Relaties
alle pijlers
hoe ga je om met een autistische partner?
vrijdag 15 april 2011 12:52
Hoi,
Ik begin dus inderdaad maar mijn eigen topic.
Ik zal nog even mijn verhaal vertellen. Ik ben 40 jaar en heb sinds 9 jaar een relatie met een man (47) die het syndroom van asperger heeft. We hebben 1 1/2 jaar geleden de diagnose gekregen. Verder heb ik zelf ADHD en ik heb nog een zoon van 11 jaar die ook ADHD heeft. Ik loop in mijn relatie tegen heel veel dingen aan.
Als ik het moeilijk heb dan zal ik zelf aan moeten geven dat ik het moeilijk heb en graag een knuffel wil, doe ik dat niet dan zal hij er zelf niet mee komen. Spontaniteit kent hij niet. Als ik hem een vraag stel dan zal hij doen wat ik hem vraag. Hij kan heel zorgzaam zijn, maar doordat hij nu zelf heel erg in de put zit wordt dat steeds lastiger. Soms heb ik het gevoel dat hij depressief aan het worden is. Sinds hij weet dat hij autistisch is, heeft hij het gevoel of heel zijn bodem onder zijn voeten weg is. hij voelt zich heel erg zwemmend. Ik wil er graag voor hem zijn en hem helpen, maar hoe.
Ik voel me heel vaak heel eenzaam. ik heb geen vrienden en eigenlijk is hij mijn enige vriend, maar dan wel een waar ik niet bij terecht kan als ik het moeilijk heb. Ik ben zelf heel spontaan en vrolijk en hij is vaak heel passief en triest. je ziet dat hij het moeilijk heeft. Ik maak me zorgen om hem, gewoon omdat ik heel veel van hem hou.
Hoe kun je een relatie met een autist laten werken.??
Ik begin dus inderdaad maar mijn eigen topic.
Ik zal nog even mijn verhaal vertellen. Ik ben 40 jaar en heb sinds 9 jaar een relatie met een man (47) die het syndroom van asperger heeft. We hebben 1 1/2 jaar geleden de diagnose gekregen. Verder heb ik zelf ADHD en ik heb nog een zoon van 11 jaar die ook ADHD heeft. Ik loop in mijn relatie tegen heel veel dingen aan.
Als ik het moeilijk heb dan zal ik zelf aan moeten geven dat ik het moeilijk heb en graag een knuffel wil, doe ik dat niet dan zal hij er zelf niet mee komen. Spontaniteit kent hij niet. Als ik hem een vraag stel dan zal hij doen wat ik hem vraag. Hij kan heel zorgzaam zijn, maar doordat hij nu zelf heel erg in de put zit wordt dat steeds lastiger. Soms heb ik het gevoel dat hij depressief aan het worden is. Sinds hij weet dat hij autistisch is, heeft hij het gevoel of heel zijn bodem onder zijn voeten weg is. hij voelt zich heel erg zwemmend. Ik wil er graag voor hem zijn en hem helpen, maar hoe.
Ik voel me heel vaak heel eenzaam. ik heb geen vrienden en eigenlijk is hij mijn enige vriend, maar dan wel een waar ik niet bij terecht kan als ik het moeilijk heb. Ik ben zelf heel spontaan en vrolijk en hij is vaak heel passief en triest. je ziet dat hij het moeilijk heeft. Ik maak me zorgen om hem, gewoon omdat ik heel veel van hem hou.
Hoe kun je een relatie met een autist laten werken.??
zondag 17 april 2011 15:58
quote:Frankie33 schreef op 17 april 2011 @ 15:56:
[...]
Ik heb het moeilijk met Kanonne haar gedrag van meet af aan. En nee, dat is niet om iets persoonlijks. Ik haat hypocrisie in het algemeen.Ja en zij heeft het waarschijnlijk moeilijk met jouw gedrag en dus gaan jullie over en weer hakketakken op elkaar. dat lijkt me zeer zinvol, maar volgens mij niet het doel van deze topic. Wees verstandig e nreageer niet meer. Je kunt niet altijd met alle mensen even happy zijn.
[...]
