Relaties
alle pijlers
Het leven met een stiefkind....
dinsdag 24 juni 2008 om 19:58
dubbel.
erg leuk, super schat van een kind.
daar tegen over staat dat ik het pijnlijk vind dat het mijn kind niet is. zou zelf ook graag kinderen willen.
heb er daarom soms moeite mee.
daarnaast wordt ze grotendeels opgevoed door haar mama, dus daar gaan bepaalde dingen er anders aan toe zoals ik zou willen, of zoals ik het zou doen. verder luistert ze wel erg goed. dus al met al heb ik weinig te klagen.
vanwaar deze vraag?
erg leuk, super schat van een kind.
daar tegen over staat dat ik het pijnlijk vind dat het mijn kind niet is. zou zelf ook graag kinderen willen.
heb er daarom soms moeite mee.
daarnaast wordt ze grotendeels opgevoed door haar mama, dus daar gaan bepaalde dingen er anders aan toe zoals ik zou willen, of zoals ik het zou doen. verder luistert ze wel erg goed. dus al met al heb ik weinig te klagen.
vanwaar deze vraag?
dinsdag 24 juni 2008 om 20:02
voor mij voelt het nog steeds als heel dubbel. de kinderen (3) zijn erg lief voor mij en dat zorgt voor leuke en gezellige momenten. ik daartegenover voel vaak veel stress als ze komen. Met name omdat ik er moeite mee heb dat zij mijn gehele weekend beinvloeden en dat het niet als eigen voelt...
kortom, ben er nog niet uit of het allemaal wel zo leuk is, maar vreselijke stiefmoeder-kinderen anekdotes heb ik gelukkig ook niet.
Ben je zelf stiefmoeder dat je hier naar vraagt?
kortom, ben er nog niet uit of het allemaal wel zo leuk is, maar vreselijke stiefmoeder-kinderen anekdotes heb ik gelukkig ook niet.
Ben je zelf stiefmoeder dat je hier naar vraagt?
dinsdag 24 juni 2008 om 20:04
Deze vraag gewoon uit ervaring....
Het voelde bij mij nooit echt als mijn eigen kind. Hoe graag je het ook zou willen.
Niet zozeer van mijn kant uit maar meer vanuit het perspectief dat je ziet dat het kind altijd een sterkere band heeft met haar echte ouders....
Soms kan dat best als deprimerend worden ervaren. Maar hoe dan ook de houding van je partner in dit opzicht is ook mega belangrijk in deze.
Het voelde bij mij nooit echt als mijn eigen kind. Hoe graag je het ook zou willen.
Niet zozeer van mijn kant uit maar meer vanuit het perspectief dat je ziet dat het kind altijd een sterkere band heeft met haar echte ouders....
Soms kan dat best als deprimerend worden ervaren. Maar hoe dan ook de houding van je partner in dit opzicht is ook mega belangrijk in deze.
dinsdag 24 juni 2008 om 20:04
nina, wat jij beschrijft voel ik ook wel eens.
ik vind het sowieso moeilijk uitleggen, hoe of wat ik er van vind. niemand zal ooit wat aan me merken op het moment supreme zeg maar. dus in de weekenden dat het onze beurt is.
het geeft vaak teveel verschillende gevoelens tegelijk.
hier ook geen vreselijke anekdotes
ik vind het sowieso moeilijk uitleggen, hoe of wat ik er van vind. niemand zal ooit wat aan me merken op het moment supreme zeg maar. dus in de weekenden dat het onze beurt is.
het geeft vaak teveel verschillende gevoelens tegelijk.
hier ook geen vreselijke anekdotes
dinsdag 24 juni 2008 om 20:06
dinsdag 24 juni 2008 om 20:09
Ja minimup...
Tis echt iets dat je alleen kan ervaren als je het ECHT kan ervaren, dus in zo'n situatie zit. Het ergste vind ik het idee dat de echte menselijke gevoelens niet begrepen worden door je partner... Vooral omdat diegene vooral met zichzelf bezig is en er geen begrip voor heeft omdat alles als 'eigen' aanvoelt....
Tis echt iets dat je alleen kan ervaren als je het ECHT kan ervaren, dus in zo'n situatie zit. Het ergste vind ik het idee dat de echte menselijke gevoelens niet begrepen worden door je partner... Vooral omdat diegene vooral met zichzelf bezig is en er geen begrip voor heeft omdat alles als 'eigen' aanvoelt....
dinsdag 24 juni 2008 om 20:11
voel me soms wel schuldig dat de kinderen het duidelijk ook prettig vinden aandacht van mij te krijgen terwijl ik toch een grote drempel voel om echt helemaal mezelf te zijn. Lijkt soms wel alsof we in zo'n weekend vadertje-moedertje spelen waardoor ik me vaak 48 uur concentreer op de praktische kant.
