het is uit en je schuldig voelen

Hoi allemaal,

Ik heb zondag de relatie met mijn vriend verbroken na 6 jaar. Ik heb het er heel erg moeilijk mee maar vind wel dat ik de juiste keuze heb gemaakt (denk ik nu althans). Ik liep er al lang mee rond (zeker een half jaar) en ben blij dat ik de knoop eindelijk heb doorgehakt. Ik was niet meer gelukkig in onze relatie en er waren allerlei dingen die niet werkten, hier heb ik veel met hem over gepraat, telkens beloofde hij eraan te werken, maar steeds vielen we weer in onze oude patronen (het is niet dat hij alles verkeerd deed, ik heb ook zo mn tekortkomingen waardoor het niet werkt tussen ons). Ik denk dat ik de goede keus heb gemaakt. Hij snapt er alleen helemaal niks van en zijn wereld is ingestort. Hij blijft me maar bellen/smsen/mailen. Hij is al 2 dagen thuis en ziek en kan alleen maar huilen en begrijpt niet waarom ik dit doe. Ik voel me nu zoo ontzettend schuldig, ik vraag me steeds af of ik wel duidelijk genoeg ben geweest, hij begrijpt me gewoon niet zegt ie. Maar aan de andere kant denk ik; ik heb precies uitgelegd hoe het zat en hij wil het gewoon ook allemaal niet horen. Hij wil nu dat ik langs kom om te praten, maar dit lijkt me een slecht idee. Ten eerste omdat ik er gewoon geen zin in heb en omdat ik weet dat we allebei niet helder na kunnen denken op dit moment. Ik ben bang dat het dan weer 'goed' komt en we weer bij elkaar komen, het 3 weken goed gaat en dat het dan overnieuw gebeurt. Ik wil hem gewoon geen valse hoop geven. Ik heb nu gezegd dat hij geen contact met me moet opnemen nu. Toen kreeg ik terug dat ie me niet meer herkende en dat ik zn leven kapot maak :S wat moet ik hier nu mee, ik voel me er zo rot over, en zo schuldig naar hem toe, is dit herkenbaar voor andere mensen? Ik doe er denk ik goed aan om dit gewoon te negeren en voorlopig geen contact met hem te hebben? Zucht, wat een gedoe...