Relaties
alle pijlers
Hersenbloeding bij vriend
zaterdag 16 mei 2015 om 22:53
Dit is het derde topic in korte tijd die ik open over mijn vriend en tegelijk ook het topic dat ik nooit heb willen openen…
Vorige week vrijdag stond mijn vriend op met hevige hoofdpijn. Hij had wat slecht geslapen en schreef het daaraan toe. Hij ging nog wat op de zetel rusten en dan wat later naar zijn werk proberen gaan. Ik gaf hem een kus en ben zelf gaan werken. Ik heb hem nog een berichtje gestuurd, waar hij niet op antwoordde. Ik dacht dat hij in slaap was gevallen. Op de middag kreeg ik een telefoontje van mijn buurman met de mededeling dat er een ambulance en MUG voor mijn deur stond. Mijn vriend was zo onwel geworden dat hij een ambulance had gebeld.
Ik ben onmiddellijk naar het ziekenhuis gereden. Bij aankomst was mijn vriend niet meer bij bewustzijn. Hij heeft een hersenbloeding gehad op basis van een aneurysma. Mijn jonge, sportieve vriend lag in coma. Hij heeft dezelfde dag nog twee operaties gehad, één om de druk van zijn hersenen te halen en één waarbij een veertje in het aneurysma werd geplaatst om verdere bloeding te voorkomen.
Ik ben 24u bij hem gebleven. Toen ik terug thuis kwam om verse kledij te halen, zag ik pas hoe hard hij had afgezien. De ambulanciers hadden de voordeur achter zich dichtgetrokken en er was sindsdien niemand meer binnen geweest. Hij had overgegeven in de hal waar ze hem gevonden en hij heeft de controle over zijn darmen verloren. Ik heb alles opgepoetst terwijl ik dacht dat het misschien het laatste beeld was dat ik van mijn vriend zou onthouden in ons pas gekochte huis.
De laatste dagen zijn er wat voorzichtig positieve berichten. Zijn hersendruk steeg initieel toen de dokters hem van de sedatie haalden. Dit hebben ze enkele keren moeten proberen. Sinds donderdag hebben ze zijn medicatie wel sterk kunnen verminderen. Hij heeft zijn ogen geopend, maar hij lijkt toch niet echt wakker. Hij reageert op prikkels die de dokters hem geven. Ik zag zijn hartslag versnellen op de monitor toen ik mijn hand op zijn borst legde, alsof hij toch besefte dat ik er was.
Ik heb dit topic geopend om mijn gedachten eens te ordenen. Misschien zijn er hier ook mensen met positieve ervaringsverhalen?
Vorige week vrijdag stond mijn vriend op met hevige hoofdpijn. Hij had wat slecht geslapen en schreef het daaraan toe. Hij ging nog wat op de zetel rusten en dan wat later naar zijn werk proberen gaan. Ik gaf hem een kus en ben zelf gaan werken. Ik heb hem nog een berichtje gestuurd, waar hij niet op antwoordde. Ik dacht dat hij in slaap was gevallen. Op de middag kreeg ik een telefoontje van mijn buurman met de mededeling dat er een ambulance en MUG voor mijn deur stond. Mijn vriend was zo onwel geworden dat hij een ambulance had gebeld.
Ik ben onmiddellijk naar het ziekenhuis gereden. Bij aankomst was mijn vriend niet meer bij bewustzijn. Hij heeft een hersenbloeding gehad op basis van een aneurysma. Mijn jonge, sportieve vriend lag in coma. Hij heeft dezelfde dag nog twee operaties gehad, één om de druk van zijn hersenen te halen en één waarbij een veertje in het aneurysma werd geplaatst om verdere bloeding te voorkomen.
Ik ben 24u bij hem gebleven. Toen ik terug thuis kwam om verse kledij te halen, zag ik pas hoe hard hij had afgezien. De ambulanciers hadden de voordeur achter zich dichtgetrokken en er was sindsdien niemand meer binnen geweest. Hij had overgegeven in de hal waar ze hem gevonden en hij heeft de controle over zijn darmen verloren. Ik heb alles opgepoetst terwijl ik dacht dat het misschien het laatste beeld was dat ik van mijn vriend zou onthouden in ons pas gekochte huis.
De laatste dagen zijn er wat voorzichtig positieve berichten. Zijn hersendruk steeg initieel toen de dokters hem van de sedatie haalden. Dit hebben ze enkele keren moeten proberen. Sinds donderdag hebben ze zijn medicatie wel sterk kunnen verminderen. Hij heeft zijn ogen geopend, maar hij lijkt toch niet echt wakker. Hij reageert op prikkels die de dokters hem geven. Ik zag zijn hartslag versnellen op de monitor toen ik mijn hand op zijn borst legde, alsof hij toch besefte dat ik er was.
