Relaties
alle pijlers
Hersenbloeding bij vriend
zaterdag 16 mei 2015 om 22:53
Dit is het derde topic in korte tijd die ik open over mijn vriend en tegelijk ook het topic dat ik nooit heb willen openen…
Vorige week vrijdag stond mijn vriend op met hevige hoofdpijn. Hij had wat slecht geslapen en schreef het daaraan toe. Hij ging nog wat op de zetel rusten en dan wat later naar zijn werk proberen gaan. Ik gaf hem een kus en ben zelf gaan werken. Ik heb hem nog een berichtje gestuurd, waar hij niet op antwoordde. Ik dacht dat hij in slaap was gevallen. Op de middag kreeg ik een telefoontje van mijn buurman met de mededeling dat er een ambulance en MUG voor mijn deur stond. Mijn vriend was zo onwel geworden dat hij een ambulance had gebeld.
Ik ben onmiddellijk naar het ziekenhuis gereden. Bij aankomst was mijn vriend niet meer bij bewustzijn. Hij heeft een hersenbloeding gehad op basis van een aneurysma. Mijn jonge, sportieve vriend lag in coma. Hij heeft dezelfde dag nog twee operaties gehad, één om de druk van zijn hersenen te halen en één waarbij een veertje in het aneurysma werd geplaatst om verdere bloeding te voorkomen.
Ik ben 24u bij hem gebleven. Toen ik terug thuis kwam om verse kledij te halen, zag ik pas hoe hard hij had afgezien. De ambulanciers hadden de voordeur achter zich dichtgetrokken en er was sindsdien niemand meer binnen geweest. Hij had overgegeven in de hal waar ze hem gevonden en hij heeft de controle over zijn darmen verloren. Ik heb alles opgepoetst terwijl ik dacht dat het misschien het laatste beeld was dat ik van mijn vriend zou onthouden in ons pas gekochte huis.
De laatste dagen zijn er wat voorzichtig positieve berichten. Zijn hersendruk steeg initieel toen de dokters hem van de sedatie haalden. Dit hebben ze enkele keren moeten proberen. Sinds donderdag hebben ze zijn medicatie wel sterk kunnen verminderen. Hij heeft zijn ogen geopend, maar hij lijkt toch niet echt wakker. Hij reageert op prikkels die de dokters hem geven. Ik zag zijn hartslag versnellen op de monitor toen ik mijn hand op zijn borst legde, alsof hij toch besefte dat ik er was.
Ik heb dit topic geopend om mijn gedachten eens te ordenen. Misschien zijn er hier ook mensen met positieve ervaringsverhalen?
Vorige week vrijdag stond mijn vriend op met hevige hoofdpijn. Hij had wat slecht geslapen en schreef het daaraan toe. Hij ging nog wat op de zetel rusten en dan wat later naar zijn werk proberen gaan. Ik gaf hem een kus en ben zelf gaan werken. Ik heb hem nog een berichtje gestuurd, waar hij niet op antwoordde. Ik dacht dat hij in slaap was gevallen. Op de middag kreeg ik een telefoontje van mijn buurman met de mededeling dat er een ambulance en MUG voor mijn deur stond. Mijn vriend was zo onwel geworden dat hij een ambulance had gebeld.
Ik ben onmiddellijk naar het ziekenhuis gereden. Bij aankomst was mijn vriend niet meer bij bewustzijn. Hij heeft een hersenbloeding gehad op basis van een aneurysma. Mijn jonge, sportieve vriend lag in coma. Hij heeft dezelfde dag nog twee operaties gehad, één om de druk van zijn hersenen te halen en één waarbij een veertje in het aneurysma werd geplaatst om verdere bloeding te voorkomen.
Ik ben 24u bij hem gebleven. Toen ik terug thuis kwam om verse kledij te halen, zag ik pas hoe hard hij had afgezien. De ambulanciers hadden de voordeur achter zich dichtgetrokken en er was sindsdien niemand meer binnen geweest. Hij had overgegeven in de hal waar ze hem gevonden en hij heeft de controle over zijn darmen verloren. Ik heb alles opgepoetst terwijl ik dacht dat het misschien het laatste beeld was dat ik van mijn vriend zou onthouden in ons pas gekochte huis.
