Relaties
alle pijlers
Informatieplicht en angst
zondag 22 november 2009 om 20:48
Ik heb kinderen met een ex en daarnaast een gewelddadig verleden met hem.
Hoewel hij al jaren 'zoet' is, heb ik het er niet zo op om hem belangrijke dingen over zijn kinderen te vertellen, waar hij afkeurend over zal zijn. Uiteraard komt hij die dingen toch wel te weten, maar dan veel te laat, en als hij inhoudelijk er niets aan kan doen komt hij op de vorm 'waarom heb ik het hem niet gewoon gezegd?'.
Een vraag die ik ook tijdens de relatie al meermaals gekregen heb. Mijn antwoord 'ik ben bang om het je te zeggen', komt bij hem niet over.
Hoe ga ik in een dergelijke situatie om met de informatieplicht? En hoe ver gaat de informatieplicht? Bijvoorbeeld: als de hulpverlening om me heen haar zorgen uitspreekt, ben ik dan verplicht om te zeggen dat ik zo diep in de hulpverlening zit dat ik in principe kan worden overruled met een uithuisplaatsing? Terwijl dit nog lang niet aan de orde is?
Zal wel niet, maar toch. Ik heb het gevoel dat ik iets achterhoud als ik van alles met hem deel over de hulpverlening die ik heb (doe ik ook al niet, maar goed, zou ik kunnen doen) en die cruciale consequentie voor me hou.
Ik heb wat (professionele) meedenkers nodig. Hoe ga ik die informatieplicht (waar hij niet eens van weet) vormgeven?
NB: de informatie die ik hem geef, de zorgen die ik uit, worden weggewuifd als onnodig en komt wel goed. Zorgen over mijn rol als moeder of de leerprestaties of het temperament van mijn zoon. In het verleden is hij afwijzend geweest over de hulpverlening die ik toen had en waar ik zeker baat bij had.
Hoewel hij al jaren 'zoet' is, heb ik het er niet zo op om hem belangrijke dingen over zijn kinderen te vertellen, waar hij afkeurend over zal zijn. Uiteraard komt hij die dingen toch wel te weten, maar dan veel te laat, en als hij inhoudelijk er niets aan kan doen komt hij op de vorm 'waarom heb ik het hem niet gewoon gezegd?'.
Een vraag die ik ook tijdens de relatie al meermaals gekregen heb. Mijn antwoord 'ik ben bang om het je te zeggen', komt bij hem niet over.
Hoe ga ik in een dergelijke situatie om met de informatieplicht? En hoe ver gaat de informatieplicht? Bijvoorbeeld: als de hulpverlening om me heen haar zorgen uitspreekt, ben ik dan verplicht om te zeggen dat ik zo diep in de hulpverlening zit dat ik in principe kan worden overruled met een uithuisplaatsing? Terwijl dit nog lang niet aan de orde is?
Zal wel niet, maar toch. Ik heb het gevoel dat ik iets achterhoud als ik van alles met hem deel over de hulpverlening die ik heb (doe ik ook al niet, maar goed, zou ik kunnen doen) en die cruciale consequentie voor me hou.
Ik heb wat (professionele) meedenkers nodig. Hoe ga ik die informatieplicht (waar hij niet eens van weet) vormgeven?
NB: de informatie die ik hem geef, de zorgen die ik uit, worden weggewuifd als onnodig en komt wel goed. Zorgen over mijn rol als moeder of de leerprestaties of het temperament van mijn zoon. In het verleden is hij afwijzend geweest over de hulpverlening die ik toen had en waar ik zeker baat bij had.
maandag 23 november 2009 om 10:50
Ha Mamz,
Jammer dat je je hier zo druk om maakt, dat neemt maar energie weg van het goede werk dat je met je kinderen aan het doen bent. Bij mijn weten heeft de informatieplicht betrekking op belangrijke zaken op het gebied van school en gezondheid. Ik denk dus wel dat je hem op de hoogte moet stellen van een hulpverleningstraject.
Mijn kinderen zijn een tijdje bij een psycholoog geweest. Ik heb mijn ex hierover geïnformeerd (niet om toestemming gevraagd, want dan was hij vast weer dwars gaan liggen) en zeer summier geïnformeerd over de voortgang (lees: er is afgesproken dat er nog x sessies komen). Inhoudelijk niets. Ik heb hem de gegevens van de psycholoog gegeven zodat hij desgewenst zelf contact met haar kon opnemen.
