Relaties
alle pijlers
kan hem niet loslaten
woensdag 2 april 2008 om 18:38
hey allemaal,
Het is nu 2 dagen uit met mijn vriend na een relatie van anderhalf jaar. De reden dat het uit is komt doordat hij de laatste 4 maanden een nare periode achter de rug heeft moeder overleden huis kwijt en nog meer ellende. Hij is de man die zich dan helemaal terug trekt en wat ik al eerder merkte in de relatie zich afsluit voor hulp van anderen. Conclusie ik kon niet meer tegen dat hij mij niet in zijn leven betrok. Hij hoeft er niet met mij over te praten of wat dan ook maar op zulke momenten zag ik hem niet hoorde ik hem niet. we hebben samen besloten om er mee te stoppen.
nu 2 dagen lang kan ik alleen maar huilen en wil ik hem bellen en smsen het spookt 24 uur in mijn hoofd ik word er echt helemaal depresief van kan me niet op me werk foccusen ect ect.
Ik ben 28 jaar en ik heb echt wel meerderen relatie gehad maar wat ik nu meemaak heb ik nog nooit gehad.
Op een andere onderwerp zag ik tips staan met ga weg met je vriendinnen en bla bla maar ik wil gewoon niks ik wil alleen maar huilen en hoopen dat ie me belt.....
Het is nu 2 dagen uit met mijn vriend na een relatie van anderhalf jaar. De reden dat het uit is komt doordat hij de laatste 4 maanden een nare periode achter de rug heeft moeder overleden huis kwijt en nog meer ellende. Hij is de man die zich dan helemaal terug trekt en wat ik al eerder merkte in de relatie zich afsluit voor hulp van anderen. Conclusie ik kon niet meer tegen dat hij mij niet in zijn leven betrok. Hij hoeft er niet met mij over te praten of wat dan ook maar op zulke momenten zag ik hem niet hoorde ik hem niet. we hebben samen besloten om er mee te stoppen.
nu 2 dagen lang kan ik alleen maar huilen en wil ik hem bellen en smsen het spookt 24 uur in mijn hoofd ik word er echt helemaal depresief van kan me niet op me werk foccusen ect ect.
Ik ben 28 jaar en ik heb echt wel meerderen relatie gehad maar wat ik nu meemaak heb ik nog nooit gehad.
Op een andere onderwerp zag ik tips staan met ga weg met je vriendinnen en bla bla maar ik wil gewoon niks ik wil alleen maar huilen en hoopen dat ie me belt.....
vrijdag 4 april 2008 om 20:09
Lieve Dora28,
hier nog iemand met ongelooflijk veel liefdesverdriet.
Iemand los laten is altijd supermoeilijk in het begin... Maar na verloop van tijd 'verandert' er wel iets in jezelf.
Mijn situatie: mijn vriend deed de laatste maanden 'anders' tegen me. We woonden nog niet samen, maar hadden allebei wel het gevoel dat deze relatie goed zat, spraken zelfs al over trouwen en kindjes krijgen (dromen)... We waren twee tegenovergestelde karakter (hij heel sociaal, ik nog stil en rustig). Ik was de vrouw van zijn leven, zei hij me zo vaak in het begin. Hij hield van alles aan mij... En ik was zo verliefd, nog nooit zo verliefd geweest. Maar na een half jaar was hij koeler naar mij toe, hij had minder tijd om af te spreken 's avonds, meestal ging hij iets drinken met zijn vrienden. Als ik een berichtje stuurde, duurde hij de laatste weken uren voor ik een berichtje terugkreeg (terwijl dat in het begin binnen de minuut was). En toen zei hij me dat de gevoelens minder waren en dat hij dit niet kon plaatsen in zijn leven. Ik wilde een pauze, maar hij was er zeker van dat die gevoelens ook niet meer terug zouden komen. Dus hebben we er een punt achter gezet. Einde relatie.
Hij en ik hadden afgesproken om toch nog vrienden te blijven, maar ja, het is nu drie weken geleden sinds het einde van onze relatie. Ik sleep me elke ochtend uit bed, lig 's avonds tot diep in de nacht over hem te piekeren (wààrom hield hij niet meer van mij), vaak huilend
Hij kan me niet antwoorden waarom de gevoelens weg waren. Ik denk dat hij het wel weet, maar het me niet wil vertellen (er zou geen ander meisje zijn en dat geloof ik ook wel)... Ik stuur hem nog dagelijks een mailtje of berichtje, maar de antwoorden zijn heel oppervlakkig... Dus ik vrees dat vrienden blijven er niet in zit, toch zeker van zijn kant niet.
De eerste dagen wilde ik het liefst van al gewoon in bed blijven liggen. Doorslapen totdat ik hem vergeten was... Maar je moet verder met je leven he. Na drie weken besef ik dat het niet meer goed zal komen.
De drang om hem nog een berichtje te sturen is zo groot. Soms kan ik me gewoon niet inhouden en stuur hem iets. En als hij dan uren later antwoordt (soms antwoordt hij ook helemaal niet), dan is de pijn nog groter. Dan ben ik boos, machteloos. Vandaag had ik wel een dag dat ik me beter voelde. Eerst op m'n eentje gaan winkelen, leuke broek gekocht. Naar de kapper geweest voor een nieuw kleurtje. Ik keek naar mezelf in de spiegel en vond dat ik er best wel mocht zijn. Daar trek ik me nu aan op.
En toch, ik mis hem zo...
Ik wacht op een berichtje van hem, dat hij me mist, dat hij nog van me houdt, ... maar dat zal niet komen, dat weet ik
Dora, ik leef met je mee. Ik wens je veel sterkte toe en ik hoop ergens wel voor jou dat hij je contacteert en zegt dat hij je graag ziet...
dikke knuffel
hier nog iemand met ongelooflijk veel liefdesverdriet.
Iemand los laten is altijd supermoeilijk in het begin... Maar na verloop van tijd 'verandert' er wel iets in jezelf.
Mijn situatie: mijn vriend deed de laatste maanden 'anders' tegen me. We woonden nog niet samen, maar hadden allebei wel het gevoel dat deze relatie goed zat, spraken zelfs al over trouwen en kindjes krijgen (dromen)... We waren twee tegenovergestelde karakter (hij heel sociaal, ik nog stil en rustig). Ik was de vrouw van zijn leven, zei hij me zo vaak in het begin. Hij hield van alles aan mij... En ik was zo verliefd, nog nooit zo verliefd geweest. Maar na een half jaar was hij koeler naar mij toe, hij had minder tijd om af te spreken 's avonds, meestal ging hij iets drinken met zijn vrienden. Als ik een berichtje stuurde, duurde hij de laatste weken uren voor ik een berichtje terugkreeg (terwijl dat in het begin binnen de minuut was). En toen zei hij me dat de gevoelens minder waren en dat hij dit niet kon plaatsen in zijn leven. Ik wilde een pauze, maar hij was er zeker van dat die gevoelens ook niet meer terug zouden komen. Dus hebben we er een punt achter gezet. Einde relatie.
Hij en ik hadden afgesproken om toch nog vrienden te blijven, maar ja, het is nu drie weken geleden sinds het einde van onze relatie. Ik sleep me elke ochtend uit bed, lig 's avonds tot diep in de nacht over hem te piekeren (wààrom hield hij niet meer van mij), vaak huilend
Hij kan me niet antwoorden waarom de gevoelens weg waren. Ik denk dat hij het wel weet, maar het me niet wil vertellen (er zou geen ander meisje zijn en dat geloof ik ook wel)... Ik stuur hem nog dagelijks een mailtje of berichtje, maar de antwoorden zijn heel oppervlakkig... Dus ik vrees dat vrienden blijven er niet in zit, toch zeker van zijn kant niet.
De eerste dagen wilde ik het liefst van al gewoon in bed blijven liggen. Doorslapen totdat ik hem vergeten was... Maar je moet verder met je leven he. Na drie weken besef ik dat het niet meer goed zal komen.
De drang om hem nog een berichtje te sturen is zo groot. Soms kan ik me gewoon niet inhouden en stuur hem iets. En als hij dan uren later antwoordt (soms antwoordt hij ook helemaal niet), dan is de pijn nog groter. Dan ben ik boos, machteloos. Vandaag had ik wel een dag dat ik me beter voelde. Eerst op m'n eentje gaan winkelen, leuke broek gekocht. Naar de kapper geweest voor een nieuw kleurtje. Ik keek naar mezelf in de spiegel en vond dat ik er best wel mocht zijn. Daar trek ik me nu aan op.
En toch, ik mis hem zo...
Ik wacht op een berichtje van hem, dat hij me mist, dat hij nog van me houdt, ... maar dat zal niet komen, dat weet ik
Dora, ik leef met je mee. Ik wens je veel sterkte toe en ik hoop ergens wel voor jou dat hij je contacteert en zegt dat hij je graag ziet...
dikke knuffel
vrijdag 4 april 2008 om 21:18
hoi Olla,
Jemig wat naar voor je tja, dat is beetje ander verhaal maar dezelfde verdriet ! ik ken dat van dromen wij droomde over alles. Ik wist zelfs al wat hij ging aan doen op onze bruiloft ik was zijn ware en daar ben ik nog steeds zeker van. Ik denk dat dat het juist moeilijk maakt wij zijn uit elkaar gegaan terwijl en nog zoveel gevoel is. Maar zoals de dames boven als advies gaven ik moet hem zijn ruimte geven het makkelijkste is om het gewoon te accepteren en te doen of er niks aan de hand is maar dan doe ik mezelf tekort en zou het op lange termijn niet werken dat besef ik wel.
Ik kan ook goed begrijpen dat je erg boos ben zou ook graag lief smsje van hem krijgen heb me gelukkig tot nu toe nog weten in te houden en heb hem niks gestuurd!!
Olla dikke knuffel en sterkte !
Jemig wat naar voor je tja, dat is beetje ander verhaal maar dezelfde verdriet ! ik ken dat van dromen wij droomde over alles. Ik wist zelfs al wat hij ging aan doen op onze bruiloft ik was zijn ware en daar ben ik nog steeds zeker van. Ik denk dat dat het juist moeilijk maakt wij zijn uit elkaar gegaan terwijl en nog zoveel gevoel is. Maar zoals de dames boven als advies gaven ik moet hem zijn ruimte geven het makkelijkste is om het gewoon te accepteren en te doen of er niks aan de hand is maar dan doe ik mezelf tekort en zou het op lange termijn niet werken dat besef ik wel.
Ik kan ook goed begrijpen dat je erg boos ben zou ook graag lief smsje van hem krijgen heb me gelukkig tot nu toe nog weten in te houden en heb hem niks gestuurd!!
Olla dikke knuffel en sterkte !
vrijdag 4 april 2008 om 21:58
Goh Dora, misschien even een reactie die anders is dan alle andere, maar wat heeft jouw vriend veel meegemaakt de afgelopen maanden!
Zijn moeder verloren, zijn huis kwijtgeraakt en nog meer ellende....... In zo'n korte tijd allemaal!
Wat me opvalt is dat het alleen hier om jou draait, helemaal niet over wat er allemaal niet in zijn leven gebeurd is.
Ik weet uit eigen ervaring hoe het is om je moeder te verliezen en dat hakt er echt in. Je beseft eigenlijk het eerste half jaar niet goed wat je overkomt, laat staan hoe je er mee om moet gaan. Je hebt heel weinig oog voor wat er rondom je heen gebeurt. Je omgeving, familie, vrienden of partner zijn er dan om je te steunen en begrip te hebben voor jouw verdriet.
