Relaties
alle pijlers
Is het einde in zicht ?
woensdag 9 januari 2019 10:02
Ik loop nu al een paar jaar te twijfelen. De eerste jaren dat ik hem kende merkte ik natuurlijk al wel dat niet alles liep zoals ik het zou willen maar 2 jaar geleden toen we een dochtertje kregen werd t pas echt duidelijk dat er problemen waren.
Mijn partner is een heel moeilijk persoon en alleen als mensen volledig meewerken met zijn plannen/ ideeen is hij te genieten. Hij kan ontzettend vriendelijk en hartelijk zijn en enorm enthousiast, lief en gezellig zijn maar dit zijn vooral eigenschappen die zijn vrienden meekrijgen. Helaas krijg ik , als zijn vriendin, vaak alleen de restjes aardigheid die over zijn en sta ik vaker aan de ontvangende kant van zijn woede uitbarstingen (nooit physiek). Als ik wel een leuke kant van hem zie kan ik er maar minimaal van genieten want ik ben me er ten zeerste van bewust dat t zo weer om kan slaan.
Tot nu toe hebben we al heel wat geprobeerd om de relatie te verbeteren. Hij is een goede vader (als onze dochter zich makkelijk gedraagd) en het alleen moeder zijn is niet echt iets waar ik naar uit kijk. Maar ondanks alle moeite die we er de afgelopen 1.5 jaar in hebben gestopt zijn we steeds weer terug bij af.
Mijn partner heeft vorig jaar een diagnose van depressie en anxiety gekregen en is aan medicatie begonnen. Ook is er een suggestie gemaakt over persoonlijkheids problematiek. We hadden samen therapie en hij wat individuele therapie. Ik ben er dankbaar voor dat hij t echt probeert om te veranderen, maar ondertussen zit ik nog steeds met enorme twijfels. De enorm pijnlijke dingen die hij me aan heeft gedaan heeft hij nooit goedgemaakt.
Hij kan niet tegen stress en veranderingen dus alle ‘leuke’ activiteiten zoals vakanties worden altijd een ramp. Ik werk 45 uur per week als onderdeel van mijn opleiding en breng het meeste geld binnen maar doe ook alle organisatie voor onze dochter en 80% van het huishouden. Zodra er iets stressvols gebeurd distantieert ie zich van het gezin (soms door letterlijk weg te gaan) en komt alles op mijn schouders.
Communicatie verloopt slecht en ik praat meer met vrienden over mijn gevoelens/ wensen etc dan met hem.
Ik kijk niet meer uit naar tijd samen omdat er zoveel lading op ligt.
En de intimiteit is de laatste maanden ook niet meer te vinden (mede door de medicatie waar hij aan begonnen is).
De complicaties voor een eventuele break zijn dat ik in het buitenland woon en dus nul familie support heb (mijn carrière is hier zover gevorderd dat ik niet terug wil) en ik wil enorm graag een tweede kindje (maar ben al 36). EN Soms gaat het wel een tijdje goed en zie ik alles weer rooskleuriger.
Kortom ik probeer er achter te komen wat ik moet doen. Natuurlijk kan niemand anders dan ikzelf daar antwoord op geven maar ik wordt gewoon gek van het steeds weer in rondjes gaan in mijn hoofd.
Mijn partner is een heel moeilijk persoon en alleen als mensen volledig meewerken met zijn plannen/ ideeen is hij te genieten. Hij kan ontzettend vriendelijk en hartelijk zijn en enorm enthousiast, lief en gezellig zijn maar dit zijn vooral eigenschappen die zijn vrienden meekrijgen. Helaas krijg ik , als zijn vriendin, vaak alleen de restjes aardigheid die over zijn en sta ik vaker aan de ontvangende kant van zijn woede uitbarstingen (nooit physiek). Als ik wel een leuke kant van hem zie kan ik er maar minimaal van genieten want ik ben me er ten zeerste van bewust dat t zo weer om kan slaan.
