Relaties
alle pijlers
Kledingkeuze bepalen
woensdag 18 september 2019 10:43
Het is geen mega groot probleem, maar wel iets waar ik al heel mijn leven tegenaan loop: mijn moeder (en inmiddels ook mijn zus!) proberen mij constant te beïnvloeden over wat ik zou moeten dragen.
Ik ben inmiddels 33 en heb me op veel gebieden los moeten worstelen van de bemoeienis van mijn moeder. Dit bemoeien doet ze altijd met de beste bedoelingen, maar ik vind het gewoon heel erg vervelend. En op het gebied van kleding en uiterlijk blijven ze hier maar mee doorgaan. Want mijn zus vindt het inmiddels ook heel normaal om zich hiermee te bemoeien.
Als ik bijvoorbeeld naar een trouwerij ga dan beginnen ze zich een half jaar van tevoren al ermee te bemoeien wat ik, mijn man en mijn zoon gaan aantrekken, wat ik met mijn haar ga doen enzovoort. Als ik iets heb gekocht wordt er om foto's gevraagd, vervolgens worden die bekritiseerd (dingen als: moet je er geen tasje bij? Waarom draag je geen sieraden? enz, enz)
Als er een verjaardag bij mijn zus thuis wordt gevierd denkt ze het zich te kunnen veroorloven om een veto uit te spreken over bepaalde kleding die ik dan niet van haar zou mogen dragen.
Zelfs bij mijn eigen trouwerij probeerde mijn moeder me te pushen in mijn keuzes hoe ik eruit zag. Ze heeft meerdere keuzes die ik maakte compleet afgebrand. Toch heb ik het gewoon doorgezet en toen ze het complete plaatje zag, zei ze dat we er prachtig uitzagen samen. Maar van tevoren kan ze gewoon niet het vertrouwen hebben dat ik mezelf heus wel goed kan kleden.
Als ik een keertje een compliment krijg over mijn outfit kan ik daar eigenlijk al niet meer van genieten, omdat ik het gevoel heb dat ze me hiermee ook proberen te pushen in de richting waarin zij vinden dat ik me moet gedragen / kleden.
Ik vraag me soms zelfs af of mijn aversie tegen moeite doen voor mijn uiterlijk er vandaan komt dat ik altijd zo word gepusht door mijn moeder en zus. Als ik een keer wat meer moeite doe voor mijn uiterlijk dan krijg ik gelijk een half jaar later nog te horen "op de bruiloft van je zus zag je er zo mooi uit, waarom kun je dat niet elke dag doen?" Ik voel me hierin eigenlijk constant te kakken gezet: aan de ene kant voel ik me niet serieus genomen in het feit dat ik gewoon geen "mode-poppetje" ben, en aan de andere kant voel ik me er soms ook gewoon recalcitrant van. En zelfs een beetje in de war....
Ik weet niet precies wat ik wil met dit topic, gewoon even van me afschrijven en misschien herkent iemand het of heeft tips voor mij?
Ik ben inmiddels 33 en heb me op veel gebieden los moeten worstelen van de bemoeienis van mijn moeder. Dit bemoeien doet ze altijd met de beste bedoelingen, maar ik vind het gewoon heel erg vervelend. En op het gebied van kleding en uiterlijk blijven ze hier maar mee doorgaan. Want mijn zus vindt het inmiddels ook heel normaal om zich hiermee te bemoeien.
Als ik bijvoorbeeld naar een trouwerij ga dan beginnen ze zich een half jaar van tevoren al ermee te bemoeien wat ik, mijn man en mijn zoon gaan aantrekken, wat ik met mijn haar ga doen enzovoort. Als ik iets heb gekocht wordt er om foto's gevraagd, vervolgens worden die bekritiseerd (dingen als: moet je er geen tasje bij? Waarom draag je geen sieraden? enz, enz)
Als er een verjaardag bij mijn zus thuis wordt gevierd denkt ze het zich te kunnen veroorloven om een veto uit te spreken over bepaalde kleding die ik dan niet van haar zou mogen dragen.
