Relaties
alle pijlers
Ik heb een kinderwens, vriendin begint ineens te twijfelen
dinsdag 14 juli 2020 14:43
Hoi allemaal,
Ik ben 30 jaar en mijn vriendin is 26 jaar. Gisteren kwam mijn vriendin er ineens mee dat ze niet zeker weet of ze kinderen wil. Vanaf het begin heeft ze de kinderwens gehad en hebben we dit meerdere malen uitgesproken. Er is zelfs al een namenlijstje waar af en toe wat namen bij komen.
Gisteren vertelde ze mij dat ze al een tijdje met de vraag rondloopt of ze wel kinderen wil. Want word ik wel een goede moeder? Wil ik misschien reizen of carrière maken? Wat moet ik allemaal opgeven? Is de kinderwens die ik had iets waar ik goed over na heb gedacht of vind ik dat je kinderen moet krijgen?
Ze is nu dus aan het twijfelen of ze wel kinderen wil en dat doet pijn, omdat we al die tijd (bijna 3 jaar) op dezelfde lijn hebben gezeten. We wilden kinderen, twee stuks. Ik heb nu voorgesteld om het er een half jaar niet over te hebben en dan te kijken hoe we erover denken.
Hoe zouden jullie omgaan met deze situatie en hebben jullie tips? Of is er iemand in een soortgelijke situatie die mij raad kan geven? Ik heb echt een geweldige relatie en ga door het vuur voor haar en zij voor mij. Echter denk ik niet dat ik mijn kinderwens opzij kan zetten.
Groetjes een piekerende man!
Ik ben 30 jaar en mijn vriendin is 26 jaar. Gisteren kwam mijn vriendin er ineens mee dat ze niet zeker weet of ze kinderen wil. Vanaf het begin heeft ze de kinderwens gehad en hebben we dit meerdere malen uitgesproken. Er is zelfs al een namenlijstje waar af en toe wat namen bij komen.
Gisteren vertelde ze mij dat ze al een tijdje met de vraag rondloopt of ze wel kinderen wil. Want word ik wel een goede moeder? Wil ik misschien reizen of carrière maken? Wat moet ik allemaal opgeven? Is de kinderwens die ik had iets waar ik goed over na heb gedacht of vind ik dat je kinderen moet krijgen?
Ze is nu dus aan het twijfelen of ze wel kinderen wil en dat doet pijn, omdat we al die tijd (bijna 3 jaar) op dezelfde lijn hebben gezeten. We wilden kinderen, twee stuks. Ik heb nu voorgesteld om het er een half jaar niet over te hebben en dan te kijken hoe we erover denken.
Hoe zouden jullie omgaan met deze situatie en hebben jullie tips? Of is er iemand in een soortgelijke situatie die mij raad kan geven? Ik heb echt een geweldige relatie en ga door het vuur voor haar en zij voor mij. Echter denk ik niet dat ik mijn kinderwens opzij kan zetten.
Groetjes een piekerende man!
dinsdag 14 juli 2020 17:14
Denk zo maar dat TO erg 'plannerig" is . Zijn huidige leven staat in teken van later, zoiets?
Alles sal reg kom
dinsdag 14 juli 2020 17:17
Dit is echt precies wat ik ook heb. En nog steeds. Heel fijn om te horen dat ik niet de enige ben.kevers schreef: ↑14-07-2020 15:33Ik had / heb precies hetzelfde als je vriendin. Op mijn 26e heel erg gaan twijfelen door de vragen die jij ook benoemd, en nu, drie jaar later, is die twijfel er nog steeds. Ik wil wel heel graag een gezin, maar geen kinderen, en dan vooral jonge kinderen. Dat klinkt wellicht een beetje krom, maar hopelijk snap je wat ik bedoel.
