Relaties
alle pijlers
He-le-maal kapot van liefdesverdriet na 12 jaar
donderdag 2 april 2020 13:27
Ik moet het van me afschrijven, even wat dingen op een rijtje zetten.
Ik was 12 jaar samen met mijn jeugdliefde. We waren erg jong samen, elkaars eerste echte liefdes en sinds een jaar of 4 woonden we samen. We hebben veel meegemaakt, van sterfgevallen bloedverwanten en echtscheiding ouders, tot verslavingsgevallen in de directe familie - maar we konden altijd op elkaar terugvallen. We hebben verre reizen gemaakt en avonden voor de TV weggelachen. We zouden samen oud worden.
Althans, dat was het plan. De laatste twee jaar veranderde dat. Ik was bezig met mijn carrière en om een goede toekomst voor te bereiden. Ons droomhuis kopen en wie weet ooit aan kinderen beginnen. Huis boompje beestje zeg maar. Zij... kreeg steeds meer het idee hier niet klaar voor te zijn. Niet te weten wie ze was zonder mij, meer te willen ontdekken in het leven. Ze wilde niet meer fulltime werken. Had een hoop trauma's uit het verleden nog niet verwerkt dus ging in therapie, en daar werd steeds duidelijker dat er iets niet goed zat. Langzaam aan veranderde ze nog meer. Opeens ging het hard. Ze kreeg nieuwe vrienden waar ik me niet mee kon identificeren, ging naar feestjes zonder mij, vond sporten steeds belangrijker, ging heel erg geforceerd nog meer nieuwe vrienden maken, begon onschuldig met andere jongens te praten, zette een tatoeage terwijl d'r bankrekening leeg was en ze achterliep met de gezamenlijke rekening, ging vaker alleen met haar familie weg en deed dan heel overdreven alsof het leven geweldig was. Instagram was plotseling belangrijk.
In november hebben we voor het eerst gesproken over uit elkaar gaan omdat toekomsten niet meer matchten, en in januari wereldkundig gemaakt. We waren er allebei helemaal kapot van. Maar we hadden elkaar beloofd; we gaan elkaar hierdoor slepen! Als we het samen doen dan komen we er wel! In februari ging ze het huis uit naar een appartement. Ik heb haar nog geholpen met wat nieuwe meubels in elkaar zetten. Heb nog af en toe wat spullen overgehuisd in de weken erna. We hebben elkaar nog een keer of 2-3 gezien puur om even te praten.
We waren er nog steeds kapot van. Maar we deden het samen, we komen er wel. Veel huilen, veel herinneringen, veel verdriet. Maar het is beter zo; dat wisten we beide.
En toen kwam de mokerslag. Op Instagram een foto dat ze bij een andere jongen wakker was geworden. Niet met die jongen er op, maar iedereen begreep de hint. Toen ik dat zag brak letterlijk mijn hart. Ik voelde me zó slecht. Mijn gedachtes gingen alle kanten op.
Diegene die ik zo goed dacht te kennen, waar ik 12 jaar mee samen was, mijn maatje en mijn enige liefde, ... heeft het met een ander gedaan... vier weken nadat we uit elkaar waren. Terwijl wij elkaar nog aan het appen waren hoe moeilijk we het hadden. Terwijl ik nog niet eens aan een ander kon denken, terwijl ik me nog staande probeerde te houden. Terwijl ik de foto's van ons nog had hangen in de woonkamer.
Ik dacht dat ik me al kut voelde, maar toen werd het voor mij pikzwart. Zo had ik me nog nooit gevoeld. Waarom zo snel? Ben je er blij mee? Is dit wat je miste? Wilde je weten hoe het voelt om met een ander sex te hebben? Hoelang wilde je dit al? Je sluit 12 jaar af door het meteen daarna al met een ander te doen? Ik voel me boos, verdrietig en bedrogen. We zouden er toch samen doorheen komen? Om het nog erger te maken heb ik tegen haar gezegd hoe ik me daarbij voelde. Aan de hand van haar reactie kreeg ik zelfs de indruk dat het niet eens bij deze éne jongen was gebleven.
Met tranen in mijn ogen en een gebroken hart heb ik haar geblokkeerd op alles digitaal. Haar laatste spullen weggegooid, en alle foto's in huis weggehaald.
En daar zit je dan. Na 12 jaar. Familie en vrienden kan ik niet bezoeken vanwege Corona (ik woon net over de grens). Sportschool of een biertje drinken met een maat kan niet. Nieuwe hobby oppakken kan ook niet. ... En diegene waar je nog emotioneel afscheid van aan het nemen bent ligt te wippen met andere mannen! Daar heb ik het meeste moeite mee.
Ik ben er helemaal kapot van. Kan niet slapen, kan niet eten, mijn werk gaat op de automatische piloot. Ik ben boos omdat ze die foto op Instagram had gezet want ze kon weten dat ik dat zou zien.
