** LDR deel 13 **

quote:Margaretha2 schreef op 19 februari 2010 @ 09:41:

Hoe staan jullie oma's zelf in het leven?



Niet. Al mijn grootouders zijn al lang en breed de pijp uit. Ik heb alleen mijn oma van moederszijde gekend en die is overleden toen ik 12 was.



Kjong, wat naar van je oma. Is het geestelijk of ook lichamelijke achteruitgang? Herkent ze je wel? Ik weet nog dat mijn oma me niet meer herkende en dat vind ik nu zo erg. Helemaal erg als mensen beseffen dat ze heel erg achteruit gaan en dan heel verdrietig worden. Hè bah, naar.

Wel fijn van de meneer en het werk. Is hij er blij mee?



Ik pas net even broeken, waarvan ik verwacht had er niet meer in te passen (dus twijfel of ik ze hier zou laten), maar ze passen opeens beter dan toen ik wegging. Ik snap er helemaal niks van. Maar goed, nu kan ik ze dus ook niet meer in de humanabak gooien. Ik klaag overigens niet: ik drink en eet als een debiel en sport niet terwijl ik normaal vier keer per week in de sportschool ben en mijn broeken zitten losser.

quote:fille schreef op 19 februari 2010 @ 01:29:

(inmiddels zijn Isiss en R. mijn voorbeeld/droomrelatie geworden).





Kom hier 'n weekje vlieg zijn, dan ben je wel genezen hoor.

(ik vind juist Kjong & Kman 'n erg fijn stel om te lezen)



Over Kman gesproken dus: wat goed van 't werk! Is ie al begonnen, hoe vind ie de NL-bedrijfscultuur?



Hier gister ook iets meegemaakt wat wel beetje onder inburgering kan vallen denk ik. De Tandarts.

Wat info vooraf: in Marokko is het niet gewoon om elk half jaar voor controle naar de tandarts te gaan. En was 't vroeger ook niet zo gewoon om als kind twee keer per dag tanden te poetsen en maar één snoepje per dag te krijgen (zoals ik vroeger gewend ben). Nee, komt er familie op bezoek, dan krijgen alle kinderen enorme hoeveelheden snoep (tegenwoordig wordt daar wel wat anders mee omgegaan, neefjes en nichtjes poetsen gewoon hun tanden). Dus je kunt je voorstellen dat veel gebitten er niet uitzien als hier, want je gaat daar pas naar de tandarts als er iets zeer doet en er uit moet.

Zo ook R. Die heeft wat missing pieces op allerlei plekken (niet aan de voorkant gelukkig, dan was dat ontmoetingsverhaal van gister niet helemaal succesvol afgelopen) en 'n enorme angst voor de tandarts. Afgelopen weken klaagde ie al vaker over tandpijn en heb ik al vaker gezegd dat ie naar de tandarts moest, maar volgens hem ging het wel weer over.

Tot ik woensdagavond thuis kwam en hem echt als ziek & zielig hoopje aantrof, hij verging van de pijn, wist niet meer waar ie 't moest zoeken (dat ie me dan niet even belt, ik was gewoon bij 'n vriendin). Ik dus allerlei tandartsen gaan bellen of ie daar met spoed naar toe kon, niemand te vinden uiteraard, dus is ie volgestopt met ibuprofen toch gaan werken en gister naar 'n tandarts gegaan waar 'n vriend van hem ook naar toe gaat.

Ik belde hem toen ik bijna thuis was, hij zat bij de tandarts, en of ik alsjeblieft ook wilde komen want hij was bang.

De diagnose was 'n ontstoken zenuw onder 'n afgebroken tand, 'n nogal heftig iets als ik de tandarts moest geloven dus de tand moest er uit. Verdoving er in, tand er uit (ging gelukkig erg soepel) en R. van z'n angst af. Zelfs 'n voornemen gemaakt om de rest ook te laten renoveren binnenkort en 'n voorzichtige bekentenis dat ie iets te eigenwijs is geweest. Ook weer opgehelderd.

