Relaties
alle pijlers
Is dit een fase of wat?
woensdag 10 september 2008 om 13:38
Hoi..Ik ben volgende maand 2,5 jr samen met mijn vriend,maar de laatste 3 mnd is het niet meer de rozengeur en maneschijn als wat het was geweest.. Bijna elke dag fikse ruzies met als resultaat dat ik telkens mijn spullen wil pakken om ergens anders te gaan slapen. En als ik dan wil gaan houdt hij me tegen om te zeggen dat hij niet wilt dat ik ga..
De ruzies lopen hoog op en maken verwijten naar elkaar die we niet menen. Ruzies over de meest onbenullige dingen maar ook over dingen waar hij zich niet mee kan bemoeien(o.a mijn zoon).
Laatst wilde ik me al inschrijven voor een andere woning en ben ikopde bank gaan slapen, maar na een paar uur voelde ik me zo eenzaam en ben toch maar naar bed gegaan waar hij meteen wakker van me werd en me meteen in zijn armen nam..
Grrr ik wordt er gek van,ik weet dat de liefde er nog steeds is maar ik ben die ruzies zo zat. Ligt het aan mij,ligt het aan hem geen idee. Wel weet ik dat we allebei hetzelfde koppige karakter hebben en dat botst soms...
De ruzies lopen hoog op en maken verwijten naar elkaar die we niet menen. Ruzies over de meest onbenullige dingen maar ook over dingen waar hij zich niet mee kan bemoeien(o.a mijn zoon).
Laatst wilde ik me al inschrijven voor een andere woning en ben ikopde bank gaan slapen, maar na een paar uur voelde ik me zo eenzaam en ben toch maar naar bed gegaan waar hij meteen wakker van me werd en me meteen in zijn armen nam..
Grrr ik wordt er gek van,ik weet dat de liefde er nog steeds is maar ik ben die ruzies zo zat. Ligt het aan mij,ligt het aan hem geen idee. Wel weet ik dat we allebei hetzelfde koppige karakter hebben en dat botst soms...
vrijdag 12 september 2008 om 11:40
Dat is logisch sloeg op de reactie van je vriend.
En sorry voor alle spelfouten, ben te lui om alles na te lezen
Consequent zijn is ook gewoon erg moeilijk. Zeker als je daar later mee wilt gaan beginnen. Dan moet je echt een hele lange adem hebben. Bij kleine kinderen is een driftbui van een half uur (of langer soms) erg vermoeiend als die voorkomt, maar dat is te negeren. Maar jouw zoon heeft nu de leeftijd dat hij niet met een half uurtje stopt, hij heeft al te vaak ervaren dat doorzeuren en intimideren uiteindelijk resultaat heeft. Hij zal dus net zo lang doorgaan tot hij zijn zin krijgt, jij moet dus nog langer zien vol te houden. En niet eenmalig denken, ach ik kan het nu echt even niet meer aan en geef voor deze keer toe. Dan ben je weer terug bij af. Juist dat inconsequent belonen, de ene keer gelijk toegeven en de andere keer een week laten zeuren (of langer, heb geen idee hoe lang je het hebt volgehouden en met zeuren bedoel ik al het gedrag wat hij inzet) leert hij dat doorgaan helpt. Zelfs als het een keer niet helpt zal hij de volgende keer weer doorgaan net zo lang tot het lukt. Lukt het niet dan nog zal hij de keer daarna doorgaan. Juist inconsequent het gedrag belonen zorgt dat het nog lastiger is om te veranderen dan als je altijd gelijk had toegegeven. Hij weet dat de kans er is dat je na lang doorgaan toch weer overstag gaat en hij zal alles uit de kast halen waarschijnlijk. Daarom is het juist zaak om nu voet bij stuk te gaan houden, no matter what. En dat is ook echt ontzettend moeilijk. Ik snap echt wel dat je er moedeloos van wordt. Daarom zeg ik ook zoek daar steun bij. Alleen is het gewoon heel zwaar, zelfs met z`n drieen.
