Relaties
alle pijlers
Kritisch, hoge verwachtingen
vrijdag 16 januari 2009 om 15:13
Grappig: ik probeer zo goed mogelijk te verwoorden wat me dwarszit, ben al tijden aan het bedenken wat m'n 'probleem' nu precies is en baal er ondertussen van dat het niet goed genoeg lukt. Waardoor het weer langer duurt om dit stukje te tikken.
En dat is eigenlijk de kern van wat ik met jullie wil delen: ik over-analyseer, ben (te) kritisch op mezelf en anderen en heb daarbij zulke hoge verwachtingen dat ik ze niet waar kan maken. Laat staan anderen die niet precies weten wat ik van ze wil.
Iets concreter: de laatste tijd loopt het niet zo lekker tussen mij en m'n vriend. We wonen nogal ver uit elkaar, dus veel van ons contact verloopt via de telefoon. Waar ik hou van m'n gevoelens bespreken en gezellig vertellen over de liefdeslevens van m'n vriendinnen is hij meer van de praktische verhalen: "ik wil graag nieuwe geluidsboxen, was vandaag bij die-en-die winkel..." enz. Heerlijk rolbevestigend. Als ik heel eerlijk ben, vind ik het al best bijzonder dat hij zoveel met mij kletst, vertelt over z'n dag, vraagt hoe het met mij gaat, met mij meedenkt als ik ergens mee zit...maar ik vind het dan niet altijd genoeg. Dan wil ik dat hij meer interesse toont, meer voor me doet, meer rekening houdt met m'n gevoelens. Jakkes, terwijl ik het zo opschrijf klinkt het heel verwend. Terwijl, wanneer we ruzie hebben vind ik het volkomen terecht dat ik hem wijs op zijn tekortkomingen. Klinkt een beetje belerend en dat is ook nog wel eens zo. Dan hoor ik mezelf (op een iets te neerbuigende toon) hem uitleggen welk effect zijn gedrag heeft op mij. Gelukkig heb ik dat zelf steeds vaker door en staat hij stevig genoeg in z'n schoenen om mij tegengas te geven (pfoeh heb ik soms ook wel nodig hoor).
Nu gaf hij gisteren aan dat hij soms dingen niet tegen mij durft te zeggen, uit angst voor mijn reactie. Nu is een angst een groot woord, maar ik merkte afgelopen week dat hij iets met me wilde bespreken en dat zó voorzichtig bracht dat ik weer geïrriteerd raakte. Het werd een hele ruzie waarin ik hem weer eens verweet niet van mij te houden... Eh, die zal ik even uitleggen. Hij zegt nooit 'ik hou van je'. Dat wil hij niet zeggen. Vorig jaar werd ik daar zo onzeker van dat ik hem er wat directer naar vroeg, waarop hij antwoordde 'dan denk ik dat ik niet van je hou'. Dat was nogal een klap, na veel huilen en praten vertelde hij dan dat hij niet weet wat houden van is maar waarschijnlijk hetzelfde voor mij voelt als ik voor hem (ik zeg wel 'ik hou van je', omdat ik dat méén), maar het anders benoemt. Dat zal dan allemaal wel, maar het blijft toch knagen.
Stiekem doet/is hij dus net zo moeilijk als ik! Ik wil dat hij tegen me zegt dat-ie van me houdt, in plaats daarvan zegt hij "ja maar dan zeg ik het omdat jij het wil horen en niet omdat ik het op dat moment zo voel"..vind ik wel terecht en ergens ook mooi), en hij wil dat ik beter naar hém luister en niet zo fel reageer. Wat mij betreft hangen deze 'issues' nogal samen, op dit moment lukt het me alleen niet ons patroon te doorbreken.
Hebben jullie verhelderende opmerkingen om mij hierbij te helpen?
P.S. Van het meelezen weet ik dat er vaak gevraagd wordt naar praktische zaken: we zijn rond de 25 en hebben ruim twee jaar een relatie.
En dat is eigenlijk de kern van wat ik met jullie wil delen: ik over-analyseer, ben (te) kritisch op mezelf en anderen en heb daarbij zulke hoge verwachtingen dat ik ze niet waar kan maken. Laat staan anderen die niet precies weten wat ik van ze wil.
Iets concreter: de laatste tijd loopt het niet zo lekker tussen mij en m'n vriend. We wonen nogal ver uit elkaar, dus veel van ons contact verloopt via de telefoon. Waar ik hou van m'n gevoelens bespreken en gezellig vertellen over de liefdeslevens van m'n vriendinnen is hij meer van de praktische verhalen: "ik wil graag nieuwe geluidsboxen, was vandaag bij die-en-die winkel..." enz. Heerlijk rolbevestigend. Als ik heel eerlijk ben, vind ik het al best bijzonder dat hij zoveel met mij kletst, vertelt over z'n dag, vraagt hoe het met mij gaat, met mij meedenkt als ik ergens mee zit...maar ik vind het dan niet altijd genoeg. Dan wil ik dat hij meer interesse toont, meer voor me doet, meer rekening houdt met m'n gevoelens. Jakkes, terwijl ik het zo opschrijf klinkt het heel verwend. Terwijl, wanneer we ruzie hebben vind ik het volkomen terecht dat ik hem wijs op zijn tekortkomingen. Klinkt een beetje belerend en dat is ook nog wel eens zo. Dan hoor ik mezelf (op een iets te neerbuigende toon) hem uitleggen welk effect zijn gedrag heeft op mij. Gelukkig heb ik dat zelf steeds vaker door en staat hij stevig genoeg in z'n schoenen om mij tegengas te geven (pfoeh heb ik soms ook wel nodig hoor).
Nu gaf hij gisteren aan dat hij soms dingen niet tegen mij durft te zeggen, uit angst voor mijn reactie. Nu is een angst een groot woord, maar ik merkte afgelopen week dat hij iets met me wilde bespreken en dat zó voorzichtig bracht dat ik weer geïrriteerd raakte. Het werd een hele ruzie waarin ik hem weer eens verweet niet van mij te houden... Eh, die zal ik even uitleggen. Hij zegt nooit 'ik hou van je'. Dat wil hij niet zeggen. Vorig jaar werd ik daar zo onzeker van dat ik hem er wat directer naar vroeg, waarop hij antwoordde 'dan denk ik dat ik niet van je hou'. Dat was nogal een klap, na veel huilen en praten vertelde hij dan dat hij niet weet wat houden van is maar waarschijnlijk hetzelfde voor mij voelt als ik voor hem (ik zeg wel 'ik hou van je', omdat ik dat méén), maar het anders benoemt. Dat zal dan allemaal wel, maar het blijft toch knagen.