Tot nu toe hebben we al heel wat geprobeerd om de relatie te verbeteren. Hij is een goede vader (als onze dochter zich makkelijk gedraagd) en het alleen moeder zijn is niet echt iets waar ik naar uit kijk. Maar ondanks alle moeite die we er de afgelopen 1.5 jaar in hebben gestopt zijn we steeds weer terug bij af.
Mijn partner heeft vorig jaar een diagnose van depressie en anxiety gekregen en is aan medicatie begonnen. Ook is er een suggestie gemaakt over persoonlijkheids problematiek. We hadden samen therapie en hij wat individuele therapie. Ik ben er dankbaar voor dat hij t echt probeert om te veranderen, maar ondertussen zit ik nog steeds met enorme twijfels. De enorm pijnlijke dingen die hij me aan heeft gedaan heeft hij nooit goedgemaakt.
Hij kan niet tegen stress en veranderingen dus alle ‘leuke’ activiteiten zoals vakanties worden altijd een ramp. Ik werk 45 uur per week als onderdeel van mijn opleiding en breng het meeste geld binnen maar doe ook alle organisatie voor onze dochter en 80% van het huishouden. Zodra er iets stressvols gebeurd distantieert ie zich van het gezin (soms door letterlijk weg te gaan) en komt alles op mijn schouders.
Communicatie verloopt slecht en ik praat meer met vrienden over mijn gevoelens/ wensen etc dan met hem.
Ik kijk niet meer uit naar tijd samen omdat er zoveel lading op ligt.
En de intimiteit is de laatste maanden ook niet meer te vinden (mede door de medicatie waar hij aan begonnen is).
De complicaties voor een eventuele break zijn dat ik in het buitenland woon en dus nul familie support heb (mijn carrière is hier zover gevorderd dat ik niet terug wil) en ik wil enorm graag een tweede kindje (maar ben al 36). EN Soms gaat het wel een tijdje goed en zie ik alles weer rooskleuriger.
Kortom ik probeer er achter te komen wat ik moet doen. Natuurlijk kan niemand anders dan ikzelf daar antwoord op geven maar ik wordt gewoon gek van het steeds weer in rondjes gaan in mijn hoofd.
woensdag 9 januari 2019 11:11
Ik hoop dat je meer meeneemt uit onze commentaren dan alleen een bevestiging van jouw twijfels, namelijk ook doen wat het beste is voor je dochter en je niet alleen maar laten leiden door jouw kinderwens.Sasha_Amerika schreef: ↑09-01-2019 11:06Blijf hier. Woon hier al 10 jaar nu.
En combinatie kan ook idd.
Voel me wel bevestigd in mijn twijfels door jullie berichtjes, dus bedankt allemaal.
Partner nu weekje weg en heb tijd om gedachten te ordenen en weer eens goed naar de toekomstige kijken. De tijd vliegt vaak snel zinder dat er veel veranderd met een drukke baan en kind. Het is goed om weer even met mijn neus op de feiten gedrukt te worden en stappen te nemen
woensdag 9 januari 2019 11:12
Dat was hey hey niet haha
woensdag 9 januari 2019 11:20
"Hij is een goede vader (als onze dochter zich makkelijk gedraagd)..."
Dan ben je dus geen goede vader. Maar dat is mijn mening natuurlijk.
Weet je hoeveel schade kinderen kunnen oplopen door dit soort ouders ? Zo'n kind moet constant op eieren lopen en zal zichzelf waarschijnlijk helemaal gaan wegcijferen voor anderen.
Dan ben je dus geen goede vader. Maar dat is mijn mening natuurlijk.
Weet je hoeveel schade kinderen kunnen oplopen door dit soort ouders ? Zo'n kind moet constant op eieren lopen en zal zichzelf waarschijnlijk helemaal gaan wegcijferen voor anderen.
woensdag 9 januari 2019 11:24
Ik lees sowieso niets over zorgen over haar dochter. Ik, ik, ik.
woensdag 9 januari 2019 11:25
Bestaan die dan echt? Die mythische mannen? Stabiel en fijn? Ahhh dat klinkt als een warm bad!DeKenau schreef: ↑09-01-2019 11:02.
