Relaties
alle pijlers
Jonge mama met nog steeds twijfels..help
zondag 7 september 2008 om 23:23
Hallo iedereen,
ben er weer..voor wie het nog weet..ik ben inderdaad van de topic..moeder van 2, 8 jaar samen maat toch niet gelukkig.
In het kort over die topic. Had na ruzie met mn vriend een knopje die aanging: de twijfelknopje zoals ik het noem. Na zelfs over trouwen te hebben gepraat zei die tijdens de ruzie: en zo heb je het over trouwen?! En ja dat was DE vraag. Alles ging door mn kop heen. We hebben het uitiendelijk na 1 week elkaar te hebben genegerd uitgepraat.
Maar ik zit weer in dezelfde put. We hebben geen ruzie of zo maar (ik hoop dat dit voor iemand herkenbaar is) het voelt gewoon niet fijn! Het voelt alsof mijn vlametje aan het dofen is. We zijn 8 jaar samen en ik heb het 3 jaar geleden uitgemaakt omdat hij steed loog en via msn met andere meiden probeerde af te spreken end. Breuk duurde 6 maanden en ik miste hem geen 1 moment. In die periode overleed mij moeder en hij was degene die me steunde in die moeilijke periode en was het uiteindelijk toch weer aan.
We staan eigenlijk alleen met de kids. Geen familie of zo die ons kan helpen met het oppasse of degelijk dus uitgaan doen we niet zo vaak (nou ja voor de kids ook niet) Maar hij heeft ook niet echt de behoefte aan. We hebben ook pas een huisje gekocht. Over het algemeen gaat het goed en zou ik eigenlijk niet moeten klagen. Na de breuk is ie ECHT veranderd.
En nu mijn twijfels:
Ik heb het gevoel dat we toch niet echt bij elkaar passen, qua karakter moet ik me erg aanpassen aan hem. Ik ben een heel levendig meid met veel gevoel van humor en die van het leven en mijn kinderen wil genieten. HIj is meer van het relaxed en serieues en zich druk maken of zeuren om dingen die voor mij niet zo belangrijk zijn. Hij kan niet zo goed met dingen omgaan, zeker geen stress. Dan kan hij niets anders doen, bijvoorbeeld wat leuk doen met de kids, ik ben meer van ja..het is niet anders dus laat het niet ook onze dag verpesten. het komt goed. Hij is van: kinderen kan het wat zachter! en ik van: laat ze maar genieten, kids kunnen beter lachen dan huilen. Ik ben van lekker op de bank knuffelen en hij knuffel als hij sex wilt. Nou ja kan nog meer kleine dingen opnoemen op samen zijn ze toch wat, vind ik.
Ik heb het gevoel dat het leven als mij heen gaat.
Financieel hebben we het niet zo ruim, maar om van het leven en je kids te genieten hoeft je ook niet rijk te zijn. Ik ga graag met mn oudste naar de zwembad, daar hou hji weer niet van dus vaak ga ik alleen. Ik ben gewoon een jonge vrouw met een goeie baan die na zijn werk niets anders doet dan huishouding en voor de kids zorgen.
Ik heb waardering en lieve woorden nodig af en toe een bloemetje doet bij mij wonderen. Hij is niet zo. En na al die jaren begin het bij mij het gevoel (liefde???) weg te gaan.
Ik wil een einde aan de relatie maken maar vind ik voor de kids sneu, maar ook voor hem. Na al die jaren..en eigenlijk doet ie niets verkeerd en is gewoon zichzelf!
Ik zegt niet graag maar volgens mij raakt ik mezelf steeds kwijt met elke dag met hem. Voel me zooo schuldig voor deze gevoelens.
ben er weer..voor wie het nog weet..ik ben inderdaad van de topic..moeder van 2, 8 jaar samen maat toch niet gelukkig.