Hier ook al lang geen opa's en oma's meer. De oma van m'n moeder is erg oud geworden (98) en was op een gegeven moment ook dement. Herkende haar eigen kinderen niet meer, met mij had ze wel iets, waarschijnlijk omdat ze alles erg goed herinnerde van toen ze mijn leeftijd had (ik was toen 13 geloof ik).

Wel erg triest om te zien voor haar (klein) kinderen.

Na het tandarts verhaal begrijp ik mezelf opeens beter, ik heb gewoon marokkaanse genen



Ik ben voor bijna niets bang. Trek rustig op mn eentje de wereld in, doe vanalles, ga overal heen, klim rustig op een paard, grijp honden in bedwang die uitvallen. Piece of cake.

Maar de tandarts......



(bekentenis: ik ben al 10 jaar niet meer bij de tandarts geweest...)

...10 jaar niet bij de tandarst!!!!!



Ik ga naar een speciale tandarst die er speciaal is om bange mensen met kiespijn te helpen. Hij verdooft alles. Dus ik ben een beetje van mijn angs af geraakt. Weet je he, ik kijk regelmatig style by jury en wat ik daar zie, van hoe sommige mensen hun gebit laten kapot, maakt me wel gemotiveerder om te poetsen, tanden te stoken en te flossen... en om binnenkort weer eens richting de tandarts te gaan want mijn kies voelt raar.



Vind jullie ontmoetingsverhalen echt superleuk om te lezen! Vooral de verhalen met goede afloop zijn erg fijn

Nou ik snap R. goed!!!! Ik ben 25 en nog nooit alleen naar de tandarts geweest. Binnenkort ga ik er toch aan geloven, ik moet alleen de afspraak nog maken. Ik ben al meer dan een jaar niet geweest, en ik weet dat mijn verstandskiezen eruit moeten (dat heeft gelukkig geen haast). Ik weet nog niet waar ik dat laat doen, hier doet de tandarts het, in Ned. de kaakchirurg en in Duitsland ga je onder algehele verdoving! Ik moet het sowieso zelf betalen want een verzekering voor tandartsen is hier niet. Ik hoor van veel mensen echt extreem negatieve verhalen, dat ze vooral voor het uiterlijke aspect gaan etc. maar ik heb nu twee goede tandartsen gevonden volgens mij, waarvan één enorm in de buurt, dus ik moet nog een afspraak maken (ofja, dat moet ik dan door mijn 'connectie' laten doen anders kom ik er niet tussen).

Naar de tandarts gaan is ook niet mijn hobby. Nooit iets heel schokkends gehad ofzo, maar eeuwig gezeur over tandsteen (want heb nog een "draadje" achter m'n tanden, sinds ik van m'n beugel af ben).



Wat betreft opa's en oma's: ik heb aan vaders kant nog een opa én oma, en aan mijn moeders kant alleen nog een oma.

Oma aan moederskant is al 84, maar nog superactief en bij de tijd. Woont ook nog in een veel te groot huis, fietst rustig 10km om boodschappen te doen (is geen supermarkt in haar dorp en ze is te eigenwijs om zoiets aan haar kinderen te vragen) Ook bijna niet grijs, dus hoop die genen geerfd te hebben

Opa en oma aan vaders kant zijn een stuk jonger, maar gedragen zich al 20 jaar als echte bejaarden. Nu heeft opa een aantal jaar geleden een hersenbloeding gehad, en daarna is het nog een ouder mannetje geworden. Zijn allemaal superlief, en moet er niet aan denken ze achteruit gaan. Lijkt me echt heel moeilijk om dat te zien Kjong. Dikke knuffel!



Zit hier inmiddels een beetje hyper op de bank. Stiekem een beetje zenuwachtig voor date, ondanks dat we eigenlijk vanmiddag al ruim een uur hebben zitten kletsen, was erg gezellig. Ga me nu even omkleden en tutten. Zal jullie later even updaten!

Liefs!

Oeh! Spannend hoor, je date!

Spees: veel plezier!!!!!!!!!!!!

