Relaties
alle pijlers
Jarig vandaag en verdrietig
zaterdag 27 juni 2009 om 12:00
Hallo allemaal,
Vandaag ben ik jarig. 36 alweer. En ik ben verdrietig en wil het even kwijt...
Ik ben alleen . En bij elk jaar een jaartje ouder voel ik me nog alleniger (maar dat is vast geen woord ). Nooit gedacht dat ik op mijn 36ste alleen zou zijn. God wat heb ik een kinderwens en god wat wil ik graag een relatie. Maar het is em allemaal niet geworden. Ik ben alleen. En verdrietig. Mijn ouders leven niet meer, geen broers/zussen of andere familie. Wel een handvol vrienden en vriendinnen die te ver weg wonen om regelmatig te zien. En neem daarbij mijn baan als stewardess en mn sociale leven is niet heel druk. En zo''n beetje alle vriendinnen zijn aan de man en de enkele die dat niet is vind dat ook niet erg.
Ik ben nogal raar met relaties. Volgens mn shrink is het helemaal niet zo raar dat ik raar ben met relaties. Gestorven ouder(s) op relatief jonge leeftijd (van mij , ik was 18 en net 30) zijn de reden van mijn rare relatie gedoe. En met raar bedoel ik me niet kunnen binden maar wel willen, verlatingsangst, vallen op onbereibare/onbeschikbare mannen en wegrennen voor de beschikbaren . Met de psych (meer dan 1 trouwens) ben ik er niet echt uitgekomen, ik ben nogal hardnekkig volgens mij.
Wat verschrikkelijk verdrietig ben ik dat ik mijn kinderwens heb los moeten laten, mijn droom van een rustig en normaal leven. Ik voel me zo niet-normaal. Het doet zo'n pijn soms, alleen zijn.
Herkenbaar? Of anders?
Vandaag ben ik jarig. 36 alweer. En ik ben verdrietig en wil het even kwijt...
Ik ben alleen . En bij elk jaar een jaartje ouder voel ik me nog alleniger (maar dat is vast geen woord ). Nooit gedacht dat ik op mijn 36ste alleen zou zijn. God wat heb ik een kinderwens en god wat wil ik graag een relatie. Maar het is em allemaal niet geworden. Ik ben alleen. En verdrietig. Mijn ouders leven niet meer, geen broers/zussen of andere familie. Wel een handvol vrienden en vriendinnen die te ver weg wonen om regelmatig te zien. En neem daarbij mijn baan als stewardess en mn sociale leven is niet heel druk. En zo''n beetje alle vriendinnen zijn aan de man en de enkele die dat niet is vind dat ook niet erg.
Ik ben nogal raar met relaties. Volgens mn shrink is het helemaal niet zo raar dat ik raar ben met relaties. Gestorven ouder(s) op relatief jonge leeftijd (van mij , ik was 18 en net 30) zijn de reden van mijn rare relatie gedoe. En met raar bedoel ik me niet kunnen binden maar wel willen, verlatingsangst, vallen op onbereibare/onbeschikbare mannen en wegrennen voor de beschikbaren . Met de psych (meer dan 1 trouwens) ben ik er niet echt uitgekomen, ik ben nogal hardnekkig volgens mij.
Wat verschrikkelijk verdrietig ben ik dat ik mijn kinderwens heb los moeten laten, mijn droom van een rustig en normaal leven. Ik voel me zo niet-normaal. Het doet zo'n pijn soms, alleen zijn.
Herkenbaar? Of anders?
zaterdag 27 juni 2009 om 14:15
zaterdag 27 juni 2009 om 14:29
Gefeliciteerd met je verjaardag!
