Relaties
alle pijlers
Ik kan zoons geaardheid niet aanvaarden
zaterdag 7 november 2015 om 12:11
Ongeveer anderhalf jaar geleden vertelde mijn zoon voor het eerst dat hij denkt dat hij homoseksueel is. Hij was toen 19 jaar en we vonden dit nog veel te vroeg om zo’n dingen zeker te weten. Vooral mijn man vindt dit niet bespreekbaar. We hebben toen heel intensief gesproken over wat in hem omging en na een tijdje gaf zoon aan dat hij er niet helemaal over uit was en nog niet helemaal zeker was wat zijn geaardheid was. De relatie tussen zoon en zijn vader is hierdoor wel sterk bekoeld, alsof er toch een afstand is gekomen. We hebben het onderwerp in de maanden die erop volgde laten rusten. Zoon kreeg in die periode ook een vriendin.
Een tijdje geleden gaf zoon aan dat hij nog steeds denkt homo te zijn. Hij is verliefd op een vriend en hij ook op hem, ze hebben dit al tegen elkaar uitgesproken en hebben al gekust. Ik ben kwaad dat hij ons een jaar heeft voorgelogen, dat hij ons voorgehouden heeft dat zijn gevoelens veranderd waren. Hoe hard ik ook probeer, ik kan dit niet gewoon aanvaarden. Ik wil beter voor mijn kind. Tegenwoordig lijkt homo/bi zijn wel een modeverschijnsel. Je ‘moet’ wel eens experimenteren met iemand van het zelfde geslacht, anders tel je niet meer mee. Zoon is een harde bikkel, een doorzetter. Ik zie hem helemaal niet als homoseksueel. Ik zie zo’n levensstijl ook gewoon niet passen bij mijn zoon en als ik eerlijk ben vind ik het vies. Zoon heeft al een paar keer over zijn “vriend” verteld, over hoe graag hij bij hem is, maar dit wil ik helemaal niet weten. Ik kan er niet met hem niet over spreken.
Ik hou zielsveel van mijn zoon, maar dit deel kan ik echt niet aanvaarden. Ik wil hem hierover niet verliezen. Zijn er hier ouders die hetzelfde hebben meegemaakt? Hoe zijn jullie hier mee omgegaan? Weet iemand een manier om hier samen met mijn zoon door te komen?
Een tijdje geleden gaf zoon aan dat hij nog steeds denkt homo te zijn. Hij is verliefd op een vriend en hij ook op hem, ze hebben dit al tegen elkaar uitgesproken en hebben al gekust. Ik ben kwaad dat hij ons een jaar heeft voorgelogen, dat hij ons voorgehouden heeft dat zijn gevoelens veranderd waren. Hoe hard ik ook probeer, ik kan dit niet gewoon aanvaarden. Ik wil beter voor mijn kind. Tegenwoordig lijkt homo/bi zijn wel een modeverschijnsel. Je ‘moet’ wel eens experimenteren met iemand van het zelfde geslacht, anders tel je niet meer mee. Zoon is een harde bikkel, een doorzetter. Ik zie hem helemaal niet als homoseksueel. Ik zie zo’n levensstijl ook gewoon niet passen bij mijn zoon en als ik eerlijk ben vind ik het vies. Zoon heeft al een paar keer over zijn “vriend” verteld, over hoe graag hij bij hem is, maar dit wil ik helemaal niet weten. Ik kan er niet met hem niet over spreken.
Ik hou zielsveel van mijn zoon, maar dit deel kan ik echt niet aanvaarden. Ik wil hem hierover niet verliezen. Zijn er hier ouders die hetzelfde hebben meegemaakt? Hoe zijn jullie hier mee omgegaan? Weet iemand een manier om hier samen met mijn zoon door te komen?
maandag 9 november 2015 om 21:56
Ik "geloof" zelf ook niet in 100% hetero of homo maar vind het ook niet erg als anderen dat wel zo zien/ervaren.
Want zelfs als je jezelf wèl als 100% hetero ziet dan nóg heb je toch wisselende reacties, gevoelens en (ontbrekende) lusten ten opzichte van de mannen of vrouwen in je omgeving?
Stel je bent een man en zegt: ik ben 100% hetero ben je je dan ten opzichte van iedere vrouw even bewust van je hetero-zijn?
Ik geloof om die reden dus ook niet zo in die labeltjes. Met ieder mens (zelfs degenen die je niet persoonlijk kent zoals tv-personages ook e.d) ervaar je een ánder soort dimensie, die soms iets seksueels kunnen hebben, maar dat in de meeste gevallen waarschijnlijk zelfs nooit zijn.
Want zelfs als je jezelf wèl als 100% hetero ziet dan nóg heb je toch wisselende reacties, gevoelens en (ontbrekende) lusten ten opzichte van de mannen of vrouwen in je omgeving?
Stel je bent een man en zegt: ik ben 100% hetero ben je je dan ten opzichte van iedere vrouw even bewust van je hetero-zijn?
Ik geloof om die reden dus ook niet zo in die labeltjes. Met ieder mens (zelfs degenen die je niet persoonlijk kent zoals tv-personages ook e.d) ervaar je een ánder soort dimensie, die soms iets seksueels kunnen hebben, maar dat in de meeste gevallen waarschijnlijk zelfs nooit zijn.
maandag 9 november 2015 om 22:03
Oh ik maak de wasmachine en de droger, en ik kan alles verven schuren.. ik doe werkelijk een heleboel "mannenklusjes" maar ik zie er wel vrouwelijk uit.
En ik moet toegeven, ik ben een Rotterdamse in Drenthe dus ik heb het slechte van beide kanten
Maar ik drag wel jurkjes, heb lang haar, make up... alleen als je tegen mij moet sporten dan ga ik volledig er voor, en ben ik weer net een vent.
Ik ben geloof ik ook niet normaal met mijn tegenstrijdigheiden en moet ook een topic openen
En ik moet toegeven, ik ben een Rotterdamse in Drenthe dus ik heb het slechte van beide kanten
Maar ik drag wel jurkjes, heb lang haar, make up... alleen als je tegen mij moet sporten dan ga ik volledig er voor, en ben ik weer net een vent.
