Kritisch, hoge verwachtingen

haha klinkt allemaal erg gecompliceerd.. je hebt wel wat weg van mij.. ik kan soms ook zo gecompliceerd zijn, en overal hoge verwachtingen van hebben.



Ik denk dat je gewoon moet proberen alles wat meer op een nuchtere manier te gaan zien, probeer ik ook en lukt eigenlijk ook wel. Komt ook vooral omdat mijn vriend daar erg aan mee werkt. Ik weet dat als ik weer eens moeilijk ga doen, en veel van hem ga verwachten het uitloopt op een ruzie. Als ik gewoon afwacht, komt datgene wat ik wil vanzelf wel.



Ik zou sowieso proberen als ik jou was, als hij jou iets verteld waar hij mee zit etc geen ruzie proberen te maken. Dan blijft hij bang jou iets te vertellen, en word het erger. Dat herken ik namelijk bij mezelf, mijn vriend kan soms ook zo reageren waardoor ik dan denk, ik kan beter niks zeggen dan wel iets.

Je klinkt inderdaad een beetje verwend in mijn oren.

Wees blij met je vriend dat hij aan je vraagt hoe het met je gaat en dat hij interesse in je toont en dat hij jou die tegengas geeft die jij ook nodig hebt. Zodra jullie ruzie hebben ga je hem wijzen op zijn tekortkomingen…nou nou..doe hij dat ook andersom? Dat zou wat zijn of niet? En daar heb je dat punt ; als jij hem steeds maar gaat wijzen op zijn tekortkomingen denkt hij dat hij niet goed genoeg is en daarom bepaalde dingen maar niet meer tegen je zegt uit angst om ruzie en opnieuw die belaging van tekortkomingen door jou te voorkomen, kijk hier mee uit!

Als je hem eens wat meer waardeert (dus ook luistert) om hoe en wie hij is, zal hij dat ook voelen en op zijn manier ook jou meer gaan waarderen en op een gegeven moment ook tegen jou kunnen zeggen dat hij van jou houdt. Je kunt hem vooral niet dwingen om die woorden voor jou uit te spreken. Vraag niet zoveel aandacht maar waardeer hem eens juist zoals hij echt is. Ik geloof dat je toch best trots bent op hem?

jah, ik zou er ook niet meer over beginnen waarom hij niet zegt dat hij van je houd. Ik snap dat het je onzeker maakt, maar ik denk dat als jij er niet meer over begint hij er vanzelf wel een x mee komt.



Hij zal nu wsl denken, dat als hij het zegt jij het gevoel krijgt dat hij het alleen maar doet omdat jij het wilt.. snap je? Wacht het af, en je weet toch dat hij van je houd? Anders zou hij wel niet zo lang bij je zijn..

In je verhaal klinkt heel erg door dat je je gelijk wilt halen. Als je gelukkig wilt zijn/worden in je relatie, kun je een dergelijke houding maar beter laten varen.



Dit is je vriend, waarvoor jij gekozen hebt. Een persoon met zijn eigen karakter, + en - punten. Iemand die anders is dan jou. Het is geen homp ruw materiaal waar je de ideale vriend uit kunt boetseren. Accepteer hem zoals hij is. En als zijn - punten onoverkomelijk voor je zijn, dan moet je gaan kijken of jullie wel het meest ideale setje zijn.

quote:Imare schreef op 16 januari 2009 @ 15:13:

ik over-analyseer, ben (te) kritisch op mezelf en anderen en heb daarbij zulke hoge verwachtingen dat ik ze niet waar kan maken. Laat staan anderen die niet precies weten wat ik van ze wil. Kortom, je bent voor jezelf en anderen een pain in the ass. Doe er wat aan.quote:Waar ik hou van m'n gevoelens bespreken en gezellig vertellen over de liefdeslevens van m'n vriendinnenPraktische oplossing: je vriendinnen vinden dat vast ook heerlijk. Komt mooi uit, hun partners liggen waarschijnlijk óók te slapen als ze dit horen. En het is een sprookje dat mannen alleen slapen met hun ogen dicht.quote:Als ik heel eerlijk ben, vind ik het al best bijzonder dat hij zoveel met mij kletst, vertelt over z'n dag, vraagt hoe het met mij gaat, met mij meedenkt als ik ergens mee zitVooral heel eerlijk zijn, en niet zeuren dus.quote:...maar ik vind het dan niet altijd genoeg.Dus je zeurt toch. Tsja, vooral doen. Weet je al hoe zijn nieuwe vriendin heet?quote:Dan wil ik dat hij meer interesse toont, meer voor me doet, meer rekening houdt met m'n gevoelens. Jakkes, terwijl ik het zo opschrijf klinkt het heel verwend.Klopt. Dat is het dan vermoedelijk ook.quote:Terwijl, wanneer we ruzie hebben vind ik het volkomen terecht dat ik hem wijs op zijn tekortkomingen.natuurlijk, want je bent een vrouw he. En dan mag dat. Hij moet zich bij de zaken houden waarover jullie ruzie hebben, maar jij mag hem best als een klein kind nog wat opvoeding geven, toch? Want he, mannen zijn tenslotte net kinderen. Of niet?quote:Klinkt een beetje belerend en dat is ook nog wel eens zo.Nee, het klinkt als het onuitstaanbare gedrag van iemand die op enige termijn de ex is.quote:Dan hoor ik mezelf (op een iets te neerbuigende toon) hem uitleggen welk effect zijn gedrag heeft op mij. Gelukkig heb ik dat zelf steeds vaker door en staat hij stevig genoeg in z'n schoenen om mij tegengas te geven (pfoeh heb ik soms ook wel nodig hoor).Ja, en staat hij ook stevig genoeg in zijn schoenen om je er uit te schoppen?quote:Nu gaf hij gisteren aan dat hij soms dingen niet tegen mij durft te zeggen, uit angst voor mijn reactie.geloof me, er is één ding dat hij wel zal durven zeggen: bye bye Imare, ik ga eens verder met XXX. Nog een fijn leven verder, en ga nu maar tegen andere mensen de grote mevrouw uithangen die het allemaal zo goed weet.quote:Nu is een angst een groot woord, maar ik merkte afgelopen week dat hij iets met me wilde bespreken en dat zó voorzichtig bracht dat ik weer geïrriteerd raakte. Het werd een hele ruzie waarin ik hem weer eens verweet niet van mij te houden...Yo, jij bent goed bezig! Hoe bevalt het leven als aanstaande single je?quote:Eh, die zal ik even uitleggen. Hij zegt nooit 'ik hou van je'. Dat wil hij niet zeggen. Vorig jaar werd ik daar zo onzeker van dat ik hem er wat directer naar vroeg, waarop hij antwoordde 'dan denk ik dat ik niet van je hou'. Dat was nogal een klap, na veel huilen en praten vertelde hij dan dat hij niet weet wat houden van is maar waarschijnlijk hetzelfde voor mij voelt als ik voor hem (ik zeg wel 'ik hou van je', omdat ik dat méén), maar het anders benoemt. Dat zal dan allemaal wel, maar het blijft toch knagen.Lekker laten knagen. Als je met 120 kilometer per uur een doodlopende straat in rijdt, is geknaag wel je laatste probleem.quote:Stiekem doet/is hij dus net zo moeilijk als ik! Ik wil dat hij tegen me zegt dat-ie van me houdt, in plaats daarvan zegt hij "ja maar dan zeg ik het omdat jij het wil horen en niet omdat ik het op dat moment zo voel"..vind ik wel terecht en ergens ook mooi), en hij wil dat ik beter naar hém luister en niet zo fel reageer. Wat mij betreft hangen deze 'issues' nogal samen, op dit moment lukt het me alleen niet ons patroon te doorbreken.Hem wel. Geloof me, het gaat niet lang duren, en dan doorbreekt hij dit patroon definitief.quote:Hebben jullie verhelderende opmerkingen om mij hierbij te helpen?Jep. Ik wed 100 euro dat als je zo door gaat je binnen een jaar zijn ex bent.



