Relaties
alle pijlers
Hij of ik eruit?
zaterdag 19 juli 2008 om 14:03
Ik woon al heel lang samen met mn vriend. We hebben samen een dochter. We zitten in een huurhuis waarvan hij de hoofdhuurder is. Vaak als we ruzie hebben geeft hij al aan dat hij echt niet zal vertrekken uit deze gezinswoning. Nu loop ik sterk met de gedachte rond om inderdaad uit elkaar te gaan, maar wil dus niet met mn kind op een flat terechtkomen terwijl hij als alleenstaande man achterblijft in een kantenklare gezinswoning met tuin en in een kindvriendelijke buurt e.d. En als ik mn poot stijf wil houden dan wordt onze "scheiding" een ware hel! Dat is een ding dat zeker is. Wij zijn niet getrouwd en hebben ook geen samenlevingscontract..
Iemand ervaring hiermee of tips?!
Iemand ervaring hiermee of tips?!
zaterdag 19 juli 2008 om 17:12
Begin eens met de woningbouwvereniging te bellen en te vragen hoe dat zit met de hoofdhuurder en de rechten van de medehuurder en zo.
Als je uit elkaar gaat en als blijkt dat hij daar mag blijven wonen en jij moet opnieuw beginnen, dan is dat vervelend maar bij elkaar blijven voor het huis is geen optie en een living hell is ook niet iets waar je op zit te wachten denk ik. Hoe rot ook, als je geen rechten hebt op het huis dan moet je je verlies slikken en op zoek gaan naar een nieuwe plek.
Is eens praten met maatschappelijk werk misschien een idee voor je? Gewoon eens kijken wat je allemaal zou kunnen doen?
Als je uit elkaar gaat en als blijkt dat hij daar mag blijven wonen en jij moet opnieuw beginnen, dan is dat vervelend maar bij elkaar blijven voor het huis is geen optie en een living hell is ook niet iets waar je op zit te wachten denk ik. Hoe rot ook, als je geen rechten hebt op het huis dan moet je je verlies slikken en op zoek gaan naar een nieuwe plek.
Is eens praten met maatschappelijk werk misschien een idee voor je? Gewoon eens kijken wat je allemaal zou kunnen doen?
zaterdag 19 juli 2008 om 17:12
quote:mamamirjam schreef op 19 juli 2008 @ 16:39:
[...]
ik denk niet dat je gaat samenwonen om vervolgens weer uitelkaar te gaan net als trouwen en scheiden...waarom gaan mensen trouwen als ze toch weer gaan scheiden is dan net zo'n vraag!!
Ik volg Wanda wel hoor. En ik begrijp ook niet goed waarom je jezelf op die manier afhankelijk maakt. Nu is het bij mij andersom; ons huis staat op mijn naam en ik ben hoofdhuurder. I.m.o. logisch, ik woon hier al 6 jaar en heb dit huis met tuin volledig ingericht en opgeknapt. Vriend, nu man, is een jaar geleden bij mij ingetrokken. Toen ik zwanger raakte hebben we gelijk alles vastgelegd, en zijn we naderhand ook getrouwd. Ten eerste voor ons kind en ten tweede voor onszelf. Kind en ik hebben altijd als eerste 'recht' op dit huis.
Mocht ik bijv. overlijden, dan krijgt mijn man automatisch dit huis. Mochten we uit elkaar gaan en ik om de één of andere reden het huis toch aan mijn man "overdragen" moet ik een afstandsverklaring tekenen.
Maar no way dat als hij bij mij weg wilt dat hij dit huis krijgt. Daarvoor heb ik er teveel energie in gestoken om er iets van te maken. Lijkt me niet eerlijk ook. Ik woon hier al veel langer em heb er ook lang voor op een wachtlijst gestaan. Als de vriend van TO in dezelfde situatie zit, kan ik mij voorstellen dat je geen afstand doet.
TO zal zich dan gewoon moeten inschrijven voor een nieuwe woning en op de wachtlijkst. Net als ieder ander. Ik geloof ook niet dat je tegenwoordig nog snel urgentie krijgt. Maar misschien is de situatie met haar kind wel een uitzondering. Heb je nou trouwens een zoon of een dochter?
[...]
ik denk niet dat je gaat samenwonen om vervolgens weer uitelkaar te gaan net als trouwen en scheiden...waarom gaan mensen trouwen als ze toch weer gaan scheiden is dan net zo'n vraag!!
Ik volg Wanda wel hoor. En ik begrijp ook niet goed waarom je jezelf op die manier afhankelijk maakt. Nu is het bij mij andersom; ons huis staat op mijn naam en ik ben hoofdhuurder. I.m.o. logisch, ik woon hier al 6 jaar en heb dit huis met tuin volledig ingericht en opgeknapt. Vriend, nu man, is een jaar geleden bij mij ingetrokken. Toen ik zwanger raakte hebben we gelijk alles vastgelegd, en zijn we naderhand ook getrouwd. Ten eerste voor ons kind en ten tweede voor onszelf. Kind en ik hebben altijd als eerste 'recht' op dit huis.
Mocht ik bijv. overlijden, dan krijgt mijn man automatisch dit huis. Mochten we uit elkaar gaan en ik om de één of andere reden het huis toch aan mijn man "overdragen" moet ik een afstandsverklaring tekenen.
