Relaties
alle pijlers
Hoe omgaan met afwijzingen
maandag 20 juli 2009 om 21:26
Beste meiden,
Af en toe lees ik mee op dit forum, maar eigenlijk zoek ik nog heel specifiek naar wat juiste woorden voor mijn specifieke geval
Ik heb even moeten nadenken of dit bij het forum psyche of relaties hoort, beide denk ik. Afgelopen tijd heb ik nogal wat afwijzingen op relationeel vlak te verduren gehad. Afwijzing na een gezellige date, afwijzing na een ONS (niet zo gek natuurlijk) En een afwijzing na een korte relatie. Bij deze man voelde het alsof ik 2 keer werd afgewezen, hij wilde het later nog eens proberen maar haakte toch af op het laatste moment, hij had iemand anders ontmoet.
Voor deze bovengenoemde incidenten heb ik 2 langere relaties gehad. De eerste relatie was een zeer mooie en zeer pure liefde, maar na een aantal jaar krijg hij twijfels. Hij wist niet hoe hij met die gevoelens om moest gaan en heeft het toen op mij afgereageerd. Hij heeft onze relatie op een ijskoude en ellendige manier uitgemaakt met een gedrag wat totaal niet bij hem en onze manier van omgaan paste. Dit was zeer onverwachts voor mij en dat was toen hartverscheurend. Ik heb toen de tijd genomen om het te verwerken. Maar het heeft volgens mij een enorme impact op mijn latere relaties/dates gehad.
Mijn tweede langere relatie begon als iets dat niet heel serieus was, eigenlijk wist ik al vanaf het begin om verschillende reden dat het geen toekomst had. Toch viel ik op gegeven moment voor hem, maar later in de relatie bleek hij een echte pester te zijn, een narcist, we hebben veel geruzied, ik wilde er ook vanaf maar ik wilde hem ook niet loslaten. Ik wilde zo graag een fijne relatie met hem, totaal onrealistisch. Ik heb het zelf zover laten komen dat ik ook door hem werd afgewezen. Ook al zijn al deze mannen totaal verschillend van elkaar, ik zit zelf blijkbaar in een soort patroon of zo. Ik merk dat de verwerkingen van dit soort afwijzigingen steeds moeilijker wordt. Ik word er erg depressief van en de lat ligt steeds hoger als ik weer iemand anders ontmoet.
Ik denk dat hier geen kant-en-klare antwoorden op zijn, maar ik hoop dat er andere forummers zijn die hier doorheen zijn gegaan en wil graag weten hoe. Ik vind het moeilijk om het gevoel afgewezen te zijn los te laten en soms heb ik het idee dat het mijn hele leven beheerst, dat ik geen plezier meer kan hebben met vrienden of familie, van vakantie, van alle dingen waar je normaal wel van geniet. Hoe geef je zo'n gevoel een kleinere plek, en dat het niet zo op de voorgrond staat want dat verdient het niet.
In ieder geval doet het me goed om dit op te schrijven...
Af en toe lees ik mee op dit forum, maar eigenlijk zoek ik nog heel specifiek naar wat juiste woorden voor mijn specifieke geval
Ik heb even moeten nadenken of dit bij het forum psyche of relaties hoort, beide denk ik. Afgelopen tijd heb ik nogal wat afwijzingen op relationeel vlak te verduren gehad. Afwijzing na een gezellige date, afwijzing na een ONS (niet zo gek natuurlijk) En een afwijzing na een korte relatie. Bij deze man voelde het alsof ik 2 keer werd afgewezen, hij wilde het later nog eens proberen maar haakte toch af op het laatste moment, hij had iemand anders ontmoet.
Voor deze bovengenoemde incidenten heb ik 2 langere relaties gehad. De eerste relatie was een zeer mooie en zeer pure liefde, maar na een aantal jaar krijg hij twijfels. Hij wist niet hoe hij met die gevoelens om moest gaan en heeft het toen op mij afgereageerd. Hij heeft onze relatie op een ijskoude en ellendige manier uitgemaakt met een gedrag wat totaal niet bij hem en onze manier van omgaan paste. Dit was zeer onverwachts voor mij en dat was toen hartverscheurend. Ik heb toen de tijd genomen om het te verwerken. Maar het heeft volgens mij een enorme impact op mijn latere relaties/dates gehad.
