Relaties
alle pijlers
Is dit de rest van mijn leven?
dinsdag 12 mei 2009 om 09:31
***UPDATE PAGINA 6***
Hallo, ik ben nieuw hier en zal maar gelijk met de deur in huis vallen... Ik ben 25, nog geen jaar getrouwd, waarvan 4 jaar samen te zijn en 3,5 jaar samenwonen. Mijn man is een aantal jaar ouder dan ik.
En dan nu ...
Ik heb ontzettende twijfels over mijn relatie, al een hele poos.
Is dit de rest van mijn leven?
Huisje, boompje, een hond ?
Mijn man vind zichzelf niet iemand voor kinderen, ik weet zeker dat ik ze "ooit" wél wil.
Wist je dat niet van te voren? Zullen jullie nu wellicht denken?
Jawel, maar hij zei altijd "als jij ze wilt dan wil ik ze ook" en op die manier heb ik dat probleem "verdrongen".
Verder ben ik pas 25, getrouwd, heb ik een reuzesaai burgerlijk leven, ik heb nog nooit op mezelf gewoond en verlang naar vrijheid.
Ik heb sinds een half jaar nieuw werk met een óntzettende leuke groep collega's, allemaal leeftijdsgenoten en we hebben al een aantal keer leuke dingen gedaan, uit eten, in het park hangen, en laatst wezen stappen, wát een toffe avond/nacht was dat!
Ik ben helemaal uit mijn dak gegaan, lekker dansen, lekker drinken, helemaal top.
Mijn man houdt niet van drinken, stappen etc...
Ik "mag" van hem wel stappen, hij moedigt het juist aan, maar als het zover is is hij chagerijnig en heeft dan liever dat ik toch maar thuisblijf om met hem op de bank te hangen.
Is dit de rest van mijn leven?
Ik ga helemaal niet vaak stappen, die stapavond met collega's was de eerste van 2009... toch best sneu voor iemand van 25....
Onze relatie is ontzettend snel gegaan, hij was eigenlijk mijn "rebound guy" en is ontstaan uit een "sexrelatie", paar maanden later woonden we al samen etc etc
Ik heb het idee dat ik ontzettend veel mis in mijn leven.
Wat hebben wij eigenlijk in gemeen?
Niet zo heel erg veel als ik erover nadenk.
De sex is mwah...
Vanmorgen hebben wij het erover gehad voor het eerst en zijn reactie was precies zoals ik verwachtte, hij opperde meteen om het huis te verkopen en zich in te schrijven bij een woningbouwstichting... hij heeft een kort lontje en het is altijd zwart/wit, alles of niks bij hem.
Wat moet ik doen? Afwachten? Eraan werken? (maar hoe??)
Niks doen en over 10 jaar alsnog scheiden en ontzettend spijt hebben?
Hallo, ik ben nieuw hier en zal maar gelijk met de deur in huis vallen... Ik ben 25, nog geen jaar getrouwd, waarvan 4 jaar samen te zijn en 3,5 jaar samenwonen. Mijn man is een aantal jaar ouder dan ik.
En dan nu ...
Ik heb ontzettende twijfels over mijn relatie, al een hele poos.
Is dit de rest van mijn leven?
Huisje, boompje, een hond ?
Mijn man vind zichzelf niet iemand voor kinderen, ik weet zeker dat ik ze "ooit" wél wil.
Wist je dat niet van te voren? Zullen jullie nu wellicht denken?
Jawel, maar hij zei altijd "als jij ze wilt dan wil ik ze ook" en op die manier heb ik dat probleem "verdrongen".
Verder ben ik pas 25, getrouwd, heb ik een reuzesaai burgerlijk leven, ik heb nog nooit op mezelf gewoond en verlang naar vrijheid.
Ik heb sinds een half jaar nieuw werk met een óntzettende leuke groep collega's, allemaal leeftijdsgenoten en we hebben al een aantal keer leuke dingen gedaan, uit eten, in het park hangen, en laatst wezen stappen, wát een toffe avond/nacht was dat!
Ik ben helemaal uit mijn dak gegaan, lekker dansen, lekker drinken, helemaal top.
Mijn man houdt niet van drinken, stappen etc...
Ik "mag" van hem wel stappen, hij moedigt het juist aan, maar als het zover is is hij chagerijnig en heeft dan liever dat ik toch maar thuisblijf om met hem op de bank te hangen.
Is dit de rest van mijn leven?
Ik ga helemaal niet vaak stappen, die stapavond met collega's was de eerste van 2009... toch best sneu voor iemand van 25....