Stiekem doet/is hij dus net zo moeilijk als ik! Ik wil dat hij tegen me zegt dat-ie van me houdt, in plaats daarvan zegt hij "ja maar dan zeg ik het omdat jij het wil horen en niet omdat ik het op dat moment zo voel"..vind ik wel terecht en ergens ook mooi), en hij wil dat ik beter naar hém luister en niet zo fel reageer. Wat mij betreft hangen deze 'issues' nogal samen, op dit moment lukt het me alleen niet ons patroon te doorbreken.
Hebben jullie verhelderende opmerkingen om mij hierbij te helpen?
P.S. Van het meelezen weet ik dat er vaak gevraagd wordt naar praktische zaken: we zijn rond de 25 en hebben ruim twee jaar een relatie.
zaterdag 17 januari 2009 om 11:13
Pff lastig dit!
return_of_kreng: hij zei gisteren dat hij vindt dat ik niet neerbuigend tegen hem doe. Dat is hoe ik het zelf noemde in m'n openingspost. Hij is niet bang voor mij, hij is soms bang voor mijn reactie omdat die nogal fel kan uitpakken. Dat heeft o.a. te maken met mijn hormoonhuishouding die niet in orde is. Nogmaals: dit wil ik niet als excuus aanvoeren, maar het is een factor.
Ik had hier een bericht kunnen plaatsen met de nadruk op mijn ziekte, hoeveel moeite ik daar soms mee heb en hoe dat mijn relaties beïnvloedt. In plaats daarvan wilde ik hier mijn gedrag ter sprake brengen, omdat ik daar hopelijk iets aan kan veranderen.
Zonet probeerde ik het beeld dat ik hem alleen maar afzeik te nuanceren. Het zal me niet lukken om hier een compleet plaatje te schetsen, ik hoop(te) op tips die mij kunnen helpen mijn emoties minder op mijn vriend af te reageren. Er gaat vanalles wél goed, maar ik wil dit trekje van mezelf graag verbeteren.
return_of_kreng: hij zei gisteren dat hij vindt dat ik niet neerbuigend tegen hem doe. Dat is hoe ik het zelf noemde in m'n openingspost. Hij is niet bang voor mij, hij is soms bang voor mijn reactie omdat die nogal fel kan uitpakken. Dat heeft o.a. te maken met mijn hormoonhuishouding die niet in orde is. Nogmaals: dit wil ik niet als excuus aanvoeren, maar het is een factor.
Ik had hier een bericht kunnen plaatsen met de nadruk op mijn ziekte, hoeveel moeite ik daar soms mee heb en hoe dat mijn relaties beïnvloedt. In plaats daarvan wilde ik hier mijn gedrag ter sprake brengen, omdat ik daar hopelijk iets aan kan veranderen.
Zonet probeerde ik het beeld dat ik hem alleen maar afzeik te nuanceren. Het zal me niet lukken om hier een compleet plaatje te schetsen, ik hoop(te) op tips die mij kunnen helpen mijn emoties minder op mijn vriend af te reageren. Er gaat vanalles wél goed, maar ik wil dit trekje van mezelf graag verbeteren.
zaterdag 17 januari 2009 om 11:19
Reageer je je buien ook af op je collega's ,je baas , je ouders , de buren of je vriendinnen ?
De pest is , dat je vaak degene die het totaal niet verdient , de volle lading geeft en daar gedrag tegen vertoont die je jezelf nooit zou toestaan tegen mensen die je minder na staan .
Als je zulke dingen niet doet tegen bijv. je beste vriendin , vraag jezelf eens af hoe het komt dat je je daar wél in kunt houden , of je vriend dan niet een paar trapjes lager staat voor je gevoel , of je wel eerlijk naar je vriendin bent ...........
De pest is , dat je vaak degene die het totaal niet verdient , de volle lading geeft en daar gedrag tegen vertoont die je jezelf nooit zou toestaan tegen mensen die je minder na staan .
Als je zulke dingen niet doet tegen bijv. je beste vriendin , vraag jezelf eens af hoe het komt dat je je daar wél in kunt houden , of je vriend dan niet een paar trapjes lager staat voor je gevoel , of je wel eerlijk naar je vriendin bent ...........
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 17 januari 2009 om 11:21
quote:Imare schreef op 17 januari 2009 @ 11:13:
Hij is niet bang voor mij, hij is soms bang voor mijn reactie omdat die nogal fel kan uitpakken. .Dus zegt hij niets , iets anders , iets veel later , iets genuanceerder / aangepaste versie ?
Hij is niet bang voor mij, hij is soms bang voor mijn reactie omdat die nogal fel kan uitpakken. .Dus zegt hij niets , iets anders , iets veel later , iets genuanceerder / aangepaste versie ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 17 januari 2009 om 11:34
Alleen jij kunt je gedrag veranderen.
Dat snap je zelf heel goed.
En okal zegt ie mss dat ie niet vind dat je nerbuigend doet, hij geeft wel aan dat ie bang is voor jouw fele reacties. En bang zijn voor de felle reacties van je partner, dat is geen goed teken. Zeker niet als die angst m belemmert in de communicatie.
Ik kan ook best fel zijn ( niet door hormonen of ziekte, maar gewoon omdat ik een kreng ben). Mijn ex gaf ook wel ens aan dat ie schrok van mijn felheid, maar het fheeft noit gemmaakt dat ie bang was om dingen tegen me te zeggen. Als ik dan te fel reageerde, zei ie gewoon dat ik maar ff tot 10 moest tellen. En dat werkte meetal wel. Na zo'n uitval bood ik mijn excuses aan en was het wel ok. Je moet dus samen met je vriend een manier vinden om te zorgen dat hij leert om te gan met jouw buien, of dat jij leert om idd tot 10 te tellen of mss even weg te lopen om te kalmeren, als je je onredelijkheid voelt opkomen.
En ja je had hier ook een zielig verhaal kunnen neertypen over je ziekte en je hormonen, en dan had je van moij evengoed een "kijk in de spiegel"-reactie gekregen. Jij hebt een probleem omdat jij met jouw gedrag je relatie stukmaakt. Daar kun je je ziekte de schuld van geven, maar dan blijf je evengoed alleen en eenzaam achter. Je kunt ook proberen om toch wat minder fel naar je vriend te reageren, en niet allen telkens tegen hem te zeggen hoe geweldig je hem vind maar het echt te voelen.( en als je het echt zou voelen, dan hoef je het niet te zeggen).
Dat snap je zelf heel goed.