Zelfs bij mijn eigen trouwerij probeerde mijn moeder me te pushen in mijn keuzes hoe ik eruit zag. Ze heeft meerdere keuzes die ik maakte compleet afgebrand. Toch heb ik het gewoon doorgezet en toen ze het complete plaatje zag, zei ze dat we er prachtig uitzagen samen. Maar van tevoren kan ze gewoon niet het vertrouwen hebben dat ik mezelf heus wel goed kan kleden.
Als ik een keertje een compliment krijg over mijn outfit kan ik daar eigenlijk al niet meer van genieten, omdat ik het gevoel heb dat ze me hiermee ook proberen te pushen in de richting waarin zij vinden dat ik me moet gedragen / kleden.
Ik vraag me soms zelfs af of mijn aversie tegen moeite doen voor mijn uiterlijk er vandaan komt dat ik altijd zo word gepusht door mijn moeder en zus. Als ik een keer wat meer moeite doe voor mijn uiterlijk dan krijg ik gelijk een half jaar later nog te horen "op de bruiloft van je zus zag je er zo mooi uit, waarom kun je dat niet elke dag doen?" Ik voel me hierin eigenlijk constant te kakken gezet: aan de ene kant voel ik me niet serieus genomen in het feit dat ik gewoon geen "mode-poppetje" ben, en aan de andere kant voel ik me er soms ook gewoon recalcitrant van. En zelfs een beetje in de war....
Ik weet niet precies wat ik wil met dit topic, gewoon even van me afschrijven en misschien herkent iemand het of heeft tips voor mij?
woensdag 18 september 2019 11:19
ninanoname schreef: ↑18-09-2019 11:12Ze denken dat wanneer ze -in hun ogen- positieve keuzes stimuleren dat je dat dan vanzelf meer gaat doen. Ik vind het eigenlijk wel grappig.
Had je vroeger veel help nodig, of ben je de jongste en is die rol zo gegroeid? Omdat je zegt dat het ook over je huis en de opvoeding van je kinderen gaat. Blijkbaar heeft je moeder je zus op een hoger plan staan wat praktische zaken betreft en je zus gaat daar makkelijk in mee.
Ik zie wel een voordeel in de toekomst: je moeder en je zus zullen -wanneer ma oud en slecht ter been wordt, of ziek- jouw hulp niet snel inroepen. Je hoeft dus niet mee om nieuwe kleding te kopen, de ramen te zemen of boodschappen te doen.
Ik ben juist de oudste. Wel vroeger een zorgenkindje geweest omdat ik weinig zelfvertrouwen had en werd gepest op de basisschool. Wellicht dat daar ook die zorg vandaan komt, dat ze willen voorkomen dat mensen iets negatiefs over mij denken. Mijn zusje is inderdaad gemakkelijker in de omgang en gaat ook meer met dingen mee, en vindt ook veel dingen die mainstream zijn erg leuk. Ik ben daar anders in.
woensdag 18 september 2019 11:20
snorriemorrie schreef: ↑18-09-2019 11:07@Kettricken: goede vraag. Opzich zou het me niets moeten boeien. Alleen ik heb gewoon geen zin meer om constant in die familie-toneelstukjes die rol op me te moeten nemen. Het voelt zo beperkend om elke keer zo benaderd te worden.
Ik denk ook niet dat je "de rol van recalcitrante zus" op je moet nemen, maar die van zelfverzekerde unieke snorriemorrie. Ben je recalcitrant als je draagt wat je zelf mooi vindt? Of denk jij dat jij dat bent in de ogen van je zus/moeder?
Is staan voor waar je zelf voor staat recalcitrant? Dan zou dat toch betekenen dat 'goed gedrag = doen wat anderen willen'. En ik kan je zeggen, dat is het niet. Doe wat je zelf wil, je kunt nooit iedereen tevreden houden. Waarom zouden hun maatstaven de norm zijn aan waar jij je aan moet houden? Waarom houden zij zich niet aan jouw norm?
