Relaties
alle pijlers
Ingeruild voor iemand anders na 5 jaar
zondag 18 januari 2009 om 13:15
Na een relatie van 5 jaar heeft mijn ex-vriend me 6 maanden geleden verlaten. 2 weken na het einde van de relatie was hij samen met een ander meisje, alhoewel hij zei dat dat niet de aanleiding was. We woonden 3 jaar samen, konden goed met elkaar opschieten, en waren dacht ik heel gelukkig. Ik ben 29, hij 28. We waren net verhuisd, hadden alles geschilderd, meubels gekocht enzovoort. Alle vrienden zijn dus ook erg verschoten, we waren echt al plannen aan het maken voor de toekomst. Ik merkte dat hij verliefd was op een ander meisje en toen ik het eruit had gesleurd, is hij ook plots weggegaan, zonder veel woorden aangezien hij confrontaties wil vermijden. Hij heeft heel snel gereageerd en had al een ander appartement gevonden na 4 weken. Hij heeft echter nooit echt duidelijk gemaakt dat hij iets miste in de relatie, waardoor ik alles als vanzelfsprekend beschouwde. De vraag is of hij hier nooit spijt van zal krijgen? Ik zag (zie) hem ongelooflijk graag, hij zegt zelf dat we het goed hadden samen. Toch heeft hij voor de verliefdheid gekozen en heeft nu een serieuze relatie met haar. Ziet iemand dit nog terug goed komen? Er is totaal geen contact meer geweest, alleen in verband met de meubelen.
Wat denken jullie hiervan? Mijn ex zei dat we het goed hadden samen, maar dat hij voelde niet 100% gelukkig te zullen blijven met mij. We zijn allebei bijna 30, en stonden als het ware aan het begin van het echte, serieuze leven, alhoewel we nooit echt over concrete verdere stappen gesproken hebben. Hij heeft me nooit gezegd dat hij bepaalde zaken miste in de relatie, er was ook nooit echt ruzie. Wat is de kans op slagen van zijn nieuwe relatie? Kan hij echt zomaar gelukkig zijn met zijn nieuwe liefde, wetende dat hij mij in zoveel pijn heeft achtergelaten? Onze relatie lijkt ook 1 grote illusie en leugen geweest te zijn. Want anders doe je toch zoiets niet? Mijn ex was echt de ideale schoonzoon, en ook mijn vriendinnen herhaalden dikwijls hoe goed ik het wel niet getroffen had. Tot de dag die hij me liet vallen als een baksteen en nooit op zijn beslissing is teruggekomen. Ben benieuwd naar jullie reacties!
Wat denken jullie hiervan? Mijn ex zei dat we het goed hadden samen, maar dat hij voelde niet 100% gelukkig te zullen blijven met mij. We zijn allebei bijna 30, en stonden als het ware aan het begin van het echte, serieuze leven, alhoewel we nooit echt over concrete verdere stappen gesproken hebben. Hij heeft me nooit gezegd dat hij bepaalde zaken miste in de relatie, er was ook nooit echt ruzie. Wat is de kans op slagen van zijn nieuwe relatie? Kan hij echt zomaar gelukkig zijn met zijn nieuwe liefde, wetende dat hij mij in zoveel pijn heeft achtergelaten? Onze relatie lijkt ook 1 grote illusie en leugen geweest te zijn. Want anders doe je toch zoiets niet? Mijn ex was echt de ideale schoonzoon, en ook mijn vriendinnen herhaalden dikwijls hoe goed ik het wel niet getroffen had. Tot de dag die hij me liet vallen als een baksteen en nooit op zijn beslissing is teruggekomen. Ben benieuwd naar jullie reacties!
donderdag 22 januari 2009 om 09:59
Ik hoop dat ik ook tot een moment kom dat ik hem echt niet meer terug wil. Dat zou het zo gemakkelijker maken. Hij heeft echter nog geen spijt betuigt, en denk ook niet dat hij dat zal doen. Het is nu 6 maanden geleden. Hij is nu 5 maanden samen met zijn nieuwe vriendin en ze zijn naar het schijnt gelukkig. Hij heeft daarvan wel 3 maanden in het buitenland gewoond, dus ik vermoed dat ze nu pas écht samen zijn. Denken jullie dat het nog kan dat hij spijt ktijgt? Ik heb hem in liefde laten gaan, alles op een heel respectvolle manier geregeld en hem met rust gelaten.
donderdag 22 januari 2009 om 10:13
Lieve froep en marahbloem,
Wat ik het ergste vond, was het gedraai en gelieg. Vooral als je zelf het gevoel had dat het goed ging, en dan later blijkt dat hij alles wat hij met jou deelde, net zo makkelijk (en tegelijkertijd!) met een ander deed.