Onze relatie is ontzettend snel gegaan, hij was eigenlijk mijn "rebound guy" en is ontstaan uit een "sexrelatie", paar maanden later woonden we al samen etc etc
Ik heb het idee dat ik ontzettend veel mis in mijn leven.
Wat hebben wij eigenlijk in gemeen?
Niet zo heel erg veel als ik erover nadenk.
De sex is mwah...
Vanmorgen hebben wij het erover gehad voor het eerst en zijn reactie was precies zoals ik verwachtte, hij opperde meteen om het huis te verkopen en zich in te schrijven bij een woningbouwstichting... hij heeft een kort lontje en het is altijd zwart/wit, alles of niks bij hem.
Wat moet ik doen? Afwachten? Eraan werken? (maar hoe??)
Niks doen en over 10 jaar alsnog scheiden en ontzettend spijt hebben?
dinsdag 12 mei 2009 om 10:05
Wat doen jullie verder voor leuke dingen samen?
Avondje met vrienden, naar theater / film, uiteten, wandelen in het bos of op het strand, weekendje weg etc.??
En wat doe je zelf voor leuke dingen?
Sporten, avondje met vriendinnen kletsen of gaan winkelen, cursus, hobby's etc.?
Een leuk leven hangt natuurlijk niet alleen af van stappen. Kan me niet voorstellen dat je alleen een saai leven hebt omdat je niet gaat stappen.
Avondje met vrienden, naar theater / film, uiteten, wandelen in het bos of op het strand, weekendje weg etc.??
En wat doe je zelf voor leuke dingen?
Sporten, avondje met vriendinnen kletsen of gaan winkelen, cursus, hobby's etc.?
Een leuk leven hangt natuurlijk niet alleen af van stappen. Kan me niet voorstellen dat je alleen een saai leven hebt omdat je niet gaat stappen.
dinsdag 12 mei 2009 om 10:11
Valt me nog iets op, je ging voor de eerste keer stappen, terwijl je vier jaar met je man samen bent. Wat heb je dan daarvoor al die tijd gedaan? Tussen je 14e en 21e? Toen ben je ook niet gaan stappen. Dat ligt dus helemaal niet aan je man. Misschien was je nooit zo'n stapper.
Denk wel dat je wel een tijdje moet gaan stappen als je daar nu behoefte aan heb, want anders blijf je altijd denken, had ik maar.... Maar waarschijnlijk heb je het na een tijdje wel gezien hoor.
Hoe dan ook, ik denk wel dat jij in ieder geval van de bank af moet komen, alleen of samen met je vriend. Het leven heeft zoveel te bieden, maar je moet er zelf wat van maken hoor!!
Veel succes met het maken van afwegingen en keuzes. Neem er even de tijd voor.
Denk wel dat je wel een tijdje moet gaan stappen als je daar nu behoefte aan heb, want anders blijf je altijd denken, had ik maar.... Maar waarschijnlijk heb je het na een tijdje wel gezien hoor.
Hoe dan ook, ik denk wel dat jij in ieder geval van de bank af moet komen, alleen of samen met je vriend. Het leven heeft zoveel te bieden, maar je moet er zelf wat van maken hoor!!
Veel succes met het maken van afwegingen en keuzes. Neem er even de tijd voor.
dinsdag 12 mei 2009 om 10:58
Stappen is ook maar 'n fase. Dat vind je nu leuk omdat je omgeving ook stapt, maar die settlen zich vroeg of laat ook en dan is daar ook geen zin/fut/tijd meer voor.
Het is belangrijker je af te vragen wat jullie op dit moment samen doen. Dus weekendjes weg, op reis/vakantie, uit eten, hobbies, sporten e.d. Als je op dat front niets of niet veel samen deelt kun je beter wegwezen.
Het is belangrijker je af te vragen wat jullie op dit moment samen doen. Dus weekendjes weg, op reis/vakantie, uit eten, hobbies, sporten e.d. Als je op dat front niets of niet veel samen deelt kun je beter wegwezen.
dinsdag 12 mei 2009 om 11:09
Ik ben 26, vanaf mijn 15e hing ik al in de kroeg.
Ik vond stappen altijd geweldig, nog liever 3 dan 2 avonden in de week. Ik ken mijn vriend nu 4 jaar en in het begin gingen we samen ook nog iedere week op stap. Maar de laatste 1 a 2 jaar hoeft het van ons niet meer zo. We doen nu andere dingen zoals uit eten gaan, met vrienden thuis wat gaan drinken, terrasjes en strandtentjes pakken etc...