Over 'raar zijn met relaties' : je geeft jezelf nu dat stempel heb ik het idee, omdat een psycholoog dat een keer tegen je heeft gezegd. Kun je niet toch proberen af te stappen van het idee dat single zijn een 'reden' moet hebben? Op dit moment in je leven heb je geen relatie, maar je kunt toch blijven hopen? En er iets aan proberen te doen? In plaats van aankondigen dat je vruchtbare jaren voorbij zijn etc. Dat komt op mij over alsof je alles hebt laten varen. Kom op!! Dat hoeft helemaal niet zo zijn! Onderneem actie om een man te vinden EN bedenk ook een toekomstscenario zonder partner, maar waarin je dan wel gelukkig bent. Het stadium waarin je nu zit is niks; ongelukig/ontevreden zijn en met de gedachte dat alels voorbij is maar daar geen vrede mee hebben. Ik hoop echt dat je eruit komt.
Over 'raar zijn met relaties' : je geeft jezelf nu dat stempel heb ik het idee, omdat een psycholoog dat een keer tegen je heeft gezegd. Kun je niet toch proberen af te stappen van het idee dat single zijn een 'reden' moet hebben? Op dit moment in je leven heb je geen relatie, maar je kunt toch blijven hopen? En er iets aan proberen te doen? In plaats van aankondigen dat je vruchtbare jaren voorbij zijn etc. Dat komt op mij over alsof je alles hebt laten varen. Kom op!! Dat hoeft helemaal niet zo zijn! Onderneem actie om een man te vinden EN bedenk ook een toekomstscenario zonder partner, maar waarin je dan wel gelukkig bent. Het stadium waarin je nu zit is niks; ongelukig/ontevreden zijn en met de gedachte dat alels voorbij is maar daar geen vrede mee hebben. Ik hoop echt dat je eruit komt.
zaterdag 27 juni 2009 om 19:48
Allereerst proficiat met je verjaardag!
Er zijn een paar dingen die ik herken. Het alleen zijn, geen familie hebben. Ook mijn ouders zijn overleden toen ik nog erg jong was. Moeite met relaties hebben.
Wat ik niet begrijp is dat je schrijft dat je je kinderwens en je droom van een rustig, normaal leven hebt moeten opgeven. Van wie dan? Die droom kun je nog steeds koesteren hoor, je bent pas 36. En wat anderen ook zeggen, je kunt ook besluiten alleen een kind te krijgen.
Er zijn een paar dingen die ik herken. Het alleen zijn, geen familie hebben. Ook mijn ouders zijn overleden toen ik nog erg jong was. Moeite met relaties hebben.
Wat ik niet begrijp is dat je schrijft dat je je kinderwens en je droom van een rustig, normaal leven hebt moeten opgeven. Van wie dan? Die droom kun je nog steeds koesteren hoor, je bent pas 36. En wat anderen ook zeggen, je kunt ook besluiten alleen een kind te krijgen.
zaterdag 27 juni 2009 om 23:19
Gefeliciteerd met je verjaardag!
Alleen je bent 36 geworden toch? Toch geen 66? Daarmee hoef je jouw kinderwens toch niet weg te stoppen? En je kunt er toch nieuwe vrienden bij maken? En je kunt toch ook alleen leuke dingen doen en ervaringen op doen?
Kom op: ACTIE! En ik verzeker je dat je er dan volgend jaar heel anders bij zit op je verjaardag! Oke, hoe klote sommige dingen in jou leven op dit moment ook zijn, maar je moet never nooit medelijden met jezelf hebben. Kop op. En kijk naar wat je wel hebt.
Suc6
My Way
Alleen je bent 36 geworden toch? Toch geen 66? Daarmee hoef je jouw kinderwens toch niet weg te stoppen? En je kunt er toch nieuwe vrienden bij maken? En je kunt toch ook alleen leuke dingen doen en ervaringen op doen?
Kom op: ACTIE! En ik verzeker je dat je er dan volgend jaar heel anders bij zit op je verjaardag! Oke, hoe klote sommige dingen in jou leven op dit moment ook zijn, maar je moet never nooit medelijden met jezelf hebben. Kop op. En kijk naar wat je wel hebt.
Suc6
My Way
zondag 28 juni 2009 om 02:19
quote:Spinster schreef op 27 juni 2009 @ 15:57:
[...]
Dat dacht ik ook!! Jij lijkt me een tof en lief mens Broedkippetje!
Kijk, daar knapt een mens van op!