De laatste dagen zijn er wat voorzichtig positieve berichten. Zijn hersendruk steeg initieel toen de dokters hem van de sedatie haalden. Dit hebben ze enkele keren moeten proberen. Sinds donderdag hebben ze zijn medicatie wel sterk kunnen verminderen. Hij heeft zijn ogen geopend, maar hij lijkt toch niet echt wakker. Hij reageert op prikkels die de dokters hem geven. Ik zag zijn hartslag versnellen op de monitor toen ik mijn hand op zijn borst legde, alsof hij toch besefte dat ik er was.
Ik heb dit topic geopend om mijn gedachten eens te ordenen. Misschien zijn er hier ook mensen met positieve ervaringsverhalen?
zondag 17 mei 2015 om 00:46
Ach meid, wat een ellende! Wat vreselijk voor jullie beide. Ik heb zelf geen ervaring maar ik ken iemand wiens moeder een SAB had (neem aan dat jouw vriend ook een SAB heeft gehad) en die is volledig hersteld, het enige restverschijnsel is dat ze sneller chagrijnig wordt in drukke gelegenheden.
Daar hoop ik voor jullie uiteraard ook van harte op. Heel veel sterkte hoop dat ik spoedig mag lezen dat het allemaal enorm de goede kant op gaat.
Daar hoop ik voor jullie uiteraard ook van harte op. Heel veel sterkte hoop dat ik spoedig mag lezen dat het allemaal enorm de goede kant op gaat.
zondag 17 mei 2015 om 00:52
To, bij deze een hele dikke knuffel
Mijn moeder heeft het 11 jaar geleden gehad. Ze heeft op het randje gelegen van dood zijn. Zij is ook net op tijd nog afgevoerd met ambulance, dagen in coma gelegen niet wetende hoe nu verder. Godzijdank is ze hersteld. Ze heeft nu nog de dagelijkse nasleep ervan qua vermoeidheid en hele
Zware inspanningen kan ze ook niet meer. Verder heeft ze er geen ernstige lichamelijk letsel aan over gehouden. Ook artsen hadden weinig hoop maar je ziet het kan, geef niet op meid.
wil nog even toevoegen dat mijn moeder tijdens haar ziektebed altijd heel sterk de energie heeft gevoeld van de naaste. Ook aanrakingen enz kon ze vaak gewoon voelen dat vond ze heel prettig toen.
Heel veel sterkte en ik duim voor een spoedig herstel.
Mijn moeder heeft het 11 jaar geleden gehad. Ze heeft op het randje gelegen van dood zijn. Zij is ook net op tijd nog afgevoerd met ambulance, dagen in coma gelegen niet wetende hoe nu verder. Godzijdank is ze hersteld. Ze heeft nu nog de dagelijkse nasleep ervan qua vermoeidheid en hele
Zware inspanningen kan ze ook niet meer. Verder heeft ze er geen ernstige lichamelijk letsel aan over gehouden. Ook artsen hadden weinig hoop maar je ziet het kan, geef niet op meid.
wil nog even toevoegen dat mijn moeder tijdens haar ziektebed altijd heel sterk de energie heeft gevoeld van de naaste. Ook aanrakingen enz kon ze vaak gewoon voelen dat vond ze heel prettig toen.
Heel veel sterkte en ik duim voor een spoedig herstel.
Weet wat je zegt, maar zeg niet alles wat je weet
zondag 17 mei 2015 om 00:58
Wat erg! En wat is hij nog jong!.. maar dat is denk ik ook gelijk zijn geluk voor het herstel. Hij is sportief en fit en sterk. Allemaal punten die gaan helpen met het herstel.
Heel veel sterkte. Ik snap dat je je schuldig voelt, maar zoals iedereen hier al zegt. Echt, je kon dit niet weten... niks hier aan is jouw schuld..
Heel veel sterkte, zorg goed voor jezelf. Eet gezond en probeer wat slaap.te pakken.
Heel veel sterkte. Ik snap dat je je schuldig voelt, maar zoals iedereen hier al zegt. Echt, je kon dit niet weten... niks hier aan is jouw schuld..
Heel veel sterkte, zorg goed voor jezelf. Eet gezond en probeer wat slaap.te pakken.
zondag 17 mei 2015 om 01:07
**Ik heb alleen de OP gelezen en wil op basis hiervan toch even direct reageren**
Ach germ TO, dacht ik toen ik over de toestand van je vriend in je huis las. Dan zie je hoe fragiel en menselijk iemand is. Kan me heel goed voorstellen dat het aangezicht van de situatie in de hal van je nieuwe huis voor je vriend mensonterend en voor jou confronterend kan aanvoelen.