We doen op vrijdag- en zaterdagavond vrijwel altijd iets leuks (met vrienden), maar dat echte discotheek-gedoe hoeft voor ons niet meer wekelijks.
Ik heb een vriendin die altijd verkering had terwijl wij altijd op stap gingen. Nu iedereen samen woont en het stappen wel een beetje gezien heeft, wil zij het liefste iedere week naar een grote discotheek. Alleen wil er nu niemand meer met haar mee.
Wat ik probeer te zeggen is, is dat het misschien ook een fase in je leven is. Ga de komende tijd gewoon lekker op stap als jij dat wilt, want stappen en samenwonen is prima te combineren hoor.
Ik vond stappen altijd geweldig, nog liever 3 dan 2 avonden in de week. Ik ken mijn vriend nu 4 jaar en in het begin gingen we samen ook nog iedere week op stap. Maar de laatste 1 a 2 jaar hoeft het van ons niet meer zo. We doen nu andere dingen zoals uit eten gaan, met vrienden thuis wat gaan drinken, terrasjes en strandtentjes pakken etc...
We doen op vrijdag- en zaterdagavond vrijwel altijd iets leuks (met vrienden), maar dat echte discotheek-gedoe hoeft voor ons niet meer wekelijks.
Ik heb een vriendin die altijd verkering had terwijl wij altijd op stap gingen. Nu iedereen samen woont en het stappen wel een beetje gezien heeft, wil zij het liefste iedere week naar een grote discotheek. Alleen wil er nu niemand meer met haar mee.
Wat ik probeer te zeggen is, is dat het misschien ook een fase in je leven is. Ga de komende tijd gewoon lekker op stap als jij dat wilt, want stappen en samenwonen is prima te combineren hoor.
dinsdag 12 mei 2009 om 11:36
Hi Wolvega, ik vind het nogal wat om dan maar gelijk de handdoek in de ring te gooien.. zoals sommigen je hier adviseren. Je schrijft dat je het er vanmorgen voor het eerst over hebt gehad. Je man reageert niet zoals je wilt, maar gun hem ook de tijd om hier over na te denken. Jij bent er al langer in je hoofd mee bezig, hij hoort vanmorgen voor het eerst dat je niet tevreden bent met hoe het nu gaat.
Misschien moet je je eerst afvragen of je (nog) genoeg van hem houdt en als dat zo is kun je met elkaar in gesprek over jullie verwachtingen van het huwelijk en het leven. Jullie zijn jong getrouwd en je hebt nu het gevoel dat je iets mist doordat je het stappen en het op jezelf wonen overgeslagen hebt. Heel logisch. Stappen en een relatie gaan prima samen. Als jullie genoeg van elkaar houden moet er toch een manier zijn om samen gelukkig getrouwd te blijven en toch ook allebei dingen te doen die je naast je huwelijk leuk vindt om te doen? Als je naast het stappen ook nog samen genoeg gezellige dingen doet dan kan het alleen maar beter en leuker worden, toch?!
Sterkte ermee!
Misschien moet je je eerst afvragen of je (nog) genoeg van hem houdt en als dat zo is kun je met elkaar in gesprek over jullie verwachtingen van het huwelijk en het leven. Jullie zijn jong getrouwd en je hebt nu het gevoel dat je iets mist doordat je het stappen en het op jezelf wonen overgeslagen hebt. Heel logisch. Stappen en een relatie gaan prima samen. Als jullie genoeg van elkaar houden moet er toch een manier zijn om samen gelukkig getrouwd te blijven en toch ook allebei dingen te doen die je naast je huwelijk leuk vindt om te doen? Als je naast het stappen ook nog samen genoeg gezellige dingen doet dan kan het alleen maar beter en leuker worden, toch?!
Sterkte ermee!
dinsdag 12 mei 2009 om 11:48
quote:Rosalie1980 schreef op 12 mei 2009 @ 10:11:
Valt me nog iets op, je ging voor de eerste keer stappen, terwijl je vier jaar met je man samen bent. Wat heb je dan daarvoor al die tijd gedaan? Tussen je 14e en 21e? Toen ben je ook niet gaan stappen. Dat ligt dus helemaal niet aan je man. Misschien was je nooit zo'n stapper. Ik ging ook pas voor het eerst echt uit toen ik 20/21 was. Niks mis mee toch?