Ik ben geloof ik ook niet normaal met mijn tegenstrijdigheiden en moet ook een topic openen
maandag 9 november 2015 om 22:27
quote:Lampie1986 schreef op 09 november 2015 @ 22:03:
Oh ik maak de wasmachine en de droger, en ik kan alles verven schuren.. ik doe werkelijk een heleboel "mannenklusjes" maar ik zie er wel vrouwelijk uit.
En ik moet toegeven, ik ben een Rotterdamse in Drenthe dus ik heb het slechte van beide kanten
Maar ik drag wel jurkjes, heb lang haar, make up... alleen als je tegen mij moet sporten dan ga ik volledig er voor, en ben ik weer net een vent.
Ik ben geloof ik ook niet normaal met mijn tegenstrijdigheiden en moet ook een topic openen
Volgens mij is die mix juist heel normaal. Sorry, je bent niet zo bijzonder
Ach en dan is het ook nog allemaal modegevoelig, tijdgebonden, cultuurgebonden. Vroeger was lang haar wel mannelijk. Vroeger hadden vrouwen wel okselhaar. Vroeger droeg een vrouw geen broek (mijn moeder had continu blaasontsteking omdat ze 'bij de nonnen' op school ook in de winter een rok aan moest, totdat m'n oma zich heel kwaad heeft gemaakt naar die nonnen en mijn moeder eindelijk in broek naar school mocht). Ooit wordt het normaal dat mannen ook oogpotlood gebruiken. In Thailand zijn ladyboys een ingeburgerd verschijnsel. In Turkije gaan ze lekker olieworstelen en met hun handen bij elkaar in de broek maar nee dat is niet gay hoor. Da's supermannelijk.
En vroeger trouwde je met iemand van het andere geslacht, ging je niet eerst samenwonen, dat was een zonde! En nam je sowieso kinderen. En werd de vrouw ontslagen zodra het eerste kind op komst was. En bleef de man zijn hele leven bij dezelfde werkgever werken.
Wat nou samenwonen, reizen, homo zijn, bewust kinderloos blijven, scheiden (doodzonde!), zzp'en?
Veel mensen kunnen niet tegen al die veranderingen....
Oh ik maak de wasmachine en de droger, en ik kan alles verven schuren.. ik doe werkelijk een heleboel "mannenklusjes" maar ik zie er wel vrouwelijk uit.
En ik moet toegeven, ik ben een Rotterdamse in Drenthe dus ik heb het slechte van beide kanten
Maar ik drag wel jurkjes, heb lang haar, make up... alleen als je tegen mij moet sporten dan ga ik volledig er voor, en ben ik weer net een vent.
Ik ben geloof ik ook niet normaal met mijn tegenstrijdigheiden en moet ook een topic openen
Volgens mij is die mix juist heel normaal. Sorry, je bent niet zo bijzonder
Ach en dan is het ook nog allemaal modegevoelig, tijdgebonden, cultuurgebonden. Vroeger was lang haar wel mannelijk. Vroeger hadden vrouwen wel okselhaar. Vroeger droeg een vrouw geen broek (mijn moeder had continu blaasontsteking omdat ze 'bij de nonnen' op school ook in de winter een rok aan moest, totdat m'n oma zich heel kwaad heeft gemaakt naar die nonnen en mijn moeder eindelijk in broek naar school mocht). Ooit wordt het normaal dat mannen ook oogpotlood gebruiken. In Thailand zijn ladyboys een ingeburgerd verschijnsel. In Turkije gaan ze lekker olieworstelen en met hun handen bij elkaar in de broek maar nee dat is niet gay hoor. Da's supermannelijk.
En vroeger trouwde je met iemand van het andere geslacht, ging je niet eerst samenwonen, dat was een zonde! En nam je sowieso kinderen. En werd de vrouw ontslagen zodra het eerste kind op komst was. En bleef de man zijn hele leven bij dezelfde werkgever werken.
Wat nou samenwonen, reizen, homo zijn, bewust kinderloos blijven, scheiden (doodzonde!), zzp'en?
Veel mensen kunnen niet tegen al die veranderingen....
You can never have too many hats, gloves and shoes
maandag 9 november 2015 om 22:28
quote:strikjemetstippels schreef op 09 november 2015 @ 21:51:
Ik (bi, vrouw) ben het er enkel wel mee eens dat homosexualiteit erg wordt 'gepromoot', en dat dit niet bi draagt in begrip en acceptatie (al zou dat niet nodig moeten zijn, het is een gegeven, waar je niemand pijn mee doet). Denk aan zebra pad van de regenboog, of een regenboog vlag over al gehesen.
Ik snap echt helemaal niets van zo'n zebrapad. Waarom een speciaal zebrapad voor mensen die gewoon zijn? Zo doe je juist alsof het bijzonder is. Ik zou daar als ik homoseksueel zou zijn ook echt niet blij van worden denk ik.
Ik (bi, vrouw) ben het er enkel wel mee eens dat homosexualiteit erg wordt 'gepromoot', en dat dit niet bi draagt in begrip en acceptatie (al zou dat niet nodig moeten zijn, het is een gegeven, waar je niemand pijn mee doet). Denk aan zebra pad van de regenboog, of een regenboog vlag over al gehesen.
Ik snap echt helemaal niets van zo'n zebrapad. Waarom een speciaal zebrapad voor mensen die gewoon zijn? Zo doe je juist alsof het bijzonder is. Ik zou daar als ik homoseksueel zou zijn ook echt niet blij van worden denk ik.
maandag 9 november 2015 om 22:40
quote:patsy--stone schreef op 09 november 2015 @ 22:27:
[...]
Volgens mij is die mix juist heel normaal. Sorry, je bent niet zo bijzonder
Ach en dan is het ook nog allemaal modegevoelig, tijdgebonden, cultuurgebonden. Vroeger was lang haar wel mannelijk. Vroeger hadden vrouwen wel okselhaar. Vroeger droeg een vrouw geen broek (mijn moeder had continu blaasontsteking omdat ze 'bij de nonnen' ook in de winter een rok aan moest). Ooit wordt het normaal dat mannen ook oogpotlood gebruiken. In Thailand zijn ladyboys een ingeburgerd verschijnsel. In Turkije gaan ze lekker olieworstelen en met hun handen bij elkaar in de broek maar nee dat is niet gay hoor. Da's supermannelijk.