Wat heftig.
Heel veel sterkte toegewenst TO. Zou zie je maar dat het leven niet voor weinigen maar voor zovelen zo oneerlijk kan zijn. Wat vreselijk. Ik ben blij dat je vriend jou heeft en dat hij het niet als bijvoorbeeld alleenstaande man door zijn geestelijk en fysieke situatie heen hoeft te gaan.
Ach germ TO, dacht ik toen ik over de toestand van je vriend in je huis las. Dan zie je hoe fragiel en menselijk iemand is. Kan me heel goed voorstellen dat het aangezicht van de situatie in de hal van je nieuwe huis voor je vriend mensonterend en voor jou confronterend kan aanvoelen.
Wat heftig.
Heel veel sterkte toegewenst TO. Zou zie je maar dat het leven niet voor weinigen maar voor zovelen zo oneerlijk kan zijn. Wat vreselijk. Ik ben blij dat je vriend jou heeft en dat hij het niet als bijvoorbeeld alleenstaande man door zijn geestelijk en fysieke situatie heen hoeft te gaan.
zondag 17 mei 2015 om 01:24
Ik heb het van dichtbij meegemaakt bij een van de beste vrienden van mijn broer. Ook aangeboren, midden 20 ten tijde van de bloeding. Hij is blind aan een oog en heeft een minder goed korte termijn geheugen dan voorheen, maar nu (10 jaar na dato) merk ik er weinig van verder.
Alles hangt af van de plaats van de bloeding, hoe lang het heeft geduurd voor hij in het ziekenhuis was, en wat er nu nog gaat gebeuren. Vriend van mijn broer kreeg nog meerdere bloedingen in de dagen erna.
Heel veel sterkte gewenst voor jullie de komende tijd.
Alles hangt af van de plaats van de bloeding, hoe lang het heeft geduurd voor hij in het ziekenhuis was, en wat er nu nog gaat gebeuren. Vriend van mijn broer kreeg nog meerdere bloedingen in de dagen erna.
Heel veel sterkte gewenst voor jullie de komende tijd.
zondag 17 mei 2015 om 01:53
Zo'n 2 jaar geleden zag ik bij het naar bed gaan dat mijn vriend z'n mond scheef hing, maar toen hij zelf in de spiegel ging kijken zag hij niks en daarna leek zijn gezicht weer normaal. Toen ie de volgende ochtend wakker werd hing heel zijn gezicht scheef. Man, wat kon ik me voor mijn kop slaan dat ik niet adequater had gehandeld, zeker omdat ik in mijn familie bekend ben met hersenbloedingen. Hoewel een hersenbloeding wel de initiële diagnose was, bleek er na 1,5 jaar onzekerheid toch iets anders. Te lang verhaal, maar wel NAH. Ik zal niet ontkennen dat het een zware, heftige periode is geweest, maar nu we 2 jaar verder zijn kan ik zeggen dat ons leven weer op de rit aan het komen is. Zijn korte termijn geheugen is nog slecht, linkerkant functioneert minder, maar er valt mee te leven.
Ik wil je heel veel sterkte wensen de komende periode. Ik weet dat de onzekerheid, niet weten waar je aan toe bent aan je vreet.
Ik wil je heel veel sterkte wensen de komende periode. Ik weet dat de onzekerheid, niet weten waar je aan toe bent aan je vreet.
zondag 17 mei 2015 om 06:48
Vreselijk, ik wens jullie beiden bergen sterkte en kracht,
Het is namelijk zwaar het overkomt in feite jullie allebei, jullie beider leven heeft thans een wending genomen die je nimmer had kunnen voorzien en die puin maakt van al je toekomstplannen/-verwachtingen. Ik weet waarover ik praat, ik werd zelf zo'n 10 jaar geleden getroffen door een herseninfarct ( dat is zeg maar een stap onder hersenbloeding) sindsdien mis ik het gebruik van mijn linkerarm en -been. Desondanks weet ik me meestentijds aardig te redden. Voor mijn lieve vrouw is het ook zeker geen lolletje zij had ook nooit verwacht een gehandicapte partner te hebben en er alleen voor te komen staan v.w.b. vele (vaak simpele alledaagse) dingen ik kan geen boodschappen meer uit de auto naar binnen dragen en ramen wassen op een laddertje is er ook niet meer bij en onze toekomstplannen hebben we moeten herzien of opgeven. Ingrijpend en vervelend maar je past je aan.
