Relaties
alle pijlers
Kapot van verdriet door vreemdgaan partner
zondag 24 mei 2020 19:57
Hoi,
Ik hoop hier wat reacties van lotgenoten te krijgen en anders heb ik gewoon mijn verhaal eens kunnen vertellen...
Ik zal de situatie zo kort mogelijk proberen te schetsen, maar helaas is het wel een heuse soap geworden....
Een maand geleden vertelde mijn vriend me dat hij was vreemdgegaan. En dat de betreffende vrouw ondertussen 8 maanden zwanger was, hoogstwaarschijnlijk van hem. Mijn wereld stortte in. Temeer omdat wij samen een zoontje van bijna 14 maanden hebben. Maw, hij was amper 5 maanden oud op het moment van de feiten. Vriend en ik zijn bijna 18 jaar samen (high school sweethearts dus).
Zijn affaire heeft ongeveer 1 maand geduurd, hij heeft haar leren kennen via Tinder (zeer actief op zoek gegaan dus). Oh ja, en nog een leuk detail: de dame in kwestie is illegaal in het land. Zijn oorspronkelijke verhaal was dat zij hem nu pas contacteerde, maar enkele dagen later ben ik erachter gekomen dat zij hem al gecontacteerd heeft toen ze 3 maanden zwanger was. Hij heeft dit met andere woorden 5 maanden lang verzwegen en gedaan alsof er niets aan de hand was. Nog volop plannen gemaakt, wij hadden zelfs (op zijn initiatief) een reisje geboekt eind juni (een maand na de geboorte van dat kind dus).
En nu worstel ik dus met alles. Dat we uit elkaar gaan is wel duidelijk, daar zijn ook al bepaalde stappen voor genomen. Maar op psychisch vlak gaat het echt niet goed met mij. Ik kan niet geloven dat hij me zoiets aandoet. Heb geen vertrouwen meer in mensen, in de toekomst. Voel me gekwetst tot in het diepste van mijn zijn. Ik kan het niet verdragen dat ik mijn zoon halftijds ga moeten missen owv co-ouderschap. Het voelt alsof ik moet boeten voor zijn fouten. Uiteraard besef ik maar al te goed dat je met twee in een relatie zit en dat elke relatie zijn strubbelingen heeft, maar dit gaat er toch zwaar over? Komt er dan ook nog bij dat het eigenlijk de bedoeling was om rond deze tijd terug te beginnen proberen voor een tweede kindje, iets waar ik ongelooflijk hard naar uitkeek. Ik zie mijn zoon dood- en doodgraag, maar het idee dat er nooit een broertje of zusje zal komen is momenteel zelfs nog 1 van de moeilijkste dingen om te dragen.
Enfin, ik zit volledig aan de grond eigenlijk en weet niet hoe ik dit ooit zal kunnen overleven. Ben nu enorm hard bezig met de praktische zaken en heb uiteraard mijn zoon voor wie ik moet blijven doorgaan, maar soms is dat echt zoveel makkelijker gezegd dan gedaan.
Ik was ook echt oprecht gelukkig, waardoor ik nu enorm twijfel aan mijn eigen beoordelingsvermogen. Hoe heb ik dit niet kunnen zien aankomen?
Ik voel me echt gebroken...
Ik hoop hier wat reacties van lotgenoten te krijgen en anders heb ik gewoon mijn verhaal eens kunnen vertellen...
Ik zal de situatie zo kort mogelijk proberen te schetsen, maar helaas is het wel een heuse soap geworden....
Een maand geleden vertelde mijn vriend me dat hij was vreemdgegaan. En dat de betreffende vrouw ondertussen 8 maanden zwanger was, hoogstwaarschijnlijk van hem. Mijn wereld stortte in. Temeer omdat wij samen een zoontje van bijna 14 maanden hebben. Maw, hij was amper 5 maanden oud op het moment van de feiten. Vriend en ik zijn bijna 18 jaar samen (high school sweethearts dus).