Maar no way dat als hij bij mij weg wilt dat hij dit huis krijgt. Daarvoor heb ik er teveel energie in gestoken om er iets van te maken. Lijkt me niet eerlijk ook. Ik woon hier al veel langer em heb er ook lang voor op een wachtlijst gestaan. Als de vriend van TO in dezelfde situatie zit, kan ik mij voorstellen dat je geen afstand doet.
TO zal zich dan gewoon moeten inschrijven voor een nieuwe woning en op de wachtlijkst. Net als ieder ander. Ik geloof ook niet dat je tegenwoordig nog snel urgentie krijgt. Maar misschien is de situatie met haar kind wel een uitzondering. Heb je nou trouwens een zoon of een dochter?
zaterdag 19 juli 2008 om 18:00
quote:mamamirjam schreef op 19 juli 2008 @ 16:39:
[...]
ik denk niet dat je gaat samenwonen om vervolgens weer uitelkaar te gaan net als trouwen en scheiden...waarom gaan mensen trouwen als ze toch weer gaan scheiden is dan net zo'n vraag!!Het zou al helpen als mensen een iets realistischer kijk zouden hebben op relaties en op het leven. De helft van alle samenwonenden en eenderde van alle gehuwden gaat elkaar. Waarom dan je kop in het zand steken en denken dat het iedereen behalve jou kan overkomen? Voor ons was het heel simpel: we houden van elkaar, willen goed voor elkaar zorgen en hebben dus onze zaken goed geregeld. Bovendien: uiteindelijk gaan alle stellen uit elkaar, is het niet door een scheiding dan is het dus omdat één van beiden komt te overlijden. In beide gevallen wil je je zaken op orde hebben lijkt me zo.
[...]
ik denk niet dat je gaat samenwonen om vervolgens weer uitelkaar te gaan net als trouwen en scheiden...waarom gaan mensen trouwen als ze toch weer gaan scheiden is dan net zo'n vraag!!Het zou al helpen als mensen een iets realistischer kijk zouden hebben op relaties en op het leven. De helft van alle samenwonenden en eenderde van alle gehuwden gaat elkaar. Waarom dan je kop in het zand steken en denken dat het iedereen behalve jou kan overkomen? Voor ons was het heel simpel: we houden van elkaar, willen goed voor elkaar zorgen en hebben dus onze zaken goed geregeld. Bovendien: uiteindelijk gaan alle stellen uit elkaar, is het niet door een scheiding dan is het dus omdat één van beiden komt te overlijden. In beide gevallen wil je je zaken op orde hebben lijkt me zo.
zaterdag 19 juli 2008 om 18:09
Het maakt allemaal niet uit wat "logisch" of "krom" is...als jullie allebei dezelfde rechten hebben en er nog niet uitkomen wie het huis "krijgt" zal de woningbouwvereniging niet gaan bepalen dat jij in het huis mag omdat het zo'n kindvriendelijke buurt is. Jullie moeten er zelf uitkomen, daar heeft de woningbouwvereniging in principe niks mee te maken. Maar ben je nu medehuurder of niet? Bij ons kan dat ook na 2 jaar, maar als je er niet achteraan gaat heb je geen rechten, ook niet als je vriend overlijdt.
Ik zou trouwens niet zeggen "dom dat je nu in deze situatie zit" Oké je hebt het niet handig geregeld, maarja....iedereen maakt wel eens fouten. Kan gebeuren. Zaak is dat je daar nu op een verantwoorde manier mee om gaat.
Heb je niet juist meer overzicht op je kind in een kleiner flatje dan in een groter huis met tuin op begane grond?
Wat ik wel heel raar vind aan dit verhaal is dat je de ene keer schrijft dat je kind en zij is en de andere keer een hij. Ik kan me niet voorstellen dat een ouder deze fout zou maken? Als je aan je kind denkt dan denk je toch automatisch aan óf hij óf zij??
Ik zou trouwens niet zeggen "dom dat je nu in deze situatie zit" Oké je hebt het niet handig geregeld, maarja....iedereen maakt wel eens fouten. Kan gebeuren. Zaak is dat je daar nu op een verantwoorde manier mee om gaat.
Heb je niet juist meer overzicht op je kind in een kleiner flatje dan in een groter huis met tuin op begane grond?
Wat ik wel heel raar vind aan dit verhaal is dat je de ene keer schrijft dat je kind en zij is en de andere keer een hij. Ik kan me niet voorstellen dat een ouder deze fout zou maken? Als je aan je kind denkt dan denk je toch automatisch aan óf hij óf zij??
zaterdag 19 juli 2008 om 18:10
zaterdag 19 juli 2008 om 18:22
quote:vinobianco schreef op 19 juli 2008 @ 18:16:
Jaren geleden werkte ik bij een woningbouwvereniging. Daar was het zo dat alleenstaande moeders met kinderen juist wél voorrang kregen, ze hebben liever niet dat die op straat zwerven.....
Klopt toen ik 7 jaar geleden bij ex wegging kreeg ik urgentie en binnen 6 maanden had ik een flat voor mij en mijn dochter..
Ik weet alleen niet hoe dat tegenwoordig is..
