Relaties
alle pijlers
Lastige thuissituatie, onenigheden. verschillende golflengte
zaterdag 13 oktober 2018 20:22
Nee doe maar hoor, dit topic is afgerond voor mij en ik heb er verder geen last van.Poppy_del_Rio schreef: ↑13-10-2018 20:21Interactie erfelijkheid en omgeving? Ik vind dat nog wat breed maar ik zal daar het topic van TO niet meer voor misbruiken. Sorry, TO!
zaterdag 13 oktober 2018 20:41
Invloed gezins-dynamiek/opvoeding op de ontwikkeling.Poppy_del_Rio schreef: ↑13-10-2018 20:21Interactie erfelijkheid en omgeving? Ik vind dat nog wat breed maar ik zal daar het topic van TO niet meer voor misbruiken. Sorry, TO!
Verschillende opvoedingsstijlen en de uitwerking ervan op kind/jong/volwassenen.
zaterdag 13 oktober 2018 20:57
Ik hoop het voor je TO! Succes ermee en veel sterkte.Anoniem_123_ schreef: ↑13-10-2018 19:28Ik heb wel sterk het gevoel dat dit me zal lukken zonder therapie. De dynamiek nu herkennen en er tegelijk ook aan werken door wat je omschrijft op te bouwen door zelfstandig te worden en alleen te gaan wonen, afstand nemen van wat hier thuis vertrouwd is. Daar zal veel uit voortvloeien.
zaterdag 13 oktober 2018 21:02
Enkele zoektermen:Poppy_del_Rio schreef: ↑13-10-2018 20:21Interactie erfelijkheid en omgeving? Ik vind dat nog wat breed maar ik zal daar het topic van TO niet meer voor misbruiken. Sorry, TO!
Ontwikkelingspsychologie.
Veilige en onveilige hechting.
Nature versus nurture.
Loyaliteit naar ouders.
Emotionele verwaarlozing.
zaterdag 13 oktober 2018 21:40
Dank je, en succes met het vervolg. Hopelijk voel je je vrij om gewoon verder te schrijven als het toch niet afgerond zou mogen zijn. Mijn intermezzo was misschien wat misplaatst, daar stond ik pas te laat bij stil.Anoniem_123_ schreef: ↑13-10-2018 20:22Nee doe maar hoor, dit topic is afgerond voor mij en ik heb er verder geen last van.
zondag 14 oktober 2018 09:02
Ik vroeg mij nog af, heeft mijn ex hier ook geen last van op een andere manier, te lezen uit mijn andere topic? Ik bedoel dan, dat verantwoordelijkheidsgevoel en niet zozeer mijn gedrag, aangezien zij het nooit over zichzelf en haar aandeel had in de relatie. Ze wees altijd naar mij en ook bij andere persoonlijke problemen wees ze naar anderen, vaak de slachtoffersrol aannemend. Dat is niet alleen hoe ik het ondervond, vanuit dat gedragspatroon. Het kan dus zijn dat ik dat zo ervaarde terwijl het niet zo was, vanuit dat gedragspatroon. Ik heb het alleen van meerdere personen gehoord (waaronder haar eigen moeder). Het is maar uit nieuwsgierigheid, misschien zit ik er helemaal naast hé. Ik vind het een leerzaam onderwerp.groningen001 schreef: ↑13-10-2018 10:05Ik ben het echt niet met jullie eens. Kinderen zijn van nature zo ontzettend loyaal aan hun ouders. Vaak zijn kinderen juist geneigd om alle ellende recht te praten, het duurt vaak decennia voor mensen om hun ouders zelfs de meest verrotte of ongezonde jeugd aan te rekenen. Sommige mensen sterven nog terwijl ze hun ouders de hand boven het hoofd houden, terwijl ze misbruikt, verwaarloosd of mishandeld zijn.