Ik kan weer eens niet slapen (voorweeën, nesteldrang, hitte, pff), ga nog even forummen en stuit op deze lieve posts van spinster, missmara en arwen.
Hihi, dat zit toch ineens een stuk lekkerder in mijn uppie op de bank!
Maar serieus: ik ben gewoon niet goed in vriendschappen.
Ik vind het moeilijk om mensen toe te laten. Denk dat mensen niet echt op mij zitten te wachten. En ik kan onbetrouwbaar zijn, in de zin van lang niets laten horen en zo.
Meestal ervaar ik het niet als een probleem; ik heb een goede relatie en prima banden met familie en collega's. Ik voel me nu dus niet meer eenzaam. Maar soms mis ik wel die échte vriendin aan wie je alles kunt vertellen en zo.
Maar ja, dan moet ik eerst eens zorgen dat ík een leuke vriendin word.
[...]
Dat dacht ik ook!! Jij lijkt me een tof en lief mens Broedkippetje!
Kijk, daar knapt een mens van op!
Ik kan weer eens niet slapen (voorweeën, nesteldrang, hitte, pff), ga nog even forummen en stuit op deze lieve posts van spinster, missmara en arwen.
Hihi, dat zit toch ineens een stuk lekkerder in mijn uppie op de bank!
Maar serieus: ik ben gewoon niet goed in vriendschappen.
Ik vind het moeilijk om mensen toe te laten. Denk dat mensen niet echt op mij zitten te wachten. En ik kan onbetrouwbaar zijn, in de zin van lang niets laten horen en zo.
Meestal ervaar ik het niet als een probleem; ik heb een goede relatie en prima banden met familie en collega's. Ik voel me nu dus niet meer eenzaam. Maar soms mis ik wel die échte vriendin aan wie je alles kunt vertellen en zo.
Maar ja, dan moet ik eerst eens zorgen dat ík een leuke vriendin word.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
zondag 28 juni 2009 om 03:18
Ja, van harte gefeliciteerd met je verjaardag!
Ik kan me levendig voorstellen hoe je je voelt. Misschien helpt het een beetje om te weten dat je niet de enige bent. En dat je niet kunt voorspellen welke wendingen je leven nog gaat nemen.
Wat die kinderwens betreft: ik heb gedacht dat ik die had. Had al jaren geen relatie meer gehad en de optie 'donor' kwam in me op. Ik verwierp hem echter steeds meteen, omdat ik geen kind wilde krijgen in mijn eentje, maar samen met een partner. Daardoor werd mij duidelijk dat kennelijk de kinderwens niet enorm groot was bij mij, maar dat het veel meer een verlangen was naar andere dingen: naar binding. En naar een man die het zo serieus met mij meent dat hij met mij aan kinderen zou willen beginnen.
Kijk dus eens naar je kinderwens. Als die een diepe wens is, een oerdrang die je leven beheerst, dan zou ik zeker de optie 'donor' overwegen. Zoveel vrouwen brengen een kind groot in hun eentje. Als je echt wil, kan het en het zou zonde zijn om zo'n diepe wens te laten varen alleen maar omdat er toevallig geen man op tijd voorbijkwam.
Als je kinderwens vooral voorkomt uit iets anders, zoals bij mij het geval was, is het verstandiger om eerst datgene aan te pakken waar echt het pijnpunt zit.
Ik hoop dat je verjaardag toch nog een beetje prettig is geweest. De temperaturen helpen in elk geval mee
Ik kan me levendig voorstellen hoe je je voelt. Misschien helpt het een beetje om te weten dat je niet de enige bent. En dat je niet kunt voorspellen welke wendingen je leven nog gaat nemen.
Wat die kinderwens betreft: ik heb gedacht dat ik die had. Had al jaren geen relatie meer gehad en de optie 'donor' kwam in me op. Ik verwierp hem echter steeds meteen, omdat ik geen kind wilde krijgen in mijn eentje, maar samen met een partner. Daardoor werd mij duidelijk dat kennelijk de kinderwens niet enorm groot was bij mij, maar dat het veel meer een verlangen was naar andere dingen: naar binding. En naar een man die het zo serieus met mij meent dat hij met mij aan kinderen zou willen beginnen.