Mijn tweede langere relatie begon als iets dat niet heel serieus was, eigenlijk wist ik al vanaf het begin om verschillende reden dat het geen toekomst had. Toch viel ik op gegeven moment voor hem, maar later in de relatie bleek hij een echte pester te zijn, een narcist, we hebben veel geruzied, ik wilde er ook vanaf maar ik wilde hem ook niet loslaten. Ik wilde zo graag een fijne relatie met hem, totaal onrealistisch. Ik heb het zelf zover laten komen dat ik ook door hem werd afgewezen. Ook al zijn al deze mannen totaal verschillend van elkaar, ik zit zelf blijkbaar in een soort patroon of zo. Ik merk dat de verwerkingen van dit soort afwijzigingen steeds moeilijker wordt. Ik word er erg depressief van en de lat ligt steeds hoger als ik weer iemand anders ontmoet.
Ik denk dat hier geen kant-en-klare antwoorden op zijn, maar ik hoop dat er andere forummers zijn die hier doorheen zijn gegaan en wil graag weten hoe. Ik vind het moeilijk om het gevoel afgewezen te zijn los te laten en soms heb ik het idee dat het mijn hele leven beheerst, dat ik geen plezier meer kan hebben met vrienden of familie, van vakantie, van alle dingen waar je normaal wel van geniet. Hoe geef je zo'n gevoel een kleinere plek, en dat het niet zo op de voorgrond staat want dat verdient het niet.
In ieder geval doet het me goed om dit op te schrijven...
maandag 20 juli 2009 om 21:29
Kan het zijn dat jij over het algemeen niet zo lekker in je vel zit en daarom erg veel bevestiging nodig hebt van anderen? Je zult zien dat als je wel lekker in je vel zit, een afwijzing niet zo zwaar aanvoelt. Sterker nog, dan valt het je amper op omdat je verwachtingen anders zijn/lager liggen en iets daarom de kans krijgt om te groeien (mits het waardevol genoeg is).
maandag 20 juli 2009 om 21:38
Helemaal met Madhe eens! Je voelt je niet afhankelijk gaan opstellen. Je hebt geen bevestiging nodig, je weet dat je een leuke meid bent, anders had je die flirts die je beschreven hebt ook niet meegemaakt. Het is lastig om zo weinig mogelijk verwachtingen te hebben, zeker als iets nog heel casual is, maar probeer het toch. Een vrouw die sterk in haar schoenen staat en niet om bevestiging vraagt is way more sexy dan een onzeker iemand.
En laat ook evenveel uit een kerel komen als uit jezelf! Dus als jij een date hebt voorgesteld en die is voorbij, dan is het netjes als hij vraagt wanneer hij je weer kan zien. Als je het contact veel uit jezelf laat komen met veel smsen en veel 'wanneer zie ik je weer?' vragen, dan gaat hij achterover leunen en is het wel prima zo. Hou het in het begin luchtig, heb geen hoge verwachtingen en laat hem evenveel z'n best voor jou doen als jij voor hem. Dat heb ik uit mijn ervaringen geleerd
En laat ook evenveel uit een kerel komen als uit jezelf! Dus als jij een date hebt voorgesteld en die is voorbij, dan is het netjes als hij vraagt wanneer hij je weer kan zien. Als je het contact veel uit jezelf laat komen met veel smsen en veel 'wanneer zie ik je weer?' vragen, dan gaat hij achterover leunen en is het wel prima zo. Hou het in het begin luchtig, heb geen hoge verwachtingen en laat hem evenveel z'n best voor jou doen als jij voor hem. Dat heb ik uit mijn ervaringen geleerd
maandag 20 juli 2009 om 21:42
Het klopt dat ik al een tijd niet meer zo lekker in mijn vel zit, dit is niet altijd zo geweest. Ik heb nogal wat veranderingen gehad in mijn prive-leven de laatste tijd en dat heeft nogal een impact gehad. Ik heb daarvoor ook echt pieken gehad, en dan deden dit soort dingen mij minder, of het duurde minder lang. Het is niet zozeer bevestiging wat ik nodig heb, ik ken wel mijn kwaliteiten, weet wat ik waard ben. Wanneer iemand mij afwijst die niet een relatie is dan kan ik daar makkelijker mee omgaan. Het is bij vriendjes zo zwaar, dat is echt mijn zwakke plek.
