Relaties
alle pijlers
Hersenbloeding bij vriend
zaterdag 16 mei 2015 om 22:53
Dit is het derde topic in korte tijd die ik open over mijn vriend en tegelijk ook het topic dat ik nooit heb willen openen…
Vorige week vrijdag stond mijn vriend op met hevige hoofdpijn. Hij had wat slecht geslapen en schreef het daaraan toe. Hij ging nog wat op de zetel rusten en dan wat later naar zijn werk proberen gaan. Ik gaf hem een kus en ben zelf gaan werken. Ik heb hem nog een berichtje gestuurd, waar hij niet op antwoordde. Ik dacht dat hij in slaap was gevallen. Op de middag kreeg ik een telefoontje van mijn buurman met de mededeling dat er een ambulance en MUG voor mijn deur stond. Mijn vriend was zo onwel geworden dat hij een ambulance had gebeld.
Ik ben onmiddellijk naar het ziekenhuis gereden. Bij aankomst was mijn vriend niet meer bij bewustzijn. Hij heeft een hersenbloeding gehad op basis van een aneurysma. Mijn jonge, sportieve vriend lag in coma. Hij heeft dezelfde dag nog twee operaties gehad, één om de druk van zijn hersenen te halen en één waarbij een veertje in het aneurysma werd geplaatst om verdere bloeding te voorkomen.
Ik ben 24u bij hem gebleven. Toen ik terug thuis kwam om verse kledij te halen, zag ik pas hoe hard hij had afgezien. De ambulanciers hadden de voordeur achter zich dichtgetrokken en er was sindsdien niemand meer binnen geweest. Hij had overgegeven in de hal waar ze hem gevonden en hij heeft de controle over zijn darmen verloren. Ik heb alles opgepoetst terwijl ik dacht dat het misschien het laatste beeld was dat ik van mijn vriend zou onthouden in ons pas gekochte huis.
De laatste dagen zijn er wat voorzichtig positieve berichten. Zijn hersendruk steeg initieel toen de dokters hem van de sedatie haalden. Dit hebben ze enkele keren moeten proberen. Sinds donderdag hebben ze zijn medicatie wel sterk kunnen verminderen. Hij heeft zijn ogen geopend, maar hij lijkt toch niet echt wakker. Hij reageert op prikkels die de dokters hem geven. Ik zag zijn hartslag versnellen op de monitor toen ik mijn hand op zijn borst legde, alsof hij toch besefte dat ik er was.
Ik heb dit topic geopend om mijn gedachten eens te ordenen. Misschien zijn er hier ook mensen met positieve ervaringsverhalen?
Vorige week vrijdag stond mijn vriend op met hevige hoofdpijn. Hij had wat slecht geslapen en schreef het daaraan toe. Hij ging nog wat op de zetel rusten en dan wat later naar zijn werk proberen gaan. Ik gaf hem een kus en ben zelf gaan werken. Ik heb hem nog een berichtje gestuurd, waar hij niet op antwoordde. Ik dacht dat hij in slaap was gevallen. Op de middag kreeg ik een telefoontje van mijn buurman met de mededeling dat er een ambulance en MUG voor mijn deur stond. Mijn vriend was zo onwel geworden dat hij een ambulance had gebeld.
Ik ben onmiddellijk naar het ziekenhuis gereden. Bij aankomst was mijn vriend niet meer bij bewustzijn. Hij heeft een hersenbloeding gehad op basis van een aneurysma. Mijn jonge, sportieve vriend lag in coma. Hij heeft dezelfde dag nog twee operaties gehad, één om de druk van zijn hersenen te halen en één waarbij een veertje in het aneurysma werd geplaatst om verdere bloeding te voorkomen.
Ik ben 24u bij hem gebleven. Toen ik terug thuis kwam om verse kledij te halen, zag ik pas hoe hard hij had afgezien. De ambulanciers hadden de voordeur achter zich dichtgetrokken en er was sindsdien niemand meer binnen geweest. Hij had overgegeven in de hal waar ze hem gevonden en hij heeft de controle over zijn darmen verloren. Ik heb alles opgepoetst terwijl ik dacht dat het misschien het laatste beeld was dat ik van mijn vriend zou onthouden in ons pas gekochte huis.
De laatste dagen zijn er wat voorzichtig positieve berichten. Zijn hersendruk steeg initieel toen de dokters hem van de sedatie haalden. Dit hebben ze enkele keren moeten proberen. Sinds donderdag hebben ze zijn medicatie wel sterk kunnen verminderen. Hij heeft zijn ogen geopend, maar hij lijkt toch niet echt wakker. Hij reageert op prikkels die de dokters hem geven. Ik zag zijn hartslag versnellen op de monitor toen ik mijn hand op zijn borst legde, alsof hij toch besefte dat ik er was.
Ik heb dit topic geopend om mijn gedachten eens te ordenen. Misschien zijn er hier ook mensen met positieve ervaringsverhalen?
maandag 18 mei 2015 om 11:51
Wat ontzettend naar om te zien. Weet je ook waarom ze jullie naar huis hebben gestuurd? Omdat het voor jullie niet prettig is om te zien? Vanwege het feit dat het teveel voor onrust zorgt dat er bezoek is of omdat jullie ook aan jezelf moeten denken?
Ik heb een kennis die werkt op de IC en een andere kennis die er gelegen heeft. Haar familie was niet tevreden over de bezoekmomentjes, maar verlieten elke keer gedwee de kamer als het half uur er op zat. Haar situatie zag er de eerste dagen echt niet rooskleurig uit. Ze vonden het niet prettig dat ze maar twee keer een half uur bij haar mochten zijn met in hun achterhoofd dat ze niet wisten hoelang zij er nog zou zijn. Ik gaf dit aan aan de kennis en hij zei dat hij deze verhalen altijd graag op het moment zelf hoort zodat ze op dat moment kunnen kijken of er meer mogelijkheden zijn voor de bezoeker.