Maar jij kon er niet tegen dat hij zich afsloot.............. Nu kan hij ook nog eens een voorbije relatie verwerken.
Het is sneu voor je dat het uit is, maar geef je vriend, als je echt om hem geeft, eens de ruimte om zijn rouwproces te hebben.
Zijn moeder verloren, zijn huis kwijtgeraakt en nog meer ellende....... In zo'n korte tijd allemaal!
Wat me opvalt is dat het alleen hier om jou draait, helemaal niet over wat er allemaal niet in zijn leven gebeurd is.
Ik weet uit eigen ervaring hoe het is om je moeder te verliezen en dat hakt er echt in. Je beseft eigenlijk het eerste half jaar niet goed wat je overkomt, laat staan hoe je er mee om moet gaan. Je hebt heel weinig oog voor wat er rondom je heen gebeurt. Je omgeving, familie, vrienden of partner zijn er dan om je te steunen en begrip te hebben voor jouw verdriet.
Maar jij kon er niet tegen dat hij zich afsloot.............. Nu kan hij ook nog eens een voorbije relatie verwerken.
Het is sneu voor je dat het uit is, maar geef je vriend, als je echt om hem geeft, eens de ruimte om zijn rouwproces te hebben.
vrijdag 4 april 2008 om 22:30
Hey Pom,
Ik begrijp je reactie en antwoord nee het draait niet alleen om mij misschien dat het hier op forum anders overkomt dat begrijp ik. En ikzelf ben mijn moeder ook verloren ik weet wat het met je kan doen. En hoe mijn ex-vriend ermee omgaat is natuurlijk zijn manier en dat moet ik respecteren alleen hij wilt mijn steun niet en ook niet bij mij zijn.Daarom zoals de meiden boven al aangaven juist als je van iemand houdt moet je hem ook los kunnen laten en dat probeer ik nu om ook hij begreep mij. En over je laatste opmerking :
Nu kan hij ook nog eens een voorbije relatie verwerken.
Als hij me morgen zou bellen dan zou ik zo terug bij hem komen en dat weet hij ook maar hij heeft besloten dat hij alles eerst moet verwerken niet ik.
Ik begrijp je reactie en antwoord nee het draait niet alleen om mij misschien dat het hier op forum anders overkomt dat begrijp ik. En ikzelf ben mijn moeder ook verloren ik weet wat het met je kan doen. En hoe mijn ex-vriend ermee omgaat is natuurlijk zijn manier en dat moet ik respecteren alleen hij wilt mijn steun niet en ook niet bij mij zijn.Daarom zoals de meiden boven al aangaven juist als je van iemand houdt moet je hem ook los kunnen laten en dat probeer ik nu om ook hij begreep mij. En over je laatste opmerking :
Nu kan hij ook nog eens een voorbije relatie verwerken.
Als hij me morgen zou bellen dan zou ik zo terug bij hem komen en dat weet hij ook maar hij heeft besloten dat hij alles eerst moet verwerken niet ik.
zaterdag 5 april 2008 om 10:10
zaterdag 5 april 2008 om 16:05
Hey Summerdance,
Ik woon gelukkig maar 2 hoog, dus geen 500 trappen, haha.
Ik merk dat mijn behoefte aan smsen niet zo heel erg is als destijds bij jou. Het gaat wel elke dag door mn hoofd, "zal ik hem even smsen hoe het met hem gaat"...en het gekke is, het lijkt alsof ik nu ineens wel dingen met hem wil delen.
Afgelopen week is er iets vervelends gebeurd in mijn familie, en het kwam al heel snel in me op van "ik zou graag even met hem willen praten en mn verhaal kwijt willen".
Gek he, omdat ik dat juist nooit deed.
Maar goed, ik kan me inhouden. Ik sms hem niet, omdat ik dan zelf maar in dat cirkeltje blijf zitten...maar ook omdat het voor hem misschien moeilijk is.
En ik laat hem idd in zn waarde....hij verdient geen vrouw die zo twijfelt aan zichzelf, aan hem, aan de toekomst en relatie.
Ik weet wel dat hij op me wacht, en met mij verder wil...maar het mooie is dat hij mij ook zo in mn waarde laat. Hij geeft me de ruimte, alle tijd, zoekt zelf ook geen contact, dus dat maakt het iets makkelijker.
Ik ga vanavond lekker op stap met een vriendin. Ik zit al langere tijd thuis, en had weinig zin in dingen. Dit had alles met mn burn-out te maken.
Maar ik vind het nu weer leuk om er soms eens op uit te gaan, en even lekker ontspannen!
Wonen jullie nu eigenlijk al samen?
En merk je dat je nu gekker op hem bent dan destijds?
Ik vraag me af als mensen een tijd uit elkaar zijn geweest, of de gevoelens daarna heviger zijn...
Fijn weekend!
En natuurlijk ook voor alle anderen. Liefdesverdriet is vreselijk, en je hopt telkens maar dat het goedkomt. Het moeilijke is denk ik de machteloosheid, dat je vriend het uitmaakt en je er zelf niets meer aan kan doen.
Maar ik heb zelf ooit ook vreselijke liefdesverdriet gehad, en ik vond op dat moment mn hele leven vreselijk..maar is waar, met de tijd wordt het minder!
Ik woon gelukkig maar 2 hoog, dus geen 500 trappen, haha.
Ik merk dat mijn behoefte aan smsen niet zo heel erg is als destijds bij jou. Het gaat wel elke dag door mn hoofd, "zal ik hem even smsen hoe het met hem gaat"...en het gekke is, het lijkt alsof ik nu ineens wel dingen met hem wil delen.
Afgelopen week is er iets vervelends gebeurd in mijn familie, en het kwam al heel snel in me op van "ik zou graag even met hem willen praten en mn verhaal kwijt willen".
Gek he, omdat ik dat juist nooit deed.
Maar goed, ik kan me inhouden. Ik sms hem niet, omdat ik dan zelf maar in dat cirkeltje blijf zitten...maar ook omdat het voor hem misschien moeilijk is.
En ik laat hem idd in zn waarde....hij verdient geen vrouw die zo twijfelt aan zichzelf, aan hem, aan de toekomst en relatie.
Ik weet wel dat hij op me wacht, en met mij verder wil...maar het mooie is dat hij mij ook zo in mn waarde laat. Hij geeft me de ruimte, alle tijd, zoekt zelf ook geen contact, dus dat maakt het iets makkelijker.
Ik ga vanavond lekker op stap met een vriendin. Ik zit al langere tijd thuis, en had weinig zin in dingen. Dit had alles met mn burn-out te maken.
Maar ik vind het nu weer leuk om er soms eens op uit te gaan, en even lekker ontspannen!
Wonen jullie nu eigenlijk al samen?
En merk je dat je nu gekker op hem bent dan destijds?
Ik vraag me af als mensen een tijd uit elkaar zijn geweest, of de gevoelens daarna heviger zijn...
Fijn weekend!
En natuurlijk ook voor alle anderen. Liefdesverdriet is vreselijk, en je hopt telkens maar dat het goedkomt. Het moeilijke is denk ik de machteloosheid, dat je vriend het uitmaakt en je er zelf niets meer aan kan doen.
Maar ik heb zelf ooit ook vreselijke liefdesverdriet gehad, en ik vond op dat moment mn hele leven vreselijk..maar is waar, met de tijd wordt het minder!
zondag 6 april 2008 om 20:58
Haai Sid, nee we wonen (nog) niet samen,de plannen liggen er voor na de grote vakantie van de zomer.
Weet je ik heb echt maanden nodig gehad om hem weer te vertrouwen, vertrouwen dat hij nu WEL zou zeggen als er wat was.
Vertrouwen opbouwen in zijn nieuwe ik.
En dat is er nu.
Ook dat heeft ons best wel wat moeite gekocht en dat wisten we van te voren.
Wat we dus hebben afgesproken er gewoon rustig de tijd voor te nemen.
En langzaam komt ook dat stapje dichterbij.
Of ik nu meer van hem hou?
Hmm...meer houden van kan denk ik niet, maar ik weet wel dat mijn repect voor hem en zijn respect naar mij veel en veel groter is.
Doordat we beide een stuk sterker zijn durven we meer op elkaar te bouwen, we durven elkaar meer los te laten, kortom een hele hoop oude twijfels zijn er niet meer.
Dus intenser.....ja zeker!
Gek is dat he, dat je nu wel ineens dingen kan gaan delen.
Lijkt alsof je nu past merkt wat je mist.
Hoe is je avondje stappen verlopen?
@ dora, meissie hoest met de kleenex aandelen???
Weet je ik heb echt maanden nodig gehad om hem weer te vertrouwen, vertrouwen dat hij nu WEL zou zeggen als er wat was.
Vertrouwen opbouwen in zijn nieuwe ik.
En dat is er nu.
Ook dat heeft ons best wel wat moeite gekocht en dat wisten we van te voren.
Wat we dus hebben afgesproken er gewoon rustig de tijd voor te nemen.
En langzaam komt ook dat stapje dichterbij.
Of ik nu meer van hem hou?
Hmm...meer houden van kan denk ik niet, maar ik weet wel dat mijn repect voor hem en zijn respect naar mij veel en veel groter is.
Doordat we beide een stuk sterker zijn durven we meer op elkaar te bouwen, we durven elkaar meer los te laten, kortom een hele hoop oude twijfels zijn er niet meer.
Dus intenser.....ja zeker!
Gek is dat he, dat je nu wel ineens dingen kan gaan delen.
Lijkt alsof je nu past merkt wat je mist.
Hoe is je avondje stappen verlopen?
@ dora, meissie hoest met de kleenex aandelen???
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
zondag 6 april 2008 om 21:10
Hoi Summerdance,
heb je een leuk weekend gehad?
Mijn stapavondje was wel gezellig eigenlijk...niet laat geworden, maar gewoon lekker om er even tussenuit te gaan, omdat ik best een heftige week had gehad..dus ja was lekker!
Ik kan me goed voorstellen dat je dat vertrouwen in hem niet 1-2-3 weer terug had...dat kost tijd. Wel goed dat je het die tijd ook gegund hebt, denk dat er ook veel mensen zijn die daar het geduld niet voor hebben.
Zou eerlijk gezegd ook niet weten of ik maanden dat geduld zou kunnen opbrengen!
Soms zo jammer dat we niet nu al weten hoe het er over een haar uitziet ofzo, haha...
Ik heb echt het gevoel dat jullie een hele sterke relatie hebben nu. Ik ben er hartstikke blij om voor je, serieus!
Ik weet als geen ander hoe rot jij je toen gevoeld moet hebben, en daarom is het echt leuk om te lezen dat jullie er zo sterker uit zijn gekomen.
En terwijl je dat van tevoren nooit had gedacht, want het was toch echt definitief uit!
Misschien kunnen we een film erover maken, zo'n lekkere romantische, happy ending movie...haha!
Ik ben ook wel benieuwd hoe het met Dora is....
heb je een leuk weekend gehad?
Mijn stapavondje was wel gezellig eigenlijk...niet laat geworden, maar gewoon lekker om er even tussenuit te gaan, omdat ik best een heftige week had gehad..dus ja was lekker!