In het kort over die topic. Had na ruzie met mn vriend een knopje die aanging: de twijfelknopje zoals ik het noem. Na zelfs over trouwen te hebben gepraat zei die tijdens de ruzie: en zo heb je het over trouwen?! En ja dat was DE vraag. Alles ging door mn kop heen. We hebben het uitiendelijk na 1 week elkaar te hebben genegerd uitgepraat.
Maar ik zit weer in dezelfde put. We hebben geen ruzie of zo maar (ik hoop dat dit voor iemand herkenbaar is) het voelt gewoon niet fijn! Het voelt alsof mijn vlametje aan het dofen is. We zijn 8 jaar samen en ik heb het 3 jaar geleden uitgemaakt omdat hij steed loog en via msn met andere meiden probeerde af te spreken end. Breuk duurde 6 maanden en ik miste hem geen 1 moment. In die periode overleed mij moeder en hij was degene die me steunde in die moeilijke periode en was het uiteindelijk toch weer aan.
We staan eigenlijk alleen met de kids. Geen familie of zo die ons kan helpen met het oppasse of degelijk dus uitgaan doen we niet zo vaak (nou ja voor de kids ook niet) Maar hij heeft ook niet echt de behoefte aan. We hebben ook pas een huisje gekocht. Over het algemeen gaat het goed en zou ik eigenlijk niet moeten klagen. Na de breuk is ie ECHT veranderd.
En nu mijn twijfels:
Ik heb het gevoel dat we toch niet echt bij elkaar passen, qua karakter moet ik me erg aanpassen aan hem. Ik ben een heel levendig meid met veel gevoel van humor en die van het leven en mijn kinderen wil genieten. HIj is meer van het relaxed en serieues en zich druk maken of zeuren om dingen die voor mij niet zo belangrijk zijn. Hij kan niet zo goed met dingen omgaan, zeker geen stress. Dan kan hij niets anders doen, bijvoorbeeld wat leuk doen met de kids, ik ben meer van ja..het is niet anders dus laat het niet ook onze dag verpesten. het komt goed. Hij is van: kinderen kan het wat zachter! en ik van: laat ze maar genieten, kids kunnen beter lachen dan huilen. Ik ben van lekker op de bank knuffelen en hij knuffel als hij sex wilt. Nou ja kan nog meer kleine dingen opnoemen op samen zijn ze toch wat, vind ik.
Ik heb het gevoel dat het leven als mij heen gaat.
Financieel hebben we het niet zo ruim, maar om van het leven en je kids te genieten hoeft je ook niet rijk te zijn. Ik ga graag met mn oudste naar de zwembad, daar hou hji weer niet van dus vaak ga ik alleen. Ik ben gewoon een jonge vrouw met een goeie baan die na zijn werk niets anders doet dan huishouding en voor de kids zorgen.
Ik heb waardering en lieve woorden nodig af en toe een bloemetje doet bij mij wonderen. Hij is niet zo. En na al die jaren begin het bij mij het gevoel (liefde???) weg te gaan.
Ik wil een einde aan de relatie maken maar vind ik voor de kids sneu, maar ook voor hem. Na al die jaren..en eigenlijk doet ie niets verkeerd en is gewoon zichzelf!
Ik zegt niet graag maar volgens mij raakt ik mezelf steeds kwijt met elke dag met hem. Voel me zooo schuldig voor deze gevoelens.
maandag 8 september 2008 om 08:08
quote:sunnydayz schreef op 07 september 2008 @ 23:23:
Ik ben gewoon een jonge vrouw met een goeie baan die na zijn werk niets anders doet dan huishouding en voor de kids zorgen.
.
En wat denk je dat er verandert als jullie uit elkaar zouden gaan ?
Laten we er van uitgaan dat de kinderen dan om het weekend bij hun vader zijn ; dan heb je eens in de 14 dagen een weekend om iets anders te doen dan zorgen voor kinderen en huishouden .
Zou je daar gelukkiger van worden ?
Als jij een goeie baan hebt en je man werkt fulltime , hoe komt het dat jullie het niet zo heel breed hebben ?
Ik ben gewoon een jonge vrouw met een goeie baan die na zijn werk niets anders doet dan huishouding en voor de kids zorgen.