Geen kind gaat voor zijn lol enorm ondankbaar zijn naar zijn ouders toe zijn. Ergens hebben die ouders niet kunnen aansluiten op de behoeftes van dat kind. Soms ligt dat het wat subtieler waar de mismatch in afstemming tussen ouder en kind zich heeft voorgedaan, maar de voorbeelden die TO noemt zijn helemaal niet subtiel. De voorbeelden druisen in veel opzichten in tegen de basisbehoeftes die voor een kind vervuld moeten worden in zijn ontwikkeling tot een evenwichtige volwassene.
Het is helaas zo dat mensen die veel gemist hebben in hun jeugd, voor anderen vervelende karaktereigenschappen kunnen ontwikkelen. Ze vertonen dysfunctioneel gedrag, waar anderen zich aan storen. Ze gaan bijvoorbeeld drammen, blazen zich op om zich groot te maken, stellen zich afhankelijk, of juist extreem controlerend op ten opzichte van anderen.
Allemaal overlevingsmechanismen om om te gaan met pijn, angst voor afkeuring en verlating, angst om het fout te doen. Of manieren om de gemiste erkenning, liefde en waardering mee te krijgen. Een gat van binnen te dichten.
Ja, daar word je geen leuker mens van. Dat wordt zulke mensen in het dagelijks leven vaak aangerekend en dat snap ik ook heel goed. Maar onderliggend aan zulk gedrag is eigenlijk altijd een gigantisch tekort wat zich in de kindertijd heeft opgebouwd. Het is gedrag vanuit onvermogen. Zelden vanuit onwil.
Ik zie in TO veel gedrag vanuit onvermogen. Ik snap echt de irritatie hoor, die voel ik ook wel. Daarom raad ik hem ook therapie aan. Het is dysfunctioneel gedrag en het komt ergens vandaan. Hij moet er m.i. aan werken en verantwoordelijkheid voor nemen.
Verantwoordelijkheid nemen voelt echter voor veel mensen alsof je wederom niet gezien en erkend wordt ('de schuld krijgt') dus dat zou nog best even kunnen duren, voordat de TO dat gaat doen. Maarja. Up to him.
zondag 14 oktober 2018 12:51
Ik adviseer het jou om het boek 'Mannen komen van Mars, vrouwen van Venus' te lezen.Anoniem_123_ schreef: ↑14-10-2018 09:02Ik vroeg mij nog af, heeft mijn ex hier ook geen last van op een andere manier, te lezen uit mijn andere topic? Ik bedoel dan, dat verantwoordelijkheidsgevoel en niet zozeer mijn gedrag, aangezien zij het nooit over zichzelf en haar aandeel had in de relatie. Ze wees altijd naar mij en ook bij andere persoonlijke problemen wees ze naar anderen, vaak de slachtoffersrol aannemend. Dat is niet alleen hoe ik het ondervond, vanuit dat gedragspatroon. Het kan dus zijn dat ik dat zo ervaarde terwijl het niet zo was, vanuit dat gedragspatroon. Ik heb het alleen van meerdere personen gehoord (waaronder haar eigen moeder). Het is maar uit nieuwsgierigheid, misschien zit ik er helemaal naast hé. Ik vind het een leerzaam onderwerp.
Het kan best wel zijn dat jij heel iets anders hoorde dan wat jouw ex tegen jou zei / wilde zeggen.
Vrouwen communiceren nu eenmaal anders dan mannen.
Het kan je echt bonuspunten opleveren als je hun taal wel spreekt maar vooral begrijpt.
'Soul mate' isn't a pre-existing condition. It's earned over time.
(Pamela Druckerman)
(Pamela Druckerman)
zondag 14 oktober 2018 13:02
Zo'n boek lijkt mij "one size fits all" qua communicatie tussen man en vrouw of net niet? Uiteindelijk klikt het met iemand of helemaal niet vind ikzelf, we zijn allemaal mensen. Het kan zeker wat je zegt. Ik ben wel benieuwd naar het boek, er zullen vast raakpunten zijn die je alsnog terug kan koppelen aan eigen persoonlijke ervaringen met in mijn geval vrouwen.CatherineTheGreat schreef: ↑14-10-2018 12:51Ik adviseer het jou om het boek 'Mannen komen van Mars, vrouwen van Venus' te lezen.