Maak jezelf alsjeblieft geen verwijten over iets waar je niets aan kon of had kunnen doen want dat is een heilloze weg. Je zult je energie nog hard nodig hebben voor wat je/jullie te wachten staat.
Sterkte, sterkte nogmaals.
Het is namelijk zwaar het overkomt in feite jullie allebei, jullie beider leven heeft thans een wending genomen die je nimmer had kunnen voorzien en die puin maakt van al je toekomstplannen/-verwachtingen. Ik weet waarover ik praat, ik werd zelf zo'n 10 jaar geleden getroffen door een herseninfarct ( dat is zeg maar een stap onder hersenbloeding) sindsdien mis ik het gebruik van mijn linkerarm en -been. Desondanks weet ik me meestentijds aardig te redden. Voor mijn lieve vrouw is het ook zeker geen lolletje zij had ook nooit verwacht een gehandicapte partner te hebben en er alleen voor te komen staan v.w.b. vele (vaak simpele alledaagse) dingen ik kan geen boodschappen meer uit de auto naar binnen dragen en ramen wassen op een laddertje is er ook niet meer bij en onze toekomstplannen hebben we moeten herzien of opgeven. Ingrijpend en vervelend maar je past je aan.
Maak jezelf alsjeblieft geen verwijten over iets waar je niets aan kon of had kunnen doen want dat is een heilloze weg. Je zult je energie nog hard nodig hebben voor wat je/jullie te wachten staat.
Sterkte, sterkte nogmaals.
Engineering measurements are always in the wrong units, such as furlongs per fortnight.
zondag 17 mei 2015 om 07:38
quote:bitxor schreef op 17 mei 2015 @ 06:48:
, ik werd zelf zo'n 10 jaar geleden getroffen door een herseninfarct ( dat is zeg maar een stap onder hersenbloeding)
.
Dat is niet waar. Een infarct of bloeding zijn 2 verschillende dingen. Bij een bloeding scheurt het bloedvat en bij een
infarct is er een prop wat het vat afsluit. Het een is niet erger dan het ander dus niet 'een stap onder of boven het andere'.
Voor beiden geldt hoe sneller behandeling hoe meer kans op herstel. Ook de plek waar in het hoofd is van belang.
Mijn broertje was 22 jaar toen hij een hersenbloeding kreeg. Lang geleden, en op dat moment lagen er nog 4 22-jarigen met een hersenbloeding op zijn kamer. Dat was echt bizar, de hele kamer vol met jonge mensen.
Hetzelfde verhaal eigenlijk, hoofdpijn en hij voelde iets knappen in zijn hoofd. Daarna heftig overgeven, coma, ambulance gebeld en in het ziekenhuis geopereerd. Doordat hij zo jong was heeft hij er weinig aan overgehouden.
Soms beetje korte termijn geheugenverlies maar niet ernstig.
het is nu 28 jaar later en het is gelukkig niet meer voorgekomen, ook dankzij die operatie.
Lijkt mij dat ze inmiddels nog kundiger zijn geworden dus laten we hoop houden voor jouw vriend dat
hij er weer helemaal bovenop komt. Heel veel sterkte
, ik werd zelf zo'n 10 jaar geleden getroffen door een herseninfarct ( dat is zeg maar een stap onder hersenbloeding)
.
Dat is niet waar. Een infarct of bloeding zijn 2 verschillende dingen. Bij een bloeding scheurt het bloedvat en bij een
infarct is er een prop wat het vat afsluit. Het een is niet erger dan het ander dus niet 'een stap onder of boven het andere'.
Voor beiden geldt hoe sneller behandeling hoe meer kans op herstel. Ook de plek waar in het hoofd is van belang.
Mijn broertje was 22 jaar toen hij een hersenbloeding kreeg. Lang geleden, en op dat moment lagen er nog 4 22-jarigen met een hersenbloeding op zijn kamer. Dat was echt bizar, de hele kamer vol met jonge mensen.
Hetzelfde verhaal eigenlijk, hoofdpijn en hij voelde iets knappen in zijn hoofd. Daarna heftig overgeven, coma, ambulance gebeld en in het ziekenhuis geopereerd. Doordat hij zo jong was heeft hij er weinig aan overgehouden.