En vroeger trouwde je met iemand van het andere geslacht, ging je niet eerst samenwonen, dat was een zonde! En nam je sowieso kinderen. En werd de vrouw ontslagen zodra het eerste kind op komst was. En bleef de man zijn hele leven bij dezelfde werkgever werken.
Wat nou samenwonen, reizen, homo zijn, bewust kinderloos blijven, scheiden (doodzonde!), zzp'en?
Veel mensen kunnen niet tegen al die veranderingen....
DAT heb ik nog niet gedaan.
ik wist dat ik wat gemist had.
Vroeger waren ze nog kortzichtiger inderdaad, maar toen waren die dingen er ook allemaal.
Ik vind het onnatuurlijk om zo tegen jezelf in te gaan.
Dat mensen die echt tegen homoseksualiteit zijn toch homoseksuele kinderen krijgen ondanks dat ze geleerd hebben dat dat niet mag, niet zo hoort en zelfs heel slecht is... dat betekent toch dat je met geaardheid geboren word.
Dus niet omdat het "in is" om bi te zijn, want dat is gewoon onzin, maar mensen accepteren dat nu (bijna iedereen)
En het is geen aangeleerd gedrag.
Ik heb wel al erg vaak gelezen dat het erfelijk schijnt te zijn.
Ik ken een vrouw en haar man is na 16 jaar getrouwd te zijn, en langer bij elkaar, is deze man bij haar weg gegaan omdat hij homo is.
En dat kan.. het is vervelend voor haar maar het kan.
Alleen dan verteld hij haar ook dat hij al die jaren seks had met mannen, die zij ook kent en waar ze nooit wat achter zocht.
DAT vind ik wel erg.
Besodemieteren.
Ik snap best dat hij verliefd word op een ander, maar niet dat hij haar al die jaren belazerd heeft.
Als je bij een man bent of bij een vrouw, en je denkt een gesloten relatie te hebben is het erg vervelend als je partner weg gaat met de mededeling dat hij of zij het al jaren met iemand anders doet die jij steeds binnen hebt gelaten.
TO.
Dat is pas erg
Voor de vrouw en kleinkinderen die hij dan achter laat.
Daarna raakte hij alles kwijt en nu is hij van het padje af.
Puur omdat Hij geen homo MOCHT zijn eigenlijk, en het jaaaaaaaaren later er toch uit kwam.
[...]
Volgens mij is die mix juist heel normaal. Sorry, je bent niet zo bijzonder
Ach en dan is het ook nog allemaal modegevoelig, tijdgebonden, cultuurgebonden. Vroeger was lang haar wel mannelijk. Vroeger hadden vrouwen wel okselhaar. Vroeger droeg een vrouw geen broek (mijn moeder had continu blaasontsteking omdat ze 'bij de nonnen' ook in de winter een rok aan moest). Ooit wordt het normaal dat mannen ook oogpotlood gebruiken. In Thailand zijn ladyboys een ingeburgerd verschijnsel. In Turkije gaan ze lekker olieworstelen en met hun handen bij elkaar in de broek maar nee dat is niet gay hoor. Da's supermannelijk.
En vroeger trouwde je met iemand van het andere geslacht, ging je niet eerst samenwonen, dat was een zonde! En nam je sowieso kinderen. En werd de vrouw ontslagen zodra het eerste kind op komst was. En bleef de man zijn hele leven bij dezelfde werkgever werken.
Wat nou samenwonen, reizen, homo zijn, bewust kinderloos blijven, scheiden (doodzonde!), zzp'en?
Veel mensen kunnen niet tegen al die veranderingen....
DAT heb ik nog niet gedaan.
ik wist dat ik wat gemist had.
Vroeger waren ze nog kortzichtiger inderdaad, maar toen waren die dingen er ook allemaal.
Ik vind het onnatuurlijk om zo tegen jezelf in te gaan.
Dat mensen die echt tegen homoseksualiteit zijn toch homoseksuele kinderen krijgen ondanks dat ze geleerd hebben dat dat niet mag, niet zo hoort en zelfs heel slecht is... dat betekent toch dat je met geaardheid geboren word.
Dus niet omdat het "in is" om bi te zijn, want dat is gewoon onzin, maar mensen accepteren dat nu (bijna iedereen)
En het is geen aangeleerd gedrag.
Ik heb wel al erg vaak gelezen dat het erfelijk schijnt te zijn.
Ik ken een vrouw en haar man is na 16 jaar getrouwd te zijn, en langer bij elkaar, is deze man bij haar weg gegaan omdat hij homo is.
En dat kan.. het is vervelend voor haar maar het kan.
Alleen dan verteld hij haar ook dat hij al die jaren seks had met mannen, die zij ook kent en waar ze nooit wat achter zocht.
DAT vind ik wel erg.
Besodemieteren.
Ik snap best dat hij verliefd word op een ander, maar niet dat hij haar al die jaren belazerd heeft.
Als je bij een man bent of bij een vrouw, en je denkt een gesloten relatie te hebben is het erg vervelend als je partner weg gaat met de mededeling dat hij of zij het al jaren met iemand anders doet die jij steeds binnen hebt gelaten.
TO.
Dat is pas erg
Voor de vrouw en kleinkinderen die hij dan achter laat.
Daarna raakte hij alles kwijt en nu is hij van het padje af.
Puur omdat Hij geen homo MOCHT zijn eigenlijk, en het jaaaaaaaaren later er toch uit kwam.
maandag 9 november 2015 om 22:52
Wat een leuk plaatje van die skirts Patsy. Zoiets wilde ik net gaan proberen uit te leggen.