maandag 20 juli 2009 om 21:42
Het klopt dat ik al een tijd niet meer zo lekker in mijn vel zit, dit is niet altijd zo geweest. Ik heb nogal wat veranderingen gehad in mijn prive-leven de laatste tijd en dat heeft nogal een impact gehad. Ik heb daarvoor ook echt pieken gehad, en dan deden dit soort dingen mij minder, of het duurde minder lang. Het is niet zozeer bevestiging wat ik nodig heb, ik ken wel mijn kwaliteiten, weet wat ik waard ben. Wanneer iemand mij afwijst die niet een relatie is dan kan ik daar makkelijker mee omgaan. Het is bij vriendjes zo zwaar, dat is echt mijn zwakke plek.
maandag 20 juli 2009 om 21:43
quote:domnaiefmutsje schreef op 20 juli 2009 @ 21:36:
Door de bevestiging uit jezelf te halen. Dan kan je nog steeds afgewezen voelen, alleen treft het dan niet je ziel.
Mooi gezegd!
Maar ik denk dat gelijk heel praktisch
Hóe haal ik de bevestiging uit mezelf, waaruit?
Kun je wat concreter zijn en tips hoe dat aan te pakken?
Door de bevestiging uit jezelf te halen. Dan kan je nog steeds afgewezen voelen, alleen treft het dan niet je ziel.
Mooi gezegd!
Maar ik denk dat gelijk heel praktisch
Hóe haal ik de bevestiging uit mezelf, waaruit?
Kun je wat concreter zijn en tips hoe dat aan te pakken?
maandag 20 juli 2009 om 21:47
quote:FieneWiep schreef op 20 juli 2009 @ 21:43:
[...]
Mooi gezegd!
Maar ik denk dat gelijk heel praktisch
Hóe haal ik de bevestiging uit mezelf, waaruit?
Kun je wat concreter zijn en tips hoe dat aan te pakken?
Dat is inderdaad heel praktisch maar ook moeilijk.
Het begint met jezelf los te zien van een situatie. Wat je hebt gedaan of wat je overkomt staat los van de persoon die je bent. Bij mensen die vooral aan zelfafwijzing doen loopt dat nogal door elkaar.
Als je dat los kan koppelen is het een kleinere stap naar jezelf wel lief en leuk vinden. Jij moet met jezelf verder, dus de belangrijkste persoon wat je van jezelf vindt. Zit dat goed dan doen afwijzingen heus nog wel zeer, maar het hakt niet in op je persoon.
[...]
Mooi gezegd!
Maar ik denk dat gelijk heel praktisch
Hóe haal ik de bevestiging uit mezelf, waaruit?
Kun je wat concreter zijn en tips hoe dat aan te pakken?
Dat is inderdaad heel praktisch maar ook moeilijk.
Het begint met jezelf los te zien van een situatie. Wat je hebt gedaan of wat je overkomt staat los van de persoon die je bent. Bij mensen die vooral aan zelfafwijzing doen loopt dat nogal door elkaar.
Als je dat los kan koppelen is het een kleinere stap naar jezelf wel lief en leuk vinden. Jij moet met jezelf verder, dus de belangrijkste persoon wat je van jezelf vindt. Zit dat goed dan doen afwijzingen heus nog wel zeer, maar het hakt niet in op je persoon.
maandag 20 juli 2009 om 22:12
maandag 20 juli 2009 om 22:20
Fijne reacties, zeker dat advies om bevestiging uit jezelf te halen. En misschien vind ik mezelf wel niet zo leuk, dat ik daarom moeite mee heb dit uit mezelf te halen. Het is ook een beetje een vicieuze cirkel. Ik maakt iets rottigs mee, wat heftige reactie dat bij mezelf teweeg brengt, ik vind dat dus niet leuk aan mezelf en dan maak ik weer wat rottigs mee en zo blijft het cirkeltje doorgaan.