Ik kan me goed voorstellen dat je dat vertrouwen in hem niet 1-2-3 weer terug had...dat kost tijd. Wel goed dat je het die tijd ook gegund hebt, denk dat er ook veel mensen zijn die daar het geduld niet voor hebben.
Zou eerlijk gezegd ook niet weten of ik maanden dat geduld zou kunnen opbrengen!
Soms zo jammer dat we niet nu al weten hoe het er over een haar uitziet ofzo, haha...
Ik heb echt het gevoel dat jullie een hele sterke relatie hebben nu. Ik ben er hartstikke blij om voor je, serieus!
Ik weet als geen ander hoe rot jij je toen gevoeld moet hebben, en daarom is het echt leuk om te lezen dat jullie er zo sterker uit zijn gekomen.
En terwijl je dat van tevoren nooit had gedacht, want het was toch echt definitief uit!
Misschien kunnen we een film erover maken, zo'n lekkere romantische, happy ending movie...haha!
Ik ben ook wel benieuwd hoe het met Dora is....
zondag 6 april 2008 om 22:34
Weet je Sid,ik had ook nooit gedacht het geduld op te kunnen brengen, ben van nature nogal een ongeduldig typje.
Na een paar weken twijfelen, angst, het echte NIET vertrouwen heb ik tegen mezelf gezegd, Summer, als je echt verder wilt dan MOET je nu beginnen met vertrouwen, als je dat niet kan moet je stoppen.
En ja...toen ging het beetje bij beetje, stukje voor stukje vanzelf.
Het gekke was dat hoe meer ik liet zien dat ik geloofde wat hij zij, hoe meer hij ging vertellen.
Nou nee das helemaal niet gek maar ik was altijd gewend de dingen uit hem te trekken en nu, juist door niets te doen kwamen de dingen vanzelf.
Das denk ik mijn wijste les geweest, hij vertelt me echt geen dingen onder dwang, hij verteld het wel als hij eraan toe is.
dus geduld was het eigenlijk niet, het was gewoon beleven, voelen, en meemaken.
Nu hebben we beide het gevoel dat er een hele solide basis gelegd is waarin we beide goed met onze beentjes op de grond staan.
Laatst hoorde ik iemand zeggen over ons, jullie hebben gevochten voor jullie relatie.
En das niet waar, we hebben met elkaar gevochten VOOR we uit elkaar gingen, nu begrijpen we elkaar.
Niet altijd hihi, maar we vinden nu altijd een goeie middenweg.
Mijn weekend was een hele rustige.
Lekker op de bank, dvdtje wijntjes erbij...helemaal burgerlijk.
Volgende week gaan we weer jong, snel en hip hihihi
Na een paar weken twijfelen, angst, het echte NIET vertrouwen heb ik tegen mezelf gezegd, Summer, als je echt verder wilt dan MOET je nu beginnen met vertrouwen, als je dat niet kan moet je stoppen.
En ja...toen ging het beetje bij beetje, stukje voor stukje vanzelf.
Het gekke was dat hoe meer ik liet zien dat ik geloofde wat hij zij, hoe meer hij ging vertellen.
Nou nee das helemaal niet gek maar ik was altijd gewend de dingen uit hem te trekken en nu, juist door niets te doen kwamen de dingen vanzelf.
Das denk ik mijn wijste les geweest, hij vertelt me echt geen dingen onder dwang, hij verteld het wel als hij eraan toe is.
dus geduld was het eigenlijk niet, het was gewoon beleven, voelen, en meemaken.
Nu hebben we beide het gevoel dat er een hele solide basis gelegd is waarin we beide goed met onze beentjes op de grond staan.
Laatst hoorde ik iemand zeggen over ons, jullie hebben gevochten voor jullie relatie.
En das niet waar, we hebben met elkaar gevochten VOOR we uit elkaar gingen, nu begrijpen we elkaar.
Niet altijd hihi, maar we vinden nu altijd een goeie middenweg.
Mijn weekend was een hele rustige.
Lekker op de bank, dvdtje wijntjes erbij...helemaal burgerlijk.
Volgende week gaan we weer jong, snel en hip hihihi
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
maandag 7 april 2008 om 20:31
Hey Summerdance,
ik denk dat het ook goed is om je op een gegeven een soort schop onder je kont te geven, en te zeggen dat je nu MOET stoppen met twijfelen.
Helaas is dat makkelijk gezegd..maar goed dat je hebt doorgezet en je ziet dat het van vanzelf beter gaat!
Ik had hier zelf ook zooooooo moeite mee hoor...ik bleef twijfelen, kon niet zeggen "sid hou nou eens op"..maar die knop kun je niet zomaar omzetten.
Daarom ben ik blij dat ik nu rust heb, dat scheelt me een hoop getwijfel.
Weet je wat nou zo gek is, nu het echt uit is lijkt het of ik meer behoefte heb om hem te spreken. Krijg ik ineens gedachtes van "wat als hij een ander krijgt"...eerlijk gezegd lijkt me dat vreselijk. Dit klinkt heel jaloers, en het is immers uit..maar nu ineens word ik jaloers, dit ben ik nooit geweest bij hem.
Gisteren heb ik hem trouwens even gezien, dit was niet afgesproken ofzo hoor....maar vond het best leuk.
Ik sta nog steeds achter mn beslissing hoor, maar vraag me wel af waarom ik het dan ook niet kan afsluiten..waarom ik hem wil zien en spreken, waarom ik hem niet bij een ander wil!
En daarnaast, ik moet er zelf niet aan denken om een andere man tegen te komen...
Ach ik kan er gelukkig wel redelijk nuchter tegenaan kijken, end at het zo goed is, en als we bij elkaar horen dat het wel goedkomt.
Maar het is wel verwarrend hoor soms..
ik denk dat het ook goed is om je op een gegeven een soort schop onder je kont te geven, en te zeggen dat je nu MOET stoppen met twijfelen.
Helaas is dat makkelijk gezegd..maar goed dat je hebt doorgezet en je ziet dat het van vanzelf beter gaat!
Ik had hier zelf ook zooooooo moeite mee hoor...ik bleef twijfelen, kon niet zeggen "sid hou nou eens op"..maar die knop kun je niet zomaar omzetten.
Daarom ben ik blij dat ik nu rust heb, dat scheelt me een hoop getwijfel.
Weet je wat nou zo gek is, nu het echt uit is lijkt het of ik meer behoefte heb om hem te spreken. Krijg ik ineens gedachtes van "wat als hij een ander krijgt"...eerlijk gezegd lijkt me dat vreselijk. Dit klinkt heel jaloers, en het is immers uit..maar nu ineens word ik jaloers, dit ben ik nooit geweest bij hem.
Gisteren heb ik hem trouwens even gezien, dit was niet afgesproken ofzo hoor....maar vond het best leuk.
Ik sta nog steeds achter mn beslissing hoor, maar vraag me wel af waarom ik het dan ook niet kan afsluiten..waarom ik hem wil zien en spreken, waarom ik hem niet bij een ander wil!
En daarnaast, ik moet er zelf niet aan denken om een andere man tegen te komen...
Ach ik kan er gelukkig wel redelijk nuchter tegenaan kijken, end at het zo goed is, en als we bij elkaar horen dat het wel goedkomt.
Maar het is wel verwarrend hoor soms..
maandag 7 april 2008 om 20:55
Hey Sid, misschien heel misschien kom je tot inzichten nu het over is.
Bijvoorbeeld dat je WEL verder wilt.
Dat je bij hem WEL de dingen vind die je zo belangrijk vind.
MAAR het kan ook zo zijn dat je hem mist omdat je de "gewoonte" mist.
Het klinkt ontzettend naar, maar het kan wel
Altijd is iemand er en dan ineens niet meer.
Gewoon een beetje tijd geven
Door tijd te nemen ga je dingen in perspectief zien.
Hem, jou en jullie samen misschien ook wel.
Definitief afsluiten HOEFT ook helemaal nu nog niet
Je bent met zoveel dingen tegelijk bezig, aan het puinruimen zeg maar dat je zulke belangrijke beslissingen helemaal nog niet moet nemen.
Wat goed van je dat je het leuk vond hem te zien.
Hoe vond hij het, weet je dat?
Ik weet dat ik echt de eerste maanden alle plekken heb gemeden waar hij misschien zou kunnen zijn, was me iets te bang dat ik me huilend aan zijn voeten zou werpen.
Was in ons geval ook niet zo moeilijk, we wonen 80 km uit elkaar dus per ongeluk tegenkomen was een hele kleine kans
Mag ik vragen wat je hoopt te bereiken met de rust die je neemt?
Waar ik heel erg bang voor was na mijn "rust" was dat ik alles helemaal bedacht zou hebben, dat ik sterker geworden was, zekerder enz enz, maar dat op het moment dat er weer iemand dichtbij zou komen ik direct weer zou vervallen in het op eieren lopen
Dat was ook een van de redenen dat we zeker in het begin heel rustig aan hebben gedaan.
Ik wilde mijn eigen net verkende grenzen bewaken, maar wilde ook weer geen egoist worden, djeez wat heb ik in die tijd een hoop gesprekken met mezelf gevoerd hihi...
Dora, hoe is het meissie???
Bijvoorbeeld dat je WEL verder wilt.
Dat je bij hem WEL de dingen vind die je zo belangrijk vind.
MAAR het kan ook zo zijn dat je hem mist omdat je de "gewoonte" mist.
Het klinkt ontzettend naar, maar het kan wel
Altijd is iemand er en dan ineens niet meer.
Gewoon een beetje tijd geven
Door tijd te nemen ga je dingen in perspectief zien.
Hem, jou en jullie samen misschien ook wel.
Definitief afsluiten HOEFT ook helemaal nu nog niet
Je bent met zoveel dingen tegelijk bezig, aan het puinruimen zeg maar dat je zulke belangrijke beslissingen helemaal nog niet moet nemen.
Wat goed van je dat je het leuk vond hem te zien.
Hoe vond hij het, weet je dat?
Ik weet dat ik echt de eerste maanden alle plekken heb gemeden waar hij misschien zou kunnen zijn, was me iets te bang dat ik me huilend aan zijn voeten zou werpen.
Was in ons geval ook niet zo moeilijk, we wonen 80 km uit elkaar dus per ongeluk tegenkomen was een hele kleine kans
Mag ik vragen wat je hoopt te bereiken met de rust die je neemt?
Waar ik heel erg bang voor was na mijn "rust" was dat ik alles helemaal bedacht zou hebben, dat ik sterker geworden was, zekerder enz enz, maar dat op het moment dat er weer iemand dichtbij zou komen ik direct weer zou vervallen in het op eieren lopen
Dat was ook een van de redenen dat we zeker in het begin heel rustig aan hebben gedaan.
Ik wilde mijn eigen net verkende grenzen bewaken, maar wilde ook weer geen egoist worden, djeez wat heb ik in die tijd een hoop gesprekken met mezelf gevoerd hihi...
Dora, hoe is het meissie???