Soms beetje korte termijn geheugenverlies maar niet ernstig.
het is nu 28 jaar later en het is gelukkig niet meer voorgekomen, ook dankzij die operatie.
Lijkt mij dat ze inmiddels nog kundiger zijn geworden dus laten we hoop houden voor jouw vriend dat
hij er weer helemaal bovenop komt. Heel veel sterkte
zondag 17 mei 2015 om 08:06
Lieve Plensbui,
Allereerst heeeel erg veel sterkte voor jou, je vriend en jullie familie en vrienden! Maar je moet je ECHT niet schuldig voelen! Je wist het niet, voor zover jij (en je vriend) wisten had hij gewoon hoofdpijn zoals iedereen dat wel een heeft! Ik snap het als je je heel erg machteloos voelt, maar hier kan jij echt niks aan doen!
Allereerst heeeel erg veel sterkte voor jou, je vriend en jullie familie en vrienden! Maar je moet je ECHT niet schuldig voelen! Je wist het niet, voor zover jij (en je vriend) wisten had hij gewoon hoofdpijn zoals iedereen dat wel een heeft! Ik snap het als je je heel erg machteloos voelt, maar hier kan jij echt niks aan doen!
zondag 17 mei 2015 om 08:34
quote:bitxor schreef op 17 mei 2015 @ 06:48:
Vreselijk, ik wens jullie beiden bergen sterkte en kracht,
Het is namelijk zwaar het overkomt in feite jullie allebei, jullie beider leven heeft thans een wending genomen die je nimmer had kunnen voorzien en die puin maakt van al je toekomstplannen/-verwachtingen. Ik weet waarover ik praat, ik werd zelf zo'n 10 jaar geleden getroffen door een herseninfarct ( dat is zeg maar een stap onder hersenbloeding) sindsdien mis ik het gebruik van mijn linkerarm en -been. Desondanks weet ik me meestentijds aardig te redden. Voor mijn lieve vrouw is het ook zeker geen lolletje zij had ook nooit verwacht een gehandicapte partner te hebben en er alleen voor te komen staan v.w.b. vele (vaak simpele alledaagse) dingen ik kan geen boodschappen meer uit de auto naar binnen dragen en ramen wassen op een laddertje is er ook niet meer bij en onze toekomstplannen hebben we moeten herzien of opgeven. Ingrijpend en vervelend maar je past je aan.
Maak jezelf alsjeblieft geen verwijten over iets waar je niets aan kon of had kunnen doen want dat is een heilloze weg. Je zult je energie nog hard nodig hebben voor wat je/jullie te wachten staat.
Sterkte, sterkte nogmaals.
Dat klopt niet. Een infarct Is een afgesloten vat, een bloeding een geknapt vat. De milde versie van een infarct is een TIA.
De restverschijnselen bij een infarct zijn meestal ernstiger dan bij een SAB. Bij een infarct treedt er snel wat we noemen 'ischemie' op: een deel van de hersenen krijgt geen zuurstof en sterft daardoor af. Die delen herstellen nooit meer. Bovendien zijn mensen meestal ouder als ze een infarct krijgen dan als ze een SAB krijgen, waardoor herstel ook minder voorspoedig is.
Cerebrale ischemie komt ook bij SAB voor, maar daar zijn ze tegenwoordig op bedacht en kunnen ze dan vaak - zeker bij jonge patiënten - nog op ingrijpen omdat de patiënt al in het ziekenhuis ligt. Bij een hartinfarct is de schade al geleden.
Als ik me goed herinner van college dan
Maakt het niet minder naar voor jullie uiteraard.
Vreselijk, ik wens jullie beiden bergen sterkte en kracht,
Het is namelijk zwaar het overkomt in feite jullie allebei, jullie beider leven heeft thans een wending genomen die je nimmer had kunnen voorzien en die puin maakt van al je toekomstplannen/-verwachtingen. Ik weet waarover ik praat, ik werd zelf zo'n 10 jaar geleden getroffen door een herseninfarct ( dat is zeg maar een stap onder hersenbloeding) sindsdien mis ik het gebruik van mijn linkerarm en -been. Desondanks weet ik me meestentijds aardig te redden. Voor mijn lieve vrouw is het ook zeker geen lolletje zij had ook nooit verwacht een gehandicapte partner te hebben en er alleen voor te komen staan v.w.b. vele (vaak simpele alledaagse) dingen ik kan geen boodschappen meer uit de auto naar binnen dragen en ramen wassen op een laddertje is er ook niet meer bij en onze toekomstplannen hebben we moeten herzien of opgeven. Ingrijpend en vervelend maar je past je aan.
