Relaties
alle pijlers
Jaloers op echtgenoot
donderdag 31 januari 2019 13:55
Hallo, lees al jaren mee maar nu ik erg in de knoop zit toch eens een account aangemaakt.
Ik ben langer dan 20 jaar getrouwd met mijn jeugdliefde.
Samen elkaar ontmoet tijdens een buitenland stage en elkaar niet meer losgelaten.
Ben voor hem naar Nederland verhuist nadat ik mijn diploma heb gehaald.
Heb op gezondheidsvlak heftige tegenslagen meegemaakt waardoor ik afgekeurd ben.
Samen hebben wij 3 kinderen.
De afgelopen jaren voel ik mij zo ontzettend gefrustreerd.
Ik probeer ondanks mijn beperkingen alles uit, maar word constant terug gevloten omdat het fysiek niet gaat.
Mijn man heeft dezelfde studie gedaan als ik, waar ik nauwelijks in verder kon groeien heeft hij een prachtig goedlopend bedrijf op stelten gezet.
Hij reist er de hele wereld mee rond met zijn collega/ vriend.
Ik merk de afgelopen jaren dat het mij enorm steekt en ik afgunstig tegenover hem ben.
Heb zoveel cursussen gevolgd voor merr positiviteit, mezelf tot orde vermand.
Maar het is nu zo erg dat ik mijn man op sociale media en de smartphone geblokt heb.
Ik kan het niet verkroppen dat mijn studiegenoten en ook mijn man van het leven genieten en voor mij het leven is blijven staan.
Ik kan de foto's en plaatjes van verre reizen niet meer zien omdat ik het ook mezelf zo erg gun.
Zelf ben ik nooit verder dan Spanje gekomen. Manlief reist momenteel door Australië, laptop in de rugzak en geniet van al de pracht.
Zelf heb ik een uitkering en kan mij al sie dure reizen niet veroorloven. Man komt een week per maand terug naar huis om dingen te regelen en ons te zien.
Dan is hij zo moe van het reizen dat hij nergens zin in heeft, bovendien moet hij zich dan voorbereiden op zijn volgende boeiende reis.
Ik weet dat ik nu als haatdragende, nietsgunnende heks hier overkom.
Daarom ook mijn lap tekst.
Hopelijk kan.mij iemand van wijs raad voorzien hoe ik met deze situatie om kan gaan, want zo wil ik niet zijn
(
Hoe kan ik, ondanks mijn slopende beperkingen, een boeiend leven hebben en mij niet meer zo erg jaloers te zijn op mijn eigen man die wel het beste van zijn leven maakt ???
Ik ben langer dan 20 jaar getrouwd met mijn jeugdliefde.
Samen elkaar ontmoet tijdens een buitenland stage en elkaar niet meer losgelaten.
Ben voor hem naar Nederland verhuist nadat ik mijn diploma heb gehaald.
Heb op gezondheidsvlak heftige tegenslagen meegemaakt waardoor ik afgekeurd ben.
Samen hebben wij 3 kinderen.
De afgelopen jaren voel ik mij zo ontzettend gefrustreerd.
Ik probeer ondanks mijn beperkingen alles uit, maar word constant terug gevloten omdat het fysiek niet gaat.
Mijn man heeft dezelfde studie gedaan als ik, waar ik nauwelijks in verder kon groeien heeft hij een prachtig goedlopend bedrijf op stelten gezet.
Hij reist er de hele wereld mee rond met zijn collega/ vriend.
Ik merk de afgelopen jaren dat het mij enorm steekt en ik afgunstig tegenover hem ben.
Heb zoveel cursussen gevolgd voor merr positiviteit, mezelf tot orde vermand.
Maar het is nu zo erg dat ik mijn man op sociale media en de smartphone geblokt heb.
Ik kan het niet verkroppen dat mijn studiegenoten en ook mijn man van het leven genieten en voor mij het leven is blijven staan.
Ik kan de foto's en plaatjes van verre reizen niet meer zien omdat ik het ook mezelf zo erg gun.
Zelf ben ik nooit verder dan Spanje gekomen. Manlief reist momenteel door Australië, laptop in de rugzak en geniet van al de pracht.
Zelf heb ik een uitkering en kan mij al sie dure reizen niet veroorloven. Man komt een week per maand terug naar huis om dingen te regelen en ons te zien.
Dan is hij zo moe van het reizen dat hij nergens zin in heeft, bovendien moet hij zich dan voorbereiden op zijn volgende boeiende reis.
Ik weet dat ik nu als haatdragende, nietsgunnende heks hier overkom.
