn we met het grote nieuws naar mijn moeder geweest en hebben daar gegeten. Mijn moeder was dolgelukkig! De rest van de familie wilden we het de volgende maand vertellen.
Nou ben ik er achter gekomen dat mijn moeder, zonder dat wij dit wisten, het nieuws aan andere familie vertelt heeft. Op zich is dit niet zo erg. Maar ik belde er met haar over om uit te leggen dat ik het fijn zou vinden als ze in het vervolg even aan ons vraagt of wij dit okey vinden, de zwangerschap is immers nog pril.
Maar nu komt het: mijn moeder reageerde erg aanvallend op mijn vraag. En ze vertelde dat ze het niet leuk vond dat zij als allerlaatste (??) van onze zwangerschap op de hoogte was. Dit, terwijl ze de 3e(!) was die we het vertelt hebben! Waar het op neer komt is dat het haar verdriet deed dat ik het niet meteen met haar gedeeld heb, maar eerst aan mijn vader vertelt heb en mijn zus en broer. Ik heb uitgelegd dat we het erg belangrijk vonden om het iedereen persoonlijk te vertellen en dat het dus daarom zo uitkwam (zij was immers aN het werk), maar ze zegt dat het toch steekt dat zij niet de eerste was die het wist.. Ik heb verdrietig opgehangen en moest huilen. Ik vind het niet eerlijk, helemaal omdat we juist zo ons best gedaan hebben om het op een leuke manier te vertellen. Wat vinden jullie?
donderdag 10 juli 2014 13:53
Gefeliciteerd met je zwangerschap.
Ik ben nogal fel wat betreft gescheiden ouders met eisen omtrent volgordes en prioriteiten.
Als zij hadden bedacht dat ze niet goed zo bij elkaar passen voordat ze kinderen op de wereld zetten, had het hele probleem niet gespeeld. Dan had je het tegelijk kunnen vertellen.
Dus je moeder moet niet mouwen.
Ik ben nogal fel wat betreft gescheiden ouders met eisen omtrent volgordes en prioriteiten.
Als zij hadden bedacht dat ze niet goed zo bij elkaar passen voordat ze kinderen op de wereld zetten, had het hele probleem niet gespeeld. Dan had je het tegelijk kunnen vertellen.
Dus je moeder moet niet mouwen.
beetje handige huisvrouw slaat een stel drukknopen in het kruis
donderdag 10 juli 2014 13:54
Ik vind dat je moeder gewoon haar mond had moeten houden. En dat ze niet zo moet miepen over dat ze niet als allereerste is ingelicht, omdat het helemaal niet uitmaakt of iemand het misschien een uur eerder wist dan zij. Maar ik vind dit nou ook weer niet zo'n wereldramp dat je erom moet huilen (maar dat zullen je hormonen wel zijn?).
donderdag 10 juli 2014 13:55
donderdag 10 juli 2014 13:57
Je moeder moet inderdaad niet zeuren, wat een onzin zeg! Ik klink nogal hard, omdat ik ook een dergelijk exemplaar als moeder heb. Mijn moeder vond het zelfs raar dat ze niet op de dag van mijn spoedkeizersnede mijn dochter mocht zien (ik zag mijn dochter pas 2 u na de bevalling, ben 's middags bevallen, beiden hadden we koorts, dochter lag in couveuse en er mocht niemand bij, wilden we ook niet!).
Dus… duidelijk maken dat je hier niet op zit te wachten, en verder maar van je af schudden. Moeders gaan soms echt te ver, heel apart.
Dus… duidelijk maken dat je hier niet op zit te wachten, en verder maar van je af schudden. Moeders gaan soms echt te ver, heel apart.
donderdag 10 juli 2014 13:57
Ik vind het niet eerlijk dat je zegt dat je je moeder het wel het laatste moest vertellen omdat zij werkte tot 5 uur. Dat is namelijk een non argument. Er zijn ook dagen waarop je moeder wel vrij is en je dus als eerste naar haar had kunnen toegaan.
Het is je goed recht dat je liever eerst aan je vader verteld dat je zwanger bent maar kom dan niet met non argumenten.
Overigens reageert je moeder ook wel een beetje kinderachtig als ze het gewoon dezelfde dag nog heeft gehoord.
Had je aan je moeder gevraagd om het geheim te houden?
Zo niet dan snap ik best dat ze het uit blijdschap dat ze oma werd het niet voor zich kon houden.
Als je wel gevraagd had het geheim te houden dan is het wel heel erg flauw van haar.