Lange tijd heb ik me ingeruild gevoeld, als een paar schoenen die je in de hoek gooit omdat je ze niet leuk meer vind..
Maar marah, jouw laatste zin vind ik heel mooi en treffend...iemand die je zo kwetst, is geen knip voor de neus waard..en is ONS al helemaal niet waard!!
Kan me herinneren dat ex vorig jaar zei, toen ik vroeg waarom hij gewoon met haar bleef omgaan terwijl hij mij terugwilde: " van jou krijg ik geen zekerheid, ik wil de vriendschap met haar daarvoor niet opgeven.. Zij draagt het verleden niet met zich mee, praat er niet meer over....ik hoef met haar niet over het vreemdgaan te praten..."
Let wel, zij had toen die abortus al gedaan! Ik was daar toen heel kwaad over, dacht "ja, duh...logisch dat je met haar niet over vreemdgaan hoeft te praten!!! Zij wilde hem, dus maakt ze het hem zo makkelijk mogelijk...
En dat is blijkbaar precies wat hij wilde..
Ach, ik had in onze relatie ook al zoveel geslikt, nu doet zij dat...totdat ook zij er genoeg van krijgt, eisen gaat stellen...en dan? Op naar de volgende...
Wat ik het ergste vond, was het gedraai en gelieg. Vooral als je zelf het gevoel had dat het goed ging, en dan later blijkt dat hij alles wat hij met jou deelde, net zo makkelijk (en tegelijkertijd!) met een ander deed.
Lange tijd heb ik me ingeruild gevoeld, als een paar schoenen die je in de hoek gooit omdat je ze niet leuk meer vind..
Maar marah, jouw laatste zin vind ik heel mooi en treffend...iemand die je zo kwetst, is geen knip voor de neus waard..en is ONS al helemaal niet waard!!
Kan me herinneren dat ex vorig jaar zei, toen ik vroeg waarom hij gewoon met haar bleef omgaan terwijl hij mij terugwilde: " van jou krijg ik geen zekerheid, ik wil de vriendschap met haar daarvoor niet opgeven.. Zij draagt het verleden niet met zich mee, praat er niet meer over....ik hoef met haar niet over het vreemdgaan te praten..."
Let wel, zij had toen die abortus al gedaan! Ik was daar toen heel kwaad over, dacht "ja, duh...logisch dat je met haar niet over vreemdgaan hoeft te praten!!! Zij wilde hem, dus maakt ze het hem zo makkelijk mogelijk...
En dat is blijkbaar precies wat hij wilde..
Ach, ik had in onze relatie ook al zoveel geslikt, nu doet zij dat...totdat ook zij er genoeg van krijgt, eisen gaat stellen...en dan? Op naar de volgende...
donderdag 22 januari 2009 om 10:23
Wat een verhaal van jou ook Bella. Ongelooflijk.
In mijn geval: ik heb het gevoel dat we niet het onderste uit de kan hebben gehaald. Hij is plots weggegaan, zonder de relatie een eerlijke kans te geven. Ik denk dat er zeker nog groei in zat. Maar of ik het zou kunnen, dat is een andere vraag. Ik vind het moeilijk om daarop te antwoorden. Langs de ene kant zou ik het zo graag proberen, zodat ik weet hoe het anders kan zijn, en ben benieuwd of we niet dichter bij elkaar zouden komen, veel intiemer en dieper. Maar langs de andere kant ben ik ook zo gekwetst dat ik niet weet of ik het ook daadwerkelijk zou kunnen...
In mijn geval: ik heb het gevoel dat we niet het onderste uit de kan hebben gehaald. Hij is plots weggegaan, zonder de relatie een eerlijke kans te geven. Ik denk dat er zeker nog groei in zat. Maar of ik het zou kunnen, dat is een andere vraag. Ik vind het moeilijk om daarop te antwoorden. Langs de ene kant zou ik het zo graag proberen, zodat ik weet hoe het anders kan zijn, en ben benieuwd of we niet dichter bij elkaar zouden komen, veel intiemer en dieper. Maar langs de andere kant ben ik ook zo gekwetst dat ik niet weet of ik het ook daadwerkelijk zou kunnen...
donderdag 22 januari 2009 om 10:24
nogmaals @ muisje..