Misschien kan iemand me helpen om wat dingen in perspectief te plaatsen. Of misschien heeft iemand iets soortgelijks meegemaakt.
Ik was 12 jaar samen met mijn jeugdliefde. We waren erg jong samen, elkaars eerste echte liefdes en sinds een jaar of 4 woonden we samen. We hebben veel meegemaakt, van sterfgevallen bloedverwanten en echtscheiding ouders, tot verslavingsgevallen in de directe familie - maar we konden altijd op elkaar terugvallen. We hebben verre reizen gemaakt en avonden voor de TV weggelachen. We zouden samen oud worden.
Althans, dat was het plan. De laatste twee jaar veranderde dat. Ik was bezig met mijn carrière en om een goede toekomst voor te bereiden. Ons droomhuis kopen en wie weet ooit aan kinderen beginnen. Huis boompje beestje zeg maar. Zij... kreeg steeds meer het idee hier niet klaar voor te zijn. Niet te weten wie ze was zonder mij, meer te willen ontdekken in het leven. Ze wilde niet meer fulltime werken. Had een hoop trauma's uit het verleden nog niet verwerkt dus ging in therapie, en daar werd steeds duidelijker dat er iets niet goed zat. Langzaam aan veranderde ze nog meer. Opeens ging het hard. Ze kreeg nieuwe vrienden waar ik me niet mee kon identificeren, ging naar feestjes zonder mij, vond sporten steeds belangrijker, ging heel erg geforceerd nog meer nieuwe vrienden maken, begon onschuldig met andere jongens te praten, zette een tatoeage terwijl d'r bankrekening leeg was en ze achterliep met de gezamenlijke rekening, ging vaker alleen met haar familie weg en deed dan heel overdreven alsof het leven geweldig was. Instagram was plotseling belangrijk.
In november hebben we voor het eerst gesproken over uit elkaar gaan omdat toekomsten niet meer matchten, en in januari wereldkundig gemaakt. We waren er allebei helemaal kapot van. Maar we hadden elkaar beloofd; we gaan elkaar hierdoor slepen! Als we het samen doen dan komen we er wel! In februari ging ze het huis uit naar een appartement. Ik heb haar nog geholpen met wat nieuwe meubels in elkaar zetten. Heb nog af en toe wat spullen overgehuisd in de weken erna. We hebben elkaar nog een keer of 2-3 gezien puur om even te praten.
We waren er nog steeds kapot van. Maar we deden het samen, we komen er wel. Veel huilen, veel herinneringen, veel verdriet. Maar het is beter zo; dat wisten we beide.
En toen kwam de mokerslag. Op Instagram een foto dat ze bij een andere jongen wakker was geworden. Niet met die jongen er op, maar iedereen begreep de hint. Toen ik dat zag brak letterlijk mijn hart. Ik voelde me zó slecht. Mijn gedachtes gingen alle kanten op.
Diegene die ik zo goed dacht te kennen, waar ik 12 jaar mee samen was, mijn maatje en mijn enige liefde, ... heeft het met een ander gedaan... vier weken nadat we uit elkaar waren. Terwijl wij elkaar nog aan het appen waren hoe moeilijk we het hadden. Terwijl ik nog niet eens aan een ander kon denken, terwijl ik me nog staande probeerde te houden. Terwijl ik de foto's van ons nog had hangen in de woonkamer.
Ik dacht dat ik me al kut voelde, maar toen werd het voor mij pikzwart. Zo had ik me nog nooit gevoeld. Waarom zo snel? Ben je er blij mee? Is dit wat je miste? Wilde je weten hoe het voelt om met een ander sex te hebben? Hoelang wilde je dit al? Je sluit 12 jaar af door het meteen daarna al met een ander te doen? Ik voel me boos, verdrietig en bedrogen. We zouden er toch samen doorheen komen? Om het nog erger te maken heb ik tegen haar gezegd hoe ik me daarbij voelde. Aan de hand van haar reactie kreeg ik zelfs de indruk dat het niet eens bij deze éne jongen was gebleven.
Met tranen in mijn ogen en een gebroken hart heb ik haar geblokkeerd op alles digitaal. Haar laatste spullen weggegooid, en alle foto's in huis weggehaald.
En daar zit je dan. Na 12 jaar. Familie en vrienden kan ik niet bezoeken vanwege Corona (ik woon net over de grens). Sportschool of een biertje drinken met een maat kan niet. Nieuwe hobby oppakken kan ook niet. ... En diegene waar je nog emotioneel afscheid van aan het nemen bent ligt te wippen met andere mannen! Daar heb ik het meeste moeite mee.
Ik ben er helemaal kapot van. Kan niet slapen, kan niet eten, mijn werk gaat op de automatische piloot. Ik ben boos omdat ze die foto op Instagram had gezet want ze kon weten dat ik dat zou zien.
