Relaties
alle pijlers
In de wachtstand, ik vind het maar lastig
donderdag 22 juli 2021 11:23
Hoi,
Sinds een maand of drie ben ik onverwacht een super leuke man tegen gekomen. Voor het eerst na mijn lange en toxic relatie durf ik me weer open te stellen en alles ging soepel. Alleen maar leuk, ontspannen en relaxt. We klikken op zoveel vlakken en kunnen urenlang praten over van alles en nog wat, hij is ook erg open. Echter komt hij net uit een scheiding, een half jaar geleden, na een huwelijk van 12 jaar. Dat was toen erg heftig en ik vind het begrijpelijk dat hij nog worstelt met bepaalde dingen.
Vorige week heeft hij aangegeven dat hij me super leuk vindt, maar niet weet wat hij voelt. Of hij verliefd is of niet weet hij niet, hij durft het niet echt toe te laten. Hij is bang weer over zijn eigen grenzen heen te gaan en zichzelf te verloochenen en te snel in een nieuwe relatie te stappen. Ik vind dat heel moeilijk, maar snap het ook wel. Heb lang hetzelfde gehad, en vind het daarom juist fijn dat wij het lekker rustig aan deden. Ik heb hem gevraagd wat hij wil, of hij er een punt achter wil zetten. Dat wil hij niet, want het is gewoon erg fijn met me en hij vindt me leuk, lief, grappig, mooi, slim etc etc (zijn woorden
). Hij heeft gevraagd om ruimte, om na te denken, om weer even bij zijn gevoel te komen en dingen op een rijtje te zetten. Over een paar weken zal hij wel weer contact opnemen, heeft hij aangegeven. Ik heb hem gezegd dat hij de ruimte moet nemen en lekker even op zichzelf moet focussen en dat we daarna verder kijken, omdat vastklampen toch weinig zin heeft.
Ik vind dat toch heel lastig. Ontmoet ik eindelijk eens iemand waarvan ik denk, goh, dit zou het wel eens kunnen zijn, ontstaat deze situatie. Ik snap het wel, maar ik heb er echt een beetje pijn van. Ik weet niet waar ik sta en dat vind ik ontzettend moeilijk. Ik heb zeker gevoel voor hem ontwikkeld en wil hem eigenlijk niet uit mijn leven. Ik ben bang dat ik hem kwijt ben. Ik weet ook niet echt wat ik wil met dit topic, behalve van me afschrijven.
Sinds een maand of drie ben ik onverwacht een super leuke man tegen gekomen. Voor het eerst na mijn lange en toxic relatie durf ik me weer open te stellen en alles ging soepel. Alleen maar leuk, ontspannen en relaxt. We klikken op zoveel vlakken en kunnen urenlang praten over van alles en nog wat, hij is ook erg open. Echter komt hij net uit een scheiding, een half jaar geleden, na een huwelijk van 12 jaar. Dat was toen erg heftig en ik vind het begrijpelijk dat hij nog worstelt met bepaalde dingen.
Vorige week heeft hij aangegeven dat hij me super leuk vindt, maar niet weet wat hij voelt. Of hij verliefd is of niet weet hij niet, hij durft het niet echt toe te laten. Hij is bang weer over zijn eigen grenzen heen te gaan en zichzelf te verloochenen en te snel in een nieuwe relatie te stappen. Ik vind dat heel moeilijk, maar snap het ook wel. Heb lang hetzelfde gehad, en vind het daarom juist fijn dat wij het lekker rustig aan deden. Ik heb hem gevraagd wat hij wil, of hij er een punt achter wil zetten. Dat wil hij niet, want het is gewoon erg fijn met me en hij vindt me leuk, lief, grappig, mooi, slim etc etc (zijn woorden
). Hij heeft gevraagd om ruimte, om na te denken, om weer even bij zijn gevoel te komen en dingen op een rijtje te zetten. Over een paar weken zal hij wel weer contact opnemen, heeft hij aangegeven. Ik heb hem gezegd dat hij de ruimte moet nemen en lekker even op zichzelf moet focussen en dat we daarna verder kijken, omdat vastklampen toch weinig zin heeft.Ik vind dat toch heel lastig. Ontmoet ik eindelijk eens iemand waarvan ik denk, goh, dit zou het wel eens kunnen zijn, ontstaat deze situatie. Ik snap het wel, maar ik heb er echt een beetje pijn van. Ik weet niet waar ik sta en dat vind ik ontzettend moeilijk. Ik heb zeker gevoel voor hem ontwikkeld en wil hem eigenlijk niet uit mijn leven. Ik ben bang dat ik hem kwijt ben. Ik weet ook niet echt wat ik wil met dit topic, behalve van me afschrijven.
maandag 16 augustus 2021 11:00
goed gedaan! heel sterkviamia schreef: ↑16-08-2021 10:59Jeetje, sorry! Ik bedacht me ineens dat ik helemaal niks meer heb laten weten. En dat na al jullie meedenken (waarvoor dank). Ik ben na een paar dagen na hem toegegaan en heb hem gezegd dat ik hem de ruimte gun en ga loslaten. Dat raakte hem heel erg, we hebben samen zitten huilen en hij vindt de situatie verschrikkelijk en al helemaal dat ik op deze manier de dupe ben van zijn 'problemen' (al zijn die ook niet zijn schuld, vind ik). Hij wilde het ook niet op deze manier. Ik sluit niet uit dat we elkaar weer eens tegenkomen, of elkaar opzoeken, maar daar is het nu nog wat te vroeg voor allemaal.
We hebben nu al enkele weken geen contact meer, ik probeer hem los te laten en dat gaat naar omstandigheden best redelijk. Voor mij is het na die emotionele achtbaan ook goed om even geen contact te hebben. Zijn appjes heb ik ook verwijderd, de foto's nog niet, maar merk dat ik daar ook steeds minder naar kijk.
Dank jullie wel
maandag 16 augustus 2021 13:52
maandag 16 augustus 2021 20:53
Ik snap wel dat het verwarrend is voor hem en dat hij worstelt met dingen. Daar mag je best begrip voor hebben. Dat staat echter los van het feit dat ik nu voor mezelf kies. Heb hem ook gezegd dat hij dit nooit meer zo moet aanpakken.