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
maandag 7 april 2008 om 22:04
hey meiden,
Hier weer een berichtje van mij. het weekend is eigenlijk wel goed gelopen. Ik werd zaterdagochtend gedwongen door een vriendin me huis uitgesleurd om bij haar te zitten ze stond er op dat ik maar bij haar op de bank zielig moest zijn en is uiteindelijk een hele gezellig dag en avond geworden, zondag was ik in een positieve bui en heb ik een vriendin gevraagd om bij mij te eten werd ook al gezellig. Maar vandaag beetje terugslag is ook wel normaal denk ik maar het gaat wel stuk beter ik moet gewoon vrede hebben dat het voor hem beter is en voor mij ook op dit moment. En als ik me k*t voel het gewoon moet accepteren zoals nu ik heb in iedergeval niet elk moment het gevoel of ik in huilen kan uitbarsten 2 stapjes vooruit 1tje terug
Hier weer een berichtje van mij. het weekend is eigenlijk wel goed gelopen. Ik werd zaterdagochtend gedwongen door een vriendin me huis uitgesleurd om bij haar te zitten ze stond er op dat ik maar bij haar op de bank zielig moest zijn en is uiteindelijk een hele gezellig dag en avond geworden, zondag was ik in een positieve bui en heb ik een vriendin gevraagd om bij mij te eten werd ook al gezellig. Maar vandaag beetje terugslag is ook wel normaal denk ik maar het gaat wel stuk beter ik moet gewoon vrede hebben dat het voor hem beter is en voor mij ook op dit moment. En als ik me k*t voel het gewoon moet accepteren zoals nu ik heb in iedergeval niet elk moment het gevoel of ik in huilen kan uitbarsten 2 stapjes vooruit 1tje terug
maandag 7 april 2008 om 22:33
hoi hoi,
ik probeer er nu ook achter te komen of ik inderdaad hém mis, of de gewoonte, het vertrouwen. Net wat je zegt, ik kan daar alleen achterkomen als ik het wat tijd geef. Op een gegeven moment zal ik alles wel helder zien...
Ik weet dat hij dinge heeft die ik WEL wil, maar er zijn ook dingen die mij niet zo liggen. Op dit moment in ieder geval, ik ben bang dat onze levens op dit moment teveel verschillen.Hij is ietsje jonger, en zit in een andere levensfase (hij studie en thuiswonen, ik werk en geheel zelfstandig)
Maar ik heb veel moeite om een balans te vinden tussen gevoel en verstand....en bij mij moet alles of perfect zijn, of helemaal niet..er zit geen middenweg in!
Ik leer dat steeds meer in balans te krijgen gelukkig...
Wat ik met de "rust" wil bereiken? nou een hele hoop eigenlijk, haha....nee kijk, ik ben in een burn out terecht gekomen 3 maand terug.Ik heb ontzettend met mezelf in de knoop gezeten, ik leef al jare op een manier die ik nu moet veranderen. Ik bedoel daarmee oa, het leren nee zeggen, mn eigen keuzes te maken, niet alleen aan andere mensen denken, maar ook aan mezelf...meer zelfvertrouwen krijgen, en doen wat IK wil, en niet altijd maar bezig zijn met wat anderen ervan vinden.
Zoals je begrijpt, een hoop dingen waar ik mee aan de slag moet, en ook al ben...en het belangrijkste: ik voel me weer aardig sterk! Die burn out is op het gode moment gekomen, en ik voel me met de dag sterker en sterker worden.
Maar tijdens die burn out, of eigenlijk op hetzelfde moment begonnen mijn twijfes over mn relatie. Dat hangt allemaal samen met elkaar....ik was (ben) erg bezig met de vraag "wie ben ik eigenlijk, en wat wil ik nou in het leven"
Dus ook wat een goede relatie betreft...en omdat ik zo twijfelde aan mijn relatie kwam ik er niet meer uit, en werd ik echt gek in mn hoofd.
Ik kon ook niet helder denken, en weet ook dat ik geen goede keuzes kan maken als ik zelf niet goed in mn vel zit, en met mezelf zo in de knoei zit.
Dus ik heb op een gegeven moment een moeilijke keuze gemaakt: ga ik door met de relatie, blijf ik twijfelen en zie ik grotendeels de negatieve kanten? of ga ik er een punt achter zette, om rust voor mezelf te creëren.
Ik heb voornamelijk vrij egoïstisch gedacht...ik dacht aan mezelf! Voor mij erg goed, want ik deed dat eerder nooit.
Maar goed, als ik door zou gaan met hem, dan zou hij niks aan mij hebben, want wat moet hij met een vriendn die constant aan hem en de relatie twijfelt?
Ik vond het dus niet eerlijk tegenover hem, maar voor mezelf moet ik eerst uitzoeken wat ik wil in een partner, en waar ik op den duur het gelukkigst mee word.
Ik moet wel eerlijk toegeven dat ik veel te veel twijfel! En nog erger ik hecht veel te veel waarde aan de mening van anderen. Toen ik mijn twijfels uitsprak naar bijvoorbeeld familie, zeiden een paar mensen (belangrijke mensen voor mij) dat ze ons eigenlijk ook niet zo bij elkaar vinden passen, ze zouden een ander type bij mij verwachten.
En daardoor ben ik nog meer gaan twijfelen!
Ik moet zoveel dingen leren, zoals hierbove, mn eigen keuzes maken, en niet luisteren naar anderen. Maar als je 25 jaar lang zo geleefd heb, verander je dat niet 1-2-3.
nou heel verhaal, maar dan krijg je een beetje idee hoe de vork in de steel zit!
Waar ik ook net als jij erg bang voor ben, is dat ik me zodadelijk weer heel sterk voel, dat voel ik nu al wel...maar dat als er iemand weer te dichtbij komt ik weer terugval.
Dat is een gote angst van me!
Pff, wat kan het soms toch lastig zijn allemaal he. Ik denk ook weleens dat we het onzelf ook wel een beetje moeilijk maken hoor...
Dora, fijn dat je je wat beter voelt!
Goed dat je weer wat onderneemt en met je vriendin hebt afgesproken.
Ik hoop dat je je snel weer echt goed voelt! Geef het tijd...hoe moeilijk het ook lijkt...
ik probeer er nu ook achter te komen of ik inderdaad hém mis, of de gewoonte, het vertrouwen. Net wat je zegt, ik kan daar alleen achterkomen als ik het wat tijd geef. Op een gegeven moment zal ik alles wel helder zien...
Ik weet dat hij dinge heeft die ik WEL wil, maar er zijn ook dingen die mij niet zo liggen. Op dit moment in ieder geval, ik ben bang dat onze levens op dit moment teveel verschillen.Hij is ietsje jonger, en zit in een andere levensfase (hij studie en thuiswonen, ik werk en geheel zelfstandig)
Maar ik heb veel moeite om een balans te vinden tussen gevoel en verstand....en bij mij moet alles of perfect zijn, of helemaal niet..er zit geen middenweg in!
Ik leer dat steeds meer in balans te krijgen gelukkig...
Wat ik met de "rust" wil bereiken? nou een hele hoop eigenlijk, haha....nee kijk, ik ben in een burn out terecht gekomen 3 maand terug.Ik heb ontzettend met mezelf in de knoop gezeten, ik leef al jare op een manier die ik nu moet veranderen. Ik bedoel daarmee oa, het leren nee zeggen, mn eigen keuzes te maken, niet alleen aan andere mensen denken, maar ook aan mezelf...meer zelfvertrouwen krijgen, en doen wat IK wil, en niet altijd maar bezig zijn met wat anderen ervan vinden.
Zoals je begrijpt, een hoop dingen waar ik mee aan de slag moet, en ook al ben...en het belangrijkste: ik voel me weer aardig sterk! Die burn out is op het gode moment gekomen, en ik voel me met de dag sterker en sterker worden.
Maar tijdens die burn out, of eigenlijk op hetzelfde moment begonnen mijn twijfes over mn relatie. Dat hangt allemaal samen met elkaar....ik was (ben) erg bezig met de vraag "wie ben ik eigenlijk, en wat wil ik nou in het leven"
Dus ook wat een goede relatie betreft...en omdat ik zo twijfelde aan mijn relatie kwam ik er niet meer uit, en werd ik echt gek in mn hoofd.
Ik kon ook niet helder denken, en weet ook dat ik geen goede keuzes kan maken als ik zelf niet goed in mn vel zit, en met mezelf zo in de knoei zit.
Dus ik heb op een gegeven moment een moeilijke keuze gemaakt: ga ik door met de relatie, blijf ik twijfelen en zie ik grotendeels de negatieve kanten? of ga ik er een punt achter zette, om rust voor mezelf te creëren.
Ik heb voornamelijk vrij egoïstisch gedacht...ik dacht aan mezelf! Voor mij erg goed, want ik deed dat eerder nooit.
Maar goed, als ik door zou gaan met hem, dan zou hij niks aan mij hebben, want wat moet hij met een vriendn die constant aan hem en de relatie twijfelt?
Ik vond het dus niet eerlijk tegenover hem, maar voor mezelf moet ik eerst uitzoeken wat ik wil in een partner, en waar ik op den duur het gelukkigst mee word.
Ik moet wel eerlijk toegeven dat ik veel te veel twijfel! En nog erger ik hecht veel te veel waarde aan de mening van anderen. Toen ik mijn twijfels uitsprak naar bijvoorbeeld familie, zeiden een paar mensen (belangrijke mensen voor mij) dat ze ons eigenlijk ook niet zo bij elkaar vinden passen, ze zouden een ander type bij mij verwachten.
En daardoor ben ik nog meer gaan twijfelen!
Ik moet zoveel dingen leren, zoals hierbove, mn eigen keuzes maken, en niet luisteren naar anderen. Maar als je 25 jaar lang zo geleefd heb, verander je dat niet 1-2-3.
nou heel verhaal, maar dan krijg je een beetje idee hoe de vork in de steel zit!
Waar ik ook net als jij erg bang voor ben, is dat ik me zodadelijk weer heel sterk voel, dat voel ik nu al wel...maar dat als er iemand weer te dichtbij komt ik weer terugval.
Dat is een gote angst van me!
Pff, wat kan het soms toch lastig zijn allemaal he. Ik denk ook weleens dat we het onzelf ook wel een beetje moeilijk maken hoor...
Dora, fijn dat je je wat beter voelt!
Goed dat je weer wat onderneemt en met je vriendin hebt afgesproken.
Ik hoop dat je je snel weer echt goed voelt! Geef het tijd...hoe moeilijk het ook lijkt...
dinsdag 8 april 2008 om 18:15
Haai Sid........DAT IS GEEN EGOISME!
Zo dat moest ik ff kwijt, het is juist goed om aan jezelf te denken.
Het wordt egoisme als anderen eronder lijden, en das precies wat er gebeurd zou zijn als je bij je vriend was gebleven omdat je bang was alleen te zijn.
DAN was hij het lijdend voorwerp geworden, hij had dan een vriendin die niet 100% voor hem ging.
Dus egoisme wil ik uit jouw mond niet meer horen!
25 jaar zo leven en het dan ineens over een andere boeg gooien lukt niemand hoor, ook ik maak nog wel eens een ontzettende uitglijer.
Gister zou lief bellen en belde (in mijn ogen) veels te laat.
Nou zit ik in die kritieke fase van de maand hihi en kan dus HEEEEEEL weinig hebben
In mijn hoofd was hij dus al 3x vreemdgegaan, had me al helemaal afgeschreven, en was me eigenlijk dus gewoon vergeten.
Na zijn telefoontje moest ik eigenlijk wel heel ernstig lachen om mezelf, hij was wezen drinken met collega's en belde daarom pas zo laat.