Ik vind het trouwens wel opmerkelijk dat er meteen wordt aangenomen dat ik me afhankelijk op stel. Ik sms of bel of hang niet aan iemand (behalve dan in die tweede relatie, dat was echt een foute relatie). Wanneer ik date, heb ik ook echt geen hoge verwachtingen, ik hecht me gewoon snel aan iemand en zie dan alleen die persoon nog staan. Daar ga ik de fout mee in.
Ik vind het trouwens wel opmerkelijk dat er meteen wordt aangenomen dat ik me afhankelijk op stel. Ik sms of bel of hang niet aan iemand (behalve dan in die tweede relatie, dat was echt een foute relatie). Wanneer ik date, heb ik ook echt geen hoge verwachtingen, ik hecht me gewoon snel aan iemand en zie dan alleen die persoon nog staan. Daar ga ik de fout mee in.
maandag 20 juli 2009 om 22:23
quote:Stumpertje_x schreef op 20 juli 2009 @ 22:20:
Fijne reacties, zeker dat advies om bevestiging uit jezelf te halen. En misschien vind ik mezelf wel niet zo leuk, dat ik daarom moeite mee heb dit uit mezelf te halen. Het is ook een beetje een vicieuze cirkel. Ik maakt iets rottigs mee, wat heftige reactie dat bij mezelf teweeg brengt, ik vind dat dus niet leuk aan mezelf en dan maak ik weer wat rottigs mee en zo blijft het cirkeltje doorgaan.
Ik vind het trouwens wel opmerkelijk dat er meteen wordt aangenomen dat ik me afhankelijk op stel. Ik sms of bel of hang niet aan iemand (behalve dan in die tweede relatie, dat was echt een foute relatie). Wanneer ik date, heb ik ook echt geen hoge verwachtingen, ik hecht me gewoon snel aan iemand en zie dan alleen die persoon nog staan. Daar ga ik de fout mee in.
Je maakt een denkfout. Je hangt dus wel aan die persoon waar jij je aan hecht. Dat hechten is niet de gezonde wijze. Dat hechten is iemand verantwoordelijk maken voor jouw geluk. En als het dan misgaat dan voelt dat alsof de wereld vergaat.
Afgezien van het soort vriendje, zelfs de beste en de liefste zal jou nooit gelukkig kunnen maken. Hooguit jou fijne momenten laten beleven en in stand houden hoe jij je opstelt (afhankelijk).
Fijne reacties, zeker dat advies om bevestiging uit jezelf te halen. En misschien vind ik mezelf wel niet zo leuk, dat ik daarom moeite mee heb dit uit mezelf te halen. Het is ook een beetje een vicieuze cirkel. Ik maakt iets rottigs mee, wat heftige reactie dat bij mezelf teweeg brengt, ik vind dat dus niet leuk aan mezelf en dan maak ik weer wat rottigs mee en zo blijft het cirkeltje doorgaan.
Ik vind het trouwens wel opmerkelijk dat er meteen wordt aangenomen dat ik me afhankelijk op stel. Ik sms of bel of hang niet aan iemand (behalve dan in die tweede relatie, dat was echt een foute relatie). Wanneer ik date, heb ik ook echt geen hoge verwachtingen, ik hecht me gewoon snel aan iemand en zie dan alleen die persoon nog staan. Daar ga ik de fout mee in.
Je maakt een denkfout. Je hangt dus wel aan die persoon waar jij je aan hecht. Dat hechten is niet de gezonde wijze. Dat hechten is iemand verantwoordelijk maken voor jouw geluk. En als het dan misgaat dan voelt dat alsof de wereld vergaat.
Afgezien van het soort vriendje, zelfs de beste en de liefste zal jou nooit gelukkig kunnen maken. Hooguit jou fijne momenten laten beleven en in stand houden hoe jij je opstelt (afhankelijk).
maandag 20 juli 2009 om 22:29
maandag 20 juli 2009 om 22:53
Ik denk wel dat je gelijkt hebt, toen ik het al opschreef had ik al het idee er iets niet klopte in wat ik schreef. Het was ook een reactie op sommige berichten hier. Ja ik denk dat ik me afhankelijk opstel, maar niet zozeer in mijn gedrag naar die man toe, ik loop namelijk niet achter iemand aan tijdens het daten. Het is van binnen dat ik aan het lijden ben als ik merk dat het iets niet de goede kant uitgaat, want ik wil zo graag. Ik ben ook flink op zoek naar een manier om het geluk in mezelf te vinden. Ik ben ook gelukkig geweest in mijn eentje een aantal jaren terug. De laatste tijd niet omdat ik nu om andere omstandigheden in mijn priveleven niet heel gelukkig ben. Ik ga daar dus nu aan werken om dat geluk te hervinden.