Valt me nog iets op, je ging voor de eerste keer stappen, terwijl je vier jaar met je man samen bent. Wat heb je dan daarvoor al die tijd gedaan? Tussen je 14e en 21e? Toen ben je ook niet gaan stappen. Dat ligt dus helemaal niet aan je man. Misschien was je nooit zo'n stapper. Ik ging ook pas voor het eerst echt uit toen ik 20/21 was. Niks mis mee toch?
dinsdag 12 mei 2009 om 11:48
Hai Wolvega,
Het groene gras aan de andere kant van de heuvel lonkt en die aantrekkingskracht kan enorm groot zijn. Met 25 al helemaal gesetteld en klaar voor om de rest van je leven uit te gaan zitten lijkt me niks maar waarom dan trouwen? Je kunt altijd weer scheiden natuurlijk maar is dat echt wat je wil? Je zult toch wel een reden gehad hebben om ja te zeggen op die ene dag. Een kind in aantocht kan de reden niet zijn geweest. Waarom dan een huwelijk? Nu is het veel lastiger om weg te gaan dan wanneer je samenwoont.
Hem geen pijn willen doen, ja, dat wil je niet maar dat ga je natuurlijk wel doen. Je kunt hem onmogelijk sparen met de plannen die jij hebt met de rest van je leven.
Wat denk je allemaal in te moeten halen als je eenmaal weg bent? Welke dromen ga je voor jezelf in vervulling laten gaan?
Het groene gras aan de andere kant van de heuvel lonkt en die aantrekkingskracht kan enorm groot zijn. Met 25 al helemaal gesetteld en klaar voor om de rest van je leven uit te gaan zitten lijkt me niks maar waarom dan trouwen? Je kunt altijd weer scheiden natuurlijk maar is dat echt wat je wil? Je zult toch wel een reden gehad hebben om ja te zeggen op die ene dag. Een kind in aantocht kan de reden niet zijn geweest. Waarom dan een huwelijk? Nu is het veel lastiger om weg te gaan dan wanneer je samenwoont.
Hem geen pijn willen doen, ja, dat wil je niet maar dat ga je natuurlijk wel doen. Je kunt hem onmogelijk sparen met de plannen die jij hebt met de rest van je leven.
Wat denk je allemaal in te moeten halen als je eenmaal weg bent? Welke dromen ga je voor jezelf in vervulling laten gaan?
dinsdag 12 mei 2009 om 12:40
Je kan ik een huwelijk toch ook zijn wie je zelf bent?
Ik ben òòk 25 en òòk getrouwd. Mijn man verfoeid stappen, maar ik vind het wel leuk. Hij vind sporten weer leuk.
Dus op vrijdagavond duikt hij de sportschool in, en ik met een paar vriendinnen de kroeg/bij iemand thuis/etc.
Hebben we elkaar de volgende ochtend nog wat te vertellen ook!
Dat je getrouwd bent betekent niet dat je vanaf nu altijd hetzelfde leuk moet vinden, en alles samen moet doen!
Je kan ook best een druk eigen leven erop nahouden terwijl je getrouwd bent.
Ga voortaan lekker op vrijdag borrelen met je collega's. Hij went er heus aan.
En als hij zegt dat hij het niet leuk vind kan je vriendelijk voorstellen dat hij zelf ook een hobby zoekt. Want jij bent zijn vrouw. Niet zijn gezelschap-bij-het-vervelen!
Wel vind ik dat je je relatie niet zomaar op kan en mag geven.
Je hebt potdikkie nog geen jaar terug beloofd dat je zoooveel van hem hield, in voor en tegenspoed.
Is wel erg makkelijlk om dan nu te zeggen 'sorrie schat, toch maar niet'.
Praten, praten, praten, en toch gewoon je eigen ding doen.
Dan ìs ie maar sacherijnig.
Daar heeft ie uiteindelijk alleen zichzelf mee hoor. Een avond sacherijnig op de bank zitten terwijl jij de tijd van je leven hebt.
En als hij dan de volgende ochtend sacherijnig wil doen terwijl jij nog nageniet van de avond ervoor, nou, dan zou ik meteen zeggen 'en als je zo gezellig blijft ga ik dalijk weer op stap. Het is lleven is euker met mensen die aardig kunnen doen, dus die zoek ik dan even op.'
Uiteindelijk zal je toch samen je weg moeten vinden. Hij in dat hij jou dingen gunt, en je kan vertrouwen.
Jij in dat je zelf verantwoordelijk bent voor je plezier en de lol in je leven. Dat zou wel een hele zware taak zijn om bij je partner te leggen.
Succes!
Ik ben òòk 25 en òòk getrouwd. Mijn man verfoeid stappen, maar ik vind het wel leuk. Hij vind sporten weer leuk.
Dus op vrijdagavond duikt hij de sportschool in, en ik met een paar vriendinnen de kroeg/bij iemand thuis/etc.
Hebben we elkaar de volgende ochtend nog wat te vertellen ook!
