Relaties
alle pijlers
Help... samenwonen?
dinsdag 29 april 2008 om 16:47
Afgelopen weekend was ik nog zo blij en liep ik op wolkjes toen mijn vriend vroeg of ik bij hem wilde intrekken.
De hele nacht heb ik heerlijk gedroomd over hoe geweldig het zou zijn.
Helaas is nu lichtelijk de paniek toegeslagen. Afgelopen nacht juist allemaal nachtmerries gehad over vreselijke ruzies etc.
Als ik hierover nadenk ligt de paniek vooral bij mij, ik ben bang dat ik het "verpest". Dit heeft te maken met een aantal zaken uit mijn jeugd, waardoor ik mezelf ontwikkeld had in iemand die emotioneel erg aanhankelijk en onzelfstandig was, soms zelfs een dramaqueen. Hiervoor heb ik hulp gezocht en gaat het nu erg goed.
Nu ben ik bang, dat als ik ga samenwonen dat ik ga terugvallen. De kans is groot omdat je natuurlijk veel bij elkaar bent of misschien zelfs op elkaars lip.
Wie kan mij tips geven over hoe je samenwoont maar je toch zelfstandig kan profileren? En misschien dat iemand kan delen in zijn of haar ervaringen met samenwonen. Het zal toch anders zijn dan het samenzijn nu, denk ik. Als wij nu samen zijn dan zijn we erg op elkaar gericht, veel knuffelen etc. Dat zal wel minder worden, denk ik.
Ik ben benieuwd naar de ervaringen.
Gr. Z.
De hele nacht heb ik heerlijk gedroomd over hoe geweldig het zou zijn.
Helaas is nu lichtelijk de paniek toegeslagen. Afgelopen nacht juist allemaal nachtmerries gehad over vreselijke ruzies etc.
Als ik hierover nadenk ligt de paniek vooral bij mij, ik ben bang dat ik het "verpest". Dit heeft te maken met een aantal zaken uit mijn jeugd, waardoor ik mezelf ontwikkeld had in iemand die emotioneel erg aanhankelijk en onzelfstandig was, soms zelfs een dramaqueen. Hiervoor heb ik hulp gezocht en gaat het nu erg goed.
Nu ben ik bang, dat als ik ga samenwonen dat ik ga terugvallen. De kans is groot omdat je natuurlijk veel bij elkaar bent of misschien zelfs op elkaars lip.
Wie kan mij tips geven over hoe je samenwoont maar je toch zelfstandig kan profileren? En misschien dat iemand kan delen in zijn of haar ervaringen met samenwonen. Het zal toch anders zijn dan het samenzijn nu, denk ik. Als wij nu samen zijn dan zijn we erg op elkaar gericht, veel knuffelen etc. Dat zal wel minder worden, denk ik.
Ik ben benieuwd naar de ervaringen.
Gr. Z.
dinsdag 29 april 2008 om 16:51
Tja, het ligt een beetje aan je situatie. Als je bijvoorbeeld allebei full-time werkt dan zie je elkaar per dag ook maar een paar uur: 's ochtends een uurtje en 's avonds zeg van 1800 tot 2300. Naast je werk zal je toch ook wel regelmatig met vriendinnen op stap gaan, familie bezoeken etc al dan niet samen. Ik denk dat je best wel je eigen leven kan leiden terwijl je samenwoont, aan de andere kant de clue is natuurlijk dat je ook echt samen LEEFT met andere woorden: dingen gaat delen die je normaal niet zou delen met elkaar als je niet samenwoont.
Als je dat laatste niet denkt te trekken dan is samenwonen misschien niets voor je. Aan de andere kant: je weet het neit totdat je het geprobeerd hebt. Misschien een idee om eerst bijvoorbeeld naast het weekend een dagje bij hem te blijven en dat zo elke keer met een dag uit te breiden? Gewoon om te voelen hoe het is?