Ik heb het moeilijk met Kanonne haar gedrag van meet af aan. En nee, dat is niet om iets persoonlijks. Ik haat hypocrisie in het algemeen.Ja en zij heeft het waarschijnlijk moeilijk met jouw gedrag en dus gaan jullie over en weer hakketakken op elkaar. dat lijkt me zeer zinvol, maar volgens mij niet het doel van deze topic. Wees verstandig e nreageer niet meer. Je kunt niet altijd met alle mensen even happy zijn.
zondag 17 april 2011 16:02
quote:mystery1971 schreef op 17 april 2011 @ 15:58:
[...]
Ja en zij heeft het waarschijnlijk moeilijk met jouw gedrag en dus gaan jullie over en weer hakketakken op elkaar. dat lijkt me zeer zinvol, maar volgens mij niet het doel van deze topic. Wees verstandig e nreageer niet meer. Je kunt niet altijd met alle mensen even happy zijn.
Hee hallo. Ik kom niet met een stormram zomaar ergens binnenvallen, om direct te gaan briesen dat men ter plaatse zo ongevoelig voor mijn probleem is? Terwijl men nooit van mij gehoord heeft?
Ik ben niet iemand die graag uren dooremmert over een futiliteit. Aan de andere kant kan ik een pitbull worden als mijn opmerking door geadresseerde wordt afgedaan als geblabla ergens vanuit de morsige laagte. Dan kan ze het krijgen. Al ging het om iets zo klein als een pluisje op mijn trui.
[...]
Ja en zij heeft het waarschijnlijk moeilijk met jouw gedrag en dus gaan jullie over en weer hakketakken op elkaar. dat lijkt me zeer zinvol, maar volgens mij niet het doel van deze topic. Wees verstandig e nreageer niet meer. Je kunt niet altijd met alle mensen even happy zijn.
Hee hallo. Ik kom niet met een stormram zomaar ergens binnenvallen, om direct te gaan briesen dat men ter plaatse zo ongevoelig voor mijn probleem is? Terwijl men nooit van mij gehoord heeft?
Ik ben niet iemand die graag uren dooremmert over een futiliteit. Aan de andere kant kan ik een pitbull worden als mijn opmerking door geadresseerde wordt afgedaan als geblabla ergens vanuit de morsige laagte. Dan kan ze het krijgen. Al ging het om iets zo klein als een pluisje op mijn trui.
zondag 17 april 2011 16:02
Frankie in dit topic ben jij de stoorzender en het is volstrekt zinloos om net te doen alsof Kanonne of Mystery hier egocentrisch reageren, want er is er maar 1 hier volstrekt egocentrisch in haar reacties en dat ben jij.
En met iedere aanval bevestig je dit beeld alleen nog maar meer, dus het is echt nutteloos om zo om je heen te blijven schoppen en de vinger richting anderen te wijzen, want daar trapt echt niemand in.
En met iedere aanval bevestig je dit beeld alleen nog maar meer, dus het is echt nutteloos om zo om je heen te blijven schoppen en de vinger richting anderen te wijzen, want daar trapt echt niemand in.
zondag 17 april 2011 16:06
quote:Frankie33 schreef op 17 april 2011 @ 16:02:
[...]
Hee hallo. Ik kom niet met een stormram zomaar ergens binnenvallen, om direct te gaan briesen dat men ter plaatse zo ongevoelig voor mijn probleem is? Terwijl men nooit van mij gehoord heeft?
Ik ben niet iemand die graag uren dooremmert over een futiliteit. Aan de andere kant kan ik een pitbull worden als mijn opmerking door geadresseerde wordt afgedaan als geblabla ergens vanuit de morsige laagte. Dan kan ze het krijgen. Al ging het om iets zo klein als een pluisje op mijn trui.ik zou je toch vriendelijk willen vragen om je irritaties ergens anders te uiten, want inderdaad ben jij hier nu de stoorzender en gaat het net zoals in de andere topic wederom weer alleen over de autisten. die iedere keer alle aandacht naar zich toetrekken. En juist om die reden ben ik een eigen topic begonnen, Om nu eens de NIET autisten aan het woord te laten.
[...]