Ben benieuwd hoe het is....

quote:Margaretha2 schreef op 19 februari 2010 @ 17:40:

Nou ik snap R. goed!!!! Ik ben 25 en nog nooit alleen naar de tandarts geweest. Binnenkort ga ik er toch aan geloven, ik moet alleen de afspraak nog maken. Ik ben al meer dan een jaar niet geweest, en ik weet dat mijn verstandskiezen eruit moeten (dat heeft gelukkig geen haast). Ik weet nog niet waar ik dat laat doen, hier doet de tandarts het, in Ned. de kaakchirurg en in Duitsland ga je onder algehele verdoving! Ik moet het sowieso zelf betalen want een verzekering voor tandartsen is hier niet. Ik hoor van veel mensen echt extreem negatieve verhalen, dat ze vooral voor het uiterlijke aspect gaan etc. maar ik heb nu twee goede tandartsen gevonden volgens mij, waarvan één enorm in de buurt, dus ik moet nog een afspraak maken (ofja, dat moet ik dan door mijn 'connectie' laten doen anders kom ik er niet tussen).Dat is niet waar. Bij mij iig deed gewoon de tandarts het.

Oh dat wist ik niet Es! Dit vertelde een Duits meisje dat in Ned studeerde mij vorig jaar, direct nadat ze het gedaan had, ik dacht dat het common practice was (zij ook)!

Haar arts had ook nog gezondheidsvoordelen opgenoemd vergeleken met onder plaatselijke verdoving. Maar ik weet nu niet meer waarom

Misschien als ze heel diep liggen of zo. Ik ken geloof ik ook mensen die het in het ziekenhuis hebben laten doen, maar het is niet altijd zo.



Ik meld mij trouwens voor de zekerheid alvast af. Zondag ga ik met vakantie en morgen nog druk druk, al kom ik zeker nog lezen. Mijn verhalen vallen toch in het niet vergeleken bij de prachtige ontmoetings-en trouwverhalen. En natuurlijk bij Spijkers extreem bijzondere verhaal.

Ik ben in de stemming voor zoetsappigheid, dus ik doe even het 'hoe we verliefd werden' verhaal, zo vlak voor het naar bed gaan.

Verliefd werden we de derde keer. Korte samenvatting: de eerste keer gewoon een leuke, bijzondere avond, maar niets gebeurd verder. Tweede keer opeens een seksuele spanning en inderdaad een hitsig weekend, met de nuchtere afspraak dat we allebei wel een rebound kunnen gebruiken en elkaar daarvoor gaan benutten en verder niets. Daar zou het ook bij gebleven zijn, als het niet zo was geweest dat ik een maand daarna volledig onverwacht nóg een keer naar hem toe moest. Dat is de keer dat we verliefd werden.



Ik zou de derde keer naar Bassist en aangezien we de vorige keer nogal van elkaar genoten hadden, besluiten we weer af te spreken. Dit keer maken we van te voren een goed plan, en zoals dat gaat met goeie plannen kwam er niets van terecht. Het goeie plan was dat ik 's avonds zou landen, dan meteen zou bellen, we in een restaurant zouden afspreken, eerst eten en dan samen mn spullen naar mn hotel brengen en verder zien.

Maar ten eerste had ik vertraging. Ten tweede duurde het een uur voordat ik mijn bagage op de band voorbij zag komen. Ten derde werd ik uit de rij gehaald om ter controle mn tas even helemaal leeg te halen. Toen ik eindelijk in de aankomsthal kwam liep ik meteen door naar de bus, want ik dacht dat dat sneller zou zijn. Had ik nou eerst maar even op het vliegveld gebeld... Want wat ik nog niet doorhad: ik had een nieuwe telefoon en die was geen triband, dus die deed het daar niet. Maar daar had ik dan weer nog nooit van gehoord, dus ik maar proberen die telefoon aan de praat te krijgen in de bus, het hele uur dat het duurt om naar het centrum te komen. Bellen ging niet, dus ik besloot dan maar eerst naar mn hotel te gaan. Inchecken, duurt natuurlijk ook even, kom op de kamer en kan eindelijk bellen. Voicemail. Eerst douchen dan maar; dan weer bellen, uren later dan ik had gezegd. En gelukkig neemt ie op. Als hij mn stem hoort is hij blij verrast. Blijkt dat hij mij ook al steeds heeft geprobeerd te bellen en er niets van snapt. Hij dacht eigenlijk dat ik spijt had gekregen en hem nu negeerde. Eten gaat niet meer, maar we spreken af in een bar.