En okal zegt ie mss dat ie niet vind dat je nerbuigend doet, hij geeft wel aan dat ie bang is voor jouw fele reacties. En bang zijn voor de felle reacties van je partner, dat is geen goed teken. Zeker niet als die angst m belemmert in de communicatie.
Ik kan ook best fel zijn ( niet door hormonen of ziekte, maar gewoon omdat ik een kreng ben). Mijn ex gaf ook wel ens aan dat ie schrok van mijn felheid, maar het fheeft noit gemmaakt dat ie bang was om dingen tegen me te zeggen. Als ik dan te fel reageerde, zei ie gewoon dat ik maar ff tot 10 moest tellen. En dat werkte meetal wel. Na zo'n uitval bood ik mijn excuses aan en was het wel ok. Je moet dus samen met je vriend een manier vinden om te zorgen dat hij leert om te gan met jouw buien, of dat jij leert om idd tot 10 te tellen of mss even weg te lopen om te kalmeren, als je je onredelijkheid voelt opkomen.
En ja je had hier ook een zielig verhaal kunnen neertypen over je ziekte en je hormonen, en dan had je van moij evengoed een "kijk in de spiegel"-reactie gekregen. Jij hebt een probleem omdat jij met jouw gedrag je relatie stukmaakt. Daar kun je je ziekte de schuld van geven, maar dan blijf je evengoed alleen en eenzaam achter. Je kunt ook proberen om toch wat minder fel naar je vriend te reageren, en niet allen telkens tegen hem te zeggen hoe geweldig je hem vind maar het echt te voelen.( en als je het echt zou voelen, dan hoef je het niet te zeggen).
zaterdag 17 januari 2009 om 11:54
Je kunt je natuurlijk afvragen of jouw vriend eigenlijk wel zit te wachten op al die reflecties van jou. De meeste mensen willen gewoon een leuke relatie zonder voortdurend te horen wat ze goed of verkeerd doen. Het is gewoon niet zo interessant om steeds commentaar te krijgen. Bovendien kun je moeilijk verwachten serieus genomen te worden als je op alle slakken zout legt. Gewoon eens af en toe je mond houden zou al veel kunnen schelen. En áls je dan al vindt dat je commentaar moet hebben, las dan twee dagen bedenktijd in. Als je na die twee dagen nog steeds vindt dat je er iets over moet zeggen is het vroeg genoeg om je mening te geven.
zaterdag 17 januari 2009 om 12:03
quote:helemaal schreef op 17 januari 2009 @ 00:40:
@eleonora: respect voor een ander kun je niet afdwingen, maar je kunt er toch zeker wel invloed op uitoefenen dat je meer respect krijgt door bv de focus te leggen op datgene dat je waardeert?
Kan, hoeft niet. Als je iemand niet overall (ik weet geen ander woord) bewondert, als je het gevoel hebt dat je zelf beter bent, het beter doet, als je niet kunt accepteren dat iemand die het anders doet het niet minder goed doet dan jij, omdat je dat niet zo voelt, dan zal dat respect tonen een probleem blijven. Omdat er irritatie is en die irritatie ontstaat vooral omdat je iemand eigenlijk 'anders' wil maken dan hij/zij is.
Je kunt proberen de focus te verleggen naar punten die je wél aantrekkelijk vindt in iemand maar op dit moment wonen TO en haar vriend nog niet samen, wat als ze veel vaker op elkaars lip zitten? Dan zal het lastig zijn om ergernissen uit te sluiten en alleen naar de leuke kanten van iemand te kijken. Hoe lastig ook, het is wel goed om nuchter te kijken naar waar die ergernissen dan vandaan komen en of ze overkomelijk zijn. Zo niet, dan ziet het er niet goed uit voor zo'n relatie.
Ik heb zelf een relatie gehad met een ontzettend lieve man waar ik de zenuwen van kreeg. Hoe lief hij ook was, hij werkte soms als een rode lap op een stier. Ik heb echt mijn best gedaan maar moest uiteindelijk toch toegeven dat hij en ik niet bij elkaar pasten. Ik heb iemand nodig waar ik (onder andere) tegenop kijk, die ik bewonder, behalve dat ik hem erg lief en aantrekkelijk vind.
Het is niet te zeggen dat het bij TO zo zal gaan hoor, hopelijk is het echt een hormonenkwestie en kunnen ze het samen oplossen.
@eleonora: respect voor een ander kun je niet afdwingen, maar je kunt er toch zeker wel invloed op uitoefenen dat je meer respect krijgt door bv de focus te leggen op datgene dat je waardeert?
Kan, hoeft niet. Als je iemand niet overall (ik weet geen ander woord) bewondert, als je het gevoel hebt dat je zelf beter bent, het beter doet, als je niet kunt accepteren dat iemand die het anders doet het niet minder goed doet dan jij, omdat je dat niet zo voelt, dan zal dat respect tonen een probleem blijven. Omdat er irritatie is en die irritatie ontstaat vooral omdat je iemand eigenlijk 'anders' wil maken dan hij/zij is.
Je kunt proberen de focus te verleggen naar punten die je wél aantrekkelijk vindt in iemand maar op dit moment wonen TO en haar vriend nog niet samen, wat als ze veel vaker op elkaars lip zitten? Dan zal het lastig zijn om ergernissen uit te sluiten en alleen naar de leuke kanten van iemand te kijken. Hoe lastig ook, het is wel goed om nuchter te kijken naar waar die ergernissen dan vandaan komen en of ze overkomelijk zijn. Zo niet, dan ziet het er niet goed uit voor zo'n relatie.
Ik heb zelf een relatie gehad met een ontzettend lieve man waar ik de zenuwen van kreeg. Hoe lief hij ook was, hij werkte soms als een rode lap op een stier. Ik heb echt mijn best gedaan maar moest uiteindelijk toch toegeven dat hij en ik niet bij elkaar pasten. Ik heb iemand nodig waar ik (onder andere) tegenop kijk, die ik bewonder, behalve dat ik hem erg lief en aantrekkelijk vind.
Het is niet te zeggen dat het bij TO zo zal gaan hoor, hopelijk is het echt een hormonenkwestie en kunnen ze het samen oplossen.
zaterdag 17 januari 2009 om 16:06
Blijfgewoonbianca: Ja! Ik durf blijkbaar tegen hem wel uit te vallen, maar tegenover vriendinnen ben ik een stuk genuanceerder. Komt ook doordat, wanneer we elkaar zien, we het hele weekend bovenop elkaar zitten (soms letterlijk ).