Ik woon dan wel niet samen maar ik vind het wel verstandig om wanneer je gaat samenwonen je je laat inschrijven bij de woningbouwvereniging,voor het geval dat..
Jaren geleden werkte ik bij een woningbouwvereniging. Daar was het zo dat alleenstaande moeders met kinderen juist wél voorrang kregen, ze hebben liever niet dat die op straat zwerven.....
Klopt toen ik 7 jaar geleden bij ex wegging kreeg ik urgentie en binnen 6 maanden had ik een flat voor mij en mijn dochter..
Ik weet alleen niet hoe dat tegenwoordig is..
Ik woon dan wel niet samen maar ik vind het wel verstandig om wanneer je gaat samenwonen je je laat inschrijven bij de woningbouwvereniging,voor het geval dat..
zaterdag 19 juli 2008 om 18:42
quote:superstar_2 schreef op 19 juli 2008 @ 18:22:
[...]
Klopt toen ik 7 jaar geleden bij ex wegging kreeg ik urgentie en binnen 6 maanden had ik een flat voor mij en mijn dochter..
Ik weet alleen niet hoe dat tegenwoordig is..
Ik woon dan wel niet samen maar ik vind het wel verstandig om wanneer je gaat samenwonen je je laat inschrijven bij de woningbouwvereniging,voor het geval dat..Je moet je sowieso inschrijven bij de woningbouwvereniging en de gemeente, maar dat betekent niet dat je gelijk medehuurder bent en gelijke rechten heeft.
[...]
Klopt toen ik 7 jaar geleden bij ex wegging kreeg ik urgentie en binnen 6 maanden had ik een flat voor mij en mijn dochter..
Ik weet alleen niet hoe dat tegenwoordig is..
Ik woon dan wel niet samen maar ik vind het wel verstandig om wanneer je gaat samenwonen je je laat inschrijven bij de woningbouwvereniging,voor het geval dat..Je moet je sowieso inschrijven bij de woningbouwvereniging en de gemeente, maar dat betekent niet dat je gelijk medehuurder bent en gelijke rechten heeft.
zaterdag 19 juli 2008 om 19:06
quote:runner84 schreef op 19 juli 2008 @ 18:42:
[...]
Je moet je sowieso inschrijven bij de woningbouwvereniging en de gemeente, maar dat betekent niet dat je gelijk medehuurder bent en gelijke rechten heeft.
Nou ik bedoel eigenlijk meer dat ik het verstandig vind dat wanneer je eenmaal samenwoont 1 van de 2 zich opnieuw laat inschrijven voor het geval er een situatie komt als waar TO nu inzit.
Dan heb je iig wat punten om mss een flatje te krijgen.
[...]
Je moet je sowieso inschrijven bij de woningbouwvereniging en de gemeente, maar dat betekent niet dat je gelijk medehuurder bent en gelijke rechten heeft.
Nou ik bedoel eigenlijk meer dat ik het verstandig vind dat wanneer je eenmaal samenwoont 1 van de 2 zich opnieuw laat inschrijven voor het geval er een situatie komt als waar TO nu inzit.
Dan heb je iig wat punten om mss een flatje te krijgen.
zaterdag 19 juli 2008 om 22:15
Ik vind je hele instelling zwaar onder de maat. Je bent niet alleen op de wereld! Je bent ook verantwoordelijk voor een kind. Lijkt mij, dat je in het belang van je kind gaat handelen. Hele volksstammen wonen in een flatje, met en zonder kinderen, autistisch of niet. Waarom zou jij daar een uitzondering op zijn?
Je bent dom geweest om in al die jaren niets vast te laten zetten op papier. Of je nu wil trouwen of niet, je laat toch in goede tijden vastleggen hoe het e.e.a. geregeld dient te worden bij een onverhoopte scheiding?
Je zult nu moeten roeien met de riemen die je hebt en dat is uitzoeken waar je recht op hebt. En wat daar ook uit mag komen, je hierin schikken. In het belang van je kind. Lekker boeiend of je as. ex dan in een huis met tuin zit in een kindvriendelijke buurt. Als hij de eerste rechten heeft, heeft hij die, jammer voor jou.
En als jij op voorhand al van plan bent om jullie uit-elkaar-gaan een hel te laten worden, vind ik dat je wel eens even voor de spiegel mag gaan staan om naar je eigen gedachten te kijken. De levens van meerdere kinderen ligt compleet overhoop door de achterlijke instellingen van hun paps en mams. Want die willen er beter vanaf komen dan de ander. Houd je trots vrouw en bouw iets op voor jezelf met kind.
Je bent dom geweest om in al die jaren niets vast te laten zetten op papier. Of je nu wil trouwen of niet, je laat toch in goede tijden vastleggen hoe het e.e.a. geregeld dient te worden bij een onverhoopte scheiding?
Je zult nu moeten roeien met de riemen die je hebt en dat is uitzoeken waar je recht op hebt. En wat daar ook uit mag komen, je hierin schikken. In het belang van je kind. Lekker boeiend of je as. ex dan in een huis met tuin zit in een kindvriendelijke buurt. Als hij de eerste rechten heeft, heeft hij die, jammer voor jou.
