Kibbelende ouders.
zaterdag 27 maart 2010 om 20:19
Kibbelende ouders...wie heeft daar ook veel last van? Of eigenlijk neigt het meer naar ruzie maken. Discussies over niks. Elkaar afvallen in gezelschap. En daar sta je als kind dan tussenin. Het is pijnlijk om te zien dat je ouders geen warmte naar elkaar toe laten zien. Ik probeer er iedere keer maar weer iets van te leren maar dat is ook zelfbescherming. Het doet me eigenlijk gewoon verdriet.
zaterdag 27 maart 2010 om 20:24
Natuurlijk heb ik dat wel eens gezegd, en naar mijn idee ook duidelijk. Zelfs gezegd dat als ze door gaan ze beter naar huis kunnen gaan. En toen gingen ze...Beiden boos op ons...
Maar de volgende keren gaat het gewoon weer verder. Ik geef dan ook zeker commentaar maar hun ogen worden niet echt geopend.
Hoe oud ik ben? Heeft dat er iets mee te maken? (Richting 50...)
Maar de volgende keren gaat het gewoon weer verder. Ik geef dan ook zeker commentaar maar hun ogen worden niet echt geopend.
Hoe oud ik ben? Heeft dat er iets mee te maken? (Richting 50...)
zaterdag 27 maart 2010 om 20:25
Ik heb het tegen mijn moeder wel eens gezegd 'mam, ik hoop niet dat ik ooit net zo wordt als jullie, met al dat gebekvecht'.
Mijn moeder was werkelijk stómverbaasd, beide ouders vónden helemaal niet dat ze ruzie maakten!! Nou moet ik er bij zeggen dat zij ook wél duidelijk aan elkaar laten merken dat ze van elkaar houden, maar ík word niet goed van de toon die ze regelmatig tegen elkaar gebruiken. Aan de andere kant, ik ben 33 en ze zijn al 35 jaar getrouwd, dus wie ben ik om er nog iets van te zeggen??
Mijn moeder was werkelijk stómverbaasd, beide ouders vónden helemaal niet dat ze ruzie maakten!! Nou moet ik er bij zeggen dat zij ook wél duidelijk aan elkaar laten merken dat ze van elkaar houden, maar ík word niet goed van de toon die ze regelmatig tegen elkaar gebruiken. Aan de andere kant, ik ben 33 en ze zijn al 35 jaar getrouwd, dus wie ben ik om er nog iets van te zeggen??
zaterdag 27 maart 2010 om 20:28
Zeer herkenbaar; heen en weer geruzie / gekibbel over helemaal niets, en dan ook in gezelschap van mensen. Als ik alleen met ze ben vind ik het wel vervelend maar niet zo heel erg (soms kap ik ze ook af), maar als we buitenshuis zijn vind ik het enorm genant en loop ik - als het even kan - weg van hen.
Waarom doet het jou zo'n verdriet Canto? Hebben ze helemaal geen liefdevolle momenten naar elkaar toe dan? Die van mij gelukkig wel; ondanks hun verbale strijd zijn ze toch ook wel gek met elkaar.
Waarom doet het jou zo'n verdriet Canto? Hebben ze helemaal geen liefdevolle momenten naar elkaar toe dan? Die van mij gelukkig wel; ondanks hun verbale strijd zijn ze toch ook wel gek met elkaar.
zaterdag 27 maart 2010 om 20:29
quote:louisavuitton schreef op 27 maart 2010 @ 20:26:
Hoi Canto, vervelend zeg...zeker als je ouders al op leeftijd zijn.
In je OP schrijf je dat je uit dat kibbelende gedrag iets wilt leren? Wat dan?
Goeie vraag!
Dat ik er voor wil waken om zelf in gezelschap ruzie ga maken met vriendlief. Maar ook de inhoud waar het over gaat, de manier van elkaar benaderen. Altijd negatief over de ander, over de situatie. Venijn. Waarom ben je dan nog bij elkaar....
Hoi Canto, vervelend zeg...zeker als je ouders al op leeftijd zijn.
In je OP schrijf je dat je uit dat kibbelende gedrag iets wilt leren? Wat dan?
Goeie vraag!
Dat ik er voor wil waken om zelf in gezelschap ruzie ga maken met vriendlief. Maar ook de inhoud waar het over gaat, de manier van elkaar benaderen. Altijd negatief over de ander, over de situatie. Venijn. Waarom ben je dan nog bij elkaar....
zaterdag 27 maart 2010 om 20:31
quote:Canto schreef op 27 maart 2010 @ 20:29:
[...]
Goeie vraag!
Dat ik er voor wil waken om zelf in gezelschap ruzie ga maken met vriendlief. Maar ook de inhoud waar het over gaat, de manier van elkaar benaderen. Altijd negatief over de ander, over de situatie. Venijn. Waarom ben je dan nog bij elkaar....Waarschijnlijk uit angst / gewoonte.
[...]