Maak jezelf alsjeblieft geen verwijten over iets waar je niets aan kon of had kunnen doen want dat is een heilloze weg. Je zult je energie nog hard nodig hebben voor wat je/jullie te wachten staat.
Sterkte, sterkte nogmaals.
Dat klopt niet. Een infarct Is een afgesloten vat, een bloeding een geknapt vat. De milde versie van een infarct is een TIA.
De restverschijnselen bij een infarct zijn meestal ernstiger dan bij een SAB. Bij een infarct treedt er snel wat we noemen 'ischemie' op: een deel van de hersenen krijgt geen zuurstof en sterft daardoor af. Die delen herstellen nooit meer. Bovendien zijn mensen meestal ouder als ze een infarct krijgen dan als ze een SAB krijgen, waardoor herstel ook minder voorspoedig is.
Cerebrale ischemie komt ook bij SAB voor, maar daar zijn ze tegenwoordig op bedacht en kunnen ze dan vaak - zeker bij jonge patiënten - nog op ingrijpen omdat de patiënt al in het ziekenhuis ligt. Bij een hartinfarct is de schade al geleden.
Als ik me goed herinner van college dan
Maakt het niet minder naar voor jullie uiteraard.
zondag 17 mei 2015 om 08:36
quote:salinarosseno schreef op 17 mei 2015 @ 07:38:
[...]
Hetzelfde verhaal eigenlijk, hoofdpijn en hij voelde iets knappen in zijn hoofd.
Dit lezende , heb een elftal engeltjes op mijn schouders gehad.
In een stressvolle periode , al dagen koppijn en plotseling voelde/hoorde ik een plok in mijn hoofd.
Waarna de koppijn nog erger werd maar voor de rest had ik geen andere gevolgen.
TS veel sterkte in deze stressvolle periode
[...]
Hetzelfde verhaal eigenlijk, hoofdpijn en hij voelde iets knappen in zijn hoofd.
Dit lezende , heb een elftal engeltjes op mijn schouders gehad.
In een stressvolle periode , al dagen koppijn en plotseling voelde/hoorde ik een plok in mijn hoofd.
Waarna de koppijn nog erger werd maar voor de rest had ik geen andere gevolgen.
TS veel sterkte in deze stressvolle periode
wie de toekomst als tegenwind ervaart, loopt in de verkeerde richting.
zondag 17 mei 2015 om 08:37
Wat een draaikolk kom je nu in. Schuldig voelen mág hoor, maar het heeft weinig zin. Je bent niet de oorzaak, het is geen gevolg van jouw gedrag, het komt door dat aneurysma die net zo goed na een stevig potje voetballen had kunnen knappen. Daar heb jij niets mee te maken gehad. Echt niet.
Één tip van mij: zorg de komende tijd óók heel goed voor jezelf. Jullie gaan een pittige periode tegemoet, je gaat al je energie nodig hebben. Ga op tijd naar bed, eet voldoende (ook als je geen trek hebt), genoeg groente en fruit, je kent het. Hij gaat je nodig hebben, maar je hebt jezelf ook nodig. Praat over wat je nu voelt, meemaakt, waar je verdriet van hebt, met je moeder, vader, iemand die dicht bij je staat en die je kan helpen. Vergeet jezelf dus niet (*bemoedermodus uit*).
Heel veel sterkte!
Één tip van mij: zorg de komende tijd óók heel goed voor jezelf. Jullie gaan een pittige periode tegemoet, je gaat al je energie nodig hebben. Ga op tijd naar bed, eet voldoende (ook als je geen trek hebt), genoeg groente en fruit, je kent het. Hij gaat je nodig hebben, maar je hebt jezelf ook nodig. Praat over wat je nu voelt, meemaakt, waar je verdriet van hebt, met je moeder, vader, iemand die dicht bij je staat en die je kan helpen. Vergeet jezelf dus niet (*bemoedermodus uit*).
Heel veel sterkte!
zondag 17 mei 2015 om 08:38
Bedankt voor alle reacties en alle ervaringsverhalen.