Het hele grote verschil met vroeger, is dat ik toen 100x aan hem had gevraagd, ben je iemand anders tegengekomen, ben je vreemdgegaan, waarom bel je zo laat....(vanwege mijn onzekerheid over de relatie toen)
ik nu de telefoon opneem en eerst LUISTER naar wat hij te zeggen heeft. (omdat ik nu weet dat ik hem wel vertrouw maar dat mijn hoofd gewoon even een rare sprong maakt)
Geloof me, je hebt zoooooo gelijk als je zegt dat we het onszelf veels te moeilijk maken maar hey, daar zijn we mens voor, waarom makkelijk als het ook moeilijk kan.
Laat je niet van de wijs brengen door wat andere mensen vinden denken of weet ik wat.
Alleen JIJ weet wat je voelt en waar je heen wilt, en alleen dat pad moet je volgen
Zo dat moest ik ff kwijt, het is juist goed om aan jezelf te denken.
Het wordt egoisme als anderen eronder lijden, en das precies wat er gebeurd zou zijn als je bij je vriend was gebleven omdat je bang was alleen te zijn.
DAN was hij het lijdend voorwerp geworden, hij had dan een vriendin die niet 100% voor hem ging.
Dus egoisme wil ik uit jouw mond niet meer horen!
25 jaar zo leven en het dan ineens over een andere boeg gooien lukt niemand hoor, ook ik maak nog wel eens een ontzettende uitglijer.
Gister zou lief bellen en belde (in mijn ogen) veels te laat.
Nou zit ik in die kritieke fase van de maand hihi en kan dus HEEEEEEL weinig hebben
In mijn hoofd was hij dus al 3x vreemdgegaan, had me al helemaal afgeschreven, en was me eigenlijk dus gewoon vergeten.
Na zijn telefoontje moest ik eigenlijk wel heel ernstig lachen om mezelf, hij was wezen drinken met collega's en belde daarom pas zo laat.
Het hele grote verschil met vroeger, is dat ik toen 100x aan hem had gevraagd, ben je iemand anders tegengekomen, ben je vreemdgegaan, waarom bel je zo laat....(vanwege mijn onzekerheid over de relatie toen)
ik nu de telefoon opneem en eerst LUISTER naar wat hij te zeggen heeft. (omdat ik nu weet dat ik hem wel vertrouw maar dat mijn hoofd gewoon even een rare sprong maakt)
Geloof me, je hebt zoooooo gelijk als je zegt dat we het onszelf veels te moeilijk maken maar hey, daar zijn we mens voor, waarom makkelijk als het ook moeilijk kan.
Laat je niet van de wijs brengen door wat andere mensen vinden denken of weet ik wat.
Alleen JIJ weet wat je voelt en waar je heen wilt, en alleen dat pad moet je volgen
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
dinsdag 8 april 2008 om 18:41
Hey summerdance,
ik zag je net ook al bij een ander topic, waar ik ook maar een gereageerd heb.
pff al die relatieproblemen, haha..
Ik weet dat ik naar mezelf moet luisteren, en niet naar anderen, maar dat is nou juist zo moeilijk.
Ik ben een twijfelkont, wil alles perfect..als iets dan een beetje afwijkt, en mijn naaste mensen zeggen dan "tja wij vinden jullie ook niet zo goed bij elkaar passe, zoals wij jou kennen".
Ik zou moeten zeggen..nou jammer dan, ik wil dit. Maar ik KAN DAT NIET!
haha....zo frustrerend af en toe.
Ach, ik weet dat dit alles te maken heeft met mezelf. Op het moment dat je niet lekker in je vel zit lijkt het of je totaal niets meer zelf kunt, dat je je zo afhankelijk maakt van anderen, en zo gaat twijfelen over alles.
Maar....ik durf nu te zeggen dat ik me echt een heel stuk sterker voel, en dat is zo'n bevrijdend gevoel!
Ik weet ook dat het geen egoïsme is, maar ik kan me zo goed verplaatsen in mn vriend. Hij wil mij, en ziet zichzelf oud worden met mij...en al je vriendin het dan uitmaakt is dat natuurlijk klote.
Ik denk dat ik nog het meeste zit met het volgende: oke, mn twijfels hebben ook heel erg met mijzelf te maken, maar ook met hem en de relatie.
Ik denk dan heel nuchter: Sid als je na praktisch een jaar zo twijfelt dan kan hij toc niet de ware zijn?
Aan de ene kant denk ik nee inderdaad, maar aan de andere kant kan hij het ook wel zijn.
Dus het is een bepaald gevoel wat constant tegen elkaar ingaat...wel/niet...wel/niet.
Ik neem aan dat ik er vanzelf wel acher kom.
Ik ben ook vaak onzeker geweest in relaties, als ie te lat belde dan wist ik dat hij me bedroog of me niet meer moest!
haha...erg is dat he!
Bij deze relatie had ik dat trouwens niet...en weet je, daar ga ik dan ook weer over twijfelen. Is het dan goed of niet dat ik niet onzeker ben? Als ik niet zo onzeker ben, zijn we dan niet gewoon goede vrienden, of is dat echt houden van?
nu ik dit alles weer typ moet ik ook wel lachen om mezelf, en ook om jou.
gewoon, dat wij vrouwen soms zo moeilijk kunnen doen..maar ja, wat je zegt, we zijn MENSEN
ik zag je net ook al bij een ander topic, waar ik ook maar een gereageerd heb.
pff al die relatieproblemen, haha..
Ik weet dat ik naar mezelf moet luisteren, en niet naar anderen, maar dat is nou juist zo moeilijk.
Ik ben een twijfelkont, wil alles perfect..als iets dan een beetje afwijkt, en mijn naaste mensen zeggen dan "tja wij vinden jullie ook niet zo goed bij elkaar passe, zoals wij jou kennen".
Ik zou moeten zeggen..nou jammer dan, ik wil dit. Maar ik KAN DAT NIET!
haha....zo frustrerend af en toe.
Ach, ik weet dat dit alles te maken heeft met mezelf. Op het moment dat je niet lekker in je vel zit lijkt het of je totaal niets meer zelf kunt, dat je je zo afhankelijk maakt van anderen, en zo gaat twijfelen over alles.
Maar....ik durf nu te zeggen dat ik me echt een heel stuk sterker voel, en dat is zo'n bevrijdend gevoel!
Ik weet ook dat het geen egoïsme is, maar ik kan me zo goed verplaatsen in mn vriend. Hij wil mij, en ziet zichzelf oud worden met mij...en al je vriendin het dan uitmaakt is dat natuurlijk klote.
Ik denk dat ik nog het meeste zit met het volgende: oke, mn twijfels hebben ook heel erg met mijzelf te maken, maar ook met hem en de relatie.
Ik denk dan heel nuchter: Sid als je na praktisch een jaar zo twijfelt dan kan hij toc niet de ware zijn?
Aan de ene kant denk ik nee inderdaad, maar aan de andere kant kan hij het ook wel zijn.
Dus het is een bepaald gevoel wat constant tegen elkaar ingaat...wel/niet...wel/niet.
Ik neem aan dat ik er vanzelf wel acher kom.
Ik ben ook vaak onzeker geweest in relaties, als ie te lat belde dan wist ik dat hij me bedroog of me niet meer moest!
haha...erg is dat he!
Bij deze relatie had ik dat trouwens niet...en weet je, daar ga ik dan ook weer over twijfelen. Is het dan goed of niet dat ik niet onzeker ben? Als ik niet zo onzeker ben, zijn we dan niet gewoon goede vrienden, of is dat echt houden van?
nu ik dit alles weer typ moet ik ook wel lachen om mezelf, en ook om jou.
gewoon, dat wij vrouwen soms zo moeilijk kunnen doen..maar ja, wat je zegt, we zijn MENSEN
woensdag 9 april 2008 om 08:21
Aha, we hebben hier te maken met een perfectionistje
Niet verevelend bedoeld hoor, ik herken het maar al te goed.
Ik moet je eerlijk zeggen, toen lief en ik uit elkaar waren heb ik ook maar eens een psych bezocht, ik had ook wel door dat er een aantal dingetjes aan mezelf niet helemaal klopte.
Idd ook het alles perfect willen doen
De perfecte vriendin willen zijn, de perfecte dochter, de perfecte collega enz enz
WAt me al heel snel duidelijk werd na een paar gesprekken is dat als je constant bezig bent de ander het naar de zin te maken je jezelf voorbij loopt
Want wat gebeurd er nou eigenlijk als je een keer nee zegt tegen de ander.
Worden die dan boos?
Lopen die dan voor altijd je leven uit?
Raak je alles en iedereen kwijt?
Kan je het antwoord wel geven hoor
Nee!
Ze kijken alleen even raar op...huh, dat deed ze anders nooit, maar verder gebeurde er eigenlijk weinig
Oja, ze wilde ook nog wel eens zeggen dat ze teleurgesteld waren
Dat vond ik dan wel moeilijk om te horen,ik wil geen mensen teleurstellen.
Maar goed....ook daar komen ze (en ik) wel weer overheen.
Ik moet zeggen dat sinds ik meer mijn eigen plan trek ik een stuk relaxter ben geworden.
Meer rust in mijn hoofd, slaap veeeeel langer en ben oprecht gelukkiger.
MAAR, ik moet nog steeds wel waken dat ik niet terugval in oude gewoontes maar ben mezelf er nu wel een stuk bewuster van.
Die twijfel die je steeds voelt is heel begrijpelijk
is het de ware want....(vul zelf maar in)
Ook een dingetje wat ik heb geleerd is dat als je geen keuzes maakt dat ook een keuze is.
En dat is dat je de regie van je eigen leven uit handen geeft en je anderen voor je laat beslissen.
Tuurlijk, soms maak je ook wel eens een verkeerde keuze
En dan......
Dan probeer je het recht te zetten, wat soms lukt en soms ga je onderuit.
Nou ja, dan leer je daar ook weer van.
Ik ben destijds begonnen met hele kleine keuzes maken
als je merkt dat DAT werkt steeds weer een stapje verder gaan.
Mijn psych heeft ooit eens gezegd,het leven bestaat uit twijfelen en keuzes
Het is de kunst wat je ermee doet
Leg het op een weegschaaltje en bekijk dan wat op DAT moment de betse keuze is.
Nu is voor jou de beste keuze even geen relatie.
Nu is dat de juiste keuze
Denk je er over een aantal weken/maanden anders over dan kan je op je keuze terugkomen.
Lukt dat en heb je je lief weer terug dan is dat fanstastisch.
Maar lukt het niet, dan zal je de consequenties moeten dragen en DAT is iets wat je in elke keuze moet meenemen
Als ik dit kies wat zijnm dan de gevolgen?
Poeh he, wat een psychologie van de koude grond op dit vroege tijdstip.
Dora, hoe is het met je wijffie???
Trek je het allemaal een beetje?
Ik ga werken, fijne dag allemaal!
Niet verevelend bedoeld hoor, ik herken het maar al te goed.
Ik moet je eerlijk zeggen, toen lief en ik uit elkaar waren heb ik ook maar eens een psych bezocht, ik had ook wel door dat er een aantal dingetjes aan mezelf niet helemaal klopte.
Idd ook het alles perfect willen doen
De perfecte vriendin willen zijn, de perfecte dochter, de perfecte collega enz enz
WAt me al heel snel duidelijk werd na een paar gesprekken is dat als je constant bezig bent de ander het naar de zin te maken je jezelf voorbij loopt
Want wat gebeurd er nou eigenlijk als je een keer nee zegt tegen de ander.