Dat je getrouwd bent betekent niet dat je vanaf nu altijd hetzelfde leuk moet vinden, en alles samen moet doen!
Je kan ook best een druk eigen leven erop nahouden terwijl je getrouwd bent.
Ga voortaan lekker op vrijdag borrelen met je collega's. Hij went er heus aan.
En als hij zegt dat hij het niet leuk vind kan je vriendelijk voorstellen dat hij zelf ook een hobby zoekt. Want jij bent zijn vrouw. Niet zijn gezelschap-bij-het-vervelen!
Wel vind ik dat je je relatie niet zomaar op kan en mag geven.
Je hebt potdikkie nog geen jaar terug beloofd dat je zoooveel van hem hield, in voor en tegenspoed.
Is wel erg makkelijlk om dan nu te zeggen 'sorrie schat, toch maar niet'.
Praten, praten, praten, en toch gewoon je eigen ding doen.
Dan ìs ie maar sacherijnig.
Daar heeft ie uiteindelijk alleen zichzelf mee hoor. Een avond sacherijnig op de bank zitten terwijl jij de tijd van je leven hebt.
En als hij dan de volgende ochtend sacherijnig wil doen terwijl jij nog nageniet van de avond ervoor, nou, dan zou ik meteen zeggen 'en als je zo gezellig blijft ga ik dalijk weer op stap. Het is lleven is euker met mensen die aardig kunnen doen, dus die zoek ik dan even op.'
Uiteindelijk zal je toch samen je weg moeten vinden. Hij in dat hij jou dingen gunt, en je kan vertrouwen.
Jij in dat je zelf verantwoordelijk bent voor je plezier en de lol in je leven. Dat zou wel een hele zware taak zijn om bij je partner te leggen.
Succes!
dinsdag 12 mei 2009 om 12:46
Eens met Heej,
Misschien heeft je man ook wel onvervulde wensen en dromen. Samen een reis maken, een paar jaar in het buitenland wonen, een camping in Tjechië beginnen, een cursus tatoeëren doen bij een Maori stam, je kunt het zo gek niet verzinnen. Er zijn geen kinderen dus de wereld ligt voor je open. Ook als je samenblijft met je man. Heb het er eens over. Spreek je uit en hou het bij jezelf. Dus niet hem er van beschuldigen dat hij een saaie vent is maar zeggen dat jij graag een meer avontuurlijk leven zou willen leiden.
Of niet natuurlijk.
Ik heb veel mensen weg zien gaan bij een geliefde om de wereld te gaan ontdekken, om het nachtleven te gaan exploren, om wezenloos, hopeloos, achteloos op te gaan in one night stands enzovoort. Na een jaar zaten ze gewoon weer bij een nieuwe liefde op de bank, soms zwanger en weer net zo huisje, boompje, beestje dan in de relatie waar ze per se uit wilden stappen.
Als je er samen met je man niet uitkomt, als jullie qua ideeën over hoe je leven in te vullen niet uitkomen, dan mis je niet zozeer iets in je leven, dan ben je gewoon niet samen met de voor jou juiste persoon en dan is het, hoe rot ook, zaak dat je met die relatie stopt.
Misschien heeft je man ook wel onvervulde wensen en dromen. Samen een reis maken, een paar jaar in het buitenland wonen, een camping in Tjechië beginnen, een cursus tatoeëren doen bij een Maori stam, je kunt het zo gek niet verzinnen. Er zijn geen kinderen dus de wereld ligt voor je open. Ook als je samenblijft met je man. Heb het er eens over. Spreek je uit en hou het bij jezelf. Dus niet hem er van beschuldigen dat hij een saaie vent is maar zeggen dat jij graag een meer avontuurlijk leven zou willen leiden.
Of niet natuurlijk.
Ik heb veel mensen weg zien gaan bij een geliefde om de wereld te gaan ontdekken, om het nachtleven te gaan exploren, om wezenloos, hopeloos, achteloos op te gaan in one night stands enzovoort. Na een jaar zaten ze gewoon weer bij een nieuwe liefde op de bank, soms zwanger en weer net zo huisje, boompje, beestje dan in de relatie waar ze per se uit wilden stappen.
Als je er samen met je man niet uitkomt, als jullie qua ideeën over hoe je leven in te vullen niet uitkomen, dan mis je niet zozeer iets in je leven, dan ben je gewoon niet samen met de voor jou juiste persoon en dan is het, hoe rot ook, zaak dat je met die relatie stopt.
dinsdag 12 mei 2009 om 13:36
........Onze relatie is ontzettend snel gegaan, hij was eigenlijk mijn "rebound guy" en is ontstaan uit een "sexrelatie", paar maanden later woonden we al samen etc etc.........
