Relaties
alle pijlers
het hij wil niet ik wil wel trouwendilemma..
donderdag 26 november 2009 om 12:25
hai dames, misschien is hier al een topic van geweest,ik weet eigenlijk niet zo goed hoe ik dat kan zien...(behalve alles na gaan scrollen) maar misschien dat jullie mij toch willen helpen.
Mijn vriend en ik zijn 2 jaar samen, we hebben het eerste jaar een lastig jaar gehad. We houden veel van elkaar en zijn gek op elkaar, maar mijn vriend heeft bindingsangst en ik verlatingsangst...en zoals je wel kan raden kan dat best botsen!
We zijn hiervoor in therapie geweest en sinds een jaar gaat het heel goed, we wonen zelfs een half jaar samen wat voor hem al heel wat is.
Nu zijn we allebei richting de 30 en ben ik langzaam over de toekomst begonnen...''hoe zie je dat voor je?'' om een lang verhaal kort te maken, hij wil wel een kind met me, maar absoluut niet trouwen!
Een kind samen is natuurlijk heel mooi en dat wil ik ook heel graag,maar ik wil ook graag trouwen! Waarom? Omdat ik het heel speciaal vind dat er iemand is die helemaal voor mij kiest!
Dat doet hij natuurlijk ook door bij me te zijn en kinderen met me te willen,maar toch...het geeft me wel een rot gevoel.
nu weet ik dat zijn bindingsangst de reden is, het is al een stuk minder,maar trouwen gaat hem echt te ver..hij word helemaal a-releaxed van het idee zich zo nadrukkelijk en officieel aan iemand te binden..Hij laat de liefde tussen ons liever gedijen door te keizen voor het fijne samen zijn als stel en een toekomstige liefdesbaby.
wat denken jullie, moet ik me over het trouwenidee heen zetten?
Hoe zit dat bij julie?
Is dat echt heel belangrijk als je dat graag wilt in je leven? Of telt de dagelijkse liefde meer en moet ik dit gaan accepteren..
Alvast mijn dank:)
liefs,mincho
Mijn vriend en ik zijn 2 jaar samen, we hebben het eerste jaar een lastig jaar gehad. We houden veel van elkaar en zijn gek op elkaar, maar mijn vriend heeft bindingsangst en ik verlatingsangst...en zoals je wel kan raden kan dat best botsen!
We zijn hiervoor in therapie geweest en sinds een jaar gaat het heel goed, we wonen zelfs een half jaar samen wat voor hem al heel wat is.
Nu zijn we allebei richting de 30 en ben ik langzaam over de toekomst begonnen...''hoe zie je dat voor je?'' om een lang verhaal kort te maken, hij wil wel een kind met me, maar absoluut niet trouwen!
Een kind samen is natuurlijk heel mooi en dat wil ik ook heel graag,maar ik wil ook graag trouwen! Waarom? Omdat ik het heel speciaal vind dat er iemand is die helemaal voor mij kiest!
Dat doet hij natuurlijk ook door bij me te zijn en kinderen met me te willen,maar toch...het geeft me wel een rot gevoel.
nu weet ik dat zijn bindingsangst de reden is, het is al een stuk minder,maar trouwen gaat hem echt te ver..hij word helemaal a-releaxed van het idee zich zo nadrukkelijk en officieel aan iemand te binden..Hij laat de liefde tussen ons liever gedijen door te keizen voor het fijne samen zijn als stel en een toekomstige liefdesbaby.
wat denken jullie, moet ik me over het trouwenidee heen zetten?
Hoe zit dat bij julie?
Is dat echt heel belangrijk als je dat graag wilt in je leven? Of telt de dagelijkse liefde meer en moet ik dit gaan accepteren..
Alvast mijn dank:)
liefs,mincho
donderdag 26 november 2009 om 13:54
gelukkig willen vriendlief en ik allebei niet trouwen...en als we wel trouwen, is het puur om de rompslomp te voorkomen met het tekenen van papieren voor ons toekomstige kindje(s)...In deze tijd dat er zoveel gescheiden wordt....zegt een huwelijk mij niet meer zoveel...beide zussen van vriend zijn gescheiden, mijn ouders zijn gescheiden...enige gelukige koppel is mijn broer...die ook niet getrouwd is....
trouwen zou mij alleen iets zeggen als het écht 'tot de dood ons scheidt' zou betekenen...maar de eerste de beste irritatie/verliefdheid/probleempjes zijn vaak al reden genoeg om er een punt achter te zetten...
hou gewoon lekker een 'wij zijn gelukkig' feest als je zo graag een feest wil houden! Of een 'wij zijn 5 jaar samen' feest...
dan kun je ook met alle belangrijke mensen om je heen delen dat je gelukkig bent!
trouwen zou mij alleen iets zeggen als het écht 'tot de dood ons scheidt' zou betekenen...maar de eerste de beste irritatie/verliefdheid/probleempjes zijn vaak al reden genoeg om er een punt achter te zetten...
hou gewoon lekker een 'wij zijn gelukkig' feest als je zo graag een feest wil houden! Of een 'wij zijn 5 jaar samen' feest...
dan kun je ook met alle belangrijke mensen om je heen delen dat je gelukkig bent!
donderdag 26 november 2009 om 13:58
donderdag 26 november 2009 om 14:01
quote:lolapaloeza schreef op 26 november 2009 @ 13:45:
[...]
Je begrijpt hopelijk dat de realiteit andersom is. Degene met wie je het kind krijgt zie je je hele leven nog, degene met wie je trouwt is uit beeld op het moment dat je uit elkaar gaat.
Ik wil mijn hele leven delen met mijn man maar ik ga absoluut niet met hem trouwen. Dat ligt niet aan hem, dat heeft te maken met het trouwen zelf.dat begrijp ik....dat is rationeel bekeken helemaal juist...het is denk ik toch iets tussen de oren, dat van dat aanzoek, de bevestiging...is meer op gevoelsbasis. Maar goed het is wel even weer verfrissend voor mij dat zo (zoals jij dat beschrijft) te zien!
[...]
Je begrijpt hopelijk dat de realiteit andersom is. Degene met wie je het kind krijgt zie je je hele leven nog, degene met wie je trouwt is uit beeld op het moment dat je uit elkaar gaat.
Ik wil mijn hele leven delen met mijn man maar ik ga absoluut niet met hem trouwen. Dat ligt niet aan hem, dat heeft te maken met het trouwen zelf.dat begrijp ik....dat is rationeel bekeken helemaal juist...het is denk ik toch iets tussen de oren, dat van dat aanzoek, de bevestiging...is meer op gevoelsbasis. Maar goed het is wel even weer verfrissend voor mij dat zo (zoals jij dat beschrijft) te zien!
donderdag 26 november 2009 om 14:12
donderdag 26 november 2009 om 14:32
Ik denk dat het idd bij jouw een gevoel is, meer een gedachtefout zelfs, dat trouwen meer zegt ,ik wil mijn leven met je delen, dan een kind samen hebben.
Ik ben zelf wel al eerder getrouwd geweest, en dus ook gescheiden.
Voor mij hangt daar niet meer dat ideaalbeeld aan dat je 100 procent kiest voor iemand je hele leven.
Zo "makkelijk" als dat weer van tafel geveegd kan worden als het je niet meer zint.
Nu hadden wij ook kinderen,dus het ging niet makkelijk,maar het getrouwde deel wel.
Samen kinderen willen, die keuze is vele malen zwaarder.
Ik ben zelf wel al eerder getrouwd geweest, en dus ook gescheiden.
Voor mij hangt daar niet meer dat ideaalbeeld aan dat je 100 procent kiest voor iemand je hele leven.
Zo "makkelijk" als dat weer van tafel geveegd kan worden als het je niet meer zint.
Nu hadden wij ook kinderen,dus het ging niet makkelijk,maar het getrouwde deel wel.
Samen kinderen willen, die keuze is vele malen zwaarder.
donderdag 26 november 2009 om 14:35
Tja, het kan natuurlijk zijn dat je vriend gewoon niks met trouwen heeft. Ik vind na twee jaar willen trouwen erg snel gaan.
Goed, sommige mensen trouwen na twee maanden en zijn nog steeds gelukkig, kan ook. Je vriend heeft daar alleen niet hetzelfde gevoel bij. Jullie wonen ook al samen. Waarom moet het allemaal zo snel? Waarom is die bevestiging zo belangrijk voor je of heb je gewoon een ideaalbeeld voor je?
Ik heb meer dan 5 jaar een relatie. Trouwen heeft voor mij geen toegevoegde waarde, ook zonder trouwen kiezen we helemaal voor elkaar. Wat we wel doen, is het elk jaar met elkaar vieren. Wat we ook hebben gedaan (na zo'n anderhalf jaar geloof ik), is een ringetje voor elkaar gekocht.
Als ik het bovenstaande zo lees, kiest je vriend duidelijk voor je. Hij gaat samen met je in therapie, wil een kind met je en dat terwijl hij bindingsangst heeft. Waarom geef je het gewoon niet de tijd, geniet nu, laat het rusten.
Goed, sommige mensen trouwen na twee maanden en zijn nog steeds gelukkig, kan ook. Je vriend heeft daar alleen niet hetzelfde gevoel bij. Jullie wonen ook al samen. Waarom moet het allemaal zo snel? Waarom is die bevestiging zo belangrijk voor je of heb je gewoon een ideaalbeeld voor je?
Ik heb meer dan 5 jaar een relatie. Trouwen heeft voor mij geen toegevoegde waarde, ook zonder trouwen kiezen we helemaal voor elkaar. Wat we wel doen, is het elk jaar met elkaar vieren. Wat we ook hebben gedaan (na zo'n anderhalf jaar geloof ik), is een ringetje voor elkaar gekocht.
Als ik het bovenstaande zo lees, kiest je vriend duidelijk voor je. Hij gaat samen met je in therapie, wil een kind met je en dat terwijl hij bindingsangst heeft. Waarom geef je het gewoon niet de tijd, geniet nu, laat het rusten.
donderdag 26 november 2009 om 14:39
Je woont net een half jaar samen en je wil trouwen. Tssss, hou daar toch lekker over op. Dat trouwen geeft toch geen enkele meerwaarde? Je vriend zegt nu toch ook weleens dat íe van je houdt, dat je speciaal bent, dat íe hoopt dat je altijd bij hem blijft, dat íe kinderen met je wil? Hoe belangrijk is het dan dat íe dat voor de buitenwereld nog een keer bevestigd? Jullie weten toch dat het goed zit samen?
donderdag 26 november 2009 om 14:45
Ze zouden op een trouwboekje een waarschuwings sticker moeten plakken, net als op een pakje sigaretten.
"Pas Op ! Het huwelijk kan ernstige schade toebrengen aan uw levensgeluk, uw gezondheid en uw financiële situatie"
Zoiets
Mensen hebben geen idee. Vooral mannen niet.
(het moge duidelijk zijn: deze ezel stoot zich niet nogmaals aan de zelfde steen )
"Pas Op ! Het huwelijk kan ernstige schade toebrengen aan uw levensgeluk, uw gezondheid en uw financiële situatie"
Zoiets
Mensen hebben geen idee. Vooral mannen niet.
(het moge duidelijk zijn: deze ezel stoot zich niet nogmaals aan de zelfde steen )
Polygamie = intensieve vrouwhouderij
donderdag 26 november 2009 om 14:53
quote:Rosy76 schreef op 26 november 2009 @ 14:35:
Tja, het kan natuurlijk zijn dat je vriend gewoon niks met trouwen heeft. Ik vind na twee jaar willen trouwen erg snel gaan.
Goed, sommige mensen trouwen na twee maanden en zijn nog steeds gelukkig, kan ook. Je vriend heeft daar alleen niet hetzelfde gevoel bij. Jullie wonen ook al samen. Waarom moet het allemaal zo snel? Waarom is die bevestiging zo belangrijk voor je of heb je gewoon een ideaalbeeld voor je?
Ik heb meer dan 5 jaar een relatie. Trouwen heeft voor mij geen toegevoegde waarde, ook zonder trouwen kiezen we helemaal voor elkaar. Wat we wel doen, is het elk jaar met elkaar vieren. Wat we ook hebben gedaan (na zo'n anderhalf jaar geloof ik), is een ringetje voor elkaar gekocht.
Als ik het bovenstaande zo lees, kiest je vriend duidelijk voor je. Hij gaat samen met je in therapie, wil een kind met je en dat terwijl hij bindingsangst heeft. Waarom geef je het gewoon niet de tijd, geniet nu, laat het rusten.
Ik wil ook niet nu persee nu trouwen hoor, ik bracht dat op na twee jaar om te kijken hoe we beiden tegen de toekomst aan kijken, dat lijkt me wel zo zinvol:) dat dat dan niet heltzelfde is kan natuurlijk, maar ik prijs me wel gelukkig met wat we hebben en wat er eventueel komen gaat in de toekomst (een kind)..
en die gevoelens van mij bij het trouwen zijn het waard om eens nader te onderzoeken vandaar mijn oproep.
Tja, het kan natuurlijk zijn dat je vriend gewoon niks met trouwen heeft. Ik vind na twee jaar willen trouwen erg snel gaan.
Goed, sommige mensen trouwen na twee maanden en zijn nog steeds gelukkig, kan ook. Je vriend heeft daar alleen niet hetzelfde gevoel bij. Jullie wonen ook al samen. Waarom moet het allemaal zo snel? Waarom is die bevestiging zo belangrijk voor je of heb je gewoon een ideaalbeeld voor je?
Ik heb meer dan 5 jaar een relatie. Trouwen heeft voor mij geen toegevoegde waarde, ook zonder trouwen kiezen we helemaal voor elkaar. Wat we wel doen, is het elk jaar met elkaar vieren. Wat we ook hebben gedaan (na zo'n anderhalf jaar geloof ik), is een ringetje voor elkaar gekocht.
Als ik het bovenstaande zo lees, kiest je vriend duidelijk voor je. Hij gaat samen met je in therapie, wil een kind met je en dat terwijl hij bindingsangst heeft. Waarom geef je het gewoon niet de tijd, geniet nu, laat het rusten.
Ik wil ook niet nu persee nu trouwen hoor, ik bracht dat op na twee jaar om te kijken hoe we beiden tegen de toekomst aan kijken, dat lijkt me wel zo zinvol:) dat dat dan niet heltzelfde is kan natuurlijk, maar ik prijs me wel gelukkig met wat we hebben en wat er eventueel komen gaat in de toekomst (een kind)..
en die gevoelens van mij bij het trouwen zijn het waard om eens nader te onderzoeken vandaar mijn oproep.
donderdag 26 november 2009 om 14:57
Ik zou d'r echt geen punt van maken. Zo belangrijk is het echt niet hoor. Bij ons was het andersom. Was hij degene die erg graag wilde trouwen. Mij maakte het geen biet uit. Het enige voordeel dat je ervan hebt is dat je voor je kind gelijk alles hebt geregeld, maar dat kan ook anders tenslotte. En als je hem niet je vriend wilt blijven noemen, dan noem je hem toch gewoon je man? D'r is geen wet die dat verbiedt 
donderdag 26 november 2009 om 15:00
quote:Hellothere schreef op 26 november 2009 @ 12:57:
vind het woord liefdesbaby overigens ook een beetje "eng" klinken.
Ik vind het ook een verschrikkelijke term mja alle grote sterren krijgen ze ten slotte ook, waarom wij dan niet?
Bij ons is het omgekeerd, mijn vriend wil wel trouwen en ik absoluut niet. Gelukkig is het bij hem niet zo dat hij perse wil trouwen.
vind het woord liefdesbaby overigens ook een beetje "eng" klinken.
Ik vind het ook een verschrikkelijke term mja alle grote sterren krijgen ze ten slotte ook, waarom wij dan niet?
Bij ons is het omgekeerd, mijn vriend wil wel trouwen en ik absoluut niet. Gelukkig is het bij hem niet zo dat hij perse wil trouwen.
donderdag 26 november 2009 om 15:03
Hmmm ook mijn vent wil (eigenlijk) niet meer trouwen, allebei zijn we al eerder getrouwd geweest.
Voor mij is de reden van trouwen geweest dat ik zwanger was op jonge leeftijd en het goed wilde regelen voor mijn kindje, en adminstratieve rompslomp ivm erfenis..
Voor hem had het een administratieve reden.
De reden dat ik graag zou willen trouwen (ditmaal huwelijkse voorwaarden!) is omdat ik wil trouwen om de liefde en niet om het "moeten".
Hoe zoet het misschien ook klinkt: ik wil graag ten huwelijk gevraagd worden, en inderdaad alles wat erbij hoort.
De eerste keer toen ik ging trouwen zat hij op de bank en zei: zullen we maar gewoon trouwen voor al het praktische?
Van mijn vent hoeft het allemaal niet zo, maar hij snapt wel waarom ik het graag zou willen(dus ik blijf hoop koesteren).
Ergens verwacht ik van hem dat hij zomaar spontaan eerdaags voor me op zijn knieeen valt, dat zou typisch iets voor hem zijn.
Ik hou niet minder van hem omdat we niet getrouwd zijn, en ik zou er dus ook nooit om gaan zeuren.
Ach, het is gewoon een al oude meisjesdroom van me...mooie witte rozen...mooie jurk...een superromatisch feest met openingsdans(die openingsdans gaat 'm ook niet worden, hij haat dansen ), taart aansnijden...de kaartjes versturen en andere voorpret.
Zoals een leuke vrijgezelle dag, mijn ex had dat toendertijd wel, bij mij waren ze het vergeten .
Eigenlijk wil ik gewoon wat ik gemist heb, in mijn ogen dan.
Ach wie weet.....ooit, en tot die tijd droom ik er maar over...
XX
LLB
Voor mij is de reden van trouwen geweest dat ik zwanger was op jonge leeftijd en het goed wilde regelen voor mijn kindje, en adminstratieve rompslomp ivm erfenis..
Voor hem had het een administratieve reden.
De reden dat ik graag zou willen trouwen (ditmaal huwelijkse voorwaarden!) is omdat ik wil trouwen om de liefde en niet om het "moeten".
Hoe zoet het misschien ook klinkt: ik wil graag ten huwelijk gevraagd worden, en inderdaad alles wat erbij hoort.
De eerste keer toen ik ging trouwen zat hij op de bank en zei: zullen we maar gewoon trouwen voor al het praktische?
Van mijn vent hoeft het allemaal niet zo, maar hij snapt wel waarom ik het graag zou willen(dus ik blijf hoop koesteren).
Ergens verwacht ik van hem dat hij zomaar spontaan eerdaags voor me op zijn knieeen valt, dat zou typisch iets voor hem zijn.
Ik hou niet minder van hem omdat we niet getrouwd zijn, en ik zou er dus ook nooit om gaan zeuren.
Ach, het is gewoon een al oude meisjesdroom van me...mooie witte rozen...mooie jurk...een superromatisch feest met openingsdans(die openingsdans gaat 'm ook niet worden, hij haat dansen ), taart aansnijden...de kaartjes versturen en andere voorpret.
Zoals een leuke vrijgezelle dag, mijn ex had dat toendertijd wel, bij mij waren ze het vergeten .
Eigenlijk wil ik gewoon wat ik gemist heb, in mijn ogen dan.
Ach wie weet.....ooit, en tot die tijd droom ik er maar over...
XX
LLB
donderdag 26 november 2009 om 15:04
De een zegt ja en de ander nee...waarom krijgt altijd degene die nee zegt zijn zin?
Vind ik altijd zo moeilijk.
Sterkte, tips heb ik niet.
PS Wij hebben besloten (ik vond het erg leuk en hij vond het wel prima voor het geval er ooit kinderen zouden komen en hij wilde graag bij mij zijn en ik wilde niet samenwonen) na een half jaar om te gaan trouwen (heeft wel nog een jaartje geduurd daarna). We woonden niet samen, woonden nog allebei thuis en zijn inmiddels 14 jaar verder.
Vind ik altijd zo moeilijk.
Sterkte, tips heb ik niet.
PS Wij hebben besloten (ik vond het erg leuk en hij vond het wel prima voor het geval er ooit kinderen zouden komen en hij wilde graag bij mij zijn en ik wilde niet samenwonen) na een half jaar om te gaan trouwen (heeft wel nog een jaartje geduurd daarna). We woonden niet samen, woonden nog allebei thuis en zijn inmiddels 14 jaar verder.
donderdag 26 november 2009 om 15:05
Oh, maar ik snap wel dat je het erover wil hebben op het forum maar ik zit aan de andere kant en begrijp de meerwaarde van trouwen niet zo. Daarom stel ik je ook de vragen vanuit mijn perspectief.
Misschien vind je vriend het gewoon wat eng om zo ver in de toekomst te kijken. Mijn vriend heeft dat namelijk ook. Door verschillende redenen leeft hij erg in het nu (in het verleden ongeluk gehad, uitgeschakeld geweest, slecht geheugen).
Voorheen keek ik veel meer naar de toekomst en op wat er allemaal gaat komen. In mijn geval niet trouwen maar samenwonen. Die bevestiging kreeg ik niet, de eerste 2 a 3 jaar had ik daar moeite mee, vond het toch jammer (en ook last van behoorlijke verlatingsangst). Nu paar jaar verder wonen we samen, de tijd was rijp en we waren er samen klaar voor. Dus ja, het kan zijn dat hij er over een paar jaar wel aan toe is en er anders tegen aan kijkt. Ik kan me ook voorstellen dat hij na een heftig jaar het nu wel lekker vind gaan en het zo even wil laten.
Succes samen!
Misschien vind je vriend het gewoon wat eng om zo ver in de toekomst te kijken. Mijn vriend heeft dat namelijk ook. Door verschillende redenen leeft hij erg in het nu (in het verleden ongeluk gehad, uitgeschakeld geweest, slecht geheugen).
Voorheen keek ik veel meer naar de toekomst en op wat er allemaal gaat komen. In mijn geval niet trouwen maar samenwonen. Die bevestiging kreeg ik niet, de eerste 2 a 3 jaar had ik daar moeite mee, vond het toch jammer (en ook last van behoorlijke verlatingsangst). Nu paar jaar verder wonen we samen, de tijd was rijp en we waren er samen klaar voor. Dus ja, het kan zijn dat hij er over een paar jaar wel aan toe is en er anders tegen aan kijkt. Ik kan me ook voorstellen dat hij na een heftig jaar het nu wel lekker vind gaan en het zo even wil laten.
Succes samen!
donderdag 26 november 2009 om 15:07
Mincho, komt het willen trouwen wel voort uit je verlatingsangst? Trouwen veranderd niets aan dat feit hoor, je wordt er niet minder bang van (al wil je dat nu het liefst wel geloven denk ik).
Hij wil zich wel binden (jullie wonen samen toch), hij wil een kind met je, maar hij wil niet trouwen. Het is een kwestie van accepteren of een andere keuze maken.
Wel willen trouwen is niet heel belangrijk denk ik, al is het maar net wat je er zelf van maakt. Het gaat om de liefde die er tussen jullie is, niet om het papiertje.
Niet willen weegt naar mijn mening in dit soort zaken (net als kinderen krijgen, samenwonen, een relatie, seks hebben) zwaarder dan wel willen. Wel willen kun je met een ander ook nog voor elkaar krijgen. Niet niet.
Verder ben ik het eens met DNM, een kind willen is niet bindender dan een huwelijk aangaan.
Hij wil zich wel binden (jullie wonen samen toch), hij wil een kind met je, maar hij wil niet trouwen. Het is een kwestie van accepteren of een andere keuze maken.
Wel willen trouwen is niet heel belangrijk denk ik, al is het maar net wat je er zelf van maakt. Het gaat om de liefde die er tussen jullie is, niet om het papiertje.
Niet willen weegt naar mijn mening in dit soort zaken (net als kinderen krijgen, samenwonen, een relatie, seks hebben) zwaarder dan wel willen. Wel willen kun je met een ander ook nog voor elkaar krijgen. Niet niet.
Verder ben ik het eens met DNM, een kind willen is niet bindender dan een huwelijk aangaan.
donderdag 26 november 2009 om 15:13
Met de grote kans mosterd te zijn:
Je kan niet in je eentje trouwen..... dat gaat niet. Als mijn partner iets niet wil doen we het niet. Als ik iets niet wil doen we het niet. Als we allebei mogelijkheden zien doen we het. En dan heb ik het over levens keuzes die we samen te maken . Zo hebben we samen gekozen voor trouwen ,kinderen, huis kopen , werkindelingen, opvang van de kinderen, keuzes in de opvoeding. etc.
Respect (voor mijzelf en voor mijn partner) warmte en liefde is wat ons bind niet een papiertje. Kinderen krijgen kan ook zonder. Wat voel je voor deze man?
Je kan niet in je eentje trouwen..... dat gaat niet. Als mijn partner iets niet wil doen we het niet. Als ik iets niet wil doen we het niet. Als we allebei mogelijkheden zien doen we het. En dan heb ik het over levens keuzes die we samen te maken . Zo hebben we samen gekozen voor trouwen ,kinderen, huis kopen , werkindelingen, opvang van de kinderen, keuzes in de opvoeding. etc.