Toen ik eenmaal op mezelf woonde, had ik nog steeds contact met ex..hij beweerde geen relatie met haar te hebben, maar gewoon contact...
Hij wilde het nog met mij proberen zei hij....maar ik kreeg op een gegeven moment door dat hij met ons allebei bezig was.
Ik heb haar gebeld, en we zijn beide naar zijn huis gegaan om hem hiermee te confronteren.
Hij bleek dus al maandenlang zowel met mij als met haar een relatie te hebben, en ook sex, onbeschermd..
Tegen haar had hij gezegd dat wij al maanden uit elkaar waren..
Afijn, dit was een heftige avond, met veel tranen en geschreeuw.
Na een paar dagen mailde hij dat ie met haar een toekomst wilde opbouwen. Ik heb hem toen ook losgelaten, en dit geaccepteerd, hoe moeilijk ik het ook vond.
Ik had mijn leven na 1,5 maand weer een beetje op de rit, en toen stond hij voor de deur, huilend, smekend...
Hij had spijt, ik was zijn grote liefde...
Ik heb hem een kans gegeven...Dit ging twee maanden goed. Toen kreeg hij weer de kriebels...ging weer met haar om... Weer twee maanden later bleek zij zwanger van hem.
Nou ja, de rest zal ik je besparen. Maar het aantrekken en afstoten en gelieg ging nog ruim 1, 5 jaar door..
Lag natuurlijk ook aan mezelf, omdat ik hem niet los kon laten, ik zat emotioneel heel diep in de put.
Ik wilde het heel graag weer met hem proberen, maar dat koste tijd en energie. En hij zou het contact met haar moeten verbreken...
Dat kon en wilde hij niet....Hij wilde het liefst dat ik alles vergat, en gewoon weer doorging waar we gebleven waren...
Blijkbaar kan zij dat wel. Heb lang gedacht "wat is er dan mis met mij, dat ik dat niet kan????"
Nu weet ik het...ik heb mijn zelfrespect en eigenwaarde weer teruggevonden, zij niet!!
Hoe kan je nou samenwonen met een man, die je heeft aangezet tot abortus omdat ie niet genoeg van je houdt en zijn ex terugwil????!!!!
Toen ik eenmaal op mezelf woonde, had ik nog steeds contact met ex..hij beweerde geen relatie met haar te hebben, maar gewoon contact...
Hij wilde het nog met mij proberen zei hij....maar ik kreeg op een gegeven moment door dat hij met ons allebei bezig was.
Ik heb haar gebeld, en we zijn beide naar zijn huis gegaan om hem hiermee te confronteren.
Hij bleek dus al maandenlang zowel met mij als met haar een relatie te hebben, en ook sex, onbeschermd..
Tegen haar had hij gezegd dat wij al maanden uit elkaar waren..
Afijn, dit was een heftige avond, met veel tranen en geschreeuw.
Na een paar dagen mailde hij dat ie met haar een toekomst wilde opbouwen. Ik heb hem toen ook losgelaten, en dit geaccepteerd, hoe moeilijk ik het ook vond.
Ik had mijn leven na 1,5 maand weer een beetje op de rit, en toen stond hij voor de deur, huilend, smekend...
Hij had spijt, ik was zijn grote liefde...
Ik heb hem een kans gegeven...Dit ging twee maanden goed. Toen kreeg hij weer de kriebels...ging weer met haar om... Weer twee maanden later bleek zij zwanger van hem.
Nou ja, de rest zal ik je besparen. Maar het aantrekken en afstoten en gelieg ging nog ruim 1, 5 jaar door..
Lag natuurlijk ook aan mezelf, omdat ik hem niet los kon laten, ik zat emotioneel heel diep in de put.
Ik wilde het heel graag weer met hem proberen, maar dat koste tijd en energie. En hij zou het contact met haar moeten verbreken...
Dat kon en wilde hij niet....Hij wilde het liefst dat ik alles vergat, en gewoon weer doorging waar we gebleven waren...
Blijkbaar kan zij dat wel. Heb lang gedacht "wat is er dan mis met mij, dat ik dat niet kan????"