Toepasselijk motto trouwens
Je vroeg hoe hij dan dingen wél tegen mij zegt: daar hadden we het net over. We houden elkaars reacties vaak in stand: hij zegt niks of 'ik weet het niet', waardoor ik meer ga trekken, waardoor hij zich meer afsluit. En andersom. Meestal lukte het wel om elkaar even met rust te laten of een grapje te maken. De laatste tijd ben ik prikkelbaarder vanwege die hormonen en hij is extra moe omdat hij pittige stages loopt, daardoor loopt zo'n situatie sneller uit de hand.
return_of_kreng: Ik vind het belangrijk om ook met woorden te zeggen dat ik 'm slim vind of dat hij een situatie op z'n stage goed heeft aangepakt. Dat voel ik zo en dat wil ik dan graag zéggen. Hij heeft daar minder 'last van', dat vind ik soms wel jammer. Waarschijnlijk helpt het inderdaad als ik bij negatieve dingen iets vaker m'n mond hou, en als het dan toch een vervelend gesprek wordt, eerder wegloop of een telefoongesprek beëindig.
wuiles: hij heeft dit topic inmiddels gelezen en vond dat ik mezelf afschilderde als boeman, terwijl er heel veel ook wel goed gaat.
Het is wat mij betreft nuttig om af en toe eens stil te staan bij hoe ik omga met de mensen van wie ik hou. Ik vind dat ik mijn gedrag daarin kan verbeteren, vandaar dit topic. Alleen al erover nadenken, jullie reacties lezen en met hem erover praten hebben hopelijk een positief effect. Nu nog vaker tot 10 tellen... Hij is me te lief om kwijt te raken.
Toepasselijk motto trouwens
Je vroeg hoe hij dan dingen wél tegen mij zegt: daar hadden we het net over. We houden elkaars reacties vaak in stand: hij zegt niks of 'ik weet het niet', waardoor ik meer ga trekken, waardoor hij zich meer afsluit. En andersom. Meestal lukte het wel om elkaar even met rust te laten of een grapje te maken. De laatste tijd ben ik prikkelbaarder vanwege die hormonen en hij is extra moe omdat hij pittige stages loopt, daardoor loopt zo'n situatie sneller uit de hand.
return_of_kreng: Ik vind het belangrijk om ook met woorden te zeggen dat ik 'm slim vind of dat hij een situatie op z'n stage goed heeft aangepakt. Dat voel ik zo en dat wil ik dan graag zéggen. Hij heeft daar minder 'last van', dat vind ik soms wel jammer. Waarschijnlijk helpt het inderdaad als ik bij negatieve dingen iets vaker m'n mond hou, en als het dan toch een vervelend gesprek wordt, eerder wegloop of een telefoongesprek beëindig.
wuiles: hij heeft dit topic inmiddels gelezen en vond dat ik mezelf afschilderde als boeman, terwijl er heel veel ook wel goed gaat.
Het is wat mij betreft nuttig om af en toe eens stil te staan bij hoe ik omga met de mensen van wie ik hou. Ik vind dat ik mijn gedrag daarin kan verbeteren, vandaar dit topic. Alleen al erover nadenken, jullie reacties lezen en met hem erover praten hebben hopelijk een positief effect. Nu nog vaker tot 10 tellen... Hij is me te lief om kwijt te raken.
zaterdag 17 januari 2009 om 16:52
quote:Imare schreef op 17 januari 2009 @ 16:06:
Blijfgewoonbianca: Ja! Ik durf blijkbaar tegen hem wel uit te vallen, maar tegenover vriendinnen ben ik een stuk genuanceerder. Komt ook doordat, wanneer we elkaar zien, we het hele weekend bovenop elkaar zitten (soms letterlijk ).
Toepasselijk motto trouwens
Je vroeg hoe hij dan dingen wél tegen mij zegt: daar hadden we het net over. We houden elkaars reacties vaak in stand: hij zegt niks of 'ik weet het niet', waardoor ik meer ga trekken, waardoor hij zich meer afsluit. En andersom. Meestal lukte het wel om elkaar even met rust te laten of een grapje te maken. De laatste tijd ben ik prikkelbaarder vanwege die hormonen en hij is extra moe omdat hij pittige stages loopt, daardoor loopt zo'n situatie sneller uit de hand.
return_of_kreng: Ik vind het belangrijk om ook met woorden te zeggen dat ik 'm slim vind of dat hij een situatie op z'n stage goed heeft aangepakt. Dat voel ik zo en dat wil ik dan graag zéggen. Hij heeft daar minder 'last van', dat vind ik soms wel jammer. Waarschijnlijk helpt het inderdaad als ik bij negatieve dingen iets vaker m'n mond hou, en als het dan toch een vervelend gesprek wordt, eerder wegloop of een telefoongesprek beëindig.
wuiles: hij heeft dit topic inmiddels gelezen en vond dat ik mezelf afschilderde als boeman, terwijl er heel veel ook wel goed gaat.
Het is wat mij betreft nuttig om af en toe eens stil te staan bij hoe ik omga met de mensen van wie ik hou. Ik vind dat ik mijn gedrag daarin kan verbeteren, vandaar dit topic. Alleen al erover nadenken, jullie reacties lezen en met hem erover praten hebben hopelijk een positief effect. Nu nog vaker tot 10 tellen... Hij is me te lief om kwijt te raken.En dus?
Blijfgewoonbianca: Ja! Ik durf blijkbaar tegen hem wel uit te vallen, maar tegenover vriendinnen ben ik een stuk genuanceerder. Komt ook doordat, wanneer we elkaar zien, we het hele weekend bovenop elkaar zitten (soms letterlijk ).
Toepasselijk motto trouwens
Je vroeg hoe hij dan dingen wél tegen mij zegt: daar hadden we het net over. We houden elkaars reacties vaak in stand: hij zegt niks of 'ik weet het niet', waardoor ik meer ga trekken, waardoor hij zich meer afsluit. En andersom. Meestal lukte het wel om elkaar even met rust te laten of een grapje te maken. De laatste tijd ben ik prikkelbaarder vanwege die hormonen en hij is extra moe omdat hij pittige stages loopt, daardoor loopt zo'n situatie sneller uit de hand.
return_of_kreng: Ik vind het belangrijk om ook met woorden te zeggen dat ik 'm slim vind of dat hij een situatie op z'n stage goed heeft aangepakt. Dat voel ik zo en dat wil ik dan graag zéggen. Hij heeft daar minder 'last van', dat vind ik soms wel jammer. Waarschijnlijk helpt het inderdaad als ik bij negatieve dingen iets vaker m'n mond hou, en als het dan toch een vervelend gesprek wordt, eerder wegloop of een telefoongesprek beëindig.
wuiles: hij heeft dit topic inmiddels gelezen en vond dat ik mezelf afschilderde als boeman, terwijl er heel veel ook wel goed gaat.