Worden die dan boos?
Lopen die dan voor altijd je leven uit?
Raak je alles en iedereen kwijt?
Kan je het antwoord wel geven hoor
Nee!
Ze kijken alleen even raar op...huh, dat deed ze anders nooit, maar verder gebeurde er eigenlijk weinig
Oja, ze wilde ook nog wel eens zeggen dat ze teleurgesteld waren
Dat vond ik dan wel moeilijk om te horen,ik wil geen mensen teleurstellen.
Maar goed....ook daar komen ze (en ik) wel weer overheen.
Ik moet zeggen dat sinds ik meer mijn eigen plan trek ik een stuk relaxter ben geworden.
Meer rust in mijn hoofd, slaap veeeeel langer en ben oprecht gelukkiger.
MAAR, ik moet nog steeds wel waken dat ik niet terugval in oude gewoontes maar ben mezelf er nu wel een stuk bewuster van.
Die twijfel die je steeds voelt is heel begrijpelijk
is het de ware want....(vul zelf maar in)
Ook een dingetje wat ik heb geleerd is dat als je geen keuzes maakt dat ook een keuze is.
En dat is dat je de regie van je eigen leven uit handen geeft en je anderen voor je laat beslissen.
Tuurlijk, soms maak je ook wel eens een verkeerde keuze
En dan......
Dan probeer je het recht te zetten, wat soms lukt en soms ga je onderuit.
Nou ja, dan leer je daar ook weer van.
Ik ben destijds begonnen met hele kleine keuzes maken
als je merkt dat DAT werkt steeds weer een stapje verder gaan.
Mijn psych heeft ooit eens gezegd,het leven bestaat uit twijfelen en keuzes
Het is de kunst wat je ermee doet
Leg het op een weegschaaltje en bekijk dan wat op DAT moment de betse keuze is.
Nu is voor jou de beste keuze even geen relatie.
Nu is dat de juiste keuze
Denk je er over een aantal weken/maanden anders over dan kan je op je keuze terugkomen.
Lukt dat en heb je je lief weer terug dan is dat fanstastisch.
Maar lukt het niet, dan zal je de consequenties moeten dragen en DAT is iets wat je in elke keuze moet meenemen
Als ik dit kies wat zijnm dan de gevolgen?
Poeh he, wat een psychologie van de koude grond op dit vroege tijdstip.
Dora, hoe is het met je wijffie???
Trek je het allemaal een beetje?
Ik ga werken, fijne dag allemaal!
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
woensdag 9 april 2008 om 19:41
hey!
En een lekkere werkdag gehad?
ja ik ben echt een enorme perfectionist. In alles, werk, sport, relatie....dit is 1 van de grootste oorzaken van mn burn out geweest!
Ik werk er ook aan...ga ook naar een psycholoog en coach. Ik heb altijd gezegd, een psycholoog? ha dat heb ik niet nodig, en onzin!
Maar nu ben ik er toch wel blij mee...En ik leer nu ook dat er niets ergs gebeurd als ik een keer aan mezelf denk, en nee zegt tegen een ander.
Toch raar he..het zijn eigenlijk hele simpele dingen, maar juist die kunnen ze moeilijk zijn!
Maar...we zijn nooit te oud om te leren
Ik denk dat het nog heel lang duurt voor je niet meer in je oude patroon valt. En ik denk ook dat je er nooit helemaal vanaf komt. Dat hoeft ook niet, als je er inderdaad maar bewust van bent.
Op het moment dat ik een keuze maak die ik zelf wil, dan voelt dat echt wel lekker, en bevrijdend als ware.
Het maakt je steeds sterker, het idee dat je echt wel op eigen benen kan staan, en dat de wereld niet vergaat als je je eigen plan trekt!
Ik moet zeggen dat ik nu ook veel boeken lees over dit onderwerp, en dat helpt mij ook echt!
"Is het de ware.....want (vul zelf maar in) "
Ik weet niet wat ik hierop moet antwoorden? Ik heb echt geen idee...als ik ja zeg denk ik gelijk weer nee..en als ik nee zeg denk ik weer ja!
Het is verwarrend voor mij. Altijd was ik onzeker in relaties, keek ik tegen mn partner op, en was ik dus niet mezelf.
Bij mn vriend nu ben ik nooit onzeker geweest, ik kijk niet tegen op, maar voel me eerder boven hem staan, en ik ben wel totaal mezel.
Dan komt de vraag die constant door mn hoofd ging: is het dan juist goed dat ik niet onzeker ben, is dat een goed teken, of juist niet?!
En ik hoop hier achter te komen door de rust die ik nu genomen heb...
Ik weet dat er altijd consequenties hangen aan keuzes.
En dan maar hopen dat ze goed uitpakken
En een lekkere werkdag gehad?
ja ik ben echt een enorme perfectionist. In alles, werk, sport, relatie....dit is 1 van de grootste oorzaken van mn burn out geweest!
Ik werk er ook aan...ga ook naar een psycholoog en coach. Ik heb altijd gezegd, een psycholoog? ha dat heb ik niet nodig, en onzin!
Maar nu ben ik er toch wel blij mee...En ik leer nu ook dat er niets ergs gebeurd als ik een keer aan mezelf denk, en nee zegt tegen een ander.
Toch raar he..het zijn eigenlijk hele simpele dingen, maar juist die kunnen ze moeilijk zijn!
Maar...we zijn nooit te oud om te leren
Ik denk dat het nog heel lang duurt voor je niet meer in je oude patroon valt. En ik denk ook dat je er nooit helemaal vanaf komt. Dat hoeft ook niet, als je er inderdaad maar bewust van bent.
Op het moment dat ik een keuze maak die ik zelf wil, dan voelt dat echt wel lekker, en bevrijdend als ware.
Het maakt je steeds sterker, het idee dat je echt wel op eigen benen kan staan, en dat de wereld niet vergaat als je je eigen plan trekt!
Ik moet zeggen dat ik nu ook veel boeken lees over dit onderwerp, en dat helpt mij ook echt!
"Is het de ware.....want (vul zelf maar in) "
Ik weet niet wat ik hierop moet antwoorden? Ik heb echt geen idee...als ik ja zeg denk ik gelijk weer nee..en als ik nee zeg denk ik weer ja!
Het is verwarrend voor mij. Altijd was ik onzeker in relaties, keek ik tegen mn partner op, en was ik dus niet mezelf.
Bij mn vriend nu ben ik nooit onzeker geweest, ik kijk niet tegen op, maar voel me eerder boven hem staan, en ik ben wel totaal mezel.
Dan komt de vraag die constant door mn hoofd ging: is het dan juist goed dat ik niet onzeker ben, is dat een goed teken, of juist niet?!
En ik hoop hier achter te komen door de rust die ik nu genomen heb...
Ik weet dat er altijd consequenties hangen aan keuzes.
En dan maar hopen dat ze goed uitpakken
donderdag 10 april 2008 om 08:25
Haai Sid, wat zijn wij eigenlijk wijze meisjes vindt je niet
Grappig dat we beide in theorie allemaal wel weten hoe het moet, voor je zelf kiezen, minder perfectionistisch zijn enz enz
Maar de praktijk blijkt toch een stuk lastiger
Maar ik lees wel aan alles dat je op een HELE goeie weg zit.
Dat nee zeggen zal altijd moeilijk blijven voor mij
Maar mijn overwinnigen als ik het dan wel doe zijn des te groter.
En echt....jezelf zijn (als je weet hoe het moet) is echt het makkelijkste wat er is.
Je hoeft er je best niet voor te doen!
Hoe gaat het verder met je Sid
hoe gaat het met het afstand houden, nog steeds een goed gevoel over?
Hier weer een lekker dagje werken voor de boeg
Is het trouwens iemand opgevallen dat het STEEDS door de week mooi weer is en in het weekend van dat zeikweer?
DAAR wordt ik nou een beetje verdrietig van!
Ik wil in het zonnetje op een terras, ipv in het zonnetje achter gesloten deuren met patienten!!!
Dora, het blijft wel stil aan jouw kant, gaat tie wel???
Grappig dat we beide in theorie allemaal wel weten hoe het moet, voor je zelf kiezen, minder perfectionistisch zijn enz enz
Maar de praktijk blijkt toch een stuk lastiger
Maar ik lees wel aan alles dat je op een HELE goeie weg zit.
Dat nee zeggen zal altijd moeilijk blijven voor mij
Maar mijn overwinnigen als ik het dan wel doe zijn des te groter.
En echt....jezelf zijn (als je weet hoe het moet) is echt het makkelijkste wat er is.
Je hoeft er je best niet voor te doen!
Hoe gaat het verder met je Sid
hoe gaat het met het afstand houden, nog steeds een goed gevoel over?
Hier weer een lekker dagje werken voor de boeg
Is het trouwens iemand opgevallen dat het STEEDS door de week mooi weer is en in het weekend van dat zeikweer?
DAAR wordt ik nou een beetje verdrietig van!
Ik wil in het zonnetje op een terras, ipv in het zonnetje achter gesloten deuren met patienten!!!
Dora, het blijft wel stil aan jouw kant, gaat tie wel???
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
donderdag 10 april 2008 om 18:20
Hey!
oh wij zijn zo wijs! Maar ja, er moeten toch tenminste een paar wijze mensen rondlopen op deze wereldbol
Bij mijn coach zeg ik altijd: ik weet in mn hoofd wel wat ik allemaal moet doen, en wat ik wil, en hoe het hoort enz.
Maar in mn buik voelt het niet zo!
En dat is het nou juist...die 2 moeten in balans zijn en naar elkaar luisteren! Het kost veel moeite, maar uiteindelijk gaat het ons lukken!
Het gaat eigenlijk wel goed met me! Zeker op deze dagen als de zon lekker schijnt voel ik me alijd beter.
Het afstand houden gaat redelijk..ik heb soms gewoon de behoefte om te smsen, en ik heb dat ook gedaan. Het is dan ook vriendschappelijk, het contact, maar ik vind het fijn om dan te horen hoe het met hem gaat.
3 dagen terug hebben we een uur aan de telefoon gehangen, was echt lekker bijkletsen! En ik werd er wel blij van.
Maar ik sta nog steeds achter mn besluit om afstand te nemen/houden hoor.
Ik ben heel bang dat ik het meer zie als goede vrienden...ik heb niet echt die heftige vlinders in mn buik. Daarom is afstand belangrijk (en lastig)...het is nu gewoon een 2-strijd in mn hoofd. Enerzijds: ik wil hem zien, bij hem zijn en met hem verder. Anderzijds: nee ik heb weinig kriebels, dus is het goede vrienden en wordt het niet wat!
Ik kom er vanzelf wel achter. Verder voel ik me lekker, heb het gevoel mezelf weer aardig onder controle te hebben, en dan met name mn emoties.
Ik voel in alles dat ik sterker ben, en ik kijk vooruit!
Ben druk bezig met plannen om flink wat dingen om te gooien...wil mn oude studie weer oppakken, een totaal andere richting op. Ik merk dat als je je een tijd ontzettend klote voelt, je echt gaat nadenken over wat je werkelijk wil!
En ik kom in mn hoofd steeds meer bij dat plaatje, dus ik zie het in ieder geval allemaal een stuk zonniger in.
