Relaties
alle pijlers
ik weet het even niet meer..
woensdag 8 april 2009 om 19:41
Hoi allemaal,
Ik lees hier al een tijdje mee en ook al even over nagedacht om zelf mijn verhaal te vertellen. Dus hier dan toch.
Ik heb 2,5 jaar een relatie met een hele lieve jongen. We zijn beiden elkaars eerste (echte) liefde. Er is geen sprake van dat we nieuwsgierig zijn naar anderen. Van mijzelf kan ik dat met zekerheid zeggen, van mijn vriend natuurlijk niet. We hebben het er wel over gehad, en dan zegt hij ook van niet en dat geloof ik.
Hij is echt een hele lieve jongen. Hij is echt degene waarvan ik voor het eerst dacht; daar wil ik later een gezinnetje mee opbouwen en oud worden. Hij heeft dat ook wel eens tegen mij gezegd.
We zijn in april vorig jaar (dus nu een jaar geleden) gaan samenwonen. In oktober begonnen de troubles een beetje.
Hij was verslaafd. Niet aan alcohol of drugs oid, maar aan een wat meer onbekender iets. Ik weet het ik omschrijf het vaag, maar ik wil het hier niet neerzetten ivm herkenning, omdat het niet erg vaak voorkomt nog. Hij begon tegen me te liegen, zijn school begon eronder te leiden. Hier zijn we samen uit gekomen. Natuurlijk had mijn vertrouwen wel wat schade opgelopen. Maar ik wist dat we hier samen uit zouden komen, dus ik geloofde er in. Het ging daarna ook erg goed. Natuurlijk was ik eerst nog extra op mijn hoede, later nam dit af. Het gelieg heeft nog wel wat langer aangehouden, maar ook dit ebde weg.
Tot voor kort, ik hem weer betrapte. Hij was er niet mee bezig, keek alleen. Ik hem hem toen met klem gevraagd of hij alsjeblieft als hij alleen de drang al voelde om eerlijk te zijn en erover te praten. Dit zou hij doen.
Maar sindsdien stuit ik op steeds meer dingen waar ik mijn vinger niet helemaal op kan leggen. Vrij zijn, daarover een mailtje hebben gehad, maar toch naar school gaan? En dan twijfel ik nog niet eens zozeer of hij ook wel echt is geweest, maar meer waarom? Wil hij dan niet liever dingen met mij doen? Ik was die dag ook vrij en aangezien we samen weinig tijd hebben...
We hebben een best druk leven, en tijd samen is er weinig. We zijn veel weg, en als we dan samen zijn is het meestal 's avonds en zijn erg moe.
Ons sexleven loopt niet echt op rolletjes, dan weer even wel regelamtig sex en dan ligt het weer tijdje stil. Meestal in de periodes dat we wel sex hebben, neem ik het initiatief. Ik vind dit niet erg, maar af en toe denk ik ook van nu het is jou beurt. En dan gebeurt er weinig tot niets.
ik denk meer dat het sexleven wat niet erg goed gaat, een uitkomst is van eerder genoemde problemen.
Ik had voor een tijd terug weer totaal het vertrouwen in hem terug. In het begin van onze relatie vertrouwde ik hem ook echt blind. Ik weet ook dat hij het beste voor me wilt, en ook van mij houdt. Dat hij dingen nooit helemaal opzettelijk zal doen om mij te kwetsen. Maar toch kwetst hij me met de dingen die hij doet. Misschien is dit een heel warrig verhaal, sorry daarvoor maar ik weet het niet anders neer te zetten.
En ja, over alles wat hier staat heb ik al uitvoerig met hem gepraat. Hij belooft wat aan te passen, en vraagt van mij soms ook dit te doen. Dit doe ik dan ook, maar van zijn beloftes zie ik dan weinig terug.