Mijn vriend heeft ook wel een duidelijkere kinderwens dan dat ik dat heb. Ik vind het zelf wel fijn om het er af en toe over te hebben, en dan vooral over de zorgen die ik heb. Ik heb toch vaak de indruk dat je als vrouw als 'hoofdverantwoordelijke' voor de kinderen wordt gezien. Ik heb ooit hier gelezen dat een vader kind naar school bracht en de broodtrommel was vergeten en dat het toen was van "jammer dat moeder vergeten is de broodtrommel klaar te maken". Genoeg verhalen over dat de kdv altijd de moeder belt (ondanks expliciet benoemen dat vader gebeld moet worden als er wat is), "want de vader zal wel druk aan het werk zijn". En hoe vaak mijn moeder wel niet is aangesproken op hoe ik eruit zag (ik was en ben weinig bezig met make-up en kleding). Mijn vader nooit. Dat soort dingen. En ook: ik word soms gewoon gek van kleine kinderen. Die drukte en onvoorspelbaarheid, ik kan daar niet goed tegen. Het helpt wel om het hier met m'n vriend over te hebben en ook hoe wij dat dan zouden doen qua taakverdeling. Hij is heel zorgzaam en wil ook echt 50/50 verdelen (of misschien zelfs meer voor de kinderen zorgen dan ik). En hem lijkt de tijd dat ze klein zijn juist erg leuk. Dat stelt me dan enorm gerust, dat ik niet die 'last' in m'n eentje hoef te dragen (naast het hebben van een baan), en daardoor ben ik nu meer geneigd te zeggen dat ik later wel kinderen wil.
Ik vind het trouwens ook heel vervelend om nu al te zeggen dat ik twee kinderen wil. Ik denk van: we beginnen met 1, en zien daarna wel verder. Eén kind krijgen lijkt me ook heel leuk en misschien nog net wel te handelen.
Ik zou het ook begrijpen als m'n vriend meer zekerheid zou willen en daarom bij me weg zou gaan. Dat heb ik ook duidelijk naar hem uitgesproken. Een kinderwens zet je niet zomaar opzij.
dinsdag 14 juli 2020 17:18
Precies dit.Timetraveler schreef: ↑14-07-2020 17:13Tja lastig. Ik snap haar echter wel; los van de zwangerschap/bevalling lijkt de zorg voor kinderen anno 2020 nog steeds meer aan de vrouw te worden toegeschreven en moeten vrouwen er vaak (veel) meer voor opgeven dan mannen.
dinsdag 14 juli 2020 17:20
Ik las trouwens laatst ook ergens dat 'carrière' voor mannen geen rol speelt in de keuze om wel of niet kinderen te krijgen. Bij vrouwen wel. Goh. Echt bizar dat het bij mannen geen enkele invloed heeft. Want er is toch wel iemand die de kinderen verzorgt ofzo, en in het weekend kun je vast wel een keer een ochtendje vrij maken om naar de speeltuin te gaan?Timetraveler schreef: ↑14-07-2020 17:13Tja lastig. Ik snap haar echter wel; los van de zwangerschap/bevalling lijkt de zorg voor kinderen anno 2020 nog steeds meer aan de vrouw te worden toegeschreven en moeten vrouwen er vaak (veel) meer voor opgeven dan mannen.
dinsdag 14 juli 2020 17:22
Timetraveler schreef: ↑14-07-2020 17:13Tja lastig. Ik snap haar echter wel; los van de zwangerschap/bevalling lijkt de zorg voor kinderen anno 2020 nog steeds meer aan de vrouw te worden toegeschreven en moeten vrouwen er vaak (veel) meer voor opgeven dan mannen.
Als dat het probleem is, doet TO er misschien goed aan om nu al te bedenken hoe hij het gaat doen met opvang, combineren van werk en zorg, minder werken, hoe gaat zijn werkgever om met zorgverlof, etc.
dinsdag 14 juli 2020 17:30
twee stuks 
nee maar, je vriendin geeft aan dat ze twijfelt omdat ze carrière wil maken en misschien wil reizen. Wat dat reizen betreft, dat zal inderdaad een opoffering zijn, maar de carrière? Ligt dit soms gegrond in een twijfel over hoeveel jij bereid bent om in te springen bij de opvoeding?
Hoe lang heeft ze die twijfel trouwens al?
nee maar, je vriendin geeft aan dat ze twijfelt omdat ze carrière wil maken en misschien wil reizen. Wat dat reizen betreft, dat zal inderdaad een opoffering zijn, maar de carrière? Ligt dit soms gegrond in een twijfel over hoeveel jij bereid bent om in te springen bij de opvoeding?