Als je dat laatste niet denkt te trekken dan is samenwonen misschien niets voor je. Aan de andere kant: je weet het neit totdat je het geprobeerd hebt. Misschien een idee om eerst bijvoorbeeld naast het weekend een dagje bij hem te blijven en dat zo elke keer met een dag uit te breiden? Gewoon om te voelen hoe het is?
dinsdag 29 april 2008 om 16:53
Zorg er met z'n tweeen voor dat jullie genoeg aandacht voor elkaar blijven. Ik kan me zo voorstellen dat je leven iets meer 'gezapig' wordt na een tijdje samenwonen, en dat je dan de aandacht weer op een negatieve manier gaat zoeken (afhankelijk opstellen, emotioneel, niet zelfstandig). Heb daar dan dus nu expliciet aandacht voor.
Zorg verder dat je je eigen leven met je eigen leuke dingen blijft houden (vrienden, clubs, sport, hobby).
En tot slot: je hebt eerder hulp gezocht om je 'valkuilen' te vermijden. Ik kan me voorstellen dat je in deze tijd van samen gaan wonen, vol nieuwigheid, (leuke) spanning, en onzekerheid voor een korte periode weer opnieuw naar dezelfde therapeut stapt, om je hierin (en je bijkomende onzekerheden en angsten) te ondersteunen.
En vooral: ga vooral alleen samenwonen als je het ziet zitten, als het goed gaat met jullie en als je vertrouwen in een toekomst samen hebt
Zorg verder dat je je eigen leven met je eigen leuke dingen blijft houden (vrienden, clubs, sport, hobby).
En tot slot: je hebt eerder hulp gezocht om je 'valkuilen' te vermijden. Ik kan me voorstellen dat je in deze tijd van samen gaan wonen, vol nieuwigheid, (leuke) spanning, en onzekerheid voor een korte periode weer opnieuw naar dezelfde therapeut stapt, om je hierin (en je bijkomende onzekerheden en angsten) te ondersteunen.
En vooral: ga vooral alleen samenwonen als je het ziet zitten, als het goed gaat met jullie en als je vertrouwen in een toekomst samen hebt
Peas on earth!
dinsdag 29 april 2008 om 17:00
Heel simpel: gewoon zorgen dat je allebei (voor een gedeelte) je eigen leven behoudt zoals je dat nu ook al hebt. Dus: ga lekker sporten, shoppen, naar de bioscoop, uiteten, terrassen enz met je vriendinnen. Als je dat doet, heb je ook geen tijd om continu op elkaars lip te zitten, dus heb je dat probleem ook niet.
En verder vind ik het erg belangrijk om jezelf te blijven ontwikkelen en je partner te motiveren (als dat nodig is) om dat ook te doen. Op die manier heb je altijd wel wat te vertellen en gezapig wordt het dan niet gemakkelijk.
Het advies van prinsesopdeerwt vind ik ook goed: zoek je therapeut nog eens op, kan nooit kwaad!
En verder vind ik het erg belangrijk om jezelf te blijven ontwikkelen en je partner te motiveren (als dat nodig is) om dat ook te doen. Op die manier heb je altijd wel wat te vertellen en gezapig wordt het dan niet gemakkelijk.
Het advies van prinsesopdeerwt vind ik ook goed: zoek je therapeut nog eens op, kan nooit kwaad!
Fortis et liber
dinsdag 29 april 2008 om 17:58
Samenwonen is leuk en gemakkelijk, maar je er niet druk over, je zal zien dat het allemaal vanzelf gaat. Jullie vinden vanzelf de mix tussen dingen samen doen en apart.
Natuurlijk ga je nog dingen doen voor jezelf met vrienden of sporten, maar het leuke is dat je `s avonds altijd weer bij elkaar komt en `s morgens samen weer wakker wordt.
Natuurlijk ga je nog dingen doen voor jezelf met vrienden of sporten, maar het leuke is dat je `s avonds altijd weer bij elkaar komt en `s morgens samen weer wakker wordt.
donderdag 1 mei 2008 om 20:23
Belangrijk is om het samenwonen rustig op te bouwen. Hou dus je eigen huisje nog even aan. Opbouwen doe je door steeds vaker en langer bij je vriend te blijven. Daarbij draai je ook mee in zijn leven (dus het huishouden doen en blijven slapen). Op die manier kan je rustig kijken hoe het gaat.
Verder is het belangrijk dat jullie beiden je eigen dingen blijven doen. Dus eigen vrienden ontmoeten zonder dat je partner daarbij is. En gewoon doorgaan met je eigen sport of hobby. Ook als je gaat samenwonen moet daar gewoon ruimte voor zijn.