Ik heb dit topic geopend om mijn gedachten eens te ordenen. Misschien zijn er hier ook mensen met positieve ervaringsverhalen?
zaterdag 16 mei 2015 om 23:28
Jemig, wat een ellende. En zo jong nog.
Op zich klinkt het me niet raar in de oren dat hij er niet helemaal 'bij' is als ze de sedatie nog niet helemaal stop hebben kunnen zetten, dat was bij mijn zoon ook zo. Die werd pas goed (nou ja, naar omstandigheden dan) wakker toen de slaapmedicatie er helemaal af was. We zijn nu nog geen twee maanden verder en zoon loopt er alweer heel knapjes bij, wat je niet meteen zou verwachten na een driedubbele schedelbasisfractuur en een hersenkneuzing. Wat zoon erg heeft geholpen bij zijn herstel is dat hij jong is, en gezond, en sterk. Voor jouw vriend geldt dat zo te lezen ook dus hopelijk gaat dat hem ook helpen. Ik ga in ieder geval voor jullie duimen .
Op zich klinkt het me niet raar in de oren dat hij er niet helemaal 'bij' is als ze de sedatie nog niet helemaal stop hebben kunnen zetten, dat was bij mijn zoon ook zo. Die werd pas goed (nou ja, naar omstandigheden dan) wakker toen de slaapmedicatie er helemaal af was. We zijn nu nog geen twee maanden verder en zoon loopt er alweer heel knapjes bij, wat je niet meteen zou verwachten na een driedubbele schedelbasisfractuur en een hersenkneuzing. Wat zoon erg heeft geholpen bij zijn herstel is dat hij jong is, en gezond, en sterk. Voor jouw vriend geldt dat zo te lezen ook dus hopelijk gaat dat hem ook helpen. Ik ga in ieder geval voor jullie duimen .
zaterdag 16 mei 2015 om 23:42
quote:Lady-Voldemort schreef op 16 mei 2015 @ 23:28:
Jemig, wat een ellende. En zo jong nog.
Op zich klinkt het me niet raar in de oren dat hij er niet helemaal 'bij' is als ze de sedatie nog niet helemaal stop hebben kunnen zetten, dat was bij mijn zoon ook zo. Die werd pas goed (nou ja, naar omstandigheden dan) wakker toen de slaapmedicatie er helemaal af was. We zijn nu nog geen twee maanden verder en zoon loopt er alweer heel knapjes bij, wat je niet meteen zou verwachten na een driedubbele schedelbasisfractuur en een hersenkneuzing. Wat zoon erg heeft geholpen bij zijn herstel is dat hij jong is, en gezond, en sterk. Voor jouw vriend geldt dat zo te lezen ook dus hopelijk gaat dat hem ook helpen. Ik ga in ieder geval voor jullie duimen .Ik heb jouw topic ook voorbij zien komen. En ik heb gezien dat er zelfs sprake is dat je zoon binnenkort naar huis mag? Wat geweldig, zeg en hoopvol. Je hebt een echt sterke zoon en een sterk gezin . Ook veel sterkte voor jou.
Jemig, wat een ellende. En zo jong nog.
Op zich klinkt het me niet raar in de oren dat hij er niet helemaal 'bij' is als ze de sedatie nog niet helemaal stop hebben kunnen zetten, dat was bij mijn zoon ook zo. Die werd pas goed (nou ja, naar omstandigheden dan) wakker toen de slaapmedicatie er helemaal af was. We zijn nu nog geen twee maanden verder en zoon loopt er alweer heel knapjes bij, wat je niet meteen zou verwachten na een driedubbele schedelbasisfractuur en een hersenkneuzing. Wat zoon erg heeft geholpen bij zijn herstel is dat hij jong is, en gezond, en sterk. Voor jouw vriend geldt dat zo te lezen ook dus hopelijk gaat dat hem ook helpen. Ik ga in ieder geval voor jullie duimen .Ik heb jouw topic ook voorbij zien komen. En ik heb gezien dat er zelfs sprake is dat je zoon binnenkort naar huis mag? Wat geweldig, zeg en hoopvol. Je hebt een echt sterke zoon en een sterk gezin . Ook veel sterkte voor jou.
zaterdag 16 mei 2015 om 23:46
quote:Lady-Voldemort schreef op 16 mei 2015 @ 23:28:
Jemig, wat een ellende. En zo jong nog.
