Relaties
alle pijlers
In hoeverre is de werkvloer belangrijk in een relatie?
donderdag 28 augustus 2008 om 11:09
Na 3 maanden uit de running te zijn geweest, is m'n vriend weer aan het werk. (hij was overspannen.) Op dit moment loopt hij bij een psycholoog en gaat het stukje bij beetje beter. M’n vriend heeft het eigenlijk nooit over het werk, wat ik best vervelend vind. Ik merkte aan hem dat hij overspannen raakte doordat ie het te druk had en dan voornamelijk aan z’n houding. (opgefokt, gespannen….) Ik merk aan mezelf dat ik er niet tegen kan als ik niet weet hoe het gaat bij hem op het werk. De psycholoog meldt dat het goed is om het thuis niet over het werk te hebben, maar op dit moment weet ik totaal niet wat er in zijn hoofd omgaat, terwijl ik dit wel heel belangrijk vind. Met de psycholoog kan ie wel praten over het werk, (wel logisch natuurlijk) maar met mij niet. Dit voelt voor mij als een soort van falen, omdat we dit voorheen wel altijd konden. (nooit in details, maar toch.)
Om even wat voorbeelden aan te geven: in de eerste week dat hij weer ging werken had ik het idee dat het hem weer goed deed, dit gaf hij ook aan.
In die week is hij naar de psych geweest en die gaf aan dat hij te snel ging en op het punt stond om weer in te storten. Achteraf voelde hij dit ook zo, maar erover praten met mij doet ie niet.
Nog een voorbeeld: van de week is er conflict geweest op het werk over zijn functie. Hij was hier erg over teleurgesteld, maar wederom sprak hij hier niet over. Ik ben hier achter gekomen via een kennis, die vroeg aan mij hoe het ging met hem na het conflict, ik wist niets van het conflict af en ben verhaal bij m’n vriend gaan halen. Hij geeft dan aan dat het waar is, maar wil het er verder niet over hebben, omdat hij zich dan druk gaat maken en bang is weer overspannen te raken.
Heeft iemand tips hoe ik hier mee om moet gaan? Ik vind het moeilijk te leven met het feit dat ik niet weet wat er in zijn hoofd omgaat, terwijl ik hem zo graag wil helpen!
Ik heb het al meerdere malen met hem over gehad, dat ik me erg buitengesloten voel. Hij geeft dan aan dat het niet de bedoeling is en ik wel degelijk een steun voor hem ben, maar hoe kan dat als ik niet met hem praten kan? Ik heb het zelf namelijk erg nodig over het werk te praten thuis, gewoon even je frustraties uiten en de mening van je partner te horen.
Ik wil niet dat mijn relatie hieraan kapot gaat, dus heb ik het idee hiermee te moeten leven, maar hoe?
Excuus voor het lange verhaal…….
Om even wat voorbeelden aan te geven: in de eerste week dat hij weer ging werken had ik het idee dat het hem weer goed deed, dit gaf hij ook aan.
In die week is hij naar de psych geweest en die gaf aan dat hij te snel ging en op het punt stond om weer in te storten. Achteraf voelde hij dit ook zo, maar erover praten met mij doet ie niet.
Nog een voorbeeld: van de week is er conflict geweest op het werk over zijn functie. Hij was hier erg over teleurgesteld, maar wederom sprak hij hier niet over. Ik ben hier achter gekomen via een kennis, die vroeg aan mij hoe het ging met hem na het conflict, ik wist niets van het conflict af en ben verhaal bij m’n vriend gaan halen. Hij geeft dan aan dat het waar is, maar wil het er verder niet over hebben, omdat hij zich dan druk gaat maken en bang is weer overspannen te raken.
Heeft iemand tips hoe ik hier mee om moet gaan? Ik vind het moeilijk te leven met het feit dat ik niet weet wat er in zijn hoofd omgaat, terwijl ik hem zo graag wil helpen!
Ik heb het al meerdere malen met hem over gehad, dat ik me erg buitengesloten voel. Hij geeft dan aan dat het niet de bedoeling is en ik wel degelijk een steun voor hem ben, maar hoe kan dat als ik niet met hem praten kan? Ik heb het zelf namelijk erg nodig over het werk te praten thuis, gewoon even je frustraties uiten en de mening van je partner te horen.
Ik wil niet dat mijn relatie hieraan kapot gaat, dus heb ik het idee hiermee te moeten leven, maar hoe?
Excuus voor het lange verhaal…….
donderdag 28 augustus 2008 om 11:28
Relax joh! Ik ben zelf overspannen geweest en wat bij mij het beste werkte is wéten dat ik er over zou kunnen praten maar dat het niet persé hoefde. Als ik jouw verhaal lees, krijg ik het plaatsvervangend benauwd.