Bespreek met je vriend wat de verwachtingen zijn. Wat vind jij belangrijk? En wat verwacht hij van het samenwonen? Vraag ook of je dingen in zijn huis mag veranderen naar jouw smaak. En hoe jullie het financieel gaan regelen.
Verder is het belangrijk dat jullie beiden je eigen dingen blijven doen. Dus eigen vrienden ontmoeten zonder dat je partner daarbij is. En gewoon doorgaan met je eigen sport of hobby. Ook als je gaat samenwonen moet daar gewoon ruimte voor zijn.
Bespreek met je vriend wat de verwachtingen zijn. Wat vind jij belangrijk? En wat verwacht hij van het samenwonen? Vraag ook of je dingen in zijn huis mag veranderen naar jouw smaak. En hoe jullie het financieel gaan regelen.
dinsdag 6 mei 2008 om 19:07
Bedankt allen voor jullie reactie!
Helaas heb ik de afgelopen dagen gemerkt dat ik in het samenwonen toch wat dingen erg lastig vind. Hierboven geef ik aan dat ik mezelf ontwikkeld had in iemand die emotioneel erg aanhankelijk was. Daar had ik eigenlijk nog bij moeten zeggen dat ik die emotionele aanhankelijk juist heel erg fysiek uitt.
Ik ben over mezelf erg onzeker en heb dus weinig vertrouwen in de dingen die ik doe. Dus ook in mijn relatie. Die onzeker uitt door van mijn partner heel veel bevestiging te vragen. Die bevestiging die ik vraag wil ik eigenlijk alleen lichamelijk ontvangen. Dus veel gekus, geknuffel en seks. Bij seks niet zozeer de seks opzich maar meer het feit dat hij inititatief neemt voor seks geeft mij dan een bevestigend gevoel. Het liefst moet hij het initiatief elke moment kunnen nemen. Het gekus, geknuffel en seks geeft mij een gevoel van, zie je wel.. hij houd van je. Ik ervaar het echt als een drang.
Dit betekent dus ook dat ik bang ben wanneer het niet gebeurd. Wanneer we een aantal dagen geen seks hebben gehad, ga ik piekeren. Ben dan bang dat hij helemaal geen lichamelijk contact meer wil. Dat kan toch niet, zeggen mijn gedachten dan, dat je zolang geen lichamelijk contact meer hebt.
Dit zijn allemaal pieker gedachten in mijn hoofd. Terwijl als ik reeel kijk, dan is het niet zo dat mijn vriend mij geen lichamelijk contact geeft. Hij kruipt s'avonds altijd lepeltje lepeltje lekker tegen mij aan, een lekkere kus voor het slapengaan, en s'morgens kruipt hij weer tegen mij aan. We liggen vaak lekker op de bank tegen elkaar aan, s'morgens samen douchen en elkaar inzepen. Tot voor het samenwonen hadden ongeveer 2 - 3 keer per week seks, soms minder. Dat ligt ook aan onze eigen agenda's van die week of weekeinde.
Eigenlijk heb ik dus niks te klagen!
Maar waarom krijg ik die dwangmatige gedachten dan niet uit mijn hoofd? Waarom kan ik niet genieten van alles wat mijn partner mij geeft? Waarom kan ik niet relaxed omgaan met hoe het lichamelijk contact zich ontwikkeld? Wie kan me helpen of heeft tips?
Liefs, Z
Helaas heb ik de afgelopen dagen gemerkt dat ik in het samenwonen toch wat dingen erg lastig vind. Hierboven geef ik aan dat ik mezelf ontwikkeld had in iemand die emotioneel erg aanhankelijk was. Daar had ik eigenlijk nog bij moeten zeggen dat ik die emotionele aanhankelijk juist heel erg fysiek uitt.