En als jij op voorhand al van plan bent om jullie uit-elkaar-gaan een hel te laten worden, vind ik dat je wel eens even voor de spiegel mag gaan staan om naar je eigen gedachten te kijken. De levens van meerdere kinderen ligt compleet overhoop door de achterlijke instellingen van hun paps en mams. Want die willen er beter vanaf komen dan de ander. Houd je trots vrouw en bouw iets op voor jezelf met kind.
zondag 20 juli 2008 om 02:49
Wat ik me afvraag, ik welk stadium van uit elkaar gaan ben je?
Is het op het moment nog alleen een hersenspinsel van jouw?
Of is het iets wat je eigenlijk beide al overeen gekomen bent?
Regel iig nu of met een toekomstige partener gelijk een samelevings contract. Ook omdat je nog een kind hebt.
Snap niet dat je het niet allemaal beter geregeld heb. Voor een paar tientjes heb je al een samenlevings contract, en dat maakt alles voor je partner, je kind en jou een stuk eenvoudiger.
Is het op het moment nog alleen een hersenspinsel van jouw?
Of is het iets wat je eigenlijk beide al overeen gekomen bent?
Regel iig nu of met een toekomstige partener gelijk een samelevings contract. Ook omdat je nog een kind hebt.
Snap niet dat je het niet allemaal beter geregeld heb. Voor een paar tientjes heb je al een samenlevings contract, en dat maakt alles voor je partner, je kind en jou een stuk eenvoudiger.
zondag 20 juli 2008 om 03:19
quote:CL2 schreef op 19 juli 2008 @ 22:15:
Ik vind je hele instelling zwaar onder de maat. Je bent niet alleen op de wereld! Je bent ook verantwoordelijk voor een kind. Lijkt mij, dat je in het belang van je kind gaat handelen. Hele volksstammen wonen in een flatje, met en zonder kinderen, autistisch of niet. Waarom zou jij daar een uitzondering op zijn?
Je bent dom geweest om in al die jaren niets vast te laten zetten op papier. Of je nu wil trouwen of niet, je laat toch in goede tijden vastleggen hoe het e.e.a. geregeld dient te worden bij een onverhoopte scheiding?
Je zult nu moeten roeien met de riemen die je hebt en dat is uitzoeken waar je recht op hebt. En wat daar ook uit mag komen, je hierin schikken. In het belang van je kind. Lekker boeiend of je as. ex dan in een huis met tuin zit in een kindvriendelijke buurt. Als hij de eerste rechten heeft, heeft hij die, jammer voor jou.
En als jij op voorhand al van plan bent om jullie uit-elkaar-gaan een hel te laten worden, vind ik dat je wel eens even voor de spiegel mag gaan staan om naar je eigen gedachten te kijken. De levens van meerdere kinderen ligt compleet overhoop door de achterlijke instellingen van hun paps en mams. Want die willen er beter vanaf komen dan de ander. Houd je trots vrouw en bouw iets op voor jezelf met kind.Not a single arguement!
Ik vind je hele instelling zwaar onder de maat. Je bent niet alleen op de wereld! Je bent ook verantwoordelijk voor een kind. Lijkt mij, dat je in het belang van je kind gaat handelen. Hele volksstammen wonen in een flatje, met en zonder kinderen, autistisch of niet. Waarom zou jij daar een uitzondering op zijn?
Je bent dom geweest om in al die jaren niets vast te laten zetten op papier. Of je nu wil trouwen of niet, je laat toch in goede tijden vastleggen hoe het e.e.a. geregeld dient te worden bij een onverhoopte scheiding?
Je zult nu moeten roeien met de riemen die je hebt en dat is uitzoeken waar je recht op hebt. En wat daar ook uit mag komen, je hierin schikken. In het belang van je kind. Lekker boeiend of je as. ex dan in een huis met tuin zit in een kindvriendelijke buurt. Als hij de eerste rechten heeft, heeft hij die, jammer voor jou.
En als jij op voorhand al van plan bent om jullie uit-elkaar-gaan een hel te laten worden, vind ik dat je wel eens even voor de spiegel mag gaan staan om naar je eigen gedachten te kijken. De levens van meerdere kinderen ligt compleet overhoop door de achterlijke instellingen van hun paps en mams. Want die willen er beter vanaf komen dan de ander. Houd je trots vrouw en bouw iets op voor jezelf met kind.Not a single arguement!
zondag 20 juli 2008 om 12:15
quote:wuiles schreef op 19 juli 2008 @ 18:00:
[...]
Het zou al helpen als mensen een iets realistischer kijk zouden hebben op relaties en op het leven. De helft van alle samenwonenden en eenderde van alle gehuwden gaat elkaar. Waarom dan je kop in het zand steken en denken dat het iedereen behalve jou kan overkomen? Voor ons was het heel simpel: we houden van elkaar, willen goed voor elkaar zorgen en hebben dus onze zaken goed geregeld. Bovendien: uiteindelijk gaan alle stellen uit elkaar, is het niet door een scheiding dan is het dus omdat één van beiden komt te overlijden. In beide gevallen wil je je zaken op orde hebben lijkt me zo.
Precies.
Het zijn bovendien bijna altijd vrouwen met kinderen die er slecht vanaf komen bij een scheiding (na huwelijk of samenwonen). Er zijn in Nederland bijna geen gescheiden vaders met kinderen die van een bijstandsuitkering rond moeten komen in een kleine sociale huurwoning. Hoe komt dat? Omdat mannen hun zaken veel beter regelen en zich nooit in zulke afhankelijkheidsrelaties manouvreren waar je alleen maar slechter van wordt.