Aan de mooie posts van Elenonora is eigenlijk niet veel toe te voegen. Mijn haren gingen overeind staan toen ik de OP las, want dit is zo ver van mijn belevingswereld, waarin iedereen gelijk is. Maar behalve dat Elenonora TO mee neemt de kant op om haar zoon beter te accepteren neemt zij ook mij (en wellicht ook anderen) mee om te laten zien waar TO vandaan komt en waarom zij zo denkt, dat ze geen trut is die haar zoon laat hangen op een moment dat hij het moeilijk heeft, maar dat zij haar eigen problemen hier mee heeft.
TO, ik zag dat een van je angsten 'de scene' is, het milieu, waarin je zoon 'terecht gaat komen' omdat hij homo is. Je had altijd het beste met hem voor, maar nu 'kiest' hij voor iets dat niet goed voor hem is, in jouw ogen. Je lijkt homo's alleen te kennen van de parade op tv en de overdreven types die in series neergezet worden en bent bang dat hij half naakt over straat zal gaan straks. Maar denk eens langer, wat voor stereotiepes zie je nog meer op tv? Alles waarbij vermaak gemaakt wordt wordt het overdreven, om de typetjes te creeen en zodat het grappig wordt. Maar meestal is dat niet de werkelijkheid. Tuurlijk zijn er homo's die graag half naakt of in roze gekleed gaan, maar dat doet je zoon nu ook niet. Waarom zou hij dat nu ineens gaan doen?
Ik kan me voorstellen dat je als moeder erg moet wennen als je zoon ineens half naakt over straat gaat, maar voor nu is dat niet aan de hand. Kledingstijl, manier van doen etc hangt helemaal niet samen met zijn geaardheid. Jouw zoon is sportief, kleedt zich volgens jou prima en is homo. Homo's heb je in soorten en maten en met heel verschillende stijlen. Net zoals je onder hetro's overdreven sexueel gekleedde types hebt, bijvoorbeeld dames met halve meter hoge hakken, leren jackjes, neus verstopt onder de poeder en veel te wit gebleekte suikerspinharen, naast sober geklede dames in lange bruine jassen. Terwijl beide op mannen vallen.
Alle homo's die ik ken kwam ik pas veel later, soms na jaren, achter dat ze homo waren, toen ze er mee naar buiten kwamen. Omdat er niets was wat op het een, danwel het ander wees. In de meeste gevallen kom je er ook pas achter dat iemand hetro is zodra hij een vriendin mee neemt (of andersom, zij een man). Je kan geaardheid gewoon niet aan iemand zien.
Bedenk ook dat je zoon op heel andere manieren ook in milieus of op plaatsen terecht had kunnen komen of nog steeds kan komen, die niets met zijn geaardheid te maken hebben en waar jij misschien ook niet zijn toekomst had gezien.
Hij had namelijk ook hetro kunnen zijn en een dame aan de haak slaan die geld over de balk smijt met dure vakanties, gouden ringen en een snelle auto en zelf niets uitvoert. Je zoon werkt zich het apezuur om zijn vrouw blij te houden.
Hij had ook hetro kunnen zijn, een vrouw aan de andere kant van de wereld tegenkomen en met haar naar Z-Amerika verhuizen. Met kerst sturen ze je wel kaartjes.
Hij had ook hetro kunnen zijn en bij een dame met een strikt geloof, of zelfs een secte terechtkomen. Ze staan samen al hun bezit af en gaan heel somber leven, in de hoop op een beter leven na de dood.
Stel je voor, je zoon gaat verder met zijn vriend, ze kopen samen een huis in jullie dorp, werken beide deeltijd en adopteren twee kinderen. Misschien is hij dan ultiem gelukkig. En misschien kan jij daar eigenlijk diep in je hart ook wel tevreden mee zijn?
Ik vind het pijnlijk om te lezen dat je man jullie zoon doodzwijgt. Er is niets wat hij fout heeft gedaan en ook niets waar je man, of jij, je voor zou hoeven schamen. Net zoals dat je bij de geboorte (of daarvoor) ontdekt dat je baby een jongen of een meisje is, je er binnen een paar maanden achter bent welke kleur hun haar is en de ogen, je in de loop van hun jeugd ontdekt dat ze open of gesloten zijn, slim of dom, sociaal of juist niet en je aan het eind van hun puberteit weet of ze lang of kort zijn geworden, zo weet je nu dat hij op mannen en niet op vrouwen valt. Zo simpel is het.
Aan de mooie posts van Elenonora is eigenlijk niet veel toe te voegen. Mijn haren gingen overeind staan toen ik de OP las, want dit is zo ver van mijn belevingswereld, waarin iedereen gelijk is. Maar behalve dat Elenonora TO mee neemt de kant op om haar zoon beter te accepteren neemt zij ook mij (en wellicht ook anderen) mee om te laten zien waar TO vandaan komt en waarom zij zo denkt, dat ze geen trut is die haar zoon laat hangen op een moment dat hij het moeilijk heeft, maar dat zij haar eigen problemen hier mee heeft.
TO, ik zag dat een van je angsten 'de scene' is, het milieu, waarin je zoon 'terecht gaat komen' omdat hij homo is. Je had altijd het beste met hem voor, maar nu 'kiest' hij voor iets dat niet goed voor hem is, in jouw ogen. Je lijkt homo's alleen te kennen van de parade op tv en de overdreven types die in series neergezet worden en bent bang dat hij half naakt over straat zal gaan straks. Maar denk eens langer, wat voor stereotiepes zie je nog meer op tv? Alles waarbij vermaak gemaakt wordt wordt het overdreven, om de typetjes te creeen en zodat het grappig wordt. Maar meestal is dat niet de werkelijkheid. Tuurlijk zijn er homo's die graag half naakt of in roze gekleed gaan, maar dat doet je zoon nu ook niet. Waarom zou hij dat nu ineens gaan doen?
Ik kan me voorstellen dat je als moeder erg moet wennen als je zoon ineens half naakt over straat gaat, maar voor nu is dat niet aan de hand. Kledingstijl, manier van doen etc hangt helemaal niet samen met zijn geaardheid. Jouw zoon is sportief, kleedt zich volgens jou prima en is homo. Homo's heb je in soorten en maten en met heel verschillende stijlen. Net zoals je onder hetro's overdreven sexueel gekleedde types hebt, bijvoorbeeld dames met halve meter hoge hakken, leren jackjes, neus verstopt onder de poeder en veel te wit gebleekte suikerspinharen, naast sober geklede dames in lange bruine jassen. Terwijl beide op mannen vallen.