Daarom ook mijn lap tekst.
Hopelijk kan.mij iemand van wijs raad voorzien hoe ik met deze situatie om kan gaan, want zo wil ik niet zijn
(Hoe kan ik, ondanks mijn slopende beperkingen, een boeiend leven hebben en mij niet meer zo erg jaloers te zijn op mijn eigen man die wel het beste van zijn leven maakt ???
donderdag 31 januari 2019 15:11
Waarom stuur jij iedereen priveberichten?
On topic: Dit klinkt niet echt als een heel fijn huwelijk. Maar daar ben je intussen zelf ook wel achter natuurlijk.
Ik zie de meerwaarde van jullie huwelijk ook niet. Je staat er toch al alleen voor, en je mag blijkbaar ook niet 'profiteren' van zijn financiele voorspoed. Wat let je om te scheiden?
donderdag 31 januari 2019 15:11
Tsja, ik zou gaan scheiden van deze man.Gewehre schreef: ↑31-01-2019 15:08Wij waren 6 jaar samen voordat ik ziek werd. Daarvoor hadden wij het fantastisch met elkaar.
Doodgewone twintigers.
Ja alle drie pubers wonen nog thuis.
Ik heb de discussies over de vakantie opgegeven, daar ben ik te trots voor.
Graag of niet.
Ik ben nu op een punt beland, nu het weer redelijk goed gaat met mijn gezondheid, hoe ik mijn leven uit dezw miserie uit kan krijgen.
Vandaar deze topic, hopelijk kom.ik.hier wat tips en nieuwe input tegen.
donderdag 31 januari 2019 15:13
Ik zou serieus overwegen om hem alleen op vakantie te laten gaan met de kinderen, heb jij even wat tijd voor jezelf.
Misschien kan je geld apart leggen de komende tijd en een eigen vakantie boeken dan.
En daarbij is goed nadenken of je nogv wel met deze man samen wil zijn, in hoeverre er nog een samen is.
Misschien kan je geld apart leggen de komende tijd en een eigen vakantie boeken dan.
En daarbij is goed nadenken of je nogv wel met deze man samen wil zijn, in hoeverre er nog een samen is.
donderdag 31 januari 2019 15:13
mamsvan schreef: ↑31-01-2019 14:51jullie hebben een rare verhouding
waarom heb jij eigenlijk uitkering als hij schijnbaar een eigen bedrijf heeft en genoeg geld heeft om op (werk) vakantie (reizen te kunnen)
staan jullie ingeschreven op hetzelfde adres ?
Via Karin op Pagina 2 begrijp ik wel uitkering TO heeft
voor de rest klink je wel erg zuur en niet echt liefdevol over je man,
(hij heeft ook niet veel voor je over hoor)
jou man en je kenniskring kan er niks aan doen dat jij niet verder geschopt heb dan je wou toch ? ondanks je ziekte en tegenslagen is dat ook niet de schuld van anderen
mijn bericht komt misschien niet zo vriendelijk over daarvoor sorry dat is niet mijn bedoeling
Klopt, ik ben verbitterd. Jij enig advies hoe ik met de situatie kan omgaan?
donderdag 31 januari 2019 15:14
Dus hij leeft al jaren zijn eigen leven aan de andere kant van de wereld, en jij bent nu ook gestopt met communiceren naar hem toe. Dat is het begin van het einde.
Als je er nog íets van wil maken, zul je met hem om de tafel moeten zitten. In dat ene weekje dat hij thuis is, kan de sessie bij de relatietherapeut worden gepland. Geen excuus of smoesjes: dit is jullie gezin en hoe maken we het met z'n allen zo fijn mogelijk.
anoniem_6407abae851fb wijzigde dit bericht op 31-01-2019 15:16
0.07% gewijzigd
donderdag 31 januari 2019 15:14
Hoe oud zijn jullie kinderen? Want als ze nog thuiswonend zijn, dan vind ik hem een lamlul van een echtgenoot om jou drie weken per maand alleen te laten.
Ik heb het niet vaak, maar ik twijfel nu wel over de echtheid van dit verhaal. Want als dit echt waar is, ben jij ben je er lekker ingetrapt zeg. En jij bent geen heks, hij is een rotzak.
Ik heb het niet vaak, maar ik twijfel nu wel over de echtheid van dit verhaal. Want als dit echt waar is, ben jij ben je er lekker ingetrapt zeg. En jij bent geen heks, hij is een rotzak.
donderdag 31 januari 2019 15:14
Als ik jou was zou ik eerst uitzoeken hoe het plaatje er globaal uitziet als je het officieel alleen moet doen. Hoe hoog is je uitkering? Waar heb je eventueel nog meer recht op? Je vast inschrijven bij de woningbouw, zijn er andere huurmogelijkheden of misschien wel koop?