Het niet goed regelen van je zaken zegt ook iets over het gebrek aan commitment en betrokkenheid vind ik. Als je besluit met elkaar verder te gaan regel je de zaken toch gewoon goed? Daar zijn zoveel mogelijkheden voor.
[...]
Het zou al helpen als mensen een iets realistischer kijk zouden hebben op relaties en op het leven. De helft van alle samenwonenden en eenderde van alle gehuwden gaat elkaar. Waarom dan je kop in het zand steken en denken dat het iedereen behalve jou kan overkomen? Voor ons was het heel simpel: we houden van elkaar, willen goed voor elkaar zorgen en hebben dus onze zaken goed geregeld. Bovendien: uiteindelijk gaan alle stellen uit elkaar, is het niet door een scheiding dan is het dus omdat één van beiden komt te overlijden. In beide gevallen wil je je zaken op orde hebben lijkt me zo.
Precies.
Het zijn bovendien bijna altijd vrouwen met kinderen die er slecht vanaf komen bij een scheiding (na huwelijk of samenwonen). Er zijn in Nederland bijna geen gescheiden vaders met kinderen die van een bijstandsuitkering rond moeten komen in een kleine sociale huurwoning. Hoe komt dat? Omdat mannen hun zaken veel beter regelen en zich nooit in zulke afhankelijkheidsrelaties manouvreren waar je alleen maar slechter van wordt.
Het niet goed regelen van je zaken zegt ook iets over het gebrek aan commitment en betrokkenheid vind ik. Als je besluit met elkaar verder te gaan regel je de zaken toch gewoon goed? Daar zijn zoveel mogelijkheden voor.
zondag 20 juli 2008 om 12:30
Pompeloentje, als je inderdaad nu al behoorlijk wat problemen voorziet, zou ik er nu al hulp bij halen. Je kind heeft autisme, je hebt het allemaal niet zo goed geregeld, daar moet je niet mee rond blijven lopen. Via jeugzorg of de huisarts kun je een doorverwijzing krijgen naar bijvoorbeeld maatschappelijk werk die met jou je mogelijkheden op een rijtje kunnen zetten. (financien, huisvesting, zorg voor je kind, afwikkeling "scheiding")
Er zijn vrij veel regelingen in nederland waar maar weinig mensen gebruik van maken omdat ze, net als jij nu, denken dat ze alles zelf op moeten lossen. Als je realistisch bent en ook zelf mee wil werken aan een goede oplossing voor alle partijen ben ik er zeker van dat je prima terecht komt! Succes!
Er zijn vrij veel regelingen in nederland waar maar weinig mensen gebruik van maken omdat ze, net als jij nu, denken dat ze alles zelf op moeten lossen. Als je realistisch bent en ook zelf mee wil werken aan een goede oplossing voor alle partijen ben ik er zeker van dat je prima terecht komt! Succes!
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
zondag 20 juli 2008 om 15:07
quote:superstar_2 schreef op 19 juli 2008 @ 19:06:
[...]
Nou ik bedoel eigenlijk meer dat ik het verstandig vind dat wanneer je eenmaal samenwoont 1 van de 2 zich opnieuw laat inschrijven voor het geval er een situatie komt als waar TO nu inzit.
Dan heb je iig wat punten om mss een flatje te krijgen.Oh, zo dat is wel slim, ja!
[...]
Nou ik bedoel eigenlijk meer dat ik het verstandig vind dat wanneer je eenmaal samenwoont 1 van de 2 zich opnieuw laat inschrijven voor het geval er een situatie komt als waar TO nu inzit.
Dan heb je iig wat punten om mss een flatje te krijgen.Oh, zo dat is wel slim, ja!
zondag 20 juli 2008 om 15:47
quote:Pompeloentje schreef op 19 juli 2008 @ 14:35:
Goh, bedankt voor de RazendSnelle reacties! Ik lees waar ik al bang voor was.. en ook al wel zo'n beetje wist. Maar ja, toch hoopte ik op betere berichten!
Mijn kind bij hem achterlaten is geen optie, daar zit hij helemaal niet op te wachten. En daar ben ik ook blij om. Mijn kind heeft een autisme en daarom hecht ik aan de kindvriendelijke buurt. Toch meer kansen op "sociale" contacten met andere kinderen want dat loopt al zo moeizaam. Moet hem in de gaten houden. Op een flat zou ik moeite hebben met hem "los te laten" want dan heb ik er veel minder zicht op.
Ben zeker niet ondankbaar als ik op een flatje kom, maar vind het zo krom dat hij in zn eentje daar in dat grotere huis met tuin en speeltuinen zit waar hij niks mee heeft.
En ja, ik weet dat we het slecht geregeld hebben. Dat immer geplande boterbriefje is er nooit van gekomen. Want een huwelijk, dat was niks voor ons.
Er klinkt iets door in je postings wat ik niet goed onder woorden kan brengen. Lijkt wel alsof er helemaal geen liefde of respect voor elkaar meer is ofzo. Ik weet het niet, maar ergens klopt er iets niet, voor mijn gevoel.