Alle homo's die ik ken kwam ik pas veel later, soms na jaren, achter dat ze homo waren, toen ze er mee naar buiten kwamen. Omdat er niets was wat op het een, danwel het ander wees. In de meeste gevallen kom je er ook pas achter dat iemand hetro is zodra hij een vriendin mee neemt (of andersom, zij een man). Je kan geaardheid gewoon niet aan iemand zien.
Bedenk ook dat je zoon op heel andere manieren ook in milieus of op plaatsen terecht had kunnen komen of nog steeds kan komen, die niets met zijn geaardheid te maken hebben en waar jij misschien ook niet zijn toekomst had gezien.
Hij had namelijk ook hetro kunnen zijn en een dame aan de haak slaan die geld over de balk smijt met dure vakanties, gouden ringen en een snelle auto en zelf niets uitvoert. Je zoon werkt zich het apezuur om zijn vrouw blij te houden.
Hij had ook hetro kunnen zijn, een vrouw aan de andere kant van de wereld tegenkomen en met haar naar Z-Amerika verhuizen. Met kerst sturen ze je wel kaartjes.
Hij had ook hetro kunnen zijn en bij een dame met een strikt geloof, of zelfs een secte terechtkomen. Ze staan samen al hun bezit af en gaan heel somber leven, in de hoop op een beter leven na de dood.
Stel je voor, je zoon gaat verder met zijn vriend, ze kopen samen een huis in jullie dorp, werken beide deeltijd en adopteren twee kinderen. Misschien is hij dan ultiem gelukkig. En misschien kan jij daar eigenlijk diep in je hart ook wel tevreden mee zijn?
Ik vind het pijnlijk om te lezen dat je man jullie zoon doodzwijgt. Er is niets wat hij fout heeft gedaan en ook niets waar je man, of jij, je voor zou hoeven schamen. Net zoals dat je bij de geboorte (of daarvoor) ontdekt dat je baby een jongen of een meisje is, je er binnen een paar maanden achter bent welke kleur hun haar is en de ogen, je in de loop van hun jeugd ontdekt dat ze open of gesloten zijn, slim of dom, sociaal of juist niet en je aan het eind van hun puberteit weet of ze lang of kort zijn geworden, zo weet je nu dat hij op mannen en niet op vrouwen valt. Zo simpel is het.
dinsdag 10 november 2015 om 00:24
Ik zou allang blij zijn als mijn kinderen later, als ze volwassen zijn en uit huis wonen, nog graag willen langskomen bij mij en mijn man. Dan hebben wij het goed gedaan. Onze rol van 'ouders' is tegen die tijd uitgespeeld, we zijn dan als het goed is allemaal gelijken en ik zou me niet geroepen voelen om een mening te hebben over hun geaardheid.
Ik zou wel verbaasd zijn als mijn zoon homoseksueel zou zijn, maar dat zou ik vooral mezelf verwijten: waarom heb ik dat geen moment gezien of beseft? Waarom heeft hij nooit iets prijsgegeven? Waren wij dan zó dwingend in onze opvattingen? Hebben we onszelf dan zó duidelijk als (hetero)-voorbeeld gesteld? Voelde hij zich niet vrij om over zijn gevoelens te praten? Enzovoort. Maar verder zou het me niks uitmaken.
Natuurlijk, als ik de keuze had, zou ik mijn kinderen de gemakkelijkste weg gunnen - en dat is een weg zonder vooroordelen, discriminatie en onzekerheid, maar die keuze heb ik niet. Want homoseksualiteit is geen keuze, maar een lotsbestemming of een identiteit, en dat definieert iemand als mens. Als je dát afwijst, ben je als ouder heel wreed en liefdeloos.
Ik zou wel verbaasd zijn als mijn zoon homoseksueel zou zijn, maar dat zou ik vooral mezelf verwijten: waarom heb ik dat geen moment gezien of beseft? Waarom heeft hij nooit iets prijsgegeven? Waren wij dan zó dwingend in onze opvattingen? Hebben we onszelf dan zó duidelijk als (hetero)-voorbeeld gesteld? Voelde hij zich niet vrij om over zijn gevoelens te praten? Enzovoort. Maar verder zou het me niks uitmaken.
Natuurlijk, als ik de keuze had, zou ik mijn kinderen de gemakkelijkste weg gunnen - en dat is een weg zonder vooroordelen, discriminatie en onzekerheid, maar die keuze heb ik niet. Want homoseksualiteit is geen keuze, maar een lotsbestemming of een identiteit, en dat definieert iemand als mens. Als je dát afwijst, ben je als ouder heel wreed en liefdeloos.
dinsdag 10 november 2015 om 07:07
quote:Youk79 schreef op 09 november 2015 @ 20:18:
Lees je nog mee Jamie? Kunnen we je nog ergens mee helpen/met je meedenken?
Wat lief.
Ik heb gisteren niet echt veel tijd gehad om nog mee te lezen. Ik heb een erg lang gesprek gehad met zo'n (niet hierover, meer in het algemeen), was wel erg fijn.
Ik vind het heel erg dat zoon en man niet meer praten met elkaar. Zelf al kan hij niet alles begrijpen (ik begrijp ook niet alles), het blijft wel zijn zoon. Maar ook met mij kan man hierover niet praten. Als ik nog maar zijn naam zegt gaat hij lopen. Voor mijn andere kinderen is dit ook niet fijn, die hebben ook niet om al deze spanning gevraagd. Eerlijk gezegd is de relatie tussen man en zoon al twee jaar (nog voor hij het de eerste maal had gezegd) slechter geworden. Vroeger waren het echte "vrienden". Ze gingen samen sporten, samen supporteren en samen weg. Na zijn 18e is dit verwaterd. Ik dacht altijd dat dit kwam omdat zoon wat meer zijn eigen weg ging, maar nu denk ik dat ze onbewust afstand hebben genomen van elkaar omdat ze beiden wisten dat er iets was. Ik probeer heel vaak met mijn man te praten en zal dit ook blijven doen.