En sorry voor alle spelfouten, ben te lui om alles na te lezen
Consequent zijn is ook gewoon erg moeilijk. Zeker als je daar later mee wilt gaan beginnen. Dan moet je echt een hele lange adem hebben. Bij kleine kinderen is een driftbui van een half uur (of langer soms) erg vermoeiend als die voorkomt, maar dat is te negeren. Maar jouw zoon heeft nu de leeftijd dat hij niet met een half uurtje stopt, hij heeft al te vaak ervaren dat doorzeuren en intimideren uiteindelijk resultaat heeft. Hij zal dus net zo lang doorgaan tot hij zijn zin krijgt, jij moet dus nog langer zien vol te houden. En niet eenmalig denken, ach ik kan het nu echt even niet meer aan en geef voor deze keer toe. Dan ben je weer terug bij af. Juist dat inconsequent belonen, de ene keer gelijk toegeven en de andere keer een week laten zeuren (of langer, heb geen idee hoe lang je het hebt volgehouden en met zeuren bedoel ik al het gedrag wat hij inzet) leert hij dat doorgaan helpt. Zelfs als het een keer niet helpt zal hij de volgende keer weer doorgaan net zo lang tot het lukt. Lukt het niet dan nog zal hij de keer daarna doorgaan. Juist inconsequent het gedrag belonen zorgt dat het nog lastiger is om te veranderen dan als je altijd gelijk had toegegeven. Hij weet dat de kans er is dat je na lang doorgaan toch weer overstag gaat en hij zal alles uit de kast halen waarschijnlijk. Daarom is het juist zaak om nu voet bij stuk te gaan houden, no matter what. En dat is ook echt ontzettend moeilijk. Ik snap echt wel dat je er moedeloos van wordt. Daarom zeg ik ook zoek daar steun bij. Alleen is het gewoon heel zwaar, zelfs met z`n drieen.
vrijdag 12 september 2008 om 11:43
Filiciaatje dat met dat niet meer langskomen van mij lag toen aan het feit dat hij me niet meer wilde zien, maar wel zijn zakgeld wilde hebben.. Ik praat dan over 2 jr geleden.
En dat hij vorig jaar hier niet meer mocht komen lag ook aan het feit dat hij een gat in de tafel had geslagen en ik bang voor hem naar de politie was gerent.. Toen mijn vriend dat te horen kreeg was de maat voor hem vol en was hij niet meer welkom hier.
En dat hij vorig jaar hier niet meer mocht komen lag ook aan het feit dat hij een gat in de tafel had geslagen en ik bang voor hem naar de politie was gerent.. Toen mijn vriend dat te horen kreeg was de maat voor hem vol en was hij niet meer welkom hier.
vrijdag 12 september 2008 om 11:47
Steun erbij zoeken.. Zowel mijn vriend als mijn zoon willen niks van hulpverleners weten.. En daarbij mijn vriend ziet het helemaal anders.. Hij werd gewoon op straat gezet toen hij 18 en vind dat ook dat het met mijn zoon moet.. Hij vind dat je over een kind van 18 niet meer hoeft te moederen. En mijn zoon heeft weer de instelling dat een moeder altijd voor haar kind klaar moet staan.
vrijdag 12 september 2008 om 11:51
Het gaat me niet om de omstandigheden maar om het gevoel erachter.
Heeft jouw zoon het gevoel dat er iemand is die in hem gelooft? Die hem onvoorwaardelijk steunt? Die hem hoe dan ook liefheeft? Die hem motiveert, bij wie hij met zijn angsten en twijfels terecht kan?
Als jij bang voor hem bent kun je dit volgens mij al niet bieden. Want bij elke misstap die hij doet, zal hij buitengesloten worden doordat jij bang bent.
Ik zeg niet dat je angst onterecht is. Of dat dit snel opgelost zal worden. Misschien zit dit gewoon in hem, is hij zo, en dan kun je er veel in investeren en helpt het alsnog niet. Maar het is iig een oprechte poging waard. Een langdurige. Een waardoor hij voelt dat het stabiel blijft, hij moet ook weer vertrouwen in jou krijgen. Dat kost tijd.
Ik denk dat iemand die in jou gelooft een van de belangrijkste dingen is voor een kind. Dan wordt het ook aantrekkelijker om het te gaan proberen, niet alleen voor jezelf maar ook vanwege de positieve feedback van diegene die onvoorwaardelijk achter je staat. Aan wie je kunt laten zien dat dat geloof terecht is.