Ben ik nu heel eenzijdig, bot, negatief? Jawel. Maar ik heb wel gelijk. 100 euro.

Ik zal het kort houden:



Je hebt geen zo te lezen bewondering voor je vriend. Je respecteert hem niet omdat je niet tegen hem opkijkt wat je wel zou willen. Jullie zitten gevoelsmatig niet op één lijn en jouw irritatie maakt dat hij zich gecastreerd voelt door jou. Hij plaatst jou (waarschijnlijk) op een voetstuk maar is nu vooral bezig te zorgen dat hij je niet ergert want hij voelt dat jij hem ergens een loser vindt. Hoe kleiner hij zichzelf maakt, hoe meer jij je aan hem ergert.



Je kunt er niks aan doen denk ik, het is zoals je je voelt en het feit dat je het zélf ziet en erkent geeft aan dat het voor jezelf opvallend is dat je doet zoals je doet. Maar leuk is het niet en op den duur ook niet duurzaam, de relatie dan bedoel ik want dit eindigt ergens natuurlijk.



Wat zou jij wíllen doen om hier uit te komen?

Of heb je eigenlijk geen zin meer om er energie in te stoppen?

Realiseer je je dat je hem niet kunt veranderen, dus als je met hem samen wil blijven jíj aan de bak zult moeten om iets teweeg te brengen in deze patstelling?

Waarom hangen die issues nogal samen? Ik zie de samnehang namelijk helemaal niet.



Hij kan/wil niet zeggen dat hij van je houdt om wat voor reden dan ook en jij wil hem veranderen in je hartsvriendin. Die 2 zaken staan toch helemaal los van elkaar?

Imare, ben je je ervan bewust dat wanneer je iemand iets vraagt je daarop een antwoord krijgt? Dat het iemands goed recht (en wel zo prettig) om eerlijk antwoord te geven?

Dat iemand echt kan antwoorden op totaal andere wijze dan jij zou willen?



Je bent een echte drama queen en zult heel wat meer moeten gaan slikken om iemand anders ook maar enigszins de kans te geven om zichzelf te zijn en te blijven.

Waaruit ik opmaak dat je o.a. respect mist voor hem:quote:Terwijl, wanneer we ruzie hebben vind ik het volkomen terecht dat ik hem wijs op zijn tekortkomingen. Klinkt een beetje belerend en dat is ook nog wel eens zo. Dan hoor ik mezelf (op een iets te neerbuigende toon) hem uitleggen welk effect zijn gedrag heeft op mij. Gelukkig heb ik dat zelf steeds vaker door en staat hij stevig genoeg in z'n schoenen om mij tegengas te geven (pfoeh heb ik soms ook wel nodig hoor).



Ook een beetje gechargeerd; maar wat jij doet hoort niet meid. Niet neerbuigend doen tegen je geliefde en hem wijzen op zijn tekortkomingen. Hij is je kind niet, hij is je partner.

Niet dat je nooit boos mag zijn maar niet op een ongelijkwaardige manier en dat is wat er gebeurt als jij hem wijst op wat hij fout doet en hij jou vervolgens als een boze puber tegengas geeft.



Je bent niet zijn opvoeder en gelijkwaardigheid is wel een vereiste hoor in een relatie, ook als je kwaad bent op elkaar of als je het ergens niet mee eens bent.

quote:Imare schreef op 16 januari 2009 @ 15:55:

Ikke89: Dat denk ik ook... Af en toe komt het moment weer boven dat mijn vriend na anderhalf jaar tegen me zei 'ik hou niet van je', dan nemen m'n emoties even de overhand. Had ik al verteld dat ik ook een huilebalk ben? Haha.





haha kan ik ook al wat van;)



Waarom zei hij dan tegen je dat hij niet van je houd?