Hee hallo. Ik kom niet met een stormram zomaar ergens binnenvallen, om direct te gaan briesen dat men ter plaatse zo ongevoelig voor mijn probleem is? Terwijl men nooit van mij gehoord heeft?
Ik ben niet iemand die graag uren dooremmert over een futiliteit. Aan de andere kant kan ik een pitbull worden als mijn opmerking door geadresseerde wordt afgedaan als geblabla ergens vanuit de morsige laagte. Dan kan ze het krijgen. Al ging het om iets zo klein als een pluisje op mijn trui.ik zou je toch vriendelijk willen vragen om je irritaties ergens anders te uiten, want inderdaad ben jij hier nu de stoorzender en gaat het net zoals in de andere topic wederom weer alleen over de autisten. die iedere keer alle aandacht naar zich toetrekken. En juist om die reden ben ik een eigen topic begonnen, Om nu eens de NIET autisten aan het woord te laten.
zondag 17 april 2011 16:06
quote:mystery1971 schreef op 17 april 2011 @ 16:01:
[...]
Egocentrisch is een kenmerk van autisme.Nee, het is een kenmerk van NT's. Maar omdat die in de meerderheid zijn keren ze het om. Omdat een autist niet snel meedoet met het egoistische denken wat iedereen doet, noemt de NT roedelhond die zich gedisst voelt in zijn wezen, de autist 'egocentrisch'. Ego betekent ik. Toevallig is de centrale coherentie bij autisten ook niet zoals normaal. De ego's van NT's zijn door de bank genomen veel opgeblazener en kwetsbaarder. NT's zijn dan ook gewend om constant rekening te houden met elkaars ego's en images.
[...]
Egocentrisch is een kenmerk van autisme.Nee, het is een kenmerk van NT's. Maar omdat die in de meerderheid zijn keren ze het om. Omdat een autist niet snel meedoet met het egoistische denken wat iedereen doet, noemt de NT roedelhond die zich gedisst voelt in zijn wezen, de autist 'egocentrisch'. Ego betekent ik. Toevallig is de centrale coherentie bij autisten ook niet zoals normaal. De ego's van NT's zijn door de bank genomen veel opgeblazener en kwetsbaarder. NT's zijn dan ook gewend om constant rekening te houden met elkaars ego's en images.
zondag 17 april 2011 16:09
quote:Frankie33 schreef op 17 april 2011 @ 16:06:
[...]
Nee, het is een kenmerk van NT's. Maar omdat die in de meerderheid zijn keren ze het om. Omdat een autist niet snel meedoet met het egoistische denken wat iedereen doet, noemt de NT roedelhond die zich gedisst voelt in zijn wezen, de autist 'egocentrisch'. Ego betekent ik. Toevallig is de centrale coherentie bij autisten ook niet zoals normaal. De ego's van NT's zijn door de bank genomen veel opgeblazener en kwetsbaarder. NT's zijn dan ook gewend om constant rekening te houden met elkaars ego's en images.een van de andere kenmerken van autisten is, dat zij nooit ergens schuld aan hebben en dat het altijd de NIET autisten zijn die schuldig zijn. Met ieder woord wat jij zegt haal je alleen jezelf nog maar meer naar beneden.
[...]
Nee, het is een kenmerk van NT's. Maar omdat die in de meerderheid zijn keren ze het om. Omdat een autist niet snel meedoet met het egoistische denken wat iedereen doet, noemt de NT roedelhond die zich gedisst voelt in zijn wezen, de autist 'egocentrisch'. Ego betekent ik. Toevallig is de centrale coherentie bij autisten ook niet zoals normaal. De ego's van NT's zijn door de bank genomen veel opgeblazener en kwetsbaarder. NT's zijn dan ook gewend om constant rekening te houden met elkaars ego's en images.een van de andere kenmerken van autisten is, dat zij nooit ergens schuld aan hebben en dat het altijd de NIET autisten zijn die schuldig zijn. Met ieder woord wat jij zegt haal je alleen jezelf nog maar meer naar beneden.
zondag 17 april 2011 16:11
We zijn geen kinderen die zich naar de gang laten sturen omdat mama even met de dokter wil praten over hen. Dat is dan ook de teneur waarin dit topic zich wenst te gaan voltrekken. Om te gaan praten over een specifieke groep volwassen, weldenkende mensen alsof het kinders zijn.