Heeft jouw zoon het gevoel dat er iemand is die in hem gelooft? Die hem onvoorwaardelijk steunt? Die hem hoe dan ook liefheeft? Die hem motiveert, bij wie hij met zijn angsten en twijfels terecht kan?
Als jij bang voor hem bent kun je dit volgens mij al niet bieden. Want bij elke misstap die hij doet, zal hij buitengesloten worden doordat jij bang bent.
Ik zeg niet dat je angst onterecht is. Of dat dit snel opgelost zal worden. Misschien zit dit gewoon in hem, is hij zo, en dan kun je er veel in investeren en helpt het alsnog niet. Maar het is iig een oprechte poging waard. Een langdurige. Een waardoor hij voelt dat het stabiel blijft, hij moet ook weer vertrouwen in jou krijgen. Dat kost tijd.
Ik denk dat iemand die in jou gelooft een van de belangrijkste dingen is voor een kind. Dan wordt het ook aantrekkelijker om het te gaan proberen, niet alleen voor jezelf maar ook vanwege de positieve feedback van diegene die onvoorwaardelijk achter je staat. Aan wie je kunt laten zien dat dat geloof terecht is.
vrijdag 12 september 2008 om 11:56
Dat vroeg uit huis plaatsen kwam van mij. En daarmee bedoelde ik niet dat je dat had moeten laten doen, ik kan daar toch niet over oordelen vanaf hier. Zou leuk zijn zeg. Daarmee wilde ik alleen zeggen dat je het nu zelf zult moeten doen met hulp en niet aan anderen over kunt laten. Alleen als je hem uit huis had laten plaatsen had je het (meer) aan anderen over kunnen laten.
Weet je, ik snap wel dat het allemaal heel moeilijk is. Een jongen van 18 is bijna een man, die zeg je niet zomaar meer wat. Hij is juist op een leeftijd dat hij zich afzet misschien (al is de ergste fase daarvan hopelijk geweest). Dat hij dan iets illegaals wil gaan doen verbaast me niets, jou waarschijnlijk ook niet. Tja dat is het voorbeeld dat hij heeft gehad.
Maar wat je nu nog kunt doen is consequent zijn. Laten zien dat je van hem houdt, maar dat er wel grenzen zijn aan hoe hij zich kan gedragen. Dat je niet gelijk vraagt hoe hoog als hij zegt dat je moet gaan springen. Oke nu vraag je het misschien niet gelijk, maar uiteindelijk wel.
Waarschijnlijk zal hij niet de ideale man worden, maar het is wel fijn als hij leert hoe hij zich enigzins kan gedragen. Als hij leert hoe hij op een andere manier met jou om kan gaan. Dat zou voor jezelf toch uiteindelijk ook alleen maar fijner zijn. En voor hem ook. Maar op deze manier stuur je hem alleen maar nog meer de richting op die jij niet wilt denk ik. Met 18 ineens dingen gaan veranderen zal echt niet zomaar worden gepikt, natuurlijk niet. Het zal ook niet alles 'goed maken' wat er fout is gegaan. Maar wat ik al zei damage control. En laat hem dan zelf maar ervaren hoe hij het wil. Hij heeft recht op zijn eigen fouten, misschien ziet hij bepaalde dingen straks ook anders in.
Je kan hem natuurlijk niet meer helemaal veranderen, zijn normen en waarden hebben zich grotendeels al gevormd denk ik. Al kijk ik zelf nu toch wel minder zwart wit tegen dingen aan dan toen 17/18 was. En hij zal ook zijn leuke kanten hebben, zijn lieve dingen. Laat hem merken dat je dat waardeert. Beloon hem voor dat soort gedrag (en belonen hoeft niet met dingen of geld te zijn, kan ook zijn samen iets doen of gewoon een compliment maken).
Weet je, ik snap wel dat het allemaal heel moeilijk is. Een jongen van 18 is bijna een man, die zeg je niet zomaar meer wat. Hij is juist op een leeftijd dat hij zich afzet misschien (al is de ergste fase daarvan hopelijk geweest). Dat hij dan iets illegaals wil gaan doen verbaast me niets, jou waarschijnlijk ook niet. Tja dat is het voorbeeld dat hij heeft gehad.