Huis blinkt wel altijd weer als de kids zijn geweest omdat ik me op die manier er ook een beetje van af kan sluiten. Nogmaals, ligt echt aan mijn eigen neuroses en niet hoe de kinderen zijn
Huis blinkt wel altijd weer als de kids zijn geweest omdat ik me op die manier er ook een beetje van af kan sluiten. Nogmaals, ligt echt aan mijn eigen neuroses en niet hoe de kinderen zijn
dinsdag 24 juni 2008 om 20:14
ik poets me ook altijd rot. mede omdat dat dan ook gewoon nodig is. de ene keer sluit ik me af, doe ik er weinig mee. de andere keer denk ik ja , kom op.. ga wat met ze doen. ik probeer altijd mjn best te doen, dat wel!
persuader, maak ik nou uit jouw verhaal op dat je partner je niet begrijpt in je gevoelens?
ik moet eerlijk toegeven dat ik nooit zo heel duidelijk ben geweest over mijn gevoelens hier in naar partner toe.
persuader, maak ik nou uit jouw verhaal op dat je partner je niet begrijpt in je gevoelens?
ik moet eerlijk toegeven dat ik nooit zo heel duidelijk ben geweest over mijn gevoelens hier in naar partner toe.
dinsdag 24 juni 2008 om 20:16
dinsdag 24 juni 2008 om 20:23
ik ben gelukkig vanaf het begin (3,5 jaar geleden kwamen ze voor het eerst) heel eerlijk geweest dus mijn vriend weet ook dat ik soms echt zou willen gillen, wegrennen, vluchten, meer betrokken, oprechter, etc. willen zijn. Hij vind het verschrikkelijk dat ik soms er echt een probleem mee heb dat ze hier zijn maar heb vanaf het begin duidelijk gemaakt dat we niets doen met mijn rare gevoelens. De kinderen zijn altijd welkom en ik zet mijn smile op hihi.
ik durf niet eens te gaan denken over een eventuele kinderwens. ik vind het zo sneu dat de kinderen vaak niet hier zijn dat ik de gedachte niet helemaal aankan dat we 'ons' kind op zondag hier houden en 3 kinderen uitzwaaien. Alsof zij hier niet mogen blijven. Nogmaals, meeste complexen zitten misschien in mijn hoofd maar ben daar echt nog niet uit. Hoop altijd maar dat ik op korte termijn nog geen biologisch klokje voel tikken zodat ik dat dilemma niet heb
ik durf niet eens te gaan denken over een eventuele kinderwens. ik vind het zo sneu dat de kinderen vaak niet hier zijn dat ik de gedachte niet helemaal aankan dat we 'ons' kind op zondag hier houden en 3 kinderen uitzwaaien. Alsof zij hier niet mogen blijven. Nogmaals, meeste complexen zitten misschien in mijn hoofd maar ben daar echt nog niet uit. Hoop altijd maar dat ik op korte termijn nog geen biologisch klokje voel tikken zodat ik dat dilemma niet heb
dinsdag 24 juni 2008 om 20:26
ben ook wel eens hard gillen weg gerend, een vriendin opgebeld, en meteen een fles wijn open getrokken. wat een weekend! een living hell.
toch durf ik wel na te denken over een kinderwens. ik durf er gerust 1 uit te zwaaien, dat doe ik inmiddels al een paar jaar op zondag. maar zou dolgraag mijn eigen houden! hihi. het zou voor mij niet voelen als niet welkom, of niet mogen blijven, ze moeten toch terug naar mams, dat is de afspraak, en die zal zo blijven. daarnaast zijn ze ook wel weer blij dat ze terug mogen naar mama, (of papa) niet dan?
toch durf ik wel na te denken over een kinderwens. ik durf er gerust 1 uit te zwaaien, dat doe ik inmiddels al een paar jaar op zondag. maar zou dolgraag mijn eigen houden! hihi. het zou voor mij niet voelen als niet welkom, of niet mogen blijven, ze moeten toch terug naar mams, dat is de afspraak, en die zal zo blijven. daarnaast zijn ze ook wel weer blij dat ze terug mogen naar mama, (of papa) niet dan?
dinsdag 24 juni 2008 om 20:28
24/7 lijkt mij ook echt zwaar. Tuurlijk krijg je de reacties 'je weet toch waar je aan begint'. Maar volgens mij kun je dat nooit weten. Dat ligt eraan hoe de partner je steunt. Of zijn opvoedmethoden overeenkomen met jouw grenzen en hoe de kinderen tegenover je staan. Kortom allemaal variabelen die je van te voren niet kan overzien. Maar lastig is het wel. Ben bij de liefde van mijn leven maar kan daar in de weekenden gevoelsmatig minder van genieten dan ik zou willen
dinsdag 24 juni 2008 om 20:36
ja, wij merken soms wel dat ex niet helemaal lekker in haar vel zit en dat invloed heeft op geluk van kindjes. Is niet zo dat ze bewust rare dingen doet maar ze is gewoon soms niet echt gelukkig met de situatie en kinderen krijgen daar veel van mee.
Ik hoop wel soms dat ik door het krijgen van kinderen anders naar de stiefkindjes zou kijken maar ben er bang voor... Voorlopig zal ik er ook niet achterkomen of het verschil maakt
Ik hoop wel soms dat ik door het krijgen van kinderen anders naar de stiefkindjes zou kijken maar ben er bang voor... Voorlopig zal ik er ook niet achterkomen of het verschil maakt