Zijn affaire heeft ongeveer 1 maand geduurd, hij heeft haar leren kennen via Tinder (zeer actief op zoek gegaan dus). Oh ja, en nog een leuk detail: de dame in kwestie is illegaal in het land. Zijn oorspronkelijke verhaal was dat zij hem nu pas contacteerde, maar enkele dagen later ben ik erachter gekomen dat zij hem al gecontacteerd heeft toen ze 3 maanden zwanger was. Hij heeft dit met andere woorden 5 maanden lang verzwegen en gedaan alsof er niets aan de hand was. Nog volop plannen gemaakt, wij hadden zelfs (op zijn initiatief) een reisje geboekt eind juni (een maand na de geboorte van dat kind dus).
En nu worstel ik dus met alles. Dat we uit elkaar gaan is wel duidelijk, daar zijn ook al bepaalde stappen voor genomen. Maar op psychisch vlak gaat het echt niet goed met mij. Ik kan niet geloven dat hij me zoiets aandoet. Heb geen vertrouwen meer in mensen, in de toekomst. Voel me gekwetst tot in het diepste van mijn zijn. Ik kan het niet verdragen dat ik mijn zoon halftijds ga moeten missen owv co-ouderschap. Het voelt alsof ik moet boeten voor zijn fouten. Uiteraard besef ik maar al te goed dat je met twee in een relatie zit en dat elke relatie zijn strubbelingen heeft, maar dit gaat er toch zwaar over? Komt er dan ook nog bij dat het eigenlijk de bedoeling was om rond deze tijd terug te beginnen proberen voor een tweede kindje, iets waar ik ongelooflijk hard naar uitkeek. Ik zie mijn zoon dood- en doodgraag, maar het idee dat er nooit een broertje of zusje zal komen is momenteel zelfs nog 1 van de moeilijkste dingen om te dragen.
Enfin, ik zit volledig aan de grond eigenlijk en weet niet hoe ik dit ooit zal kunnen overleven. Ben nu enorm hard bezig met de praktische zaken en heb uiteraard mijn zoon voor wie ik moet blijven doorgaan, maar soms is dat echt zoveel makkelijker gezegd dan gedaan.
Ik was ook echt oprecht gelukkig, waardoor ik nu enorm twijfel aan mijn eigen beoordelingsvermogen. Hoe heb ik dit niet kunnen zien aankomen?
Ik voel me echt gebroken...
zondag 24 mei 2020 20:36
Deze moeder geeft alleen aan haar kind niet te willen missen en dat ze dit heel oneerlijk vind. Dat is haar goed recht. Ze heeft het al over co ouderschap in die opmerking dus, waar heb je het over?Shedevil85 schreef: ↑24-05-2020 20:24Ik merk tBlijf het altijd bijzonder vinden dat vrouwen/moeders het hufterige gedrag van mannen direct koppelen aan het ouderschap.... en daarmee ook hun kinderen tekort doen. Ieder kind heeft recht op beide ouders, ook al heeft vader zijn lul niet in zijn broek kunnen houden
![🤷🏼♀️]()
Maar goed, dat is mijn mening.... De praktijk wijst helaas vaak anders uit
Blijf het altijd bijzonder vinden dat vrouwen/moeders het hufterige gedrag van mannen direct koppelen aan het ouderschap.... en daarmee ook hun kinderen tekort doen. Ieder kind heeft recht op beide ouders, ook al heeft vader zijn lul niet in zijn broek kunnen houden 
zondag 24 mei 2020 20:39
Dit was mijn reactie op RikM. Als je mijn oorspronkelijke reactie hebt gelezen, zie je waar ik in het verhaal van TO op inhaak. Ik heb nergens gezegd dat ik er vanuit ga of denk dat deze moeder dat gaat doen. En ik hoop ook dat ze co-ouderschap doorzet, hoe oneerlijk dat misschien ook voelt.