Het is je goed recht dat je liever eerst aan je vader verteld dat je zwanger bent maar kom dan niet met non argumenten.
Overigens reageert je moeder ook wel een beetje kinderachtig als ze het gewoon dezelfde dag nog heeft gehoord.
Had je aan je moeder gevraagd om het geheim te houden?
Zo niet dan snap ik best dat ze het uit blijdschap dat ze oma werd het niet voor zich kon houden.
Als je wel gevraagd had het geheim te houden dan is het wel heel erg flauw van haar.
donderdag 10 juli 2014 13:58
Niet leuk dat je moeder het allemaal al tegen familie heeft verteld. Dat klopt. Maar geen wereldramp.
En je moeder doet gewoon moeilijk. Overdreven en overtrokken en die staat niet eens stijf van de hormonen. Moet ze toch aan wennen. Als jullie kindje straks bij vader het eerste zijn stapjes zet is ze dan ook over de flos?! Daarom laat gaan. Begint ze er over dan zeg je gewoon dat ze zich niet zo moet aanstellen. Dat je dat nu eenmaal hebt met gescheiden ouders.
En je moeder doet gewoon moeilijk. Overdreven en overtrokken en die staat niet eens stijf van de hormonen. Moet ze toch aan wennen. Als jullie kindje straks bij vader het eerste zijn stapjes zet is ze dan ook over de flos?! Daarom laat gaan. Begint ze er over dan zeg je gewoon dat ze zich niet zo moet aanstellen. Dat je dat nu eenmaal hebt met gescheiden ouders.
donderdag 10 juli 2014 13:59
Je ouders zijn gescheiden. Je bent eerst naar vader gegaan en toen naar moeder, want moeder werkte. Dat heb je verteld. Dat zij verdrietig is, terwijl ze het dezelfde dag heeft vernomen, is iets van haarzelf waar ze mee om moet gaan. Is niet jouw probleem.
Verder: heb je haar op het hart gedrukt dat jullie het nieuws zélf wilden vertellen aan de rest van de familie? Zo niet, dan had ze het ook niet kunnen weten. Was wel zo netjes geweest, maar dat is jullie 'leermoment'.
Verder: heb je haar op het hart gedrukt dat jullie het nieuws zélf wilden vertellen aan de rest van de familie? Zo niet, dan had ze het ook niet kunnen weten. Was wel zo netjes geweest, maar dat is jullie 'leermoment'.
donderdag 10 juli 2014 14:00
Sommige gedachten moet je voor houden. Jammer dat je moeder je nu opzadelt met een schuldgevoel over iets wat juist heel leuk is (gefeliciteerd met je zwangerschap!). Dat belooft nog wat voor de rest van de zwangerschap. "Moet" ze ook mee naar de eerste echo, bij de bevalling zijn, jullie baby als eerst vasthouden enz.?
Het is niet dat jullie haar weken later op de hoogte hebben gebracht maar een paar uurtjes, vind het nogal overdreven en egoïstisch hoe je moeder reageert.
Het is niet dat jullie haar weken later op de hoogte hebben gebracht maar een paar uurtjes, vind het nogal overdreven en egoïstisch hoe je moeder reageert.
donderdag 10 juli 2014 14:01
Ik had wel eerst je moeder ingelicht, en ik kan me haar gevoel wel een beetje voorstellen eerlijk gezegd. Rationeel niet, want wat maakt dat uurtje nou uit, maar gevoelsmatig zou ik het (als mijn ouders gescheiden waren geweest) echt eerst aan mijn moeder verteld hebben. Misschien omdat het feit dat je kind een kind krijgt voor veel vrouwen heftiger voelt dan voor mannen? Ik weet het niet precies, maar mijn moeder zou ook verdrietig zijn geweest.
Verder vertellen aan de famlilie was van haar kant weer niet zo handig, terecht dat je daar not amused over bent.
Misschien kan je een keer samen met je moeder babykleertjes shoppen om het wederzijds goed te maken? Oma blij, want samen met jou voor kleinkind bezig, jij blij want bulten spullen gekregen
Verder vertellen aan de famlilie was van haar kant weer niet zo handig, terecht dat je daar not amused over bent.
Misschien kan je een keer samen met je moeder babykleertjes shoppen om het wederzijds goed te maken? Oma blij, want samen met jou voor kleinkind bezig, jij blij want bulten spullen gekregen
donderdag 10 juli 2014 14:01
Wat ik vind? Tja, het leven is niet eerlijk.
Toen wij aan ouders vertelde dat ik zwanger was, kregen we als eerste en enige vraag, of we nu gingen trouwen?