Het kan best wel zijn dat jij heel iets anders hoorde dan wat jouw ex tegen jou zei / wilde zeggen.
Vrouwen communiceren nu eenmaal anders dan mannen.
Het kan je echt bonuspunten opleveren als je hun taal wel spreekt maar vooral begrijpt.
zondag 14 oktober 2018 13:11
Je zult het pas weten als je het gelezen hebt. Baat het niet, schaadt het niet.Anoniem_123_ schreef: ↑14-10-2018 13:02Zo'n boek lijkt mij "one size fits all" qua communicatie tussen man en vrouw of net niet? Uiteindelijk klikt het met iemand of helemaal niet vind ikzelf, we zijn allemaal mensen. Het kan zeker wat je zegt. Ik ben wel benieuwd naar het boek, er zullen vast raakpunten zijn die je alsnog terug kan koppelen aan eigen persoonlijke ervaringen met in mijn geval vrouwen.
'Soul mate' isn't a pre-existing condition. It's earned over time.
(Pamela Druckerman)
(Pamela Druckerman)
zondag 14 oktober 2018 14:20
In het boek Liefdesbang (Carolien Roodvoets) kan je lezen over problematische relatiedynamiek, ook wordt uitgelegd waar het vandaan komt. Waarschijnlijk vind je er herkenning in.Anoniem_123_ schreef: ↑14-10-2018 09:02Ik vroeg mij nog af, heeft mijn ex hier ook geen last van op een andere manier, te lezen uit mijn andere topic? Ik bedoel dan, dat verantwoordelijkheidsgevoel en niet zozeer mijn gedrag, aangezien zij het nooit over zichzelf en haar aandeel had in de relatie. Ze wees altijd naar mij en ook bij andere persoonlijke problemen wees ze naar anderen, vaak de slachtoffersrol aannemend. Dat is niet alleen hoe ik het ondervond, vanuit dat gedragspatroon. Het kan dus zijn dat ik dat zo ervaarde terwijl het niet zo was, vanuit dat gedragspatroon. Ik heb het alleen van meerdere personen gehoord (waaronder haar eigen moeder). Het is maar uit nieuwsgierigheid, misschien zit ik er helemaal naast hé. Ik vind het een leerzaam onderwerp.
Er staan ook goede adviezen in.
maandag 15 oktober 2018 16:09
Een hoop boeken te lezen, afgaande op deze voorstellen.s-a-r-kast schreef: ↑15-10-2018 15:51Caroline Roodvoets heeft wel meerdere boeken geschreven die heel verhelderend kunnen zijn voor TO denk ik.
Dan denk ik vooral aan 'niemandskinderen'. Dat gaat over 'onveilig' opgroeien bijvoorbeeld.
Ik zal deze denk ik wel even lezen, Het is de basis waaruit veel voortvloeit.
maandag 15 oktober 2018 17:58
s-a-r-kast schreef: ↑15-10-2018 15:51Caroline Roodvoets heeft wel meerdere boeken geschreven die heel verhelderend kunnen zijn voor TO denk ik.
Dan denk ik vooral aan 'niemandskinderen'. Dat gaat over 'onveilig' opgroeien bijvoorbeeld.
Ja vind ik heel verhelderend geschreven. Zij is een gedegen (relatie) therapeute met veel kennis.
Mocht je interesse hebben in een therapievorm mbt deze problematiek, dan kan je zoeken in de richting van familie-opstellingen.
Een bijna naamsgenote Caroline Fransen, is een kei in dit vak. Google maar op relatie-academie en haar naam, als je interesse hebt.
maandag 15 oktober 2018 18:06
Ik zal dit zeker onthouden (ookal richt je je bericht eerder naar s-a-r-kast), wanneer blijkt dat ik het toch niet alleen kan aanpakken. Bedankt!Julia10 schreef: ↑15-10-2018 17:58Ja vind ik heel verhelderend geschreven. Zij is een gedegen (relatie) therapeute met veel kennis.