Nu weet ik het...ik heb mijn zelfrespect en eigenwaarde weer teruggevonden, zij niet!!
Hoe kan je nou samenwonen met een man, die je heeft aangezet tot abortus omdat ie niet genoeg van je houdt en zijn ex terugwil????!!!!
donderdag 22 januari 2009 om 10:32
Muisje, sorry voor mijn lange verhaal...
Dat het in mijn geval zo gelopen is, wil natuurlijk niet zeggen dat dit met jou ook zo zou lopen!! Niet iedere man is zo'n kloothommel als mijn ex gelukkig....Ik heb hem gewoon veel kansen gegeven, en die wilde hij ook wel aangrijpen...maar hij wilde er niks voor inleveren!!
Tja...dan houdt het op natuurlijk!!!
Dat het in mijn geval zo gelopen is, wil natuurlijk niet zeggen dat dit met jou ook zo zou lopen!! Niet iedere man is zo'n kloothommel als mijn ex gelukkig....Ik heb hem gewoon veel kansen gegeven, en die wilde hij ook wel aangrijpen...maar hij wilde er niks voor inleveren!!
Tja...dan houdt het op natuurlijk!!!
donderdag 22 januari 2009 om 11:26
Wow, in jouw geval lijkt hij me alleszins helemaal niet gelukkiger, maar doet hij gewoon voort. Goed dat je je zelfrespect hebt behouden en dat je nu blij bent ervan af te zijn.
In mijn geval: hij is een heel goed gemanierde en deftige jongen. Zo ver zou het nooit komen. Hij is 'gewoon' iemand anders tegengekomen die hem veel deed en is ervoor gegaan. Er is geen contact niet meer geweest ook. Het is heel mijnlijk om zomaar vervangen te worden, en uit de manier waarop bleek dat hij zo zeker van zijn beslissing was. Dat doet extra pijn, geen twijfel of niets. Na 2 maanden al fotos van hen op facebook terwijl ik nog volop in de pijn en ongeloof zat...
In mijn geval: hij is een heel goed gemanierde en deftige jongen. Zo ver zou het nooit komen. Hij is 'gewoon' iemand anders tegengekomen die hem veel deed en is ervoor gegaan. Er is geen contact niet meer geweest ook. Het is heel mijnlijk om zomaar vervangen te worden, en uit de manier waarop bleek dat hij zo zeker van zijn beslissing was. Dat doet extra pijn, geen twijfel of niets. Na 2 maanden al fotos van hen op facebook terwijl ik nog volop in de pijn en ongeloof zat...
donderdag 22 januari 2009 om 13:04
Muisje, woonden jullie eigenlijk samen?
Kijk, hij kan natuurlijk iemand anders tegenkomen, dat kan iedereen gebeuren!!! Maar hoe belangrijk vind je dan je huidige relatie? Ik vind dat je niet meteen aan een verliefheid moet toegeven. Is het zo sterk dat je niet anders kan, heb dan in ieder geval het lef en fatsoen om het eerlijk tegen je partner te zeggen en het respectvol af te sluiten....
Maar uit jouw verhaal maak ik op dat hij gewoon niets meer van zich liet horen en onbereikbaar was voor jou? Sorry, maar dan is het dus niet zo'n deftige jongen met goede manieren....
En weet je muisje, ik wilde altijd dolgraag kinderen met hem..nu ben ik zo blij dat dit er niet van gekomen is!! Stel je voor zeg....dan zou ons kind in de weekenden bij hem en HAAR zijn...brrrrr..moet er niet aan denken!
Lief muisje, ga niet op hem zitten wachten..hij verdient het niet. Er zijn genoeg mannen die jou wel verdienen, en die jou wel met respect behandelen!!!!
Kijk, hij kan natuurlijk iemand anders tegenkomen, dat kan iedereen gebeuren!!! Maar hoe belangrijk vind je dan je huidige relatie? Ik vind dat je niet meteen aan een verliefheid moet toegeven. Is het zo sterk dat je niet anders kan, heb dan in ieder geval het lef en fatsoen om het eerlijk tegen je partner te zeggen en het respectvol af te sluiten....
Maar uit jouw verhaal maak ik op dat hij gewoon niets meer van zich liet horen en onbereikbaar was voor jou? Sorry, maar dan is het dus niet zo'n deftige jongen met goede manieren....