Het is wat mij betreft nuttig om af en toe eens stil te staan bij hoe ik omga met de mensen van wie ik hou. Ik vind dat ik mijn gedrag daarin kan verbeteren, vandaar dit topic. Alleen al erover nadenken, jullie reacties lezen en met hem erover praten hebben hopelijk een positief effect. Nu nog vaker tot 10 tellen... Hij is me te lief om kwijt te raken.En dus?
zondag 18 januari 2009 om 22:09
quote:wuiles schreef op 17 januari 2009 @ 10:44:
[...]
Ik krijg het hier nogal benauwd van. Het is een uitstekend idee om elkaar waardering te tonen maar "iemand de helft van de tijd constant te vertellen hoe lief hij is?" Hij is een volwassen man en geen golden retriever, toch?Als hij wel een golden retriever zou zijn, dan zou hij echt niet weten waar hij aan toe zou zijn met de tegenstrijdige berichten die je aan hem geeft... Dan gaat ie waarschijnlijk rondjes draaien en zijn staart achterna...
[...]
Ik krijg het hier nogal benauwd van. Het is een uitstekend idee om elkaar waardering te tonen maar "iemand de helft van de tijd constant te vertellen hoe lief hij is?" Hij is een volwassen man en geen golden retriever, toch?Als hij wel een golden retriever zou zijn, dan zou hij echt niet weten waar hij aan toe zou zijn met de tegenstrijdige berichten die je aan hem geeft... Dan gaat ie waarschijnlijk rondjes draaien en zijn staart achterna...
maandag 19 januari 2009 om 10:01
quote:wuiles schreef op 17 januari 2009 @ 11:54:
Je kunt je natuurlijk afvragen of jouw vriend eigenlijk wel zit te wachten op al die reflecties van jou. De meeste mensen willen gewoon een leuke relatie zonder voortdurend te horen wat ze goed of verkeerd doen. Het is gewoon niet zo interessant om steeds commentaar te krijgen. Bovendien kun je moeilijk verwachten serieus genomen te worden als je op alle slakken zout legt. Gewoon eens af en toe je mond houden zou al veel kunnen schelen. En áls je dan al vindt dat je commentaar moet hebben, las dan twee dagen bedenktijd in. Als je na die twee dagen nog steeds vindt dat je er iets over moet zeggen is het vroeg genoeg om je mening te geven.Wuiles, waarom heb jij altijd gelijk?
Je kunt je natuurlijk afvragen of jouw vriend eigenlijk wel zit te wachten op al die reflecties van jou. De meeste mensen willen gewoon een leuke relatie zonder voortdurend te horen wat ze goed of verkeerd doen. Het is gewoon niet zo interessant om steeds commentaar te krijgen. Bovendien kun je moeilijk verwachten serieus genomen te worden als je op alle slakken zout legt. Gewoon eens af en toe je mond houden zou al veel kunnen schelen. En áls je dan al vindt dat je commentaar moet hebben, las dan twee dagen bedenktijd in. Als je na die twee dagen nog steeds vindt dat je er iets over moet zeggen is het vroeg genoeg om je mening te geven.Wuiles, waarom heb jij altijd gelijk?
maandag 19 januari 2009 om 10:02
quote:Imare schreef op 17 januari 2009 @ 16:06:
Blijfgewoonbianca: Ja! Ik durf blijkbaar tegen hem wel uit te vallen, maar tegenover vriendinnen ben ik een stuk genuanceerder.
Dan is je hormoonhuishouding als argument dus gelul. Je KAN best normaal doen, alleen je doet het niet, blijkbaar.
Ik doe er nog 100 euro bij geloof ik.
Blijfgewoonbianca: Ja! Ik durf blijkbaar tegen hem wel uit te vallen, maar tegenover vriendinnen ben ik een stuk genuanceerder.
Dan is je hormoonhuishouding als argument dus gelul. Je KAN best normaal doen, alleen je doet het niet, blijkbaar.
Ik doe er nog 100 euro bij geloof ik.
maandag 19 januari 2009 om 10:03
quote:Laura80 schreef op 17 januari 2009 @ 22:03:
Rider, ik heb wel een beetje om je reactie moeten gniffelen. Ik ben het wel met je eens, al zou ik het zelf nooit zo hebben kunnen opschrijven.Als man op een vrouwenforum is de kans groot dat je voor sexverslaafd of gevoelloze lul wordt aangezien. Dat geeft de vrijheid de dingen te zeggen zoals je ze bedoelt
Rider, ik heb wel een beetje om je reactie moeten gniffelen. Ik ben het wel met je eens, al zou ik het zelf nooit zo hebben kunnen opschrijven.Als man op een vrouwenforum is de kans groot dat je voor sexverslaafd of gevoelloze lul wordt aangezien. Dat geeft de vrijheid de dingen te zeggen zoals je ze bedoelt
maandag 19 januari 2009 om 10:05
quote:Imare schreef op 17 januari 2009 @ 17:36:
En dus vroeg ik me inderdaad of hij zit te wachten op reflecties van mij. En bleek dat hij daar geen probleem mee heeft.
Nee, wat bleek is dat hij dat zei.
Vroeger ging je dan na een tijdje sigaretten halen, om na een tijdje je nieuwe vriending langs te sturen om je persoonlijke bezittingen op te halen. Ben benieuwd hoe dat tegenwoordig gaat.
En dus vroeg ik me inderdaad of hij zit te wachten op reflecties van mij. En bleek dat hij daar geen probleem mee heeft.
Nee, wat bleek is dat hij dat zei.
Vroeger ging je dan na een tijdje sigaretten halen, om na een tijdje je nieuwe vriending langs te sturen om je persoonlijke bezittingen op te halen. Ben benieuwd hoe dat tegenwoordig gaat.
maandag 19 januari 2009 om 10:12
quote:rider schreef op 19 januari 2009 @ 10:05:
[...]
Vroeger ging je dan na een tijdje sigaretten halen, .
Hoe zou dat nu gaan , nu bijna niemand meer rookt ?
Als je dan ook nog geen wandelaar bent , vertel je dan dat je even naar de sportschool gaat ofzo ?
[...]
Vroeger ging je dan na een tijdje sigaretten halen, .
Hoe zou dat nu gaan , nu bijna niemand meer rookt ?