Wat moet ik hier mee doen? Bij hem weg gaan is niet echt een optie. Ik hou ontzettend veel van hem en ondanks deze dingen wil ik hem echt niet kwijt. Maar ondertussen ben ik ook wel moe om steeds mijn radars aan te moeten hebben en op dingen te stuiten waar ik mijn vraagtekens bij zet. Wie kan me hierin een advies geven of zit in een soort gelijke situatie?
Dank jullie wel!!
Liefs Muts
Ik lees hier al een tijdje mee en ook al even over nagedacht om zelf mijn verhaal te vertellen. Dus hier dan toch.
Ik heb 2,5 jaar een relatie met een hele lieve jongen. We zijn beiden elkaars eerste (echte) liefde. Er is geen sprake van dat we nieuwsgierig zijn naar anderen. Van mijzelf kan ik dat met zekerheid zeggen, van mijn vriend natuurlijk niet. We hebben het er wel over gehad, en dan zegt hij ook van niet en dat geloof ik.
Hij is echt een hele lieve jongen. Hij is echt degene waarvan ik voor het eerst dacht; daar wil ik later een gezinnetje mee opbouwen en oud worden. Hij heeft dat ook wel eens tegen mij gezegd.
We zijn in april vorig jaar (dus nu een jaar geleden) gaan samenwonen. In oktober begonnen de troubles een beetje.
Hij was verslaafd. Niet aan alcohol of drugs oid, maar aan een wat meer onbekender iets. Ik weet het ik omschrijf het vaag, maar ik wil het hier niet neerzetten ivm herkenning, omdat het niet erg vaak voorkomt nog. Hij begon tegen me te liegen, zijn school begon eronder te leiden. Hier zijn we samen uit gekomen. Natuurlijk had mijn vertrouwen wel wat schade opgelopen. Maar ik wist dat we hier samen uit zouden komen, dus ik geloofde er in. Het ging daarna ook erg goed. Natuurlijk was ik eerst nog extra op mijn hoede, later nam dit af. Het gelieg heeft nog wel wat langer aangehouden, maar ook dit ebde weg.
Tot voor kort, ik hem weer betrapte. Hij was er niet mee bezig, keek alleen. Ik hem hem toen met klem gevraagd of hij alsjeblieft als hij alleen de drang al voelde om eerlijk te zijn en erover te praten. Dit zou hij doen.
Maar sindsdien stuit ik op steeds meer dingen waar ik mijn vinger niet helemaal op kan leggen. Vrij zijn, daarover een mailtje hebben gehad, maar toch naar school gaan? En dan twijfel ik nog niet eens zozeer of hij ook wel echt is geweest, maar meer waarom? Wil hij dan niet liever dingen met mij doen? Ik was die dag ook vrij en aangezien we samen weinig tijd hebben...
We hebben een best druk leven, en tijd samen is er weinig. We zijn veel weg, en als we dan samen zijn is het meestal 's avonds en zijn erg moe.
Ons sexleven loopt niet echt op rolletjes, dan weer even wel regelamtig sex en dan ligt het weer tijdje stil. Meestal in de periodes dat we wel sex hebben, neem ik het initiatief. Ik vind dit niet erg, maar af en toe denk ik ook van nu het is jou beurt. En dan gebeurt er weinig tot niets.
ik denk meer dat het sexleven wat niet erg goed gaat, een uitkomst is van eerder genoemde problemen.
Ik had voor een tijd terug weer totaal het vertrouwen in hem terug. In het begin van onze relatie vertrouwde ik hem ook echt blind. Ik weet ook dat hij het beste voor me wilt, en ook van mij houdt. Dat hij dingen nooit helemaal opzettelijk zal doen om mij te kwetsen. Maar toch kwetst hij me met de dingen die hij doet. Misschien is dit een heel warrig verhaal, sorry daarvoor maar ik weet het niet anders neer te zetten.