Dat waren wij niet direct van plan, misschien later een keer. Toen waren ze boos, want wat zouden de buren wel niet denken. En dat arme "onechte"' kind zou vast opgroeien voor galg en rad.
Je moeder is tenminste dolgelukkig met de komst van een kleinkind. En dat ze het de rest van de familie heeft verteld is toch niet erg? Ze is vast alleen maar heel blij en trots dat ze oma wordt.
Is drie maanden pril? Dacht dat het juist voorbij de riskante periode was.
Toen wij aan ouders vertelde dat ik zwanger was, kregen we als eerste en enige vraag, of we nu gingen trouwen?
Dat waren wij niet direct van plan, misschien later een keer. Toen waren ze boos, want wat zouden de buren wel niet denken. En dat arme "onechte"' kind zou vast opgroeien voor galg en rad.
Je moeder is tenminste dolgelukkig met de komst van een kleinkind. En dat ze het de rest van de familie heeft verteld is toch niet erg? Ze is vast alleen maar heel blij en trots dat ze oma wordt.
Is drie maanden pril? Dacht dat het juist voorbij de riskante periode was.
donderdag 10 juli 2014 14:02
Ik vind het eerlijk gezegd van jullie allebei een beetje moeilijkdoenerij.
Je moeder omdat ze het niet als eerste hoorde (al begrijp ik als moeder het gevoel wel,dat je het van je dochter graag als eerste had willen horen. Beetje moeder/ dochter ding een zwangerschap . Maar ligt denk ik ook aan de band die je hebt )
En jij omdat je moeder het grote nieuws graag wilde delen, je bent immers ook al 3 maanden zwanger, prima tijd om het niet geheim te houden.
Wilde je dat kennelijk wel, ben je niet echt duidelijk geweest naar haar toe en moet je niet zeuren dat ze eerst toestemming had moeten vragen.
Je moeder omdat ze het niet als eerste hoorde (al begrijp ik als moeder het gevoel wel,dat je het van je dochter graag als eerste had willen horen. Beetje moeder/ dochter ding een zwangerschap . Maar ligt denk ik ook aan de band die je hebt )
En jij omdat je moeder het grote nieuws graag wilde delen, je bent immers ook al 3 maanden zwanger, prima tijd om het niet geheim te houden.
Wilde je dat kennelijk wel, ben je niet echt duidelijk geweest naar haar toe en moet je niet zeuren dat ze eerst toestemming had moeten vragen.
donderdag 10 juli 2014 14:04
donderdag 10 juli 2014 14:08
Je moet je echt niks van je moeder aantrekken. Mijn moeder doet helaas ook zo, maar dan met betrekking tot mijn bruiloft. Ze wist het wel eerder dan mijn vader, dus daar kan ze dan niet over zeuren, maar ik heb mijn vader en broer als getuigen gevraagt en haar niet. Ze heeft meerdere malen gezegd dat ze daar boos en verdrietig om is en dat het de slechtste keus van mijn leven is en dat ik er spijt van krijg. Ik heb haar gezegt dat het mijn beslissing is en dat ik er bij blijf. Ook al sta ik voledig achter mijn beslissing het maakt mij toch ook een beetje verdrietig dat ze zo doet. Maar uiteindelijk is het haar probleem, dus ik ga mij er verder echt niet druk om maken en dat zou ik ook niet doen als ik jou was. Het is jammer dat ze het zo voelt, maar je hebt niks gedaan om haar expres te kwetsen.
donderdag 10 juli 2014 14:10
Misschien vind je moeder het niet leuk, omdat een moeder toch een speciale band voelt met een zwangere dochter. Maar jij hebt niets verkeerd gedaan. Voor jou zijn je vader en je moeder even belangrijk, en de volgorde kwam toevallig goed uit zo. Dat kinderen van gescheiden ouders met zulk soort 'gevoeligheden" rekening moeten houden, vind ik altijd erg.
donderdag 10 juli 2014 14:19
Waarom mag je moeder dat niet erg vinden? Ik zou ook gewoon sorry zeggen. Niet perse sorry, dat ik het fout heb gedaan (volgens haar) maar sorry dat je haar onbedoeld verdriet hebt gedaan. Dat zij die dag tot 5 moest werken heeft er niets mee te maken. Je kon eerst om 5 uur daarheen en daarna naar je vader. Of een andere dag. Dat ze het verder verteld snap ik ook. Het is echt iets groots als je kind, kinderen krijgt. Het is verder ook geen staatsgeheim. Als je later oma word zul jij dat ook doorvertellen. Je bent trots en blij dan.