Ik denk dat wat ik hierboven zeg, jij al wel weet, maar nog niet voelt. Want als je voelt dat jij ook gewoon je eigen ding mag doen, kun je dat 'gezeur' van je zus en moeder beter naast je neerleggen. Dus ik denk dat daar ook het antwoord ligt in hoe je hier mee om moet gaan.
woensdag 18 september 2019 11:26
Nou in dit geval zou ik echt zeggen dat ze er mee op moeten houden en zelf niet meer op mijn tenen gaan lopen hoor!!snorriemorrie schreef: ↑18-09-2019 11:17@Tess1989: In zoverre is er een reden voor. Namelijk dat mijn zus en moeder allebei behoorlijk de lat hoog leggen voor zichzelf, en dus ook voor mij. Als ik mijn huishouden / feestjes / whatever vergelijk met dat van vriendinnen dan is er echt niets mis met mijn manier. Echter vergeleken met de hoeveelheid moeite die mijn moeder en zus overal in steken wel.
Bijvoorbeeld vorige week op de bruiloft waren man, zoon en ik helemaal matchy met elkaar, heel veel moeite in gestoken op aanraden van mijn moeder, terwijl ik van tevoren al had gezegd dat we waarschijnlijk echt overdressed zouden zijn vergeleken met een hoop andere gasten. En dat was dus ook zo. Halverwege heb ik mijn pijnlijke schoenen omgeruild voor comfy schoenen die ik al had meegenomen.... Vanaf dat moment kon ik zelf ook opeens wat meer genieten van het feest
Op gebied van kleding ben ik gewoon niet zo van de frutsels, sieraden en tasjes, maar ik weet me wel gewoon netjes te kleden,ik zou geen materiaal zijn voor een programma als hotter than my daughter ofzo.
Je bent goed zoals je bent!
anoniem_63cc130a49eac wijzigde dit bericht op 18-09-2019 12:17
0.16% gewijzigd
woensdag 18 september 2019 11:37
Hey Snorriemorrie!
Helaas, ik herken het. Ook ik was de onzekerste thuis en is nog voer voor mijn vader (mijn moeder leeft niet meer maar zij kon er ook wat van). We zijn nu in een modus beland waarin ik zijn kritiek aanhoor, maar niet meer automatisch schik.
Het is eigenlijk al veel te ver gegaan dat ik eens in de zoveel tijd overspannen ben, omdat ik een perfectionistische mindset heb ontwikkeld door hun invloed. Dus nu weeg ik af wat voor mij dient en wat niet. Wat niet dient krijgt hij en zijn vriendin gewoon retour hoor. Ik ben bijna 32, ik ben prima in staat mezelf te kleden en andere zaken te doen waar ze zich graag tegenaan bemoeien.
En jij ook Snorriemorrie. Zeg ze maar gewoon waar het op staat. Jij voelt je hierin gemakkelijk, punt. Gewoon standvastig zijn.
Helaas, ik herken het. Ook ik was de onzekerste thuis en is nog voer voor mijn vader (mijn moeder leeft niet meer maar zij kon er ook wat van). We zijn nu in een modus beland waarin ik zijn kritiek aanhoor, maar niet meer automatisch schik.
Het is eigenlijk al veel te ver gegaan dat ik eens in de zoveel tijd overspannen ben, omdat ik een perfectionistische mindset heb ontwikkeld door hun invloed. Dus nu weeg ik af wat voor mij dient en wat niet. Wat niet dient krijgt hij en zijn vriendin gewoon retour hoor. Ik ben bijna 32, ik ben prima in staat mezelf te kleden en andere zaken te doen waar ze zich graag tegenaan bemoeien.
En jij ook Snorriemorrie. Zeg ze maar gewoon waar het op staat. Jij voelt je hierin gemakkelijk, punt. Gewoon standvastig zijn.
woensdag 18 september 2019 11:38
Heel duidelijk zijn dat het een onderwerp is waar je het niet over wilt hebben. Meteen afkappen en geen foto's sturen. Ik stuur überhaupt nooit foto's naar iemand van iets wat ik heb gekocht en ken ook niemand die dat doet. Je moeder en zus mogen dat onderling lekker doen, maar van jou hoeven ze niets meer te verwachten.