En ja, over alles wat hier staat heb ik al uitvoerig met hem gepraat. Hij belooft wat aan te passen, en vraagt van mij soms ook dit te doen. Dit doe ik dan ook, maar van zijn beloftes zie ik dan weinig terug.
Wat moet ik hier mee doen? Bij hem weg gaan is niet echt een optie. Ik hou ontzettend veel van hem en ondanks deze dingen wil ik hem echt niet kwijt. Maar ondertussen ben ik ook wel moe om steeds mijn radars aan te moeten hebben en op dingen te stuiten waar ik mijn vraagtekens bij zet. Wie kan me hierin een advies geven of zit in een soort gelijke situatie?
Dank jullie wel!!
Liefs Muts
anoniem_84074 wijzigde dit bericht op 08-04-2009 19:46
Reden: wat typfoutjes weg gewerkt..
Reden: wat typfoutjes weg gewerkt..
% gewijzigd
woensdag 8 april 2009 om 21:11
Hij moet zelf die vechtlust weer aanwenden om zijn verslaving te boven te komen. En dat kan pas als hij zich ook echt inzet en dan voor de volle 100%. Als hij zich maar 90 of zelfs 99 % inzet zal hij het niet overwinnen. Dat ligt niet aan jou, maar aan de verslaving en zijn wilskracht tot het overwinnen van zijn problemen.
woensdag 8 april 2009 om 21:13
En als iemand keer op keer over je grens heen gaat zul je op den duur weinig van jezelf meer herkennen. Want jij past je aan aan hem, jij zegt wel ja/ nee en amen. En zo hou je indirect ook zijn verslaving en zijn leugens instant. Niet bewust misschien je bedoeling maar je geeft hem wel de gelegenheid dan. Omdat je zijn gedrag toch accepteert. (en dat was al gezegd door DangeenSuus)
anoniem_773 wijzigde dit bericht op 08-04-2009 21:14
Reden: even aangepast
Reden: even aangepast
% gewijzigd
donderdag 9 april 2009 om 09:01
Lieve Mutsjee,
Het lijkt me een groot probleem voor jullie relatie dat jij hem niet meer volledig betrouwbaar vindt. Vindt hij zichzelf jouw vertrouwen nog wel voor 100% waard? Wat vindt hij er zelf van dat hij beloftes wel maakt, maar niet nakomt?
Zijn het te vage beloftes, kun je die misschien concreter maken? En hoe ga je ermee om als hij die niet nakomt? Zeg je daar direct iets van, of komt hij er eerst een aantal keer mee weg? Heeft hij misschien het idee dat de onvrede tussen jullie al gesust is door het doen van een belofte, door het gesprek en is hij het de volgende ochtend eigenlijk al wel weer vergeten?
Je schrijft dat bij hem weggaan geen optie is. Misschien is het goed om er eens over na te denken wanneer jouw grenzen dusdanig overschreden zijn dat weggaan wel een optie is. Gewoon, om zelf sterker in je schoenen en in je relatie te staan, dan wanneer je er vanuit gaat dat je ongeacht wat er gebeurt je toch wel bij hem blijft. Misschien kun je dit eventueel samen met de therapeut doen?
Het lijkt me een groot probleem voor jullie relatie dat jij hem niet meer volledig betrouwbaar vindt. Vindt hij zichzelf jouw vertrouwen nog wel voor 100% waard? Wat vindt hij er zelf van dat hij beloftes wel maakt, maar niet nakomt?
Zijn het te vage beloftes, kun je die misschien concreter maken? En hoe ga je ermee om als hij die niet nakomt? Zeg je daar direct iets van, of komt hij er eerst een aantal keer mee weg? Heeft hij misschien het idee dat de onvrede tussen jullie al gesust is door het doen van een belofte, door het gesprek en is hij het de volgende ochtend eigenlijk al wel weer vergeten?