Geen wonder dat zo veel autisten knettergek worden.
Geen wonder dat zo veel autisten knettergek worden.
zondag 17 april 2011 16:14
zondag 17 april 2011 16:15
zondag 17 april 2011 16:20
quote:mystery1971 schreef op 17 april 2011 @ 10:56:
[...]
Ik zeg ook niet dat hij zielig is. Ik vind hem absoluut niet zielig. Hij geeft zelf aan dat hij het allemaal niet meer weet. sinds de diagnose is voor hem heel zijn basis weg. dat is niet mijn verzinsel, dat zijn zijn woorden. We zijn nu ook samen met de therapeut bezig om zijn stress nivo omloog te krijgen, maar dat kost tijd.
Dus momenteel is de aanpak: hij leert om met stress om te gaan.
Dat verbaast mij. Het eerste wat ik meestal zie gebeuren wanneer mensen hun diagnose 'autist' krijgen, is:
- de gediagnosticeerde verdiept zich in wat autisme is en vervolgens zoekt die mens naar wat autisme voor hem/haar betekent, wat het voor hem/haar inhoudt, hoe het zich voor hem/haar uit en waar hij/zij tegenaan loopt en wat zijn/haar sterke punten en valkuilen zijn
- daarna gaat hij/zij het eigen leven opnieuw bekijken in het licht van de opgedane kennis en gaat het leven zodanig inrichten dat stressfactoren verminderen en op een aantal punten waarvan hij/zij dit nodig acht, leert men beter of anders met stress omgaan.
Heeft hij de gelegenheid om zich te verdiepen in wat zijn autisme voor hemzelf betekent (los van jou of wie dan ook) en welke zaken in zijn leven de meeste stress opleveren en waardoor dat komt?
Je schreef dat zijn stress met name wordt veroorzaakt door jullie relatie en het samenwonen. Is dat samenwonen bijvoorbeeld zo belangrijk voor hem (los van wat jij daarvan vindt) dat hij daar echt mee om moet leren gaan, of is het raadzaam om eerst even een stap terug te doen (bv te gaan latten) en vanuit die rust (want minder stress) opnieuw te bepalen wat hij wil met zijn leven?
Bij veel mensen die een diagnose 'autisme' hebben gekregen, zie je dat zij zich realiseren dat samenwonen helemaal geen goed idee is. Dat zij veel meer ruimte en rust nodig hebben dan samenleven (met partner en eventueel kinderen) kan bieden om zo goed mogelijk (met minder stress) te functioneren.
[...]
Ik zeg ook niet dat hij zielig is. Ik vind hem absoluut niet zielig. Hij geeft zelf aan dat hij het allemaal niet meer weet. sinds de diagnose is voor hem heel zijn basis weg. dat is niet mijn verzinsel, dat zijn zijn woorden. We zijn nu ook samen met de therapeut bezig om zijn stress nivo omloog te krijgen, maar dat kost tijd.
Dus momenteel is de aanpak: hij leert om met stress om te gaan.
Dat verbaast mij. Het eerste wat ik meestal zie gebeuren wanneer mensen hun diagnose 'autist' krijgen, is:
- de gediagnosticeerde verdiept zich in wat autisme is en vervolgens zoekt die mens naar wat autisme voor hem/haar betekent, wat het voor hem/haar inhoudt, hoe het zich voor hem/haar uit en waar hij/zij tegenaan loopt en wat zijn/haar sterke punten en valkuilen zijn
- daarna gaat hij/zij het eigen leven opnieuw bekijken in het licht van de opgedane kennis en gaat het leven zodanig inrichten dat stressfactoren verminderen en op een aantal punten waarvan hij/zij dit nodig acht, leert men beter of anders met stress omgaan.
Heeft hij de gelegenheid om zich te verdiepen in wat zijn autisme voor hemzelf betekent (los van jou of wie dan ook) en welke zaken in zijn leven de meeste stress opleveren en waardoor dat komt?