Als je dan ook nog geen wandelaar bent , vertel je dan dat je even naar de sportschool gaat ofzo ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 20 januari 2009 om 17:25
dinsdag 20 januari 2009 om 20:07
quote:Imare schreef op 16 januari 2009 @ 15:13:
Hebben jullie verhelderende opmerkingen om mij hierbij te helpen?
Yep. Dat geanalyseer is helemaal niet goed voor je. En af en toe heb je tegengas nodig. Zeg je zelf.
Tijd voor een nieuwe aanpak. Leer je vriend de volgende zinnen uitspreken,uiteraard op een toon die geen tegenspraak duldt.
-Is het eten al klaar?
-Mijn sokken zijn nog niet gewassen.
-Loop niet te zeuren en haal een biertje voor me.
-Ik ga morgen voetballen met m'n vrienden/squashen/nieuwe boxen kopen/naar het café/een proefrit maken met de nieuwe .... Jij vermaakt jezelf wel, he?
Volgens mij knappen jullie jij daar allebei enorm van op.
Hebben jullie verhelderende opmerkingen om mij hierbij te helpen?
Yep. Dat geanalyseer is helemaal niet goed voor je. En af en toe heb je tegengas nodig. Zeg je zelf.
Tijd voor een nieuwe aanpak. Leer je vriend de volgende zinnen uitspreken,uiteraard op een toon die geen tegenspraak duldt.
-Is het eten al klaar?
-Mijn sokken zijn nog niet gewassen.
-Loop niet te zeuren en haal een biertje voor me.
-Ik ga morgen voetballen met m'n vrienden/squashen/nieuwe boxen kopen/naar het café/een proefrit maken met de nieuwe .... Jij vermaakt jezelf wel, he?
Volgens mij knappen jullie jij daar allebei enorm van op.
dinsdag 20 januari 2009 om 20:40
quote:Imare schreef op 16 januari 2009 @ 15:13:
Grappig: ik probeer zo goed mogelijk te verwoorden wat me dwarszit, ben al tijden aan het bedenken wat m'n 'probleem' nu precies is en baal er ondertussen van dat het niet goed genoeg lukt. Waardoor het weer langer duurt om dit stukje te tikken.
En dat is eigenlijk de kern van wat ik met jullie wil delen: ik over-analyseer, ben (te) kritisch op mezelf en anderen en heb daarbij zulke hoge verwachtingen dat ik ze niet waar kan maken. Laat staan anderen die niet precies weten wat ik van ze wil.
Iets concreter: de laatste tijd loopt het niet zo lekker tussen mij en m'n vriend. We wonen nogal ver uit elkaar, dus veel van ons contact verloopt via de telefoon. Waar ik hou van m'n gevoelens bespreken en gezellig vertellen over de liefdeslevens van m'n vriendinnen is hij meer van de praktische verhalen: "ik wil graag nieuwe geluidsboxen, was vandaag bij die-en-die winkel..." enz. Heerlijk rolbevestigend. Als ik heel eerlijk ben, vind ik het al best bijzonder dat hij zoveel met mij kletst, vertelt over z'n dag, vraagt hoe het met mij gaat, met mij meedenkt als ik ergens mee zit...maar ik vind het dan niet altijd genoeg. Dan wil ik dat hij meer interesse toont, meer voor me doet, meer rekening houdt met m'n gevoelens. Jakkes, terwijl ik het zo opschrijf klinkt het heel verwend. Terwijl, wanneer we ruzie hebben vind ik het volkomen terecht dat ik hem wijs op zijn tekortkomingen. Klinkt een beetje belerend en dat is ook nog wel eens zo. Dan hoor ik mezelf (op een iets te neerbuigende toon) hem uitleggen welk effect zijn gedrag heeft op mij. Gelukkig heb ik dat zelf steeds vaker door en staat hij stevig genoeg in z'n schoenen om mij tegengas te geven (pfoeh heb ik soms ook wel nodig hoor).
Nu gaf hij gisteren aan dat hij soms dingen niet tegen mij durft te zeggen, uit angst voor mijn reactie. Nu is een angst een groot woord, maar ik merkte afgelopen week dat hij iets met me wilde bespreken en dat zó voorzichtig bracht dat ik weer geïrriteerd raakte. Het werd een hele ruzie waarin ik hem weer eens verweet niet van mij te houden... Eh, die zal ik even uitleggen. Hij zegt nooit 'ik hou van je'. Dat wil hij niet zeggen. Vorig jaar werd ik daar zo onzeker van dat ik hem er wat directer naar vroeg, waarop hij antwoordde 'dan denk ik dat ik niet van je hou'. Dat was nogal een klap, na veel huilen en praten vertelde hij dan dat hij niet weet wat houden van is maar waarschijnlijk hetzelfde voor mij voelt als ik voor hem (ik zeg wel 'ik hou van je', omdat ik dat méén), maar het anders benoemt. Dat zal dan allemaal wel, maar het blijft toch knagen.
Stiekem doet/is hij dus net zo moeilijk als ik! Ik wil dat hij tegen me zegt dat-ie van me houdt, in plaats daarvan zegt hij "ja maar dan zeg ik het omdat jij het wil horen en niet omdat ik het op dat moment zo voel"..vind ik wel terecht en ergens ook mooi), en hij wil dat ik beter naar hém luister en niet zo fel reageer. Wat mij betreft hangen deze 'issues' nogal samen, op dit moment lukt het me alleen niet ons patroon te doorbreken.
Hebben jullie verhelderende opmerkingen om mij hierbij te helpen?
P.S. Van het meelezen weet ik dat er vaak gevraagd wordt naar praktische zaken: we zijn rond de 25 en hebben ruim twee jaar een relatie.
Als een kerel zich zo naar mij zou gedragen, was het linea recta een schop onder zijn hol richting het gat van de deur.
't Moet niet gekker worden zeg....
Grappig: ik probeer zo goed mogelijk te verwoorden wat me dwarszit, ben al tijden aan het bedenken wat m'n 'probleem' nu precies is en baal er ondertussen van dat het niet goed genoeg lukt. Waardoor het weer langer duurt om dit stukje te tikken.
En dat is eigenlijk de kern van wat ik met jullie wil delen: ik over-analyseer, ben (te) kritisch op mezelf en anderen en heb daarbij zulke hoge verwachtingen dat ik ze niet waar kan maken. Laat staan anderen die niet precies weten wat ik van ze wil.