Je staat nu al in de survival stand. Totaal. Met een au-pair en zonder hem heb jij meer rust en stabiliteit. Onderschat niet wat deze relatie jou aan energie kost. Hij kan nog steeds voor dochter blijven zorgen, dus de leuke momenten met papa blijven. Met een baby erbij zakt hij door het ijs, en jij dus ook, want je krijgt nóg meer ellende op je bord.
Ik lees ook dat ze een persoonlijkheidsstoornis bij hem vermoeden, ga er maar vanuit dat hij nog járen bezig is met zichzelf op de rit krijgen, grote kans dat hij nooit die stabiele fijne vent wordt waar jij zo naar hunkert.
Mijn realiteit wordt vertelt mede door het feit dat er hier wat culturele verschillen zijn en het lijkt of de ouderwetse man/vrouw rolverdeling nog meer bestaat dan het in NL doet. Ik heb een groot aantal vriendinnen die nog veel Kutter worden behandeld en die er niet eens meer van opkijken.
Soms denk ik dat ik een relatie romantiseer
woensdag 9 januari 2019 11:27
En aangezien ik zelf dag kind ook was ben ik dus keihard in deze positie belandekiM schreef: ↑09-01-2019 11:20"Hij is een goede vader (als onze dochter zich makkelijk gedraagd)..."
Dan ben je dus geen goede vader. Maar dat is mijn mening natuurlijk.
Weet je hoeveel schade kinderen kunnen oplopen door dit soort ouders ? Zo'n kind moet constant op eieren lopen en zal zichzelf waarschijnlijk helemaal gaan wegcijferen voor anderen.
en moet ik dus extra hard uig de vicieuze cirkel stappen !
woensdag 9 januari 2019 11:34
Het enige waar ik de hele dag aan denk is zorgen voor mijn dochter. En de reden dat alle twijfels goed boven kwamen is omdat ik met de waarheid werd geconfronteerd toen mijn dochter werd geboren. Aangezien ik zelf uit een gezin kwam waar ik altijd op eieren liep is dat t laatste wat ik voor haar wil. Maar ik wil ook niet dat ze een gezin mist met een vader en moeder als er een kans is dar die vader en moeder het samen beter kunnen maken. Zo niet dan neem ik natuurlijk de beslissing die best voor haar isvivautrecht85 schreef: ↑09-01-2019 11:24Ik lees sowieso niets over zorgen over haar dochter. Ik, ik, ik.
woensdag 9 januari 2019 11:36
Dan weet je toch als geen ander hoe dit jouw dochter kan beïnvloeden.Sasha_Amerika schreef: ↑09-01-2019 11:27En aangezien ik zelf dag kind ook was ben ik dus keihard in deze positie belanden moet ik dus extra hard uig de vicieuze cirkel stappen !
Ik heb met een ander soort situatie te maken gehad waardoor een tweede kind allesbehalve verstandig was. Ja dat is k-u-t. Maar je bent al moeder. Je hebt niet meer de luxe om ‘lekker voor jezelf’ wat te kiezen of te experimenteren. Je moet voor twee denken en je kind beschermen. Ook al moet je soms je kind tegen je eigen grillen/wensen beschermen.
Je hebt nu de beschikking over alle relevante informatie èn ervaring. Dan weet je ook dat als je die man een tweede door de strot ramt, dat het zogenaamde ‘proberen/er samen aan werken’ een farce is. Dat gaat die man niet trekken. En jij waarschijnlijk ook niet, een goede nanny komt ook niet uit de lucht vallen.
En hoe is dat dan in het voordeel van jouw dochter? Ik wens je veel wijsheid en sterkte.