Mocht je interesse hebben in een therapievorm mbt deze problematiek, dan kan je zoeken in de richting van familie-opstellingen.
Een bijna naamsgenote Caroline Fransen, is een kei in dit vak. Google maar op relatie-academie en haar naam, als je interesse hebt.
maandag 15 oktober 2018 18:32
Ik reageerde op haar bericht, maar richtte me voornamelijk op jou, jij bent de TO hier.Anoniem_123_ schreef: ↑15-10-2018 18:06Ik zal dit zeker onthouden (ookal richt je je bericht eerder naar s-a-r-kast), wanneer blijkt dat ik het toch niet alleen kan aanpakken. Bedankt!
maandag 15 oktober 2018 20:02
Ok.
Caroline Fransen geeft ook therapie/training aan singles.
woensdag 7 november 2018 12:22
Zo, even nood aan een update (ondanks dat er opzich weinig tijd over gegaan).
Thuis gaat het beter, wat bij mij wrong snappen mijn ouders ook beter nu. Ik heb al gemerkt dat wat ik allemaal omschreef in mijn OP, niet meer is. De verhouding is beter zo.
Mijn eigen verbeterpunten omtrent relaties heb ik ook ten harte genomen (andere topics), ik erken de oorzaak en dat zorgt er wel voor dat ik gemerkt heb dat ik niet meer dram e.d. Dat werd ook in de praktijk omgezet bij een afwijzing overlaatst.
Voornamelijk posts die me hebben doen inzien waar het dysfunctioneel gedrag vandaan gekomen is, hebben mij goed gedaan. Hard besef, maar leerzaam en uiteindelijk is dat alleen maar positief. Waarvoor dank.
Verder heb ik het fijn met mezelf. Het gaat goed op het werk, ik ga inmiddels 6x per week sporten en spreek per week zo'n 2x per week af met vrienden, dat is leuk. Ik kom verre van iets tekort. Ik haal voornamelijk zéér veel (levens)energie uit het sporten. Hoe meer ik sport, hoe beter het voelt, hoe meer energie ik eruit haal.
Echter merk ik wel dat, ja... Hoe zeg ik het. Ondanks dat ik gelukkig ben met mezelf, de contacten die ik heb en wat ik doe, voel ik me leeg.
Dat leeg gevoel maakt me verdrietig. Dat komt vast door afgelopen jaren meer negativiteit dan positiviteit ervaren te hebben. Ik denk dat mijn andere topic "onvoldoende voldaan in het leven" beter licht schijnt op dat gevoel. De tips die ik daar gekregen heb, zijn ook niet echt relevant omdat ik voldoende energie haal uit wat ik doe voor mezelf en met anderen.
Het is een bijzonder gevoel, een speciaal contrast om het nu eigenlijk goed te hebben, bepaalde beseffen te hebben, blij te zijn met waar je staat om dan terug te denken aan het verleden.
Hoe een relatie met iemand zo kon geëscaleerd zijn.
Hoe ik mij in bepaalde periodes van mijn leven, zo ongelukkig kon voelen.
Hoeveel energie ik in sommige zaken gestoken heb, die nutteloos waren en me uiteindelijk ook zaken gekost hebben.
Eigenlijk maakt het me verdrietig dat ik me zo verdrietig en nare gevoelens gehad heb, jarenlang en zo ook veel gemist heb in mijn kindertijd.
Klinkt vast ook ondankbaar, met dat ik verder het goed heb en niet mag klagen.
Maar dit gaat uiteraard over iets emotioneel. Ik ben niet depressief, ik kan tegen een stootje maar ik merk toch dat dit besef en gevoel me wat verslagen/moe maakt precies. Op sommige dagen toch.