zondag 24 mei 2020 20:41
Je bent gewoon een lul van een vader omdat je de ballen niet had om je relatieissues op te lossen, maar actief op zoek te gaan naar een andere vrouw, en daarmee het kind de kans op een normaal gezin ontneemt. Dat vind ik één van de grofste fouten die je als ouder kunt maken.Shedevil85 schreef: ↑24-05-2020 20:24Ik merk tBlijf het altijd bijzonder vinden dat vrouwen/moeders het hufterige gedrag van mannen direct koppelen aan het ouderschap.... en daarmee ook hun kinderen tekort doen. Ieder kind heeft recht op beide ouders, ook al heeft vader zijn lul niet in zijn broek kunnen houden
![🤷🏼♀️]()
Maar goed, dat is mijn mening.... De praktijk wijst helaas vaak anders uit
zondag 24 mei 2020 20:42
lolly-pop schreef: ↑24-05-2020 20:41Je bent gewoon een lul van een vader omdat je de ballen niet had om je relatieissues op te lossen, maar actief op zoek te gaan naar een andere vrouw, en daarmee het kind de kans op een normaal gezin ontneemt. Dat vind ik één van de grofste fouten die je als ouder kunt maken.
Precies.
zondag 24 mei 2020 20:47
Dat laatste is ook hetgeen wat ik mijn ex nog steeds ‘verwijt’. Wat ie mij heeft aangedaan door het vreemdgaan is mijn probleem, maar onze toen nog ongeboren zoon stond al met 3-0 achter door zijn acties.lolly-pop schreef: ↑24-05-2020 20:41Je bent gewoon een lul van een vader omdat je de ballen niet had om je relatieissues op te lossen, maar actief op zoek te gaan naar een andere vrouw, en daarmee het kind de kans op een normaal gezin ontneemt. Dat vind ik één van de grofste fouten die je als ouder kunt maken.
zondag 24 mei 2020 20:51
het idee dat er nooit een broertje of zusje zal komen is momenteel zelfs nog 1 van de moeilijkste dingen om te dragen.
Ben ik trouwens heel lullig als ik zeg dat dit technisch gezien niet klopt? Het broertje of zusje is immers al onderweg.
Ik wil echt niet lullig doen en wens je oprecht veel sterkte. Er komen vast betere tijden.
zondag 24 mei 2020 21:13
Joséphine schreef: ↑24-05-2020 20:27Vreselijk. Mijn man is ook een paar maanden vreemdgegaan. We zijn nog samen en eigenlijk gaat het erg goed. Maar 100% vertrouwen is er nooit meer. Ik wou gewoon mijn kinderen niet kwijt. In die zin heb je gelijk. Als trouwe partner moet je opdraaien voor de fouten van de vreemdganger.
Ik begrijp uit je verhaal dat je uit elkaar gaat. Je zal je kind dus soms moeten missen. Maar zelf zal je het geluk weer vinden. Ik heb erg bewust voor de kinderen gekozen en dat voelt soms als verraad aan mezelf. Ik ben nochtans financieel onafhankelijk en heb een mooie job, kan onmiddellijk een mooi huis kopen etc. Maar daarover gaat het volgens mij niet. Soms denk ik: ik kan nog altijd weg als ik dat wil. Een perfecte oplossing bestaat niet in deze situatie.
Ik wens je erg veel sterkte toe, beter wordt het in elk geval. Deze periode is rot maar gelukkig niet voor altijd. Besef ook dat het niet aan jezelf ligt. Als hij iets miste in jullie relatie, dan moest hij dat aangeven. Je verdient dit niet. Veel mensen worden met zo een situatie geconfronteerd. Zoek steun bij een vriendin of familielid, dat verzacht de pijn.
Hebben jullie ook nog een liefdesrelatie of nu meer een verstandshuwelijk? Ik kan me goed voorstellen dat als het stof gedaald is ik nog als ouders samen zou kunnen leven omwille van de kinderen (en mijn wens om niet apart van de kinderen te wonen), maar zolang ik het nog als verraad aan mezelf voelt zou ik niet als liefdespartner verder kunnen. Daarom ben ik heel benieuwd hoe dat voor jou is.
zondag 24 mei 2020 21:13
Dat is toch zijn eigen probleem, denk niet dat to hem daar op wilt wijzen.