Maar wat je nu nog kunt doen is consequent zijn. Laten zien dat je van hem houdt, maar dat er wel grenzen zijn aan hoe hij zich kan gedragen. Dat je niet gelijk vraagt hoe hoog als hij zegt dat je moet gaan springen. Oke nu vraag je het misschien niet gelijk, maar uiteindelijk wel.
Waarschijnlijk zal hij niet de ideale man worden, maar het is wel fijn als hij leert hoe hij zich enigzins kan gedragen. Als hij leert hoe hij op een andere manier met jou om kan gaan. Dat zou voor jezelf toch uiteindelijk ook alleen maar fijner zijn. En voor hem ook. Maar op deze manier stuur je hem alleen maar nog meer de richting op die jij niet wilt denk ik. Met 18 ineens dingen gaan veranderen zal echt niet zomaar worden gepikt, natuurlijk niet. Het zal ook niet alles 'goed maken' wat er fout is gegaan. Maar wat ik al zei damage control. En laat hem dan zelf maar ervaren hoe hij het wil. Hij heeft recht op zijn eigen fouten, misschien ziet hij bepaalde dingen straks ook anders in.
Je kan hem natuurlijk niet meer helemaal veranderen, zijn normen en waarden hebben zich grotendeels al gevormd denk ik. Al kijk ik zelf nu toch wel minder zwart wit tegen dingen aan dan toen 17/18 was. En hij zal ook zijn leuke kanten hebben, zijn lieve dingen. Laat hem merken dat je dat waardeert. Beloon hem voor dat soort gedrag (en belonen hoeft niet met dingen of geld te zijn, kan ook zijn samen iets doen of gewoon een compliment maken).
vrijdag 12 september 2008 om 12:00
Ik begrijp de reactie van je vriend. En eerlijk gezegd heb ik zelf ook het idee dat kinderen rond die leeftijd zelfstandig genoeg moeten zijn om onafhankelijk te kunnen functioneren in de maatschappij. Als ze dan nog wat langer thuis bij moeders willen blijven en iedereen dat leuk en gezellig vindt, prima.
Maar ik heb niet het idee dat je je kind daarin genoeg opgevoed hebt om hem nu los te kunnen laten. En ik geef je zoon ongelijk, op een dag moet een kind het zelf gaan doen en dan is zijn leven zijn verantwoordelijkheid, niet langer die van de ouders. Maar daar heeft een kind reserves en resources voor nodig, om dat te kunnen.
Als ik jou was zou ik nu gewoon heel eerlijk kijken naar wat je wil. Wil je de energie erin steken om een laatste, echte poging te doen, doe dat dan. Dan maar niet op zijn 18de zelfstandig maar wellicht over een jaar als hij meer zelfvertrouwen heeft en het beter aankan. Maar dan moet je er ook echt voor gaan, geen gemiep over geen lef en dat je niet weet hoe enz. Dat leer je dan maar en liefst heel snel.
Als je dat niet kunt opbrengen, dan wordt het denk ik een kwestie van accepteren dat je gefaald hebt. En idd dat hij voor zichzelf moet gaan zorgen en zelf moet zien hoe hij dat gaat doen.
Ik heb het idee dat je op een kruispunt staat met hem. En dat het heel belangrijk is wat je nu gaat doen. Je kunt nu nog een hoop goedmaken denk ik en dat zal niet altijd even leuk of makkelijk zijn maar het is wel de moeite waard om het echt te proberen.
Maar ik heb niet het idee dat je je kind daarin genoeg opgevoed hebt om hem nu los te kunnen laten. En ik geef je zoon ongelijk, op een dag moet een kind het zelf gaan doen en dan is zijn leven zijn verantwoordelijkheid, niet langer die van de ouders. Maar daar heeft een kind reserves en resources voor nodig, om dat te kunnen.
Als ik jou was zou ik nu gewoon heel eerlijk kijken naar wat je wil. Wil je de energie erin steken om een laatste, echte poging te doen, doe dat dan. Dan maar niet op zijn 18de zelfstandig maar wellicht over een jaar als hij meer zelfvertrouwen heeft en het beter aankan. Maar dan moet je er ook echt voor gaan, geen gemiep over geen lef en dat je niet weet hoe enz. Dat leer je dan maar en liefst heel snel.