Je schreef dat zijn stress met name wordt veroorzaakt door jullie relatie en het samenwonen. Is dat samenwonen bijvoorbeeld zo belangrijk voor hem (los van wat jij daarvan vindt) dat hij daar echt mee om moet leren gaan, of is het raadzaam om eerst even een stap terug te doen (bv te gaan latten) en vanuit die rust (want minder stress) opnieuw te bepalen wat hij wil met zijn leven?
Bij veel mensen die een diagnose 'autisme' hebben gekregen, zie je dat zij zich realiseren dat samenwonen helemaal geen goed idee is. Dat zij veel meer ruimte en rust nodig hebben dan samenleven (met partner en eventueel kinderen) kan bieden om zo goed mogelijk (met minder stress) te functioneren.
zondag 17 april 2011 16:25
zondag 17 april 2011 16:29
quote:waranaka schreef op 17 april 2011 @ 16:20:
[...]
Dus momenteel is de aanpak: hij leert om met stress om te gaan.
Dat verbaast mij. Het eerste wat ik meestal zie gebeuren wanneer mensen hun diagnose 'autist' krijgen, is:
- de gediagnosticeerde verdiept zich in wat autisme is en vervolgens zoekt die mens naar wat autisme voor hem/haar betekent, wat het voor hem/haar inhoudt, hoe het zich voor hem/haar uit en waar hij/zij tegenaan loopt en wat zijn/haar sterke punten en valkuilen zijn
- daarna gaat hij/zij het eigen leven opnieuw bekijken in het licht van de opgedane kennis en gaat het leven zodanig inrichten dat stressfactoren verminderen en op een aantal punten waarvan hij/zij dit nodig acht, leert men beter of anders met stress omgaan.
Heeft hij de gelegenheid om zich te verdiepen in wat zijn autisme voor hemzelf betekent (los van jou of wie dan ook) en welke zaken in zijn leven de meeste stress opleveren en waardoor dat komt?
Je schreef dat zijn stress met name wordt veroorzaakt door jullie relatie en het samenwonen. Is dat samenwonen bijvoorbeeld zo belangrijk voor hem (los van wat jij daarvan vindt) dat hij daar echt mee om moet leren gaan, of is het raadzaam om eerst even een stap terug te doen (bv te gaan latten) en vanuit die rust (want minder stress) opnieuw te bepalen wat hij wil met zijn leven?
Bij veel mensen die een diagnose 'autisme' hebben gekregen, zie je dat zij zich realiseren dat samenwonen helemaal geen goed idee is. Dat zij veel meer ruimte en rust nodig hebben dan samenleven (met partner en eventueel kinderen) kan bieden om zo goed mogelijk (met minder stress) te functioneren.
de therapie heet stressmanagement, maar de therapeut verteld hem ook wat autisme inhoudt en wat het voor betekend. Dus het is eigenlijk heel breed. We zijn eerst samen begonnen aan partner relatie therapie, maar dat werkte helemaal niet voor mijn partner. Het emotionele nivo was te groot tussen mijn partner en mij. Misschien moet ik zeggen zijn inlevingsnivo was veel lager dan dat van mij. En we zaten daar absoluut niet op 1 nivo. Dus is besloten dat hij eerst zelf in therapie zou gaan.
Het is gewoon een heel lang en moeizaam proces. Ik zie hele kleine verbeteringen.
[...]
Dus momenteel is de aanpak: hij leert om met stress om te gaan.
Dat verbaast mij. Het eerste wat ik meestal zie gebeuren wanneer mensen hun diagnose 'autist' krijgen, is:
- de gediagnosticeerde verdiept zich in wat autisme is en vervolgens zoekt die mens naar wat autisme voor hem/haar betekent, wat het voor hem/haar inhoudt, hoe het zich voor hem/haar uit en waar hij/zij tegenaan loopt en wat zijn/haar sterke punten en valkuilen zijn
- daarna gaat hij/zij het eigen leven opnieuw bekijken in het licht van de opgedane kennis en gaat het leven zodanig inrichten dat stressfactoren verminderen en op een aantal punten waarvan hij/zij dit nodig acht, leert men beter of anders met stress omgaan.