Goeie vraag!
Dat ik er voor wil waken om zelf in gezelschap ruzie ga maken met vriendlief. Maar ook de inhoud waar het over gaat, de manier van elkaar benaderen. Altijd negatief over de ander, over de situatie. Venijn. Waarom ben je dan nog bij elkaar....Waarschijnlijk uit angst / gewoonte.
zaterdag 27 maart 2010 om 20:34
quote:_Branwen_ schreef op 27 maart 2010 @ 20:28:
Waarom doet het jou zo'n verdriet Canto? Hebben ze helemaal geen liefdevolle momenten naar elkaar toe dan?
Het doet me verdriet omdat ze niet gelukkig lijken met elkaar.
Dat ze niet uitstralen dat ze dankbaar zijn dat ze elkaar nog hebben terwijl er in hun omgeving mensen overlijden en hun partner alleen achterlaten. Ik zou zeggen, geniet wat meer van elkaar...
Als er al momenten zijn die je liefdevol zou willen noemen is als er geen gekibbel is. Maar zelden eens lekker lachen of een keer een arm om de schouder.
En ja, ze zijn al heeel lang getrouwd maar is dat een reden om dat niet meer te doen?
Waarom doet het jou zo'n verdriet Canto? Hebben ze helemaal geen liefdevolle momenten naar elkaar toe dan?
Het doet me verdriet omdat ze niet gelukkig lijken met elkaar.
Dat ze niet uitstralen dat ze dankbaar zijn dat ze elkaar nog hebben terwijl er in hun omgeving mensen overlijden en hun partner alleen achterlaten. Ik zou zeggen, geniet wat meer van elkaar...
Als er al momenten zijn die je liefdevol zou willen noemen is als er geen gekibbel is. Maar zelden eens lekker lachen of een keer een arm om de schouder.
En ja, ze zijn al heeel lang getrouwd maar is dat een reden om dat niet meer te doen?
zaterdag 27 maart 2010 om 20:44
quote:Canto schreef op 27 maart 2010 @ 20:34:
[...]
Het doet me verdriet omdat ze niet gelukkig lijken met elkaar.
Dat ze niet uitstralen dat ze dankbaar zijn dat ze elkaar nog hebben terwijl er in hun omgeving mensen overlijden en hun partner alleen achterlaten. Ik zou zeggen, geniet wat meer van elkaar...
Als er al momenten zijn die je liefdevol zou willen noemen is als er geen gekibbel is. Maar zelden eens lekker lachen of een keer een arm om de schouder.
En ja, ze zijn al heeel lang getrouwd maar is dat een reden om dat niet meer te doen?Zeker niet. Naar dat het je zo raakt. Heb je dat weleens uitgesproken naar hen?
[...]
Het doet me verdriet omdat ze niet gelukkig lijken met elkaar.
Dat ze niet uitstralen dat ze dankbaar zijn dat ze elkaar nog hebben terwijl er in hun omgeving mensen overlijden en hun partner alleen achterlaten. Ik zou zeggen, geniet wat meer van elkaar...
Als er al momenten zijn die je liefdevol zou willen noemen is als er geen gekibbel is. Maar zelden eens lekker lachen of een keer een arm om de schouder.
En ja, ze zijn al heeel lang getrouwd maar is dat een reden om dat niet meer te doen?Zeker niet. Naar dat het je zo raakt. Heb je dat weleens uitgesproken naar hen?
zaterdag 27 maart 2010 om 22:10
zaterdag 27 maart 2010 om 22:27
zaterdag 27 maart 2010 om 22:28
quote:maansa schreef op 27 maart 2010 @ 21:33:
je ouders hebben er geen probleem mee...........
Tja toch denk ik wel dat ze er problemen mee hebben. Als ik even alleen met mijn vader ben zegt hij wel eens iets over het gedrag van mijn moeder. Want zij is nl het 'ergste'.
Dat vind ik dan ook weer wat lastig want dan zijn we eigenlijk over mijn moeder aan het roddelen. En ik vind ook wel dat mijn vader het allemaal heeft laten gebeuren. Te weinig tegengas gegeven aan mijn moeder over haar soms erg irritante gedrag.
Maar waarschijnlijk is er in al die jaren een soort van 'rollenspel' ontstaan en is alles er ingeslopen.
je ouders hebben er geen probleem mee...........
Tja toch denk ik wel dat ze er problemen mee hebben. Als ik even alleen met mijn vader ben zegt hij wel eens iets over het gedrag van mijn moeder. Want zij is nl het 'ergste'.
Dat vind ik dan ook weer wat lastig want dan zijn we eigenlijk over mijn moeder aan het roddelen. En ik vind ook wel dat mijn vader het allemaal heeft laten gebeuren. Te weinig tegengas gegeven aan mijn moeder over haar soms erg irritante gedrag.
Maar waarschijnlijk is er in al die jaren een soort van 'rollenspel' ontstaan en is alles er ingeslopen.