Relaties
alle pijlers
Ik zit in een flinke dip, (let op: klaagzang alert)
dinsdag 16 december 2008 om 15:35
Dag allemaal,
Een tijdje terug heb ik in een topic geschreven over mijn zeer korte maar heel diepgaande relatie.
Ik had een man ontmoet die me werkelijk tot op het bot heeft geraakt, heeft ontroerd zoals nooit iemand eerder heeft gedaan. En dit was andersom ook zo. Samen lachen, huilen, beduust om wat ons overkwam.
Heel voorzichtig, na een paar keer flink belazerd geweest te zijn, durfte ik te geloven dat was ik meemaakte echt was. Dat er echt iemand was die me op handen droeg, me waardeerde om wie ik was en die geen uitvluchten nodig had maar echt mij liefhad om wie ik was.
Na een paar vreemdga-relaties en eentje met een man die me voorloog over van alles en nogwat was dit zo heerlijk. Daarnaast dachten we over heel veel dingen hetzelfde en was het gewoon goed. Voelde als thuiskomen. Dit klinkt allemaal heel zoet, maar het was gewoon goed. Ik kan er niks anders van maken.
Minpuntje: zijn scheiding liep nog.
Wat er toen gebeurde heb ik in mijn topic ook verteld: hij raakte overspannen. Trok het allemaal niet meer en de beerput ging open. Zijn vader is onlangs overleden en daar kon hij met zijn vrouw niet over praten, dus dat onverwerkte stuk kwam naar boven, samen met het verdriet om het feit dat zijn kinderen met gescheiden ouders op zouden groeien, de stress om het niet verkochte huis, het omgaan met zijn dominante ex, het feit dat hij te goed was voor deze wereld en over zich heen liet lopen. Anyway, ALLES kwam eruit. Hij zit in een diepe put en is daar nu mee bezig dmv therapie etc om daaruit te komen.
De scheiding is er inmiddels door, huis is nog niet verkocht en zijn therapie loopt.
En ik.. ben hem kwijt. Door deze ellende zat hij er helemaal doorheen, diep in de put en had hij alleen energie voor zichzelf en zijn herstel. Hij zat en zit ziek thuis. We hebben geen contact meer en ik moet ervanuit gaan dat het niet goed komt. Voorlopig kan hij geen relatie aan.
Nou ja, genoeg over hem, hier kom ik:
Ik zit er doorheen. En niet zo'n beetje ook. Ben verdrietig over het feit dat ik deze man kwijt ben geraakt en niet meer terug zal krijgen. Dat er eindelijk iemand was die ik zo vertrouwde, die me zo goed deed voelen, waar ik me zo bij thuis voelde, en die ben ik kwijt!
Verder ben ik nu al 6 jaar aan het aankloten met relaties. 6 jaar geleden woonde ik samen en van de een op de andere dag vertrok hij en kwam niet meer terug. Ik kocht het huis over en daar woon ik nu nog. Hij was een week later met een collega, het bleek al langer te spelen. Mijn relatie ervoor eindige ook met vreemdgaan.
Tussen deze samenwoon-relatie en deze laatste heb ik nog 1 relatie gehad van 1,5 jaar. Met een narcist (weet ik nu, snap nu ook waarom hij zo is), en dit was geen succes. Liegen, bedriegen en alles lag altijd aan mij.
Anyway, deze man waar het nog niet zo lang mee uit is, is de eerste die echt volledig weer voor me ging. Die ik echt vertrouwde. En ook hier is het vertrouwen, welliswaar op een ander vlak, beschaamd. Ik zit weer alleen met de brokstukken en weer kan ik puinruimen bij mezelf. Dit keer neem ik het hem niet kwalijk, wat hem is overkomen is niet leuk en is niet bewust zo gegaan. Maar ja, als iemand je per ongeluk schopt doet het toch pijn, nietwaar?
Ik zit er dus doorheen. Ben verdrietig dat ik weer met de pijn achterblijf. Baal dat iemand die ik relatief kort kende (paar maanden) me nu al langer verdriet doet dat dat ik hem uberhaupt heb gekend. Omdat hij me gewoon zo diep raakte duurt het ook langer lijkt het wel. Maar ja, daar heb ik nu niks aan.
Tel hier een winterdepressietje bij op en je kunt me nu echt opvegen. Ik kan de hele dag wel janken, word er gek van. Daarnaast baal ik van alles, word ik volgend jaar 32, wil ik dolgraag kinderen en ben nog geen stap verder dan 6 jaar geleden.
Mijn concrete vraag:
- hoe kom ik van mijn verdriet af? Leuke dingen doe ik wel, maar bij leuke dingen trekt mijn maag ook samen als ik er aan denk dat ik hoe dan ook alleen thuis kom, en bij alles mis ik die vent, verdorie! Ook blijf ik verdrietig over het feit dat ik nu al een paar jaar alleen ben en het niet opschiet met me.
- hoe kan ik de mannen weer vertrouwen? Alles wat ik aanga eindigt met verdriet. Vorig jaar ben ik in mijn uppie naar Amerika geweest en was ik gelukkiger dan nu. Maar ik kan toch niet altijd alleen blijven om pijn te ontlopen? Maar alles wat ik start met mannen eindigt in pijn, of heeft al verdriet in de relatie zelf.
Goed, een flinke klaagzang, dat begrijp ik, maar het is ook geschreven in een jankbui en die ben ik zo zat dat ik hoop op tips!