Ik bedoelde de vragen die je stelt aan je vriend.

Behandel hem hoe je zelf behandeld zou willen worden!!



Je hebt al veel reacties ontvangen met veel goede tips. Moest vooral lachen om de reactie van Rider. Ik denk namelijk wel dat hij het bij het juiste eind heeft. Net al de anderen hier overigens.



Als jij je aan hem irriteerd zegt dat in de eerste plaats iets over jou, niet over hem hoor. Hij mag gewoon ook zijn wie hij is. En het spreekt voor zich dat het communiceren niet echt meer open gaat als jij hem voortdurend afzeikt. Zo ga je toch niet met iemand om waar je van houdt?



Wel wat aan doen hoor...anders zegt hij inderdaad uiteindelijk gedag.



Grtz, Myway

Als je hautain reageert, dan heb je het nodig, denk ik. Mensen die precies weet wat ze waard zijn hebben niet de behoefte om arrogant (gevoelsmatig superieur of intellectueel superieur) te zijn, om de ander te verslaan. Op de een of andere manier wil je dan toch de indruk geven dat jij beter bent dan hij, terwijl je gelijkertijd moet beseffen dat dit zeker nooit liefde zal opwekken bij de ander.

Raar is dus dat je iets doet met een bepaald doel terwijl je tegelijkertijd weet dat dit nooit het effect kan hebben wat je wilt. Kennelijk geeft dus het superioriteitsgevoel dat je éven hebt jou een zeer grote bevrediging op de korte termijn. Het is zeer verleidelijk dus.

En je volhardt omdat hij het nog steeds schijnt te pikken.

Het lijkt mij een complete ramp om voortdurend in een competitie met je lief te zitten. :/

quote:Imare schreef op 16 januari 2009 @ 16:28:

Eleonora: ik hoopte stiekem al dat jij zou reageren , ik vind dat je heel vaak de vinger op de zere plek legt hier. Zo ook bij mij: ik probeer hier zo eerlijk mogelijk te vertellen wat er aan de hand is en ik denk inderdaad dat ik hem niet respectvol genoeg behandel. Ik denk dat ik me te vaak op hem afreageer en hem niet genoeg waardeer om hoe hij is. Terwijl hij, zoals ik al schreef, lief en geïnteresseerd en intelligent en nogal knap is...



Het lukt ons niet altijd om goed te communiceren: hij is nogal geneigd tot zwijgen en ik, inderdaad, van het praten en uitleggen en huilen. Misschien omdat dit mijn eerste 'echte' relatie is, omdat ik bang ben hem kwijt te raken. In elk geval ben ik bereid om hieraan te werken!



Over dat 'tegengas geven': daarmee bedoel ik niet dat hij zich als een boze puber gedraagt, maar dat hij tegen mij zegt dat hij het niet accepteert als ik teveel op hem mopper. En terecht! Maar we proberen wel om zo goed mogelijk met elkaar te praten, zonder schelden en dingen uit het verleden erbij halen. Zoals ik het hier opschrijf, schets ik natuurlijk een vrij eenzijdig beeld. Het is niet zo dat ik alleen maar als een viswijf loop te kijven en hij het over zich heen laat komen. Ik merk gewoon dat we de laatste tijd teveel moeizame gesprekken voeren. Ik ben chronisch ziek en mede door m'n medicijnen (allerlei hormonen) niet helemaal in staat om emotioneel stabiel te reageren. Terwijl hij dat uiteraard wel verdient.



Wat naar dat je last hebt van je medicatie en zo. Hormonen zijn natuurlijk ook belangrijk als het gaat om gemoedstoestand. Je doet het ook niet expres. Dat snap ik helemaal. Je bent alleen wel de enige die er iets aan kan veranderen.