.
En wat denk je dat er verandert als jullie uit elkaar zouden gaan ?
Laten we er van uitgaan dat de kinderen dan om het weekend bij hun vader zijn ; dan heb je eens in de 14 dagen een weekend om iets anders te doen dan zorgen voor kinderen en huishouden .
Zou je daar gelukkiger van worden ?
Als jij een goeie baan hebt en je man werkt fulltime , hoe komt het dat jullie het niet zo heel breed hebben ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 8 september 2008 om 09:42
Heb je jezelf al eens afgevraagd of het ook aan jou kan liggen? Dat je te hoge eisen stelt bijvoorbeeld?
En net als BGB zegt, als je uit elkaar gaat ligt de zorg van de kids helemaal op jouw alleen in de dagen dat jij ze hebt en dan heb je er ook huishouden, werk etc. bij. Dus in die zin wordt het zeker niet makkelijker.
En net als BGB zegt, als je uit elkaar gaat ligt de zorg van de kids helemaal op jouw alleen in de dagen dat jij ze hebt en dan heb je er ook huishouden, werk etc. bij. Dus in die zin wordt het zeker niet makkelijker.
...
maandag 8 september 2008 om 13:51
quote:sunnydayz schreef op 08 september 2008 @ 00:01:
Lijkt me inderdaad DE perfecte oplossing maar dat zal hij niet fijn vinden..hij zal zoals vaak zeggen: je ben gewoon een vrouw met hoop onderliggende verlangens.Pardon?! Jij weet nog altijd zelf dondersgoed wie je bent en wat je wilt. Wat nou onderliggend???? Je verlangens liggen juist harstikke bovenop! Ik zeg altijd: this is me, don't kill it. Maar al te vaak verdwijnt het leuke, spontane, grappige, levenslustige in ons omdat een ander daar niet op reageert, niet voedt en niet ziet. Klinkt zielig, maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel. Same minds think alike en het lijkt erop alsof je in je eentje in deze relatie staat. Is je man zwaarmoedig? Laat 'm jou en de kinderen dan niet besmetten met zijn 'kan het wat stiller zijn'.
Lijkt me inderdaad DE perfecte oplossing maar dat zal hij niet fijn vinden..hij zal zoals vaak zeggen: je ben gewoon een vrouw met hoop onderliggende verlangens.Pardon?! Jij weet nog altijd zelf dondersgoed wie je bent en wat je wilt. Wat nou onderliggend???? Je verlangens liggen juist harstikke bovenop! Ik zeg altijd: this is me, don't kill it. Maar al te vaak verdwijnt het leuke, spontane, grappige, levenslustige in ons omdat een ander daar niet op reageert, niet voedt en niet ziet. Klinkt zielig, maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel. Same minds think alike en het lijkt erop alsof je in je eentje in deze relatie staat. Is je man zwaarmoedig? Laat 'm jou en de kinderen dan niet besmetten met zijn 'kan het wat stiller zijn'.
maandag 8 september 2008 om 23:26
Ik zou niet weten of ik uit elkaar gelukkiger zou zijn. Vanaf mijn 17de heb ik een relatie met hem en weet eigenlijk niet of dit geluk is. Juist daarom heb ik de topic geopend. Het voelt in ieder geval niet zo. Ik geef enorm om hem en hij ook om mij, maar er lijkt geen "leven" in meer te zitten.
Misschien ligt het idderdaad aan mij dat ik te hoge eisen stel, maar ik alleen lijk de verschillen tussen onze karakter toch zijn tol te eisen. Iedereen vindt het knap dat we zolang samen zijn (8jaar), niet omdat het zo klikte maar omdat ik meestal in dingen meeging en mezelf aanpaste aan hem. Hij zal bijvoorbeeld nooit in een feest leren gaan dansen terwijl ik meer helemaal uit met dak zou gaan. Niet alleen maar met hem.