Zoon heeft een erg goede relatie met zijn broer. Hij wist ook veel eerder dat zoon homo was en een relatie had. Zoon heeft veel steun van hem en hij begrijpt echt niet waarom wij er een probleem mee hebben. Ik weet dat nog niet alle vrienden van zoon op de hoogte zijn van zijn relatie. Degene die er wel van weten, hebben wel ook allemaal goed gereageerd.
Lees je nog mee Jamie? Kunnen we je nog ergens mee helpen/met je meedenken?
Wat lief.
Ik heb gisteren niet echt veel tijd gehad om nog mee te lezen. Ik heb een erg lang gesprek gehad met zo'n (niet hierover, meer in het algemeen), was wel erg fijn.
Ik vind het heel erg dat zoon en man niet meer praten met elkaar. Zelf al kan hij niet alles begrijpen (ik begrijp ook niet alles), het blijft wel zijn zoon. Maar ook met mij kan man hierover niet praten. Als ik nog maar zijn naam zegt gaat hij lopen. Voor mijn andere kinderen is dit ook niet fijn, die hebben ook niet om al deze spanning gevraagd. Eerlijk gezegd is de relatie tussen man en zoon al twee jaar (nog voor hij het de eerste maal had gezegd) slechter geworden. Vroeger waren het echte "vrienden". Ze gingen samen sporten, samen supporteren en samen weg. Na zijn 18e is dit verwaterd. Ik dacht altijd dat dit kwam omdat zoon wat meer zijn eigen weg ging, maar nu denk ik dat ze onbewust afstand hebben genomen van elkaar omdat ze beiden wisten dat er iets was. Ik probeer heel vaak met mijn man te praten en zal dit ook blijven doen.
Zoon heeft een erg goede relatie met zijn broer. Hij wist ook veel eerder dat zoon homo was en een relatie had. Zoon heeft veel steun van hem en hij begrijpt echt niet waarom wij er een probleem mee hebben. Ik weet dat nog niet alle vrienden van zoon op de hoogte zijn van zijn relatie. Degene die er wel van weten, hebben wel ook allemaal goed gereageerd.
dinsdag 10 november 2015 om 07:36
Nou das fijn. Nu jullie nog!
En ik zal die vent van je een enkeltje brug geven. Issie nou helemáál!
Sorry, maar jij houdt dit ook in stand. Ik kan er met mijn pet niet bij dat je dit accepteerd (en je zoons geaardheid dus niet)
Echt, als je zoon nu ineens meisjes zal neuken zal je man heus niet ineens hem weer in zijn armen sluiten.
Je man zal niet veranderen. Jij zal moeten veranderen!
En ik zal die vent van je een enkeltje brug geven. Issie nou helemáál!
Sorry, maar jij houdt dit ook in stand. Ik kan er met mijn pet niet bij dat je dit accepteerd (en je zoons geaardheid dus niet)
Echt, als je zoon nu ineens meisjes zal neuken zal je man heus niet ineens hem weer in zijn armen sluiten.
Je man zal niet veranderen. Jij zal moeten veranderen!
dinsdag 10 november 2015 om 07:43
En heel leuk hoor dat 'goede gesprek. Maar uiteindelijk draai je om de hete brei heen! Waarom niet praten waar het eigenlijk over zou moeten gaan? Je vertoont vluchtgedrag en troost jezelf nu met de foutieve gedachte dat jij tenminste wel met hem praat! Maar ondertussen keur jij hem net zo goed af dus klop jezelf vooral niet op de schouders.
Je zoon ís homo!!
Ga je nog terugkomen op ál die mensen die tijd, moeite en energie in je hebben gestoken? Je maakt je er wel heel gemakkelijk van af zo!!
Leonora verdient ook wel een standbeeld dus die ene zin die je eraan besteed mag wel wat inhoudelijker. Je gaat nergens op wiens text dan ook inhoudelijk in.
Als je ook zo met zoons geaardheid om gaat dan vind ik dat intens verdrietig en een enorm gemiste kans! It ain't About you woman!
Je zoon ís homo!!
Ga je nog terugkomen op ál die mensen die tijd, moeite en energie in je hebben gestoken? Je maakt je er wel heel gemakkelijk van af zo!!
Leonora verdient ook wel een standbeeld dus die ene zin die je eraan besteed mag wel wat inhoudelijker. Je gaat nergens op wiens text dan ook inhoudelijk in.
Als je ook zo met zoons geaardheid om gaat dan vind ik dat intens verdrietig en een enorm gemiste kans! It ain't About you woman!
dinsdag 10 november 2015 om 08:00
Goedemorgen Jamie,
Fijn dat je reageert.
Een opluchting om te lezen dat je zoon zoveel steun heeft aan zijn broer.
Dat doet me goed, erg prettig dat je dit gedeeld hebt.
Het is eenvoudig om je man een lul met vingers te vinden, voor mij dan, maar ik begrijp dat ik me moet realiseren dat ook hij gevormd werd door zijn omgeving.
Is dat er een waarbij alles wat niet binnen een bepaald kader pas 'raar', 'gek' of 'eng' wordt gevonden, dan zal hij daardoor beïnvloed zijn.
Het zou fijn zijn als je man uit zijn verongelijkte positie zou komen.
Hij doet alsof het hem wordt aangedaan allemaal, en als hij daar niet uitkomt dan gaat hij zijn zoon verliezen.
Al zei hij maar tegen jullie jongen dat hij het níet begrijpt maar wél van hem houdt. Dat zou al een wereld van verschil betekenen.
Hoe schat jij de kans in dat dat zal gebeuren?
Zo te lezen is hij teleurgesteld.
Eigenlijk net als jij.
Tenminste, zo komt wat je schrijft op me over.
Er waren verwachtingen en die heeft jullie zoon niet waargemaakt. Hij heeft er althans een geheel eigen en onverwachte draai aan gegeven.
Misschien is het voor je zoon goed om niet te lang te wachten met het uitvliegen.