Misschien kan iemand me helpen om wat dingen in perspectief te plaatsen. Of misschien heeft iemand iets soortgelijks meegemaakt.
vrijdag 10 april 2020 00:01
Ik werd op mijn 26e gedumpt na een relatie van 10 jaar met mijn
Jeugdliefde, waar ik mee samenwoonde,
Was echt helemaal kapot, nog nooit met een ander gezoend, hijhad meteen een ander ,ik heb eerst paar maanden gehuild,
Toen kwam ik wat oude vriendinnen tegen die ook gedumpt waren, toen gingen we veel stappen en heb ik heel veel vriendjes/scharrels/ons gehad.
2 jaar later kwam ik mijn huidige man tegen en was ik binnen 1 jaar getrouwd en zwanger ,
Jeugdliefde, waar ik mee samenwoonde,
Was echt helemaal kapot, nog nooit met een ander gezoend, hijhad meteen een ander ,ik heb eerst paar maanden gehuild,
Toen kwam ik wat oude vriendinnen tegen die ook gedumpt waren, toen gingen we veel stappen en heb ik heel veel vriendjes/scharrels/ons gehad.
2 jaar later kwam ik mijn huidige man tegen en was ik binnen 1 jaar getrouwd en zwanger ,
zaterdag 11 april 2020 09:55
Bedankt. Ondertussen kan ik het steeds beter van me afzetten, en het helpt inderdaad dat ik tegelijkertijd ook boos ben. Als ze dan toch zo in elkaar blijkt te zitten wil ik ook geen deel meer zijn van haar leven, dat past niet bij mij.Tujuh schreef: ↑09-04-2020 23:24Ach wat een rotperiode voor je. Moeilijk, rauw, naar en eenzaam. Maar wel precies hoe dit soort dingen volgens mij (horen te) verlopen - op de Instagram-foto na dan... als een liefdevolle relatie hebt gehad, spreek je volgens mij vaker af dit samen te verwerken. Is ook wat je gewend bent en een hartstikke lieve toezegging van jullie allebei die je vast allebei meende op dat moment.
Helaas hoort bij het einde van een relatie - volgens mij - ook dat je even knalt. Dat je even echt afstand van elkaar neemt. En soms lukt dat alleen met een conflict(je), omdat je juist zoveel voor elkaar (hebt) betekend. Als je niet die afstand neemt, krijg je vaak heen en weer spelletjes en elkaar niet los kunnen laten. Daar kwets je elkaar pas écht mee en daar maak je alles kapot mee wat je met elkaar had.
Heb je nu weinig aan helaas. Ik denk wel dat het grootste onrecht wat je jezelf nu aan kunt doen, is de - ik denk verkeerde - conclusie trekken dat dit zou betekenen dat je niets/weinig voor haar betekende. Je trapt jezelf er mee naar beneden, terwijl je het al moeilijk hebt
Misschien kiest ze voor het eerst voor zichzelf. Kunnen mensen in het begin een beetje egocentrisch van worden en niet nadenken voor ze iets op Instagram zetten. Heeft niks met jou te maken, doet volgens mij ook niks af aan wat jullie relatie voor haar betekende. Mag je nog steeds wel boos zijn, want afstand voelen is ook voor jou goed en makkelijker als je een beetje boos bent natuurlijk.
Er is dus nog hoop voor mesandy1974 schreef: ↑10-04-2020 00:01Ik werd op mijn 26e gedumpt na een relatie van 10 jaar met mijn
Jeugdliefde, waar ik mee samenwoonde,
Was echt helemaal kapot, nog nooit met een ander gezoend, hijhad meteen een ander ,ik heb eerst paar maanden gehuild,
Toen kwam ik wat oude vriendinnen tegen die ook gedumpt waren, toen gingen we veel stappen en heb ik heel veel vriendjes/scharrels/ons gehad.
2 jaar later kwam ik mijn huidige man tegen en was ik binnen 1 jaar getrouwd en zwanger ,
dinsdag 16 juni 2020 15:20
Zie deze toevallig, serieus? The best way to get over somebody is to get under somebody? Dus dat wat je hem aanraadt mag zij niet doen? tssssQball schreef: ↑02-04-2020 13:51Koop een doos wijn/ whiskey/ paar kratten bier. Geef jezelf een week om jezelf zielig te vinden. Kap dan met zuipen.
Ga trainen/ hardlopen/ kickboxen/ fitnessen etc. Elke dag.
Maak een profieltje aan op Tinder. The best way to get over somebody is to get under somebody.
Sloer een tijdje wat rond. Maak nieuwe vrienden, doe nieuwe ervaringen op.
Ga daarna eens op zoek naar een andere vriendin. Met deze was je op de lange termijn echt niet gelukkig geworden. Dus het is beter dat het nu al klaar is dan dat het over zou gaan op het moment dat je kinderen hebt. Dan had je nog een veel groter probleem gehad.
Geloof me, je bent te goed voor haar en je gaat jezelf nog vervloeken dat je haar hebt geholpen met het inrichten van haar nieuwe huis.
O en wat je ook doet. NEEM GEEN CONTACT MET HAAR OP!