Er zijn toch veel meer woningen en leuke huizen of flats?? Ook een flat kan prima zijn (misschien alleen voor tijdelijk) en ook daar zullen meer kinderen wonen.
Waarom focus je zo op jullie huidige woning? Ik begrijp wel dat het ook voor je kind prettig zou zijn als je kunt blijven wonen, maar het is niet het einde van de wereld als dat niet kan.
Als je niet met hem als twee volwassen mensen kunt praten over de woning waar jullie nu in wonen, waarom laat je het niet gewoon los en richt je je op positievere zaken in je leven. Je moet straks zorgdragen voor een nieuwe start voor jou en je kind. Dan zet je er toch je schouders onder en laat je hem toch gewoon lekker in dat huis, als hij dat zo nodig wil. Boeien. Zoek een leuke plek voor jullie beiden!
Ik mis een positieve inslag in je bericht, alsof je heel verbitterd bent en hem het licht bijna niet meer in de ogen gunt, maar ik kan het fout hebben..
Goh, bedankt voor de RazendSnelle reacties! Ik lees waar ik al bang voor was.. en ook al wel zo'n beetje wist. Maar ja, toch hoopte ik op betere berichten!
Mijn kind bij hem achterlaten is geen optie, daar zit hij helemaal niet op te wachten. En daar ben ik ook blij om. Mijn kind heeft een autisme en daarom hecht ik aan de kindvriendelijke buurt. Toch meer kansen op "sociale" contacten met andere kinderen want dat loopt al zo moeizaam. Moet hem in de gaten houden. Op een flat zou ik moeite hebben met hem "los te laten" want dan heb ik er veel minder zicht op.
Ben zeker niet ondankbaar als ik op een flatje kom, maar vind het zo krom dat hij in zn eentje daar in dat grotere huis met tuin en speeltuinen zit waar hij niks mee heeft.
En ja, ik weet dat we het slecht geregeld hebben. Dat immer geplande boterbriefje is er nooit van gekomen. Want een huwelijk, dat was niks voor ons.
Er klinkt iets door in je postings wat ik niet goed onder woorden kan brengen. Lijkt wel alsof er helemaal geen liefde of respect voor elkaar meer is ofzo. Ik weet het niet, maar ergens klopt er iets niet, voor mijn gevoel.
Er zijn toch veel meer woningen en leuke huizen of flats?? Ook een flat kan prima zijn (misschien alleen voor tijdelijk) en ook daar zullen meer kinderen wonen.
Waarom focus je zo op jullie huidige woning? Ik begrijp wel dat het ook voor je kind prettig zou zijn als je kunt blijven wonen, maar het is niet het einde van de wereld als dat niet kan.
Als je niet met hem als twee volwassen mensen kunt praten over de woning waar jullie nu in wonen, waarom laat je het niet gewoon los en richt je je op positievere zaken in je leven. Je moet straks zorgdragen voor een nieuwe start voor jou en je kind. Dan zet je er toch je schouders onder en laat je hem toch gewoon lekker in dat huis, als hij dat zo nodig wil. Boeien. Zoek een leuke plek voor jullie beiden!
Ik mis een positieve inslag in je bericht, alsof je heel verbitterd bent en hem het licht bijna niet meer in de ogen gunt, maar ik kan het fout hebben..
zondag 27 juli 2008 om 06:33
Hoi Pom,
Ik zit in vrijwel dezelfde situatie als jij.
Ook ik ben niet getrouwd en heb geen samenlevingscontract. Dom??
Tja het is er nooit van gekomen. Er zijn 2 mensen voor nodig om dat te doen en mijn huisgenoot (om hem zo maar eens te noemen) stelde het steeds uit (ja, daar zullen we binnenkort eens naar kijken etc) hield mij aldoor aan het lijntje.
Maar goed het huis staat op zijn naam, hij wil beslist in het huis blijven wonen en vindt dat ik met de 3 kinderen maar moet vertrekken.
Ik zou ook graag in het huis willen blijven, ook inderdaad om dat het goed gesitueerd is voor de kinderen en ruim genoeg is.
Bovendien is een scheiding al heel ingrijpend voor kinderen en als ze dan ook nog uit hun vertrouwde omgeving gehaald worden dan verdwijnt al hun veiligheid.
Een autistisch kind ( ja mijn dochtertje heeft PDD-nos en 1 van mijn zoons ADHD) is al helemaaaaaal gevoelig voor veranderingen.
Dus ik snap als geen ander waarom jij in dat huis wil blijven, net zoals ik dat ook wil.
Ik vind het bijzonder egoistisch van onze mannen dat zij hun eigen belang boven dat van hun kind stellen.
Mijn ex wil dus ook dat ik weg ga maar zo makkelijk is het niet om een geschikte woning te vinden (zelfs niet een minder geschikte)
Ik ga nu aan de huisarts vragen of hij mij kan helpen met een plaats gebonden urgentie aan te vragen.
Al eerder heb ik een urgentie aan proberen te vragen maar dat ging niet zo makkelijk omdat ik moest bewijzen dat de relatie over was d.m.v een scheidingsakte of een beeindiging van het samenlevingscontract.