En nee, ik weet heel goed dat het alleen moeilijker zou worden met de kids enzo, dat is juist de reden waarom ik zooo twijfel. Als we geen kinderen hadden (gelukkig zijn ze er toch, ben dolgelukkig met ze) , was de keuze snel gemaakt, maar juist voor hen, maar ook voor hem..na alles die we samen hebben bereikt, huisje etc. In een relatie investeren beide partijen tijd, energie en eigen belangen. Hoe zal hij verder moeten als ik niet verder zou willen. Jongens ik weet het gewoon niet.
Misschien ligt het idderdaad aan mij dat ik te hoge eisen stel, maar ik alleen lijk de verschillen tussen onze karakter toch zijn tol te eisen. Iedereen vindt het knap dat we zolang samen zijn (8jaar), niet omdat het zo klikte maar omdat ik meestal in dingen meeging en mezelf aanpaste aan hem. Hij zal bijvoorbeeld nooit in een feest leren gaan dansen terwijl ik meer helemaal uit met dak zou gaan. Niet alleen maar met hem.
En nee, ik weet heel goed dat het alleen moeilijker zou worden met de kids enzo, dat is juist de reden waarom ik zooo twijfel. Als we geen kinderen hadden (gelukkig zijn ze er toch, ben dolgelukkig met ze) , was de keuze snel gemaakt, maar juist voor hen, maar ook voor hem..na alles die we samen hebben bereikt, huisje etc. In een relatie investeren beide partijen tijd, energie en eigen belangen. Hoe zal hij verder moeten als ik niet verder zou willen. Jongens ik weet het gewoon niet.
dinsdag 9 september 2008 om 08:32
Geen ervaring met uit elkaar willen gaan als je kinderen hebt. Wel als je geen kinderen hebt...
Maar in je laatste reactie proef ik dat je eigenlijk bij elkaar blijft voor de kinderen......
Misschien is het eens goed na te gaan of het wel goed is voor de kinderen om als voorbeeld een liefdeloze relatie zien? En wat als één van jullie iemand tegen komt waar het echt mee klikt? Dat is volgens mij ook niet zo leuk voor de kinderen...
Misschien een idee om relatie-therapie te doen ofzo? Als je/jullie het toch een kans willen geven?
En als je uit elkaar gaat, denk je dat je met je vriend/man in goede harmonie afspraken kunt maken over de kinderen? Bijv. co-ouderschap? Dat de kinderen de ene week bij hem en de andere week bij jou zijn?
Volgens mij zijn er voldoende regelingen voor alleenstaande werkende ouders via de Belastingdienst om vrij goedkoop kinderopvang te regelen (www.toeslagen.nl).
Overal is wel een oplossing voor te vinden... Maar ik geloof dat het ook niet goed is dat je kinderen een ongelukkige moeder c.q. vader hebben (wat de oorzaak dan ook mag zijn).
Maar in je laatste reactie proef ik dat je eigenlijk bij elkaar blijft voor de kinderen......
Misschien is het eens goed na te gaan of het wel goed is voor de kinderen om als voorbeeld een liefdeloze relatie zien? En wat als één van jullie iemand tegen komt waar het echt mee klikt? Dat is volgens mij ook niet zo leuk voor de kinderen...
Misschien een idee om relatie-therapie te doen ofzo? Als je/jullie het toch een kans willen geven?
En als je uit elkaar gaat, denk je dat je met je vriend/man in goede harmonie afspraken kunt maken over de kinderen? Bijv. co-ouderschap? Dat de kinderen de ene week bij hem en de andere week bij jou zijn?
Volgens mij zijn er voldoende regelingen voor alleenstaande werkende ouders via de Belastingdienst om vrij goedkoop kinderopvang te regelen (www.toeslagen.nl).