Kijk dus eens naar je kinderwens. Als die een diepe wens is, een oerdrang die je leven beheerst, dan zou ik zeker de optie 'donor' overwegen. Zoveel vrouwen brengen een kind groot in hun eentje. Als je echt wil, kan het en het zou zonde zijn om zo'n diepe wens te laten varen alleen maar omdat er toevallig geen man op tijd voorbijkwam.
Als je kinderwens vooral voorkomt uit iets anders, zoals bij mij het geval was, is het verstandiger om eerst datgene aan te pakken waar echt het pijnpunt zit.
Ik hoop dat je verjaardag toch nog een beetje prettig is geweest. De temperaturen helpen in elk geval mee
zondag 28 juni 2009 om 08:29
quote:Broedkippetje schreef op 28 juni 2009 @ 02:19:
[...]
Maar serieus: ik ben gewoon niet goed in vriendschappen.
Ik vind het moeilijk om mensen toe te laten. Denk dat mensen niet echt op mij zitten te wachten. En ik kan onbetrouwbaar zijn, in de zin van lang niets laten horen en zo.
Maar soms mis ik wel die échte vriendin aan wie je alles kunt vertellen en zo.
Maar ja, dan moet ik eerst eens zorgen dat ík een leuke vriendin word.
dat is wel een belangrijke broedkippie, mensen toe laten vind ik ook lastig, maar dat komt vanzelf als het goed voelt, en waarom zou niemand op je zitten te wachten? of ben je in real life heel anders dan op het forum? ik vind je hier altijd heel leuk, geinteresseerd en met goede tips reageren. Daar hebben vrienden in het echt ook wat aan. Maar je moet inderdaad wel investeren in vriendschappen. Lange periodes van stilte is niet zo erg vind ik, als je uiteindelijk maar wel iets laat horen van je, als alles altijd maar van 1 kant komt, hou ik er ook snel mee op.
Sterkte met de lange nachten voor voorweeen en slapeloosheid.
[...]
Maar serieus: ik ben gewoon niet goed in vriendschappen.
Ik vind het moeilijk om mensen toe te laten. Denk dat mensen niet echt op mij zitten te wachten. En ik kan onbetrouwbaar zijn, in de zin van lang niets laten horen en zo.
Maar soms mis ik wel die échte vriendin aan wie je alles kunt vertellen en zo.
Maar ja, dan moet ik eerst eens zorgen dat ík een leuke vriendin word.
dat is wel een belangrijke broedkippie, mensen toe laten vind ik ook lastig, maar dat komt vanzelf als het goed voelt, en waarom zou niemand op je zitten te wachten? of ben je in real life heel anders dan op het forum? ik vind je hier altijd heel leuk, geinteresseerd en met goede tips reageren. Daar hebben vrienden in het echt ook wat aan. Maar je moet inderdaad wel investeren in vriendschappen. Lange periodes van stilte is niet zo erg vind ik, als je uiteindelijk maar wel iets laat horen van je, als alles altijd maar van 1 kant komt, hou ik er ook snel mee op.
Sterkte met de lange nachten voor voorweeen en slapeloosheid.
zondag 28 juni 2009 om 08:34
Oh, ik heb me zo enorm rot gevoeld dat ik hier gisteren niet kon reageren! Open je een topic en kom je niet meer terug! Vlak na het openen van dit topic viel mijn hele UPC spulletje eruit; t.v, pc en telefoon. Ik was helemaal van de wereld afgesloten , haha. Nu doet gelukkig alles het weer.
Ik ben enorm geroerd door jullie reacties. Wat ontzettend lief allemaal!