Iets concreter: de laatste tijd loopt het niet zo lekker tussen mij en m'n vriend. We wonen nogal ver uit elkaar, dus veel van ons contact verloopt via de telefoon. Waar ik hou van m'n gevoelens bespreken en gezellig vertellen over de liefdeslevens van m'n vriendinnen is hij meer van de praktische verhalen: "ik wil graag nieuwe geluidsboxen, was vandaag bij die-en-die winkel..." enz. Heerlijk rolbevestigend. Als ik heel eerlijk ben, vind ik het al best bijzonder dat hij zoveel met mij kletst, vertelt over z'n dag, vraagt hoe het met mij gaat, met mij meedenkt als ik ergens mee zit...maar ik vind het dan niet altijd genoeg. Dan wil ik dat hij meer interesse toont, meer voor me doet, meer rekening houdt met m'n gevoelens. Jakkes, terwijl ik het zo opschrijf klinkt het heel verwend. Terwijl, wanneer we ruzie hebben vind ik het volkomen terecht dat ik hem wijs op zijn tekortkomingen. Klinkt een beetje belerend en dat is ook nog wel eens zo. Dan hoor ik mezelf (op een iets te neerbuigende toon) hem uitleggen welk effect zijn gedrag heeft op mij. Gelukkig heb ik dat zelf steeds vaker door en staat hij stevig genoeg in z'n schoenen om mij tegengas te geven (pfoeh heb ik soms ook wel nodig hoor).
Nu gaf hij gisteren aan dat hij soms dingen niet tegen mij durft te zeggen, uit angst voor mijn reactie. Nu is een angst een groot woord, maar ik merkte afgelopen week dat hij iets met me wilde bespreken en dat zó voorzichtig bracht dat ik weer geïrriteerd raakte. Het werd een hele ruzie waarin ik hem weer eens verweet niet van mij te houden... Eh, die zal ik even uitleggen. Hij zegt nooit 'ik hou van je'. Dat wil hij niet zeggen. Vorig jaar werd ik daar zo onzeker van dat ik hem er wat directer naar vroeg, waarop hij antwoordde 'dan denk ik dat ik niet van je hou'. Dat was nogal een klap, na veel huilen en praten vertelde hij dan dat hij niet weet wat houden van is maar waarschijnlijk hetzelfde voor mij voelt als ik voor hem (ik zeg wel 'ik hou van je', omdat ik dat méén), maar het anders benoemt. Dat zal dan allemaal wel, maar het blijft toch knagen.
Stiekem doet/is hij dus net zo moeilijk als ik! Ik wil dat hij tegen me zegt dat-ie van me houdt, in plaats daarvan zegt hij "ja maar dan zeg ik het omdat jij het wil horen en niet omdat ik het op dat moment zo voel"..vind ik wel terecht en ergens ook mooi), en hij wil dat ik beter naar hém luister en niet zo fel reageer. Wat mij betreft hangen deze 'issues' nogal samen, op dit moment lukt het me alleen niet ons patroon te doorbreken.
Hebben jullie verhelderende opmerkingen om mij hierbij te helpen?
P.S. Van het meelezen weet ik dat er vaak gevraagd wordt naar praktische zaken: we zijn rond de 25 en hebben ruim twee jaar een relatie.
Als een kerel zich zo naar mij zou gedragen, was het linea recta een schop onder zijn hol richting het gat van de deur.
't Moet niet gekker worden zeg....
woensdag 21 januari 2009 om 12:49
Even van een andere kant: Als mijn vriend na twee jaar lief en leed nog steeds niet kan zeggen dat hij van me houdt.. Niet één keer... Dan zouden bij mij ook twijfel en onzekerheid toeslaan. Dat maakt angstgevoelens bij je los. Oftewel in jouw geval kan het zijn dat je geirriteerde houding een gevolg is van je angst om hem kwijt te raken vanwege onvoldoende commitment.
donderdag 22 januari 2009 om 00:10
Nog even een serieuze reactie van mij.quote:Imare schreef op 16 januari 2009 @ 15:13:
En dat is eigenlijk de kern van wat ik met jullie wil delen: ik over-analyseer, ben (te) kritisch op mezelf en anderen en heb daarbij zulke hoge verwachtingen dat ik ze niet waar kan maken. Laat staan anderen die niet precies weten wat ik van ze wil. Geldt dat ook voor je vriend?
Iets concreter: de laatste tijd loopt het niet zo lekker tussen mij en m'n vriend. We wonen nogal ver uit elkaar, dus veel van ons contact verloopt via de telefoon. Waar ik hou van m'n gevoelens bespreken en gezellig vertellen over de liefdeslevens van m'n vriendinnen is hij meer van de praktische verhalen: "ik wil graag nieuwe geluidsboxen, was vandaag bij die-en-die winkel..." enz. Heerlijk rolbevestigend. Als ik heel eerlijk ben, vind ik het al best bijzonder dat hij zoveel met mij kletst, waarom vind je dat best bijzonder? vertelt over z'n dag, vraagt hoe het met mij gaat, met mij meedenkt als ik ergens mee zit...maar ik vind het dan niet altijd genoeg. Dan wil ik dat hij meer interesse toont, meer voor me doet, meer rekening houdt met m'n gevoelens. Jakkes, terwijl ik het zo opschrijf klinkt het heel verwend. Terwijl, wanneer we ruzie hebben vind ik het volkomen terecht dat ik hem wijs op zijn tekortkomingen. Wat zijn die tekortkomingen? Vind je het vreemd dat hij minder geïnteresseerd is in de liefdeslevens van je vriendinnen? En hoe geïnteresseerd ben jij in hem? Klinkt een beetje belerend en dat is ook nog wel eens zo. Dan hoor ik mezelf (op een iets te neerbuigende toon) hem uitleggen welk effect zijn gedrag heeft op mij. Gelukkig heb ik dat zelf steeds vaker door en staat hij stevig genoeg in z'n schoenen om mij tegengas te geven (pfoeh heb ik soms ook wel nodig hoor). Vind je dat hij altijd tegengas moet geven? Of zou het beter zijn als dat minder vaak nodig was?[ Misschien wordt hij er wel eens moe van./b]
Nu gaf hij gisteren aan dat hij soms dingen niet tegen mij durft te zeggen, uit angst voor mijn reactie. Nu is een angst een groot woord, maar ik merkte afgelopen week dat hij iets met me wilde bespreken en dat zó voorzichtig bracht dat ik weer geïrriteerd raakte. Het werd een hele ruzie waarin ik hem weer eens verweet niet van mij te houden... Eh, die zal ik even uitleggen. Hij zegt nooit 'ik hou van je'. Dat wil hij niet zeggen. Vorig jaar werd ik daar zo onzeker van dat ik hem er wat directer naar vroeg, waarop hij antwoordde 'dan denk ik dat ik niet van je hou'. Wat bedoel je met 'dan'? Alleen als hij dat zou moeten zeggen, of denkt hij dat sowieso? In het laatste geval: is dat altijd al zo geweest of twijfelt hij sinds kort, misschien door bepaalde voorvallen? Dat was nogal een klap, na veel huilen en praten vertelde hij dan dat hij niet weet wat houden van is maar waarschijnlijk hetzelfde voor mij voelt als ik voor hem (ik zeg wel 'ik hou van je', omdat ik dat méén), maar het anders benoemt. Laat hij het op een andere manier merken dat hij van je houdt? Sommige mensen schrikken terug voor grote woorden. Dat zal dan allemaal wel, maar het blijft toch knagen. Iets laten knagen is nooit goed. Ik zou willen weten of je een maatje voor hem bent of zijn geliefde. Mist hij je bijvoorbeeld als je er niet bent? en confronterende vraag, maar wel een die je een keer moet stellen, lijkt me. Een vraag lijkt me ook of jouw houding t.o.v. hem een rol speelt in zijn huidige gevoelens.