Volgens mij blaas je het nogal op allemaal. Mijn advies: zeggen dat je altijd beschikbaar bent om zijn verhaal aan te horen, maar er geen issue van maakt als hij dat niet doet. En dat dan ook niet doen. Wist je dat de meeste relaties dit niet overleven, juist vanwege het gegeven dat de partner zich buitengesloten voelt en dat luidkeels kenbaar maakt? Bedenk dan dat het voor hem ff een tikkie zwaarder is dan voor jou en houd domweg van hem, wees er voor hem. Dan doe je al genoeg.
Volgens mij leg je (ook/vooral voor jezelf) de lat echt te hoog. Neemt niet weg dat het niet makkelijk is hoor. Ik wens je sterkte!
Volgens mij blaas je het nogal op allemaal. Mijn advies: zeggen dat je altijd beschikbaar bent om zijn verhaal aan te horen, maar er geen issue van maakt als hij dat niet doet. En dat dan ook niet doen. Wist je dat de meeste relaties dit niet overleven, juist vanwege het gegeven dat de partner zich buitengesloten voelt en dat luidkeels kenbaar maakt? Bedenk dan dat het voor hem ff een tikkie zwaarder is dan voor jou en houd domweg van hem, wees er voor hem. Dan doe je al genoeg.
Volgens mij leg je (ook/vooral voor jezelf) de lat echt te hoog. Neemt niet weg dat het niet makkelijk is hoor. Ik wens je sterkte!
donderdag 28 augustus 2008 om 11:50
Dit is lijkt op een 'mannen komen van mars' verhaal. Als vrouwen en probleem hebben willen ze er over praten. Dit verhoogt een bepaald hormoon en verlaagt daardoor het stressniveau. Dit werkt bij mannen niet zo: het oplossen van problemen verlaagt het stressnivau, maar praten over problemen verhoogt het juist. Het doen van 'makkelijke' dingen, zoals tv kijken of iets leuks doen, verlaagt het stressniveau. Mannen kunnen dan ook (meestal) de knop omzetten, en werkproblemen thuis ' negeren' ipv erover te praten.
Je kan hem steunen door er voor hem te zijn en door leuke dingen met hem te doen, of juist het begrijpen als hij moe is en alleen tv wil kijken.
Je kan hem steunen door er voor hem te zijn en door leuke dingen met hem te doen, of juist het begrijpen als hij moe is en alleen tv wil kijken.
donderdag 28 augustus 2008 om 11:50
Tientje79: je hebt gelijk. Ik kan me ook wel voorstellen dat het voor hem benauwend kan werken dat ik continu wil weten hoe het gaat op het werk. Ik vind het echter wel lastig omdat ik bang ben dat ie zich weer helemaal tot overspannen toe overwerkt en het lijkt me (vooral voor hem) heel vervelend als ie weer in zo'n situatie terechtkomt.
Ik doe echt m'n best hier mee om te gaan, maar het zit gewoon niet in m'n aard, ik ben echt een prater. Hij ook, behalve over het werk..... Ik vraag me alleen af hoe ik me rustig moet houden als ik weer van een ander moet horen dat er iets niet goed gaat of niet gelukkig is met de situatie op het werk, zonder dat ik er iets van weet.....
Ik doe echt m'n best hier mee om te gaan, maar het zit gewoon niet in m'n aard, ik ben echt een prater. Hij ook, behalve over het werk..... Ik vraag me alleen af hoe ik me rustig moet houden als ik weer van een ander moet horen dat er iets niet goed gaat of niet gelukkig is met de situatie op het werk, zonder dat ik er iets van weet.....
donderdag 28 augustus 2008 om 11:55
Moeilijk hoor vrouwtje83. Ik denk inderdaad dat het goed is om te laten weten dat je er bent, voor wanneer hij je nodig heeft. En natuurlijk maak je je zorgen om hem, maar hij moet het toch zelf weer aankunnen en op eigen benen weer goed aan het werk kunnen. Wat jij kunt doen is denk ik, alleen er voor hem zijn, en steunen wanneer het moeilijk is, en ALS hij er dan over wil praten. Zo niet, dan moet hij het zelf proberen, alleen. Dat is dan zijn keuze.
Heel veel sterkte ,
Heel veel sterkte ,
donderdag 28 augustus 2008 om 12:00
@Vrouwtje83: jij bent niet verantwoordelijk voor zijn welzijn he! Natuurlijk is het vervelend als je dingen niet weet, maar sommige dingen wil je gewoon niet met een ander delen. Daar wil je dan alleen maar van weten dat diegene er is, no matter what. Echt, probeer het los te laten. Hij zal het zelf op moeten lossen. Maar dan helpt het wel als je weet dat er een paar mensen zijn die onvoorwaardelijk achter je staan.