Meteen na het lezen voelde ik me wat schuldig. Ik heb volgens mij heel erg de indruk gegeven dat ik een eenzaam zielig type ben en dat is dus absoluut niet zo. Ik ben graag alleen , dat is het punt niet. Ik heb niet veel vrienden , ik zou wel wat meer innigere contacten willen hebben. In dat opzicht ben ik wel vaak eenzaam. Maar de eenzaamheid zit ook vaak in me en hangt niet altijd samen met de mensen die om me heen zijn. Ik kan me ook in gezelschap ontzettend eenzaam voelen. Bijvoorbeeld wanneer ik met een vriendin bij haar ouders ben. Dan geniet ik van het samen zijn maar kan ik me ook eenzaam voelen omdat ik dat opzicht helemaal alleen op de wereld sta. Ik heb zo onzettend zielsveel van mijn ouders gehouden (nog steeds trouwens) dat ik hen niet meer bij me hebben echt een verschrikkelijk groot gemis vind. Ik kan het wat moeilijk uitleggen merk ik, hopelijk begrijpen jullie een klein beetje wat ik bedoel. Het verlangen naar een eigen basis is echt heel groot. Ik zie een gezin als de basis, iets waar je letterlijk en figuurlijk bij thuiskomt.
Alleen een kind krijgen, een jaar of wat geleden ben ik daar meebezig geweest. D.w.z uitzoeken hoe dat nou werkt, praktisch. Dat bleek nog best een gedoe. Er is een enorm tekort aan donoren en als single kom je vaak niet in aanmerking voor een donor bij de spermabank omdat echtparen voorrang krijgen. Een donor uit de kennissenkring was geen optie. Al met al, tijdens het uitzoeken en uitdenken , merkte ik dat dit toch niet is wat ik wil. Ik wil het hele plaatje, uiteraard met de kans dat je er ooit alleen voor komt te staan, en niet heel klinisch en zakelijk een donor en dan alleen met het kindje verder. Wat dat betreft moet ik dus wel mijn droom opzij zetten, heb ik al gedaan. Natuurlijk zegt iedereen dat het wel komt en dat ik nog tijd heb maar ik geloof er niet meer in. Niet omdat ik negatief ben maar puur realistisch gezien. De tijd vliegt voorbij, er is geen tijd meer. Zo zie ik het. Of daarom mijn kinderwens kleiner zou zijn weet ik niet, volgens mij niet. Ik ontmoet geen mannen. Ik heb ooit ingeschreven gestaan op een datingsite maar zodra er een date opkomst was haakte ik af. Toen ik eindelijk een keer durfde viel het zo tegen dat ik daarna niets meer met datingsites heb gedaan.
Iemand schreef het hier al en ik wil dat ook nog wel even benadrukken; ik ben ontzettend blij met wat ik wel heb. Ik ben gezond en heb een dak boven mijn hoofd en een leuke baan. Ik merk ook soms dat ik wat somberder ben wanneer ik er moe ben. Helaas brengt mijn werk met zich mee dat ik vaak erg moe ben, niet zo handig dus , haha. Ik zit nu in een zware vliegweek met veel op en neertjes en dat valt me zwaar dit keer. Is natuurlijk maar tijdelijk dus ik wil niet (al te veel) klagen, haha.
Gisterenavond was ik trouwens niet alleen. Ik vierde mijn verjaardag met 2 vrienden en een vriendin. Uiteten geweest en het was erg leuk en gezellig!
Ik ben enorm geroerd door jullie reacties. Wat ontzettend lief allemaal!
Meteen na het lezen voelde ik me wat schuldig. Ik heb volgens mij heel erg de indruk gegeven dat ik een eenzaam zielig type ben en dat is dus absoluut niet zo. Ik ben graag alleen , dat is het punt niet. Ik heb niet veel vrienden , ik zou wel wat meer innigere contacten willen hebben. In dat opzicht ben ik wel vaak eenzaam. Maar de eenzaamheid zit ook vaak in me en hangt niet altijd samen met de mensen die om me heen zijn. Ik kan me ook in gezelschap ontzettend eenzaam voelen. Bijvoorbeeld wanneer ik met een vriendin bij haar ouders ben. Dan geniet ik van het samen zijn maar kan ik me ook eenzaam voelen omdat ik dat opzicht helemaal alleen op de wereld sta. Ik heb zo onzettend zielsveel van mijn ouders gehouden (nog steeds trouwens) dat ik hen niet meer bij me hebben echt een verschrikkelijk groot gemis vind. Ik kan het wat moeilijk uitleggen merk ik, hopelijk begrijpen jullie een klein beetje wat ik bedoel. Het verlangen naar een eigen basis is echt heel groot. Ik zie een gezin als de basis, iets waar je letterlijk en figuurlijk bij thuiskomt.