Niet dat iemand hier wat mee kan aangezien er ook geen vraag is, ligt bij mezelf. Ik schrijf het enkel van me af.
Thuis gaat het beter, wat bij mij wrong snappen mijn ouders ook beter nu. Ik heb al gemerkt dat wat ik allemaal omschreef in mijn OP, niet meer is. De verhouding is beter zo.
Mijn eigen verbeterpunten omtrent relaties heb ik ook ten harte genomen (andere topics), ik erken de oorzaak en dat zorgt er wel voor dat ik gemerkt heb dat ik niet meer dram e.d. Dat werd ook in de praktijk omgezet bij een afwijzing overlaatst.
Voornamelijk posts die me hebben doen inzien waar het dysfunctioneel gedrag vandaan gekomen is, hebben mij goed gedaan. Hard besef, maar leerzaam en uiteindelijk is dat alleen maar positief. Waarvoor dank.
Verder heb ik het fijn met mezelf. Het gaat goed op het werk, ik ga inmiddels 6x per week sporten en spreek per week zo'n 2x per week af met vrienden, dat is leuk. Ik kom verre van iets tekort. Ik haal voornamelijk zéér veel (levens)energie uit het sporten. Hoe meer ik sport, hoe beter het voelt, hoe meer energie ik eruit haal.
Echter merk ik wel dat, ja... Hoe zeg ik het. Ondanks dat ik gelukkig ben met mezelf, de contacten die ik heb en wat ik doe, voel ik me leeg.
Dat leeg gevoel maakt me verdrietig. Dat komt vast door afgelopen jaren meer negativiteit dan positiviteit ervaren te hebben. Ik denk dat mijn andere topic "onvoldoende voldaan in het leven" beter licht schijnt op dat gevoel. De tips die ik daar gekregen heb, zijn ook niet echt relevant omdat ik voldoende energie haal uit wat ik doe voor mezelf en met anderen.
Het is een bijzonder gevoel, een speciaal contrast om het nu eigenlijk goed te hebben, bepaalde beseffen te hebben, blij te zijn met waar je staat om dan terug te denken aan het verleden.
Hoe een relatie met iemand zo kon geëscaleerd zijn.
Hoe ik mij in bepaalde periodes van mijn leven, zo ongelukkig kon voelen.
Hoeveel energie ik in sommige zaken gestoken heb, die nutteloos waren en me uiteindelijk ook zaken gekost hebben.
Eigenlijk maakt het me verdrietig dat ik me zo verdrietig en nare gevoelens gehad heb, jarenlang en zo ook veel gemist heb in mijn kindertijd.
Klinkt vast ook ondankbaar, met dat ik verder het goed heb en niet mag klagen.
Maar dit gaat uiteraard over iets emotioneel. Ik ben niet depressief, ik kan tegen een stootje maar ik merk toch dat dit besef en gevoel me wat verslagen/moe maakt precies. Op sommige dagen toch.
Niet dat iemand hier wat mee kan aangezien er ook geen vraag is, ligt bij mezelf. Ik schrijf het enkel van me af.
vrijdag 9 november 2018 09:07
Ik denk dat het logisch is dat je je leeg voelt als je zo weinig identiteit hebt mogen opbouwen in je jeugd. Leegte wordt vaak omschreven door mensen die niet goed weten wie ze zijn (en dus) moeite hebben met het bepalen van hun grenzen en hun lange-termijndoelen. Wat daar voor nodig is, heb ik volgens mij al eerder getypt: een omgeving waarin je je mag ontwikkelen als individu. Dat kan niet als je zo kort wordt gehouden en met veel afkeuring te maken hebt.
Mensen die zich leeg voelen, krijgen ook vaker te maken met stemmingswisselingen. Ze zijn erg beinvloedbaar voor wat er om hen heen gebeurt, hun stemming voelt instabiel aan en kan door kleine dingen door de dag heen veranderen. Kunnen zich de ene maand diep depressief en uitzichtloos voelen, en een dag, week of maand later prima het gevoel hebben dat alle problemen opgelost zijn. Mensen die zich leeg voelen hebben vaak moeite met het integreren van verschillende (tegenstrijdige) emoties of oordelen. Het gebrek aan gelaagdheid, dat geeft ook een leeg gevoel. Dingen zijn gewoon 'oke' of 'niet oke' door de situatie waar je in zit, maar vinden geen weg dieper naar binnen.