Liefs,
Vinyl
PS. ik ben van mezelf een heel vrolijk en positief iemand. Daarom baal ik ook zo van mezelf nu. Ik weet dat ik hier wel weer uitkrabbel hoor, dat is namelijk altijd nog zo geweest, dus daar ben ik niet bang voor. Alleen wil ik eigenlijk niet meer hoeven uitkrabbelen, niet steeds weer die tegenvallen. Maar ja....
Een tijdje terug heb ik in een topic geschreven over mijn zeer korte maar heel diepgaande relatie.
Ik had een man ontmoet die me werkelijk tot op het bot heeft geraakt, heeft ontroerd zoals nooit iemand eerder heeft gedaan. En dit was andersom ook zo. Samen lachen, huilen, beduust om wat ons overkwam.
Heel voorzichtig, na een paar keer flink belazerd geweest te zijn, durfte ik te geloven dat was ik meemaakte echt was. Dat er echt iemand was die me op handen droeg, me waardeerde om wie ik was en die geen uitvluchten nodig had maar echt mij liefhad om wie ik was.
Na een paar vreemdga-relaties en eentje met een man die me voorloog over van alles en nogwat was dit zo heerlijk. Daarnaast dachten we over heel veel dingen hetzelfde en was het gewoon goed. Voelde als thuiskomen. Dit klinkt allemaal heel zoet, maar het was gewoon goed. Ik kan er niks anders van maken.
Minpuntje: zijn scheiding liep nog.
Wat er toen gebeurde heb ik in mijn topic ook verteld: hij raakte overspannen. Trok het allemaal niet meer en de beerput ging open. Zijn vader is onlangs overleden en daar kon hij met zijn vrouw niet over praten, dus dat onverwerkte stuk kwam naar boven, samen met het verdriet om het feit dat zijn kinderen met gescheiden ouders op zouden groeien, de stress om het niet verkochte huis, het omgaan met zijn dominante ex, het feit dat hij te goed was voor deze wereld en over zich heen liet lopen. Anyway, ALLES kwam eruit. Hij zit in een diepe put en is daar nu mee bezig dmv therapie etc om daaruit te komen.
De scheiding is er inmiddels door, huis is nog niet verkocht en zijn therapie loopt.
En ik.. ben hem kwijt. Door deze ellende zat hij er helemaal doorheen, diep in de put en had hij alleen energie voor zichzelf en zijn herstel. Hij zat en zit ziek thuis. We hebben geen contact meer en ik moet ervanuit gaan dat het niet goed komt. Voorlopig kan hij geen relatie aan.
Nou ja, genoeg over hem, hier kom ik:
Ik zit er doorheen. En niet zo'n beetje ook. Ben verdrietig over het feit dat ik deze man kwijt ben geraakt en niet meer terug zal krijgen. Dat er eindelijk iemand was die ik zo vertrouwde, die me zo goed deed voelen, waar ik me zo bij thuis voelde, en die ben ik kwijt!
Verder ben ik nu al 6 jaar aan het aankloten met relaties. 6 jaar geleden woonde ik samen en van de een op de andere dag vertrok hij en kwam niet meer terug. Ik kocht het huis over en daar woon ik nu nog. Hij was een week later met een collega, het bleek al langer te spelen. Mijn relatie ervoor eindige ook met vreemdgaan.
Tussen deze samenwoon-relatie en deze laatste heb ik nog 1 relatie gehad van 1,5 jaar. Met een narcist (weet ik nu, snap nu ook waarom hij zo is), en dit was geen succes. Liegen, bedriegen en alles lag altijd aan mij.
Anyway, deze man waar het nog niet zo lang mee uit is, is de eerste die echt volledig weer voor me ging. Die ik echt vertrouwde. En ook hier is het vertrouwen, welliswaar op een ander vlak, beschaamd. Ik zit weer alleen met de brokstukken en weer kan ik puinruimen bij mezelf. Dit keer neem ik het hem niet kwalijk, wat hem is overkomen is niet leuk en is niet bewust zo gegaan. Maar ja, als iemand je per ongeluk schopt doet het toch pijn, nietwaar?
Ik zit er dus doorheen. Ben verdrietig dat ik weer met de pijn achterblijf. Baal dat iemand die ik relatief kort kende (paar maanden) me nu al langer verdriet doet dat dat ik hem uberhaupt heb gekend. Omdat hij me gewoon zo diep raakte duurt het ook langer lijkt het wel. Maar ja, daar heb ik nu niks aan.
Tel hier een winterdepressietje bij op en je kunt me nu echt opvegen. Ik kan de hele dag wel janken, word er gek van. Daarnaast baal ik van alles, word ik volgend jaar 32, wil ik dolgraag kinderen en ben nog geen stap verder dan 6 jaar geleden.
Mijn concrete vraag:
- hoe kom ik van mijn verdriet af? Leuke dingen doe ik wel, maar bij leuke dingen trekt mijn maag ook samen als ik er aan denk dat ik hoe dan ook alleen thuis kom, en bij alles mis ik die vent, verdorie! Ook blijf ik verdrietig over het feit dat ik nu al een paar jaar alleen ben en het niet opschiet met me.
- hoe kan ik de mannen weer vertrouwen? Alles wat ik aanga eindigt met verdriet. Vorig jaar ben ik in mijn uppie naar Amerika geweest en was ik gelukkiger dan nu. Maar ik kan toch niet altijd alleen blijven om pijn te ontlopen? Maar alles wat ik start met mannen eindigt in pijn, of heeft al verdriet in de relatie zelf.
Goed, een flinke klaagzang, dat begrijp ik, maar het is ook geschreven in een jankbui en die ben ik zo zat dat ik hoop op tips!