Of mijn ex moest een briefje schrijven waarin hij aangeeft dat de relatie be eindigd is, maar dat wil hij niet doen want hij is bang dat ik hem daarmee "naai".
Net als jij zit ik behoorlijk klem.
Ik zit in vrijwel dezelfde situatie als jij.
Ook ik ben niet getrouwd en heb geen samenlevingscontract. Dom??
Tja het is er nooit van gekomen. Er zijn 2 mensen voor nodig om dat te doen en mijn huisgenoot (om hem zo maar eens te noemen) stelde het steeds uit (ja, daar zullen we binnenkort eens naar kijken etc) hield mij aldoor aan het lijntje.
Maar goed het huis staat op zijn naam, hij wil beslist in het huis blijven wonen en vindt dat ik met de 3 kinderen maar moet vertrekken.
Ik zou ook graag in het huis willen blijven, ook inderdaad om dat het goed gesitueerd is voor de kinderen en ruim genoeg is.
Bovendien is een scheiding al heel ingrijpend voor kinderen en als ze dan ook nog uit hun vertrouwde omgeving gehaald worden dan verdwijnt al hun veiligheid.
Een autistisch kind ( ja mijn dochtertje heeft PDD-nos en 1 van mijn zoons ADHD) is al helemaaaaaal gevoelig voor veranderingen.
Dus ik snap als geen ander waarom jij in dat huis wil blijven, net zoals ik dat ook wil.
Ik vind het bijzonder egoistisch van onze mannen dat zij hun eigen belang boven dat van hun kind stellen.
Mijn ex wil dus ook dat ik weg ga maar zo makkelijk is het niet om een geschikte woning te vinden (zelfs niet een minder geschikte)
Ik ga nu aan de huisarts vragen of hij mij kan helpen met een plaats gebonden urgentie aan te vragen.
Al eerder heb ik een urgentie aan proberen te vragen maar dat ging niet zo makkelijk omdat ik moest bewijzen dat de relatie over was d.m.v een scheidingsakte of een beeindiging van het samenlevingscontract.
Of mijn ex moest een briefje schrijven waarin hij aangeeft dat de relatie be eindigd is, maar dat wil hij niet doen want hij is bang dat ik hem daarmee "naai".
Net als jij zit ik behoorlijk klem.
zondag 27 juli 2008 om 07:57
quote:Pompeloentje schreef op 19 juli 2008 @ 14:03:
Ik woon al heel lang samen met mn vriend. We hebben samen een dochter. We zitten in een huurhuis waarvan hij de hoofdhuurder is. Vaak als we ruzie hebben geeft hij al aan dat hij echt niet zal vertrekken uit deze gezinswoning. Nu loop ik sterk met de gedachte rond om inderdaad uit elkaar te gaan, maar wil dus niet met mn kind op een flat terechtkomen terwijl hij als alleenstaande man achterblijft in een kantenklare gezinswoning met tuin en in een kindvriendelijke buurt e.d. En als ik mn poot stijf wil houden dan wordt onze "scheiding" een ware hel! Dat is een ding dat zeker is. Wij zijn niet getrouwd en hebben ook geen samenlevingscontract..
Kan niet anders zeggen dat dat ontzettend dom is. Je hebt nu geen enkele rechten. De meeste mensen sluiten dan toch in elk geval nog een of ander contract af, zeker als er een kind komt. Hoe komt 't dat je dat niet hebt gedaan?
Hoe kun je uberhaupt willen dat hij zijn huis voor jou opgeeft, terwijl hij alle rechten heeft en jij vrijwillig geen? Het zal een harde les zijn, maar ik neem aan dat je daar voor de volgende keer nu goed van geleerd hebt zodat je wél alles goed op papier laat zetten zodra je nog een keer een relatie aangaat waarbij je samen gaat wonen.
Ik woon al heel lang samen met mn vriend. We hebben samen een dochter. We zitten in een huurhuis waarvan hij de hoofdhuurder is. Vaak als we ruzie hebben geeft hij al aan dat hij echt niet zal vertrekken uit deze gezinswoning. Nu loop ik sterk met de gedachte rond om inderdaad uit elkaar te gaan, maar wil dus niet met mn kind op een flat terechtkomen terwijl hij als alleenstaande man achterblijft in een kantenklare gezinswoning met tuin en in een kindvriendelijke buurt e.d. En als ik mn poot stijf wil houden dan wordt onze "scheiding" een ware hel! Dat is een ding dat zeker is. Wij zijn niet getrouwd en hebben ook geen samenlevingscontract..
Kan niet anders zeggen dat dat ontzettend dom is. Je hebt nu geen enkele rechten. De meeste mensen sluiten dan toch in elk geval nog een of ander contract af, zeker als er een kind komt. Hoe komt 't dat je dat niet hebt gedaan?
Hoe kun je uberhaupt willen dat hij zijn huis voor jou opgeeft, terwijl hij alle rechten heeft en jij vrijwillig geen? Het zal een harde les zijn, maar ik neem aan dat je daar voor de volgende keer nu goed van geleerd hebt zodat je wél alles goed op papier laat zetten zodra je nog een keer een relatie aangaat waarbij je samen gaat wonen.
zondag 27 juli 2008 om 08:00
quote:Camille schreef op 27 juli 2008 @ 06:33:
Hoi Pom,
Ik zit in vrijwel dezelfde situatie als jij.