Ik ben zeer gelukkig geweest in mijn eerste relatie, ik vroeg juist af in dit forum of er forummers zijn die het volgende herkennen. Hoe die relatie toen is uitgegaan (al heel wat jaren terug) was traumatisch te noemen. Ik heb toen een hoop vertrouwen verloren in mensen. Ben opgekrabbeld, heb aan mezelf gewerkt, ik heb daarna een piek gehad waarin ik echt de wereld aan kon. Nu merk ik inderdaad nu er een aantal dingen veranderd zijn in mijn prive leven waar ik niet gelukkig mee ben, ik zulke afwijzingen niet goed kan hebben. Ik denk dat ik dus het antwoord zelf al heb gevonden.
Ik ben zeer gelukkig geweest in mijn eerste relatie, ik vroeg juist af in dit forum of er forummers zijn die het volgende herkennen. Hoe die relatie toen is uitgegaan (al heel wat jaren terug) was traumatisch te noemen. Ik heb toen een hoop vertrouwen verloren in mensen. Ben opgekrabbeld, heb aan mezelf gewerkt, ik heb daarna een piek gehad waarin ik echt de wereld aan kon. Nu merk ik inderdaad nu er een aantal dingen veranderd zijn in mijn prive leven waar ik niet gelukkig mee ben, ik zulke afwijzingen niet goed kan hebben. Ik denk dat ik dus het antwoord zelf al heb gevonden.
maandag 20 juli 2009 om 22:57
quote:domnaiefmutsje schreef op 20 juli 2009 @ 21:47:
[...]
Dat is inderdaad heel praktisch maar ook moeilijk.
Het begint met jezelf los te zien van een situatie. Wat je hebt gedaan of wat je overkomt staat los van de persoon die je bent. Bij mensen die vooral aan zelfafwijzing doen loopt dat nogal door elkaar.
Als je dat los kan koppelen is het een kleinere stap naar jezelf wel lief en leuk vinden. Jij moet met jezelf verder, dus de belangrijkste persoon wat je van jezelf vindt. Zit dat goed dan doen afwijzingen heus nog wel zeer, maar het hakt niet in op je persoon.Ik vind dit echt een hele mooi advies. Jezelf los zien van de situatie, misschien een rare vraag, maar zijn er oefeningen voor om dit te doen?
[...]
Dat is inderdaad heel praktisch maar ook moeilijk.
Het begint met jezelf los te zien van een situatie. Wat je hebt gedaan of wat je overkomt staat los van de persoon die je bent. Bij mensen die vooral aan zelfafwijzing doen loopt dat nogal door elkaar.
Als je dat los kan koppelen is het een kleinere stap naar jezelf wel lief en leuk vinden. Jij moet met jezelf verder, dus de belangrijkste persoon wat je van jezelf vindt. Zit dat goed dan doen afwijzingen heus nog wel zeer, maar het hakt niet in op je persoon.Ik vind dit echt een hele mooi advies. Jezelf los zien van de situatie, misschien een rare vraag, maar zijn er oefeningen voor om dit te doen?
maandag 20 juli 2009 om 23:12
quote:Stumpertje_x schreef op 20 juli 2009 @ 22:57:
[...]
Ik vind dit echt een hele mooi advies. Jezelf los zien van de situatie, misschien een rare vraag, maar zijn er oefeningen voor om dit te doen?
Ik kom zo terug op je andere stukje, eerst dit.
Jawel. Door heel bewust te denken. Ik geef een voorbeeld hoe ik met mijn kinderen omga. Is een ander soort relatie, het geeft alleen weer wat ik bedoel.
Zij mogen van mij niet zeggen dat iemand stom is. Ze mogen van mij wel zeggen dat iemand stom doet. Voel je het verschil?
