Relaties
alle pijlers
Hoe omgaan met afwijzingen
maandag 20 juli 2009 om 21:26
Beste meiden,
Af en toe lees ik mee op dit forum, maar eigenlijk zoek ik nog heel specifiek naar wat juiste woorden voor mijn specifieke geval
Ik heb even moeten nadenken of dit bij het forum psyche of relaties hoort, beide denk ik. Afgelopen tijd heb ik nogal wat afwijzingen op relationeel vlak te verduren gehad. Afwijzing na een gezellige date, afwijzing na een ONS (niet zo gek natuurlijk) En een afwijzing na een korte relatie. Bij deze man voelde het alsof ik 2 keer werd afgewezen, hij wilde het later nog eens proberen maar haakte toch af op het laatste moment, hij had iemand anders ontmoet.
Voor deze bovengenoemde incidenten heb ik 2 langere relaties gehad. De eerste relatie was een zeer mooie en zeer pure liefde, maar na een aantal jaar krijg hij twijfels. Hij wist niet hoe hij met die gevoelens om moest gaan en heeft het toen op mij afgereageerd. Hij heeft onze relatie op een ijskoude en ellendige manier uitgemaakt met een gedrag wat totaal niet bij hem en onze manier van omgaan paste. Dit was zeer onverwachts voor mij en dat was toen hartverscheurend. Ik heb toen de tijd genomen om het te verwerken. Maar het heeft volgens mij een enorme impact op mijn latere relaties/dates gehad.
Mijn tweede langere relatie begon als iets dat niet heel serieus was, eigenlijk wist ik al vanaf het begin om verschillende reden dat het geen toekomst had. Toch viel ik op gegeven moment voor hem, maar later in de relatie bleek hij een echte pester te zijn, een narcist, we hebben veel geruzied, ik wilde er ook vanaf maar ik wilde hem ook niet loslaten. Ik wilde zo graag een fijne relatie met hem, totaal onrealistisch. Ik heb het zelf zover laten komen dat ik ook door hem werd afgewezen. Ook al zijn al deze mannen totaal verschillend van elkaar, ik zit zelf blijkbaar in een soort patroon of zo. Ik merk dat de verwerkingen van dit soort afwijzigingen steeds moeilijker wordt. Ik word er erg depressief van en de lat ligt steeds hoger als ik weer iemand anders ontmoet.
Ik denk dat hier geen kant-en-klare antwoorden op zijn, maar ik hoop dat er andere forummers zijn die hier doorheen zijn gegaan en wil graag weten hoe. Ik vind het moeilijk om het gevoel afgewezen te zijn los te laten en soms heb ik het idee dat het mijn hele leven beheerst, dat ik geen plezier meer kan hebben met vrienden of familie, van vakantie, van alle dingen waar je normaal wel van geniet. Hoe geef je zo'n gevoel een kleinere plek, en dat het niet zo op de voorgrond staat want dat verdient het niet.
In ieder geval doet het me goed om dit op te schrijven...
Af en toe lees ik mee op dit forum, maar eigenlijk zoek ik nog heel specifiek naar wat juiste woorden voor mijn specifieke geval
Ik heb even moeten nadenken of dit bij het forum psyche of relaties hoort, beide denk ik. Afgelopen tijd heb ik nogal wat afwijzingen op relationeel vlak te verduren gehad. Afwijzing na een gezellige date, afwijzing na een ONS (niet zo gek natuurlijk) En een afwijzing na een korte relatie. Bij deze man voelde het alsof ik 2 keer werd afgewezen, hij wilde het later nog eens proberen maar haakte toch af op het laatste moment, hij had iemand anders ontmoet.
Voor deze bovengenoemde incidenten heb ik 2 langere relaties gehad. De eerste relatie was een zeer mooie en zeer pure liefde, maar na een aantal jaar krijg hij twijfels. Hij wist niet hoe hij met die gevoelens om moest gaan en heeft het toen op mij afgereageerd. Hij heeft onze relatie op een ijskoude en ellendige manier uitgemaakt met een gedrag wat totaal niet bij hem en onze manier van omgaan paste. Dit was zeer onverwachts voor mij en dat was toen hartverscheurend. Ik heb toen de tijd genomen om het te verwerken. Maar het heeft volgens mij een enorme impact op mijn latere relaties/dates gehad.
Mijn tweede langere relatie begon als iets dat niet heel serieus was, eigenlijk wist ik al vanaf het begin om verschillende reden dat het geen toekomst had. Toch viel ik op gegeven moment voor hem, maar later in de relatie bleek hij een echte pester te zijn, een narcist, we hebben veel geruzied, ik wilde er ook vanaf maar ik wilde hem ook niet loslaten. Ik wilde zo graag een fijne relatie met hem, totaal onrealistisch. Ik heb het zelf zover laten komen dat ik ook door hem werd afgewezen. Ook al zijn al deze mannen totaal verschillend van elkaar, ik zit zelf blijkbaar in een soort patroon of zo. Ik merk dat de verwerkingen van dit soort afwijzigingen steeds moeilijker wordt. Ik word er erg depressief van en de lat ligt steeds hoger als ik weer iemand anders ontmoet.
