Laatste kans?

24-02-2020 12:27 40 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hallo,

Ik heb even goede raad nodig.

We zijn allebei in de 30, al jaren samen en we hebben samen een jong kind.

Al jaren heeft hij een alcoholverslaving. Hij heeft zich al enkele keren laten behandelen en voorlopig zonder succes.
Binnenkort zou hij zich opnieuw laten behandelen en dit was zijn laatste kans.
Er is al zo veel gebeurd de laatste jaren dat ik het helemaal gehad heb (oa geweld, nooit tegen zijn kind). 

Enkele weken geleden heeft hij zonder mijn weten mijn auto genomen. Hij heeft geen rijbewijs meer én hij had gedronken. Ik ben er achter gekomen en na dagen heeft hij eindelijk toegegeven.

Voor mij hoeft deze laatste kans nu helemaal niet meer. Maar we hebben wel een kind samen.
Hij wil nu weten hoe het zit voor hij vertrekt. Ik denk er al een maand over na en ik weet het helemaal niet meer.
Ik ben bang dat als ik nu zeg dat het genoeg is, dat ik achteraf spijt ga krijgen. Wat als het deze keer wel lukt? 
Maar aan de andere kant, deze laatste maand heb ik hem ook totaal niet gemist. We leven gewoon langs elkaar.
Ik denk niet dat het deze 2 maanden anders zal zijn. Ik verlang zo naar rust.
Alle reacties Link kopieren
Denk in de eerste plaats aan jullie kind; opgroeien met een alcoholverslaafde vader en een moeder die geen knopen doorhakt is heel, heel zwaar voor een kind. Weggaan, en dit keer echt, kan in zo'n situatie veel verlichting brengen want jij blijft hem laatste kansen geven.
sweetfirefly wijzigde dit bericht op 24-02-2020 13:30
0.37% gewijzigd
Denk aan de egels en eekhoorns in de herfst en winter.
waarom zou je die laatste kans doen? Zonde van je tijd en moeite.
Alle reacties Link kopieren
Laat hem eerst maar zien dat hij kán stoppen en veranderen. Dan kun je hem daarna altijd nog terugnemen.
Denk aan je kind.... zo te lezen heeft ie al heel veel kansen bij je gehad!
Alle reacties Link kopieren
Alsjeblieft, ik was zelf kind van een alcoholverslaafde, doe dit je kind niet aan!
Alle reacties Link kopieren
Ook al is het geweld niet naar het kind, maar maak je geen illusies, het kind krijgt er meer van je mee.
Alle reacties Link kopieren
Laat me raden, elke keer zei hij 'ja maar, nu écht!!' en ik gok er op dat dit de zoveelste laatste kans al is. Als het hem nu ineens wel ernst is, moet hij dat eerst maar eens bewijzen.
Bovendien, jij lijkt er inmiddels al geen zin meer in te hebben (begrijpelijk ook) en denkt niet dat dat snel zal veranderen. Voor jezelf en je kind, stop er mee.

Alle reacties Link kopieren
Divadaan schreef:
24-02-2020 13:20
Alsjeblieft, ik was zelf kind van een alcoholverslaafde, doe dit je kind niet aan!

Dit. En zorg voor getuigen omtrent zijn alcoholisme, want je kan het je kind ook niet aandoen om om het weekend naar zn zatte te vader te moeten.
Fijn zulke ouders. Een drinkt en de ander vind heel normaal om je daar als kind aan bloot te stellen.
Alle reacties Link kopieren
Ik was ook een kind van een alcoholist. En mijn moeder maar wachten en wachten en toen we oud genoeg waren in haar ogen (11) vroeg ze wat wij wilden; dat ze bleef of wegging en wij rust zouden krijgen.

"Rust!!" Riepen wij.

Jaren later heeft ze het nog tegen me gebruikt: ik wilde de scheiding.

Je kan van minder verknipt raken hoor.

Lang verhaal kort: wees volwassen, maak de keuze weg te gaan.
Alle reacties Link kopieren
Hij heeft niets te willen. Straks gaat hij binnen voor 2 maanden? Handig gebruik van maken om te merken of je hem gaat missen of net opgelucht bent dat hij er niet is.
Alle reacties Link kopieren
Spijt ga je niet krijgen. Ook niet als het deze keer wel lukt. (En de kans lijkt me miniem). Er is al te veel gebeurd. De verhoudingen zijn te scheef. Als je hem achter laat ga je zelf weer een leven opbouwen en die is altijd beter dan met deze man.