Hoewel het fantastisch is dat hij met jou lange gesprekken kan hebben, een vader die hem negeert is fnuikend voor een jong vowassene.
Wie weet ontspant het de band met je man ook een beetje als ze niet op elkaars lip zitten.
Het lijkt me lastig worden tussen die twee maar zo doorgaan is nauwelijks vol te houden voor beiden en de rest van het gezin.
Is het een idee om eens met je andere zoon te bespreken waarom híj het geen probleem vindt dat zijn broer homoseksueel is?
Het is op zich bijzonder dat deze zoon, óók opgevoed bij jou en je man er zo anders over denkt.
Hoopgevend vind ik dat.
Voor je jongens dus en misschien ook voor jou.
Je praat met je kind, hij praat met jou, hij is niet anders dan hij was, dat zie je nu misschien wat meer. En heus je gaat er aan wennen.
Langzaamaan zul je hem gaan accepteren zoals hij is.
Dat deed je namelijk al voordat je wist dat hij homo was.
Hij is dezelfde jongen, hij heeft alleen iets met je gedeeld wat bij jou nog niet geland is.
Als je het tenminste probeert.
Ik hoop heel erg dat je dat gaat doen.
Youk vroeg het ook al.
Zijn er dingen die wíj kunnen doen?
Meedenken, weg wijzen, dat soort dingen?
Er schrijven ook homoseksuele dames mee, misschien heb je vragen?
(en hopelijk willen zij antwoorden )
Goed dat je blijft praten met ons Jamie!
Fijn dat je reageert.
Een opluchting om te lezen dat je zoon zoveel steun heeft aan zijn broer.
Dat doet me goed, erg prettig dat je dit gedeeld hebt.
Het is eenvoudig om je man een lul met vingers te vinden, voor mij dan, maar ik begrijp dat ik me moet realiseren dat ook hij gevormd werd door zijn omgeving.
Is dat er een waarbij alles wat niet binnen een bepaald kader pas 'raar', 'gek' of 'eng' wordt gevonden, dan zal hij daardoor beïnvloed zijn.
Het zou fijn zijn als je man uit zijn verongelijkte positie zou komen.
Hij doet alsof het hem wordt aangedaan allemaal, en als hij daar niet uitkomt dan gaat hij zijn zoon verliezen.
Al zei hij maar tegen jullie jongen dat hij het níet begrijpt maar wél van hem houdt. Dat zou al een wereld van verschil betekenen.
Hoe schat jij de kans in dat dat zal gebeuren?
Zo te lezen is hij teleurgesteld.
Eigenlijk net als jij.
Tenminste, zo komt wat je schrijft op me over.
Er waren verwachtingen en die heeft jullie zoon niet waargemaakt. Hij heeft er althans een geheel eigen en onverwachte draai aan gegeven.
Misschien is het voor je zoon goed om niet te lang te wachten met het uitvliegen.
Hoewel het fantastisch is dat hij met jou lange gesprekken kan hebben, een vader die hem negeert is fnuikend voor een jong vowassene.
Wie weet ontspant het de band met je man ook een beetje als ze niet op elkaars lip zitten.
Het lijkt me lastig worden tussen die twee maar zo doorgaan is nauwelijks vol te houden voor beiden en de rest van het gezin.
Is het een idee om eens met je andere zoon te bespreken waarom híj het geen probleem vindt dat zijn broer homoseksueel is?
Het is op zich bijzonder dat deze zoon, óók opgevoed bij jou en je man er zo anders over denkt.
Hoopgevend vind ik dat.
Voor je jongens dus en misschien ook voor jou.
Je praat met je kind, hij praat met jou, hij is niet anders dan hij was, dat zie je nu misschien wat meer. En heus je gaat er aan wennen.
Langzaamaan zul je hem gaan accepteren zoals hij is.
Dat deed je namelijk al voordat je wist dat hij homo was.
Hij is dezelfde jongen, hij heeft alleen iets met je gedeeld wat bij jou nog niet geland is.
Als je het tenminste probeert.
Ik hoop heel erg dat je dat gaat doen.
Youk vroeg het ook al.
Zijn er dingen die wíj kunnen doen?
Meedenken, weg wijzen, dat soort dingen?
Er schrijven ook homoseksuele dames mee, misschien heb je vragen?
(en hopelijk willen zij antwoorden )
Goed dat je blijft praten met ons Jamie!
dinsdag 10 november 2015 om 08:10
dinsdag 10 november 2015 om 08:37
Eens met Yggdrasil, lieve Lé! Je warme, invoelende postings hier en elders doen goed! En ja, die veer mag je in je bevallige bibs steken!
Your life could depend on this. Don't blink. Don't even blink. Blink and you're dead. They are fast. Faster than you can believe. Don't turn your back, don't look away, and don't blink! Good luck. - The Doctor
dinsdag 10 november 2015 om 08:37
quote:jamie09 schreef op 10 november 2015 @ 07:07:
[...]
Wat lief.
Ik heb gisteren niet echt veel tijd gehad om nog mee te lezen. Ik heb een erg lang gesprek gehad met zo'n (niet hierover, meer in het algemeen), was wel erg fijn.
Ik vind het heel erg dat zoon en man niet meer praten met elkaar. Zelf al kan hij niet alles begrijpen (ik begrijp ook niet alles), het blijft wel zijn zoon. Maar ook met mij kan man hierover niet praten. Als ik nog maar zijn naam zegt gaat hij lopen. Voor mijn andere kinderen is dit ook niet fijn, die hebben ook niet om al deze spanning gevraagd. Eerlijk gezegd is de relatie tussen man en zoon al twee jaar (nog voor hij het de eerste maal had gezegd) slechter geworden. Vroeger waren het echte "vrienden". Ze gingen samen sporten, samen supporteren en samen weg. Na zijn 18e is dit verwaterd. Ik dacht altijd dat dit kwam omdat zoon wat meer zijn eigen weg ging, maar nu denk ik dat ze onbewust afstand hebben genomen van elkaar omdat ze beiden wisten dat er iets was. Ik probeer heel vaak met mijn man te praten en zal dit ook blijven doen.