En van de beste bind middelen in een relatie is MENTALE AANTREKKINGS KRACHT en niet SEKS zoals zo veel mensen denken. Meer dan dat ik denk dat als je geen Mentale Aantrekkings kracht binnen jouw relatie hebt dan kan seks ook MAAR IN HET BEGIN heel leuk en lol zijn. Zonder mentale aantrekkings kracht (MAK) begin je naar een poosje het persoon saai , niet spannen en niet interessant meer te vinden.
........
Ik heb het idee dat ik ontzettend veel mis in mijn leven.
Wat hebben wij eigenlijk in gemeen?
Niet zo heel erg veel als ik erover nadenk.
De sex is mwah.........
Om een langdurige relatie in stand te kunnen houden is het namelijk VEEL makkelijker om eerst mentale aantrekkings kracht op te opbouwen en onderhouden en dan pas intieme relatie begijnen. Op die manier zorg je er voor dat je het meest essentiële (bind middel ) WEL van elkaar in de toekomst (potentieel) ook kan ontvangen.
Je zou misschien denken -Nee fysieke aantrekkings kracht is het alle belangrijkste om te kunnen zien of je met elkaar wat wil beginnen of niet.
Inderdaad klinkt heel logisch. Maar denk hier maar ff over na . Ja seks is een van de oudste instincten en het klopt het is heel belangrijk. Maar als je mentaal met elkaar niet "compatebel " bent, dan meer dan seks alleen heb je met elkaar ook niet te delen.
Waar je ook heel erg goed over na wil denken is waarom jij wil stappen. Kijk na de reactie van een van de schrijfsters hier :
........."Ik heb een vriendin die altijd verkering had terwijl wij altijd op stap gingen. Nu iedereen samen woont en het stappen wel een beetje gezien heeft, wil zij het liefste iedere week naar een grote discotheek. Alleen wil er nu niemand meer met haar mee."........
Heel vaak gaan mensen op stap om "zichzelf te laten zien en om na de andere te kijken" . Vaak als je gaat trouwen en gezin krijgt gaat dat behoefte om te stappen voor een groot deel weg omdat je instincten nu wel in vervulling komen, je krijg kinderen ( heel klinisch maar het is zo ) .
Het neemt niet weg dat je LOL in het leven wil en KAN beleven (zelfs met jouw collega's) . LOL kan heel iets anders zijn dan puur STAPPEN. En jouw man voelt dat. Bewust of onbewuste weet hij dat als je gaat stappen kom jij in een sfeer waar metsen zichzelf willen "verkopen" maar velen willen ook heel graag "kopen".
Dus, wil je gewoon lol met collega's of MOET je stappen om lol te kunnen beleven ?
Het spijt mij als ik heel gemeen en onbeleefd bent met wat ik hier allemaal schrijf.
Maar misschien wil je jezelf afvragen wat moet een man aan jouw kunnen bidden om jezelf in zijn armen safe, secure, ontspannen, geliefd en begrepen te voelen.
Nog een vraag die jouw vellicht wat meer opheldering kan geven is -Vind jij jouw man zo leuk dat je jouw kinderen zijn eigenschappen wil hebben ?
En natuurlijk hebben wij allemaal min puntjes , en dat wil je natuurlijk met overnaadenken door de vingers zien , want niemand is perfect.
En als jij met ja beantwoord, dan wil je misschien kijken wat jij kan doen om jullie meer mentaal bij elkaar te brengen. Wat voor leuke dingen doe jullie samen? ( Let op !!! manen houden veel meer van doe dingen ( sport bijvoorbeeld ) dan praten !!!! ) Hoe vaak doen jullie leuke dingen samen? Doen jullie dingen die HIJ leuk vindt? Ben jij geïnteresseerd in zijn hobby's ,werk ? Krijgt jouw man waardering voor zijn mannelijke kanten ( dat wakkert heel veel oer instincten in een man waardoor hij nog meer voor zijn vrouw willen gaan doen en dat zorg er voor dat zij zich nog vrouwelijke voelt)
Wil jouw man niet veel met jouw ondernemen? Ja, er zijn mannen die heel egoïstisch en egocentrisch zijn. Maar misschien wil je jezelf afvragen of jij ook wat aan de situatie bijgedragen hebt en dat hij NU liever thuis zit dan met jouw "lol" beleeft.