Alleen een kind krijgen, een jaar of wat geleden ben ik daar meebezig geweest. D.w.z uitzoeken hoe dat nou werkt, praktisch. Dat bleek nog best een gedoe. Er is een enorm tekort aan donoren en als single kom je vaak niet in aanmerking voor een donor bij de spermabank omdat echtparen voorrang krijgen. Een donor uit de kennissenkring was geen optie. Al met al, tijdens het uitzoeken en uitdenken , merkte ik dat dit toch niet is wat ik wil. Ik wil het hele plaatje, uiteraard met de kans dat je er ooit alleen voor komt te staan, en niet heel klinisch en zakelijk een donor en dan alleen met het kindje verder. Wat dat betreft moet ik dus wel mijn droom opzij zetten, heb ik al gedaan. Natuurlijk zegt iedereen dat het wel komt en dat ik nog tijd heb maar ik geloof er niet meer in. Niet omdat ik negatief ben maar puur realistisch gezien. De tijd vliegt voorbij, er is geen tijd meer. Zo zie ik het. Of daarom mijn kinderwens kleiner zou zijn weet ik niet, volgens mij niet. Ik ontmoet geen mannen. Ik heb ooit ingeschreven gestaan op een datingsite maar zodra er een date opkomst was haakte ik af. Toen ik eindelijk een keer durfde viel het zo tegen dat ik daarna niets meer met datingsites heb gedaan.
Iemand schreef het hier al en ik wil dat ook nog wel even benadrukken; ik ben ontzettend blij met wat ik wel heb. Ik ben gezond en heb een dak boven mijn hoofd en een leuke baan. Ik merk ook soms dat ik wat somberder ben wanneer ik er moe ben. Helaas brengt mijn werk met zich mee dat ik vaak erg moe ben, niet zo handig dus , haha. Ik zit nu in een zware vliegweek met veel op en neertjes en dat valt me zwaar dit keer. Is natuurlijk maar tijdelijk dus ik wil niet (al te veel) klagen, haha.
Gisterenavond was ik trouwens niet alleen. Ik vierde mijn verjaardag met 2 vrienden en een vriendin. Uiteten geweest en het was erg leuk en gezellig!
zondag 28 juni 2009 om 08:39
zondag 28 juni 2009 om 09:17
quote:Broedkippetje schreef op 28 June 2009 @ 02:19:
Kijk, daar knapt een mens van op!
Ik kan weer eens niet slapen (voorweeën, nesteldrang, hitte, pff), ga nog even forummen en stuit op deze lieve posts van spinster, missmara en arwen.
Hihi, dat zit toch ineens een stuk lekkerder in mijn uppie op de bank!
Maar serieus: ik ben gewoon niet goed in vriendschappen.
Ik vind het moeilijk om mensen toe te laten. Denk dat mensen niet echt op mij zitten te wachten. En ik kan onbetrouwbaar zijn, in de zin van lang niets laten horen en zo.
Meestal ervaar ik het niet als een probleem; ik heb een goede relatie en prima banden met familie en collega's. Ik voel me nu dus niet meer eenzaam. Maar soms mis ik wel die échte vriendin aan wie je alles kunt vertellen en zo.
Maar ja, dan moet ik eerst eens zorgen dat ík een leuke vriendin word.
Broedkip- je was ook mij opgevallen in andere topics en deel de verbazing van Arwen, MissMara en Spinster...