Op zich klinkt het me niet raar in de oren dat hij er niet helemaal 'bij' is als ze de sedatie nog niet helemaal stop hebben kunnen zetten, dat was bij mijn zoon ook zo. Die werd pas goed (nou ja, naar omstandigheden dan) wakker toen de slaapmedicatie er helemaal af was. We zijn nu nog geen twee maanden verder en zoon loopt er alweer heel knapjes bij, wat je niet meteen zou verwachten na een driedubbele schedelbasisfractuur en een hersenkneuzing. Wat zoon erg heeft geholpen bij zijn herstel is dat hij jong is, en gezond, en sterk. Voor jouw vriend geldt dat zo te lezen ook dus hopelijk gaat dat hem ook helpen. Ik ga in ieder geval voor jullie duimen .
Jeetje. Voor jou ook een
En veel beterschap voor je zoon.
Ik heb je topic gemist.
Sterkte.
Jemig, wat een ellende. En zo jong nog.
Op zich klinkt het me niet raar in de oren dat hij er niet helemaal 'bij' is als ze de sedatie nog niet helemaal stop hebben kunnen zetten, dat was bij mijn zoon ook zo. Die werd pas goed (nou ja, naar omstandigheden dan) wakker toen de slaapmedicatie er helemaal af was. We zijn nu nog geen twee maanden verder en zoon loopt er alweer heel knapjes bij, wat je niet meteen zou verwachten na een driedubbele schedelbasisfractuur en een hersenkneuzing. Wat zoon erg heeft geholpen bij zijn herstel is dat hij jong is, en gezond, en sterk. Voor jouw vriend geldt dat zo te lezen ook dus hopelijk gaat dat hem ook helpen. Ik ga in ieder geval voor jullie duimen .
Jeetje. Voor jou ook een
En veel beterschap voor je zoon.
Ik heb je topic gemist.
Sterkte.
All people have the right to stupidity. But some abuse the privilege.
zaterdag 16 mei 2015 om 23:49
De arts vertelde dat een aneurysma een aangeboren verzwakking is in een bloedvatwand, die kan gaan bloeden als de druk verhoogt. Vaak gebeurt dit bij mensen, die beginnen werken, een familie starten en waarbij de stress toeneemt. Ik voel me zo schuldig over alle ruzies die we gehad hebben, over de keer dat ik langer bij mijn collega's ben gebleven ipv bij hem naar huis gegaan. Ik voel me schuldig omdat ik hem alleen heb gelaten, terwijl ik wist dat hij zo'n hoofdpijn had. Waarom ben ik niet bij hem gebleven of heb ik hem niet naar de dokter gestuurd?
zaterdag 16 mei 2015 om 23:54
Je schuldig voelen is het laatste wat je moet doen. Daarnaast wist je niet eens dat hij die aangeboren aandoening had (en hijzelf ook niet) dus het is echt zinloos om je hier rot over te voelen.
Voor hetzelfde geld was het gebeurd op het moment dat zijn favoriete club de kampioenswedstrijd verloor. Het is logisch dat je denkt "wat als ik dit wel/niet had gedaan" maar je verandert daardoor de situatie niet.
Zorg goed voor jezelf, heb je vriendinnen of familie waar je je verhaal kunt doen? Gezond eten, op tijd naar bed, hulp vragen als dat nodig is. Op die manier kun je er ook voor je vriend zijn. Niet als je jezelf de put in praat met een schuldgevoel dat niet reëel is.
Sterkte!
Voor hetzelfde geld was het gebeurd op het moment dat zijn favoriete club de kampioenswedstrijd verloor. Het is logisch dat je denkt "wat als ik dit wel/niet had gedaan" maar je verandert daardoor de situatie niet.
Zorg goed voor jezelf, heb je vriendinnen of familie waar je je verhaal kunt doen? Gezond eten, op tijd naar bed, hulp vragen als dat nodig is. Op die manier kun je er ook voor je vriend zijn. Niet als je jezelf de put in praat met een schuldgevoel dat niet reëel is.
Sterkte!
zaterdag 16 mei 2015 om 23:55
quote:Plensbui5 schreef op 16 mei 2015 @ 23:49:
De arts vertelde dat een aneurysma een aangeboren verzwakking is in een bloedvatwand, die kan gaan bloeden als de druk verhoogt. Vaak gebeurt dit bij mensen, die beginnen werken, een familie starten en waarbij de stress toeneemt. Ik voel me zo schuldig over alle ruzies die we gehad hebben, over de keer dat ik langer bij mijn collega's ben gebleven ipv bij hem naar huis gegaan. Ik voel me schuldig omdat ik hem alleen heb gelaten, terwijl ik wist dat hij zo'n hoofdpijn had. Waarom ben ik niet bij hem gebleven of heb ik hem niet naar de dokter gestuurd?