Ik loop de bar in, bestel een biertje, draai me om en daar is hij weer. We zeggen onhandig gedag, draaien wat om elkaar heen. Gaan zitten, drinken, gaan naar een andere bar, drinken nog wat. En voor we het weten duiken we samen het nachtleven in en is het weer zoals de eerste avond dat we elkaar leerden kennen. We gaan naar een after hours club en dansen, drinken, dansen. We worden hartstikke bezopen en zeggen op de dansvloer: we moeten niet nog meer drinken want dan kunnen we niet meer van elkaar afblijven. En beng, daar is ie weer: seksuele spanning. We schieten heen en weer van stapmaatjes naar lovers, zoals al eerder gebeurde.

In het hotel krijgen we de kamer niet open, lachen elkaar uit omdat we denken dat we te dronken zijn om het systeem te snappen. Moeten naar de balie om ons te laten helpen, giechelen als kinderen in de lift naar boven. (later blijkt dat ik twee deurpasjes heb waarvan er maar eentje werkt, dus het is niet alleen de alcohol waardoor we er niets van snappen)

Als we dan toch binnen zijn bedenk ik me dat ik iets voor hem mee heb genomen. De fles. Hij heeft gezegd dat hij wijn verzamelt, heeft me de vorige keer ergens mee naar toe genomen om me een bepaald soort wijn te laten proeven en ik had dat onthouden. Ik heb via een vriend een hele bijzondere fles wijn weten te kopen, ook omdat Bassist er de vorige keer steeds op stond allerlei rekeningen te betalen. De fles zit in een kistje, Bassist ligt op bed en wrikt het kistje open met een sleutel. Als het eindelijk open gaat is hij minutenlang stil, en ik ben even bang dat ik me voor een belachelijk bedrag aldiwijn aan heb laten smeren. Maar dat is gelukkig niet de reden, het is zoals die vriend me zei, het is de perfecte fles. Hij kijkt me geshockeerd aan, grijnst dan en zegt: om open te maken als we ons verloven.

Dan zijn handen onder mijn jurk, mijn handen onder zijn bloes, alle hoeken van de kamer en scenes die beter op een andere pijler passen.



De volgende dag hoeft hij pas 's avonds te werken dus nemen we pont naar het eilandje verderop. Het toeristenseizoen is net afgelopen en dus blijkt er op het eiland geen flikker te doen. Alles is dicht, niemand is nog in de zomerhuisjes, alle restaurants zijn gesloten. Maar we lopen langs het water en het uitzicht is zo mooi. We praten over vanalles en hij laat steentjes over het water ketsen. We lopen het eiland rond en als we bijna rond zijn zien we dat de pont op het punt staat te vertrekken, we nemen een sprint en halen hem net. We staan helemaal achteraan, zien de skyline, het is koud, het water heeft driftige golven, we hebben een kater en we zijn flauw van de honger. Maar wat voel ik me goed. Ik kijk hem aan en we zoenen voor het eerst in het openbaar. Mijn haar waait in zijn gezicht en hij doet het achter mijn oor, we zoenen weer. Ik draai me om, om de skyline te zien en hij komt vlak achter me staan en omhelst me. Ik hou zijn armen voor me vast en zo staan we, in het lawaai van de pont, in de koude wind, en de stad komt dichterbij. En als we de pont aflopen weet ik ineens dat er iets anders geworden is, dat het helemaal niet meer alleen maar om de seks gaat, dat ik verliefd geworden ben.

Wow, Spijker, weer zo'n fantastisch mooi verhaal! Ben erg benieuwd naar het vervolg volgende week



Es, fijn vakantie! Heb geloof ik even gemist waar je ook alweer heen ging? Maar iig heel veel plezier!