Nee heb je, ja kun je krijgen
woensdag 9 januari 2019 11:38
jij kan die man niet veranderen hoorSasha_Amerika schreef: ↑09-01-2019 11:34Het enige waar ik de hele dag aan denk is zorgen voor mijn dochter. En de reden dat alle twijfels goed boven kwamen is omdat ik met de waarheid werd geconfronteerd toen mijn dochter werd geboren. Aangezien ik zelf uit een gezin kwam waar ik altijd op eieren liep is dat t laatste wat ik voor haar wil. Maar ik wil ook niet dat ze een gezin mist met een vader en moeder als er een kans is dar die vader en moeder het samen beter kunnen maken. Zo niet dan neem ik natuurlijk de beslissing die best voor haar is
woensdag 9 januari 2019 11:47
Ik denk dat je door je eigen jeugd vroeger een vertekend beeld hebt van relaties. Super dat je dat zelf nu inziet, dat geeft jou de kans om het te doorbreken en je dochter een ander soort jeugd te geven.Sasha_Amerika schreef: ↑09-01-2019 11:25Bestaan die dan echt? Die mythische mannen? Stabiel en fijn? Ahhh dat klinkt als een warm bad!
Mijn realiteit wordt vertelt mede door het feit dat er hier wat culturele verschillen zijn en het lijkt of de ouderwetse man/vrouw rolverdeling nog meer bestaat dan het in NL doet. Ik heb een groot aantal vriendinnen die nog veel Kutter worden behandeld en die er niet eens meer van opkijken.
Soms denk ik dat ik een relatie romantiseer
In mijn omgeving eigenlijk alleen maar fijne betrouwbare, liefdevolle mannen die samen met hun vrouw het gezin runnen. Dat is dus helemaal geen romantisch niet-realistisch plaatje. Dat het daar allemaal van een leien dakje gaat is wél te romantisch gedacht, zo werkt het gewoon niet in het leven. Maar wat jij allemaal op je bord hebt liggen is volstrekt onnodig en niet gezond voor jou en je kind. Misschien kan je man er niets aan doen dat hij zo is, maar jij kunt dit niet oplossen. Je kunt er wel voor zorgen dat je dochter niet, net als jij, ook beschadigd raakt zodat ze het stokje niet meer doorgeeft.
woensdag 9 januari 2019 11:51
Die vrouw werkt, doet een opleiding, zorgt en doet het huishouden. Vrijwel helemaal alleen. Waar lees jij 'ik ik ik'. Beetje ongepast.vivautrecht85 schreef: ↑09-01-2019 11:24Ik lees sowieso niets over zorgen over haar dochter. Ik, ik, ik.
woensdag 9 januari 2019 11:52
Ik weet niet of het einde in zicht is, maar een burn-out is vast en zeker in zicht, en vooral als je een tweede kind neemt. Jouw man is niet geschikt voor kinderen. Een tweede zal zijn gedrag nog verergeren.
Neem voor jezelf een bepaalde periode in acht waarin je een positieve verandering in hem waarneemt, waarmee je voor in je relatie genoegen meeneemt, en verzamel intussen info over scheiding etcetera. Mocht hij in die tijd niet veranderen, dan pakken jullie je biezen. Je dochter kan dan alsnog een leuke tijd met hem hebben door op bezoek te gaan bij hem als zij en/of hij zich goed voelt. Als ze zich slecht voelt dan kan ze zich veilig terugtrekken bij jou.
Neem voor jezelf een bepaalde periode in acht waarin je een positieve verandering in hem waarneemt, waarmee je voor in je relatie genoegen meeneemt, en verzamel intussen info over scheiding etcetera. Mocht hij in die tijd niet veranderen, dan pakken jullie je biezen. Je dochter kan dan alsnog een leuke tijd met hem hebben door op bezoek te gaan bij hem als zij en/of hij zich goed voelt. Als ze zich slecht voelt dan kan ze zich veilig terugtrekken bij jou.
anoniem_169486 wijzigde dit bericht op 09-01-2019 11:53
0.38% gewijzigd
woensdag 9 januari 2019 11:53
Dank je wel. Je berichtjes zijn een enorm hulp geweest!DeKenau schreef: ↑09-01-2019 11:47Ik denk dat je door je eigen jeugd vroeger een vertekend beeld hebt van relaties. Super dat je dat zelf nu inziet, dat geeft jou de kans om het te doorbreken en je dochter een ander soort jeugd te geven.