Als je dat niet kunt opbrengen, dan wordt het denk ik een kwestie van accepteren dat je gefaald hebt. En idd dat hij voor zichzelf moet gaan zorgen en zelf moet zien hoe hij dat gaat doen.
Ik heb het idee dat je op een kruispunt staat met hem. En dat het heel belangrijk is wat je nu gaat doen. Je kunt nu nog een hoop goedmaken denk ik en dat zal niet altijd even leuk of makkelijk zijn maar het is wel de moeite waard om het echt te proberen.
vrijdag 12 september 2008 om 12:01
Feliciaatje, een hele goede post. Denk ook dat dat het belangrijkste is voor een mens. Dat bedoelde ik ook te zeggen. Dat hij moet leren vertrouwen dat de to onvoorwaardelijk van hem houdt, ook als ze bepaald gedrag afkeurt.
Maar ik denk ook dat dit een heel moeilijk en langdurig traject zal worden en eentje die idd kan mislukken. (Maar ja het niet proberen dan is het sowieso al mislukt en dara heeft niemand wat aan.)
Maar ik denk ook dat dit een heel moeilijk en langdurig traject zal worden en eentje die idd kan mislukken. (Maar ja het niet proberen dan is het sowieso al mislukt en dara heeft niemand wat aan.)
vrijdag 12 september 2008 om 12:02
Nadat ik bij hem en zijn vader was weggegaan had hij me te kennen gegeven dat ik dood voor hem was. Maar toch gaf ik hem niet op.. Heb er voor gezorgt dat mijn moeder zijn pleegouder gezin, werd jeugdzorg erbij gehaald..
En uiteindelijk kwam het contact toch weer beetje bij beetje..
Heel veel dingen hebben we besproken, uitgepraat, samen gehuild maar ook weer gelachen. En waarrempel.. We gingen ineens dingen samen doen. En hij vertrouwde mij dingen toe wat hij eerst nooit deed..Een achterlijk voorbeeld: Vroeger wilde hij nergens met mij gezien worden dat vond hij achterlijk.. en nu vraagt hij me soms weleens wanneer we weer eens samen gaan winkelen..( niet om wat te krijgen maar gewoon iets samen te doen).
Of samen met mij boodschappen te doen en dan ineens mijn tas overnemen, ook iets waar ik van op keek.
Of mijn achterlicht maken van mijn fiets omdat het veel te gevaarlijk is om zonder licht s'avonds te fietsen.
Dit zijn een paar voorbeelden over dingen die hij eerst nooit deed en nu ineens wel..
Kleine verbeteringen tussen hem en mij en dat vind ik al heel wat.. Ik had het hier toevallig over met mijn vroegere hulpverleenster en die keek er ook van op..
Ik boek wel iets vooruitgang met hem maar ben er lang nog niet.
En uiteindelijk kwam het contact toch weer beetje bij beetje..
Heel veel dingen hebben we besproken, uitgepraat, samen gehuild maar ook weer gelachen. En waarrempel.. We gingen ineens dingen samen doen. En hij vertrouwde mij dingen toe wat hij eerst nooit deed..Een achterlijk voorbeeld: Vroeger wilde hij nergens met mij gezien worden dat vond hij achterlijk.. en nu vraagt hij me soms weleens wanneer we weer eens samen gaan winkelen..( niet om wat te krijgen maar gewoon iets samen te doen).
Of samen met mij boodschappen te doen en dan ineens mijn tas overnemen, ook iets waar ik van op keek.
Of mijn achterlicht maken van mijn fiets omdat het veel te gevaarlijk is om zonder licht s'avonds te fietsen.
Dit zijn een paar voorbeelden over dingen die hij eerst nooit deed en nu ineens wel..
Kleine verbeteringen tussen hem en mij en dat vind ik al heel wat.. Ik had het hier toevallig over met mijn vroegere hulpverleenster en die keek er ook van op..
Ik boek wel iets vooruitgang met hem maar ben er lang nog niet.
vrijdag 12 september 2008 om 12:08
@ feliciaatje en jessicademay jullie posten omschrijven precies zoals ik me voel en het ook bedoelt en ik heb het gevoel dat jullie me wel begrijpen..
En feliciaatje ik denk ook dat het allemaal wat meer tijd nodig heeft.. Ik moet ja een hele nieuwe band met mijn zoon opbouwen, en ben daar ook mee bezig.