En weet je muisje, ik wilde altijd dolgraag kinderen met hem..nu ben ik zo blij dat dit er niet van gekomen is!! Stel je voor zeg....dan zou ons kind in de weekenden bij hem en HAAR zijn...brrrrr..moet er niet aan denken!
Lief muisje, ga niet op hem zitten wachten..hij verdient het niet. Er zijn genoeg mannen die jou wel verdienen, en die jou wel met respect behandelen!!!!
donderdag 22 januari 2009 om 14:31
Ik ken dat gevoel van het niet alles eruit gehaald te hebben. Ik heb het er later nog met hem over gehad en als we er samen aan hadden gewerkt dacht hij ook dat het nog wel goed had kunnen komen, maarja of dat dan voor eeuwig was geweest... Weetje, met dit soort dingen denk ik dan: het heeft zo moeten zijn en er is een reden dat het gebeurde. En dat hij toendertijd niet de energie had om zijn relatie met mij door te zetten en zich te laten leiden door die verliefdheid zegt denk ik genoeg over hem.
donderdag 22 januari 2009 om 14:34
Bella,
Mijn ex had ook onbeschermde sex... Daar heb ik me ook zo machteloos onder gevoeld!!
Wij waren ook het ideale stel. Al 13 jaar samen, 7 jaar getrouwd en een schitterende dochter van 5. Hij vertelde me elke dag (echt waar....) hoe mooi, lief en geweldig ik was. Elke dag een ik hou van jou... Dit stopte plots, hij begon weer te roken enz... ik maakte me erge zorgen om hem en was zelfs in staat om hem naar de huisarts te sturen. Maar hij ontkende natuurlijk dat er een probleem was. Ik vroeg hem ook of hij verliefd was op een ander, maar een stellig NEE was duidelijk...
Dus de klap was enorm.... Ik heb zelfs familie en vrienden moeten opvangen omdat zij er ook kapot van waren.
Hij biechtte het zelf op. Ik heb hem het huis uit gestuurd en na 3 weken onzekerheid kwam hij terug. We zouden het opnieuw gaan proberen... Op de dag dat hij terug kwam veranderde hij in een monster. Mijn lieve schat was er al niet meer en was vervangen door een allesverwoestend en briesend beest...
Dit hield natuurlijk niet lang stand, ook al zwoer hij niks meer te hebben met zijn minnares. Ik hakte de knoop door, want na alle vernedering, geestelijke mishandeling en angst wilde ik weg. En dat gebeurde gelukkig heel snel. Ik had al snel een eigen huisje en kon ons kind in veieligheid brengen, want op dat moment voelde dat zo.
Nou ja, zoals ik eerder zei is zijn vriendin dus zwanger geraakt en heeft hem toen ook gedumpt. Mijn ex storte in elkaar en zag nu pas wat hij gedaan had. Met als gevolg dat hij mij mailde, sms-te en belde. Hij had zo'n spijt....
Hij heeft heel veel zelfmedelijden nu en vraagt zich af hoe zijn vriendin hem zo heeft kunnen bedriegen en gebruiken.....
Voor mij is het heel moeilijk. Ik zie de man met wie ik een relatie had weer terug nu, en hij hangt heel erg aan mij. Voor mij is het duidelijk. Ik wil hem nooit meer terug, maar ik zal hem blijven zien onwille ons kind...
En ik maak me zorgen om haar toekomst, door de fouten die papa gemaakt heeft. Ik mag alles lijmen en oplossen. Ze reageert alles op mij af en papa draagt ze op handen.
Soms voel ik me zo ellendig en vind ik het oneerlijk dat ik nog steeds de dupe ben van zijn acties en dat nog heel erg lang zal moeten blijven ervaren....
Iemand van jullie ook kinderen uit jullie relaties??? Ik hoor graag jullie ervaringen...
Sterkte allemaal!!
Mijn ex had ook onbeschermde sex... Daar heb ik me ook zo machteloos onder gevoeld!!
Wij waren ook het ideale stel. Al 13 jaar samen, 7 jaar getrouwd en een schitterende dochter van 5. Hij vertelde me elke dag (echt waar....) hoe mooi, lief en geweldig ik was. Elke dag een ik hou van jou... Dit stopte plots, hij begon weer te roken enz... ik maakte me erge zorgen om hem en was zelfs in staat om hem naar de huisarts te sturen. Maar hij ontkende natuurlijk dat er een probleem was. Ik vroeg hem ook of hij verliefd was op een ander, maar een stellig NEE was duidelijk...