In mijn omgeving eigenlijk alleen maar fijne betrouwbare, liefdevolle mannen die samen met hun vrouw het gezin runnen. Dat is dus helemaal geen romantisch niet-realistisch plaatje. Dat het daar allemaal van een leien dakje gaat is wél te romantisch gedacht, zo werkt het gewoon niet in het leven. Maar wat jij allemaal op je bord hebt liggen is volstrekt onnodig en niet gezond voor jou en je kind. Misschien kan je man er niets aan doen dat hij zo is, maar jij kunt dit niet oplossen. Je kunt er wel voor zorgen dat je dochter niet, net als jij, ook beschadigd raakt zodat ze het stokje niet meer doorgeeft.
woensdag 9 januari 2019 11:53
Oké want in je OP staat echt niks over de gevolgen voor je dochter. Sterker nog, je overweegt een tweede. Dat je daar alleen al aan denkt, zegt mijns inziens dat je je niet bewust bent voor de schadelijkheid van deze situatie voor kinderen.Sasha_Amerika schreef: ↑09-01-2019 11:34Het enige waar ik de hele dag aan denk is zorgen voor mijn dochter. En de reden dat alle twijfels goed boven kwamen is omdat ik met de waarheid werd geconfronteerd toen mijn dochter werd geboren. Aangezien ik zelf uit een gezin kwam waar ik altijd op eieren liep is dat t laatste wat ik voor haar wil. Maar ik wil ook niet dat ze een gezin mist met een vader en moeder als er een kans is dar die vader en moeder het samen beter kunnen maken. Zo niet dan neem ik natuurlijk de beslissing die best voor haar is
En er is nu ook geen gezin met een vader en een moeder. Dat is er nooit geweest. Je wist al voor de geboorte dat het niet lekker liep dus je hebt gekozen voor een enorm groot risico op een disfunctionele gezin.
woensdag 9 januari 2019 11:56
WE zetten alles op alles? Hoe wil je hem zover krijgen zich in te zetten, als hij dat nu al niet doet? Je bedoelt dat JIJ jezelf nog meer gaat uitputten. Tot je instort.Sasha_Amerika schreef: ↑09-01-2019 10:52Dus Of
- ik blijf bij hem, we zetten alles op alles om het zo goed te maken als we kunnen en hopelijk dat is plus tweede kindje (en exit strategie is dat hij na geboorte tweede kind ergens anders gaat wonen en ik een live in au pair neem. Hij blijft co ouder)
Of
- ik ga er een einde aan brijen en zet de gedachten asn n tweede kind helemaal in de ijskast en ga op de survival stand de komende jaren
Geen van de opties klinkt aantrekkelijk op het moment !!!
woensdag 9 januari 2019 11:59
Dank je wel. Je berichtjes zijn een enorm hulp geweest!DeKenau schreef: ↑09-01-2019 11:47Ik denk dat je door je eigen jeugd vroeger een vertekend beeld hebt van relaties. Super dat je dat zelf nu inziet, dat geeft jou de kans om het te doorbreken en je dochter een ander soort jeugd te geven.
In mijn omgeving eigenlijk alleen maar fijne betrouwbare, liefdevolle mannen die samen met hun vrouw het gezin runnen. Dat is dus helemaal geen romantisch niet-realistisch plaatje. Dat het daar allemaal van een leien dakje gaat is wél te romantisch gedacht, zo werkt het gewoon niet in het leven. Maar wat jij allemaal op je bord hebt liggen is volstrekt onnodig en niet gezond voor jou en je kind. Misschien kan je man er niets aan doen dat hij zo is, maar jij kunt dit niet oplossen. Je kunt er wel voor zorgen dat je dochter niet, net als jij, ook beschadigd raakt zodat ze het stokje niet meer doorgeeft.
woensdag 9 januari 2019 12:06
Nou nou dat is echt het einde van de wereld hoor.Sasha_Amerika schreef: ↑09-01-2019 10:28Twijfel is; gaat hij echt vooruitgang boeken (hij identificeerd dat ie problemen heeft en probeert er ook echt aan te werken) of moet ik me er bij neer leggen dat zijn persoonlijkheid gewoon niet aansluit bij wat ik nodig heb. Hoeveel tijd moet ik het geven? De tijd dringt qua tweede kind en als ik het niet met hem doe dan moet ik het nu uitmaken en snel iemand anders zoeken haha. Maar dat is ook niet niets - dochtertje heeft dan stief broertje/ zusje of zal nooit broertje/ zusje krijgen.