Ach lieve meid.
Niet schuldig voelen hoor, ik snap je gedachten maar je wist het niet.
Ik heb zo met je te doen.
Ik hoop dat je de nacht een beetje door komt.
De arts vertelde dat een aneurysma een aangeboren verzwakking is in een bloedvatwand, die kan gaan bloeden als de druk verhoogt. Vaak gebeurt dit bij mensen, die beginnen werken, een familie starten en waarbij de stress toeneemt. Ik voel me zo schuldig over alle ruzies die we gehad hebben, over de keer dat ik langer bij mijn collega's ben gebleven ipv bij hem naar huis gegaan. Ik voel me schuldig omdat ik hem alleen heb gelaten, terwijl ik wist dat hij zo'n hoofdpijn had. Waarom ben ik niet bij hem gebleven of heb ik hem niet naar de dokter gestuurd?
Ach lieve meid.
Niet schuldig voelen hoor, ik snap je gedachten maar je wist het niet.
Ik heb zo met je te doen.
Ik hoop dat je de nacht een beetje door komt.
All people have the right to stupidity. But some abuse the privilege.
zaterdag 16 mei 2015 om 23:56
quote:Plensbui5 schreef op 16 mei 2015 @ 23:49:
De arts vertelde dat een aneurysma een aangeboren verzwakking is in een bloedvatwand, die kan gaan bloeden als de druk verhoogt. Vaak gebeurt dit bij mensen, die beginnen werken, een familie starten en waarbij de stress toeneemt. Ik voel me zo schuldig over alle ruzies die we gehad hebben, over de keer dat ik langer bij mijn collega's ben gebleven ipv bij hem naar huis gegaan. Ik voel me schuldig omdat ik hem alleen heb gelaten, terwijl ik wist dat hij zo'n hoofdpijn had. Waarom ben ik niet bij hem gebleven of heb ik hem niet naar de dokter gestuurd?Lieve schat, ga jezelf niets verwijten. Dit had je nooit kunnen zien aankomen. Ook nooit kunnen voorkomen. Dit verwacht je niet bij een jong persoon. Helaas komt het best vaak voor. Ik heb zelf veel te maken (gehad) met cva-patienten. Ieder komt er anders uit, sommigen goed, merk je bijna niets meer aan, anderen minder. Daar is geen peil op te trekken. De (na-)zorg etc. is in ieder geval erg goed. Heel veel sterkte en dikke
De arts vertelde dat een aneurysma een aangeboren verzwakking is in een bloedvatwand, die kan gaan bloeden als de druk verhoogt. Vaak gebeurt dit bij mensen, die beginnen werken, een familie starten en waarbij de stress toeneemt. Ik voel me zo schuldig over alle ruzies die we gehad hebben, over de keer dat ik langer bij mijn collega's ben gebleven ipv bij hem naar huis gegaan. Ik voel me schuldig omdat ik hem alleen heb gelaten, terwijl ik wist dat hij zo'n hoofdpijn had. Waarom ben ik niet bij hem gebleven of heb ik hem niet naar de dokter gestuurd?Lieve schat, ga jezelf niets verwijten. Dit had je nooit kunnen zien aankomen. Ook nooit kunnen voorkomen. Dit verwacht je niet bij een jong persoon. Helaas komt het best vaak voor. Ik heb zelf veel te maken (gehad) met cva-patienten. Ieder komt er anders uit, sommigen goed, merk je bijna niets meer aan, anderen minder. Daar is geen peil op te trekken. De (na-)zorg etc. is in ieder geval erg goed. Heel veel sterkte en dikke
zaterdag 16 mei 2015 om 23:57
quote:Plensbui5 schreef op 16 mei 2015 @ 23:49:
De arts vertelde dat een aneurysma een aangeboren verzwakking is in een bloedvatwand, die kan gaan bloeden als de druk verhoogt. Vaak gebeurt dit bij mensen, die beginnen werken, een familie starten en waarbij de stress toeneemt. Ik voel me zo schuldig over alle ruzies die we gehad hebben, over de keer dat ik langer bij mijn collega's ben gebleven ipv bij hem naar huis gegaan. Ik voel me schuldig omdat ik hem alleen heb gelaten, terwijl ik wist dat hij zo'n hoofdpijn had. Waarom ben ik niet bij hem gebleven of heb ik hem niet naar de dokter gestuurd?Ik snap je wel hoor, maar ik denk niet dat je er iets mee opschiet als je je schuldig gaat zitten voelen. Hoe kon jij nou in vredesnaam weten dat hij een gevaarlijke aneurysma had?