En ff iets over het zakgeld wat hij krijgt.. Ik praat over elke week 10 euro en soms wat extra's om te eten als mijn moeder krap zit. Dus geen hoge bedragen.
En feliciaatje ik denk ook dat het allemaal wat meer tijd nodig heeft.. Ik moet ja een hele nieuwe band met mijn zoon opbouwen, en ben daar ook mee bezig.
En ff iets over het zakgeld wat hij krijgt.. Ik praat over elke week 10 euro en soms wat extra's om te eten als mijn moeder krap zit. Dus geen hoge bedragen.
vrijdag 12 september 2008 om 12:12
Dat is hartstikke mooi. En dat geeft mij ook het idee dat je echt reden tot hoop hebt dat als hij zich veilig, geborgen en gestimuleerd voelt, het allemaal best nog eens goed zou kunnen komen.
Dat betekent dan ook dat je nu 100% loyaal naar je kind toe moet zijn. Jammer wat je vriend er dan van vindt en hij kan vinden dat je zoon het zelf maar uit moet zoeken. Maar als jouw gevoel zegt dat er nog een hoop te winnen valt door er nu voor je kind te zijn, dan is dat belangrijker dan je relatie. Je zoon heeft nog een heel leven voor zich, help hem er zo goed mogelijk bij om een een leven op te kunnen bouwen waar hij blij van wordt en trots op is.
Maar ik zou echt hulp hierbij zoeken, al was het maar alleen voor jezelf. Zodat je opvoedkundig sterker in je schoenen staat en weet wat je ongeveer moet doen de komende tijd. Met halfslachtige pogingen help je de boel niet, maak je juist weer dingen stuk. Je moet echt de rode draad vinden hierin en een pad uitstippelen voor jou en je kind.
Dat betekent dan ook dat je nu 100% loyaal naar je kind toe moet zijn. Jammer wat je vriend er dan van vindt en hij kan vinden dat je zoon het zelf maar uit moet zoeken. Maar als jouw gevoel zegt dat er nog een hoop te winnen valt door er nu voor je kind te zijn, dan is dat belangrijker dan je relatie. Je zoon heeft nog een heel leven voor zich, help hem er zo goed mogelijk bij om een een leven op te kunnen bouwen waar hij blij van wordt en trots op is.
Maar ik zou echt hulp hierbij zoeken, al was het maar alleen voor jezelf. Zodat je opvoedkundig sterker in je schoenen staat en weet wat je ongeveer moet doen de komende tijd. Met halfslachtige pogingen help je de boel niet, maak je juist weer dingen stuk. Je moet echt de rode draad vinden hierin en een pad uitstippelen voor jou en je kind.
vrijdag 12 september 2008 om 12:18
Sluit me helemaal aan bij Feliciaatje. Met de kantekening dat ik hoop dat je relatie en de relatie met je kind elkaar niet uit hoeven te sluiten. Ziet je vriend de vooruitgang ook? En misschien nog belangrijker. Accepteert hij het als je DUIDELIJK aangeeft hoe jij het wilt dus wel contact, wel steunen, maar ook grenzen (hoop ik toch wel). En jammer dat je zoon en man niet happig zijn op hulpverleners, maar als JIJ er baat bij kunt hebben (en dat denk ik wel) zou ik toch hulp zoeken. Al is het maar iemand die jou sterk kan houden in je aanpak, die je kan ondersteunen, door ideen door te nemen, door naar je te luisteren, door je literatuur te geven en extra kennis. Je vriend hoeft er dan niet heen en misschien zelfs je zoon niet. Maar voor jou lijkt het mij wel fijn.
vrijdag 12 september 2008 om 12:19
Je hebt weleens eerder over je zoon geschreven en ik had toen al het idee dat er echt een leuke jongen in zit die intelligent genoeg is. Dat geloof ik oprecht. Dus niet jezelf klem zetten met het idee dat het hopeloos is of dat je niet weet hoe en wat.
Laat de leeuwin in je opstaan die vecht voor haar kind en alles zal doen wat nodig is. Vertrouw op dat instinct. Dat is denk ik ook precies wat een kind wil voelen in zijn of haar moeder, daar reageert een kind ook weer instinctief en positief op.