Ik zeg dit omdat jij schrijft dat je liever bij hem blijft, misschien heb je hier wat aan. En verder een hele dikke . Sterkte!
Ik heb een kennis die werkt op de IC en een andere kennis die er gelegen heeft. Haar familie was niet tevreden over de bezoekmomentjes, maar verlieten elke keer gedwee de kamer als het half uur er op zat. Haar situatie zag er de eerste dagen echt niet rooskleurig uit. Ze vonden het niet prettig dat ze maar twee keer een half uur bij haar mochten zijn met in hun achterhoofd dat ze niet wisten hoelang zij er nog zou zijn. Ik gaf dit aan aan de kennis en hij zei dat hij deze verhalen altijd graag op het moment zelf hoort zodat ze op dat moment kunnen kijken of er meer mogelijkheden zijn voor de bezoeker.
Ik zeg dit omdat jij schrijft dat je liever bij hem blijft, misschien heb je hier wat aan. En verder een hele dikke . Sterkte!
dinsdag 19 mei 2015 om 21:33
Bedankt voor alle steun en om aan ons te denken.
Hier gaat het op en neer. Zijn toestand wisselt enorm snel, soms met het uur. Hij wisselt onrustige momenten af met iets betere. Ik heb de indruk dat hij wat helderder wordt. Hij kijkt rond zich en kijkt je aan als je tegen hem praat. De onzekerheid is soms zwaar om dragen. Soms denk ik dat er beterschap in zicht is en dan krijgt hij plots terug een oncontroleerbare hoge bloeddruk,... Ze zijn voor zijn comfort gestopt met de slaapmedicatie af te bouwen. Hij werd hier geagiteerd door. Ze gaan het later deze week opnieuw proberen.
De neuroloog heeft een test gedaan om zijn hersenactiviteit te meten (EEG en VEP), waarop hij sterke hersenactiviteit had, dus blijven ze alles op alles zetten. Ik heb pas achteraf gehoord dat dit de test is om uit te sluiten of iemand hersendood is, vond dit best confronterend om te weten. Ook zijn hersenstamreflexen zijn nog intact (hij geeft ook veel zwelling rond zijn hersenstam).
Bedankt voor de tip om te bellen als ik mij ongerust voel. Ik bel meestal als ik wakker wordt en voor ik ga gaan slapen, maar ik wil de verpleging ook niet te veel tot last zijn. Ik heb liever dat ze hun tijd spenderen door voor mijn vriend te zorgen.
Hier gaat het op en neer. Zijn toestand wisselt enorm snel, soms met het uur. Hij wisselt onrustige momenten af met iets betere. Ik heb de indruk dat hij wat helderder wordt. Hij kijkt rond zich en kijkt je aan als je tegen hem praat. De onzekerheid is soms zwaar om dragen. Soms denk ik dat er beterschap in zicht is en dan krijgt hij plots terug een oncontroleerbare hoge bloeddruk,... Ze zijn voor zijn comfort gestopt met de slaapmedicatie af te bouwen. Hij werd hier geagiteerd door. Ze gaan het later deze week opnieuw proberen.
De neuroloog heeft een test gedaan om zijn hersenactiviteit te meten (EEG en VEP), waarop hij sterke hersenactiviteit had, dus blijven ze alles op alles zetten. Ik heb pas achteraf gehoord dat dit de test is om uit te sluiten of iemand hersendood is, vond dit best confronterend om te weten. Ook zijn hersenstamreflexen zijn nog intact (hij geeft ook veel zwelling rond zijn hersenstam).
Bedankt voor de tip om te bellen als ik mij ongerust voel. Ik bel meestal als ik wakker wordt en voor ik ga gaan slapen, maar ik wil de verpleging ook niet te veel tot last zijn. Ik heb liever dat ze hun tijd spenderen door voor mijn vriend te zorgen.
dinsdag 19 mei 2015 om 21:53
Plensbui, wat verschrikkelijk zeg..
Wel een goed teken dat hij zelfstandig zijn ogen open kan doen en op dingen lijkt te reageren, toch? Begrijpt hij ook wat je zegt, kan hij bijv. met zijn ogen knipperen op commando? Dat lijken kleine dingen, maar die kunnen toch al best veel zeggen over hoeveel hij nu al kan.
En wat het bellen betreft: je mag altijd bellen naar de IC als je je zorgen maakt, ook al is het midden in de nacht! (dan is het juist vaak heel rustig) En mocht je toch net op een wat drukker moment bellen of dat ze je vriend aan het verzorgen zijn, dan hoor je het vanzelf of staat een van de andere verpleegkundigen je te woord. Niet om aarzelen hoor!
Sterkte, en hou je taai!
Wel een goed teken dat hij zelfstandig zijn ogen open kan doen en op dingen lijkt te reageren, toch? Begrijpt hij ook wat je zegt, kan hij bijv. met zijn ogen knipperen op commando? Dat lijken kleine dingen, maar die kunnen toch al best veel zeggen over hoeveel hij nu al kan.
En wat het bellen betreft: je mag altijd bellen naar de IC als je je zorgen maakt, ook al is het midden in de nacht! (dan is het juist vaak heel rustig) En mocht je toch net op een wat drukker moment bellen of dat ze je vriend aan het verzorgen zijn, dan hoor je het vanzelf of staat een van de andere verpleegkundigen je te woord. Niet om aarzelen hoor!
Sterkte, en hou je taai!