Dus de klap was enorm.... Ik heb zelfs familie en vrienden moeten opvangen omdat zij er ook kapot van waren.
Hij biechtte het zelf op. Ik heb hem het huis uit gestuurd en na 3 weken onzekerheid kwam hij terug. We zouden het opnieuw gaan proberen... Op de dag dat hij terug kwam veranderde hij in een monster. Mijn lieve schat was er al niet meer en was vervangen door een allesverwoestend en briesend beest...
Dit hield natuurlijk niet lang stand, ook al zwoer hij niks meer te hebben met zijn minnares. Ik hakte de knoop door, want na alle vernedering, geestelijke mishandeling en angst wilde ik weg. En dat gebeurde gelukkig heel snel. Ik had al snel een eigen huisje en kon ons kind in veieligheid brengen, want op dat moment voelde dat zo.
Nou ja, zoals ik eerder zei is zijn vriendin dus zwanger geraakt en heeft hem toen ook gedumpt. Mijn ex storte in elkaar en zag nu pas wat hij gedaan had. Met als gevolg dat hij mij mailde, sms-te en belde. Hij had zo'n spijt....
Hij heeft heel veel zelfmedelijden nu en vraagt zich af hoe zijn vriendin hem zo heeft kunnen bedriegen en gebruiken.....
Voor mij is het heel moeilijk. Ik zie de man met wie ik een relatie had weer terug nu, en hij hangt heel erg aan mij. Voor mij is het duidelijk. Ik wil hem nooit meer terug, maar ik zal hem blijven zien onwille ons kind...
En ik maak me zorgen om haar toekomst, door de fouten die papa gemaakt heeft. Ik mag alles lijmen en oplossen. Ze reageert alles op mij af en papa draagt ze op handen.
Soms voel ik me zo ellendig en vind ik het oneerlijk dat ik nog steeds de dupe ben van zijn acties en dat nog heel erg lang zal moeten blijven ervaren....
Iemand van jullie ook kinderen uit jullie relaties??? Ik hoor graag jullie ervaringen...
Sterkte allemaal!!
donderdag 22 januari 2009 om 16:28
quote:Froep schreef op 22 januari 2009 @ 14:34:
(...)
Ze reageert alles op mij af en papa draagt ze op handen.
Soms voel ik me zo ellendig en vind ik het oneerlijk dat ik nog steeds de dupe ben van zijn acties en dat nog heel erg lang zal moeten blijven ervaren....
Iemand van jullie ook kinderen uit jullie relaties??? Ik hoor graag jullie ervaringen...
Sterkte allemaal!!
Ha Froep!
Ik heb een kind met mijn ex en herkende me in je zin over het afreageren. Wat bij mij héél erg heeft geholpen is het besef dat een kind zich pas af gaat zetten tegen zijn omgeving, als hij zich er veilig in voelt; hij "het kan maken".
Mijn ex is nu Papa voor de Leuk, waardoor ook hij op handen wordt gedragen. Maar uiteindelijk ben ik degene die zorgt voor het warme thuis dat ik mijn kind zo graag gun.
Een suikeroom kan iedereen zijn, een verantwoordelijke ouder is topsport!
Kortom; je doet het goed!
Liefs,
Kim
(...)
Ze reageert alles op mij af en papa draagt ze op handen.
Soms voel ik me zo ellendig en vind ik het oneerlijk dat ik nog steeds de dupe ben van zijn acties en dat nog heel erg lang zal moeten blijven ervaren....
Iemand van jullie ook kinderen uit jullie relaties??? Ik hoor graag jullie ervaringen...
Sterkte allemaal!!
Ha Froep!
Ik heb een kind met mijn ex en herkende me in je zin over het afreageren. Wat bij mij héél erg heeft geholpen is het besef dat een kind zich pas af gaat zetten tegen zijn omgeving, als hij zich er veilig in voelt; hij "het kan maken".
Mijn ex is nu Papa voor de Leuk, waardoor ook hij op handen wordt gedragen. Maar uiteindelijk ben ik degene die zorgt voor het warme thuis dat ik mijn kind zo graag gun.
Een suikeroom kan iedereen zijn, een verantwoordelijke ouder is topsport!
Kortom; je doet het goed!
Liefs,
Kim