Als jij een fout maakt. Een gewone fout, of een inschattings fout dan kun jij jezelf waarschijnlijk een enorme idioot vinden. Je kunt ook denken, jeetje wat heb ik een ongelooflijk domme fout gemaakt. Dat doe ik niet weer!
Het maakt het ook makkelijker verantwoording te nemen voor wat je doet. Je schrijft immers jezelf niet af, hooguit iets wat je gedaan hebt of toegelaten hebt.
[...]
Ik vind dit echt een hele mooi advies. Jezelf los zien van de situatie, misschien een rare vraag, maar zijn er oefeningen voor om dit te doen?
Ik kom zo terug op je andere stukje, eerst dit.
Jawel. Door heel bewust te denken. Ik geef een voorbeeld hoe ik met mijn kinderen omga. Is een ander soort relatie, het geeft alleen weer wat ik bedoel.
Zij mogen van mij niet zeggen dat iemand stom is. Ze mogen van mij wel zeggen dat iemand stom doet. Voel je het verschil?
Als jij een fout maakt. Een gewone fout, of een inschattings fout dan kun jij jezelf waarschijnlijk een enorme idioot vinden. Je kunt ook denken, jeetje wat heb ik een ongelooflijk domme fout gemaakt. Dat doe ik niet weer!
Het maakt het ook makkelijker verantwoording te nemen voor wat je doet. Je schrijft immers jezelf niet af, hooguit iets wat je gedaan hebt of toegelaten hebt.
maandag 20 juli 2009 om 23:19
quote:Stumpertje_x schreef op 20 juli 2009 @ 22:53:
Ik denk wel dat je gelijkt hebt, toen ik het al opschreef had ik al het idee er iets niet klopte in wat ik schreef. Het was ook een reactie op sommige berichten hier. Ja ik denk dat ik me afhankelijk opstel, maar niet zozeer in mijn gedrag naar die man toe, ik loop namelijk niet achter iemand aan tijdens het daten. Het is van binnen dat ik aan het lijden ben als ik merk dat het iets niet de goede kant uitgaat, want ik wil zo graag. Ik ben ook flink op zoek naar een manier om het geluk in mezelf te vinden. Ik ben ook gelukkig geweest in mijn eentje een aantal jaren terug. De laatste tijd niet omdat ik nu om andere omstandigheden in mijn priveleven niet heel gelukkig ben. Ik ga daar dus nu aan werken om dat geluk te hervinden.
Ik ben zeer gelukkig geweest in mijn eerste relatie, ik vroeg juist af in dit forum of er forummers zijn die het volgende herkennen. Hoe die relatie toen is uitgegaan (al heel wat jaren terug) was traumatisch te noemen. Ik heb toen een hoop vertrouwen verloren in mensen. Ben opgekrabbeld, heb aan mezelf gewerkt, ik heb daarna een piek gehad waarin ik echt de wereld aan kon. Nu merk ik inderdaad nu er een aantal dingen veranderd zijn in mijn prive leven waar ik niet gelukkig mee ben, ik zulke afwijzingen niet goed kan hebben. Ik denk dat ik dus het antwoord zelf al heb gevonden.
Het is goed om met vooruitgang te zoeken wat je doet en die zal je vinden. Zoiets gaat gelijk op.
Wat je eventueel kan helpen dingen te verwerken is de ander als mens te zien. Een mens met zwakheden, een mens die fouten maakt, een mens die misschien wel hele grote fouten maakt. Het is niet omdat jij niets waard bent, ook dat staat er los van.
Je kunt er in blijven hangen of je kunt er iets van leren. Het is goed om je kwetsbaar op te stellen in een relatie in de toekomst. Vertrouwen is een groot goed. Maar daarvoor is het ook van belang dat jij op jezelf vertrouwd zodat jij je grenzen kan bewaken. Doe jij dat dan kan je nog gekwetst worden, maar niet meer tot op het bot.