L A A T H E T L O S..... (duidelijker kan ik niet zijn )
L A A T H E T L O S..... (duidelijker kan ik niet zijn )
donderdag 28 augustus 2008 om 12:09
quote:aliana schreef op 28 augustus 2008 @ 11:50:
Dit is lijkt op een 'mannen komen van mars' verhaal. Als vrouwen en probleem hebben willen ze er over praten. Dit verhoogt een bepaald hormoon en verlaagt daardoor het stressniveau. Dit werkt bij mannen niet zo: het oplossen van problemen verlaagt het stressnivau, maar praten over problemen verhoogt het juist. Het doen van 'makkelijke' dingen, zoals tv kijken of iets leuks doen, verlaagt het stressniveau. Mannen kunnen dan ook (meestal) de knop omzetten, en werkproblemen thuis ' negeren' ipv erover te praten.
Je kan hem steunen door er voor hem te zijn en door leuke dingen met hem te doen, of juist het begrijpen als hij moe is en alleen tv wil kijken.
Topanalyse volgens mij! Vrouwen praten over een klotesituatie omdat ze hun verhaal graag kwijt willen en begrip hopen te krijgen van hun man. Mannen praten juist ALLEEN over hun problemen als ze denken dat het gaat helpen om erover te praten. Begrip krijgen van je vriendin is dus geen oplossing. De druk om tot een oplossing te komen wordt alleen maar groter op dat moment.
TO, misschien mag ik je iets vragen: geef jij hem het gevoel dat een bepaalde standaard van leven erg belangrijk voor je is? Kan voor een man een hoop stress geven.
Dit is lijkt op een 'mannen komen van mars' verhaal. Als vrouwen en probleem hebben willen ze er over praten. Dit verhoogt een bepaald hormoon en verlaagt daardoor het stressniveau. Dit werkt bij mannen niet zo: het oplossen van problemen verlaagt het stressnivau, maar praten over problemen verhoogt het juist. Het doen van 'makkelijke' dingen, zoals tv kijken of iets leuks doen, verlaagt het stressniveau. Mannen kunnen dan ook (meestal) de knop omzetten, en werkproblemen thuis ' negeren' ipv erover te praten.
Je kan hem steunen door er voor hem te zijn en door leuke dingen met hem te doen, of juist het begrijpen als hij moe is en alleen tv wil kijken.
Topanalyse volgens mij! Vrouwen praten over een klotesituatie omdat ze hun verhaal graag kwijt willen en begrip hopen te krijgen van hun man. Mannen praten juist ALLEEN over hun problemen als ze denken dat het gaat helpen om erover te praten. Begrip krijgen van je vriendin is dus geen oplossing. De druk om tot een oplossing te komen wordt alleen maar groter op dat moment.
TO, misschien mag ik je iets vragen: geef jij hem het gevoel dat een bepaalde standaard van leven erg belangrijk voor je is? Kan voor een man een hoop stress geven.
donderdag 28 augustus 2008 om 12:11
Inderdaad, ik moet het loslaten, maar dat moet ik wel leren..... (ben hard op weg hoor, believe me.... )
Onze relatie is eigenlijk altijd goed geweest en hebben veel minder leuke dingen overwonnen. Ik merk dat dit ontzettend aan me vreet..... Als ik merk dat ik bij bepaalde dingen niet betrokken wordt kan ik zo gaan janken, omdat ik me dan ineens minder verbonden met hem voel..... Ik hoop dat we dit ook snel overwinnnen, we zijn al 8 jaar samen en wil hem absoluut niet kwijt.....
Onze relatie is eigenlijk altijd goed geweest en hebben veel minder leuke dingen overwonnen. Ik merk dat dit ontzettend aan me vreet..... Als ik merk dat ik bij bepaalde dingen niet betrokken wordt kan ik zo gaan janken, omdat ik me dan ineens minder verbonden met hem voel..... Ik hoop dat we dit ook snel overwinnnen, we zijn al 8 jaar samen en wil hem absoluut niet kwijt.....
donderdag 28 augustus 2008 om 12:13
Superman: hoe bedoel je dat precies? We hebben eigenlijk allebei dezelfde gedachten over het leven en als hij bijvoorbeeld niet over de situatie wil praten dan laat ik het los. Alleen kost het me erg veel moeite, waardoor ik weer emotioneel wordt wat erg vervelend voor hem is, daar wil heel graag vanaf.