Je schrijft dat bij hem weggaan geen optie is. Misschien is het goed om er eens over na te denken wanneer jouw grenzen dusdanig overschreden zijn dat weggaan wel een optie is. Gewoon, om zelf sterker in je schoenen en in je relatie te staan, dan wanneer je er vanuit gaat dat je ongeacht wat er gebeurt je toch wel bij hem blijft. Misschien kun je dit eventueel samen met de therapeut doen?
donderdag 9 april 2009 om 13:47
Hoi Isolde,
Ik controleer hem ook niet echt. Het zijn meer dingen die ik tegenkom. en misschien door de radars die aanstaan, ze me wel eerder opvallen. Maar het is niet zo dat ik bedacht bezig ben met het controleren van een aantal dingen van hem.
Hoi starlights,
Het lijkt inderdaad dat die beloftes gemaakt worden om het sussen van een irritatie/ruzie. Ik heb hem dit ook al een paar keer gezegd, en hij zegt dat hij het dan "gewoon snel vergeet". Ik heb hem ook gezegd dat als hij wil dat wij samen een fijne relatie hebben, hij toch ook dit soort dingen meer zal moeten antrekken en eraan moeten werken. Ik kom na een tijdje op een belofte terug, wanneer de situatie zich weer 1 of een paar keer heeft voorgedaan. Ik word dan boos, confronteer hem er mee dat hij er niks mee doet.
We zijn hier ook samen met de therapeut mee bezig. Hij had een opdracht gekregen die hij moest gaan doen. De opdracht was wel samen gemaakt zodat hij er goed mee overweg kon. Maar dit heeft hij totaal links laten liggen.
Ik schreef mijn verhaal gisteren naar aanleiding van weer een "ontdekking". Ik heb het hier ook met hem over gehad. Ik heb hem nu heel concreet gervraagd eerlijk te gaan zijn, dat ik dit niet langer zo wil. Ik heb hem hierbij een ultimatum gesteld, en binnen die tijd wil ik niks meer tegenkomen waar ik mijn vraagtekens bij zet. Hij heeft beloofd zich hieraan te houden. Ik hoop het, want ik denk dat als dit weer misloopt ik toch drastisere maatregelen ga nemen. Misschien voor een tijdje bij iemand gaan logeren oid.
Ik controleer hem ook niet echt. Het zijn meer dingen die ik tegenkom. en misschien door de radars die aanstaan, ze me wel eerder opvallen. Maar het is niet zo dat ik bedacht bezig ben met het controleren van een aantal dingen van hem.
Hoi starlights,
Het lijkt inderdaad dat die beloftes gemaakt worden om het sussen van een irritatie/ruzie. Ik heb hem dit ook al een paar keer gezegd, en hij zegt dat hij het dan "gewoon snel vergeet". Ik heb hem ook gezegd dat als hij wil dat wij samen een fijne relatie hebben, hij toch ook dit soort dingen meer zal moeten antrekken en eraan moeten werken. Ik kom na een tijdje op een belofte terug, wanneer de situatie zich weer 1 of een paar keer heeft voorgedaan. Ik word dan boos, confronteer hem er mee dat hij er niks mee doet.
We zijn hier ook samen met de therapeut mee bezig. Hij had een opdracht gekregen die hij moest gaan doen. De opdracht was wel samen gemaakt zodat hij er goed mee overweg kon. Maar dit heeft hij totaal links laten liggen.
Ik schreef mijn verhaal gisteren naar aanleiding van weer een "ontdekking". Ik heb het hier ook met hem over gehad. Ik heb hem nu heel concreet gervraagd eerlijk te gaan zijn, dat ik dit niet langer zo wil. Ik heb hem hierbij een ultimatum gesteld, en binnen die tijd wil ik niks meer tegenkomen waar ik mijn vraagtekens bij zet. Hij heeft beloofd zich hieraan te houden. Ik hoop het, want ik denk dat als dit weer misloopt ik toch drastisere maatregelen ga nemen. Misschien voor een tijdje bij iemand gaan logeren oid.