Maar onthoud een ding als jouw man jouw leuk vind en niet wil dat een ander zichzelf aan jouw kan "verkopen" , zou hij ook niet leuk vinden als jij "regelmatig" ging stappen waar VEEL andere manen zich aan het "verkopen zijn".
En deels heeft het niks met vertrouwen te makken maar met hoe mensen "werken". Hij wil niet dat een ander een KANS krijt om jouw met pronk veren te verlijden, meer niet.
Dus nog mals eerst - waarom moet je stappen om lol te kunnen beleven , tweede - krijg jij van jouw man mentaal wat JIJ nodig hebt en derde -heb jij zelf bijgedragen aan de situatie zoals die nu is en zo ja wat kan JIJ daar aan veranderen?
Ik wens jouw heel veel sterkte.
En van de beste bind middelen in een relatie is MENTALE AANTREKKINGS KRACHT en niet SEKS zoals zo veel mensen denken. Meer dan dat ik denk dat als je geen Mentale Aantrekkings kracht binnen jouw relatie hebt dan kan seks ook MAAR IN HET BEGIN heel leuk en lol zijn. Zonder mentale aantrekkings kracht (MAK) begin je naar een poosje het persoon saai , niet spannen en niet interessant meer te vinden.
........
Ik heb het idee dat ik ontzettend veel mis in mijn leven.
Wat hebben wij eigenlijk in gemeen?
Niet zo heel erg veel als ik erover nadenk.
De sex is mwah.........
Om een langdurige relatie in stand te kunnen houden is het namelijk VEEL makkelijker om eerst mentale aantrekkings kracht op te opbouwen en onderhouden en dan pas intieme relatie begijnen. Op die manier zorg je er voor dat je het meest essentiële (bind middel ) WEL van elkaar in de toekomst (potentieel) ook kan ontvangen.
Je zou misschien denken -Nee fysieke aantrekkings kracht is het alle belangrijkste om te kunnen zien of je met elkaar wat wil beginnen of niet.
Inderdaad klinkt heel logisch. Maar denk hier maar ff over na . Ja seks is een van de oudste instincten en het klopt het is heel belangrijk. Maar als je mentaal met elkaar niet "compatebel " bent, dan meer dan seks alleen heb je met elkaar ook niet te delen.
Waar je ook heel erg goed over na wil denken is waarom jij wil stappen. Kijk na de reactie van een van de schrijfsters hier :
........."Ik heb een vriendin die altijd verkering had terwijl wij altijd op stap gingen. Nu iedereen samen woont en het stappen wel een beetje gezien heeft, wil zij het liefste iedere week naar een grote discotheek. Alleen wil er nu niemand meer met haar mee."........
Heel vaak gaan mensen op stap om "zichzelf te laten zien en om na de andere te kijken" . Vaak als je gaat trouwen en gezin krijgt gaat dat behoefte om te stappen voor een groot deel weg omdat je instincten nu wel in vervulling komen, je krijg kinderen ( heel klinisch maar het is zo ) .
Het neemt niet weg dat je LOL in het leven wil en KAN beleven (zelfs met jouw collega's) . LOL kan heel iets anders zijn dan puur STAPPEN. En jouw man voelt dat. Bewust of onbewuste weet hij dat als je gaat stappen kom jij in een sfeer waar metsen zichzelf willen "verkopen" maar velen willen ook heel graag "kopen".
Dus, wil je gewoon lol met collega's of MOET je stappen om lol te kunnen beleven ?
Het spijt mij als ik heel gemeen en onbeleefd bent met wat ik hier allemaal schrijf.
Maar misschien wil je jezelf afvragen wat moet een man aan jouw kunnen bidden om jezelf in zijn armen safe, secure, ontspannen, geliefd en begrepen te voelen.
Nog een vraag die jouw vellicht wat meer opheldering kan geven is -Vind jij jouw man zo leuk dat je jouw kinderen zijn eigenschappen wil hebben ?
En natuurlijk hebben wij allemaal min puntjes , en dat wil je natuurlijk met overnaadenken door de vingers zien , want niemand is perfect.
En als jij met ja beantwoord, dan wil je misschien kijken wat jij kan doen om jullie meer mentaal bij elkaar te brengen. Wat voor leuke dingen doe jullie samen? ( Let op !!! manen houden veel meer van doe dingen ( sport bijvoorbeeld ) dan praten !!!! ) Hoe vaak doen jullie leuke dingen samen? Doen jullie dingen die HIJ leuk vindt? Ben jij geïnteresseerd in zijn hobby's ,werk ? Krijgt jouw man waardering voor zijn mannelijke kanten ( dat wakkert heel veel oer instincten in een man waardoor hij nog meer voor zijn vrouw willen gaan doen en dat zorg er voor dat zij zich nog vrouwelijke voelt)
Wil jouw man niet veel met jouw ondernemen? Ja, er zijn mannen die heel egoïstisch en egocentrisch zijn. Maar misschien wil je jezelf afvragen of jij ook wat aan de situatie bijgedragen hebt en dat hij NU liever thuis zit dan met jouw "lol" beleeft.
