Relaties
alle pijlers
Hulp gevraagd. Nieuwe relatie met jong volw. kinderen
donderdag 9 oktober 2025 om 11:17
Hoi Allen,
Willen jullie mij helpen meedenken in onderstaande situatie?
Ik ben 3,5 jaar geleden gescheiden. Mijn kinderen zijn nu 18, 20 en 22 jaar oud. Mijn oudste twee wonen op kamers. Mijn jongste woont om de week bij mij.
Mijn vriend is sinds 12 jaar weduwnaar. Zijn dochter is 21 jaar en woon volledig bij hem thuis. Hij heeft de afgelopen 12 jaar geen andere relatie gehad.
Wij hebben nu samen 10 maanden een relatie.
we lopen er tegenaan dat zijn dochter moeite heeft met mijn aanwezigheid bij hun thuis. Ik ben daar ongeveer 1 a 2 avonden/nachten per week.
Soms gaat ons contact heel goed, is het gewoon gezellig. Maar op andere momenten weet zij mij volledig te negeren. Dit maakt dat het heel ongemakkelijk wordt.
Mijn vriend heeft afgelopen maandag samen met haar hierover een gesprek gehad. Ze geeft aan dat ze zich niet op haar gemak voelt als ik er ben. Dat ik inbreuk maar op haar privacy. (wat natuurlijk ook zo is). Zij moet enorm wennen aan de nieuwe situatie. Zij is de afgelopen jaren altijd alleen met haar vader geweest. Hij heeft 12 jaar lang alles gedaan om haar gelukkig te maken. En hij geeft aan nu ook aan zijn eigen geluk te denken en gehoor te geven.
Mijn vriend heeft het gevoel nu te moeten kiezen tussen ons. Omdat er altijd iemand is die zich ongemakkelijk voelt. Niet dat hij gaat kiezen. Maar het is wel een gedachte die door zijn hoofd gaat. Hij wil ook wel meer bij mij komen, maar dat lost het probleem niet op.
Ook mijn middelste dochter vind de situatie nog ingewikkeld. Ik heb bij haar aangegeven dat ze zich gewoon normaal gedraagt als hij hier is. Maar dat is voor mij natuurlijk ook een stuk makkerlijker. Zij woont op kamers en heeft haar eigen leven. Mijn andere twee kinderen zijn oke met de situatie.
Hebben jullie tips voor ons hoe we hiermee om kunnen gaan? Wat kunnen wij verwachten van zijn dochter hierin? Wat kunnen wij doen om voor haar de situatie prettiger te maken?
Ik hoor heel graag van jullie. Dit is voor ons zo ontzettend nieuw. We houden zielsveel van elkaar en willen echt samen verder.
Willen jullie mij helpen meedenken in onderstaande situatie?
Ik ben 3,5 jaar geleden gescheiden. Mijn kinderen zijn nu 18, 20 en 22 jaar oud. Mijn oudste twee wonen op kamers. Mijn jongste woont om de week bij mij.
Mijn vriend is sinds 12 jaar weduwnaar. Zijn dochter is 21 jaar en woon volledig bij hem thuis. Hij heeft de afgelopen 12 jaar geen andere relatie gehad.
Wij hebben nu samen 10 maanden een relatie.
we lopen er tegenaan dat zijn dochter moeite heeft met mijn aanwezigheid bij hun thuis. Ik ben daar ongeveer 1 a 2 avonden/nachten per week.
Soms gaat ons contact heel goed, is het gewoon gezellig. Maar op andere momenten weet zij mij volledig te negeren. Dit maakt dat het heel ongemakkelijk wordt.
Mijn vriend heeft afgelopen maandag samen met haar hierover een gesprek gehad. Ze geeft aan dat ze zich niet op haar gemak voelt als ik er ben. Dat ik inbreuk maar op haar privacy. (wat natuurlijk ook zo is). Zij moet enorm wennen aan de nieuwe situatie. Zij is de afgelopen jaren altijd alleen met haar vader geweest. Hij heeft 12 jaar lang alles gedaan om haar gelukkig te maken. En hij geeft aan nu ook aan zijn eigen geluk te denken en gehoor te geven.
Mijn vriend heeft het gevoel nu te moeten kiezen tussen ons. Omdat er altijd iemand is die zich ongemakkelijk voelt. Niet dat hij gaat kiezen. Maar het is wel een gedachte die door zijn hoofd gaat. Hij wil ook wel meer bij mij komen, maar dat lost het probleem niet op.
Ook mijn middelste dochter vind de situatie nog ingewikkeld. Ik heb bij haar aangegeven dat ze zich gewoon normaal gedraagt als hij hier is. Maar dat is voor mij natuurlijk ook een stuk makkerlijker. Zij woont op kamers en heeft haar eigen leven. Mijn andere twee kinderen zijn oke met de situatie.
Hebben jullie tips voor ons hoe we hiermee om kunnen gaan? Wat kunnen wij verwachten van zijn dochter hierin? Wat kunnen wij doen om voor haar de situatie prettiger te maken?
Ik hoor heel graag van jullie. Dit is voor ons zo ontzettend nieuw. We houden zielsveel van elkaar en willen echt samen verder.
maandag 13 oktober 2025 om 19:20
JudithA schreef: ↑12-10-2025 19:51Dank jullie wel voor de vele reacties.
Een aantal vragen die voorbij kwamen. Mijn vriend is inderdaad ook af en toe bij mij. Ik denk dat we iets vaker bij hem zijn dan bij mij.