Dit topic zou onderhand naar de categorie "psyche" moeten verhuizen
Even terugkomen op de categorie "relaties"....een domme vraag zeker als ik vraag hoe het gaat tusen jullie? Want ik ga er vanuit dat het allemaal prima gaat!
Heb je stiekem niet nog weleens twijfels? Kan me niet voorstellen dat ik die ooit helemaal zal kwijtraken, of ik nou met mn vriend verder ga of een nieuwe relatie ooit.
Ik ga eten...eet smakelijk!
oh wij zijn zo wijs! Maar ja, er moeten toch tenminste een paar wijze mensen rondlopen op deze wereldbol
Bij mijn coach zeg ik altijd: ik weet in mn hoofd wel wat ik allemaal moet doen, en wat ik wil, en hoe het hoort enz.
Maar in mn buik voelt het niet zo!
En dat is het nou juist...die 2 moeten in balans zijn en naar elkaar luisteren! Het kost veel moeite, maar uiteindelijk gaat het ons lukken!
Het gaat eigenlijk wel goed met me! Zeker op deze dagen als de zon lekker schijnt voel ik me alijd beter.
Het afstand houden gaat redelijk..ik heb soms gewoon de behoefte om te smsen, en ik heb dat ook gedaan. Het is dan ook vriendschappelijk, het contact, maar ik vind het fijn om dan te horen hoe het met hem gaat.
3 dagen terug hebben we een uur aan de telefoon gehangen, was echt lekker bijkletsen! En ik werd er wel blij van.
Maar ik sta nog steeds achter mn besluit om afstand te nemen/houden hoor.
Ik ben heel bang dat ik het meer zie als goede vrienden...ik heb niet echt die heftige vlinders in mn buik. Daarom is afstand belangrijk (en lastig)...het is nu gewoon een 2-strijd in mn hoofd. Enerzijds: ik wil hem zien, bij hem zijn en met hem verder. Anderzijds: nee ik heb weinig kriebels, dus is het goede vrienden en wordt het niet wat!
Ik kom er vanzelf wel achter. Verder voel ik me lekker, heb het gevoel mezelf weer aardig onder controle te hebben, en dan met name mn emoties.
Ik voel in alles dat ik sterker ben, en ik kijk vooruit!
Ben druk bezig met plannen om flink wat dingen om te gooien...wil mn oude studie weer oppakken, een totaal andere richting op. Ik merk dat als je je een tijd ontzettend klote voelt, je echt gaat nadenken over wat je werkelijk wil!
En ik kom in mn hoofd steeds meer bij dat plaatje, dus ik zie het in ieder geval allemaal een stuk zonniger in.
Dit topic zou onderhand naar de categorie "psyche" moeten verhuizen
Even terugkomen op de categorie "relaties"....een domme vraag zeker als ik vraag hoe het gaat tusen jullie? Want ik ga er vanuit dat het allemaal prima gaat!
Heb je stiekem niet nog weleens twijfels? Kan me niet voorstellen dat ik die ooit helemaal zal kwijtraken, of ik nou met mn vriend verder ga of een nieuwe relatie ooit.
Ik ga eten...eet smakelijk!
donderdag 10 april 2008 om 18:34
Wow Sid, dat klinkt helemaal goed
Grappig dat ik zo ongeveer precies hetzelfde zei tegen mijn psych een jaar geleden
Mijn hoofd weet het wel maar mijn hart neemt het over.
Wel heel fijn dat jullie zo af en toe contact kunnen hebben zonder dat het emotioneel wordt
Wordt wel lastig denk ik als jij "besluit" alleen vrienden te blijven
Zijn gevoel is volgens mij nog wel het houden van gevoel.
Hoe het gaat nu bij ons.
Goed
Ja we staan nog steeds beide heel anders in het leven, maar wat we nu hebben en wat er toen ontbrak is begrip en respect voor de ander.
Voorbeeldje:
Ik ben een echt mensen meisje, ben graag bij degene van wie ik hou
Mijn lief is een binnenvettertje en lost graag dingen alleen op
Ik bel massa's vriendinnen als ik iets heb en ook mijn lief betrek ik graag bij alles.
Als hij dat niet bij mij doet (gewoonweg omdat hij dat heel moeilijk kan) laat ik hem gaan, uiteindelijk heeft hij het voor zichzelf op een rij en komt hij vanzelf
Hij is het denkertje, ik het doenertje
Leuk vind ik het niet altijd, voorheen dacht ik altijd dat hij me bewust buiten dingen hield
En dat doet hij dus niet
Hij wil gewoon graag eerst dingen uitvogelen en DAN pas handelen
Ik handel vaak eerst en denk dan...oe dat had ik beter niet kunnen doen .
Kijk, ik kan daar heel boos om worden (deed ik voorheen ook)
Waarom vertel je het niet, waarom waarom waarom...
En nu...nu weet ik dat 1 van de redenen WAAROM ik zo van hem hou zijn rust is, zijn nadenkmomenten, zijn bedachtzaamheidHij zorgt ervoor dat ik niet in de meest debiele situaties terechtkom.
Dus....het waarom ik van hem hou is soms ook de oorzaak dat ik hem wel achter het behang kan plakken.
MAAR ik ben ondertussen wel zover dat ik het niet meer op mezelf betrek, kortom...ik respecteer wie hij is
Had ik dat na de break niet gekunt waren we heel snel weer klaar geweest
Hij heeft exact hetzelfde met mij
Hij trekt af en toe echt mijn bokkesprongen en overenthousiasme niet, maar hij beseft wel dat DAT juist is waarom hij ooit verliefd op me is geworden
Mijn onbezonnenheid
We zijn dus echte tegenpolen
Zeker niet altijd makkelijk, maar beide overtuigd de de andermans zwakte eigenlijk ook zijn of haar grootste kracht is
Dus ja, tuurlijk twijfel ik wel eens,maar doet niet iedereen dat?
Nu kunnen we praten over de twijfels en ja soms komen we tot de conclusie dat onze visies lijnrecht tegenover elkaar staan.
Nou en....je hoeft het ook niet altijd eens te zijn of hetzelfde over dingen te denken
En dat is onze grootste overwinning op onszelf geworden de afgelopen maanden
Kunnen accepteren dat de ander gewoonweg jou niet is
Ik vind hem niet 365 dagen per jaar leuk en hij mij ook niet (wonderlijk maar waar)
Hoeft ook niet, als het respect naar elkaar er maar is!
Djeeez wat een ellenlang verhaal maar ik kon echt niet korter
Btw, eet smakelijk!!!
Grappig dat ik zo ongeveer precies hetzelfde zei tegen mijn psych een jaar geleden
Mijn hoofd weet het wel maar mijn hart neemt het over.
Wel heel fijn dat jullie zo af en toe contact kunnen hebben zonder dat het emotioneel wordt
Wordt wel lastig denk ik als jij "besluit" alleen vrienden te blijven
Zijn gevoel is volgens mij nog wel het houden van gevoel.
Hoe het gaat nu bij ons.
Goed
Ja we staan nog steeds beide heel anders in het leven, maar wat we nu hebben en wat er toen ontbrak is begrip en respect voor de ander.
Voorbeeldje:
Ik ben een echt mensen meisje, ben graag bij degene van wie ik hou
Mijn lief is een binnenvettertje en lost graag dingen alleen op
Ik bel massa's vriendinnen als ik iets heb en ook mijn lief betrek ik graag bij alles.
Als hij dat niet bij mij doet (gewoonweg omdat hij dat heel moeilijk kan) laat ik hem gaan, uiteindelijk heeft hij het voor zichzelf op een rij en komt hij vanzelf
Hij is het denkertje, ik het doenertje
Leuk vind ik het niet altijd, voorheen dacht ik altijd dat hij me bewust buiten dingen hield
En dat doet hij dus niet
Hij wil gewoon graag eerst dingen uitvogelen en DAN pas handelen
Ik handel vaak eerst en denk dan...oe dat had ik beter niet kunnen doen .
Kijk, ik kan daar heel boos om worden (deed ik voorheen ook)
Waarom vertel je het niet, waarom waarom waarom...
En nu...nu weet ik dat 1 van de redenen WAAROM ik zo van hem hou zijn rust is, zijn nadenkmomenten, zijn bedachtzaamheidHij zorgt ervoor dat ik niet in de meest debiele situaties terechtkom.
Dus....het waarom ik van hem hou is soms ook de oorzaak dat ik hem wel achter het behang kan plakken.
MAAR ik ben ondertussen wel zover dat ik het niet meer op mezelf betrek, kortom...ik respecteer wie hij is
Had ik dat na de break niet gekunt waren we heel snel weer klaar geweest
Hij heeft exact hetzelfde met mij
Hij trekt af en toe echt mijn bokkesprongen en overenthousiasme niet, maar hij beseft wel dat DAT juist is waarom hij ooit verliefd op me is geworden
Mijn onbezonnenheid
We zijn dus echte tegenpolen
Zeker niet altijd makkelijk, maar beide overtuigd de de andermans zwakte eigenlijk ook zijn of haar grootste kracht is
Dus ja, tuurlijk twijfel ik wel eens,maar doet niet iedereen dat?
Nu kunnen we praten over de twijfels en ja soms komen we tot de conclusie dat onze visies lijnrecht tegenover elkaar staan.
Nou en....je hoeft het ook niet altijd eens te zijn of hetzelfde over dingen te denken
En dat is onze grootste overwinning op onszelf geworden de afgelopen maanden
Kunnen accepteren dat de ander gewoonweg jou niet is
Ik vind hem niet 365 dagen per jaar leuk en hij mij ook niet (wonderlijk maar waar)
Hoeft ook niet, als het respect naar elkaar er maar is!
Djeeez wat een ellenlang verhaal maar ik kon echt niet korter
Btw, eet smakelijk!!!
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
donderdag 10 april 2008 om 22:16
Logisch dat het soms nog best lastig voor je is, en dat je boos wordt of geïrriteerd.
Maar wel goed date het nu naast je neer kan leggen, en daarmee je vriend resepcteert.
Is lastig af en toe, maar zo werkt het wel!
You go girl
Ik weet niet wat ik ga of moet beslissen. Als ik zeg dat ik het als vrienden zie dan twijfel ik daarna gelijk weer. Dan kijk ik naar mn behoefte om hm te smsen soms en om hem te zien.
Het kan ook zijn dat ik nog niet begrijp dat de vlinders na verloop van tijd weggaan. Maar ik kan me ook niet voorstellen dat die vlinders na goed 9 maanden al weg kunnen zijn?!
Mijn vriend heeft echt het houden van gevoel ja, die houdt echt van me. Dat was/is voor mij wennen, want ik ben 25 maar dit is de 1e vriend die echt van me houdt. Dit is ook de 1e echt langere relatie overigens voor mij.
Soms denk ik ook dat ik echt van hem hou, maar weet je...nog geen seconde daarna vraag ik mezelf af: voel je dat echt wel zo? En wat is houden van nou eigenlijk?
Het is wel gebleken dat ik mezelf weinig geluk of liefde "gun".
Dat is gebleken bij de psycholoog, en hup ook daar wordt weer aan gewerkt, haha.
Als ik naar mijn zusje kijk en haar nieuwe lover (1 maand ongeveer nu) zoooo verliefd, die straalt!
En is nergens anders meer mee bezig dan met hem.
DAT zou ik ook zo graag weer willen..die kriebels als je alleen al zn naam hoort!