Ik ben trouwens wel heel benieuwd naar je kledingsmaak
Ik ben trouwens wel heel benieuwd naar je kledingsmaak
woensdag 18 september 2019 11:39
Simpelweg niet meer op reageren. Niet tegensputteren, niet boos worden. Gewoon je mond houden en over iets anders beginnen.snorriemorrie schreef: ↑18-09-2019 10:55I wish....
Het was allemaal nog veel erger, met bemoeienis over huishouden, opvoeding etc. Daar heb ik inmiddels wel mijn grenzen in aangegeven en is een stuk minder geworden. Maar qua kleding en uiterlijk blijven ze daarmee bezig.
Als ik een keer lippenstift op heb wordt de keer daarna gevraagd waarom ik het niet op heb, want het stond de vorige keer zo leuk... Zulke dingen. Voor hun is het "gewoon een kletspraatje", voor mij voelt het als een invasie. En dan denk ik soms ook wel eens: ligt dit nou aan mij of aan hen?
woensdag 18 september 2019 11:40
Ik herken een groot deel van je verhaal. Mijn moeder en zus hebben dit ook jaren gedaan en ze konden vooral heel goed samen op mij inspelen. Dat doen ze nog steeds af en toe en ondanks dat ik het niet wil, geef ik maar toe, want dat is makkelijker dan het gedram.. Het lijkt wel alsof hun norm de geldende norm is en dat je iets anders wilt of doet is onmogelijk.
Ze lijken ook heel veel op elkaar en denken en doen hetzelfde en leggen de lat even hoog. Ook bij feestjes, qua kleding etc. Hebben dezelfde mensen om zich heen.
Ik lijk daarentegen veel meer op mijn vader. Ben nuchterder, hecht niet zoveel waarde aan 'wat anderen van mij denken', en mijn gasten zijn op feestjes ook tevreden met een wijn van de aldi en wat chips, kaas en worst.. Mijn moeder en zus vinden dit maar raar en elke keer is het weer een hoop gedoe vooraf of het wel goed zal komen...
Ook qua kleding heb ik dit gehad, maar dit is gelukkig ooit eens gestopt. Hoe precies weet ik niet meer precies. Denk dat de belangrijkste reden was dat ik amper meer contact heb met mijn zus en zij ook wat volwassener en verstandiger is geworden dat ze mij wat meer accepteert zoals ik ben.
Wat wel een belangrijk punt is geweest voor mijzelf om het meer naast me neer te leggen is het moment dat mijn vader een keer met z'n vuist op tafel heeft geslagen. Mijn vader is net als ik wat gelatener en laat het een beetje over me heen komen, omdat dat makkelijker is dan de discussie en de discussie vaak niet de moeite waard is. Totdat hij het een keer een vakantie lang heeft moeten aanhoren en het helemaal zat was. Het eindigde in een ruzie waarbij mijn moeder en zus wegliepen en ik een hele peptalk kreeg dat ik ze maar moest laten praten en lekker moest doen wat ik zelf wilde. Dat heeft mijn zelfvertrouwen goed gedaan en daardoor ben ik dat ook meer gaan doen. Hierdoor hebben ze op een gegeven moment mij ook met rust gelaten om wat ik aantrok omdat ze doorhadden dat het toch geen zin had. Toch kunnen ze het af en toe niet laten hoor. Toen ik laatst voor een lange reis mijn joggingbroek aan wilde vond mijn moeder dat echt niet kunnen. Totdat ze hem zag, toen was ze verbaasd dat dat er helemaal niet raar uitzag.
Dus ja echt tips heb ik niet, behalve het zoveel mogelijk van je af laten glijden. Maar ik snap je gevoel wel heel goed. Het is namelijk alsof je 'niet voldoet' terwijl dat wel is als je kijkt naar je eigen waarden en normen en ook naar je eigen omgeving. Meet je vooral aan je omgeving en waar jij je goed bij voelt. Misschien kan je vader of je man iets betekenen?
Ze lijken ook heel veel op elkaar en denken en doen hetzelfde en leggen de lat even hoog. Ook bij feestjes, qua kleding etc. Hebben dezelfde mensen om zich heen.