Liefs,
Vinyl
PS. ik ben van mezelf een heel vrolijk en positief iemand. Daarom baal ik ook zo van mezelf nu. Ik weet dat ik hier wel weer uitkrabbel hoor, dat is namelijk altijd nog zo geweest, dus daar ben ik niet bang voor. Alleen wil ik eigenlijk niet meer hoeven uitkrabbelen, niet steeds weer die tegenvallen. Maar ja....
vrijdag 19 december 2008 om 12:32
Vinyl,
Niet meer doen, man mailen... isniegoe...
Onbewust ga je toch zitten wachten op een antwoord. Een antwoord dat nooit in je voordeel werkt. Of je krijgt geen antwoord (zie je wel, hij geeft niets om me) of je krijgt een antwoord wat je niet wilt horen en wat je toch weer meer verdriet brengt.
Gebruik een schrift of de computer om je gedachten op papier te zetten. Niet opsturen, maar het voelt goed om de verwijten en boosheid op papier te zetten en te kunnen herlezen.
En je wordt nog honderden keren boos en verdrietig. Zijn fases van het rouwproces (want dat is het) waar je doorheen moet. Probeer te genieten van de kleine dingen, zoals nu de lunch met je collega's.
Hou je taai meis, een dikke knuffel voor jou.
Niet meer doen, man mailen... isniegoe...
Onbewust ga je toch zitten wachten op een antwoord. Een antwoord dat nooit in je voordeel werkt. Of je krijgt geen antwoord (zie je wel, hij geeft niets om me) of je krijgt een antwoord wat je niet wilt horen en wat je toch weer meer verdriet brengt.
Gebruik een schrift of de computer om je gedachten op papier te zetten. Niet opsturen, maar het voelt goed om de verwijten en boosheid op papier te zetten en te kunnen herlezen.
En je wordt nog honderden keren boos en verdrietig. Zijn fases van het rouwproces (want dat is het) waar je doorheen moet. Probeer te genieten van de kleine dingen, zoals nu de lunch met je collega's.
Hou je taai meis, een dikke knuffel voor jou.
vrijdag 19 december 2008 om 12:33
NOu, ik ben er wel blij mee, Boos zijn maakt het altijd makkelijker.
Zegt ie nu dat hij altijd een bepaalde rem heeft gehad. Yeah right, dat merkte ik echt aan zijn doen en laten.
Grrr.... ben echt boos!
Maar goed, whatever, nu eerst tijd voor de kerstlunch en dan aan de slag met mijn eigen dippie. Komt goed!
Zegt ie nu dat hij altijd een bepaalde rem heeft gehad. Yeah right, dat merkte ik echt aan zijn doen en laten.
Grrr.... ben echt boos!
Maar goed, whatever, nu eerst tijd voor de kerstlunch en dan aan de slag met mijn eigen dippie. Komt goed!
vrijdag 19 december 2008 om 12:40
Heej Kikkertje
Fijn dat je gisteren een redelijk goede dag had. Balen van je slapeloze nacht, vanavond maar weer mooi zo'n pil om lekker te slapen.
Hij heeft je dus teruggemaild. Ik snap dat je boos bent, terecht ook. Het is duidelijk dat hij ook niet zichzelf is, misschien wel ál die tijd al niet. Dat kan het verklaren, maar is geen excuus voor de uitspraken die hij nu ineens doet. Misschien is de boosheid inderdaad wel okee... ookal doet de afstand pijn, de boosheid maakt het misschien wel gemakkelijker die afstand te accepteren.
Hoop dat je snel gebeld wordt voor een nieuwe afspraak bij de psych
Fijn dat je gisteren een redelijk goede dag had. Balen van je slapeloze nacht, vanavond maar weer mooi zo'n pil om lekker te slapen.
Hij heeft je dus teruggemaild. Ik snap dat je boos bent, terecht ook. Het is duidelijk dat hij ook niet zichzelf is, misschien wel ál die tijd al niet. Dat kan het verklaren, maar is geen excuus voor de uitspraken die hij nu ineens doet. Misschien is de boosheid inderdaad wel okee... ookal doet de afstand pijn, de boosheid maakt het misschien wel gemakkelijker die afstand te accepteren.
Hoop dat je snel gebeld wordt voor een nieuwe afspraak bij de psych
Peas on earth!
vrijdag 19 december 2008 om 12:41
quote:malu3 schreef op 19 december 2008 @ 12:29:
Als hij altijd een zekere rem er op gehad heeft, had hij je gelijk duidelijk moeten maken dat ergens op wachten zinloos is. Je hebt volkomen gelijk als je hier boos om wordt. Geen manier van doen om zulke tegenstrijdige signalen uit te zenden!
Hij heeft ook gelijk gezegd dat ik niet moest wachten. Dat wel.
Maar de kloof tussen eerst de wereld voor hem zijn en als hij uit zijn dip was niks meer willen was me wel erg groot.
Maar het is wel knap lullig dat het dus niet zo diep xat schijnbaar. Want zeg dan niet dat iemand je toekomst is, je ware.
BAH
Als hij altijd een zekere rem er op gehad heeft, had hij je gelijk duidelijk moeten maken dat ergens op wachten zinloos is. Je hebt volkomen gelijk als je hier boos om wordt. Geen manier van doen om zulke tegenstrijdige signalen uit te zenden!
Hij heeft ook gelijk gezegd dat ik niet moest wachten. Dat wel.
Maar de kloof tussen eerst de wereld voor hem zijn en als hij uit zijn dip was niks meer willen was me wel erg groot.
