Ik weet dat het over is.. maar.. of toch niet..

och... wat rottig allemaal..

ik wens je veel wijsheid.



Liever gelukkig alleen , dan ongelukkig met z'n twee

heel vervelend, sorry kan je niet helpen, dat moet je zelf oplossen maar ik wens je veel succes en geluk

als je zo vaak ruzie hebt, hem niet vertrouwd en er überhaupt aan denkt om er een einde aan te maken, dan zit er iets niet goed! hij wil er niet aan werken zoals je zegt, en jij hebt alles gedaan wat je kon. ik denk niet dat je erg gelukkig word van deze relatie. verspil je tijd niet aan hem... dat zou zonde zijn.



(ik wil je hiermee niet aanzetten tot het verbreken van je relatie, dat moet je zelf uitzoeken, maar dit is gwn mijn mening)



sterkte ermee, xx

Hey Bloodymary, waarom kan je hem niet meer vertrouwen? Natuurlijk zou ik er wel over beginnen, vanavond, als hij komt... Je kan allicht je twijfels uit spreken naar hem... Misschien gaat het over, misschien gaat het nog een tijdje goed maar communicatie is het ding!!



En al die vrienden die je hebt opgegeven, is dat met een ruzie gebeurd of is het gewoon verwaterd? Ik heb zelf ook ooit eens al mijn vrienden opgegeven omdat mijn toenmalige vriendje al mijn vrienden maar niks vond.. Toen het eenmaal uit was (na 5,5 jaar) heb ik de vriendschappen weer aangehaald. Echte vrienden moeten dat kunnen begrijpen.



Sterkte

quote:Kapara schreef op 14 april 2009 @ 13:30:

Hey Bloodymary, waarom kan je hem niet meer vertrouwen? Natuurlijk zou ik er wel over beginnen, vanavond, als hij komt... Je kan allicht je twijfels uit spreken naar hem... Misschien gaat het over, misschien gaat het nog een tijdje goed maar communicatie is het ding!!



En al die vrienden die je hebt opgegeven, is dat met een ruzie gebeurd of is het gewoon verwaterd? Ik heb zelf ook ooit eens al mijn vrienden opgegeven omdat mijn toenmalige vriendje al mijn vrienden maar niks vond.. Toen het eenmaal uit was (na 5,5 jaar) heb ik de vriendschappen weer aangehaald. Echte vrienden moeten dat kunnen begrijpen.



Sterkte Ik zou het als echte vriendin eerlijk gezegd niet begrijpen dat ik jaren aan de kant word geschoven vanwege een vriendje. Ik geloof dat het dan niet meer zou hoeven van mij als het eenmaal uit was. Dat vind ik geen echte vriendschap.

Je verhaal komt me bekend voor..



Ik had ook zo'n relatie. Het begon toen hij verliefd op me werd maar nog een vriendin had (pril, 3 maand ongeveer). Het liep al niet lekker voor een prille relatie waar in mijn ogen eigenlijk niks aan de hand hoort te zijn, dus toen ging het uit en kregen wij eigenlijk meteen wat..

Ging een halfjaar super, totdat ie opeens weer gevoelens voor z'n ex kreeg, en haar miste.. want die vond ie toch wel wat gezelliger dan mij..

Maar goed, toen was het 4 maanden uit waarin hij met z'n ex omging maar ook met mij (we wilden elkaar blijven zien en ik wilde hem natuurlijk supergraag terug).

Uiteindelijk bleek dat die ex toch niet zo geweldig was als hij zich herinnerde en wilde hij het weer met mij proberen.. We hebben toen 3 jaar achtereenvolgend een (stabiele) relatie gehad, maar ik was best onzeker over mezelf omdat hij me eerst niet meer zo leuk vond en het uit had gemaakt etc. Hoorde ook van die ex dat zij hem had afgewezen, ze was wel een behoorlijke stoker, maar ergens raakte het me wel en stiekem voelde ik me hierdoor wel eens tweede keus.