Overal is wel een oplossing voor te vinden... Maar ik geloof dat het ook niet goed is dat je kinderen een ongelukkige moeder c.q. vader hebben (wat de oorzaak dan ook mag zijn).
dinsdag 9 september 2008 om 08:38
quote:sunnydayz schreef op 08 september 2008 @ 23:26:
Ik zou niet weten of ik uit elkaar gelukkiger zou zijn. Vanaf mijn 17de heb ik een relatie met hem en weet eigenlijk niet of dit geluk is. Juist daarom heb ik de topic geopend. Het voelt in ieder geval niet zo. Ik geef enorm om hem en hij ook om mij, maar er lijkt geen "leven" in meer te zitten.
Misschien ligt het idderdaad aan mij dat ik te hoge eisen stel, maar ik alleen lijk de verschillen tussen onze karakter toch zijn tol te eisen. Iedereen vindt het knap dat we zolang samen zijn (8jaar), niet omdat het zo klikte maar omdat ik meestal in dingen meeging en mezelf aanpaste aan hem. Hij zal bijvoorbeeld nooit in een feest leren gaan dansen terwijl ik meer helemaal uit met dak zou gaan. Niet alleen maar met hem.
En nee, ik weet heel goed dat het alleen moeilijker zou worden met de kids enzo, dat is juist de reden waarom ik zooo twijfel. Als we geen kinderen hadden (gelukkig zijn ze er toch, ben dolgelukkig met ze) , was de keuze snel gemaakt, maar juist voor hen, maar ook voor hem..na alles die we samen hebben bereikt, huisje etc. In een relatie investeren beide partijen tijd, energie en eigen belangen. Hoe zal hij verder moeten als ik niet verder zou willen. Jongens ik weet het gewoon niet.Is hij wel gelukkig met 't feit dat jullie kinderen hebben? Van wat ik me herinner uit dat andere topic vindt hij er geen klap aan om van die kinderdingen te gaan doen met ze en hij irriteert zich dus ook al aan de drukte die ze maken. Hij is misschien dus juist wel gelukkiger als ie daar vanaf zou zijn. Dat 't voor jou lastiger wordt alleen is logisch, maar hoeveel heb je samenwonend echt aan hem qua verzorging van je kids?
Ik zou niet weten of ik uit elkaar gelukkiger zou zijn. Vanaf mijn 17de heb ik een relatie met hem en weet eigenlijk niet of dit geluk is. Juist daarom heb ik de topic geopend. Het voelt in ieder geval niet zo. Ik geef enorm om hem en hij ook om mij, maar er lijkt geen "leven" in meer te zitten.
Misschien ligt het idderdaad aan mij dat ik te hoge eisen stel, maar ik alleen lijk de verschillen tussen onze karakter toch zijn tol te eisen. Iedereen vindt het knap dat we zolang samen zijn (8jaar), niet omdat het zo klikte maar omdat ik meestal in dingen meeging en mezelf aanpaste aan hem. Hij zal bijvoorbeeld nooit in een feest leren gaan dansen terwijl ik meer helemaal uit met dak zou gaan. Niet alleen maar met hem.
En nee, ik weet heel goed dat het alleen moeilijker zou worden met de kids enzo, dat is juist de reden waarom ik zooo twijfel. Als we geen kinderen hadden (gelukkig zijn ze er toch, ben dolgelukkig met ze) , was de keuze snel gemaakt, maar juist voor hen, maar ook voor hem..na alles die we samen hebben bereikt, huisje etc. In een relatie investeren beide partijen tijd, energie en eigen belangen. Hoe zal hij verder moeten als ik niet verder zou willen. Jongens ik weet het gewoon niet.Is hij wel gelukkig met 't feit dat jullie kinderen hebben? Van wat ik me herinner uit dat andere topic vindt hij er geen klap aan om van die kinderdingen te gaan doen met ze en hij irriteert zich dus ook al aan de drukte die ze maken. Hij is misschien dus juist wel gelukkiger als ie daar vanaf zou zijn. Dat 't voor jou lastiger wordt alleen is logisch, maar hoeveel heb je samenwonend echt aan hem qua verzorging van je kids?
woensdag 10 september 2008 om 10:19
quote:elninjoo schreef op 09 september 2008 @ 08:38:
[...]