De arts vertelde dat een aneurysma een aangeboren verzwakking is in een bloedvatwand, die kan gaan bloeden als de druk verhoogt. Vaak gebeurt dit bij mensen, die beginnen werken, een familie starten en waarbij de stress toeneemt. Ik voel me zo schuldig over alle ruzies die we gehad hebben, over de keer dat ik langer bij mijn collega's ben gebleven ipv bij hem naar huis gegaan. Ik voel me schuldig omdat ik hem alleen heb gelaten, terwijl ik wist dat hij zo'n hoofdpijn had. Waarom ben ik niet bij hem gebleven of heb ik hem niet naar de dokter gestuurd?Ik snap je wel hoor, maar ik denk niet dat je er iets mee opschiet als je je schuldig gaat zitten voelen. Hoe kon jij nou in vredesnaam weten dat hij een gevaarlijke aneurysma had?
zaterdag 16 mei 2015 om 23:57
quote:Plensbui5 schreef op 16 mei 2015 @ 23:49:
De arts vertelde dat een aneurysma een aangeboren verzwakking is in een bloedvatwand, die kan gaan bloeden als de druk verhoogt. Vaak gebeurt dit bij mensen, die beginnen werken, een familie starten en waarbij de stress toeneemt. Ik voel me zo schuldig over alle ruzies die we gehad hebben, over de keer dat ik langer bij mijn collega's ben gebleven ipv bij hem naar huis gegaan. Ik voel me schuldig omdat ik hem alleen heb gelaten, terwijl ik wist dat hij zo'n hoofdpijn had. Waarom ben ik niet bij hem gebleven of heb ik hem niet naar de dokter gestuurd?De kans dat zijn hoofdpijn tot zoiets ernstigs zou leiden was natuurlijk niet te voorzien, laat staan dat jij je daar schuldig over moet voelen. Als iedereen die 'ns stress heeft of ruzie in z'n relatie 'n hersenbloeding zou krijgen, dan zou de wereld erg leeg worden. Hopelijk komt ie er zonder schade uit en blijf jij niet uit misplaatst schuldgevoel bij je vriend. In je andere topics lijkt 't of je niet ver meer van 'n relatiebreuk af zat.
De arts vertelde dat een aneurysma een aangeboren verzwakking is in een bloedvatwand, die kan gaan bloeden als de druk verhoogt. Vaak gebeurt dit bij mensen, die beginnen werken, een familie starten en waarbij de stress toeneemt. Ik voel me zo schuldig over alle ruzies die we gehad hebben, over de keer dat ik langer bij mijn collega's ben gebleven ipv bij hem naar huis gegaan. Ik voel me schuldig omdat ik hem alleen heb gelaten, terwijl ik wist dat hij zo'n hoofdpijn had. Waarom ben ik niet bij hem gebleven of heb ik hem niet naar de dokter gestuurd?De kans dat zijn hoofdpijn tot zoiets ernstigs zou leiden was natuurlijk niet te voorzien, laat staan dat jij je daar schuldig over moet voelen. Als iedereen die 'ns stress heeft of ruzie in z'n relatie 'n hersenbloeding zou krijgen, dan zou de wereld erg leeg worden. Hopelijk komt ie er zonder schade uit en blijf jij niet uit misplaatst schuldgevoel bij je vriend. In je andere topics lijkt 't of je niet ver meer van 'n relatiebreuk af zat.
Shoot first, ask questions later!
zaterdag 16 mei 2015 om 23:59
quote:Plensbui5 schreef op 16 mei 2015 @ 23:49:
De arts vertelde dat een aneurysma een aangeboren verzwakking is in een bloedvatwand, die kan gaan bloeden als de druk verhoogt. Vaak gebeurt dit bij mensen, die beginnen werken, een familie starten en waarbij de stress toeneemt. Ik voel me zo schuldig over alle ruzies die we gehad hebben, over de keer dat ik langer bij mijn collega's ben gebleven ipv bij hem naar huis gegaan. Ik voel me schuldig omdat ik hem alleen heb gelaten, terwijl ik wist dat hij zo'n hoofdpijn had. Waarom ben ik niet bij hem gebleven of heb ik hem niet naar de dokter gestuurd?
Dit heeft geen zin meisje!
Probeer positief te zijn, probeer te geloven in hoop... Gedane dingen nemen geen keer. En pech: dat heb je nu! Volgens mijn opa moest je eerst pech hebben voor je geluk hebt, dat hoop ik heel erg voor jullie!