Als ik dit zo lees vraag ik me af of je niet te hoge eisen stelt aan jezelf mbt vriendschap. Ik heb vrij veel vrienden, maar de goede vrienden die 'ik alles kan vertellen' zijn op een paar vingers te tellen. Ik ben ook iemand die gemakkelijk 'afgeleid wordt' door allerlei dingen die gebeuren in mijn leven en zo mijn vrienden ook wel eens voor lang tijd 'vergeet'. Zelfs goede vrienden. Mijn 'goede vrienden' zijn echter ook zo. Het gaat in onze vriendschappen meer om de intentie dan om attent zijn. Het maakt bijvoorbeeld niet uit als verjaardagen vergeten worden... We kennen elkaar goed, weten dat we altijd bij elkaar terecht kunnen en dat het altijd leuk, interessant, gezellig etc. is als we elkaar weer zien. Dit basisvertrouwen geeft veel rust.
Andere vrienden, die wat verder van me af staan, zijn ook zo, of hebben simpelweg geaccepteerd dat ik niet altijd aan hun verjaardag denk, soms tijden niets laat horen etc. Als we elkaar zien hebben we een goede tijd, en daar gaat het om.
Ik heb in de afgelopen jaren verschillende keren contact opgenomen met mensen met wie ik ooit een goede band, interessante gesprekken, veel lol of wat dan ook heb gehad (oude vrienden, studiegenoten, oud-collega's) maar jaren niet had gezien... bijvoorbeeld omdat ik toevallig in hun stad moest zijn, hun advies nodig had of gewoon aan ze dacht. Mensen reageren hier altijd enthousiast op. Meestal leidt het er op dat het contact hernieuwd wordt. We lopen de deur niet bij elkaar plat, maar ontmoeten elkaar als het uitkomt en mailen/bellen zo nu en dan. Er is zelfs een enkele 'goede vriendschap' uitgegroeid/
Als je behoefte hebt aan ander contact dan dat met man/familieleden/collega's zou je eens na kunnen gaan aan welke mensen je goede herinneringen hebt... zelfs als je er alleen eens mee uit eten bent geweest is, of je alleen collega's was is het al genoeg. Bel ze gewoon eens op, of mail ze (Hyves is heel handig voor dit soort acties)... en spreek met ze af. Over het algemeen zul je er op zijn minst een leuke avond aan over houden, maar heel vaak ook wel iets meer.
Veel sterkte met de laatste loodjes van je zwangerschap. Ik zit over 2 maanden in hetzelfde schuitje
Kijk, daar knapt een mens van op!
Ik kan weer eens niet slapen (voorweeën, nesteldrang, hitte, pff), ga nog even forummen en stuit op deze lieve posts van spinster, missmara en arwen.
Hihi, dat zit toch ineens een stuk lekkerder in mijn uppie op de bank!
Maar serieus: ik ben gewoon niet goed in vriendschappen.
Ik vind het moeilijk om mensen toe te laten. Denk dat mensen niet echt op mij zitten te wachten. En ik kan onbetrouwbaar zijn, in de zin van lang niets laten horen en zo.
Meestal ervaar ik het niet als een probleem; ik heb een goede relatie en prima banden met familie en collega's. Ik voel me nu dus niet meer eenzaam. Maar soms mis ik wel die échte vriendin aan wie je alles kunt vertellen en zo.
Maar ja, dan moet ik eerst eens zorgen dat ík een leuke vriendin word.
Broedkip- je was ook mij opgevallen in andere topics en deel de verbazing van Arwen, MissMara en Spinster...
Als ik dit zo lees vraag ik me af of je niet te hoge eisen stelt aan jezelf mbt vriendschap. Ik heb vrij veel vrienden, maar de goede vrienden die 'ik alles kan vertellen' zijn op een paar vingers te tellen. Ik ben ook iemand die gemakkelijk 'afgeleid wordt' door allerlei dingen die gebeuren in mijn leven en zo mijn vrienden ook wel eens voor lang tijd 'vergeet'. Zelfs goede vrienden. Mijn 'goede vrienden' zijn echter ook zo. Het gaat in onze vriendschappen meer om de intentie dan om attent zijn. Het maakt bijvoorbeeld niet uit als verjaardagen vergeten worden... We kennen elkaar goed, weten dat we altijd bij elkaar terecht kunnen en dat het altijd leuk, interessant, gezellig etc. is als we elkaar weer zien. Dit basisvertrouwen geeft veel rust.