Is hij wel gelukkig met 't feit dat jullie kinderen hebben? Dat 't voor jou lastiger wordt alleen is logisch, maar hoeveel heb je samenwonend echt aan hem qua verzorging van je kids?
elninjoo, hij is dol op zijn kinderen maar qua verzorging heeft hij het best makkelijk. Meestal werkt ik s'avonds en dan pas hij op de kinderen. Maar veel doet ie niet. Bijvoorbeeld in bad stoppen niet of echt een spelletje spelen end. Ik kook vantevoren en stop ze in bad voordat ik wegga. En omdat hij ochtends werkt ben ik degene die de oudste klaarmaak om naar school te gaan. Maar ja, zo is ie altijd geweest, maar nu begin het te vervelen. Ik raak een beetje uitgekeken en misschien daarom heb ik zulke twijfels. Volgens mij zal het niet zoveel veranderen qua dingen die ik zal moeten doen want ja in principe doe ik bijna alles al. Alleen oppas voor als ik moet werken wordt een probleem. En natuurlijk zal ik hem missen, want 8 jaar samen is niet weinig, maar meer voor een maatje waarmee je kan praten enzo.
[...]
Is hij wel gelukkig met 't feit dat jullie kinderen hebben? Dat 't voor jou lastiger wordt alleen is logisch, maar hoeveel heb je samenwonend echt aan hem qua verzorging van je kids?
elninjoo, hij is dol op zijn kinderen maar qua verzorging heeft hij het best makkelijk. Meestal werkt ik s'avonds en dan pas hij op de kinderen. Maar veel doet ie niet. Bijvoorbeeld in bad stoppen niet of echt een spelletje spelen end. Ik kook vantevoren en stop ze in bad voordat ik wegga. En omdat hij ochtends werkt ben ik degene die de oudste klaarmaak om naar school te gaan. Maar ja, zo is ie altijd geweest, maar nu begin het te vervelen. Ik raak een beetje uitgekeken en misschien daarom heb ik zulke twijfels. Volgens mij zal het niet zoveel veranderen qua dingen die ik zal moeten doen want ja in principe doe ik bijna alles al. Alleen oppas voor als ik moet werken wordt een probleem. En natuurlijk zal ik hem missen, want 8 jaar samen is niet weinig, maar meer voor een maatje waarmee je kan praten enzo.
woensdag 10 september 2008 om 10:25
quote:blijfgewoonbianca schreef op 09 september 2008 @ 08:32:
Ik vind wel dat je jezelf allemaal positieve dingen toedicht en hem de negatieve .
BGB, ik zeg niet dat wat hij doet negatief zijn en die van mijn positief. Ik schreef ook dat hij niets verkeerd doet alleen zich zelf zijn. Ik zal ook schuld in de situatie hebben om het zover te laten gaan dat het me nu allemaal verveeld. Maar als je in zit is anders en gaat het niet in een keer maar in 8 jaar tijd. Beetje bij beetje totdat je helemaal in zit en terugkijk hoe het eigenlijk is. Het zijn geen negatieve kanten van hem, want voor het zelfde is er een vrouw die dat ook erg fijn vindt. Lekker "relaxed" en uitgaan is alleen "stond erbij en keek ernaar".
Ik vind wel dat je jezelf allemaal positieve dingen toedicht en hem de negatieve .
BGB, ik zeg niet dat wat hij doet negatief zijn en die van mijn positief. Ik schreef ook dat hij niets verkeerd doet alleen zich zelf zijn. Ik zal ook schuld in de situatie hebben om het zover te laten gaan dat het me nu allemaal verveeld. Maar als je in zit is anders en gaat het niet in een keer maar in 8 jaar tijd. Beetje bij beetje totdat je helemaal in zit en terugkijk hoe het eigenlijk is. Het zijn geen negatieve kanten van hem, want voor het zelfde is er een vrouw die dat ook erg fijn vindt. Lekker "relaxed" en uitgaan is alleen "stond erbij en keek ernaar".