Hoe lang heeft ze die twijfel trouwens al?
leeg
dinsdag 14 juli 2020 17:31
Timetraveler schreef: ↑14-07-2020 17:13Tja lastig. Ik snap haar echter wel; los van de zwangerschap/bevalling lijkt de zorg voor kinderen anno 2020 nog steeds meer aan de vrouw te worden toegeschreven en moeten vrouwen er vaak (veel) meer voor opgeven dan mannen.
Helemaal mee eens.
dinsdag 14 juli 2020 17:33
Bedankt voor alle reacties. Nee, ik ben niet van het plannen, totaal niet. Echter hebben we het wat betreft kinderen daar wel over gehad, de planning. Voor de rest nemen we het leven zoals het komt, het plannen heb ik in een vorige relatie gedaan en dat is slecht bevallen.
Wellicht is het meer de schrik dat zij ineens 180 graden is gedraaid dat het overkomt alsof ik alles wil plannen. Ik denk inderdaad dat het goed is, om het eens goed te bespreken. Daarnaast ben ik ZZP'er, werk ik vanuit huis en neem ik genoeg vrije dagen waarop ik de zorg voor de eventuele kids makkelijk kan handelen. Maar bedankt voor de zorgen die jullie uitspreken.
Als mijn vriendin carrière wil maken en ik thuis met de kids op de bank zit, ook helemaal prima! Daar komen we samen wel uit.
Wellicht is het meer de schrik dat zij ineens 180 graden is gedraaid dat het overkomt alsof ik alles wil plannen. Ik denk inderdaad dat het goed is, om het eens goed te bespreken. Daarnaast ben ik ZZP'er, werk ik vanuit huis en neem ik genoeg vrije dagen waarop ik de zorg voor de eventuele kids makkelijk kan handelen. Maar bedankt voor de zorgen die jullie uitspreken.
Als mijn vriendin carrière wil maken en ik thuis met de kids op de bank zit, ook helemaal prima! Daar komen we samen wel uit.
dinsdag 14 juli 2020 17:33
In mijn vriendenkring 2 vergelijkbare gevallen (waren ook vriendinnen). De 1 wilde na een aantal jaren alsnog kinderen en heeft nu 2 gezonde leuke kinderen. De ander is bij het standpunt gebleven. Haar relatie is hierdoor ook overgegaan en ze hadden allebei graag gewild dat ze toen de keuze hadden gemaakt ipv na 15 jaar samen zijn, eigen woning etc.
Denk goed na wat je zelf wilt en of het je waard zou zijn om de relatie te verbreken als je kindloos door het leven moet. Als je perse kinderen wil, praat dan veel met elkaar om erachter te komen of dit tijdelijk is of permanent. Blijf niet te lang aanmodderen.
Denk goed na wat je zelf wilt en of het je waard zou zijn om de relatie te verbreken als je kindloos door het leven moet. Als je perse kinderen wil, praat dan veel met elkaar om erachter te komen of dit tijdelijk is of permanent. Blijf niet te lang aanmodderen.
dinsdag 14 juli 2020 17:38
Vergeet niet dat je 4 jaar ouder bent dan jouw vriendin. Jij hebt al meer kans gehad om carrière te maken, te reizen etc. Misschien als ze dat over 4 jaar ook gedaan heeft, ze er meer in staat zoals jij. Geef haar ook de kans om zich zonder kinderen te ontplooien, want kinderen krijgen kan de komende 10 jaar nog wel. Laat haar genieten van haar jonge en 'zorgeloze' tijd, die jij ook hebt gehad.
dinsdag 14 juli 2020 17:40
Is het misschien een idee om de focus de komende tijd te leggen op de dingen die zij denkt te moeten opgeven? Bijvoorbeeld gaan reizen, gaan voor die carrière, feesten, weet-ik-veel-wat? Misschien heeft ze nu de angst om aan kinderen te beginnen omdat ze bepaalde wensen nog niet heeft kunnen uitleven en een heel beperkend beeld heeft over ouderschap? Heeft ze nog niet veel kunnen reizen? Denkt ze dat het leven van ouders enkel nog om de kinderen draait en er nooit meer een feestje aan te pas kan komen? En er absoluut geen plaats meer is voor haar carrière?
leeg
dinsdag 14 juli 2020 17:47
Ik snap TO wel. Ik heb zelf een grote kinderwens en vind het wel belangrijk dat een partner daar toch wel mee op een lijn zit, ook al wil ik niet binnen een jaar of twee een kind. Als partner dan ineens begint te twijfelen zou dat bij mij echt wel even slikken zijn, zeker als hij aangeeft misschien helemaal geen kinderen meer te willen.