Andere vrienden, die wat verder van me af staan, zijn ook zo, of hebben simpelweg geaccepteerd dat ik niet altijd aan hun verjaardag denk, soms tijden niets laat horen etc. Als we elkaar zien hebben we een goede tijd, en daar gaat het om.
Ik heb in de afgelopen jaren verschillende keren contact opgenomen met mensen met wie ik ooit een goede band, interessante gesprekken, veel lol of wat dan ook heb gehad (oude vrienden, studiegenoten, oud-collega's) maar jaren niet had gezien... bijvoorbeeld omdat ik toevallig in hun stad moest zijn, hun advies nodig had of gewoon aan ze dacht. Mensen reageren hier altijd enthousiast op. Meestal leidt het er op dat het contact hernieuwd wordt. We lopen de deur niet bij elkaar plat, maar ontmoeten elkaar als het uitkomt en mailen/bellen zo nu en dan. Er is zelfs een enkele 'goede vriendschap' uitgegroeid/
Als je behoefte hebt aan ander contact dan dat met man/familieleden/collega's zou je eens na kunnen gaan aan welke mensen je goede herinneringen hebt... zelfs als je er alleen eens mee uit eten bent geweest is, of je alleen collega's was is het al genoeg. Bel ze gewoon eens op, of mail ze (Hyves is heel handig voor dit soort acties)... en spreek met ze af. Over het algemeen zul je er op zijn minst een leuke avond aan over houden, maar heel vaak ook wel iets meer.
Veel sterkte met de laatste loodjes van je zwangerschap. Ik zit over 2 maanden in hetzelfde schuitje
zondag 28 juni 2009 om 19:40
Jetske, fijn dat je een leuke avond hebt gehad gisteren en dat je je verjaardag hebt gevierd met vriendinnen!
Visotsky en Arwen: dank jullie wel voor jullie posts.
Het is een vrij diepgaand probleem bij mij, waarbij de zogenaamde 'self fulfilling prophecy' ook een rol speelt. Ik moet er een keer wat mee; Ik concentreer me nu eerst op de komst van mijn tweede kindje, maar wellicht over een paar maanden ga ik er echt eens mee aan de slag.
Visotsky en Arwen: dank jullie wel voor jullie posts.
Het is een vrij diepgaand probleem bij mij, waarbij de zogenaamde 'self fulfilling prophecy' ook een rol speelt. Ik moet er een keer wat mee; Ik concentreer me nu eerst op de komst van mijn tweede kindje, maar wellicht over een paar maanden ga ik er echt eens mee aan de slag.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
zondag 28 juni 2009 om 21:38
quote:Broedkippetje schreef op 28 June 2009 @ 19:40:
Jetske, fijn dat je een leuke avond hebt gehad gisteren en dat je je verjaardag hebt gevierd met vriendinnen!
Visotsky en Arwen: dank jullie wel voor jullie posts.
Het is een vrij diepgaand probleem bij mij, waarbij de zogenaamde 'self fulfilling prophecy' ook een rol speelt. Ik moet er een keer wat mee; Ik concentreer me nu eerst op de komst van mijn tweede kindje, maar wellicht over een paar maanden ga ik er echt eens mee aan de slag.
Groot gelijk Broedkip! Het is niet iets waar je stantepede mee aan het werk moet. Gelukkig hebben we allemaal een heel leven om te groeien in dit soort dingen.
Wens je veel goeds voor de komende maanden.
Jetske, fijn dat je een leuke avond hebt gehad gisteren en dat je je verjaardag hebt gevierd met vriendinnen!
Visotsky en Arwen: dank jullie wel voor jullie posts.
Het is een vrij diepgaand probleem bij mij, waarbij de zogenaamde 'self fulfilling prophecy' ook een rol speelt. Ik moet er een keer wat mee; Ik concentreer me nu eerst op de komst van mijn tweede kindje, maar wellicht over een paar maanden ga ik er echt eens mee aan de slag.
Groot gelijk Broedkip! Het is niet iets waar je stantepede mee aan het werk moet. Gelukkig hebben we allemaal een heel leven om te groeien in dit soort dingen.
Wens je veel goeds voor de komende maanden.