Zoon heeft een erg goede relatie met zijn broer. Hij wist ook veel eerder dat zoon homo was en een relatie had. Zoon heeft veel steun van hem en hij begrijpt echt niet waarom wij er een probleem mee hebben. Ik weet dat nog niet alle vrienden van zoon op de hoogte zijn van zijn relatie. Degene die er wel van weten, hebben wel ook allemaal goed gereageerd.
Wat fijn dat je zoon goed met zn broer op kan schieten. Die steun heeft hij nodig!
Jij houdt duidelijk veel van je homoseksuele zoon en wilt hem beschermen tegen alles wat jou onveilig lijkt. Maar misschien komt hij nooit in de gayscene terecht! Ik ken veel homo's en lesbiënnes met een monogame relatie die nog nooit in een darkroom of op cruisetocht zijn geweest. Ze doen niet in leer en veren mee met de gay parade, al zie ik dat meer als een carnavalsoptocht. Voor één dag uit je dak gaan.
Goed dat je met je man blijft praten. Ik hoop van harte dat hij je zoon weer in zn armen zal sluiten.
[...]
Wat lief.
Ik heb gisteren niet echt veel tijd gehad om nog mee te lezen. Ik heb een erg lang gesprek gehad met zo'n (niet hierover, meer in het algemeen), was wel erg fijn.
Ik vind het heel erg dat zoon en man niet meer praten met elkaar. Zelf al kan hij niet alles begrijpen (ik begrijp ook niet alles), het blijft wel zijn zoon. Maar ook met mij kan man hierover niet praten. Als ik nog maar zijn naam zegt gaat hij lopen. Voor mijn andere kinderen is dit ook niet fijn, die hebben ook niet om al deze spanning gevraagd. Eerlijk gezegd is de relatie tussen man en zoon al twee jaar (nog voor hij het de eerste maal had gezegd) slechter geworden. Vroeger waren het echte "vrienden". Ze gingen samen sporten, samen supporteren en samen weg. Na zijn 18e is dit verwaterd. Ik dacht altijd dat dit kwam omdat zoon wat meer zijn eigen weg ging, maar nu denk ik dat ze onbewust afstand hebben genomen van elkaar omdat ze beiden wisten dat er iets was. Ik probeer heel vaak met mijn man te praten en zal dit ook blijven doen.
Zoon heeft een erg goede relatie met zijn broer. Hij wist ook veel eerder dat zoon homo was en een relatie had. Zoon heeft veel steun van hem en hij begrijpt echt niet waarom wij er een probleem mee hebben. Ik weet dat nog niet alle vrienden van zoon op de hoogte zijn van zijn relatie. Degene die er wel van weten, hebben wel ook allemaal goed gereageerd.
Wat fijn dat je zoon goed met zn broer op kan schieten. Die steun heeft hij nodig!
Jij houdt duidelijk veel van je homoseksuele zoon en wilt hem beschermen tegen alles wat jou onveilig lijkt. Maar misschien komt hij nooit in de gayscene terecht! Ik ken veel homo's en lesbiënnes met een monogame relatie die nog nooit in een darkroom of op cruisetocht zijn geweest. Ze doen niet in leer en veren mee met de gay parade, al zie ik dat meer als een carnavalsoptocht. Voor één dag uit je dak gaan.
Goed dat je met je man blijft praten. Ik hoop van harte dat hij je zoon weer in zn armen zal sluiten.
dinsdag 10 november 2015 om 08:43
het grootste probleem met de meeste antwoorden op dit topic vindt ik dat opeens het verdraaien van de norm acceptabel is, en dat de eerdere manier vanaf dat moment verwerpelijk is. ik heb het idee dat als meerdere mensen een bepaalde aktiviteit maar lang genoeg herhalen, en daarbij volhouden dat het een nieuwe norm is, dat het dan opeens goed is, en dat iedereen die deze nieuwe aktiviteit niet accepteert dan ouderwets is, er wordt niet meer nagedacht over waarom we dingen eerder niet op een bepaalde manier deden
dinsdag 10 november 2015 om 08:54
In het geval van acceptatie van homoseksualiteit vind ik dat dat nog lang niet snel genoeg gaat.
Dat is tot nu toe een langdurig proces geweest.
Tot in de jaren zeventig was het volgens de wet zelfs verboden.
Niet voor niets is de gay pride ontstaan.
Die staat voor die strijd en is nog steeds nodig, al is het nog zo'n enig, carnevalesk gebeuren geworden intussen.
Het mag allemaal op het oog plotsklaps zijn gebeurd, die ommekeer, dat is misschien op de klok van de evolutie van de mens zo, maar voor zij die er dagelijks mee te maken hebben is het een lang gevecht geweest dat tot op de dag van vandaag doorgaat.
Want we zijn er nog láng niet, qua homo emancipatie.
Dat is tot nu toe een langdurig proces geweest.
Tot in de jaren zeventig was het volgens de wet zelfs verboden.
Niet voor niets is de gay pride ontstaan.
Die staat voor die strijd en is nog steeds nodig, al is het nog zo'n enig, carnevalesk gebeuren geworden intussen.
Het mag allemaal op het oog plotsklaps zijn gebeurd, die ommekeer, dat is misschien op de klok van de evolutie van de mens zo, maar voor zij die er dagelijks mee te maken hebben is het een lang gevecht geweest dat tot op de dag van vandaag doorgaat.
Want we zijn er nog láng niet, qua homo emancipatie.
dinsdag 10 november 2015 om 08:56
Je man is wel heel kinderachtig zo hoor. Hoop hij door zo te doen dat zoon bijdraait? De aanhouder wint? (Ik zou denk ik toch eens een stevig gesprek gaan voeren dat negeren echt vreselijk gedrag is)
Kom een keer op voor je zoon. Ben zo blij te horen dat zijn broer hem bij staat. Een mooi voorbeeld om te volgen.
Op je beide zoons kan je enorm trots op zijn, wat een kanjers!!!
Kom een keer op voor je zoon. Ben zo blij te horen dat zijn broer hem bij staat. Een mooi voorbeeld om te volgen.
Op je beide zoons kan je enorm trots op zijn, wat een kanjers!!!
