
Ik ben teveel
donderdag 24 september 2009 om 13:06
Hoi allemaal,
Ik heb hier net een heel lang verhaal getypt en toen ik aan het einde kwam, zag ik wat het probleem is:
Mijn vriendje wil meer rust aan zijn hoofd. Ik vind het daarentegen fijn om hem vaak te zien, te bellen om te zeggen dat ik van hem hou, enz. Het is niet zo dat hij dat allemaal nooit heeft gewild (wel in mindere mate dan ik), maar ik ben een tijd lang iets teveel voor hem geweest en hij moet denk ik even bijkomen. De reden: ik ben lange tijd heel onzeker en jaloers geweest en zocht heel veel bevestiging bij hem.
Ik ben inmiddels gestopt met dat jaloerse en onzekere gedoe, maar als het maar in de buurt komt, heeft hij er al geen zin meer in. Zeker weet ik niet of het nu goedkomt, misschien heb ik het al teveel verpest. Hij heeft aangegeven dat hij wil dat het weer goedkomt, maar iedere keer als ik iets zeg dat kan duiden op jaloezie of onzekerheid (de reden dat ik lange tijd teveel voor hem was), zijn "metertje op nul slaat" (Quote).
Nu ik dus niet meer zo'n zeur ben, kan ik me meer concentreren op de relatie en merk ik dat hij nu weinig kan hebben. Hij heeft gewoon echt even genoeg van me. Dit vind ik moeilijk, want in mijn ogen gaat het allemaal zoveel beter. Mijn vraag nu: hoe kan ik me het beste opstellen?
Moet ik hem gewoon een tijdje met rust laten en hém het initiatief laten nemen om te bellen/ te willen afspreken? Perhaps I just need to back off a little..
Ik hoor wel wat jullie verhalen/adviezen zijn. Bedankt alvast!
Ik heb hier net een heel lang verhaal getypt en toen ik aan het einde kwam, zag ik wat het probleem is:
Mijn vriendje wil meer rust aan zijn hoofd. Ik vind het daarentegen fijn om hem vaak te zien, te bellen om te zeggen dat ik van hem hou, enz. Het is niet zo dat hij dat allemaal nooit heeft gewild (wel in mindere mate dan ik), maar ik ben een tijd lang iets teveel voor hem geweest en hij moet denk ik even bijkomen. De reden: ik ben lange tijd heel onzeker en jaloers geweest en zocht heel veel bevestiging bij hem.
Ik ben inmiddels gestopt met dat jaloerse en onzekere gedoe, maar als het maar in de buurt komt, heeft hij er al geen zin meer in. Zeker weet ik niet of het nu goedkomt, misschien heb ik het al teveel verpest. Hij heeft aangegeven dat hij wil dat het weer goedkomt, maar iedere keer als ik iets zeg dat kan duiden op jaloezie of onzekerheid (de reden dat ik lange tijd teveel voor hem was), zijn "metertje op nul slaat" (Quote).
Nu ik dus niet meer zo'n zeur ben, kan ik me meer concentreren op de relatie en merk ik dat hij nu weinig kan hebben. Hij heeft gewoon echt even genoeg van me. Dit vind ik moeilijk, want in mijn ogen gaat het allemaal zoveel beter. Mijn vraag nu: hoe kan ik me het beste opstellen?
Moet ik hem gewoon een tijdje met rust laten en hém het initiatief laten nemen om te bellen/ te willen afspreken? Perhaps I just need to back off a little..
Ik hoor wel wat jullie verhalen/adviezen zijn. Bedankt alvast!