Ook ik ben niet getrouwd en heb geen samenlevingscontract. Dom??
Tja het is er nooit van gekomen. Er zijn 2 mensen voor nodig om dat te doen en mijn huisgenoot (om hem zo maar eens te noemen) stelde het steeds uit (ja, daar zullen we binnenkort eens naar kijken etc) hield mij aldoor aan het lijntje.
Maar goed het huis staat op zijn naam, hij wil beslist in het huis blijven wonen en vindt dat ik met de 3 kinderen maar moet vertrekken.Waarom eiste jij geen contract voor die kinderen? Staan die kinderen wel op zijn naam? Laat ze dan bij hem als hij het huis wil houden, misschien wil ie er zo graag vanaf dat ie dan liever zelf vertrekt.
Hoi Pom,
Ik zit in vrijwel dezelfde situatie als jij.
Ook ik ben niet getrouwd en heb geen samenlevingscontract. Dom??
Tja het is er nooit van gekomen. Er zijn 2 mensen voor nodig om dat te doen en mijn huisgenoot (om hem zo maar eens te noemen) stelde het steeds uit (ja, daar zullen we binnenkort eens naar kijken etc) hield mij aldoor aan het lijntje.
Maar goed het huis staat op zijn naam, hij wil beslist in het huis blijven wonen en vindt dat ik met de 3 kinderen maar moet vertrekken.Waarom eiste jij geen contract voor die kinderen? Staan die kinderen wel op zijn naam? Laat ze dan bij hem als hij het huis wil houden, misschien wil ie er zo graag vanaf dat ie dan liever zelf vertrekt.
zondag 27 juli 2008 om 11:40
In je openingspost schrijf je dat jullie samen een dochter hebben, en in een latere posting schrijf je dat je 'hem' in de gaten moet houden. Wat is je kind nu, een hermafrodiet? Of hebben jullie geen kind maar probeer je argumenten te vinden om in de woning te kunnen blijven als je bij je vriend weggaat?
Anyway, wat Winterdip ook al schreef is het volgens mij zo dat ook al sta jij niet als huurder te boek, als jij al een aantal jaar op dat adres staat ingeschreven, je automatisch evenveel huurrechten hebt als je vriend. Of je daar aanspraak op zou moeten maken in jouw situatie is een tweede. Zoals ik het lees woonde hij al in die woning en ben jij bij hem ingetrokken, het lijkt mij niet meer dan fair dat jij degene bent die weer vertrekt als het niet goed loopt, met dan wel zonder jullie kind, als die bestaat. Als die woning en woonomgeving zo goed zijn voor hem of haar, is het misschien een overweging om het kind bij de vader te laten wonen. Die is net zo goed ouder van het kind als jij.
Anyway, wat Winterdip ook al schreef is het volgens mij zo dat ook al sta jij niet als huurder te boek, als jij al een aantal jaar op dat adres staat ingeschreven, je automatisch evenveel huurrechten hebt als je vriend. Of je daar aanspraak op zou moeten maken in jouw situatie is een tweede. Zoals ik het lees woonde hij al in die woning en ben jij bij hem ingetrokken, het lijkt mij niet meer dan fair dat jij degene bent die weer vertrekt als het niet goed loopt, met dan wel zonder jullie kind, als die bestaat. Als die woning en woonomgeving zo goed zijn voor hem of haar, is het misschien een overweging om het kind bij de vader te laten wonen. Die is net zo goed ouder van het kind als jij.
zondag 27 juli 2008 om 23:28
quote:elninjoo schreef op 27 juli 2008 @ 08:00:
[...]
Waarom eiste jij geen contract voor die kinderen? Staan die kinderen wel op zijn naam? Laat ze dan bij hem als hij het huis wil houden, misschien wil ie er zo graag vanaf dat ie dan liever zelf vertrekt.
2 zoons zijn uit mijn vorige huwelijk. Alleen mijn dochtertje is in biologisch opzicht van hem.
De kinderen bij hem laten is geen optie, daar zijn genoeg redenen voor
[...]
Waarom eiste jij geen contract voor die kinderen? Staan die kinderen wel op zijn naam? Laat ze dan bij hem als hij het huis wil houden, misschien wil ie er zo graag vanaf dat ie dan liever zelf vertrekt.
2 zoons zijn uit mijn vorige huwelijk. Alleen mijn dochtertje is in biologisch opzicht van hem.
De kinderen bij hem laten is geen optie, daar zijn genoeg redenen voor
zondag 27 juli 2008 om 23:37
maandag 28 juli 2008 om 06:31
Trouwens ik ben eerder getrouwd geweest en toen vond ik die scheiding een vreselijk gedoe, vandaar dat ik nogal huiverig stond tegenover opnieuw trouwen of een samenlevingscontract.
Bovendien dacht ik dat ik dit keer de prins op het witte paard had gevonden maar ook hij bleek gewoon een ploert op een knol te zijn.
Voor mij nooooooit meer een man. Geef mij maar een kamerplant
Bovendien dacht ik dat ik dit keer de prins op het witte paard had gevonden maar ook hij bleek gewoon een ploert op een knol te zijn.
Voor mij nooooooit meer een man. Geef mij maar een kamerplant