Kan hij dalijk nog een slachtoffer uithangen ook.
zondag 24 mei 2020 21:21
Mijn eerste gedachte is ook of dat andere kind wel echt van hem is.
Niet dat het voor jou uitmaakt. Kind of geen kind, het is een ontzettende lul dat hij onbeschermde seks heeft gehad met een andere vrouw.
Hier ook te maken gehad met ontrouw, en ik weet hoe verschrikkelijk dit kan zijn. Laat staan met een verse baby. Echt vreselijk voor je TO
Wat iemand al schreef: dit gaat slijten. We kunnen meer aan als mens dan we denken. Jouw gevoelens nu zijn heel begrijpelijk. Als je wist dat het zo’n lul was had je wel iemand anders uitgekozen om je leven mee te delen.
Goed dat jullie uit elkaar zijn. Dit was nooit meer goed gekomen. Iemand die tot zoiets in staat is heeft bewezen echt niet de consequenties van zijn acties te kunnen overzien.
Je kunt dit meid!
Niet dat het voor jou uitmaakt. Kind of geen kind, het is een ontzettende lul dat hij onbeschermde seks heeft gehad met een andere vrouw.
Hier ook te maken gehad met ontrouw, en ik weet hoe verschrikkelijk dit kan zijn. Laat staan met een verse baby. Echt vreselijk voor je TO
Wat iemand al schreef: dit gaat slijten. We kunnen meer aan als mens dan we denken. Jouw gevoelens nu zijn heel begrijpelijk. Als je wist dat het zo’n lul was had je wel iemand anders uitgekozen om je leven mee te delen.
Goed dat jullie uit elkaar zijn. Dit was nooit meer goed gekomen. Iemand die tot zoiets in staat is heeft bewezen echt niet de consequenties van zijn acties te kunnen overzien.
Je kunt dit meid!
zondag 24 mei 2020 21:22
De kans op een groter eigen gezin is TO ontnomen. Dat is wel even iets anders dan erachter komen dat je kind mogelijk een half zusje of broertje krijgt. TO was al bezig met nog een kindje erbij in haar hoofd en hart. Die toekomstdroom is haar nu ontnomen.
TO; heb je iemand die er emotioneel zakelijker in staat dan jij op dit moment? Want als jullie uit elkaar gaan moeten er dingen geregeld worden zoals financien. Ik kan me voorstellen dat je ex-to-be misschien straks garant wil staan voor die dame en het kindje en dan is het toch verstandig om bepaalde zaken nu al zo goed mogelijk te regelen. Ik noem maar wat: stel jij hebt een eigen inkomen en je ex heeft geen inkomen dan betaal jij straks mogelijk mee aan zijn nieuwe gezin terwijl je dat geld liever aan jezelf en je kind uitgeeft. Denk aan pensioenopbouw. Ga niet te snel in zijn wensen en eisen mee omdat je 'er van af wil zijn' omdat je je klote voelt. Laat iemand dit soort zaken regelen en laat je niet verleiden tot een gesprek met hem. Want jij zit in een proces van een emotionele rollercoaster.
Heel veel sterkte.
sweetfirefly wijzigde dit bericht op 24-05-2020 21:24
0.15% gewijzigd
Denk aan de egels en eekhoorns in de herfst en winter.
zondag 24 mei 2020 21:23
zondag 24 mei 2020 21:27
Ach meis, wat vreselijk. Wat zal jij je verraden voelen! Dit is wel heel erg, zelf net ouders geworden en dan een kind bij een ander verwekken, walgelijk. Heel veel sterkte gewenst. Ik heb zelf met een veel lichtere vorm van verraad te maken en voel me daar al zo ziek en naar van, kan me niet voorstellen hoe verpletterend dit voor jou moet voelen.