Maar het is wel knap lullig dat het dus niet zo diep xat schijnbaar. Want zeg dan niet dat iemand je toekomst is, je ware.
BAH
vrijdag 19 december 2008 om 12:42
quote:summer04 schreef op 19 december 2008 @ 12:32:
Vinyl,
Niet meer doen, man mailen... isniegoe...
Onbewust ga je toch zitten wachten op een antwoord. Een antwoord dat nooit in je voordeel werkt. Of je krijgt geen antwoord (zie je wel, hij geeft niets om me) of je krijgt een antwoord wat je niet wilt horen en wat je toch weer meer verdriet brengt.
Gebruik een schrift of de computer om je gedachten op papier te zetten. Niet opsturen, maar het voelt goed om de verwijten en boosheid op papier te zetten en te kunnen herlezen.
En je wordt nog honderden keren boos en verdrietig. Zijn fases van het rouwproces (want dat is het) waar je doorheen moet. Probeer te genieten van de kleine dingen, zoals nu de lunch met je collega's.
Hou je taai meis, een dikke knuffel voor jou.
Gelukkig heb ik nu antwoord... ,met dit antwoord ga ik nu aan het verwerken. Zal het makkelijker maken, hoop ik!
Ga nu rennen voor de lunch!
Knuffel voor jullie allemaal, dankjewel!
Vinyl,
Niet meer doen, man mailen... isniegoe...
Onbewust ga je toch zitten wachten op een antwoord. Een antwoord dat nooit in je voordeel werkt. Of je krijgt geen antwoord (zie je wel, hij geeft niets om me) of je krijgt een antwoord wat je niet wilt horen en wat je toch weer meer verdriet brengt.
Gebruik een schrift of de computer om je gedachten op papier te zetten. Niet opsturen, maar het voelt goed om de verwijten en boosheid op papier te zetten en te kunnen herlezen.
En je wordt nog honderden keren boos en verdrietig. Zijn fases van het rouwproces (want dat is het) waar je doorheen moet. Probeer te genieten van de kleine dingen, zoals nu de lunch met je collega's.
Hou je taai meis, een dikke knuffel voor jou.
Gelukkig heb ik nu antwoord... ,met dit antwoord ga ik nu aan het verwerken. Zal het makkelijker maken, hoop ik!
Ga nu rennen voor de lunch!
Knuffel voor jullie allemaal, dankjewel!
vrijdag 19 december 2008 om 12:43
quote:PrinsesOpDeErwt schreef op 19 december 2008 @ 12:40:
Heej Kikkertje
Fijn dat je gisteren een redelijk goede dag had. Balen van je slapeloze nacht, vanavond maar weer mooi zo'n pil om lekker te slapen.
Hij heeft je dus teruggemaild. Ik snap dat je boos bent, terecht ook. Het is duidelijk dat hij ook niet zichzelf is, misschien wel ál die tijd al niet. Dat kan het verklaren, maar is geen excuus voor de uitspraken die hij nu ineens doet. Misschien is de boosheid inderdaad wel okee... ookal doet de afstand pijn, de boosheid maakt het misschien wel gemakkelijker die afstand te accepteren.
Hoop dat je snel gebeld wordt voor een nieuwe afspraak bij de psych
Ja, ik vind het nergens op slaan, zeker niet in vergelijking tot wat hij eerder schreef (en waar je wat van hebt gelezen). Idioot gewoon!
Maar goed, hij zoekt het maar uit. doei!!
Heej Kikkertje
Fijn dat je gisteren een redelijk goede dag had. Balen van je slapeloze nacht, vanavond maar weer mooi zo'n pil om lekker te slapen.
Hij heeft je dus teruggemaild. Ik snap dat je boos bent, terecht ook. Het is duidelijk dat hij ook niet zichzelf is, misschien wel ál die tijd al niet. Dat kan het verklaren, maar is geen excuus voor de uitspraken die hij nu ineens doet. Misschien is de boosheid inderdaad wel okee... ookal doet de afstand pijn, de boosheid maakt het misschien wel gemakkelijker die afstand te accepteren.
Hoop dat je snel gebeld wordt voor een nieuwe afspraak bij de psych
Ja, ik vind het nergens op slaan, zeker niet in vergelijking tot wat hij eerder schreef (en waar je wat van hebt gelezen). Idioot gewoon!
Maar goed, hij zoekt het maar uit. doei!!
vrijdag 19 december 2008 om 12:51
Vinyl, ik ben blij te horen dat je boos bent. Goed zo, terecht ook dat je boos bent trouwens. Jij maar de hele tijd het verlangen hebben naar wat had kunnen zijn als hij niet met zijn verleden in de knoop zou zitten, terwijl hij toch blijkbaar op een andere manier in jullie relatie stond. Je dondert nu misschien een beetje van de roze (met zwart omrande) wolk af waarin je geleefd hebt, maar dat moet ook. Boos zijn is gemakkelijker voor de verwerking en dus is boos zijn goed!
Veel plezier vanmiddag.
Veel plezier vanmiddag.
vrijdag 19 december 2008 om 13:15
quote:Vinyl schreef op 19 december 2008 @ 12:43:
[...]
Ja, ik vind het nergens op slaan, zeker niet in vergelijking tot wat hij eerder schreef (en waar je wat van hebt gelezen). Idioot gewoon!
Maar goed, hij zoekt het maar uit. doei!!
You go girl! Ik zit hier helemaal vrolijk te worden van jouw post: dat doe je goed
Geniet van vandaag
[...]