Ik weet dat de kriebels verdwijnen, maar toch nooit helemaal?
lastig, lastig, lastig....soms denk ik, kind blij toch lekker vrijgezel, heerlijk! haha...maar nee dat houdt ook een keer op he!
Maar wel goed date het nu naast je neer kan leggen, en daarmee je vriend resepcteert.
Is lastig af en toe, maar zo werkt het wel!
You go girl
Ik weet niet wat ik ga of moet beslissen. Als ik zeg dat ik het als vrienden zie dan twijfel ik daarna gelijk weer. Dan kijk ik naar mn behoefte om hm te smsen soms en om hem te zien.
Het kan ook zijn dat ik nog niet begrijp dat de vlinders na verloop van tijd weggaan. Maar ik kan me ook niet voorstellen dat die vlinders na goed 9 maanden al weg kunnen zijn?!
Mijn vriend heeft echt het houden van gevoel ja, die houdt echt van me. Dat was/is voor mij wennen, want ik ben 25 maar dit is de 1e vriend die echt van me houdt. Dit is ook de 1e echt langere relatie overigens voor mij.
Soms denk ik ook dat ik echt van hem hou, maar weet je...nog geen seconde daarna vraag ik mezelf af: voel je dat echt wel zo? En wat is houden van nou eigenlijk?
Het is wel gebleken dat ik mezelf weinig geluk of liefde "gun".
Dat is gebleken bij de psycholoog, en hup ook daar wordt weer aan gewerkt, haha.
Als ik naar mijn zusje kijk en haar nieuwe lover (1 maand ongeveer nu) zoooo verliefd, die straalt!
En is nergens anders meer mee bezig dan met hem.
DAT zou ik ook zo graag weer willen..die kriebels als je alleen al zn naam hoort!
Ik weet dat de kriebels verdwijnen, maar toch nooit helemaal?
lastig, lastig, lastig....soms denk ik, kind blij toch lekker vrijgezel, heerlijk! haha...maar nee dat houdt ook een keer op he!
zondag 13 april 2008 om 21:30
Hahahaha, ik en mijn mooie stoere woorden
Afgelopen vrijdag kwam ik bij lief thuis aan en daar lag de volgende mededeling op me te wachten.
Schat over twee weken vertrek ik voor 8 weken naar Italie voor werk!
Nou kwam dat niet volledig als een verrassing maar ik schrok toch wel een beetje
Klinkt volkomen belachelijk maar 8 weken klonken ineens INMENS lang in mijn ogen.
Traantje weggepinkt, en ineens voelde ik het opborrelen....onzekerheid!
SHIT, dacht dat ik dat nou wel gehad had!
Niet dus....maar goed we konden er rustig over praten
Ik wil zijn carriere natuur;ijk niet in de weg staan en zelf heb ik ook wel zo iets van KOM op Summer, tis maar 8 weken.
Daar komt bij dat hij van plan is elk weekend terug te komen en dat ik daar zeker ook een lang weekend naar toe ga.
Eigenlijk veranderd er voor ons niet zo gek veel alleen zien we elkaar straks door de week ff niet.
Maar merkte wel aan mezelf dat er weer ff een groot stuk onzekerheid op kwam borrelen.
Het hele grote verschil met vroeger is dat we er nu over kunnen praten
Ik kan zeggen, ik gun het je maar ik vind het voor mezelf wel moeilijk, ZONDER dat hij het direct op zichzelf betrekt en daardoor op eieren gaat lopen.
Ik merk dat ik het heel fijn vind om het te kunnen zeggen omdat IK dan niet op eieren ga lopen.
Ik sta volledig achter zijn keuze om te gaan, maar vind het wel ff lastig.
En ergens....ergens vind ik dat nog gek ook van mezelf.
Dat ik het lastig vind bedoel ik....er is toch ook gewoon telefoon, mail enz enz
En het is niet zo dat hij naar de Noordpool verrekt
(let op...zit mezelf nu even uit een dipje te kletsen hihihihi)
Nee hoor dipje valt wel mee, ff slikken en weer doorgaan
En to be honest.......Rome lijkt me zo'n slechte stad nog niet om een weekend door te brtenegn straks!
Hoest met jullie dames???
Afgelopen vrijdag kwam ik bij lief thuis aan en daar lag de volgende mededeling op me te wachten.
Schat over twee weken vertrek ik voor 8 weken naar Italie voor werk!
Nou kwam dat niet volledig als een verrassing maar ik schrok toch wel een beetje
Klinkt volkomen belachelijk maar 8 weken klonken ineens INMENS lang in mijn ogen.
Traantje weggepinkt, en ineens voelde ik het opborrelen....onzekerheid!
SHIT, dacht dat ik dat nou wel gehad had!
Niet dus....maar goed we konden er rustig over praten
Ik wil zijn carriere natuur;ijk niet in de weg staan en zelf heb ik ook wel zo iets van KOM op Summer, tis maar 8 weken.
Daar komt bij dat hij van plan is elk weekend terug te komen en dat ik daar zeker ook een lang weekend naar toe ga.
Eigenlijk veranderd er voor ons niet zo gek veel alleen zien we elkaar straks door de week ff niet.
Maar merkte wel aan mezelf dat er weer ff een groot stuk onzekerheid op kwam borrelen.
Het hele grote verschil met vroeger is dat we er nu over kunnen praten
Ik kan zeggen, ik gun het je maar ik vind het voor mezelf wel moeilijk, ZONDER dat hij het direct op zichzelf betrekt en daardoor op eieren gaat lopen.
Ik merk dat ik het heel fijn vind om het te kunnen zeggen omdat IK dan niet op eieren ga lopen.
Ik sta volledig achter zijn keuze om te gaan, maar vind het wel ff lastig.
En ergens....ergens vind ik dat nog gek ook van mezelf.
Dat ik het lastig vind bedoel ik....er is toch ook gewoon telefoon, mail enz enz
En het is niet zo dat hij naar de Noordpool verrekt
(let op...zit mezelf nu even uit een dipje te kletsen hihihihi)
Nee hoor dipje valt wel mee, ff slikken en weer doorgaan
En to be honest.......Rome lijkt me zo'n slechte stad nog niet om een weekend door te brtenegn straks!
Hoest met jullie dames???
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
maandag 14 april 2008 om 18:58
Hoi Hoi,
8 weken italie..dat klinktel lang ja, maar ach die weken vliegen toch voorbij.
En zo heb jij mooi een goeie reden om eens lekker een weekendje naar Italie te gaan
Ik snap dat het je overviel, en dat het nu definitief is, maar ik zou er lekker de positieve kanten van inzien....misschien wel een 2 of vaker even naar Italie! Lekker hoor....
En als jullie elkaar dan weer zien is het alleen maar leuker, omdat je elkaar dan even hebt moeten missen.
Zo blijft het spannend
Met mij gaat het wel goed.
Heb zaterdagavond wel ruzie gehad met mijn vriend. Er bleken wat misverstanden te zijn. Ik sprak hem op msn en zo ineens begon hij mij een schuldgevoel aan te praten, terwijl ik me nergens van bewust was.
Waar het op neer kwam is dat we af en toe contact hadden, en hij was van mening dat ik dus aan die 2 weken rust en afstand wel genoeg had, en dat het weer goed zat!
Ik zei dat we 2 weken geleden heel duidelijk hadden afgesproken om er een punt achter te zetten, dit waren zelfs ook zijn woorden....en omdat ik dat zei werd hij pissig en zei dat ik de handdoek in de ring heb gegooid!!
Ik zei dat ik het allemaal niet weet, en dat ik daarom juist afstand wilde! Ik kom er anders niet uit, zeker niet met mezelf.
Het is wel lastig, want hij ziet het echt als een tijdelijke break!
Ik zei dat ik hoop dat het goedkomt, maar dat ik niet weet wanneer en of het uberhaupt wel goed komt.
Ik heb ook duidelijk meerdere malen gezegd dat hij niet op me moet wachten, en dat ik hem niet aan het lijntje wil houden.
Dat verdient hij niet! Maar goed, na een lang gesprek waarin het allemaal is uitgepraat is de lucht weer geklaard.
Ik weet wel dat hij echt op me wacht..maar goed, ik kan daar nu niks meer aan doen toch?
Dat is toch zijn eigen keuze?
Ik was er wel verdrietig om...ik begrijp zo goed dat het voor hem een hele moeilijk situatie is, want hij is zo gek op me!
En ik zou zo graag willen zeggen dat het goed zit, en dat ik met hem door wil, maar ik WEET HET NIET!
Het klinkt raar, maar ik weet het echt niet...ik kan niet duidelijk ja of nee zeggen!
Maar goed, verder gaat het goed hoor. Ik wacht op het mooie weer, en de terrasjes enz.
Over een paar weken ga ik op vakante, en heeeel lanzaam begin ik me een beetje voor te bereiden
Hoe was het weekend??
8 weken italie..dat klinktel lang ja, maar ach die weken vliegen toch voorbij.
En zo heb jij mooi een goeie reden om eens lekker een weekendje naar Italie te gaan
Ik snap dat het je overviel, en dat het nu definitief is, maar ik zou er lekker de positieve kanten van inzien....misschien wel een 2 of vaker even naar Italie! Lekker hoor....
En als jullie elkaar dan weer zien is het alleen maar leuker, omdat je elkaar dan even hebt moeten missen.
Zo blijft het spannend
Met mij gaat het wel goed.
Heb zaterdagavond wel ruzie gehad met mijn vriend. Er bleken wat misverstanden te zijn. Ik sprak hem op msn en zo ineens begon hij mij een schuldgevoel aan te praten, terwijl ik me nergens van bewust was.
Waar het op neer kwam is dat we af en toe contact hadden, en hij was van mening dat ik dus aan die 2 weken rust en afstand wel genoeg had, en dat het weer goed zat!
Ik zei dat we 2 weken geleden heel duidelijk hadden afgesproken om er een punt achter te zetten, dit waren zelfs ook zijn woorden....en omdat ik dat zei werd hij pissig en zei dat ik de handdoek in de ring heb gegooid!!
Ik zei dat ik het allemaal niet weet, en dat ik daarom juist afstand wilde! Ik kom er anders niet uit, zeker niet met mezelf.
Het is wel lastig, want hij ziet het echt als een tijdelijke break!
Ik zei dat ik hoop dat het goedkomt, maar dat ik niet weet wanneer en of het uberhaupt wel goed komt.
Ik heb ook duidelijk meerdere malen gezegd dat hij niet op me moet wachten, en dat ik hem niet aan het lijntje wil houden.
Dat verdient hij niet! Maar goed, na een lang gesprek waarin het allemaal is uitgepraat is de lucht weer geklaard.
Ik weet wel dat hij echt op me wacht..maar goed, ik kan daar nu niks meer aan doen toch?
Dat is toch zijn eigen keuze?
Ik was er wel verdrietig om...ik begrijp zo goed dat het voor hem een hele moeilijk situatie is, want hij is zo gek op me!
En ik zou zo graag willen zeggen dat het goed zit, en dat ik met hem door wil, maar ik WEET HET NIET!
Het klinkt raar, maar ik weet het echt niet...ik kan niet duidelijk ja of nee zeggen!
Maar goed, verder gaat het goed hoor. Ik wacht op het mooie weer, en de terrasjes enz.
Over een paar weken ga ik op vakante, en heeeel lanzaam begin ik me een beetje voor te bereiden
Hoe was het weekend??