Als jouw ex een beetje lijkt op de mijne, dan gaat het hem er meer om zaken die met de kinderen te maken hebben aan te grijpen om macht over jou uit te oefenen, dan betrokken te zijn bij wat er met de kinderen speelt. Ik zou dan ook zeer summiere informatie geven en hem doorverwijzen naar de hulpverlenende instantie als hij meer wil weten. Daarmee geef je aan dat jij niet het aanspreekpunt bent - en dus ook niet manipuleerbaar. De kans dat hij daadwerkelijk gaat bellen met die instantie, kun je zelf het beste inschatten. Ik schatte die terecht heel klein in.
Ik vraag me overigens af of je, als je alleen het ouderlijk gezag hebt, wel een informatieplicht hebt? Misschien kan het Juridisch Loket hier iets over zeggen?
Waarom heb je het gevoel dat jij iets achterhoudt als hij nooit oprechte interesse heeft getoond en jouw zorgen toch nooit serieus neemt? Wat zouden in het ergste geval de consequenties kunnen zijn?
Jammer dat je je hier zo druk om maakt, dat neemt maar energie weg van het goede werk dat je met je kinderen aan het doen bent. Bij mijn weten heeft de informatieplicht betrekking op belangrijke zaken op het gebied van school en gezondheid. Ik denk dus wel dat je hem op de hoogte moet stellen van een hulpverleningstraject.
Mijn kinderen zijn een tijdje bij een psycholoog geweest. Ik heb mijn ex hierover geïnformeerd (niet om toestemming gevraagd, want dan was hij vast weer dwars gaan liggen) en zeer summier geïnformeerd over de voortgang (lees: er is afgesproken dat er nog x sessies komen). Inhoudelijk niets. Ik heb hem de gegevens van de psycholoog gegeven zodat hij desgewenst zelf contact met haar kon opnemen.
Als jouw ex een beetje lijkt op de mijne, dan gaat het hem er meer om zaken die met de kinderen te maken hebben aan te grijpen om macht over jou uit te oefenen, dan betrokken te zijn bij wat er met de kinderen speelt. Ik zou dan ook zeer summiere informatie geven en hem doorverwijzen naar de hulpverlenende instantie als hij meer wil weten. Daarmee geef je aan dat jij niet het aanspreekpunt bent - en dus ook niet manipuleerbaar. De kans dat hij daadwerkelijk gaat bellen met die instantie, kun je zelf het beste inschatten. Ik schatte die terecht heel klein in.
Ik vraag me overigens af of je, als je alleen het ouderlijk gezag hebt, wel een informatieplicht hebt? Misschien kan het Juridisch Loket hier iets over zeggen?
Waarom heb je het gevoel dat jij iets achterhoudt als hij nooit oprechte interesse heeft getoond en jouw zorgen toch nooit serieus neemt? Wat zouden in het ergste geval de consequenties kunnen zijn?
Ga in therapie!
maandag 23 november 2009 om 11:01
In het allerergste geval heb ik weer de ellende van de relatie over me heen. Dat dat voornamelijk angst is, weet ik ook wel. En hoop dat het daarbij blijft.
Voor de rest, zinvol.
Er zal nog een gesprek komen, hij eiste excuses voor dat ik hem niet had geinformeerd. Telefonisch kon hij zijn 'sorry' best krijgen, als dat hem gelukkig maakt. Maar eerlijk gezegd voel ik helemaal geen spijt..
Het is mss inderdaad het beste om hem alleen te verwijzen naar de instellingen waar de hulpverlening voor de kinderen zich afspeelt, of zelfs hem alleen maar te vertellen dat dit een mogelijkheid is. En dan als er een nieuwe bijkomt (as if), deze te melden.
Voor de rest, zinvol.
Er zal nog een gesprek komen, hij eiste excuses voor dat ik hem niet had geinformeerd. Telefonisch kon hij zijn 'sorry' best krijgen, als dat hem gelukkig maakt. Maar eerlijk gezegd voel ik helemaal geen spijt..
Het is mss inderdaad het beste om hem alleen te verwijzen naar de instellingen waar de hulpverlening voor de kinderen zich afspeelt, of zelfs hem alleen maar te vertellen dat dit een mogelijkheid is. En dan als er een nieuwe bijkomt (as if), deze te melden.