Weet je wat pas kut is? een gezin waarin 2 kinderen lijden onder persoonlijkheidsproblematiek van hun vader.
woensdag 9 januari 2019 12:08
Hi foeksia,foeksia72 schreef: ↑09-01-2019 11:52Ik weet niet of het einde in zicht is, maar een burn-out is vast en zeker in zicht, en vooral als je een tweede kind neemt. Jouw man is niet geschikt voor kinderen. Een tweede zal zijn gedrag nog verergeren.
Neem voor jezelf een bepaalde periode in acht waarin je een positieve verandering in hem waarneemt, waarmee je voor in je relatie genoegen meeneemt, en verzamel intussen info over scheiding etcetera. Mocht hij in die tijd niet veranderen, dan pakken jullie je biezen. Je dochter kan dan alsnog een leuke tijd met hem hebben door op bezoek te gaan bij hem als zij en/of hij zich goed voelt. Als ze zich slecht voelt dan kan ze zich veilig terugtrekken bij jou.
Ja goed punt. Dit deed ik nu eeen jaar geleden. Gaf het 6 maanden - relatie therapeut en partner waren zich daar beiden van bewust. En er was een duidelijk overleg over wat er zou gebeuren als het niet zou werken qua ouderschaps verdeling etc.
Nu ging het die 6 maanden echt beter! Partner naar psychiater. Diagnose gemaakt. Gedrag minstens 70% verbetert (we zaten echt heel diep). Dus aan het eind vd periode ging het goed (genoeg) met uitkijk op nog beter.
Helaas verliep de curve niet omhoog, maar plat en daarna weer naar beneden. Zeker niet tot waar we zaten op het dieptepunt maar ik realiseer me steeds meer dat we nog steeds/ weer mijlen van mijn ideaal/ acceptabel afzitten!
Nadat mijn partner terug is van zijn trip gaan we weer naar therapeut. Weer een periode proberen of tijd voor de handdoek in de ring....
woensdag 9 januari 2019 12:42
woensdag 9 januari 2019 12:50
Is jouw partner Amerikaan? Dat kan bij een eventuele scheiding ook vergaande gevolgen hebben, zou je terug willen verhuizen naar NL of een andere staat dan heb je in veel staten toestemming nodig van partner of family court. In andere landen kun je ook tegen zulke problematiek aan lopen.
Ik hoop dat je er uit komt TO en doet wat uiteindelijk het beste is voor jezelf en voor je dochter, ik denk net als de meeste hier dat dat niet optie nog-een-kind met niet leuke/lieve/zorgzame man/vader is maar dat weet je zelf misschien ook wel diep van binnen..
Ik hoop dat je er uit komt TO en doet wat uiteindelijk het beste is voor jezelf en voor je dochter, ik denk net als de meeste hier dat dat niet optie nog-een-kind met niet leuke/lieve/zorgzame man/vader is maar dat weet je zelf misschien ook wel diep van binnen..
woensdag 9 januari 2019 13:03
Probeer jij het dan anders te doen voor jou dochter TO kom op je weet zelf hoe het is zo op te groeien en dus ook daarom nu bij een man blijft waar je niet gelukkig mee bent. Je kan beter alleenstaande moeder zijn dat je dochter wel normaal op kan groeien en de momenten dat ze haar vader ziet het dan wel leuk voor haar is dan in deze situatie blijven en op eieren blijven lopen en niet alleen jij..jij maakt die keuze..maar je kleine meid kom op die verdiend het toch niet om zo op te groeien..? Denk aan jezelf en je dochtertje! ipv een 2e kindje..Sasha_Amerika schreef: ↑09-01-2019 11:27En aangezien ik zelf dag kind ook was ben ik dus keihard in deze positie belanden moet ik dus extra hard uig de vicieuze cirkel stappen !