Voor nu zou ik het wel even laten rusten, ook omdat dit pas de eerste keer is dat zij dit uitspreekt. Of zoals eerder genoemd inderdaad bespreken waar haar angst eventueel ligt. Wie weet heeft ze het idee dat het allemaal te snel gaat en ze nog te weinig kan doen 'voor die tijd'. Is ze over een jaar, anderhalf nog zo stellig kun je altijd nog kijken hoe dan verder. Jullie zijn gelukkig jong genoeg om dat even af te wachten.
Voor nu zou ik het wel even laten rusten, ook omdat dit pas de eerste keer is dat zij dit uitspreekt. Of zoals eerder genoemd inderdaad bespreken waar haar angst eventueel ligt. Wie weet heeft ze het idee dat het allemaal te snel gaat en ze nog te weinig kan doen 'voor die tijd'. Is ze over een jaar, anderhalf nog zo stellig kun je altijd nog kijken hoe dan verder. Jullie zijn gelukkig jong genoeg om dat even af te wachten.
dinsdag 14 juli 2020 17:55
Wel/geen kinderwens is nou echt zoiets wat je niet rationeel kunt onderbouwen. Je wil het, of je wil het niet. Gevoelsding.Puz_n_Boots schreef: ↑14-07-2020 17:54Waarom heb je eigenlijk een kinderwens, TO? Wat is je motivatie? En begrijp je wel wat het hebben/krijgen van een kind met zich meebrengt? En dan bedoel ik natuurlijk niet alleen maar het tijdelijke "leuke" aspectje.
dinsdag 14 juli 2020 18:05
Ik zat er een jaar geleden nog in zoals jouw vriendin, TO. En inmiddels ben ik van de pil af en proberen we mij zwanger te krijgen.
Dat waren inderdaad pittige gesprekken vorig jaar. Ik ben blij dat we die gesprekken hebben gevoerd én dat man mij de ruimte gaf om te doen waar ik op dat moment gelukkig van werd. Dat betekende bijv. veel weekendjes weg en lange werkdagen. Het was alsof ik nog een soort onrust van me af moest schudden voordat ik klaar was voor deze stap.
Overigens vind ik het nog steeds doodeng en ingewikkeld. Maar inmiddels weet ik wel zeker dat ik dit wil.
Mijn tip zou zijn : Praat er wel over, maar niet te vaak. Vraag waar haar twijfel in zit en onderzoek of jullie die samen kunnen wegnemen. Heb het eerlijke gesprek over hoe jullie de zorg zouden willen verdelen. Hoe jullie leven met kind er uit zou zien.
Maar laat haar ook vrij, en zelf ervaringen opdoen en dingen ontdekken.
Dat waren inderdaad pittige gesprekken vorig jaar. Ik ben blij dat we die gesprekken hebben gevoerd én dat man mij de ruimte gaf om te doen waar ik op dat moment gelukkig van werd. Dat betekende bijv. veel weekendjes weg en lange werkdagen. Het was alsof ik nog een soort onrust van me af moest schudden voordat ik klaar was voor deze stap.
Overigens vind ik het nog steeds doodeng en ingewikkeld. Maar inmiddels weet ik wel zeker dat ik dit wil.
Mijn tip zou zijn : Praat er wel over, maar niet te vaak. Vraag waar haar twijfel in zit en onderzoek of jullie die samen kunnen wegnemen. Heb het eerlijke gesprek over hoe jullie de zorg zouden willen verdelen. Hoe jullie leven met kind er uit zou zien.