Ik lijk daarentegen veel meer op mijn vader. Ben nuchterder, hecht niet zoveel waarde aan 'wat anderen van mij denken', en mijn gasten zijn op feestjes ook tevreden met een wijn van de aldi en wat chips, kaas en worst.. Mijn moeder en zus vinden dit maar raar en elke keer is het weer een hoop gedoe vooraf of het wel goed zal komen...
Ook qua kleding heb ik dit gehad, maar dit is gelukkig ooit eens gestopt. Hoe precies weet ik niet meer precies. Denk dat de belangrijkste reden was dat ik amper meer contact heb met mijn zus en zij ook wat volwassener en verstandiger is geworden dat ze mij wat meer accepteert zoals ik ben.
Wat wel een belangrijk punt is geweest voor mijzelf om het meer naast me neer te leggen is het moment dat mijn vader een keer met z'n vuist op tafel heeft geslagen. Mijn vader is net als ik wat gelatener en laat het een beetje over me heen komen, omdat dat makkelijker is dan de discussie en de discussie vaak niet de moeite waard is. Totdat hij het een keer een vakantie lang heeft moeten aanhoren en het helemaal zat was. Het eindigde in een ruzie waarbij mijn moeder en zus wegliepen en ik een hele peptalk kreeg dat ik ze maar moest laten praten en lekker moest doen wat ik zelf wilde. Dat heeft mijn zelfvertrouwen goed gedaan en daardoor ben ik dat ook meer gaan doen. Hierdoor hebben ze op een gegeven moment mij ook met rust gelaten om wat ik aantrok omdat ze doorhadden dat het toch geen zin had. Toch kunnen ze het af en toe niet laten hoor. Toen ik laatst voor een lange reis mijn joggingbroek aan wilde vond mijn moeder dat echt niet kunnen. Totdat ze hem zag, toen was ze verbaasd dat dat er helemaal niet raar uitzag.
Dus ja echt tips heb ik niet, behalve het zoveel mogelijk van je af laten glijden. Maar ik snap je gevoel wel heel goed. Het is namelijk alsof je 'niet voldoet' terwijl dat wel is als je kijkt naar je eigen waarden en normen en ook naar je eigen omgeving. Meet je vooral aan je omgeving en waar jij je goed bij voelt. Misschien kan je vader of je man iets betekenen?
Seriously?
woensdag 18 september 2019 11:41
@Laatbloeiertje: ja dat herken ik, dat overspannen voelen. ik heb / had dat altijd rond de feestdagen en verjaardagen. Gewoon omdat ik dan zo in de stress schiet omdat bepaalde maatstaven ook zijn geïnternaliseerd. Gelukkig wordt het wel steeds minder. Vorig jaar heb ik voor het eerst een kerstdag geclaimd voor mijn eigen gezin en hebben we het gevierd op een manier die ik zelf geweldig vind (al is het naar maatstaven van een ander wellicht stom). Dus het gaat wel steeds beter hiermee. Alleen op gebied van kleding niet dus....
En ik voel me tegelijk ook alweer schuldig dat ik het zo voel, want ik mocht wel kleding voor die laatste trouwerij lenen van mijn zus.
En ik voel me tegelijk ook alweer schuldig dat ik het zo voel, want ik mocht wel kleding voor die laatste trouwerij lenen van mijn zus.
woensdag 18 september 2019 11:44
pamelacourson schreef: ↑18-09-2019 11:38Heel duidelijk zijn dat het een onderwerp is waar je het niet over wilt hebben. Meteen afkappen en geen foto's sturen. Ik stuur überhaupt nooit foto's naar iemand van iets wat ik heb gekocht en ken ook niemand die dat doet. Je moeder en zus mogen dat onderling lekker doen, maar van jou hoeven ze niets meer te verwachten.
Ik ben trouwens wel heel benieuwd naar je kledingsmaak
Ik heb één basisjurkje dat ik in verschillende kleuren heb en draag daar dan vaak panty's of leggings onder. Ik hou erg van comfortabele kleding die niet teveel knelt.