Een maand geleden voelde je je behoorlijk kut over thuis, nu voel je je blij. De realiteit over jouw situatie zal ergens in het midden liggen. Het is namelijk niet realistisch dat die problemen met je ouders, ondanks dat een goed gesprek verlichting kan bieden, in een maand opgelost staan. Ze bestaan immers al twee decennia lang.
Het gebrek aan integratie (ik voel me nu fijn, maar er zijn nog wel problemen OF ik voel me nu kut, maar zal me ook wel weer beter gaan voelen) zorgt er voor dat de kans op een terugval in een rotgevoel groot is. Misschien zul je het niet geloven als ik dit zo typ, misschien ook wel. In ieder geval kan het erg helpend zijn om het te herkennen en minder zwart-wit te denken. Dan is de teleurstelling ook minder groot.
Verder veel sterkte en fijn dat je je wat beter voelt.
Mensen die zich leeg voelen, krijgen ook vaker te maken met stemmingswisselingen. Ze zijn erg beinvloedbaar voor wat er om hen heen gebeurt, hun stemming voelt instabiel aan en kan door kleine dingen door de dag heen veranderen. Kunnen zich de ene maand diep depressief en uitzichtloos voelen, en een dag, week of maand later prima het gevoel hebben dat alle problemen opgelost zijn. Mensen die zich leeg voelen hebben vaak moeite met het integreren van verschillende (tegenstrijdige) emoties of oordelen. Het gebrek aan gelaagdheid, dat geeft ook een leeg gevoel. Dingen zijn gewoon 'oke' of 'niet oke' door de situatie waar je in zit, maar vinden geen weg dieper naar binnen.
Een maand geleden voelde je je behoorlijk kut over thuis, nu voel je je blij. De realiteit over jouw situatie zal ergens in het midden liggen. Het is namelijk niet realistisch dat die problemen met je ouders, ondanks dat een goed gesprek verlichting kan bieden, in een maand opgelost staan. Ze bestaan immers al twee decennia lang.
Het gebrek aan integratie (ik voel me nu fijn, maar er zijn nog wel problemen OF ik voel me nu kut, maar zal me ook wel weer beter gaan voelen) zorgt er voor dat de kans op een terugval in een rotgevoel groot is. Misschien zul je het niet geloven als ik dit zo typ, misschien ook wel. In ieder geval kan het erg helpend zijn om het te herkennen en minder zwart-wit te denken. Dan is de teleurstelling ook minder groot.
Verder veel sterkte en fijn dat je je wat beter voelt.
vrijdag 9 november 2018 09:52
Ik geloof zeker wat je zegt. Het gaat beter thuis was natuurlijk in de "grove" zin van het daadwerkelijk probleem. Het gaat beter, maar is natuurlijk niet opgelost. Ik geloof ook niet dat de band met mijn ouders nog echt te redden valt. Het zal vast ook wel weer beter worden eens ik uit huis ben. Maar de evolutie daarin is niet te voorspellen.groningen001 schreef: ↑09-11-2018 09:07Ik denk dat het logisch is dat je je leeg voelt als je zo weinig identiteit hebt mogen opbouwen in je jeugd. Leegte wordt vaak omschreven door mensen die niet goed weten wie ze zijn (en dus) moeite hebben met het bepalen van hun grenzen en hun lange-termijndoelen. Wat daar voor nodig is, heb ik volgens mij al eerder getypt: een omgeving waarin je je mag ontwikkelen als individu. Dat kan niet als je zo kort wordt gehouden en met veel afkeuring te maken hebt.