Ja, ik vind het nergens op slaan, zeker niet in vergelijking tot wat hij eerder schreef (en waar je wat van hebt gelezen). Idioot gewoon!
Maar goed, hij zoekt het maar uit. doei!!
You go girl! Ik zit hier helemaal vrolijk te worden van jouw post: dat doe je goed
Geniet van vandaag
vrijdag 19 december 2008 om 13:40
quote:Charlotte69 schreef op 16 december 2008 @ 18:32:
Maar dat jij zegt dat je helemaal geen woede voelt wat betreft deze man in kwestie (nee, niet die DHL-klojo), snap ik niet helemaal. Want ik krijg wel last van plaatsvervangende woede, eerlijk gezegd. Hij heeft jou het idee gegeven dat je het beste was wat hem overkwam maar kan jou er nu niet bij hebben omdat hij zoveel aan zijn hoofd heeft.
Bovenstaande schreef ik je afgelopen dinsdag al.
Ik ben blij dat je nu zelf inziet dat boos zijn heel terecht is. En ik ben ook blij dat de aap eindelijk uit de mouw is met betrekking tot zijn gevoelens voor jou. Het kan maar even duidelijk zijn, nietwaar?
Maar ik hoop ook dat je inziet dat hij de grote verliezer is in dit geheel. Hij laat een geweldige vrouw aan zijn neus voorbij gaan die compleet voor hem wilde gaan inclusief al zijn baggage.
Jij kunt je tijd beter besteden aan nu in eerste instantie jezelf en in de toekomst aan een leuke vent die jou waard is en niet zo goed toneel kan spelen.
Maar dat jij zegt dat je helemaal geen woede voelt wat betreft deze man in kwestie (nee, niet die DHL-klojo), snap ik niet helemaal. Want ik krijg wel last van plaatsvervangende woede, eerlijk gezegd. Hij heeft jou het idee gegeven dat je het beste was wat hem overkwam maar kan jou er nu niet bij hebben omdat hij zoveel aan zijn hoofd heeft.
Bovenstaande schreef ik je afgelopen dinsdag al.
Ik ben blij dat je nu zelf inziet dat boos zijn heel terecht is. En ik ben ook blij dat de aap eindelijk uit de mouw is met betrekking tot zijn gevoelens voor jou. Het kan maar even duidelijk zijn, nietwaar?
Maar ik hoop ook dat je inziet dat hij de grote verliezer is in dit geheel. Hij laat een geweldige vrouw aan zijn neus voorbij gaan die compleet voor hem wilde gaan inclusief al zijn baggage.
Jij kunt je tijd beter besteden aan nu in eerste instantie jezelf en in de toekomst aan een leuke vent die jou waard is en niet zo goed toneel kan spelen.
vrijdag 19 december 2008 om 13:54
Charlotte heeft gelijk, deze man met al zijn bagage laat jou lopen. Een lieve, intelligente en begripvolle vrouw die hem met al zijn bagage zonder restricties accepteert en waar ze volledig voor wil gaan. Hij had zijn handjes dicht mogen knijpen, geloof me, dat gaat hij zich vroeg of laat nog wel realiseren alleen is het dan te laat.
vrijdag 19 december 2008 om 13:57
quote:malu3 schreef op 19 december 2008 @ 13:54:
Charlotte heeft gelijk, deze man met al zijn bagage laat jou lopen. Een lieve, intelligente en begripvolle vrouw die hem met al zijn bagage zonder restricties accepteert en waar ze volledig voor wil gaan. Hij had zijn handjes dicht mogen knijpen, geloof me, dat gaat hij zich vroeg of laat nog wel realiseren alleen is het dan te laat.
Charlotte heeft gelijk, deze man met al zijn bagage laat jou lopen. Een lieve, intelligente en begripvolle vrouw die hem met al zijn bagage zonder restricties accepteert en waar ze volledig voor wil gaan. Hij had zijn handjes dicht mogen knijpen, geloof me, dat gaat hij zich vroeg of laat nog wel realiseren alleen is het dan te laat.
vrijdag 19 december 2008 om 18:36
quote:Naski schreef op 19 december 2008 @ 12:51:
Vinyl, ik ben blij te horen dat je boos bent. Goed zo, terecht ook dat je boos bent trouwens. Jij maar de hele tijd het verlangen hebben naar wat had kunnen zijn als hij niet met zijn verleden in de knoop zou zitten, terwijl hij toch blijkbaar op een andere manier in jullie relatie stond. Je dondert nu misschien een beetje van de roze (met zwart omrande) wolk af waarin je geleefd hebt, maar dat moet ook. Boos zijn is gemakkelijker voor de verwerking en dus is boos zijn goed!
Veel plezier vanmiddag.
Ja, precies. Meneer is nu boos omdat ik het niet begrijp en zat om het uit te leggen.
Maar mag ik minstens verontwaardigd zijn dat hij een rem op alles had staan? Dat zegt hij letterlijk, dat hij een zekere rem erop had staan toen hij met mij was. Geremd was dus. Nou, lekkere verhouding dan al.
Ik ben boos, en dat heb ikhem ook laten weten dat ik dit niet fair vind. Dat het niet leuk is om te horen EN dat dit de vraag is waar ik al 1,5 maand antwoord op wilde en nu pas krijg.
Vinyl, ik ben blij te horen dat je boos bent. Goed zo, terecht ook dat je boos bent trouwens. Jij maar de hele tijd het verlangen hebben naar wat had kunnen zijn als hij niet met zijn verleden in de knoop zou zitten, terwijl hij toch blijkbaar op een andere manier in jullie relatie stond. Je dondert nu misschien een beetje van de roze (met zwart omrande) wolk af waarin je geleefd hebt, maar dat moet ook. Boos zijn is gemakkelijker voor de verwerking en dus is boos zijn goed!