Ik snap dat hij niet als een boze puber reageert maar omdat jij schrijft dat je hem terechtwijst en dat duidt op ongelijkwaardigheid, ziet het er wel uit alsof hij zijn boze opvoeder tegengas geeft. Snap je wat ik bedoel? Jouw houding maakt hem zwak en dat maakt jullie ongelijkwaardig. Hij weet niet hoe hij zich moet gedragen tegenover jou en dat is verlammend.



Je wil het vast niet maar je richt schade aan, aan jullie samen. Want zijn liefde van jou blijft natuurlijk niet bestaan, als jij hem een rotgevoel blijft bezorgen. Denk je niet?



Wat een voordeel zou kúnnen zijn is dat jullie niet bij elkaar wonen en alleen contact hoeven te hebben als je er zin in hebt. Op het moment dat jij voelt dat je contact even niet trekt, dat je je rot voelt of even niks aan je hoofd kunt hebben, dan zou je af kunnen spreken dat je hem dat via de mail of SMS laat weten. Of, dat als hij belt en je voelt het misgaan, je afspreekt dat je hem laten terugbelt, om te voorkomen dat je irritatie de overhand neemt, terwijl die irritatie niks met hem te maken heeft. Het zou kunnen dat je hem dat lief kunt zeggen. Beter zo dan dat je voelt dat het gesprek de verkeerde kant opgaat.



En echt, respect is belangrijk en dat kun je niet afdwingen. Hij kan lief, attent, mooi enzovoort zijn, dat is iets wat je erg in iemand kunt waarderen maar als je het idee hebt dat hij, als persoon, niet goed past bij jou, dan moet je nog eens serieus nadenken over jullie relatie. Ook iemand die geen eikel is, die niets 'verkeerd' doet, zou weleens niet de ideale partner voor jou zijn. Ook dat is een optie die hoort bij je rijtje mogelijkheden.



Je hebt niet jezelf gemaakt, hij ook niet, je kunt van hem van alles verwachten, hij van jou ook en het feit dat je inziet dat je niet goed bezig bent nu is winst maar verwacht geen wonderen meid, niet van hem maar ook niet van jou.

@eleonora: respect voor een ander kun je niet afdwingen, maar je kunt er toch zeker wel invloed op uitoefenen dat je meer respect krijgt door bv de focus te leggen op datgene dat je waardeert?

quote:Imare schreef op 16 januari 2009 @ 15:55:

Rider: zohooo kritiek leveren is jou ook niet vreemd he! Ik begrijp dat ik hier een nogal beperkt deel van mijn leven en mn relatie geef, maar ik geloof wel dat ik ook nogal kritisch naar mezelf kijk. Wel weer een eye-opener: ik kan ook reageren in jouw stijl en da's dus niet altijd prettig voor de ontvangende partij.Dus kritiek geven op je partner gaat je prima af, maar kritiek krijgen raakt een open zenuw. Ik wil de inzet best verhogen naar 200 euro.

quote:Imare schreef op 17 januari 2009 @ 10:39:



Het grootste deel van de tijd vertel ik het constant hoe goed hij is in wat-ie doet en hoe lief ik 'm vindt.

Ik krijg het hier nogal benauwd van. Het is een uitstekend idee om elkaar waardering te tonen maar "iemand de helft van de tijd constant te vertellen hoe lief hij is?" Hij is een volwassen man en geen golden retriever, toch?

quote:wuiles schreef op 17 januari 2009 @ 10:44:

[...]





Hij is een volwassen man en geen golden retriever, toch?

De ene helft van de tijd krijgt ie te horen hoe goed ie is, maar de andere helft wordt m neerbuigend precies vertelt wat ie allemaal niet goed doet. En wel op een dusdanige manier dat ie zelf al aangeeft dat ie bepaalde dingen niet meer duft te zeggen. Als je bang bent voor je partnre, is dat het begin van het einde.



Ik ga mee met Rider.