zondag 24 mei 2020 21:30
Rare mening.Shedevil85 schreef: ↑24-05-2020 20:24Ik merk tBlijf het altijd bijzonder vinden dat vrouwen/moeders het hufterige gedrag van mannen direct koppelen aan het ouderschap.... en daarmee ook hun kinderen tekort doen. Ieder kind heeft recht op beide ouders, ook al heeft vader zijn lul niet in zijn broek kunnen houden
![🤷🏼♀️]()
Maar goed, dat is mijn mening.... De praktijk wijst helaas vaak anders uit
Een gezin kapot maken is een teken van goed vaderschap? Kom op zeg.
zondag 24 mei 2020 21:30
Het is altijd makkelijk aan de zijlijn om te roepen dat je weg moet gaan bij iemand. Maar ik zou het echt altijd adviseren na ontrouw.S-Groot schreef: ↑24-05-2020 21:13Hebben jullie ook nog een liefdesrelatie of nu meer een verstandshuwelijk? Ik kan me goed voorstellen dat als het stof gedaald is ik nog als ouders samen zou kunnen leven omwille van de kinderen (en mijn wens om niet apart van de kinderen te wonen), maar zolang ik het nog als verraad aan mezelf voelt zou ik niet als liefdespartner verder kunnen. Daarom ben ik heel benieuwd hoe dat voor jou is.
Natuurlijk moet ieder het voor zich weten, maar mijn ervaring is echt dat het aan je blijft vreten en je nooit meer de gelijkwaardigheid krijgt als die je ooit dacht te hebben. En nooit meer de onvoorwaardelijkheid.
Toen mijn ex, zonder dat ik daarmee kinderen had, vreemdging, zat ik eerst in de ontkenning. Ik kan me voorstellen dat je als je wel kinderen hebt al helemaal met iemand door wil gaan.
Mijn ervaring was echter dat de mist in mijn hoofd pas opklaarde toen hij eenmaal echt uit beeld was. Nog jaren, en inmiddels een andere partner verder, ben ik met vlagen boos geweest op ex. En had ik nog gevoelsmatige openbaringen over wat voor lul ex was geweest. Ik heb onze relatie intertijd echt nog heel lang geromantiseerd. Ook omdat ik mezelf belangrijker wilde voelen dan dat ik blijkbaar voor hem was. Als ik belangrijk voor hem was had hij dat immers niet gedaan, maanden een affaire met een ander en liegen tegen mij.
Nu met huidige partner zie ik pas hoe een relatie ook kan zijn. Dat was met ex nooit gelukt. Maar dat weet je alleen als je het probeert en je jezelf meer gunt dan hoe er met je wordt omgegaan.
Wat voor reden er dan ook zogenaamd is voor een ander zijn ontrouw (want het echt nooit jouw schuld, het zijn die ander zijn keuzes), je maakt iets onherstelbaar kapot. Het leven is te kort om zulke emoties maar te moeten doorstaan.
zondag 24 mei 2020 21:31
Op 't moment dat je je vrouw inlicht over zo'n kind neem ik aan dat je er vrij zeker van bent dat het jouw kind zou kunnen zijn.
Dat je die dame kent, er - waarschijnlijk meerdere keren - mee in bed hebt gelegen en het zou kunnen zijn dat ze op dat moment zwanger is geraakt.
Veel kans dat man van opstartster anders gewoon was blijven zwijgen over zijn ontrouw.
Zoals ie al maanden deed.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
zondag 24 mei 2020 21:32
Toch zou het mij, in to's plaats, wel uitmaken. Ik zou een DNA test eisen. Ik zou niet graag willen dat mijn kind gehecht raakt aan een halfbroer of -zus, om later getraumatiseerd te raken dat het toch geen halfbroer of-zus is. Ik zou tot op de bodem willen weten waar ik aan toe was. Vaderschapstest dus en voor jezelf een SOA test, to.
Afschuwelijk wat hij heeft gedaan. Heel veel sterkte.