Mensen die zich leeg voelen, krijgen ook vaker te maken met stemmingswisselingen. Ze zijn erg beinvloedbaar voor wat er om hen heen gebeurt, hun stemming voelt instabiel aan en kan door kleine dingen door de dag heen veranderen. Kunnen zich de ene maand diep depressief en uitzichtloos voelen, en een dag, week of maand later prima het gevoel hebben dat alle problemen opgelost zijn. Mensen die zich leeg voelen hebben vaak moeite met het integreren van verschillende (tegenstrijdige) emoties of oordelen. Het gebrek aan gelaagdheid, dat geeft ook een leeg gevoel. Dingen zijn gewoon 'oke' of 'niet oke' door de situatie waar je in zit, maar vinden geen weg dieper naar binnen.
Een maand geleden voelde je je behoorlijk kut over thuis, nu voel je je blij. De realiteit over jouw situatie zal ergens in het midden liggen. Het is namelijk niet realistisch dat die problemen met je ouders, ondanks dat een goed gesprek verlichting kan bieden, in een maand opgelost staan. Ze bestaan immers al twee decennia lang.
Het gebrek aan integratie (ik voel me nu fijn, maar er zijn nog wel problemen OF ik voel me nu kut, maar zal me ook wel weer beter gaan voelen) zorgt er voor dat de kans op een terugval in een rotgevoel groot is. Misschien zul je het niet geloven als ik dit zo typ, misschien ook wel. In ieder geval kan het erg helpend zijn om het te herkennen en minder zwart-wit te denken. Dan is de teleurstelling ook minder groot.
Verder veel sterkte en fijn dat je je wat beter voelt.
Ik ben nog steeds opzoek naar een appartement voor mezelf. Akkoord dat ik me daar het best kan ontwikkelen. Thuis ervaar ik wel dat er daar een rem op staat. Niet zozeer omdat mijn ouders nog zo extreem reageren (net dat gaat nu beter voornamelijk) of zich bemoeien, maar echt fijn voel ik mij er allesinds niet, gezien alles wat ik al verteld heb. Ik heb sterk het gevoel dat ik snel zal openbloeien, meer op mijn gemak zal zjn in een eigen woning. Het is wel even zoeken natuurlijk naar een deftig appartement. Ik wil op mezelf gaan, zonder te cohousen. In bepaalde zin (kosten, huishouden) ben je dan weer afhankelijk van iemand en dat wil ik om te beginnen niet. Het zal wat trial and error zijn in het begin (geen ervaring met alleen wonen) maar eenmaal de verhuis en administratie geregeld is, vind ik wel snel mijn weg.
Bedankt voor je post verder. Er zit waarheid in de stemmingswisselingen, de integratie en het zwart-wit denken. Ik zal het onthouden. Akkoord dat dat me kan helpen.
Ik heb al gemerkt dat het herkennen van de oorzaak/oorpsrong van een bepaald gedragspatroon, gedachte of gevoel mij in staat brengt om er ook wat mee te doen. Eenmaal ik de oorzaak of oorsprong herken, erken ik ook dat de weerspiegeling ervan op mijn doen en laten moet en kan veranderen. Althans, dat ervaar ik dan zo. Een soort van spiegel die mij toont dat een gedragspatroon, gedachte of gevoel een negatieve invalshoek heeft als ik kijk naar de oorsprong/oorzaak ervan, waardoor ik deze aan mekaar kan koppelen en erken dat het positief is om dit te veranderen en ik er zelf baat bij heb. Die oorsprong heb ik sinds mijn topics door o.a. posts van jou herkent.
Door dat laatste begin ik ook meer en meer mijn grenzen te herkennen. Maar hier is nog werk aan. Mijn lange-termijndoelen weet ik gelukkig wel al. Niet dat dat laatste "plots" gekomen is sinds wat ik net omschreef, maar ik weet sinds ik fulltime werk wel al wat ik wil bereiken in het leven. De grote lijnen uiteraard, ik laat ook ruimte voor het onverwachte.