Ik ben over mezelf erg onzeker en heb dus weinig vertrouwen in de dingen die ik doe. Dus ook in mijn relatie. Die onzeker uitt door van mijn partner heel veel bevestiging te vragen. Die bevestiging die ik vraag wil ik eigenlijk alleen lichamelijk ontvangen. Dus veel gekus, geknuffel en seks. Bij seks niet zozeer de seks opzich maar meer het feit dat hij inititatief neemt voor seks geeft mij dan een bevestigend gevoel. Het liefst moet hij het initiatief elke moment kunnen nemen. Het gekus, geknuffel en seks geeft mij een gevoel van, zie je wel.. hij houd van je. Ik ervaar het echt als een drang.
Dit betekent dus ook dat ik bang ben wanneer het niet gebeurd. Wanneer we een aantal dagen geen seks hebben gehad, ga ik piekeren. Ben dan bang dat hij helemaal geen lichamelijk contact meer wil. Dat kan toch niet, zeggen mijn gedachten dan, dat je zolang geen lichamelijk contact meer hebt.
Dit zijn allemaal pieker gedachten in mijn hoofd. Terwijl als ik reeel kijk, dan is het niet zo dat mijn vriend mij geen lichamelijk contact geeft. Hij kruipt s'avonds altijd lepeltje lepeltje lekker tegen mij aan, een lekkere kus voor het slapengaan, en s'morgens kruipt hij weer tegen mij aan. We liggen vaak lekker op de bank tegen elkaar aan, s'morgens samen douchen en elkaar inzepen. Tot voor het samenwonen hadden ongeveer 2 - 3 keer per week seks, soms minder. Dat ligt ook aan onze eigen agenda's van die week of weekeinde.
Eigenlijk heb ik dus niks te klagen!
Maar waarom krijg ik die dwangmatige gedachten dan niet uit mijn hoofd? Waarom kan ik niet genieten van alles wat mijn partner mij geeft? Waarom kan ik niet relaxed omgaan met hoe het lichamelijk contact zich ontwikkeld? Wie kan me helpen of heeft tips?
Liefs, Z
woensdag 7 mei 2008 om 10:26
Ik ben ook zeker van plan om weer proffesionele hulp te zoeken in deze voor mij spannende maar ook moeilijke tijd.
Ik hoop alleen dat er nog dames zijn die op dit moment tips/advies hebben zodat ik wat minder onrustig wordt en niet gillend ga wegrennen...
Verder wil ik misschien mijn vriend ook betrekken bij mijn innerlijke strijd mbt tot het samenwonen en bv. de seks. Hoop alleen dat ik het goed kan overbrengen aan hem zonder dat het hem afstoot of dat ik hem een dwingend gevoel geef over zijn inititatief naar mij.
Ik hoop alleen dat er nog dames zijn die op dit moment tips/advies hebben zodat ik wat minder onrustig wordt en niet gillend ga wegrennen...
Verder wil ik misschien mijn vriend ook betrekken bij mijn innerlijke strijd mbt tot het samenwonen en bv. de seks. Hoop alleen dat ik het goed kan overbrengen aan hem zonder dat het hem afstoot of dat ik hem een dwingend gevoel geef over zijn inititatief naar mij.
woensdag 7 mei 2008 om 11:48
quote:Zaraly schreef op 07 mei 2008 @ 10:26:
Verder wil ik misschien mijn vriend ook betrekken bij mijn innerlijke strijd mbt tot het samenwonen en bv. de seks. Hoop alleen dat ik het goed kan overbrengen aan hem zonder dat het hem afstoot of dat ik hem een dwingend gevoel geef over zijn inititatief naar mij.Dit zijn voor jou belangrijke kwesties die grote invloed hebben op je vriend. Ik vind dat je hem moet vertellen hoe jij je voelt en wat je angsten/gedachten bij het samenwonen zijn. Jij kunt op jouw beurt ook van hem verwachten dat hij open en eerlijk is
Verder wil ik misschien mijn vriend ook betrekken bij mijn innerlijke strijd mbt tot het samenwonen en bv. de seks. Hoop alleen dat ik het goed kan overbrengen aan hem zonder dat het hem afstoot of dat ik hem een dwingend gevoel geef over zijn inititatief naar mij.Dit zijn voor jou belangrijke kwesties die grote invloed hebben op je vriend. Ik vind dat je hem moet vertellen hoe jij je voelt en wat je angsten/gedachten bij het samenwonen zijn. Jij kunt op jouw beurt ook van hem verwachten dat hij open en eerlijk is