Heeft hij de gelegenheid om zich te verdiepen in wat zijn autisme voor hemzelf betekent (los van jou of wie dan ook) en welke zaken in zijn leven de meeste stress opleveren en waardoor dat komt?
Je schreef dat zijn stress met name wordt veroorzaakt door jullie relatie en het samenwonen. Is dat samenwonen bijvoorbeeld zo belangrijk voor hem (los van wat jij daarvan vindt) dat hij daar echt mee om moet leren gaan, of is het raadzaam om eerst even een stap terug te doen (bv te gaan latten) en vanuit die rust (want minder stress) opnieuw te bepalen wat hij wil met zijn leven?
Bij veel mensen die een diagnose 'autisme' hebben gekregen, zie je dat zij zich realiseren dat samenwonen helemaal geen goed idee is. Dat zij veel meer ruimte en rust nodig hebben dan samenleven (met partner en eventueel kinderen) kan bieden om zo goed mogelijk (met minder stress) te functioneren.
de therapie heet stressmanagement, maar de therapeut verteld hem ook wat autisme inhoudt en wat het voor betekend. Dus het is eigenlijk heel breed. We zijn eerst samen begonnen aan partner relatie therapie, maar dat werkte helemaal niet voor mijn partner. Het emotionele nivo was te groot tussen mijn partner en mij. Misschien moet ik zeggen zijn inlevingsnivo was veel lager dan dat van mij. En we zaten daar absoluut niet op 1 nivo. Dus is besloten dat hij eerst zelf in therapie zou gaan.
Het is gewoon een heel lang en moeizaam proces. Ik zie hele kleine verbeteringen.
zondag 17 april 2011 16:32
voorlopig is het voor mij nog geen optie om te gaan latten. Ik wil eerst samen met mijn partner kijken of we er zo samen uit kunnen komen. Ja en als dat echt niet gaat lukken dan is dat misschien een optie. Alleen komen er dan andere problemen om de hoek. dan zal ik fulltime moeten gaan werken. en werken onder een baas is mij nog nooit gelukt.
We proberen nu door elkaar meer ruimte te geven, ook meer rust te krijgen en wie weet.
We proberen nu door elkaar meer ruimte te geven, ook meer rust te krijgen en wie weet.
zondag 17 april 2011 16:38
quote:mystery1971 schreef op 17 april 2011 @ 16:29:
[...]
zijn inlevingsnivo was veel lager dan dat van mij
Dat blijft een feit: inleven in anderen is gewoon moeilijk. Maar niet onoverkomelijk.
Daar zit echt maar één ding op: kei- en keihard studeren. Dus: observeren, lezen, denken, praten, uitproberen, op je bek gaan, weer opkrabbelen en daar nooit mee stoppen. Zo kun je uiteindelijk zelfs beter in inleven worden dan de gemiddelde NT!
De meeste mannen die ik ken (autistisch of niet) hebben hier echter eenvoudigweg niet voldoende belang bij om er bijna al hun denkenergie aan te besteden.
[...]
zijn inlevingsnivo was veel lager dan dat van mij
Dat blijft een feit: inleven in anderen is gewoon moeilijk. Maar niet onoverkomelijk.
Daar zit echt maar één ding op: kei- en keihard studeren. Dus: observeren, lezen, denken, praten, uitproberen, op je bek gaan, weer opkrabbelen en daar nooit mee stoppen. Zo kun je uiteindelijk zelfs beter in inleven worden dan de gemiddelde NT!
De meeste mannen die ik ken (autistisch of niet) hebben hier echter eenvoudigweg niet voldoende belang bij om er bijna al hun denkenergie aan te besteden.
zondag 17 april 2011 16:44
quote:mystery1971 schreef op 17 april 2011 @ 16:32:
voorlopig is het voor mij nog geen optie om te gaan latten. Ik wil eerst samen met mijn partner kijken of we er zo samen uit kunnen komen. Ja en als dat echt niet gaat lukken dan is dat misschien een optie. Alleen komen er dan andere problemen om de hoek. dan zal ik fulltime moeten gaan werken. en werken onder een baas is mij nog nooit gelukt.