Een alcoholverslaving is wel vanaf te komen maar alleen als iemand vanuit zichzelf voldoende gemotiveerd is. Jij bent blijkbaar niet genoeg motivatie. Kies voor jezelf en je kind.
Hou je nog van hem? Als hij niet meer verslaafd zou zijn, zou je dan nog verder willen?
Alle reacties Link kopieren
apestaartje30 schreef:
24-02-2020 13:55
Ik was ook een kind van een alcoholist. En mijn moeder maar wachten en wachten en toen we oud genoeg waren in haar ogen (11) vroeg ze wat wij wilden; dat ze bleef of wegging en wij rust zouden krijgen.

"Rust!!" Riepen wij.

Jaren later heeft ze het nog tegen me gebruikt: ik wilde de scheiding.

Je kan van minder verknipt raken hoor.

Lang verhaal kort: wees volwassen, maak de keuze weg te gaan.
Zo herkenbaar, met dit verschil dat mijn jongste zus 16 was toen er gescheiden werd. Ook mijn moeder beweert dat wij, kinderen, de scheiding wilden. Wij zijn helemaal verknipt opgegroeid en het heeft verstrekkende gevolgen voor de rest van ons leven. Bij tijd en wijlen therapie, depressie op depressie. Wie wil dat voor zijn of haar kind????
Alle reacties Link kopieren
Al jaren heeft hij een alcoholverslaving. Hij heeft zich al enkele keren laten behandelen en voorlopig zonder succes.

En waarom denk je dat het dit keer wél lukt? Als hij het echt wilde voor jullie kind, voor jou en met name voor hemzelf, dan had hij dat toch al gedaan?

En zonder rijbewijs (En dus onverzekerd?) en met een slok op in de auto stappen.. :no:
Dit keer ging het goed, maar een volgende keer rijdt hij zichzelf of een ander dood. Leuk voor jullie jonge kind, een dode vader of een in de gevangenis.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
Alle reacties Link kopieren
Gaan natuurlijk! Je laat je kind toch niet verder opgroeien in een omgeving waar geweld gebruikt wordt!
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou zeggen dat je het nog niet weet ook al meen je dat niet.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Als jij nu zegt dat het over is grijpt hij dat als excuus aan om zich niet te laten behandelen. Ik zou zeggen dat je nu afstand wilt en dat je na de behandeling wilt latten en van daaruit wel ziet of hij daadwerkelijk verandert. Maar niet meer samenwonen en je kind er niet meer 24/7 aan blootstellen.

Tenzij je echt klaar bent, dan zou ik de knoop doorhakken. Zijn behandeling is zijn keus. Zijn leven, zijn verantwoordelijkheid.
Alle reacties Link kopieren
Ik vind dat een mooie tussenoplossing van Thordis. Dat geeft jezelf rust en hem tijd om te laten zien wat hij waard is.
Klinkt alsof je er voor jezelf al uit bent wat het beste is en wat er zou moeten gebeuren, maar je wilt dat bevestigd zien.
Kies voor je kind en jezelf, een verslaafd iemand kan je niet op bouwen en vertrouwen.
Als je toch de deur op een kier wilt houden kan dat. Als hij kan laten zien dat het deze keer hem wel lukt om van zijn verslaving af te komen en het gezin kan bieden wat nodig is op termijn wie weet.
Ik zou er echter niet op gaan zitten wachten of op rekenen, maar mijn eigen plan trekken in wat goed is voor mijn gezin en mezelf.
Alle reacties Link kopieren
Meestal win je het niet van de drank. Drank komt altijd op nr 1 bij een alcoholist.
Woont hij nu nog bij jullie tot de behandeling begint?
Alle reacties Link kopieren
Sterkte!
Zet je kind op de eerste plaats.
Alle reacties Link kopieren
Waarom zou je nu beloftes moeten doen? Hij kan eerst bewijzen dat hij het waar kan maken, daarna kan je beslissen of het er voor jou nog in zit of niet. Sowieso kan ik me voorstellen dat je een keer op het punt komt dat de rek er definitief uit is, zelfs als het hem die keer wel lukt. Hij kan daar geen garanties aan ontlenen, en afkicken moet hij voor zichzelf doen, niet alleen als jij hem als beloning terugneemt.

Dus tja, hij kan wel willen weten hoe het zit voor hij vertrekt, maar hij kan van jou niet eisen dat je dat nu al weet. Hij heeft al zoveel kansen verpest dat hij die onzekerheid toch echt aan zichzelf te danken heeft.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven