Relaties
alle pijlers
Het is heel vreemd gegaan!
woensdag 10 december 2008 om 16:57
woensdag 10 december 2008 om 17:03
Tjah denk even rationeel naast deze gevoelens na. Over de toekomst dus. Stel je geeft je vriend en je leven met hem op en zou in het dagelijkse leven met die op dit moment geweldige collega moeten leven.Nu hebben jullie alleen de lusten maar pas je ook bij hem als de lasten en een leven samen erbij komen? Is hij het je waard om alles wat je nu hebt ervoor op te geven of is het meer het verliefde gevoel wat je zo in hem aantrekt? Denk daar eens goed over na!
woensdag 10 december 2008 om 17:04
quote:Cappie schreef op 10 december 2008 @ 16:57:
Ik beken,....Ik ben schuldig! Zo voel ik me ook schuldig, erg schuldig, maar ik kan het niet helpen. Gelul. Als je het echt niet kan helpen, ben je niet schuldig. Je weet donders goed dat je het wel kan helpen, dus zielig doen over schuldgevoel is vooral aardig om je verantwoordelijkheid niet te nemen. Wordt volwassen.
Ik beken,....Ik ben schuldig! Zo voel ik me ook schuldig, erg schuldig, maar ik kan het niet helpen. Gelul. Als je het echt niet kan helpen, ben je niet schuldig. Je weet donders goed dat je het wel kan helpen, dus zielig doen over schuldgevoel is vooral aardig om je verantwoordelijkheid niet te nemen. Wordt volwassen.
woensdag 10 december 2008 om 17:13
Lastige toestand Cappie, ik wens je veel wijsheid toe! Misschien toch iemand in vertrouwen proberen te nemen, jezelf er hardop over horen praten en de voors en tegens afwegen kan erg verhelderend zijn. En misschien ook beginnen bij de kern. Hoe kom je tot zoiets?... Als je je in je huidige relatie echt zo gelukkig voelde, was die collega je niet eens opgevallen lijkt me. Dus zat er toch al iets niet goed? Mistte je wat in hem wat je in die collega wel terug ziet?
woensdag 10 december 2008 om 17:18
vreselijke sitiuatie. En ik ken t , je kan er inderdaad niet veel aan doen. maar wel iets:
Verander als de donder van baan, wis zijn nummer en mail adres en verbreek t contact! dit is een verliefdheid, en die gaat hoed dan ook ooit over. probeer dat te bespoedigen, hoe vreselijk veel pijn het ook doet. Er zijn 2 kindjes in t spel...
Echt, verbreek de banden, over een half jaar ben je er over heen....
sterkte!
Verander als de donder van baan, wis zijn nummer en mail adres en verbreek t contact! dit is een verliefdheid, en die gaat hoed dan ook ooit over. probeer dat te bespoedigen, hoe vreselijk veel pijn het ook doet. Er zijn 2 kindjes in t spel...
Echt, verbreek de banden, over een half jaar ben je er over heen....
sterkte!
woensdag 10 december 2008 om 17:21
quote:rider schreef op 10 december 2008 @ 17:04:
[...]
Gelul. Als je het echt niet kan helpen, ben je niet schuldig. Je weet donders goed dat je het wel kan helpen, dus zielig doen over schuldgevoel is vooral aardig om je verantwoordelijkheid niet te nemen. Wordt volwassen.
Tot twee maanden geleden zou ik precies zo hebben gereageerd!
Maar stel dat ik niet met hem had gezoend....En wel erg verliefd had geworden! Verliefdheid kan je niet wegstoppen...Het is toch ook al niet goed dat je met je hoofd bij een ander bent!
[...]
Gelul. Als je het echt niet kan helpen, ben je niet schuldig. Je weet donders goed dat je het wel kan helpen, dus zielig doen over schuldgevoel is vooral aardig om je verantwoordelijkheid niet te nemen. Wordt volwassen.
Tot twee maanden geleden zou ik precies zo hebben gereageerd!
Maar stel dat ik niet met hem had gezoend....En wel erg verliefd had geworden! Verliefdheid kan je niet wegstoppen...Het is toch ook al niet goed dat je met je hoofd bij een ander bent!
woensdag 10 december 2008 om 17:21
Tuurlijk zie je meer nadelen in je vriend dan in je nieuwe vlam. Al was je man Brad Pitt en je nieuwe vlam Quasimodo himself.
Stop met de affaire en ga eens na wat je in jezelf mist en/of in je relatie mist. Werk daar eerst aan, als dat niets wordt dan kun je het altijd nog echt aanleggen met je nieuwe vlam. Als jullie voor elkaar zijn gemaakt dan is dat over een jaar ook nog wel zo.
Als je iets in je zelf mist dan neem je dat mee de nieuwe relatie in, zodra het vuurtje gaat doven, speelt het gemis weer op. Als je iets in je relatie mist, probeer daar dan van te leren en er aan te werken, zodat als je toch voor je nieuwe vlam kiest, je je hoofd niet weer aan dezelfde steen stoot.
Stop met de affaire en ga eens na wat je in jezelf mist en/of in je relatie mist. Werk daar eerst aan, als dat niets wordt dan kun je het altijd nog echt aanleggen met je nieuwe vlam. Als jullie voor elkaar zijn gemaakt dan is dat over een jaar ook nog wel zo.
Als je iets in je zelf mist dan neem je dat mee de nieuwe relatie in, zodra het vuurtje gaat doven, speelt het gemis weer op. Als je iets in je relatie mist, probeer daar dan van te leren en er aan te werken, zodat als je toch voor je nieuwe vlam kiest, je je hoofd niet weer aan dezelfde steen stoot.
woensdag 10 december 2008 om 17:22
Ik krijg de indruk dat jij het liefst met je collega verder wilt (ach het zal de verliefdheid zijn, maar dan nog). Belangrijke vraag voor jou is dan, wil je collega ook liever met jou verder. Want het zou toch wel een beetje zuur zijn als jouw relatie op de klippen loopt hierdoor, en de zijne niet. En geloof me, dat gebeurt nogal eens.
En je kind niet op willen laten groeien in een gebroken gezin is geen goede basis voor een relatie. Vooral als het kind pas 1 jaar oud is. Kijk, was de koter al 16 ofzo, dan hield je die 2 jaar wel vol, maar je moet er nog 18, dat lukt je niet zonder goede basis.
En je kind niet op willen laten groeien in een gebroken gezin is geen goede basis voor een relatie. Vooral als het kind pas 1 jaar oud is. Kijk, was de koter al 16 ofzo, dan hield je die 2 jaar wel vol, maar je moet er nog 18, dat lukt je niet zonder goede basis.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
woensdag 10 december 2008 om 17:23
Ik zou dus ook even met iemand anders gaan praten dan met je collega....
Het is in ieder geval duidelijk dat je een aantal dingen mist in je relatie en dat zie je vaak pas als je merkt hoe het ook anders kan, zoals hoe je collega je bijvoorbeeld behandeld.
En wat betreft de kinderen, mmm, ik snap idd je dilemma.... Maar wat heeft een kind aan een ongelukkige mama denk ik dan op mijn beurt. Ik zou in ieder geval even gepaste afstand nemen tot die collega en kijken wat het met je doet. Voorkom dat je nog dieper in de ellende komt en verder gaat dan het zoenen. Hoe moeilijk ook, probeer het van een afstand te bekijken allemaal. Je bent nu ook verliefd en dat maakt het beeld ook allemaal wat troebel. Daarnaast is de spanning nu ook best wel prettig misschien?!
Het is in ieder geval duidelijk dat je een aantal dingen mist in je relatie en dat zie je vaak pas als je merkt hoe het ook anders kan, zoals hoe je collega je bijvoorbeeld behandeld.
En wat betreft de kinderen, mmm, ik snap idd je dilemma.... Maar wat heeft een kind aan een ongelukkige mama denk ik dan op mijn beurt. Ik zou in ieder geval even gepaste afstand nemen tot die collega en kijken wat het met je doet. Voorkom dat je nog dieper in de ellende komt en verder gaat dan het zoenen. Hoe moeilijk ook, probeer het van een afstand te bekijken allemaal. Je bent nu ook verliefd en dat maakt het beeld ook allemaal wat troebel. Daarnaast is de spanning nu ook best wel prettig misschien?!
woensdag 10 december 2008 om 17:25
quote:Cappie schreef op 10 december 2008 @ 17:14:
Ik heb al over alles nagedacht.....elk scenario is al door mijn hoofd gegaan. We (de collega en ik) hebben het er wel over gehad. Als er géén kinderen in het spel zouden zijn geweest, zouden we waarschijnlijk met elkaar verder zijn gegaan!
Echter we willen allebei onze kinderen niet in een gebroken gezinssituatie op laten groeien.
De situatie thuis wordt er trouwens niet beter op, ik zie steeds meer nadelen in mijn huidige vriend t.o.v. mijn collega. Misschien is het verliefdheid maar dingen als:
* Mijn vriend rookt zware shag, en dat vind ik heel vies. Mijn collega rookt niet (net als ik)
* Mijn vriend is veel ouder dan ik, mijn collega en ik schelen 2 maanden
* Mijn vriend is niet attent en geeft me nooit complimenten. Mijn collega zegt elke dag hoe mooi, slim en leuk hij mij vindt.
* Met mijn collega kan ik écht lachen.
Zo zijn er nog wel meer dingen......En natuurlijk heeft mijn collega ook vast nadelen die ik op dit moment niet zie. Maar ik zit gewoon in een dilemma en ik wil mijn verhaal kwijt!Hoe nobel.
Ik heb al over alles nagedacht.....elk scenario is al door mijn hoofd gegaan. We (de collega en ik) hebben het er wel over gehad. Als er géén kinderen in het spel zouden zijn geweest, zouden we waarschijnlijk met elkaar verder zijn gegaan!
Echter we willen allebei onze kinderen niet in een gebroken gezinssituatie op laten groeien.
De situatie thuis wordt er trouwens niet beter op, ik zie steeds meer nadelen in mijn huidige vriend t.o.v. mijn collega. Misschien is het verliefdheid maar dingen als:
* Mijn vriend rookt zware shag, en dat vind ik heel vies. Mijn collega rookt niet (net als ik)
* Mijn vriend is veel ouder dan ik, mijn collega en ik schelen 2 maanden
* Mijn vriend is niet attent en geeft me nooit complimenten. Mijn collega zegt elke dag hoe mooi, slim en leuk hij mij vindt.
* Met mijn collega kan ik écht lachen.
Zo zijn er nog wel meer dingen......En natuurlijk heeft mijn collega ook vast nadelen die ik op dit moment niet zie. Maar ik zit gewoon in een dilemma en ik wil mijn verhaal kwijt!Hoe nobel.
woensdag 10 december 2008 om 17:27
quote:lolapaloeza schreef op 10 december 2008 @ 17:22:
En je kind niet op willen laten groeien in een gebroken gezin is geen goede basis voor een relatie. Vooral als het kind pas 1 jaar oud is. Kijk, was de koter al 16 ofzo, dan hield je die 2 jaar wel vol, maar je moet er nog 18, dat lukt je niet zonder goede basis.Maar dit is niet de basis vande relatie... T gaat hier om n relatie die al n aantal jaar goed is. Zo goed dat ze zon 2 jaar geleden besloten hebben (neem ik aan) om n kindje te krijgen.
Nu komt er n vent langs die op t 1e (ok 2e misschien) gezicht leuker is , maar waarvan TO de nadelen nog niet heeft kunnen leren kennen. Ik zou daarvoor echt niet alles overhoop gooien.
En wat betreft kind met ongelukkige moeder. Echt, even flink door de zure appel heen en dan is t over 6 - 12 maanden vergeten allemaal. Zo werkt dat met verliefdheden.
En je kind niet op willen laten groeien in een gebroken gezin is geen goede basis voor een relatie. Vooral als het kind pas 1 jaar oud is. Kijk, was de koter al 16 ofzo, dan hield je die 2 jaar wel vol, maar je moet er nog 18, dat lukt je niet zonder goede basis.Maar dit is niet de basis vande relatie... T gaat hier om n relatie die al n aantal jaar goed is. Zo goed dat ze zon 2 jaar geleden besloten hebben (neem ik aan) om n kindje te krijgen.
Nu komt er n vent langs die op t 1e (ok 2e misschien) gezicht leuker is , maar waarvan TO de nadelen nog niet heeft kunnen leren kennen. Ik zou daarvoor echt niet alles overhoop gooien.
En wat betreft kind met ongelukkige moeder. Echt, even flink door de zure appel heen en dan is t over 6 - 12 maanden vergeten allemaal. Zo werkt dat met verliefdheden.
woensdag 10 december 2008 om 17:30
Cappie,
Onderstaand heb ik even uit een ander topic gehaald waar ik dit een tijd terug schreef....
Ik heb er geen ervaring mee.
Wel met mijn beste vriendinnetje.
Ze was ook verliefd. Heel verliefd op haar collega. Kon uiteindelijk niet meer normaal denken en verloor van haar verstand. Ze gaf over aan haar gevoel.
Een spannende tijd volgde. Stiekem afspreken op parkeerplaatsen. Geheime berichtjes via email, blikken over en weer in vergaderingen. Als een jong meisje met rode wangetjes vond ze het heerlijk om naar kantoor te rijden.
Toen kwam haar man erachter. Omdat ze toch niet zo zorgvuldig was.
Ze ontkende.
Hij ontdekte.
Bedrogen.
Pijn.
Verdriet.
Iets kapot gemaakt.
Ze probeerden het maar zij was niet eerlijk. Weer loog ze en luisterde ze naar de verliefdheid in haar en niet naar haar verstand. Ze hield echt van haar man, ze was dol op hem, natuurlijk was de klad er een beetje in, ze kenden elkaar immers al 15 jaar. Twee kinderen verder. Maar dat heerlijke verliefde gevoel.
Hij kwam er weer achter.
Van een volwassen stoere onafhankelijke vent, veranderde hij in een mager, onzeker, achterdochtig mannetje.
Pijnlijk om te zien. Hij hield nog steeds van haar.
Zij van hem.
Praten.
Tranen.
Naar de hel en terug met je emoties en gevoel.
Kapot.
Ik zag een man en een vrouw kapot gaan.
Ik geloofde er niet meer in. Zoveel liegen en bedriegen, zoveel pijn.
Ze heeft haar baan opgegeven.
Is elders opnieuw begonnen.
Heeft zichzelf een ongelofelijke schop onder haar kont gegeven.
Heeft alles en eerlijk verteld tegen haar man.
Hij moest het verwerken.
Wilde hij nog wel verder met haar?
Wat was er nog over van alles wat ze ooit hadden.....
Ze probeerden het...
Afgelopen vrijdagavond heb ik bij hen gegeten. Ze hadden samen heerlijk gekookt, het was zo gezellig. Uiteindelijk bleef ik nog onder genot van een wijntje met vriendin over. We spraken erover. Al een jaar heeft ze geen contact meer gehad met die collega. Ze heeft spijt dat ze zichzelf, haar man en haar kinderen zoveel verdriet heeft bezorgd. Ze gaf aan dat als ze het ooit weer zou meemaken, wat ze echt niet hoopte, dat ze direct eerlijk zou zeggen wat ze voelde. Het gevoel daar kon ze niets aan doen. Maar ze koos toen voor de weg van liegen, bedriegen en jokken. Als je eenmaal die weg bent ingeslagen, kan je bijna nooit meer terug...
Ze glimlachte.
Ik zag liefde in haar ogen.
Ze keek gelukkig.
Ze was weer gelukkig.
Eindelijk.
Jaren van hun leven heeft het gekost.
Bijna hadden ze het niet gered.
Bijna.
Gelukkig hebben zij dat wel.
Maar nog iedere dag voelen ze de pijn van datgeen wat bijna niet meer zou zijn geweest...
Denk goed na wat je doet.
Voor je het weet kan je niet meer terug en bevind je je in een levende hel van pijn en bedrog..
Je hebt nog steeds een keuze.
Onderstaand heb ik even uit een ander topic gehaald waar ik dit een tijd terug schreef....
Ik heb er geen ervaring mee.
Wel met mijn beste vriendinnetje.
Ze was ook verliefd. Heel verliefd op haar collega. Kon uiteindelijk niet meer normaal denken en verloor van haar verstand. Ze gaf over aan haar gevoel.
Een spannende tijd volgde. Stiekem afspreken op parkeerplaatsen. Geheime berichtjes via email, blikken over en weer in vergaderingen. Als een jong meisje met rode wangetjes vond ze het heerlijk om naar kantoor te rijden.
Toen kwam haar man erachter. Omdat ze toch niet zo zorgvuldig was.
Ze ontkende.
Hij ontdekte.
Bedrogen.
Pijn.
Verdriet.
Iets kapot gemaakt.
Ze probeerden het maar zij was niet eerlijk. Weer loog ze en luisterde ze naar de verliefdheid in haar en niet naar haar verstand. Ze hield echt van haar man, ze was dol op hem, natuurlijk was de klad er een beetje in, ze kenden elkaar immers al 15 jaar. Twee kinderen verder. Maar dat heerlijke verliefde gevoel.
Hij kwam er weer achter.
Van een volwassen stoere onafhankelijke vent, veranderde hij in een mager, onzeker, achterdochtig mannetje.
Pijnlijk om te zien. Hij hield nog steeds van haar.
Zij van hem.
Praten.
Tranen.
Naar de hel en terug met je emoties en gevoel.
Kapot.
Ik zag een man en een vrouw kapot gaan.
Ik geloofde er niet meer in. Zoveel liegen en bedriegen, zoveel pijn.
Ze heeft haar baan opgegeven.
Is elders opnieuw begonnen.
Heeft zichzelf een ongelofelijke schop onder haar kont gegeven.
Heeft alles en eerlijk verteld tegen haar man.
Hij moest het verwerken.
Wilde hij nog wel verder met haar?
Wat was er nog over van alles wat ze ooit hadden.....
Ze probeerden het...
Afgelopen vrijdagavond heb ik bij hen gegeten. Ze hadden samen heerlijk gekookt, het was zo gezellig. Uiteindelijk bleef ik nog onder genot van een wijntje met vriendin over. We spraken erover. Al een jaar heeft ze geen contact meer gehad met die collega. Ze heeft spijt dat ze zichzelf, haar man en haar kinderen zoveel verdriet heeft bezorgd. Ze gaf aan dat als ze het ooit weer zou meemaken, wat ze echt niet hoopte, dat ze direct eerlijk zou zeggen wat ze voelde. Het gevoel daar kon ze niets aan doen. Maar ze koos toen voor de weg van liegen, bedriegen en jokken. Als je eenmaal die weg bent ingeslagen, kan je bijna nooit meer terug...
Ze glimlachte.
Ik zag liefde in haar ogen.
Ze keek gelukkig.
Ze was weer gelukkig.
Eindelijk.
Jaren van hun leven heeft het gekost.
Bijna hadden ze het niet gered.
Bijna.
Gelukkig hebben zij dat wel.
Maar nog iedere dag voelen ze de pijn van datgeen wat bijna niet meer zou zijn geweest...
Denk goed na wat je doet.
Voor je het weet kan je niet meer terug en bevind je je in een levende hel van pijn en bedrog..
Je hebt nog steeds een keuze.
DTEEZ!
woensdag 10 december 2008 om 17:31
75twinkel, zo werkt het als je dat wil! Zo werkt het niet als je blijft doen alsof het je allemaal maar overkomt en je gewoon geen weerstand kan bieden. Ik ben het in dat opzicht met Rider eens, wordt eens volwassen. Ik heb zelf een relatie van 10 jaar en heb ook wel eens een crush gehad ( goh!). Maar toch stond ik niet opeens in de werkkast op kantoor een kerel te zoenen.
Rara hoe kan dat...
Rara hoe kan dat...
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
woensdag 10 december 2008 om 17:42
quote:Cappie schreef op 10 december 2008 @ 17:21:
[...]
Tot twee maanden geleden zou ik precies zo hebben gereageerd!
Maar stel dat ik niet met hem had gezoend....En wel erg verliefd had geworden! Verliefdheid kan je niet wegstoppen...Het is toch ook al niet goed dat je met je hoofd bij een ander bent!Ik heb het ook meegemaakt. Ruim 2 jaar lang verliefd op mijn baas en hij op mij. We wisten het dus van elkaar, maar hebben er niets mee gedaan. Hij wilde zelfs zijn aandeel in de zaak verkopen, om met mij verder te kunnen. En dat alles zonder 1 zoen of knuffel. Ik ben weg gegaan bij dat bedrijf. Ik was er helemaal kapot van, maar het is uiteindelijk overgewaaid. En nu, jaren later, ben ik trots op mezelf dat ik er zo mee omgegaan ben!
[...]
Tot twee maanden geleden zou ik precies zo hebben gereageerd!
Maar stel dat ik niet met hem had gezoend....En wel erg verliefd had geworden! Verliefdheid kan je niet wegstoppen...Het is toch ook al niet goed dat je met je hoofd bij een ander bent!Ik heb het ook meegemaakt. Ruim 2 jaar lang verliefd op mijn baas en hij op mij. We wisten het dus van elkaar, maar hebben er niets mee gedaan. Hij wilde zelfs zijn aandeel in de zaak verkopen, om met mij verder te kunnen. En dat alles zonder 1 zoen of knuffel. Ik ben weg gegaan bij dat bedrijf. Ik was er helemaal kapot van, maar het is uiteindelijk overgewaaid. En nu, jaren later, ben ik trots op mezelf dat ik er zo mee omgegaan ben!
woensdag 10 december 2008 om 17:42
Ik snap dat jullie me veroordelen en zeggen dat ik volwassen moet worden enzovoorts. Ik was vroeger zelf ook écht niet gevoelig voor deze jankverhalen. Ik oordeelde keihard...je bent er zelf bij én je bent verantwoordelijk voor je eigen daden!
Nu ik zelf in dit pakket zit, merk ik pas hoe lastig dit is.....Ik krijg hem gewoon níet uit mijn hoofd! T lukt niet!
Hij is nu als een gek aan het solliciteren om ergens anders te gaan werken. Ik vind het jammer, maar het is wel het beste. Mijn baas denkt dat hij weg wil vanwege geld en biedt hem salarisverhoging na salarisverhoging...
Nu ik zelf in dit pakket zit, merk ik pas hoe lastig dit is.....Ik krijg hem gewoon níet uit mijn hoofd! T lukt niet!
Hij is nu als een gek aan het solliciteren om ergens anders te gaan werken. Ik vind het jammer, maar het is wel het beste. Mijn baas denkt dat hij weg wil vanwege geld en biedt hem salarisverhoging na salarisverhoging...
woensdag 10 december 2008 om 18:07
quote:Cappie schreef op 10 december 2008 @ 17:42:
Ik snap dat jullie me veroordelen en zeggen dat ik volwassen moet worden enzovoorts. Ik was vroeger zelf ook écht niet gevoelig voor deze jankverhalen. Ik oordeelde keihard...je bent er zelf bij én je bent verantwoordelijk voor je eigen daden!
Nu ik zelf in dit pakket zit, merk ik pas hoe lastig dit is.....Ik krijg hem gewoon níet uit mijn hoofd! T lukt niet!
Hij is nu als een gek aan het solliciteren om ergens anders te gaan werken. Ik vind het jammer, maar het is wel het beste. Mijn baas denkt dat hij weg wil vanwege geld en biedt hem salarisverhoging na salarisverhoging...Wat heb je er al aan gedaan om hem uit je hoofd te klrijgen dan?
Ik snap dat jullie me veroordelen en zeggen dat ik volwassen moet worden enzovoorts. Ik was vroeger zelf ook écht niet gevoelig voor deze jankverhalen. Ik oordeelde keihard...je bent er zelf bij én je bent verantwoordelijk voor je eigen daden!
Nu ik zelf in dit pakket zit, merk ik pas hoe lastig dit is.....Ik krijg hem gewoon níet uit mijn hoofd! T lukt niet!
Hij is nu als een gek aan het solliciteren om ergens anders te gaan werken. Ik vind het jammer, maar het is wel het beste. Mijn baas denkt dat hij weg wil vanwege geld en biedt hem salarisverhoging na salarisverhoging...Wat heb je er al aan gedaan om hem uit je hoofd te klrijgen dan?