In de zomer draag ik graag maxi jurken en ik hou ook erg van die rock and roll jurkjes.
woensdag 18 september 2019 11:48
@MeredithGray: klinkt allemaal heel herkenbaar. Mijn vader is heel erg conflictvermijdend dus die zal zoiets niet snel zeggen, maar ik denk dat hij er ook wel wat nuchterder instaat.
Door jouw verhaal over die joggingbroek herinner ik me nog een situatie met mijn schoonouders waarbij ik een joggingbroek aanhad en mezelf verontschuldigde en gelijk wilde gaan omkleden. Waarop ze zeiden: ben je mal? We zijn hier op vakantie, gewoon lekker aanhouden. Wat dat betreft is mijn schoonfamilie ook wel een eye-opener dat niet iedereen er hetzelfde over denkt.
Door jouw verhaal over die joggingbroek herinner ik me nog een situatie met mijn schoonouders waarbij ik een joggingbroek aanhad en mezelf verontschuldigde en gelijk wilde gaan omkleden. Waarop ze zeiden: ben je mal? We zijn hier op vakantie, gewoon lekker aanhouden. Wat dat betreft is mijn schoonfamilie ook wel een eye-opener dat niet iedereen er hetzelfde over denkt.
woensdag 18 september 2019 11:57
Ja mijn vader is ook conflictvermijdend. Er moet ook echt wel wat gebeuren wil hij in actie komen hoor. Mijn moeder heeft wat in haar hoofd zitten en dan moet het op die manier en een andere manier is bijna niet mogelijk. Zo wilde ze een keer een afspraak maken met haar broer (nogal een klaploper) en dat ging over mijn spullen. Ik gaf aan dat niet te willen en toen werd ze boos. Mijn vader kwam binnen en hoorde de discussie maar stond volledig aan mijn kant en greep in. Gevolg: mijn moeder wordt vals (dat doet mijn zus ook, heel lastig om mee om te gaan) en loopt weg. Mijn vader gaat door met wat ie aan het doen was en zegt mij te steunen en dat het niet gaat gebeuren.. Daarmee is de kous dan af.snorriemorrie schreef: ↑18-09-2019 11:48@MeredithGray: klinkt allemaal heel herkenbaar. Mijn vader is heel erg conflictvermijdend dus die zal zoiets niet snel zeggen, maar ik denk dat hij er ook wel wat nuchterder instaat.
Door jouw verhaal over die joggingbroek herinner ik me nog een situatie met mijn schoonouders waarbij ik een joggingbroek aanhad en mezelf verontschuldigde en gelijk wilde gaan omkleden. Waarop ze zeiden: ben je mal? We zijn hier op vakantie, gewoon lekker aanhouden. Wat dat betreft is mijn schoonfamilie ook wel een eye-opener dat niet iedereen er hetzelfde over denkt.
(Nu is het niet zo dat dit dagelijkse kost is ofzo hoor en dat mijn moeder een of andere valse bitch is, want dat is ze zeker niet. Maar ze kan wel erg vals uit de hoek komen, dat is lastig).
Seriously?
woensdag 18 september 2019 12:01
Klinkt prima. Zoals ik al zei: duidelijk zijn dat jij zelf wel bepaalt wat je draagt. Ik ben blij dat ik niet zo'n familie en schoonfamilie heb. Als we bijvoorbeeld kerst vieren ga ik de ene keer helemaal op chique en de andere keer loop ik gerust in een slobbertrui en op Uggs en niemand die er wat van zegt. Zo zou het moeten zijn.snorriemorrie schreef: ↑18-09-2019 11:44Ik heb één basisjurkje dat ik in verschillende kleuren heb en draag daar dan vaak panty's of leggings onder. Ik hou erg van comfortabele kleding die niet teveel knelt.
In de zomer draag ik graag maxi jurken en ik hou ook erg van die rock and roll jurkjes.
woensdag 18 september 2019 12:05
woensdag 18 september 2019 12:08
Hey Snorrie!
Jij hebt dus duidelijk een eigen idee van wat je graag aan hebt en waar jij je lekker in voelt. En dat is dus blijkbaar iets anders dan dat je moeder en zus mooi vinden.