De arts vertelde dat een aneurysma een aangeboren verzwakking is in een bloedvatwand, die kan gaan bloeden als de druk verhoogt. Vaak gebeurt dit bij mensen, die beginnen werken, een familie starten en waarbij de stress toeneemt. Ik voel me zo schuldig over alle ruzies die we gehad hebben, over de keer dat ik langer bij mijn collega's ben gebleven ipv bij hem naar huis gegaan. Ik voel me schuldig omdat ik hem alleen heb gelaten, terwijl ik wist dat hij zo'n hoofdpijn had. Waarom ben ik niet bij hem gebleven of heb ik hem niet naar de dokter gestuurd?
Dit heeft geen zin meisje!
Probeer positief te zijn, probeer te geloven in hoop... Gedane dingen nemen geen keer. En pech: dat heb je nu! Volgens mijn opa moest je eerst pech hebben voor je geluk hebt, dat hoop ik heel erg voor jullie!
zaterdag 16 mei 2015 om 23:59
ach, wat verschikkelijk.
Mijn neef heeft toen hij ongeveer zo oud was als jou vriend ook een hersenbloeding gehad. Het ene moment stond hij nog te feesten in een club en het volgende moment ging het helemaal mis. Met hem is het vrijwel helemaal goed gekomen, eigenlijk alleen zijn korte termijn geheugen is iets minder goed dan dat het was. Hij heeft gewoon een normale baan en een vriendin.
Ik hoop dat het bij jullie ook zo goed uit mag pakken.
Mijn neef heeft toen hij ongeveer zo oud was als jou vriend ook een hersenbloeding gehad. Het ene moment stond hij nog te feesten in een club en het volgende moment ging het helemaal mis. Met hem is het vrijwel helemaal goed gekomen, eigenlijk alleen zijn korte termijn geheugen is iets minder goed dan dat het was. Hij heeft gewoon een normale baan en een vriendin.
Ik hoop dat het bij jullie ook zo goed uit mag pakken.
zondag 17 mei 2015 om 00:01
quote:Plensbui5 schreef op 16 mei 2015 @ 23:49:
De arts vertelde dat een aneurysma een aangeboren verzwakking is in een bloedvatwand, die kan gaan bloeden als de druk verhoogt. Vaak gebeurt dit bij mensen, die beginnen werken, een familie starten en waarbij de stress toeneemt. Ik voel me zo schuldig over alle ruzies die we gehad hebben, over de keer dat ik langer bij mijn collega's ben gebleven ipv bij hem naar huis gegaan. Ik voel me schuldig omdat ik hem alleen heb gelaten, terwijl ik wist dat hij zo'n hoofdpijn had. Waarom ben ik niet bij hem gebleven of heb ik hem niet naar de dokter gestuurd?
Omdat je een mens bent, niet alles weet, niet alles kan weten en ook niet alles moet willen kunnen weten. Wat jij gedaan hebt, wat jullie gedaan hebben, is een normaal leven leiden. Een leven met ups en downs, met relaxte en drukkere tijden. Zonder die downs waardeer je de ups niet meer zo en wat ik in de gauwigheid las in je eerdere berichten is dat je zeker waardeerde wat je vriend voor je doet: ontbijt brengen, lekkere dingen meenemen uit de winkel, samen op een matrasje een film kijken. De recente hobbels in jullie relatie lezen als vervelend, verdrietig, jammer, niet leuk, maar geen serieuze drama's. Jullie relatie klinkt overall als gelukkig, fijn, warm. Dan ga je groeien als koppel, dan ga je samen dingen verkennen, samenwonen, de relatie anders vorm geven. En dan kom je hobbels tegen maar ook fijne dingen.
En die hobbels hebben misschien bijgedragen aan de spanning die dat aneurysma hebben doen bloeden, maar misschien hebben de relaxte en fijne en liefdevolle momenten er wel voor zorg gedragen dat het aneurysma niet éérder is gaan bloeden. Die verzwakking zat er al en daar heeft niets of niemand iets aan kunnen doen en al helemaal niet aan kunnen weten. Ook jij niet.
De arts vertelde dat een aneurysma een aangeboren verzwakking is in een bloedvatwand, die kan gaan bloeden als de druk verhoogt. Vaak gebeurt dit bij mensen, die beginnen werken, een familie starten en waarbij de stress toeneemt. Ik voel me zo schuldig over alle ruzies die we gehad hebben, over de keer dat ik langer bij mijn collega's ben gebleven ipv bij hem naar huis gegaan. Ik voel me schuldig omdat ik hem alleen heb gelaten, terwijl ik wist dat hij zo'n hoofdpijn had. Waarom ben ik niet bij hem gebleven of heb ik hem niet naar de dokter gestuurd?