Ben dus weer terug van date en ben echt supermoe. Wil jullie alleen even zeggen dat het echt supergezellig was, rest komt morgen. Nu eerst slapen, en om 10.00u appartement bezichtigen voor de 2e keer.



Welterusten!

Ha, Spijker, ben je nou expres heel vroeg opgestaan om als eerste een plaatje te plakken? Mooi verliefd-verhaal, zeg.



Spees, goed te horen dat het gezellig was. Wil méér details!!! Ben benieuwd ook hoe je 2e bezichtiging gaat.



Over oma's en opa's. Ik heb 3 van de vier nooit leren kennen, helaas. Ouders van mijn moeder zijn héél vroeg overleden, net als de vader van mijn vader. De moeder van mijn vader heb ik wel gekend, gelukkig. Alleen zij begon ook al redelijk vroeg te dementeren. Is van op zich zelf wonen naar aanleunflat gegaan en toen direct op wachtlijst voor verzorgingshuis, alleen dat was eigenlijk al te laat. Toen is ze in een gesloten dementie-afdeling gekomen. Heel erg vond ik dat. Ook een beetje eng, omdat de mensen die er woonden, soms wat eng waren (maar daar konden ze ook niks aan doen). Er was bv eentje, die met hele enge ogen op je af kwam en heel hard begon te schreeuwen. Nou ja. Ze heeft daar nog wel een tijdje goed gezeten en vond het leuk als ik langskwam. Kon dan ook 10x hetzelfde verhaal vertellen, ze vond het altijd prachtig. Tot op de dag dat ik binnenkwam, haar een zoen wilde geven en ze me wegduwde met de woorden: wie bent u? ga weg! Toen heb ik op de gang een potje staan janken!!! Ondertussen is ze al een jaar of 7 overleden. Kjong, sterkte!



Ohja, en wilde even aansluiten bij het tandartsverhaal: in Duitsland ga je idd niet onder algehele verdoving. Toen ik een jaar of 14 was, moesten alle verstandskiezen eruit (nog niet doorgebroken, dus ze moesten eruit geopereerd worden) en dat ging in 1x, met 6 plaatselijke verdovingen. Heb er toen een aantal dagen uitgezien als Knabbel & Babbel tegelijk. Hoorde later dat ze in NL dat helemaal niet doen, maar altijd alleen 2 tegelijk. Ben wel blij dat ze het in één keer hebben gedaan, want ik vond het geen pretje...

Wat een mooi verhaal. Wederom!

En ik dacht echt dat ik vanochtend vroeg genoeg zou zijn voor het eerste plaatje.

Helaas.

Nee ik ben niet daarvoor zo vroeg opgestaan, ik ben zo vroeg op omdat ik zo vreselijk veel voor school moet doen En dan gun ik mezelf altijd eerst een half uurtje nutteloos internetten voor ik begin

Maar goed nieuws: mn take home tentamen is nu al half af. Ik ga nu even lekker naar buiten, hoofd schoon laten waaien en dan de tweede helft tackelen. Dit is eindelijk weer een van mn lievelingsvakken, dus lekker om me in vast te bijten



Mijn oma begint net met dementeren. Soms denk ik: wordt maar snel erg dement. Want nu weet ze de hele tijd dat ze aan het dementeren is en dat alle dingen die niet meer gaan,daardoor niet meer gaan, en dat het erger gaat worden. En ze is er vreselijk verdrietig van, want ze was altijd zo'n zelfstandige vrouw. Daarom dacht ik: dan kan je beter nog wat vager zijn zodat je niet meer weet wat je niet meer weet. Maar als ik zo lees wat jullie schrijven over haar voorland, is dat ook niet heel grappig

M'n ouders vroegen me overigens of ik tegen haar wil liegen over waarom ik volgende week wegga, want anders vergeet ze de hele tijd hoe het zit maar weet ze wel dat er iets was en dan gaat ze zich daar de hele tijd vragen over stellen en druk over zitten maken. Lastig hoor.

De details van gisteravond zijn niet heel spannend, er is eigenlijk niks gebeurd. Iets wat ik nu stiekem wel een beetje jammer vind.