En dan een heel goed gesprek voeren met man. Dat je deze situatie niet meer pikt en dat als hij niet veranderd je de scheiding liever officieel maakt.
Oh, en sowieso gewoon niet mee gaan naar Spanje. Laat hem maar alleen gaan met 3 pubers, heb jij ook eindelijk eens vakantie.
En dan een heel goed gesprek voeren met man. Dat je deze situatie niet meer pikt en dat als hij niet veranderd je de scheiding liever officieel maakt.
Oh, en sowieso gewoon niet mee gaan naar Spanje. Laat hem maar alleen gaan met 3 pubers, heb jij ook eindelijk eens vakantie.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
donderdag 31 januari 2019 15:15
Heb jij een psycholoog? Volgens mij heb je best wat heftige jaren achter de rug en heb je daar nu tijd voor om te verwerken. Het is niet alleen de ziekte, maar ook dat je toekomst anders is door je beperkingen. Bespreek dit eens met een psycholoog.
Was jouw man er wel toen jij ziek was?
donderdag 31 januari 2019 15:17
ik heb inmiddels meerdere berichten gelezen
en ik begrijp waarom je verbitterd bent en waarom je zo typt
ik denk (en ja ik weet het is een aanname) dat jij niet gelukkig bent met deze man
dat je misschien wel geluksmomentjes heb maar dat hoe jullie relatie nu gevormd is dat er weinig van liefde of een huwelijk overblijft
en ja ik zie ook wel een 1ste klas eikel in de verhaal over je man (wel vind ik dat er twee mensen er voor gezorgd hebben)
ik denk dat relatietherapie niet gaat werken met een man die er maar een week is en zelf tevreden is (weer een aanname) misschien wel
ik denk dat je een gesprek aan kan gaan met hem om deze patroon te doorbreken een optie is of anders inderdaad apart leven (wat jullie al deden) en scheiden
heb je zelf therapie om te gaan met je teleurstelling, soms is gewoon met iemand kunnen praten heel fijn
hoe dan ook er moet wat gebeuren
verbitterd zijn is echt niet goed voor jezelf of laat staan voor je kinderen (ondanks dat die misschien nog niet merken)
mamsvan wijzigde dit bericht op 31-01-2019 15:26
16.01% gewijzigd
"Not making a decision Is a BIIIIIIIIIIG decision"
donderdag 31 januari 2019 15:18
Precies dit. Ik zou verrekken dat ik meeging op vakantie als nanny.
Wat een egoïstische man. Heeft hij soms een stoornis in het autistisch spectrum? Ik vind dat je wel wat assertiever mag zijn. Dit is geen leven.
Wat jij doet, is onbetaalbaar; je kinderen een evenwichtige jeugd geven. Die ene week dat hij er is om te bokken, mocht hij ook wegblijven. hij KAN niet eens 50/50 voor zijn kinderen zorgen zo, Mooie vader. Je redt het wel (zie hierboven en zeker als je in gemeenschap van goederen bent getrouwd) en zult geestelijk vast een stuk opknappen. Ik heb echt met je te doen. Wens je het beste, oprecht.
wortelsoep wijzigde dit bericht op 31-01-2019 15:23
15.84% gewijzigd
donderdag 31 januari 2019 15:19
Ik zou ook scheiden.
Ik denk dat je zonder hem stukken beter af bent.
Het enige wat hij doet is je neerhalen en zout in de wond strooien en je de ogen uitsteken met al zijn foto's en verslagjes terwijl hij dondersgoed weet hoe graag jij die dingen ook wil. Hij houdt geen enkele rekening met je, hij neemt zijn deel van de zorg niet op zich, hij praat niet liefdevol tegen je of over je, wat hij met zijn werk verdient, daar profiteert hij alleen van, alles draait om hem. Dikke doei.
En jij je godbetert nog schuldig voelen ook. Omdat je niet ook nog zijn cheerleader bent.
Ik denk dat je zonder hem stukken beter af bent.
Het enige wat hij doet is je neerhalen en zout in de wond strooien en je de ogen uitsteken met al zijn foto's en verslagjes terwijl hij dondersgoed weet hoe graag jij die dingen ook wil. Hij houdt geen enkele rekening met je, hij neemt zijn deel van de zorg niet op zich, hij praat niet liefdevol tegen je of over je, wat hij met zijn werk verdient, daar profiteert hij alleen van, alles draait om hem. Dikke doei.