Da's herkenbaar! Bij ons thuis was ik altijd het paradijsvogeltje onder de mussen, en dat ben ik nog steeds
Geloof me, ik heb ook genoeg commentaar gehad op mijn kledinkeuzes, maar ik had niet zo'n moeite met het plakkertje recalcitrante zusje. En hoe ouder ik word, hoe minder ik er om geef dat anderen mijn keuzes op welk vlak dan ook, raar of tegendraads vinden.
Wat ik zou doen: houd het bij jezelf en geef aan dat jij het kwetsend/vervelend vind, en dat je denkt dat hun achterliggende bedoeling goed is. Maar dat je liever gewoon zelf bepaalt wat je draagt, of je sieraden om hebt of make up op je toet.
Vraag hen om niet meer te komen met ongevraagd advies, en dat je zelf initiatief neemt als je hun mening wel wilt.
Het werkte bij mij wel, en tegenwoordig vinden ze het stiekem best leuk dat ik er altijd zo kleurrijk bijloop. Ik ben dan wel van accessoires, bijpassende sieraden, tassen en schoenen. En ook niet vies van opvallend haar en make up. Ma en zus zijn van netjes en onopvallend, dus dat 'matcht' niet. En ik vind het helemaal lollig als het allemaal erg weinig heeft gekost, tweedehands en zelf gepimpt is. En krijg ik een compliment, kan ik het ook niet laten om te zeggen: 'ja leuk he? 50 cent, van de kringloop!' Daar komen ma en zus ook niet, de gruwel...
Jij hebt dus duidelijk een eigen idee van wat je graag aan hebt en waar jij je lekker in voelt. En dat is dus blijkbaar iets anders dan dat je moeder en zus mooi vinden.
Da's herkenbaar! Bij ons thuis was ik altijd het paradijsvogeltje onder de mussen, en dat ben ik nog steeds
Geloof me, ik heb ook genoeg commentaar gehad op mijn kledinkeuzes, maar ik had niet zo'n moeite met het plakkertje recalcitrante zusje. En hoe ouder ik word, hoe minder ik er om geef dat anderen mijn keuzes op welk vlak dan ook, raar of tegendraads vinden.
Wat ik zou doen: houd het bij jezelf en geef aan dat jij het kwetsend/vervelend vind, en dat je denkt dat hun achterliggende bedoeling goed is. Maar dat je liever gewoon zelf bepaalt wat je draagt, of je sieraden om hebt of make up op je toet.
Vraag hen om niet meer te komen met ongevraagd advies, en dat je zelf initiatief neemt als je hun mening wel wilt.
Het werkte bij mij wel, en tegenwoordig vinden ze het stiekem best leuk dat ik er altijd zo kleurrijk bijloop. Ik ben dan wel van accessoires, bijpassende sieraden, tassen en schoenen. En ook niet vies van opvallend haar en make up. Ma en zus zijn van netjes en onopvallend, dus dat 'matcht' niet. En ik vind het helemaal lollig als het allemaal erg weinig heeft gekost, tweedehands en zelf gepimpt is. En krijg ik een compliment, kan ik het ook niet laten om te zeggen: 'ja leuk he? 50 cent, van de kringloop!' Daar komen ma en zus ook niet, de gruwel...
woensdag 18 september 2019 12:11
Heel herkenbaar, Tuingravin. Ik heb eigenlijk zelf 2 kanten: de ene kant houdt van praktisch, lekker makkelijke en zachte stofjes. De andere kant houdt van kleurrijk, lekker gek etc. Dus ik ben de ene dag extreem basic gekleed, maar kan net zo goed een dag later in een jurkje met peticoat rondlopen. Gewoon waar ik op dat moment zin in heb.
De basic kant vinden ze verschrikkelijk omdat ik dan mezelf volgens hen niet goed verzorg.... De drukkere kant vinden ze ook niet goed, omdat het dan weer té opvallend is.
Hoewel dat laatste vooral mijn zus' mening is en dat eerste vooral die van mijn moeder, bedenk ik me nu.