Maar laat haar ook vrij, en zelf ervaringen opdoen en dingen ontdekken.
dinsdag 14 juli 2020 18:06
Als ik het zo lees, denk ik dat jouw inbreng in het geheel nogal belangrijk is voor haar. Als vrouw kun je alles wat je wilt als je kinderen hebt mits je een partner hebt met wie je de zorg 50/50 kunt delen. Daar schort het zelfs anno 2020 nog weleens aan bij veel stellen.
En inderdaad, wel/geen kinderen daar hoef je geen motivatie voor te hebben; eens met Herfstblaadje hierboven.
En inderdaad, wel/geen kinderen daar hoef je geen motivatie voor te hebben; eens met Herfstblaadje hierboven.
dinsdag 14 juli 2020 18:36
Dat onderbouwen lukt me wel, en het gevoel erbij klopt.Herfstblaadje19 schreef: ↑14-07-2020 17:55Wel/geen kinderwens is nou echt zoiets wat je niet rationeel kunt onderbouwen. Je wil het, of je wil het niet. Gevoelsding.
dinsdag 14 juli 2020 19:14
Ik kende vroeger iemand die kinderen nam om haar man een plezier te doen. In het begin noemde ze het kind bij het verkeerde geslacht. "Dat kind" zei ze vaak. Later gebruikte ze wel de roepnaam.
't Is allemaal goed gekomen; tenminste in de tijd dat ik haar kende.
't Is allemaal goed gekomen; tenminste in de tijd dat ik haar kende.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
dinsdag 14 juli 2020 19:16
Hoe bedoelt ze ‘ze weet niet of ze wil gaan reizen of carrière maken’?
Ze werkt neem ik aan al? Wat is voor haar carrière maken? Verwacht ze een drukke, veeleisende functie te gaan bekleden en zo ja, zou ze dat dan echt laten schieten om bijvoorbeeld deels thuis te moederen? Of bedoelt ze dat voor haar moeder worden gelijk staat aan parttimen en wil ze eerst wat verder gekomen zijn in haar werk?
Jullie hebben het al vaak over kinderen gehad. Ook over (wie) wel/niet minder werken? Misschien ziet ze wel niet zitten hoe jullie dat tot nu toe hadden uitgedacht?
En jullie kunnen nu toch ook op (lange) vakantie? Al eens gedaan?
Of bedoelt ze echt maanden weg? Wat verstaat ze onder reizen? Is dat sowieso mogelijk met jouw eigen bedrijf?
Hoe groots zijn haar plannen dat die een kinderwens in de weg zouden staan?
Als ze net aan het werk is en ook nog niet zoveel gereisd heeft dat ze niet weet hoe ze dat vindt, dan lijkt het me logisch dat ze nu (en ook over een jaar) nog geen kinderen wil.
Ze werkt neem ik aan al? Wat is voor haar carrière maken? Verwacht ze een drukke, veeleisende functie te gaan bekleden en zo ja, zou ze dat dan echt laten schieten om bijvoorbeeld deels thuis te moederen? Of bedoelt ze dat voor haar moeder worden gelijk staat aan parttimen en wil ze eerst wat verder gekomen zijn in haar werk?
Jullie hebben het al vaak over kinderen gehad. Ook over (wie) wel/niet minder werken? Misschien ziet ze wel niet zitten hoe jullie dat tot nu toe hadden uitgedacht?
En jullie kunnen nu toch ook op (lange) vakantie? Al eens gedaan?
Of bedoelt ze echt maanden weg? Wat verstaat ze onder reizen? Is dat sowieso mogelijk met jouw eigen bedrijf?
Hoe groots zijn haar plannen dat die een kinderwens in de weg zouden staan?
Als ze net aan het werk is en ook nog niet zoveel gereisd heeft dat ze niet weet hoe ze dat vindt, dan lijkt het me logisch dat ze nu (en ook over een jaar) nog geen kinderen wil.
anoniem_275457 wijzigde dit bericht op 14-07-2020 19:25
11.89% gewijzigd
dinsdag 14 juli 2020 19:17
Niet helemaal waar. Ik heb een vriendin die wegens slechte staat van eicellen nog maar 5 procent kans heeft om zwanger te raken. Die zit echt aan de verkeerde kant van de statistiek