Inderdaad het valt moeilijk te voorspellen hoe hij hieruit komt. Hij heeft ook een SAB links met doorbraak naar de ventrikels, zei de specialist erbij. Ik had geen idee wat dit betekende, maar blijkbaar is dit niet goed. Zijn hersendruk bleef stijgen (was 45, maar mag max 20 zijn) ondanks de drain dat ze de eerste dag hebben geplaatst. Ook die druk kan ook voor hersenbeschadiging zorgen, waardoor de letsels niet te voorspellen zijn. Ze hebben dus nog een tweede drain moeten plaatsen. Gelukkig lijkt dit nu stabiel te blijven. Ik heb net even gebeld naar het ziekenhuis en daar zeiden ze dat hij een goede nacht had gehad en alles nog hetzelfde is, wat momenteel erg goed nieuws is. Ik ga straks tijdens de bezoekuren naar hem toe.
Ik ben echt dankbaar dat hij zelf de hulpdiensten heeft gebeld. Daardoor weet ik dat de pijn verschrikkelijk moet geweest zijn, want mijn vriend vraagt altijd pas erg laat om hulp. Toen de ambulance ter plaatse was, deed hij niet meer open. Hij is dus het bewustzijn verloren in de tien minuten tussen het verwittigen van de hulpdiensten en dat ze ter plaatse waren. Als ik denk wat er gebeurd zou kunnen zijn als hij nog even had gewacht met bellen... Ze hebben hem ter plaatse moeten reanimeren. De hartstilstand zou kunnen wijzen op beschadiging aan zijn hersenstam. Toen ik in het ziekenhuis aankwam stond er een groot toestel op zijn borst die hem verder machinaal hartmassage gaf.
Maar goed het heeft niet veel zin om daar nog aan te denken. Gelukkig heb ik goede collega's die mij de tijd gunnen om bij hem in het ziekenhuis te zijn. Ik kan ook goed praten met mijn schoonvader. Mijn buurman helpt mij ook met de praktische zaken, zoals naar de winkel gaan. Ik kan relatief goed slapen. Het duurt soms wat lang voor ik inslaap, maar ik kom meestal niet meer wakker, dus dat is al goed.
Sorry voor mijn warrig verhaal.
Inderdaad het valt moeilijk te voorspellen hoe hij hieruit komt. Hij heeft ook een SAB links met doorbraak naar de ventrikels, zei de specialist erbij. Ik had geen idee wat dit betekende, maar blijkbaar is dit niet goed. Zijn hersendruk bleef stijgen (was 45, maar mag max 20 zijn) ondanks de drain dat ze de eerste dag hebben geplaatst. Ook die druk kan ook voor hersenbeschadiging zorgen, waardoor de letsels niet te voorspellen zijn. Ze hebben dus nog een tweede drain moeten plaatsen. Gelukkig lijkt dit nu stabiel te blijven. Ik heb net even gebeld naar het ziekenhuis en daar zeiden ze dat hij een goede nacht had gehad en alles nog hetzelfde is, wat momenteel erg goed nieuws is. Ik ga straks tijdens de bezoekuren naar hem toe.
Ik ben echt dankbaar dat hij zelf de hulpdiensten heeft gebeld. Daardoor weet ik dat de pijn verschrikkelijk moet geweest zijn, want mijn vriend vraagt altijd pas erg laat om hulp. Toen de ambulance ter plaatse was, deed hij niet meer open. Hij is dus het bewustzijn verloren in de tien minuten tussen het verwittigen van de hulpdiensten en dat ze ter plaatse waren. Als ik denk wat er gebeurd zou kunnen zijn als hij nog even had gewacht met bellen... Ze hebben hem ter plaatse moeten reanimeren. De hartstilstand zou kunnen wijzen op beschadiging aan zijn hersenstam. Toen ik in het ziekenhuis aankwam stond er een groot toestel op zijn borst die hem verder machinaal hartmassage gaf.
Maar goed het heeft niet veel zin om daar nog aan te denken. Gelukkig heb ik goede collega's die mij de tijd gunnen om bij hem in het ziekenhuis te zijn. Ik kan ook goed praten met mijn schoonvader. Mijn buurman helpt mij ook met de praktische zaken, zoals naar de winkel gaan. Ik kan relatief goed slapen. Het duurt soms wat lang voor ik inslaap, maar ik kom meestal niet meer wakker, dus dat is al goed.
Sorry voor mijn warrig verhaal.