Laat de leeuwin in je opstaan die vecht voor haar kind en alles zal doen wat nodig is. Vertrouw op dat instinct. Dat is denk ik ook precies wat een kind wil voelen in zijn of haar moeder, daar reageert een kind ook weer instinctief en positief op.
vrijdag 12 september 2008 om 12:20
quote:jolantje schreef op 12 september 2008 @ 11:23:
[...]
Ongelofelijk he.... Maar hoort een vader ook niet deel te nemen aan de opvoeding??Allemaal de schuld van je ex he... arme jij. En waar is jouw verantwoordelijkheid? Jij hebt een kind gekregen van die criminele geweldadige hufter. Jij bent met je kind jarenlang bij deze man gebleven terwijl dat schadelijk was voor je kind.
Ik snap best dat daar allemaal redenen voor te bedenken zijn, maar neem verdorie nou eens je verantwoordelijkheid! Er is er hier maar één die er niks aan kan doen dat de dingen zo gelopen zijn, en dat is je zoon. Niet jij.
[...]
Ongelofelijk he.... Maar hoort een vader ook niet deel te nemen aan de opvoeding??Allemaal de schuld van je ex he... arme jij. En waar is jouw verantwoordelijkheid? Jij hebt een kind gekregen van die criminele geweldadige hufter. Jij bent met je kind jarenlang bij deze man gebleven terwijl dat schadelijk was voor je kind.
Ik snap best dat daar allemaal redenen voor te bedenken zijn, maar neem verdorie nou eens je verantwoordelijkheid! Er is er hier maar één die er niks aan kan doen dat de dingen zo gelopen zijn, en dat is je zoon. Niet jij.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 12 september 2008 om 12:21
Tja moet eerlijk zeggen dat ik daar niet echt ervaring mee heb. Maar zou steun zoeken bij een pedagoog of psycholoog. Misschien dat je huisarts een beetje weet waar je terecht kan of kijk eens op internet. (Ik weet het op internet moet je weer uitkijken dat je niet verzuipt in de informatie). En misshcien weet die voogd wel een goede pedagoog of psycholoog voor jou om je te ondersteunen. Al kan ik me zo voorstellen van niet. Of weet iemand anders bij bureau jeugdzorg dat.
vrijdag 12 september 2008 om 12:23
vrijdag 12 september 2008 om 12:25
Ik hoop ook niet dat het de relatie moet kosten maar als er gekozen moet worden, dan is loyaliteit naar je kind toe wel zo verrekte belangrijk en een vormend signaal voor je kind. Dus praten met je partner. En hopelijk begrijpt hij het. En zijn input is welkom maar het moet wel daadwerkelijk constructief zijn, niet alleen maar makkelijk.
En Jolantje, wat betreft welke hulpverlening, geen flauw benul. Ik ben compleet niet daarin thuis. Maar wellicht heeft iemand anders een briljante tip wat dat betreft? Het lijkt me dat er instanties voor moeten zijn. Wellicht eens je huisarts bellen voor wat advies? En wat googlen over moeilijk opvoedbare tieners? Misschien dat daar ook wat goede tips qua begeleiding uit kunnen komen.
Als die gezinsvoogd niet voldoet is dat jammer maar dat is dan dus niet de weg. En er moeten andere mensen zijn die je wel goed kunnen helpen hierbij.
En Jolantje, wat betreft welke hulpverlening, geen flauw benul. Ik ben compleet niet daarin thuis. Maar wellicht heeft iemand anders een briljante tip wat dat betreft? Het lijkt me dat er instanties voor moeten zijn. Wellicht eens je huisarts bellen voor wat advies? En wat googlen over moeilijk opvoedbare tieners? Misschien dat daar ook wat goede tips qua begeleiding uit kunnen komen.
Als die gezinsvoogd niet voldoet is dat jammer maar dat is dan dus niet de weg. En er moeten andere mensen zijn die je wel goed kunnen helpen hierbij.
vrijdag 12 september 2008 om 12:25
Ehm Poezewoes, als je haar laatste reacties leest zie je dat ze wel degelijk nu verantwoordelijkheid wil nemen en er iets mee wilt doen. Oke ik geef toe dat ze zich in de eerste postings misschien te veel verdedigde door het op anderen af te schuiven, maar het zal allemaal wel heel gevoelig liggen.