Ik denk dat hier geen kant-en-klare antwoorden op zijn, maar ik hoop dat er andere forummers zijn die hier doorheen zijn gegaan en wil graag weten hoe. Ik vind het moeilijk om het gevoel afgewezen te zijn los te laten en soms heb ik het idee dat het mijn hele leven beheerst, dat ik geen plezier meer kan hebben met vrienden of familie, van vakantie, van alle dingen waar je normaal wel van geniet. Hoe geef je zo'n gevoel een kleinere plek, en dat het niet zo op de voorgrond staat want dat verdient het niet.
In ieder geval doet het me goed om dit op te schrijven...
dinsdag 21 juli 2009 om 07:59
maak mannen niet belangrijker dan ze zijn. Waarom zou een man belangrijker worden in je leven dan jijzelf bent? Dat is toch niet logisch?
Dat je jezelf misschien niet leuk vind dat kan. DAt hebben sommige mensen door onzekerheid of bepaalde gebeurtenissen in het verleden maar daar hebben manenn niets mee te maken.
Een leuke man aan de haak slaan is natuurlijk leuk maar zoals ik al zei; maak ze niet mooier, belangrijker en interessanter dan ze zijn.
Ze zijn net als vrouwen gewoon mensen en ze ruiken het als iemand te graag wilt.
Dat je jezelf misschien niet leuk vind dat kan. DAt hebben sommige mensen door onzekerheid of bepaalde gebeurtenissen in het verleden maar daar hebben manenn niets mee te maken.
Een leuke man aan de haak slaan is natuurlijk leuk maar zoals ik al zei; maak ze niet mooier, belangrijker en interessanter dan ze zijn.
Ze zijn net als vrouwen gewoon mensen en ze ruiken het als iemand te graag wilt.
dinsdag 21 juli 2009 om 10:21
@Stumpertje-x: inderdaad, behoefte aan liefde en delen is een hele natuurlijke. Maar wanneer je je afhankelijk gaat voelen van liefde speelt er denk ik meer en ik denk dat te herkennen. Ik zag dat je schreef dat je ook zoekt naar afleiding voor je gepieker. Het klinkt toch een beetje dat je iemand zoekt die je zal 'redden' van nare dingen. Als ik teveel invul, moet je het zeggen-ik heb dat zelf namelijk.
En wat mij helpt om me meer op mezelf te richten is dat ik tegen mezelf zeg dat niemand anders me daar vanaf kan brengen, maar dat ik me kan richten op veiligheid en kracht in mezelf. Alleen ik kan mezelf doen stoppen met piekeren, alleen ikzelf heb ergens de antwoorden. En ikzelf kan alleen ervoor zorgen dat ik weer kan genieten van dingen in het leven, dat kan geen enkele man. Het komt toch van binnenuit.
Verder wou ik je nog het advies meegeven (als je al in therapie zit) om eens te praten over EMDR. Dat is een techniek die gebruikt wordt om trauma's (zowel lichte als zware) te verwerken. Ik kan me voorstellen dat jouw eerste relatie-ervaring er zwaar heeft ingehakt en dat je dit onvoldoende verwerkt hebt (door er op onbewust niveau een verkeerde conclusie uit te trekken over jezelf), waardoor je het met je meesleept in nieuwe ervaringen. Als je dit beter verwerkt, kun je het meer loslaten. Misschien helpen de adviezen van DNM al om dat te doen, maar ik geloof dat sommige dingen zo diep kunnen zitten dat je die met je hoofd niet gemakkelijk opgelost krijgt, maar iets moet doen waarbij je regelrecht andere niveaus gaat aanspreken (zoals bij EMDR).
En wat mij helpt om me meer op mezelf te richten is dat ik tegen mezelf zeg dat niemand anders me daar vanaf kan brengen, maar dat ik me kan richten op veiligheid en kracht in mezelf. Alleen ik kan mezelf doen stoppen met piekeren, alleen ikzelf heb ergens de antwoorden. En ikzelf kan alleen ervoor zorgen dat ik weer kan genieten van dingen in het leven, dat kan geen enkele man. Het komt toch van binnenuit.
Verder wou ik je nog het advies meegeven (als je al in therapie zit) om eens te praten over EMDR. Dat is een techniek die gebruikt wordt om trauma's (zowel lichte als zware) te verwerken. Ik kan me voorstellen dat jouw eerste relatie-ervaring er zwaar heeft ingehakt en dat je dit onvoldoende verwerkt hebt (door er op onbewust niveau een verkeerde conclusie uit te trekken over jezelf), waardoor je het met je meesleept in nieuwe ervaringen. Als je dit beter verwerkt, kun je het meer loslaten. Misschien helpen de adviezen van DNM al om dat te doen, maar ik geloof dat sommige dingen zo diep kunnen zitten dat je die met je hoofd niet gemakkelijk opgelost krijgt, maar iets moet doen waarbij je regelrecht andere niveaus gaat aanspreken (zoals bij EMDR).