We hadden rond half 8 afgesproken in de stad en we hebben tot half 12 eigenlijk non-stop zitten praten, over van alles en nog wat. Leuke dingen, serieuze dingen, en we zijn het over zo ontzettend veel dingen eens. Alles bij elkaar dus een hele leuke avond gehad, wat mij betreft voor herhaling vatbaar.



Het appartement was trouwens ook de 2e keer erg leuk! Heb het in m'n hoofd alweer half ingericht, wat muren geverfd en zie er mijn eigen spulletjes al binnen staan.



Ga nu eventjes sporten en daarna bij m'n oma op de koffie en richting ouders.

Ben later vandaag wel weer online!

Niet gezoend Spees? Waarom niet?

Je hoeft toch niet altijd per se meteen bij een eerste date te zoenen?

In tegenstelling tot Spees heb ik gewoon iemand mee naar huis genomen waarvan ik onderweg al dacht 'hmmm'. En dat denk ik nog steeds. Duidelijk gevalletje van die zien we nooit meer terug. Hoop ik. Verder in vage club, maar kom dat nog wel een keer vertellen.



Spees, klinkt leuk. Komt er een vervolg? Hebben jullie al iets gepland of besproken wat jullie misschien gaan doen?



Spijker, ik ga je verhaal later lezen want ik moet veel doen en zit nu met haarverf in mijn haar dus moet zo richting douche rennen, die ik dan en passant schoon hoop te maken.



Marg, ik heb mijn verstandskiezen er uit laten snijden (ze kwamen niet door en ik had veel pijn in mijn gezicht) bij de kaakchirurg. Ik vond het echt een stukje cake. Ja, het is niet fijn, maar het is ook niet vreselijk. Bij de tweede sessie (ze mogen er niet alle vier in één keer uit omdat je niet beide keren mag verdoven, wat bij mijn broer wel gebeurd is ) draaide alleen achteraf mijn oog weg zodat ik geen hol zag. Hoe ik het ziekenhuis uitgekomen ben en de juiste bussen gevonden heb is me nog steeds een raadsel.

Jullie moeten echt ophouden met die tandartspraat, anders ga ik dit een eng topic vinden!



Nee natuurlijk hoef je niet op de eerste date te zoenen...



Fille, is je haar verven een poging om minder op te laten vallen dat het kort is?

Klinkt leuk Spees, ben benieuwd hoe het verder gaat!!!



Fille, wat een on-calvinistische houding!!!



Ik twijfel nog even door over de verstandskiezen, Omdat ik het toch zelf moet betalen denk ik dat ik voor de allerprettigste manier ga. Ik ga het maar overleggen met de tandarts waar ik binnenkort naartoe ga.

Ja he? Af en toe laat ik mijn calvinisme varen (bijvoorbeeld als ik denk aan onze demissionaire premier).



Spijker, nee ik verf mijn haar altijd. Iedereen is trouwens enthousiast over mijn haar. Vriendinnetje gisteren vond dat het me hüpscher maakte. En er was nog een vaag meisje die zo uit 1996 weggelopen was en om iets vroeg (later besefte ik een tampon, maar op dat moment verstond ik het niet dus zei ik maar gewoon nee) en die zei ook nog iets over kort haar en dat het cool was. Dus ik ben er nu tevree mee. Aansteller he?



Marg, bedoel je met allerprettigste manier algehele of plaatselijke verdoving of de plaats? Ik vind gehele verdoving nogal heftig. Of valt dat mee? Maar ik vond het echt meevallen, al moesten ze wel veel kracht zetten en de kiezen breken, maar dat voelt gewoon een beetje alsof er iemand op je kaak staat. Maar geen pijn.



Ik heb nu een mooi lijstje gemaakt met wat ik nog moet doen en het is best te overzien (ik heb er zelfs 'eten' opgezet zie ik nu. Zeker bang dat ik dat vergeet ).



Isiss, hoe is het nu met R.? Niks geen tandpijn meer?



Ik denk dat ik nu wel even Spijkes verhaal kan gaan lezen.