Omdat je een mens bent, niet alles weet, niet alles kan weten en ook niet alles moet willen kunnen weten. Wat jij gedaan hebt, wat jullie gedaan hebben, is een normaal leven leiden. Een leven met ups en downs, met relaxte en drukkere tijden. Zonder die downs waardeer je de ups niet meer zo en wat ik in de gauwigheid las in je eerdere berichten is dat je zeker waardeerde wat je vriend voor je doet: ontbijt brengen, lekkere dingen meenemen uit de winkel, samen op een matrasje een film kijken. De recente hobbels in jullie relatie lezen als vervelend, verdrietig, jammer, niet leuk, maar geen serieuze drama's. Jullie relatie klinkt overall als gelukkig, fijn, warm. Dan ga je groeien als koppel, dan ga je samen dingen verkennen, samenwonen, de relatie anders vorm geven. En dan kom je hobbels tegen maar ook fijne dingen.
En die hobbels hebben misschien bijgedragen aan de spanning die dat aneurysma hebben doen bloeden, maar misschien hebben de relaxte en fijne en liefdevolle momenten er wel voor zorg gedragen dat het aneurysma niet éérder is gaan bloeden. Die verzwakking zat er al en daar heeft niets of niemand iets aan kunnen doen en al helemaal niet aan kunnen weten. Ook jij niet.
zondag 17 mei 2015 om 00:21
Niet schuldig voelen, vind je ook dat zijn ouders schuld hebben omdat het aneurysma aangeboren is? Want dat is net zo'n onzinnige gedachte. In dit soort situatie zit je vaak met 'wat als' vragen, je wil zo graag denken dat je invloed hebt op dit soort narigheid zodat je het kan voorkomen. Dat kan niet, shit happens.
Hoe hij eruit komt is niet te voorspellen, ik denk wel dat het helpt dat hij jong, gezond en sportief is. Ook zal het zeker schelen dat hij snel in het ziekenhuis was, doordat hij zelf de ambulance heeft gebeld.
Sterkte gewenst.
Hoe hij eruit komt is niet te voorspellen, ik denk wel dat het helpt dat hij jong, gezond en sportief is. Ook zal het zeker schelen dat hij snel in het ziekenhuis was, doordat hij zelf de ambulance heeft gebeld.
Sterkte gewenst.
Iemand een blokje kaas bij de mosterd?
zondag 17 mei 2015 om 00:23
Jeetje, Plensbui, wat een nachtmerrie waar je plots in beland bent.
En zo jong ook nog.
Ik ken alleen maar ouderen met zoiets, en die zijn er stuk voor stuk goed uitgekomen: het is geloof ik ook maar net waar in de hersenen dat plaatsvindt, want sommige delen kunnen herstellen danwel worden overgenomen door andere hersengebieden.
Houd je eraan vast dat we als mens vaak beschikken over een enorm zelfhelend vermogen.
Jouw vriend is nu in goede handen, hij wordt goed in de gaten gehouden.
Dat hij jong is maakt de kans op herstel veel groter iig.
Ik heb zelf wel soortgelijke ervaring met een vriendje uit het verleden, zij het een heel andere oorzaak dan bij jouw vriend.
Hij lag al in het ziekenhuis en was al weken verzwakt toen dit erboven op kwam.
Die hoofdpijn toen ik na bezoek naar huis ging zat me helemaal niet lekker.
Hij voelde zelf wel aan dat er iets niet okay was.
Toch dacht (en zei ik tegen hem) ook: "joh, we hebben allemaal weleens hoofdpijn, maak je niet teveel zorgen omdat jij al ziek bent, het hoeft niks te betekenen".
Zelfs zijn zus die verpleegster was en er ook bij was, was niet gealarmeerd.
De behandelend arts ook niet: die heeft hem een pijnstiller gegeven.
Later is hij gevallen en buiten bewustzijn geraakt, bleek dus ook hersenbloeding.
Als zelfs artsen en verpleegsters dat niet kunnen weten, neem jezelf dat dan svp niet kwalijk!!
Zeker als er geen enkele aanleiding is om aan zoiets als een aneurisma te denken.
Mijn oom had er 1 die pas na zijn 85e aan het licht kwam door eoa routine-onderzoek: het is dan wel een soort tijdbom, maar al die tijd niet afgegaan en ook niet toen het eenmaal bekend was.
Je wéét het gewoon niet!
Gelukkig heeft jouw vriend de tegenwoordigheid van geest gehad om zelf een ambulance te bellen!
Ik hoop en bid voor jullie dat het op tijd is geweest en hij volledig gaat herstellen!
Voorkómen kan je zoiets iig niet, ook niet als jij wel thuis was gebleven.
Hij heeft zelf goed gehandeld iig.
Ik wens je heel erg veel sterkte, en dat het helemaal goed mag komen met hem.