We proberen nu door elkaar meer ruimte te geven, ook meer rust te krijgen en wie weet.Ja LAT-enheeft inderdaad zo ook z'n eigen nadelige kanten, dus wellicht kunnen jullie elkaar inderdaad de ruimte geven. Ons is dat nooit gelukt, want mijn ex-vriend lette op alles wat ik deed en had hier commentaar op. Ik was namelijk erg onhandig, slordig en vies in zijn ogen aangezien hij zelf smetvrees had en dwangneuroses.
voorlopig is het voor mij nog geen optie om te gaan latten. Ik wil eerst samen met mijn partner kijken of we er zo samen uit kunnen komen. Ja en als dat echt niet gaat lukken dan is dat misschien een optie. Alleen komen er dan andere problemen om de hoek. dan zal ik fulltime moeten gaan werken. en werken onder een baas is mij nog nooit gelukt.
We proberen nu door elkaar meer ruimte te geven, ook meer rust te krijgen en wie weet.Ja LAT-enheeft inderdaad zo ook z'n eigen nadelige kanten, dus wellicht kunnen jullie elkaar inderdaad de ruimte geven. Ons is dat nooit gelukt, want mijn ex-vriend lette op alles wat ik deed en had hier commentaar op. Ik was namelijk erg onhandig, slordig en vies in zijn ogen aangezien hij zelf smetvrees had en dwangneuroses.
zondag 17 april 2011 16:52
zondag 17 april 2011 17:02
de meeste verhalen die ik hier gelezen heb, zijn verhalen waarbij de relaties het niet overleeft hebben. daarmee bedoel ik dat de partners niet meer in 1 huis wonen. Is er niet een relatie die het wel gehaald? Zijn er dan echt geen stellen met een autistsche man en de adhd vrouw die het gered hebben.
zondag 17 april 2011 17:24
Mystery, beseft jouw man wel dat hij kerngezond is, ook mentaal? Als iedereen hem wegzet als die gehandicapte, dan klopt dat ten eerste niet en ten tweede is het funest voor zijn eigenwaarde.
Zijn denkstijl kan op veel plekken beter worden benut dan die van anderen. Op andere plekken juist weer niet, maar dat hou je altijd. Zijn denkstijl deugt, 'zelfs al' is die anders dan wat men gewend is. In veel opzichten is die efficienter. Alleen houdt de gemiddelde NT niet van efficient. De gemiddelde NT houdt van ingewikkeld (lees: leugens): dat geeft hem / haar personality.
Als je man depressief is door zijn diagnose: vertel hem dat er niets mis is met hem! Zwarte zwanen en witte raven deugen ook, net zo goed (of ben je bang dat je daarmee wellicht je eigen onderhandelingspositie ondermijnt? Ik zou zeggen: doe waarvan je weet dat het juist is).
Zijn denkstijl kan op veel plekken beter worden benut dan die van anderen. Op andere plekken juist weer niet, maar dat hou je altijd. Zijn denkstijl deugt, 'zelfs al' is die anders dan wat men gewend is. In veel opzichten is die efficienter. Alleen houdt de gemiddelde NT niet van efficient. De gemiddelde NT houdt van ingewikkeld (lees: leugens): dat geeft hem / haar personality.
Als je man depressief is door zijn diagnose: vertel hem dat er niets mis is met hem! Zwarte zwanen en witte raven deugen ook, net zo goed (of ben je bang dat je daarmee wellicht je eigen onderhandelingspositie ondermijnt? Ik zou zeggen: doe waarvan je weet dat het juist is).
zondag 17 april 2011 17:38
Nou heb ik geen adhd maar ik ben toch echt wel van plan mijn relatie te laten slagen. Ik hoop met heel m'n hart dat het jullie gaat lukken Mystery. Ik denk dat je voorlopig niet meer kunt doen dan wat jullie nu al doen: elkaar de nodige ruimte geven en doorgaan met de therapie om hem om te leren gaan met zijn autisme. En wellicht ook op tijd aangeven wanneer je voelt dat het de verkeerde kant opgaat of dat je teveel op je tenen moet lopen (en dit geldt ook voor hem uiteraard). Sterkte!