Veel plezier vanmiddag.
Ja, precies. Meneer is nu boos omdat ik het niet begrijp en zat om het uit te leggen.
Maar mag ik minstens verontwaardigd zijn dat hij een rem op alles had staan? Dat zegt hij letterlijk, dat hij een zekere rem erop had staan toen hij met mij was. Geremd was dus. Nou, lekkere verhouding dan al.
Ik ben boos, en dat heb ikhem ook laten weten dat ik dit niet fair vind. Dat het niet leuk is om te horen EN dat dit de vraag is waar ik al 1,5 maand antwoord op wilde en nu pas krijg.
vrijdag 19 december 2008 om 18:42
Ja, hij zet er nog onder, onder de mail, hoe geweldige vrouw ik ben.
Jaja, het zal wel.
Ik bedoel: dat hij nu niet bij zijn gevoel kan, dat snap ik. Maar mij nu vertellen dat de boel allemaal met de rem erop was vind ik ronduit lullig en dat heb ik hem ook wel duidelijk gemaakt.
Nu is hij boos geloof ik, maar hij denkt echt even alleen in zijn eigen straatje.
Anyway, lunch was leuk, maar ben zoooo moe weer. Lekker zo mijn bed in met een pilletje, weer een goede nacht maken!!
Jaja, het zal wel.
Ik bedoel: dat hij nu niet bij zijn gevoel kan, dat snap ik. Maar mij nu vertellen dat de boel allemaal met de rem erop was vind ik ronduit lullig en dat heb ik hem ook wel duidelijk gemaakt.
Nu is hij boos geloof ik, maar hij denkt echt even alleen in zijn eigen straatje.
Anyway, lunch was leuk, maar ben zoooo moe weer. Lekker zo mijn bed in met een pilletje, weer een goede nacht maken!!
zaterdag 20 december 2008 om 10:04
quote:Vinyl schreef op 19 december 2008 @ 12:43:
[...]
Ja, ik vind het nergens op slaan, zeker niet in vergelijking tot wat hij eerder schreef (en waar je wat van hebt gelezen). Idioot gewoon!
Maar goed, hij zoekt het maar uit. doei!!
Allereerst: heel terecht dat je boos bent. Wat een lul zeg. Ik herinner me nog wat je in het begin schreef over dat huilen enzo. Oei dat klinkt wat scherper dan ik het bedoel misschien, maar ik heb dat ook gehad, een vriendje dat huilde zogenaamd omdat het toch allemaal zo indrukwekkend en mooi was. Nou, ook dat zat niet zo diep: meneer ging vreemd met zijn ex. En dat was mijn eerste relatie. Dat heeft zeker een stempel gedrukt, maar dat doet het natuurlijk altijd.
Ten tweede: die mail waaraan je refereert is geloof ik die ene waar ik toen wat vraagtekens bij had? Want dat van helemaal het begin waren geloof ik sms-jes he? Maar goed, helemaal niet om mijn gelijk te willen halen, maar ik vond hem toen dus al op een bepaalde manier wat afstandelijker/gereserveerder. Misschien meer een onderbuikgevoel dan dat het te lezen stond hoor, maar ik vond: hij schreef wel dat je bijzonder was etc, maar niet echt wat het met hem deed. Dat is wellicht wat zwart-witter gesteld dan het in die mail stond, maar ik haalde er wel 'iets' uit. Lijkt voor mij alsof dat proces toen al een beetje begonnen was. Al begrijp ik dat hele proces nog steeds niet, want waarom dan eerst al die liefdesverklaringen. Ik hoop dat je, met die boosheid, ook kan beseffen dat hoe hij zich opstelt veeeeeeel meer zegt over hem dan over jou. Natuurlijk ben je dan niet ineens af van het gevoel dat het weer eens mislukt is en wanneer het nu eens wel goed gaat, dat hoort er ben ik bang ook een beetje bij als je dit soort dingen steeds meemaakt. En wie weet of die psych daar wat ondersteuning in kan bieden. Maar probeer dus ook (af en toe) voor ogen te houden dat HIJ raar bezig is geweest en dat je kennelijk uiteindelijk beter af bent zonder hem...
[...]
Ja, ik vind het nergens op slaan, zeker niet in vergelijking tot wat hij eerder schreef (en waar je wat van hebt gelezen). Idioot gewoon!
Maar goed, hij zoekt het maar uit. doei!!
Allereerst: heel terecht dat je boos bent. Wat een lul zeg. Ik herinner me nog wat je in het begin schreef over dat huilen enzo. Oei dat klinkt wat scherper dan ik het bedoel misschien, maar ik heb dat ook gehad, een vriendje dat huilde zogenaamd omdat het toch allemaal zo indrukwekkend en mooi was. Nou, ook dat zat niet zo diep: meneer ging vreemd met zijn ex. En dat was mijn eerste relatie. Dat heeft zeker een stempel gedrukt, maar dat doet het natuurlijk altijd.