Maar onthoud een ding als jouw man jouw leuk vind en niet wil dat een ander zichzelf aan jouw kan "verkopen" , zou hij ook niet leuk vinden als jij "regelmatig" ging stappen waar VEEL andere manen zich aan het "verkopen zijn".
En deels heeft het niks met vertrouwen te makken maar met hoe mensen "werken". Hij wil niet dat een ander een KANS krijt om jouw met pronk veren te verlijden, meer niet.
Dus nog mals eerst - waarom moet je stappen om lol te kunnen beleven , tweede - krijg jij van jouw man mentaal wat JIJ nodig hebt en derde -heb jij zelf bijgedragen aan de situatie zoals die nu is en zo ja wat kan JIJ daar aan veranderen?
Ik wens jouw heel veel sterkte.
dinsdag 12 mei 2009 om 14:39
quote:qwertu schreef op 12 mei 2009 @ 13:54:
TO ontdekt dat ze in een versuffende sleur zit, wil dat niet, kaart dat aan en krijgt een totaal non-constructieve reactie. Het kan ook een puur defensieve reactie zijn. Zoals TO beschrijft wist haar vriend wel dat er 'iets' was, maar dus niet wat dit was. Ik denk dat de tweede reactie van de vriend (nadat hij tijd gehad heeft om zich te realiseren wat er aan de hand is) een betere graadmeter is voor hoe constructief hij zich opstelt.
TO ontdekt dat ze in een versuffende sleur zit, wil dat niet, kaart dat aan en krijgt een totaal non-constructieve reactie. Het kan ook een puur defensieve reactie zijn. Zoals TO beschrijft wist haar vriend wel dat er 'iets' was, maar dus niet wat dit was. Ik denk dat de tweede reactie van de vriend (nadat hij tijd gehad heeft om zich te realiseren wat er aan de hand is) een betere graadmeter is voor hoe constructief hij zich opstelt.
dinsdag 12 mei 2009 om 14:55
..scheiden en je huis verkopen en vervolgens opjezelf gaan wonen is makkelijk gezegd, maar ga er maar aan staan..
Ik zal dat, als ik jou was maar even uitstellen en eerst het heft in eigen handen nemen.
daarmee bedoel ik ga gewoon de dingen doen die je leuk vindt. Ga gewoon af en toe stappen met vriendinnen ga eens een weekend weg, zonder je partner. Je hoeft echt niet alles samen te doen. Het is erg gezond om er allebei een sociaal leven naast (je relatie) te hebben
ik ga ook zo vaak zonder vriendin stappen, of sporten of ander aktiviteiten doen zij overigens ook.
Je moet je toch onafhankelijk van elkaar kunnen vermaken?
Als hij daar over gaat mokken dikke pech voor hem, aan hem de taak om daar zn draai in te vinden uit elkaar gaan kan altijd nog, maar ik heb ook wel eens een periode gehad waarbij mn partner me uit mn passiviteit moest trekken. In een relatie moet je elkaar stimuleren niet demotiveren.
PS ik ben ouder dan jou partner en heb een heel aktief leven.. en dan is het af en toe zo lekker om op de bank te Huismussen..
Ik zal dat, als ik jou was maar even uitstellen en eerst het heft in eigen handen nemen.
daarmee bedoel ik ga gewoon de dingen doen die je leuk vindt. Ga gewoon af en toe stappen met vriendinnen ga eens een weekend weg, zonder je partner. Je hoeft echt niet alles samen te doen. Het is erg gezond om er allebei een sociaal leven naast (je relatie) te hebben
ik ga ook zo vaak zonder vriendin stappen, of sporten of ander aktiviteiten doen zij overigens ook.
Je moet je toch onafhankelijk van elkaar kunnen vermaken?
Als hij daar over gaat mokken dikke pech voor hem, aan hem de taak om daar zn draai in te vinden uit elkaar gaan kan altijd nog, maar ik heb ook wel eens een periode gehad waarbij mn partner me uit mn passiviteit moest trekken. In een relatie moet je elkaar stimuleren niet demotiveren.
PS ik ben ouder dan jou partner en heb een heel aktief leven.. en dan is het af en toe zo lekker om op de bank te Huismussen..