De basic kant vinden ze verschrikkelijk omdat ik dan mezelf volgens hen niet goed verzorg.... De drukkere kant vinden ze ook niet goed, omdat het dan weer té opvallend is.
Hoewel dat laatste vooral mijn zus' mening is en dat eerste vooral die van mijn moeder, bedenk ik me nu.
woensdag 18 september 2019 12:20
Ik doe dat sowieso niet met die reden, maar zo wordt dat uitgelegd door familie. En in die rol wil ik niet meer geduwd worden, net zo min als in de rol van aanpasser die altijd maar doet wat anderen willen... Maar ik word daar door dat soort opmerkingen wel elke keer weer ingeduwd.
woensdag 18 september 2019 12:30
Het praktische en comfortabele ben ik ook wel van hoor! Je zou me nu moeten zien: ouwe spijkerbroek met gaten en verfspetters, kapot shirt en een oud joggingvest van manlief. Maarja, ik ben aan het schilderen, ramen lappen en tuinieren. Dan loop ik er ook niet verzorgd bij. Op luie zondagen ook niet, dan is een legging met een wijde bloes of trui veruit favoriet. En daar trek ik ook doodleuk mijn wandelschoenen onder aan voor een boswandeling die eindigt in een café. Maar heb ik een feestje of gewoon zin in me optutten, dan pak ik helemaal uit. Heerlijk!
woensdag 18 september 2019 12:32
Ben je dan de recalcitrante zus of vindt je zus dat je dat bent?snorriemorrie schreef: ↑18-09-2019 11:00Mee eens, Viva Amber... Alleen het stomme is, bijvoorbeeld met die kleding-veto van mijn zus, wat ik ook doe, het voelt verkeerd. Trek ik iets aan dat zij niet wil, dan ben ik "de recalcitrante zus" en als ik iets aantrek dat zij wél wil, dan geef ik haar d'r zin. In beide rollen wil ik niet zitten.
Je bent je zus of je moeder toch geen verantwoording schuldig over wat jij draagt? Kom nou zeg.
Draag wat je wil en negeer hun commentaar want zolang jij daar op ingaat gaan zij er mee door.
Ik had jou op negeer maar door de quotes las ik het. Op aktueel ben jij simpelweg een full blown racist. Doe niet alsof wij hier gek zijn.
woensdag 18 september 2019 12:56
Hier ga je dus de mist in. Door een en ander te posten / plaatsen op FB geef je direct munitie waar je moeder en zus mee kunnen schieten.snorriemorrie schreef: ↑18-09-2019 12:07Bij verjaardagen komen dingen wel aan de orde. Als een vriendin of zwager gaat trouwen kan ik dat wel geheim houden tot een verjaardag, maar daar komen zulke dingen toch wel ter sprake en dan weet ze het alsnog. Of ze lezen het op Facebook.
Als op verjaardagen je outfit ter sprake komt kun je zeggen dat het geregeld is en dat je er verder niets over kwijt wilt. Blijft men er over zeuren blijven herhalen dat je er niets over kwijt wilt. Ook de opmerking maken 'waar bemoei jij jezelf mee?' inzake je kleding gesteld worden. Net zoals 'jij ziet er ook niet uit' gezegd mag worden. Kortom, duidelijke grenzen aangeven en bewaken.
Niets meer vertellen of posten. Kritiek naast je neerleggen en denk bij jezelf, elke vogel heeft zijn eigen verenpracht. Die maken zich ook niet druk om wat ze aantrekken en toch zijn ze tevreden.
Draag kleding waar jij je goed voelt. Alleen, en dit is niet schofferend bedoeld, het kan zijn dat een outfit onbedoeld / onbewust slonzig / armoedig overkomt. Een goede jeans kan net zo comfortabel en sportief zijn als een joggingbroek. Het kan zijn dat jij vindt dat de jurkjes jou goed staan en passend zijn terwijl juist het tegenovergestelde het geval is.
Heb je een goede vriendin met een goede kijk op kleding? Vraag eens aan haar of ze met je gaat shoppen en laat je vriendin jou eens een keer kleden. Het kan je eigen kijk op je kledingkast wel veranderen.