Ten tweede: die mail waaraan je refereert is geloof ik die ene waar ik toen wat vraagtekens bij had? Want dat van helemaal het begin waren geloof ik sms-jes he? Maar goed, helemaal niet om mijn gelijk te willen halen, maar ik vond hem toen dus al op een bepaalde manier wat afstandelijker/gereserveerder. Misschien meer een onderbuikgevoel dan dat het te lezen stond hoor, maar ik vond: hij schreef wel dat je bijzonder was etc, maar niet echt wat het met hem deed. Dat is wellicht wat zwart-witter gesteld dan het in die mail stond, maar ik haalde er wel 'iets' uit. Lijkt voor mij alsof dat proces toen al een beetje begonnen was. Al begrijp ik dat hele proces nog steeds niet, want waarom dan eerst al die liefdesverklaringen. Ik hoop dat je, met die boosheid, ook kan beseffen dat hoe hij zich opstelt veeeeeeel meer zegt over hem dan over jou. Natuurlijk ben je dan niet ineens af van het gevoel dat het weer eens mislukt is en wanneer het nu eens wel goed gaat, dat hoort er ben ik bang ook een beetje bij als je dit soort dingen steeds meemaakt. En wie weet of die psych daar wat ondersteuning in kan bieden. Maar probeer dus ook (af en toe) voor ogen te houden dat HIJ raar bezig is geweest en dat je kennelijk uiteindelijk beter af bent zonder hem...
zaterdag 20 december 2008 om 10:10
zaterdag 20 december 2008 om 10:21
Vinyl, hij geeft mij wel het gevoel dat hij zijn verdriet/ellende alles wat leidde tot zijn overspannenheid, gebruikt heeft als excuus naar jou toe, iets wat ik direct eigenlijk al dacht en ook wel tegen je geopperd hebt in het begin van je eerdere openingspost. Hij was niet helemaal zeker, maar durfde het niet te zeggen, vond jou ook erg leuk en lief, en wist juist daarom kennelijk niet helelemaal hoe hij zijn twijfel/zijn rem moest verklaren. Dus: "ik ben er nog niet aan toe, ik heb nu een boel te verwerken" etc. etc. Want anders ga je, als je iemand zo geweldig vindt, en het echt DE liefde vindt, er wel dwars doorheen, om iemand te houden. Dan wil je zo'n iemand absoluut niet kwijt! Ik wil ook niet mijn gelijk halen, liever niet, maar ik vind dit erg laf van hem.
Heel terecht dat je kwaad bent! Want hij heeft dit veel te lang uitgesteld om het aan je te vertellen. Hij heeft je in de waan gelaten dat je zijn Grote Liefde was, en dat het slechts een kwestie van tijd was. Dus, natuurlijk wacht je dan. Ik zeg het misschien wel wat hard: ik denk ook dat hij zich daar niet zo heel erg van bewust is geweest misschien, misschien zelfs er zelf in geloofde dat hij in de war was en daarom even niet met jou verder kon.
Mijn ervaring is dat mannen echt hele grote woorden kunnen gebruiken, met emoties en al erbij, maar dat dat niet wat hoeft te zeggen over de duurzaamheid van die gevoelens.
Die kwaadheid van jou, die kan hij natuurlijk niet goed gebruiken... maar daar moet je je niets van aantrekken! Gewoon uiten, hij mag voelen wat hij heeft aangericht!
Heel terecht dat je kwaad bent! Want hij heeft dit veel te lang uitgesteld om het aan je te vertellen. Hij heeft je in de waan gelaten dat je zijn Grote Liefde was, en dat het slechts een kwestie van tijd was. Dus, natuurlijk wacht je dan. Ik zeg het misschien wel wat hard: ik denk ook dat hij zich daar niet zo heel erg van bewust is geweest misschien, misschien zelfs er zelf in geloofde dat hij in de war was en daarom even niet met jou verder kon.
Mijn ervaring is dat mannen echt hele grote woorden kunnen gebruiken, met emoties en al erbij, maar dat dat niet wat hoeft te zeggen over de duurzaamheid van die gevoelens.
Die kwaadheid van jou, die kan hij natuurlijk niet goed gebruiken... maar daar moet je je niets van aantrekken! Gewoon uiten, hij mag voelen wat hij heeft aangericht!
zaterdag 20 december 2008 om 10:42
Klopt, dat proces was toen al begonnen, Laura.
Vanaf toen begon de gereserveerde versie van hem. En het lijkt wel steeds erger te worden, alsof hij van een afstandje kijkt naar de situatie.
Maar goed... het is niet anders. Ik heb mail gehad en ben minder boos, maar ben er wel klaar mee.
Ik heb hem net dit gemaild en hoop dat hij het snapt:
... eigenlijk zit het me het meeste dwars dat ik niet weet wat ik hiermee moet allemaal.
Ik ga dus binnenkort praten met iemand en dan wil ik het over relaties hebben.
Je weet dat ik al moeite had met vertrouwen. Niet voor niets stelde ik je vragen als: is dit geen vlucht en heb ik wel exclusiviteit.
En ik heb je op die punten altijd vertrouwd, en nog steeds. Ik weet dat je me nooit belazerd zou hebben.
En toch heb je ook mijn vertrouwen beschadigd. Weer is er iemand geweest die mijn vertrouwen volledig won en ineens out of the blue (voor mij) opstapte.
En ik kan niet eens goed beredeneren waarom.
Ik snap dat je er nu geen relatie bij kan hebben,maar voor de rest snap ik het nog steeds niet.
Ik heb zo geprobeerd er voor je te zijn. Toen we samen waren je te steunen in het gezeik met V.. Je aangeboden je te helpen met dingen waar je geen energie voor had. Ik heb geaccepteerd dat ik je soms alleen kon bellen als V. er niet was. Alleen als jij het aangaf. Ik heb zelfs aangeboden je financieel te steunen of in het klein door jou te bellen ipv jij mij, zodat je geen kosten zou hebben. Ik was voor je door het vuur gegaan, echt waar. Maar dat deed ik omdat ik het idee had dat je dat ook voor mij zou doen als ik het moeilijk had.