Probeer niet te denken aan "wat als.." en "had ik maar", dat is echt zinloos.
In de dagelijkse omgang houd je geen rekening met dit soort uitzonderlijke en onbekende situaties/afwijkingen.
Dan zou je geen leven hebben, als je met allerlei onbekende dingen rekening zou moeten gaan houden.
En zo jong ook nog.
Ik ken alleen maar ouderen met zoiets, en die zijn er stuk voor stuk goed uitgekomen: het is geloof ik ook maar net waar in de hersenen dat plaatsvindt, want sommige delen kunnen herstellen danwel worden overgenomen door andere hersengebieden.
Houd je eraan vast dat we als mens vaak beschikken over een enorm zelfhelend vermogen.
Jouw vriend is nu in goede handen, hij wordt goed in de gaten gehouden.
Dat hij jong is maakt de kans op herstel veel groter iig.
Ik heb zelf wel soortgelijke ervaring met een vriendje uit het verleden, zij het een heel andere oorzaak dan bij jouw vriend.
Hij lag al in het ziekenhuis en was al weken verzwakt toen dit erboven op kwam.
Die hoofdpijn toen ik na bezoek naar huis ging zat me helemaal niet lekker.
Hij voelde zelf wel aan dat er iets niet okay was.
Toch dacht (en zei ik tegen hem) ook: "joh, we hebben allemaal weleens hoofdpijn, maak je niet teveel zorgen omdat jij al ziek bent, het hoeft niks te betekenen".
Zelfs zijn zus die verpleegster was en er ook bij was, was niet gealarmeerd.
De behandelend arts ook niet: die heeft hem een pijnstiller gegeven.
Later is hij gevallen en buiten bewustzijn geraakt, bleek dus ook hersenbloeding.
Als zelfs artsen en verpleegsters dat niet kunnen weten, neem jezelf dat dan svp niet kwalijk!!
Zeker als er geen enkele aanleiding is om aan zoiets als een aneurisma te denken.
Mijn oom had er 1 die pas na zijn 85e aan het licht kwam door eoa routine-onderzoek: het is dan wel een soort tijdbom, maar al die tijd niet afgegaan en ook niet toen het eenmaal bekend was.
Je wéét het gewoon niet!
Gelukkig heeft jouw vriend de tegenwoordigheid van geest gehad om zelf een ambulance te bellen!
Ik hoop en bid voor jullie dat het op tijd is geweest en hij volledig gaat herstellen!
Voorkómen kan je zoiets iig niet, ook niet als jij wel thuis was gebleven.
Hij heeft zelf goed gehandeld iig.
Ik wens je heel erg veel sterkte, en dat het helemaal goed mag komen met hem.
Probeer niet te denken aan "wat als.." en "had ik maar", dat is echt zinloos.
In de dagelijkse omgang houd je geen rekening met dit soort uitzonderlijke en onbekende situaties/afwijkingen.
Dan zou je geen leven hebben, als je met allerlei onbekende dingen rekening zou moeten gaan houden.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zondag 17 mei 2015 om 00:27
Jeetje, veel sterkte.
Mijn zusje heeft een ex die twee hersenbloedingen heeft gehad. Klein, niet zo ernstig als jouw vriend. Maar wat kan je erover zeggen? Herstel verschilt zo per persoon en is afhankelijk van de locatie van de bloeding. Kijk dag voor dag, kleine stapjes.
En, ga je niet schuldig voelen! Jij noch iemand anders had hier iets aan kunnen doen. Onder stress neemt bloeddruk toe maar dat had ook kunnen gebeuren in de file of tijdens een voetbalwedstrijd. En als mijn man zegt thuis te blijven omdat ie hoofdpijn heeft, dan ga ik ook echt niet denken dat het ernstig is. Mensen hebben nu eenmaal wel eens hoofdpijn.
Veel sterkte nogmaals
Mijn zusje heeft een ex die twee hersenbloedingen heeft gehad. Klein, niet zo ernstig als jouw vriend. Maar wat kan je erover zeggen? Herstel verschilt zo per persoon en is afhankelijk van de locatie van de bloeding. Kijk dag voor dag, kleine stapjes.
En, ga je niet schuldig voelen! Jij noch iemand anders had hier iets aan kunnen doen. Onder stress neemt bloeddruk toe maar dat had ook kunnen gebeuren in de file of tijdens een voetbalwedstrijd. En als mijn man zegt thuis te blijven omdat ie hoofdpijn heeft, dan ga ik ook echt niet denken dat het ernstig is. Mensen hebben nu eenmaal wel eens hoofdpijn.
Veel sterkte nogmaals
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