Ik denk wel dat je gelijkt hebt, toen ik het al opschreef had ik al het idee er iets niet klopte in wat ik schreef. Het was ook een reactie op sommige berichten hier. Ja ik denk dat ik me afhankelijk opstel, maar niet zozeer in mijn gedrag naar die man toe, ik loop namelijk niet achter iemand aan tijdens het daten. Het is van binnen dat ik aan het lijden ben als ik merk dat het iets niet de goede kant uitgaat, want ik wil zo graag. Ik ben ook flink op zoek naar een manier om het geluk in mezelf te vinden. Ik ben ook gelukkig geweest in mijn eentje een aantal jaren terug. De laatste tijd niet omdat ik nu om andere omstandigheden in mijn priveleven niet heel gelukkig ben. Ik ga daar dus nu aan werken om dat geluk te hervinden.
Ik ben zeer gelukkig geweest in mijn eerste relatie, ik vroeg juist af in dit forum of er forummers zijn die het volgende herkennen. Hoe die relatie toen is uitgegaan (al heel wat jaren terug) was traumatisch te noemen. Ik heb toen een hoop vertrouwen verloren in mensen. Ben opgekrabbeld, heb aan mezelf gewerkt, ik heb daarna een piek gehad waarin ik echt de wereld aan kon. Nu merk ik inderdaad nu er een aantal dingen veranderd zijn in mijn prive leven waar ik niet gelukkig mee ben, ik zulke afwijzingen niet goed kan hebben. Ik denk dat ik dus het antwoord zelf al heb gevonden.
Het is goed om met vooruitgang te zoeken wat je doet en die zal je vinden. Zoiets gaat gelijk op.
Wat je eventueel kan helpen dingen te verwerken is de ander als mens te zien. Een mens met zwakheden, een mens die fouten maakt, een mens die misschien wel hele grote fouten maakt. Het is niet omdat jij niets waard bent, ook dat staat er los van.
Je kunt er in blijven hangen of je kunt er iets van leren. Het is goed om je kwetsbaar op te stellen in een relatie in de toekomst. Vertrouwen is een groot goed. Maar daarvoor is het ook van belang dat jij op jezelf vertrouwd zodat jij je grenzen kan bewaken. Doe jij dat dan kan je nog gekwetst worden, maar niet meer tot op het bot.
maandag 20 juli 2009 om 23:57
Mooie adviezen domnaiefmutjes (waarom die naam? , je bent het tegenovergestelde!)
Ik wil zo graag omdat ik al heel lang geen diepgaande relatie heb gehad en me gewoon heel erg eenzaam kan voelen. Ik kan een heleboel kwijt bij vrienden, bij dit soort forums, doe nu ook een therapie waar ik heel wat in kwijt kan. Maar ik mis soms zo erg zo iemand waar je s avonds bij thuis kan komen, die me het piekeren doet vergeten, die me steunt in mijn dagelijkse dingen. En die ik ook een heleboel liefde kan geven, want ik heb daar zoveel van en ik kan het nergens kwijt.
In die eerste relatie heb ik nooit veel problemen met grenzen gehad, of het kwam niet zo naar de oppervlakte omdat die persoon over het algemeen heel redelijk was, en we over de dingen konden praten, compromissen konden vinden, elkaar tegemoet kwamen in het bijleggen van ruzies. In mijn tweede relatie, een hele foute relatie, ben ik inderdaad ver over mijn grenzen gegaan, wij konden ook niet met elkaar praten. Ik was duidelijk zeer bang om hem te verliezen omdat die klap die ik in de eerste relatie heb gehad niet nog een keer wilde meemaken. Dat heb ik inderdaad heel fout aangepakt. In de laatste dates en korte relatietjes heb ik inderdaad nog fouten gemaakt wat betreft mijn grenzen maar ik zie duidelijk een verbetering. Ik geef tijdiger aan dat er iets niet goed gaat, en de laatste keer dat ik mijn grenzen overschreed, ben ik er later op terug gekomen. Alleen daarom al voel ik me een stuk beter.
Dus dat geeft me wel goede moed.