En toen ineens moest jij weg op een zaterdag. En ik heb je nooit meer gezien. Alleen gehoord dat je na moest denken. Dat je rust nodig had. Ineens mocht ik alleen nog maar bellen als jij het aankon. Smsen als jij het initiatief nam. En ik deed het allemaal. Omdat ik in ons geloofde, en er ook in geloofde dat je het echt meende dat jouw intentie was dat het wel weer goed zou komen. Maar er kwam niks goed. En eigenlijk ben je gewoon vanaf die zaterdagochtend uit mijn leven verdwenen.
En weet zit ik met een vertrouwens kwestie. Met de brokstukken.
Hoe kan ik er nog van op aan dat een man die zegt dat ik het voor hem ben dat ook echt meent?
O. vertrok zomaar en bleek me achteraf belazerd te hebben, de man ervoor belazerde me, M. loog alles aan elkaar. En jij, juist degene die ik het meest vertrouwde, is ook ineens weg. Terwijl ik echt dacht, zeker als ik me mails en smsjes teruglas, dat je jouw toekomst ook met mij zag. Want dat stond er letterlijk gewoon in.
En ook dat is ineens weg. En ik blijf alweer achter, met 1000 vragen.
En ik weet het niet meer.
Wat zijn de woorden waard die mannen zeggen. Niks....
Ze kunnen nog zo gemeend zijn, maar als iemand ineens er een punt achter zet, dan is die gemeendheid zo weinig meer waard. Omdat de pijn dat ik weer het vertrouwen kwijt ben zwaarder weegt.
En dat neem ik je toch wel kwalijk. Dat je wist hoe mijn achtergrond zat, en me toch met dezelfde pijn achterlaat.
En dan weet ik wel dat je er niks aan kunt doen, etc. Maar dat maakt voor de pijn niks uit. Helemaal niks.
Vanaf toen begon de gereserveerde versie van hem. En het lijkt wel steeds erger te worden, alsof hij van een afstandje kijkt naar de situatie.
Maar goed... het is niet anders. Ik heb mail gehad en ben minder boos, maar ben er wel klaar mee.
Ik heb hem net dit gemaild en hoop dat hij het snapt:
... eigenlijk zit het me het meeste dwars dat ik niet weet wat ik hiermee moet allemaal.
Ik ga dus binnenkort praten met iemand en dan wil ik het over relaties hebben.
Je weet dat ik al moeite had met vertrouwen. Niet voor niets stelde ik je vragen als: is dit geen vlucht en heb ik wel exclusiviteit.
En ik heb je op die punten altijd vertrouwd, en nog steeds. Ik weet dat je me nooit belazerd zou hebben.
En toch heb je ook mijn vertrouwen beschadigd. Weer is er iemand geweest die mijn vertrouwen volledig won en ineens out of the blue (voor mij) opstapte.
En ik kan niet eens goed beredeneren waarom.
Ik snap dat je er nu geen relatie bij kan hebben,maar voor de rest snap ik het nog steeds niet.
Ik heb zo geprobeerd er voor je te zijn. Toen we samen waren je te steunen in het gezeik met V.. Je aangeboden je te helpen met dingen waar je geen energie voor had. Ik heb geaccepteerd dat ik je soms alleen kon bellen als V. er niet was. Alleen als jij het aangaf. Ik heb zelfs aangeboden je financieel te steunen of in het klein door jou te bellen ipv jij mij, zodat je geen kosten zou hebben. Ik was voor je door het vuur gegaan, echt waar. Maar dat deed ik omdat ik het idee had dat je dat ook voor mij zou doen als ik het moeilijk had.
En toen ineens moest jij weg op een zaterdag. En ik heb je nooit meer gezien. Alleen gehoord dat je na moest denken. Dat je rust nodig had. Ineens mocht ik alleen nog maar bellen als jij het aankon. Smsen als jij het initiatief nam. En ik deed het allemaal. Omdat ik in ons geloofde, en er ook in geloofde dat je het echt meende dat jouw intentie was dat het wel weer goed zou komen. Maar er kwam niks goed. En eigenlijk ben je gewoon vanaf die zaterdagochtend uit mijn leven verdwenen.
En weet zit ik met een vertrouwens kwestie. Met de brokstukken.
Hoe kan ik er nog van op aan dat een man die zegt dat ik het voor hem ben dat ook echt meent?
O. vertrok zomaar en bleek me achteraf belazerd te hebben, de man ervoor belazerde me, M. loog alles aan elkaar. En jij, juist degene die ik het meest vertrouwde, is ook ineens weg. Terwijl ik echt dacht, zeker als ik me mails en smsjes teruglas, dat je jouw toekomst ook met mij zag. Want dat stond er letterlijk gewoon in.
En ook dat is ineens weg. En ik blijf alweer achter, met 1000 vragen.
En ik weet het niet meer.
Wat zijn de woorden waard die mannen zeggen. Niks....
Ze kunnen nog zo gemeend zijn, maar als iemand ineens er een punt achter zet, dan is die gemeendheid zo weinig meer waard. Omdat de pijn dat ik weer het vertrouwen kwijt ben zwaarder weegt.
En dat neem ik je toch wel kwalijk. Dat je wist hoe mijn achtergrond zat, en me toch met dezelfde pijn achterlaat.
En dan weet ik wel dat je er niks aan kunt doen, etc. Maar dat maakt voor de pijn niks uit. Helemaal niks.