Stiekem doet/is hij dus net zo moeilijk als ik! Ik wil dat hij tegen me zegt dat-ie van me houdt, in plaats daarvan zegt hij "ja maar dan zeg ik het omdat jij het wil horen en niet omdat ik het op dat moment zo voel"..vind ik wel terecht en ergens ook mooi), en hij wil dat ik beter naar hém luister en niet zo fel reageer. Wat mij betreft hangen deze 'issues' nogal samen, op dit moment lukt het me alleen niet ons patroon te doorbreken.
Hebben jullie verhelderende opmerkingen om mij hierbij te helpen?
P.S. Van het meelezen weet ik dat er vaak gevraagd wordt naar praktische zaken: we zijn rond de 25 en hebben ruim twee jaar een relatie.
En dat is eigenlijk de kern van wat ik met jullie wil delen: ik over-analyseer, ben (te) kritisch op mezelf en anderen en heb daarbij zulke hoge verwachtingen dat ik ze niet waar kan maken. Laat staan anderen die niet precies weten wat ik van ze wil. Geldt dat ook voor je vriend?
Iets concreter: de laatste tijd loopt het niet zo lekker tussen mij en m'n vriend. We wonen nogal ver uit elkaar, dus veel van ons contact verloopt via de telefoon. Waar ik hou van m'n gevoelens bespreken en gezellig vertellen over de liefdeslevens van m'n vriendinnen is hij meer van de praktische verhalen: "ik wil graag nieuwe geluidsboxen, was vandaag bij die-en-die winkel..." enz. Heerlijk rolbevestigend. Als ik heel eerlijk ben, vind ik het al best bijzonder dat hij zoveel met mij kletst, waarom vind je dat best bijzonder? vertelt over z'n dag, vraagt hoe het met mij gaat, met mij meedenkt als ik ergens mee zit...maar ik vind het dan niet altijd genoeg. Dan wil ik dat hij meer interesse toont, meer voor me doet, meer rekening houdt met m'n gevoelens. Jakkes, terwijl ik het zo opschrijf klinkt het heel verwend. Terwijl, wanneer we ruzie hebben vind ik het volkomen terecht dat ik hem wijs op zijn tekortkomingen. Wat zijn die tekortkomingen? Vind je het vreemd dat hij minder geïnteresseerd is in de liefdeslevens van je vriendinnen? En hoe geïnteresseerd ben jij in hem? Klinkt een beetje belerend en dat is ook nog wel eens zo. Dan hoor ik mezelf (op een iets te neerbuigende toon) hem uitleggen welk effect zijn gedrag heeft op mij. Gelukkig heb ik dat zelf steeds vaker door en staat hij stevig genoeg in z'n schoenen om mij tegengas te geven (pfoeh heb ik soms ook wel nodig hoor). Vind je dat hij altijd tegengas moet geven? Of zou het beter zijn als dat minder vaak nodig was?[ Misschien wordt hij er wel eens moe van./b]
Nu gaf hij gisteren aan dat hij soms dingen niet tegen mij durft te zeggen, uit angst voor mijn reactie. Nu is een angst een groot woord, maar ik merkte afgelopen week dat hij iets met me wilde bespreken en dat zó voorzichtig bracht dat ik weer geïrriteerd raakte. Het werd een hele ruzie waarin ik hem weer eens verweet niet van mij te houden... Eh, die zal ik even uitleggen. Hij zegt nooit 'ik hou van je'. Dat wil hij niet zeggen. Vorig jaar werd ik daar zo onzeker van dat ik hem er wat directer naar vroeg, waarop hij antwoordde 'dan denk ik dat ik niet van je hou'. Wat bedoel je met 'dan'? Alleen als hij dat zou moeten zeggen, of denkt hij dat sowieso? In het laatste geval: is dat altijd al zo geweest of twijfelt hij sinds kort, misschien door bepaalde voorvallen? Dat was nogal een klap, na veel huilen en praten vertelde hij dan dat hij niet weet wat houden van is maar waarschijnlijk hetzelfde voor mij voelt als ik voor hem (ik zeg wel 'ik hou van je', omdat ik dat méén), maar het anders benoemt. Laat hij het op een andere manier merken dat hij van je houdt? Sommige mensen schrikken terug voor grote woorden. Dat zal dan allemaal wel, maar het blijft toch knagen. Iets laten knagen is nooit goed. Ik zou willen weten of je een maatje voor hem bent of zijn geliefde. Mist hij je bijvoorbeeld als je er niet bent? en confronterende vraag, maar wel een die je een keer moet stellen, lijkt me. Een vraag lijkt me ook of jouw houding t.o.v. hem een rol speelt in zijn huidige gevoelens.
Stiekem doet/is hij dus net zo moeilijk als ik! Ik wil dat hij tegen me zegt dat-ie van me houdt, in plaats daarvan zegt hij "ja maar dan zeg ik het omdat jij het wil horen en niet omdat ik het op dat moment zo voel"..vind ik wel terecht en ergens ook mooi), en hij wil dat ik beter naar hém luister en niet zo fel reageer. Wat mij betreft hangen deze 'issues' nogal samen, op dit moment lukt het me alleen niet ons patroon te doorbreken.
Hebben jullie verhelderende opmerkingen om mij hierbij te helpen?
P.S. Van het meelezen weet ik dat er vaak gevraagd wordt naar praktische zaken: we zijn rond de 25 en hebben ruim twee jaar een relatie.