Ik denk omdat ik zelf zo gevoelig ben voor afwijzigingen, ik ook die grenzen soms niet aan durf te geven, bang dat ik daarmee iemand afwijs, omdat ik juist zo goed weet wat een vreselijk gevoel dat dit je kan geven. Ik ben snel bang dat ik daarmee die ander zal verliezen, terwijl ik nu juist mensen verlies door die grenzen niet aan te geven. Gecompliceerd is het wel
, je bent het tegenovergestelde!) Ik wil zo graag omdat ik al heel lang geen diepgaande relatie heb gehad en me gewoon heel erg eenzaam kan voelen. Ik kan een heleboel kwijt bij vrienden, bij dit soort forums, doe nu ook een therapie waar ik heel wat in kwijt kan. Maar ik mis soms zo erg zo iemand waar je s avonds bij thuis kan komen, die me het piekeren doet vergeten, die me steunt in mijn dagelijkse dingen. En die ik ook een heleboel liefde kan geven, want ik heb daar zoveel van en ik kan het nergens kwijt.
In die eerste relatie heb ik nooit veel problemen met grenzen gehad, of het kwam niet zo naar de oppervlakte omdat die persoon over het algemeen heel redelijk was, en we over de dingen konden praten, compromissen konden vinden, elkaar tegemoet kwamen in het bijleggen van ruzies. In mijn tweede relatie, een hele foute relatie, ben ik inderdaad ver over mijn grenzen gegaan, wij konden ook niet met elkaar praten. Ik was duidelijk zeer bang om hem te verliezen omdat die klap die ik in de eerste relatie heb gehad niet nog een keer wilde meemaken. Dat heb ik inderdaad heel fout aangepakt. In de laatste dates en korte relatietjes heb ik inderdaad nog fouten gemaakt wat betreft mijn grenzen maar ik zie duidelijk een verbetering. Ik geef tijdiger aan dat er iets niet goed gaat, en de laatste keer dat ik mijn grenzen overschreed, ben ik er later op terug gekomen. Alleen daarom al voel ik me een stuk beter.
Dus dat geeft me wel goede moed.
Ik denk omdat ik zelf zo gevoelig ben voor afwijzigingen, ik ook die grenzen soms niet aan durf te geven, bang dat ik daarmee iemand afwijs, omdat ik juist zo goed weet wat een vreselijk gevoel dat dit je kan geven. Ik ben snel bang dat ik daarmee die ander zal verliezen, terwijl ik nu juist mensen verlies door die grenzen niet aan te geven. Gecompliceerd is het wel
dinsdag 21 juli 2009 om 00:06
Het is ook gecompliceerd, maar je ziet het tenminste van jezelf
De wens om je liefde te delen en geliefd te voelen is een hele natuurlijke. Maar liefde wat over jouw grenzen gaat is helemaal geen liefde, dus dan kan je maar beter zonder.
Ik denk dat het zaak voor jou is om niet te emotioneel te worden. Emoties zijn goed, maar er in blijven hangen niet. Wat jou zal helpen is logisch nadenken. Bijvoorbeeld door jezelf in een relatie af te vragen of je nu werkelijk iemand afwijst of dat jij je eigen grenzen bewaakt?
Stel jezelf steeds weer de waarom vraag. Om dingen te leren herkennen. Waarom doe je iets? Waarom doet de ander dat? Waarom gebeurt dit?
De wens om je liefde te delen en geliefd te voelen is een hele natuurlijke. Maar liefde wat over jouw grenzen gaat is helemaal geen liefde, dus dan kan je maar beter zonder.
Ik denk dat het zaak voor jou is om niet te emotioneel te worden. Emoties zijn goed, maar er in blijven hangen niet. Wat jou zal helpen is logisch nadenken. Bijvoorbeeld door jezelf in een relatie af te vragen of je nu werkelijk iemand afwijst of dat jij je eigen grenzen bewaakt?
Stel jezelf steeds weer de waarom vraag. Om dingen te leren herkennen. Waarom doe je iets? Waarom doet de ander dat? Waarom gebeurt dit?
dinsdag 21 juli 2009 om 00:35
Ik ga nu slapen domnaifmutsje Ik vond het heel fijn om jouw steun hier te krijgen. Had ik niet verwacht om zo iemand op het forum tegen het lijf te lopen. Ja d'r is een hoop niet-liefde voorgevallen omdat ik met de emotie aan de haal ga (ik ben geliefd, ik ben verliefd, ik heb een speciaal iemand gevonden! etc.etc) maar op er op hetzelfde moment van alles niet klopt en dat verweg duw, in de hoop dat het verdwijnt, maar het lost zichzelf nooit op, daar ben ik inmiddels wel achter. Bedankt voor je adviezen!