En jij je godbetert nog schuldig voelen ook. Omdat je niet ook nog zijn cheerleader bent.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 31 januari 2019 15:20
En dit, lieve TO!Dahlia74 schreef: ↑31-01-2019 15:15Heb jij een psycholoog? Volgens mij heb je best wat heftige jaren achter de rug en heb je daar nu tijd voor om te verwerken. Het is niet alleen de ziekte, maar ook dat je toekomst anders is door je beperkingen. Bespreek dit eens met een psycholoog.
Was jouw man er wel toen jij ziek was?
donderdag 31 januari 2019 15:21
In het egoistisch spectrum bedoel je.wortelsoep schreef: ↑31-01-2019 15:18Precies dit. Ik zou verrekken dat ik meeging op vakantie als nanny.
Wat een egoïstische man. Heeft hij soms een stoornis in het autistisch spectrum? Ik vind dat je wel wat assertiever mag zijn. Dit is geen leven.
Wat jij doet, is onbetaalbaar; je kinderen een evenwichtige jeugd geven. Die ene week dat hij er is om te bokken, mocht hij ook wegblijven. Je redt het wel (zie hierboven en zeker als je in gemeenschap van goederen bent getrouwd) en zult geestelijk vast een stuk opknappen. Ik heb echt met je te doen. Wens je het beste, oprecht.
donderdag 31 januari 2019 15:22
Genoeg aanleiding om na te denken over een scheiding. Al doe je dit niet zomaar na zoveel jaar en 3 kinderen. Een lange weg maar wellicht een interessante oplossing. Zo te horen ook financieel. Zeker een poging waard om het door een echtscheidingsadvocaat uit te laten rekenen.
Maar denk je ondertussen ook aan je eigen geluk en behoeftes? Denk eens over een minnaar na. Even weg uit de sleur en je frustraties opzij zetten.
Maar denk je ondertussen ook aan je eigen geluk en behoeftes? Denk eens over een minnaar na. Even weg uit de sleur en je frustraties opzij zetten.
donderdag 31 januari 2019 15:22
ze is vrijwel altijd al alleen met de kinderen.butterfly- schreef: ↑31-01-2019 15:15Ik zou zonder hem op vakantie gaan. Al is het een camping net over de grens. Lekker alleen met je kinderen. En goed nadenken of je wel met zo'n man wil blijven.
hij nooit.
wij slapen nooit.
donderdag 31 januari 2019 15:23
Susan schreef: ↑31-01-2019 15:19Ik zou ook scheiden.
Ik denk dat je zonder hem stukken beter af bent.
Het enige wat hij doet is je neerhalen en zout in de wond strooien en je de ogen uitsteken met al zijn foto's en verslagjes terwijl hij dondersgoed weet hoe graag jij die dingen ook wil. Hij houdt geen enkele rekening met je, hij neemt zijn deel van de zorg niet op zich, hij praat niet liefdevol tegen je of over je, wat hij met zijn werk verdient, daar profiteert hij alleen van, alles draait om hem. Dikke doei.
En jij je godbetert nog schuldig voelen ook. Omdat je niet ook nog zijn cheerleader bent.
En hem 3 weken alleen met de kinderen naar Spanje laten gaan en jezelf trakteren op een superluxe vakantie en hem (of de kinderen) daar dan doorlopend plaatjes en filmpjes van sturen.
donderdag 31 januari 2019 15:23
donderdag 31 januari 2019 15:24
Precies. Man met kinderen naar Spanje en zelf wat leuks gaan doen. Alleen of met een vriendin.valentinamaria schreef: ↑31-01-2019 15:22ze is vrijwel altijd al alleen met de kinderen.
hij nooit.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
donderdag 31 januari 2019 15:25
Een minnaar?? Nee dat is DE oplossing. Hoe krijg je het je toetsenbord uit.PeterX schreef: ↑31-01-2019 15:22Genoeg aanleiding om na te denken over een scheiding. Al doe je dit niet zomaar na zoveel jaar en 3 kinderen. Een lange weg maar wellicht een interessante oplossing. Zo te horen ook financieel. Zeker een poging waard om het door een echtscheidingsadvocaat uit te laten rekenen.
Maar denk je ondertussen ook aan je eigen geluk en behoeftes? Denk eens over een minnaar na. Even weg uit de sleur en je frustraties opzij zetten.
donderdag 31 januari 2019 15:25