En als ik het zo lees zit er ook een hele lieve kant in je zoon. En is er zeker nog wel een kans op een andere manier van omgaan met elkaar. Je adolescentie vormt je ook nog heel erg en vaak krijg je in die periode sowieso een andere band met je ouders. Alleen lijkt een beetje hulp en goed nadenken over de aanpak van je zoon en je manier van omgaan met hem hierbij geen overbodige luxe.
En als ik het zo lees zit er ook een hele lieve kant in je zoon. En is er zeker nog wel een kans op een andere manier van omgaan met elkaar. Je adolescentie vormt je ook nog heel erg en vaak krijg je in die periode sowieso een andere band met je ouders. Alleen lijkt een beetje hulp en goed nadenken over de aanpak van je zoon en je manier van omgaan met hem hierbij geen overbodige luxe.
vrijdag 12 september 2008 om 12:28
De gezinsvoogd van jeugdzorg heeft 2 weken gelden zelf tegen mijn zoon op de rechtbank gezegt dat volgende maand het afloopt tussen jeugdzorg en mijn zoon.. Hij kon dan eens gaan kijken voor begeleidt wonen. Mijn zoon gaf gelijk aan dat hij dat kon vergeten want zoiets wilde hij niet.. Mijn zoon vertelde hem gelijk dan zeker weer zo'n hulpverlener als hem te krijgen die nooit te bereiken was als hij hem nodig had.
vrijdag 12 september 2008 om 12:29
Sorry als ik erg ongenuanceerd over kom Jessica, zijn ze hier niet van me gewend . We kennen Jolantje langer dan vandaag zullen we maar zeggen. Ik geloof eerlijk gezegd niet dat ze nu opeens wel het licht gaat zien ten aanzien van haar zoon.
Ik hou op met hier posten. Wordt er alleen maar erg boos van. Is niet constructief.
Ik hou op met hier posten. Wordt er alleen maar erg boos van. Is niet constructief.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 12 september 2008 om 12:34
Nou, als hij geen hulpverlener wil en kamertraining ook niet, wat dan wel? Laat hem zelf dan maar met een oplossing komen hoe hij denk dit onacceptabele gedrag af te leren.
Sowieso de manier hoe hij tegen je praat, dom baantje ofzo. Voorlopig knul, kan ik met dat 'duffe baantje' wèl voor mezelf zorgen en krijg jij daar je zakgeld van.
Je hebt hem wel de hemel ingeprezen toch, toen hij boodschappen met je ging doen en de tas dragen? Denk dat hij erg gevoelig is voor veren in zijn reet.
Sowieso de manier hoe hij tegen je praat, dom baantje ofzo. Voorlopig knul, kan ik met dat 'duffe baantje' wèl voor mezelf zorgen en krijg jij daar je zakgeld van.
Je hebt hem wel de hemel ingeprezen toch, toen hij boodschappen met je ging doen en de tas dragen? Denk dat hij erg gevoelig is voor veren in zijn reet.
En sneller dan de wind, dit was ik voor...reken er goed op.
vrijdag 12 september 2008 om 12:37
Ja hoor Jolantje doet niks met de info he..
Toen ik bij mijn ex wegging heb ik ook veel aan alle hulp gehad, en heb uiteindelijk de stap durven te maken..
Toen ik geen baan vond heb ik ook mijn c.v. naar verschillende forummers gestuurd om te vragen voor hulp.
En zie daar ik heb nu 2 banen om mijn schulden af te lossen, waar ik nu ook druk mee bezig ben.
Niet iedereen is zo perfect als jou Poezewoes en gelukkig maar ook anders zou het saai worden.!
Toen ik bij mijn ex wegging heb ik ook veel aan alle hulp gehad, en heb uiteindelijk de stap durven te maken..
Toen ik geen baan vond heb ik ook mijn c.v. naar verschillende forummers gestuurd om te vragen voor hulp.
En zie daar ik heb nu 2 banen om mijn schulden af te lossen, waar ik nu ook druk mee bezig ben.
Niet iedereen is zo perfect als jou Poezewoes en gelukkig maar ook anders zou het saai worden.!
vrijdag 12 september 2008 om 12:39