Ik begrijp heel goed dat het voor zijn dochter enorm wennen is deze situatie. En dat daarbij heel veel verschillende gevoelens komen kijken.
Op dit moment denk ik, na het lezen van jullie berichtjes, dat het vooral belangrijk is om het tijd te geven. Om niet te snel te willen gaan. Om haar ruimte te geven. Om nu te bouwen aan een stabiele basis. Uiteindelijk zullen onze kinderen allemaal op zichzelf gaan wonen.
Jullie doen het echt super! Ik zou willen dat mijn ouders op deze manier aan mij gedacht zouden hebben. Ik ben na de scheiding van mijn ouders (toen ik 15 was) bij mijn moeder gaan wonen maar ik moest binnen een jaar bij mijn vader gaan wonen omdat mijn moeder met haar nieuwe vriend ging samenwonen (zij kenden elkaar net 6 maanden) en daar in huis geen slaapkamer voor mij was en ik hem natuurlijk ook niet zo goed kende.
Mijn vader ging daarna ook vrij snel samenwonen met zijn nieuwe vriendin en toen ik ruzie met haar kreeg ben ik bij mijn moeder en haar vriend (en zijn kinderen) terecht gekomen waar inmiddels een extra slaapkamer bij gemaakt was. Het ging daar op een gegeven moment heel slecht en toen ben ik door mijn moeder het huis daar uitgezet en moest ik bij mijn vriend en zijn moeder wonen, ik kende hem net een half jaar maar dat is gelukkig helemaal goed gekomen want dit jaar zijn we 32 jaar samen
Van al deze afwijzingen heb ik helaas nog steeds last en ben inmiddels 50 jaar
dinsdag 14 oktober 2025 om 17:02
Beleza01 schreef: ↑13-10-2025 19:20Jullie doen het echt super! Ik zou willen dat mijn ouders op deze manier aan mij gedacht zouden hebben. Ik ben na de scheiding van mijn ouders (toen ik 15 was) bij mijn moeder gaan wonen maar ik moest binnen een jaar bij mijn vader gaan wonen omdat mijn moeder met haar nieuwe vriend ging samenwonen (zij kenden elkaar net 6 maanden) en daar in huis geen slaapkamer voor mij was en ik hem natuurlijk ook niet zo goed kende.
Mijn vader ging daarna ook vrij snel samenwonen met zijn nieuwe vriendin en toen ik ruzie met haar kreeg ben ik bij mijn moeder en haar vriend (en zijn kinderen) terecht gekomen waar inmiddels een extra slaapkamer bij gemaakt was. Het ging daar op een gegeven moment heel slecht en toen ben ik door mijn moeder het huis daar uitgezet en moest ik bij mijn vriend en zijn moeder wonen, ik kende hem net een half jaar maar dat is gelukkig helemaal goed gekomen want dit jaar zijn we 32 jaar samen
Van al deze afwijzingen heb ik helaas nog steeds last en ben inmiddels 50 jaar
Ugh, echt heel rot voor je dat je nergens meer welkom was!
Een vriend van mij voelt ook nog steeds boosheid over de scheiding van zijn ouders toen hij 16 was. Moeder verliet het huis en ging in een andere stad samenwonen. Nieuwe vriendin van vader plus zoon trokken binnen een half jaar bij hen in. Hij is pas de laatste jaren gaan beseffen wat dat met hem heeft gedaan en helaas is er vanuit zijn ouders geen ruimte voor deze gevoelens: vader is overleden en moeder zit vooral in een slachtofferrol..
dinsdag 14 oktober 2025 om 17:03
Beleza01 schreef: ↑13-10-2025 19:20Jullie doen het echt super! Ik zou willen dat mijn ouders op deze manier aan mij gedacht zouden hebben. Ik ben na de scheiding van mijn ouders (toen ik 15 was) bij mijn moeder gaan wonen maar ik moest binnen een jaar bij mijn vader gaan wonen omdat mijn moeder met haar nieuwe vriend ging samenwonen (zij kenden elkaar net 6 maanden) en daar in huis geen slaapkamer voor mij was en ik hem natuurlijk ook niet zo goed kende.
Mijn vader ging daarna ook vrij snel samenwonen met zijn nieuwe vriendin en toen ik ruzie met haar kreeg ben ik bij mijn moeder en haar vriend (en zijn kinderen) terecht gekomen waar inmiddels een extra slaapkamer bij gemaakt was. Het ging daar op een gegeven moment heel slecht en toen ben ik door mijn moeder het huis daar uitgezet en moest ik bij mijn vriend en zijn moeder wonen, ik kende hem net een half jaar maar dat is gelukkig helemaal goed gekomen want dit jaar zijn we 32 jaar samen
Van al deze afwijzingen heb ik helaas nog steeds last en ben inmiddels 50 jaar
Ugh, echt heel rot voor je dat je nergens meer welkom was!
Een vriend van mij voelt ook nog steeds boosheid over de scheiding van zijn ouders toen hij 16 was. Moeder verliet het huis en ging in een andere stad samenwonen. Nieuwe vriendin van vader plus zoon trokken binnen een half jaar bij hen in. Hij is pas de laatste jaren gaan beseffen wat dat met hem heeft gedaan en helaas is er vanuit zijn ouders geen ruimte voor deze gevoelens: vader is overleden en moeder zit vooral in een slachtofferrol..
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