Enfin, tijdens onze relatie was ik bijna altijd jaloers, dit kwam door de slechte start (denk ik achteraf). Als ik erover wilde praten zeurde ik volgens hem. Hij heeft ook eens een paar keer wat 'foutjes' gemaakt met andere meiden, bijvoorbeeld afspreken en het mij niet vertellen, logischerwijs omdat ik dan jaloers zou worden terwijl het in zijn ogen niks voorstelde, maar als ik er dan achteraf toch achterkwam vond ik het verdacht dat hij het niet eerlijk verteld had.



Eind februari 2008 is hij wel echt vreemdgegaan (gelukkig niet all the way, maar erg genoeg als je het mij vraagt). Nog steeds wilde ik hem niet kwijt en het proberen, terwijl hij juist begon te twijfelen aan zichzelf omdat hij was vreemdgegaan en eigenlijk supereerlijk is. Ik heb hem sindsdien steeds omgepraat totdat hij inzag dat hij het ook wilde proberen.. Pech was dat hij toen eind april voor 3 maanden naar New York is gegaan voor een stage, waardoor we elkaar dus niet zagen en alleen via telefoon of MSN contact hadden. Hierdoor konden we nou niet bepaald aan de relatie werken. Ik ben toen nog een week in NY geweest en toen ik hem zag merkte ik dat hij niet zo blij als anders was om me te zien. Dit brak m'n hart en we hebben er zelfs nog 1x knallende ruzie over gehad tijdens mijn verblijf daar.



Moet zeggen dat ik het ook moeilijk vond dat hij daar alleen zat en met jan en alleman (dus ook meiden) uitging terwijl vertrouwen een issue was bij ons. Toen ik op een dag bij z'n ouders thuis een blaadje zag liggen met zijn Hyves-wachtwoord erop kon ik mezelf niet bedwingen en vond ik een berichtenreeks met 1 of ander grietje die hem wel zag zitten, het leek hem ook wel wat, want hij stelde zelf voor om eens wat te gaan drinken etc. Wederom brak m'n hart en kookte ik van woede! Hij moest in die tijd mijn vertrouwen terugwinnen en deed gewoon zoiets! En tegen mij zeggen dat hij niet steeds kon smsen omdat ie op z'n werk zat, terwijl die berichtjes ook gewoon onder werktijd waren! :S:S



Toen hij terug kwam was het allemaal ook al redelijk bekoeld tussen ons, we wilden elkaar allebei niet kwijt, maar vooral hij was bang dat hij weer de fout in zou gaan omdat hij zo snel in de verleiding kwam.. Ik was zo dom om het nog steeds te rekken.



Nu is het sinds augustus 2008 toch uit en tot mijn grote verbazing was ik er snel overheen. (misschien omdat ik het al een halfjaar zag aankomen?)

Hij daarentegen wil me nu hartstikke graag terug en heeft ontzettende spijt van alles en komt steeds met argumenten als dat hij heeft ingezien dat het gras elders echt niet groener is en ik de enige ben die hij wil.



Lang verhaal, dus kan me voorstellen dat je het niet helemaal wilt lezen, maar ik hield ontzettend veel van deze jongen en stond er op het laatst ook nog maar alleen voor. Opeens vrijgezel zijn is kut, maar ik ben zo super opgelucht dat ik me nooit meer zorgen hoef te maken en niet meer 'op zoek' ga naar stiekeme dingen die hij mogelijk doet.

De rust is echt in mijzelf teruggekeerd en van die zorgen word je ook niet bepaald blij en dat heb je ook niet verdiend!

Dus ik zou deze dingen eens tegen elkaar afwegen, als je het uit maakt voel je je kut, maar dat voel je je nu ook al.

En ik wil hier niemand woorden in de mond leggen, maar als hij zelf ook al zegt dat hij er niks aan wil doen dan betekent dat dus dat er niks gaat veranderen, het moet van 2 kanten komen.