Respect (voor mijzelf en voor mijn partner) warmte en liefde is wat ons bind niet een papiertje. Kinderen krijgen kan ook zonder. Wat voel je voor deze man?
donderdag 26 november 2009 om 15:17
quote:mincho schreef op 26 november 2009 @ 12:57:
[...]
een gevoel alsof je het niet waardevol genoeg bent om volledig voor te durven gaan...maar ik geef wel toe dat dat mijn eigen perceptie is.Ik heb nog niet alles gelezen hoor, dus misschien is hier al op ingegaan Mincho, maar je geeft aan dat het eerste jaar niet leuk was, je hebt verlatingsangst, blijkbaar ben je onzeker/voel je je minderwaardig. Kan dat een reden zijn waarom hij het niet wil? Jullie hebben het net een jaartje leuk, dan is trouwen helemaal niet zo logisch. Dat zou heel snel zijn.
[...]
een gevoel alsof je het niet waardevol genoeg bent om volledig voor te durven gaan...maar ik geef wel toe dat dat mijn eigen perceptie is.Ik heb nog niet alles gelezen hoor, dus misschien is hier al op ingegaan Mincho, maar je geeft aan dat het eerste jaar niet leuk was, je hebt verlatingsangst, blijkbaar ben je onzeker/voel je je minderwaardig. Kan dat een reden zijn waarom hij het niet wil? Jullie hebben het net een jaartje leuk, dan is trouwen helemaal niet zo logisch. Dat zou heel snel zijn.
donderdag 26 november 2009 om 15:47
quote:mincho schreef op 26 november 2009 @ 13:28:
[...]
daar ben ik ook zeker dankbaar voor, ik denk dat ik gewoon het gevraagd worden als de ultieme bevestiging zie....een kind samen is denk ik toch een ander soort bevestiging ''ik houd van jou, ik vindt jou het meest geschikt om samen een kind mee te krijgen, ik wil dat met jou'' en trouwen ''ik houd van je,ik wil mijn hele leven met je delen!''...dat is manier hoe ik het tot nu toe heb gezien vanuit de situatie waarin ik zit.
Ook met een gezamelijk kind zal hij zijn leven met je moeten delen, of hij nu wil of niet.
Gaat het er niet om dat jij graag een bruiloft wil ten overstaan van je familie en vrienden en hij al rode vlekken krijgt als hij eraan denkt? Laat het gewoon gaan. Als hij van bindingsangst naar een samen een kind kan groeien dan komt het ooit ook wel zover dat hij je ten huwelijk vraagt. Alleen nu even niet.
[...]
daar ben ik ook zeker dankbaar voor, ik denk dat ik gewoon het gevraagd worden als de ultieme bevestiging zie....een kind samen is denk ik toch een ander soort bevestiging ''ik houd van jou, ik vindt jou het meest geschikt om samen een kind mee te krijgen, ik wil dat met jou'' en trouwen ''ik houd van je,ik wil mijn hele leven met je delen!''...dat is manier hoe ik het tot nu toe heb gezien vanuit de situatie waarin ik zit.
Ook met een gezamelijk kind zal hij zijn leven met je moeten delen, of hij nu wil of niet.
Gaat het er niet om dat jij graag een bruiloft wil ten overstaan van je familie en vrienden en hij al rode vlekken krijgt als hij eraan denkt? Laat het gewoon gaan. Als hij van bindingsangst naar een samen een kind kan groeien dan komt het ooit ook wel zover dat hij je ten huwelijk vraagt. Alleen nu even niet.
donderdag 26 november 2009 om 15:48
quote:zusenzo schreef op 26 november 2009 @ 14:42:
Enne is verloven geen optie, geef je dan een groot feest en ooit gaan jullie weleens trouwen of niet, maar dan heb jij iig je feest en de commitment die je nodig hebt en wie weet vind je vriend dit ook wel beter compromis.Verloven is de belofte dat je met de ander gaat trouwen. Daarom lijkt me dat geen optie als de ene helemaal niet van plan is te gaan trouwen.
Enne is verloven geen optie, geef je dan een groot feest en ooit gaan jullie weleens trouwen of niet, maar dan heb jij iig je feest en de commitment die je nodig hebt en wie weet vind je vriend dit ook wel beter compromis.Verloven is de belofte dat je met de ander gaat trouwen. Daarom lijkt me dat geen optie als de ene helemaal niet van plan is te gaan trouwen.
